Bijna weer tijd om het seizoen aan te vatten! Ik hou jullie nog op de hoogte wanneer we terug starten.Om erin te komen alvast een moptje:
Ik reed op de autostrade richting Brussel toen ik plots naar het toilet moest.Ik
stopte bij het eerste het beste benzine-station en liep er naar de
toiletten.De eerste was bezet dus nam ik de tweede.Net toen ik op de pot zat
begon die gast te praten.
"Hey, alles in orde?".
Ik vond het
noch de plaats noch het tijdstip om een babbeltje te slaan, maar uit beleefdheid
antwoordde ik toch.
"Euhja hoor, alles goed."
"Want ben je aan
het doen?", vroeg hij. Mja, een rare vraag maar kom. "Wel euh, ja, ik
ben aan het kakken hé, gelijk gij." Toen hoorde ik die man geirriteerd
zeggen:
"Sorry schat maar ik ga je seffes terugbellen, er is nen
onnozelaar naast mij op toilet die op al mijn vragen antwoord."
Het seizoenseinde komt zo stilaan in zicht en dus valt het klassement momenteel in zijn definitieve plooi. Wie daar nu nog verandering in wil brengen moet bij de ploegsamenstelling goed de pro's en contra's afwegen alvorens een coalitie aan te gaan. Vrijdag namen Koen, Michiel en Nicolaï het dan ook op tegen Arne, Vince, Jasper en Willem. Eerstgenoemde team koppelde inzet aan creativiteit en slaagde er dan ook in om met knap voetbal een voorsprong uit te bouwen. In geen tijd stonden dan ook forfaitcijfers op het bord. Het sein voor Jasper om zijn geheime wapen - schoenen - uit de kast (of beter gezegd de cabine) te halen. Even leek hiermee een kentering in zicht te komen, want met twee snedige acties slaagde Vince erin om evenveel keer te scoren. Dat heet dan afwerken aan 100%. Toch slaagde team Michiel er in om de controle over de match te heroveren. Hiervoor ging men vaak over de rechterflank alwaar het schelpenveld ervoor zorgde dat Willem de aanvallers veel te veel ruimte gaf.
Ondertussen was Luc de tribune komen bevolken. Het sein om de wedstrijd af te maken. Met een doorsteekpas bediende Koen de vrijgelopen Nicolaï die beheerst de keeper omspeelde in de bal in mooi tegen de netten plaatste. Met een 10 - 3 eindstand werd de zeedijk opgezocht om voor één van de laatste keren van het seizoen een crèmetje te bestellen. Arne staat nog steeds aan kop in het klassement, maar voelt ondertussen de hete adem van Koen in zijn nek. Het worden nog spannende, laatste weken.
Augustus is ondertussen gestart en dat wil zeggen dat het zomerstrandvoetbalseizoen al ruim over de helft is. Nadat 'vaste klanten' Vince, Koen en Nicolaï vorige week op stage waren in het voetbalgekke Mechelen vertrok de jonge garde afgelopen week voor een tripje naar de Ardennen. Desondanks waren er zeven sportievelingen op de afspraak om vlak naast de vloedlijn anderhalf uurtje te ploeteren in het mulle zand. In het openingskwartier namen Tine, Koen en Nicolaï het op tegen Thomas, Arne en Matthias. De doelpunten vielen echter als vliegen uit de lucht en toen Vince ook aankwam stonden de bordjes al op 6 - 1. Ondanks een grote dosis wilskracht kon Vince weinig verandering teweeg brengen in het spelbeeld, waarop beslist werd om Thomas en Nicolaï te wisselen. Een eerder onbegrijpelijke wissel, want op papier en in realiteit een serieuze versterking voor het team van Koen dat toen al ruim op voorsprong stond. Een sluwe tactiek van Koen om op kousenvoeten de achtervolging op Arne in het klassement in te zetten. Het team van Arne holde voortdurend achter de feiten aan. Net wanneer de kloof gedicht leek het worden speelde uitblinker Koen een versnelling hoger, waardoor zijn team steeds op veilige voorsprong bleef. Tussendoor noteren we zowel missertjes van 'ancien' Pister als van Arne. Thomas probeerde vlak voor de doellijn Nicolaï te dribbelen, maar de bal kaatste tegen diens voet en rolde zo het goal binnen. Een actie die we kunnen noteren als kanshebber voor 'flater van de avond'. Alhoewel ook Arne een gooi naar deze titel geworpen heeft. Hij wou op zijn beurt show verkopen en de bal voor Tine ontzetten, maar struikelde bij deze actie erg knullig over zijn eigen voeten met een tegengoal als gevolg. Hilariteit alom! Op het eind van de match leek Thomas nog uit te vallen met een spierverrekking. Maar ondanks pijnlijke grimassen en verklaringen dat het voetbal erop zat voor de avond, trapte hij nog meermaals op doel. De tweede Pister die binnen de week betrapt wordt op het afleggen van valse verklaringen! Duidelijk een familietrekje!
Uiteindelijk haalde hij samen met Tine en Koen een 15 - 12 overwinning, en drie punten binnen. Achteraf wandelden, fietsten of strompelden we nog richting 'De Golf' waar Luc ons kwam vervoegen voor de traditionele crèmes en al dan niet gecombineerde drankjes en het fijne traktaat van Arne. Wie volgt volgende week zijn goede voorbeeld?!
Onze reporter ter plaatse, Arne Dumarey, schreef volgende bijdrage!
Onder een stralende zon arriveerden twee maal twee broers voor de aftrap, de gebroeders Verhoest en Dumarey. Het veld lag er mooi bespeelbaar uit en na een kort overleg werd er besloten van broer te wisselen. Wegens de afwezigheid van strandkabine-uitbater Koen konden de vier sportievelingen niet anders dan aan de slag te gaan met een plastic Bumbabal in plaats van met de gebruikelijke jabulani. Het team van Willem en Arne maakte een blitz-start. Dankzij de dansende dribbels van Willem en een mooi één-tweetje stond de 2-0 al snel op het scorebord. Team Michiel en Arthur lieten zich echter niet van de wijs brengen en na enkele mooie loopacties van Arthur en wat plaatsballen van Michiel stond het al snel 2-5. Halftime dan en na het wisselen van kant werd de wedstrijd wat intensiever. Willem en Arne kwamen terug tot 6-5, tot Arthur zijn voet verstuikte. Dit bleek niet veel later een laag bij de grondse afleiding, want met de verstuikte voet bleek Arthur dan plots toch even goed of zelfs beter te spelen. Het werd uiteindelijk heel spannend en bij 9-9 had Michiel een open kans om het af te maken na een mooie voorzet van Arthur, maar Arne was alert en snoepte Bumba af van zijn broer. Arne rook zijn kans en sprintte naar het doel waar hij met wat geluk nog net de bal kon binnentikken. Tien-negen dus en dit maakt het weer spannend in het klassement, want Arne springt over Nikolaï en neemt wat meer afstand van Koen. Ook Willem doet een goede zaak en springt van de dertiende naar de achtste plaats.
Na de uitputtende, maar deugddoende match werd er afgezakt naar het strandhuis, voor 6 Ice-teas en 2 ananassapjes. Naast het gezellige gekeuvel werd ook de verdraagzaamheid van de jobstudente op haar eerste dag even op de proef gesteld toen de jongste drie spelers het nodig vonden om subtiel om nootjes te roepen die we niet gekregen hadden. Er wordt alvast reikhalzend uitgekeken naar volgende week!
Nicolaï kwam, zag & overwon. En schreef ook een verslag. Enjoy!
Afgelopen vrijdag trokken er donkere wolken over het strand van Oostende. Gelukkig bracht buienradar, de sinds enkele weken frequent bestudeerde weersite, uitsluitsel. Het zou zeker tot 20u30 min of meer droog blijven. Bijgevolg verscheen er negen man aan de aftrap voor een heerlijke pot voetbal.
De teams werden ingedeeld naar leeftijd. De drie ouderdomsdekens van de aanwezigen, Thomas, Nicolaï en Koen namen het op tegen Arne, Arthur, Willem en Michiel. 15 minuten later kwam Toon het eerste team versterken. Ondanks een groot numeriek overwicht was de eerste kans voor Thomas, die de bal in twee keer nipt langs de linkerpaal besloot. Toch hadden ze het spel in de beginfase niet in de hand. De jongelingen startten sterk en kwamen zowaar 0 - 3 op voorsprong. Het sein voor de tegenstanders om een tandje bij te steken. De combinatie van techniek (Koen en Thomas), doorzettingsvermogen en enthousiasme (Toon en Nicolaï) bleek al snel de bovenhand te krijgen over de conditioneel sterkere tegenstanders. Met mooi combinatievoetbal werden de bordjes eerst in evenwicht gehangen alvorens helemaal door te drukken tot er een comfortabele voorsprong van 11 - 4 op het bord verscheen.
Ondertussen was het half negen gepasseerd, met een eerste buitje als gevolg. Toen het steeds erger begon te worden, was het duidelijk dat het Strandhuis wenkte en dat de partij snel beslist moest worden. De individuele kwaliteiten van Koen en Thomas zorgden dan ook in geen tijd voor een 15 - 4 eindstand waarna beide teams afdropen richting Strandhuis.
Naar wekelijkse gewoonte werden de crèmecoupes weer aangerukt en vloeide de (voornamelijk niet alcoholische) drank rijkelijk. Ondanks diverse pogingen van Thomas ontbraken de bitterballen deze week echter. De serveuse was niet te verwurmen waardoor er een einde kwam aan deze gezellige avond die heel wat verschuivingen in het klassement teweeg bracht. Nicolaï neemt de leiding in het klassement over, op de voet gevolgd door Koen en Arne. Maar ook Thomas en Toon (die maar even vijf plaatsen vooruit ging) doen een uitstekende zaak. Arne is alvast op revanche belust en heeft al laten weten de komende week extra hard te trainen om zijn poleposition te heroveren.
Het hoosde de hele dag boven Ostend City, maar toen wij naar buiten kwamen, ging de zon ook spontaan schijnen. Ook nu konden we de aanwezigheid van zon 7 personen ten zeerste appreciëren. Door de hevige regenval was de zee groter dan normaal en dus zat er niets anders op dan op het zachte zand aan de slag te gaan. Koen, Willem & Toon vormden een gevreesd triumviraat die hun kuiten mochten insmeren om de fysiek sterkere Arne, Arthur, Nicolaï en Wendy partij te geven
Een hobbelig veld waarvan de linkerflank bovendien een 5-tal meter lager lag dan de rechterflank, die op zijn beurt vakkundig afgeschermd werd door de talloze witte toeschouwers die roerloos het toneel gade sloegen. En 2 debutanten, die zo de leeftijdsgrens langs beide kanten vandaag verlegden. Omstandigheden waarvan een mens onder de indruk van zou zijn. Gelukkig zijn wij allemaal atletische gebouwd en beschikken we over een goddelijk lichaam en mentale kracht op overschot waardoor we het niet aan ons gezond hart laten komen.De partij kwam echter toch moeizaam op gang. Na de 1-0 die binnengewerkt werd door Koen hingen de bordjes in een oogopslag weergelijk. Toen Wendy zich ermee ging bemoeien en zo als vrije vrouw kon fungeren bleek de tegenstand niet opgewassen. Het eerste uur konden Toon, Willem & Koen nog de indruk geven mee te kunnen, maar toen de man met de hamer uithaalde zeeg de tegenstand neer. In amper een paar minuten tijd evolueerde te score van 3-6 naar 3-10. Een duidelijke overwinning. Een bitter verlies. Maar een veldslag verliezen kan gebeuren, de oorlog is nog niet gestreden. Neemt men volgende week wraak? Afkomen is de boodschap! Volgende week dus! 19u30.
Een uitermate belangrijke kwalificatiewedstrijd in het teken van Euro 2012 in Polen-Oekraïne. Mits winst houden we het lot in eigen handen om het barrageduel te spelen. Onze steun is dus meer dan nodig. Maar de vele successupporters zijn ons te snel af en dus konden we geen ticket bemachtigen voor een zitje in het Koning Boudewijnstadion...
Om ons toch enigzins in de sfeer te wanen werden we uitgenodigd ten huize Arne Dumarey. Op de grens van De Haan & Middelkerke werden we in de Jacobinnesselaan 9 hartelijk verwelkomt met een hapje en een drankje. Het TV-scherm van 110x60cm was reeds opgewarmd door Roger Federer & Novak Djokovic. Dus namen Wendy, Dominique, Koen, Arne, Nicolaï, Sanne, Vincent, Arthur, Willem & een nobele onbekende plaats in de zetel. Al na 3 minuten trapte Marvin Ogunjimi de bal tegen het net en de euforie in de woonkamer. 20 minuten later wist een Turk (zoals gewoonlijk) de sfeer verpesten. Nog talloze kansen, tot een penalty toe, kregen de rode Duivels om de 3 punten thuis te houden, maar het mocht niet baten. 1-1 eindstand en dus krijgt iedereen die in dit verslag aan bod komt 1 punt, behalve Djokovic. Sorry Novak...
Nog eens vrijdag, Nog eens sjotten opt strange? Zien we dat zitten? Vijf mensen stonden paraat; Toon stond tussen twee laatdiensten door op vrijdag nog eens klaar voor de strijd; Thomas, het ouderdomsdeken, die dit seizoen iedereen een poepje wil laten ruiken; Koen, die voluit voor de titel gaat, Vince, klaar voor het seizoen van de bevestiging regelrecht naar playoff 1 en Arthur jong, vinnig en duikt overal onder, langs en door; Toon, Vince en Arthur tegen Thomas en Koen en blijkbaar was dit een goede opstelling, want al vlotjes werd het 5 tegen 5. Nog tien goals te gaan voor één van de twee ploegen hun geheim wapen binnenhaalde; Tromgeroffel en klokkenluiders alom want Jasper Feyen kwam op het veld en voegde zich bij Koen en Thomas. Het andere team kreeg geen schrik, Arthur slalomde de drie (die nog op zoek waren naar hun structuur) en met uitstekende of soms iets minder geniale passes naar Vince kwamen ze plots 9-5 voor. Tot helaas pindakaas de nieuwkomer zijn draai vond in zijn team en Toon zichzelf weer eens voorbijdribbelde en enkel schijnbewegingen maakte, waar alleen hij in liep. Ja inderdaad tot dat moment vlotjes kwam het gelijk. Toen Toon zijn enige goede moment had werd hij nog afgeleid door zijn eigen teammaats. Dit maakte het tot een vlotte overwinning voor het Team van Thomas, Koen en Jasper. Koen volop met zijn neus richting titel. Is zijn broodje gebakken? Of komt er plots gevaar van nieuwkomers of ander gespuis?
Alleszins telkens stof genoeg om over na te kaarten. Zo konden we in een nog redelijke wachttijd een drankje krijgen in het strandhuis en werd er al teruggeblikt op de vroegere matchen en werd er vooral veel gelachen. Iedereen had duidelijk zijn mopvest en lolbroek aan, wat zelfs op applaus werd onthaald door Deheer Vandelanotte. Een Fruchtenkurf en bitzerballen het ging er vlotjes in. Een avond voor herhaling vatbaar.
Op een zonnige maar winderige vrijdagavond staan 5 spelers aan de aftrap van een nieuw wedstrijdje strandvoetbal. Het ene doel wordt bewaakt door Arne & Koen. Zij zullen alles uit de kast moeten halen omNicolaï, Luc & Arthur te verslaan
Het terugtrekkende water en de waaiende wind zorgen ervoor dat we enkele wiskundige formules moeten raadplegen om het plein uit te tekenen. Een eitje voor de hoogbegaafde deelnemers. Om verder de wiskunde te testen slaagt het team met 3 spelers erin om meteen een 4-0 voorsprong uit te bouwen. Nadat Koen zijn schoenen uittrok die hij aan had om blessures te vermijden evolueert de score naar 3-5 en vervolgens 7-7. Niet dat het er iets mee te maken heeft hoor.
Arne & Koen voelen elkaar steeds beter aan en wanneer we besluiten om het omgeploegde veld te verlaten en een deftig stukje zand uit te kiezen neemt de spanning en sensatie toe! Arne mist enkele keren onbegrijpelijk voor doel, Nicolaï wordt heerlijk gepoort en Arthur pakt bij 14-14 uit met een plaatsbal die via de binnenkant van de paal in doel verdwijnt en zo zijn team 3 punten bezorgd.
In het strandhuis aangekomen daagden Sanne & Vince nog op voor een natje. Tot laat op de avond gaan de petrussen, orvals, chimays, pintjes, ijsjes & kaasplankjes vlot binnen. Alweer een fijne avond!
Een stralend zonnetje scheen ook nu weer op het charmante voetbalveldje nabij de Noordzee. Toon moest op het laatste moment afhaken zodat er 6 sportievelingen op het appel verschenen. Na kort overleg werden twee teams gevormd. Steven, Arne en Vince namen het op tegen Nicolaï, Koen en youngster Matthias. (die in de ploeg gedropt werd om de gemiddelde leeftijd wat naar beneden te halen). Na een uitzonderlijk korte studieronde werd er onmiddellijk ingevlogen. Het water was immers in opmars, dus moest de partij aan een behoorlijk tempo afgewerkt worden. Het spel ging goed op en neer, maar Koen slaagde er niet in om tot zijn gebruikelijke acties te komen. Hij wees daarvoor met beschuldigende vinger naar het terrein. Ook Vince vergat regelmatig zijn bal. Hopelijk zorgen de terreinverzorgers volgende week voor een betere mat. Arne begon echter zijn kans te ruiken om uit te lopen in het klassement en speelde dan ook zonder franjes en zorgde hierbij vaak voor gevaar. Enkel waarschuwende medespelers zorgden ervoor dat hij open kansen te vaak nog de nek om wrong. Steven kegelde op zijn beurt Nicolaï omver maar werd nog geen minuut later zelf onderuit gelopen door Koen. Toen Stevens team tot 9 - 6 kon uitlopen, leek de match beslecht. Het sein voor de tegenstander om een versnelling hoger te gaan spelen en dankzij onder meer een wonderbaarlijk mooie corner (ongetwijfeld een ingestudeerd nummertje) hingen de borden even later alweer gelijk. Wie dacht dat die vervloekte play offs spannend waren, die was afgelopen vrijdag duidelijk afwezig op het strand. Met een snedige voorzet zonderde Matthias Nicolaï alleen af voor doel. De vele sprinten achter de bal (en buiten het veld) hadden de spits van dienst echter vermoeid gemaakt waardoor de scherpte voor doel ontbrak. Twee minuten later mocht Nicolaï met hangende schouders het veld verlaten wanneer Arne, door een tweede flater in evenveel minuten, de winning goal kon scoren. Matthias en Arne doen de beste zaak in het klassement. Matthias verzamelde zijn eerste puntje en Arne kon drie punten uitlopen op Koen & Nicolaï. Maar het seizoen is nog lang en de achtervolging wordt in de komende weken zeker ingezet.
Mooi weer en een hobbelig veld, de ideale combinatie voor Steven & Koen om het op te nemen tegen Nicolaï, Arne & Thomas.
Al van de eerste minuut bleek dat Steven teveel frietjes gegeten had en Koen te weinig patatjes. Het resultaat was echter hetzelfde, een beperkt loopvermogen. Het speelde allemaal in de kaart van de tegenpartij en die wisten dit dan ook goed uit te buiten. Met snedige acties van Nicolaï & Arne werd er vaker dan anders gescoord. Tel daarbij nog eens Thomas als spelverdeler bij en dan weet jet wel. Resultaat na amper 40 minuten: 10-5.
Tijd zat dus om nog een 2e & 3e partijtje af te werken. Met wisselende teams bleek de spelvreugde toch belangrijker dan de score.
Bij deze dus 3 punten voor Nicolaï, Thomas & Arne. Steven & Koen doen het met 1 puntje, waardoor deze laatste zijn maximum kwijt is. Arne is de nieuwe leider in het klassement met 9 punten (op 10). Koen wordt bijgehaald door Nicolaï met 8 punten. De rest hangt ook nog allemaal goed aan elkaar! Uiteindelijk belandden we op het terras van de golf waar we gezelschap kregen van een bende internationale ornithologen, die reeds in de vorige verslaggevingen aangekondigd werden!
Na een aangename wedstrijd vorige week, hoopten we ook nu weer op spektakel. De grootste afwezige vorige week, de strandcabine, werd deze week vakkundig opgezet waardoor we rond de klok van 19U30 konden schuilen voor de regen. Niet op het plein maar wel op de dijk, zagen Toon & Stefanie hoe onderstaande feiten zich voltrokken, uitgeschreven door Nicolaï!
Een plaatselijk onweersbuitje zorgde ervoor dat een aantal spelers afgelopen vrijdag forfait gaven. 9 die - hards waren echter wel present. Meteoroloog van dienst, Nicolaï, had op buienrader.be immers gezien dat de regen en wind in geen tijd over het veld zouden trekken. En zo geschiedde ook. De match ving aan met een kleine vertraging maar de spelers vlogen er onmiddellijk goed in. De conditie leek opvallend beter dan vorige week. Insiders wijzen op het kleinere veld, maar daar is natuurlijk niets van aan. Het was lange tijd een gelijkopgaande wedstrijd zonder noemenswaardige incidentjes. Er waren beduidend minder valpartijen dan vorige week, wat dan ook de vraag deed rijzen of Luc dan toch last had van de vallende ziekte...
Toen Pieter het team van Sanne, Koen, Arne en Nicolaï kwam versterken ontstond er een man meer situatie en deze werd onmiddellijk uitgebuit om een kleine achterstand om te zetten in een mooie 9 - 6 voorsprong. Met nog één goal te gaan hield Koen het echter voor bekeken en verliet zelfverzekerd het terrein. Hij mocht dan wel denken dat de buit binnen was, het tegendeel bleek echter waar. Nadat Arne had verzuimd om de winning goal binnen te plaatsen. (de bal kon nog net van de lijn gehaald worden), kwam het team van Thomas, Jasper, Steven en Vince verwoed opzetten en in geen tijd stonden de bordjes gelijk. De strijd werd een pak bitsiger en de hoeveelheid rode en blauwe plekken stapelden zich op toen Steven besloot dat het genoeg geweest was. Met een magistrale owngoal zorgde hij ervoor dat Koens team met een driepunter huiswaarts trok.
De derde time vond deze keer plaats in het strandhuis alwaar de vriendelijke service en de snelle bediening zorgden dat we omstreeks elven een punt achter deze geslaagde vrijdagavond zetten.
Het mooie weer kon afgelopen vrijdag maarliefst 12 mensen inspireren om af te zakken naar het strand. Met zn 9 stoomden we ons klaar voor de aftrap, in de zandtribune nam Dimitris mama a.k.a. Pascale plaats. Later op de avond kwamen ook Andries en zijn wederhelft nog opdagen. Facebook verklapt haar naam niet, dus blijft het ook voor ons een vraagteken
Na talloze documenten lekte nu ook op Wikileaks beide ploegopstellingen uit. Aan de ene kant van het speelveld stonden Karen, Arne, Luc& Koen. Dit vrolijke quartet namen het op tegen Nicolaï, Toon, Thomas P, Dimitri & Els.
Het werd vooral uitkijken naar het (on)vermogen van de 3 debutanten. Konden zij het niveau al aan? Hebben zij aanpassingsperiode nodig? Of werd de taal een struikelblok?Want ons vrijdagavond voetbal blijkt nationaal te gaan! Eerder kwamen al mensen uit Bredene en andere buurtgemeenten afgezakt maar zelfs dat volstaat niet meer! Dendermonde, Wevelgem, Zwijnaarde en Gent zijn tegenwoordig ook allen vertegenwoordigd!
Het mag duidelijk zijn dat we vanaf de eerste minuten onszelf overschat hadden. Het plein viel nogal groot uit voor een bende amateurs. De eerste kloof werd geslagen door het team met de meeste buitenlanders. Onder leiding van ene Pister die duidelijk voetbaltalent op overschot heeft kwam er een klein kloofje tot stand: 1-3. In het doel hield Els elke bal tegen. Een verstandige keuze om iemand die op een boogscheut van een gevangenis waar meer mensen ontsnappen dan hun straf uitzitten als doelportier aan te stellen. Zij weet immers dat nooit iets of iemand binnen mag laten
Omdat het toch spannend hoorde te blijven schoot het andere team in actie. Met Luc in een rol van aanvallende middenvelder zag de verdediging rond zonsondergang toch al sterretjes. Hij bleek vaak enkel maar vallend af te stoppen. Het werd snel 4-4 en toen werd al duidelijk dat het een moeizame overwinning ging worden. Maar zoals wekelijks het geval is kregen we ook nu weer af te rekenen met blessures. Op een onschuldige maar goedgemikte trap van Luc waande Els zich de ontsterfelijke Achilles! Helaas kwam de bal op haar voet terecht, zo stierf ook haar idool
Zon tragisch einde was er nog niet weggelegd. Onder begeleiding van de plaatselijke EHBO-crew Luc & Koen werd zij afgevoerd tot bij haar schoonmoeder. Het spel werd hervat met zn achten. Door de blessure werden de pionnen herschikt en koos Thomas ervoor om in doel te staan. Zo veranderde ook het spelbeeld want Koen had nu meer ruimte om zn gevreesde dribbels uit te voeren. Dimitri wist er echter raad mee en zat kort op de man. De geschaafde voeten van Koen waren daar het levende bewijs van. Langzamerhand evolueerde de stand, waar er nooit meer dan 2 goals verschil genoteerd werden. Dat werd mede mogelijk gemaakt door Karen die vooral qua positiespel vaak een bal kon heroveren. Puike prestatie! Door het wegvallen van Els moesten Toon & Nicolaï voor de goals zorgen. Thomas deed met 2 afstandsschoten ook zijn duit in het zakje, maar op de cruciale momenten liet de scoringsmachine het afweten. Bij een 8-7 voorsprong voor het team van Nic,Dim,T(h)o scoorde Koen 2 doelpunten op een identieke manier. Met balherovering voor de eigen doelmond werd het op een lopen gezet op de linkerkant, speelde Dimitri uit en schoof de bal in het lege doel. Het laatste wapenfeit van de wedstrijd was voor Arne. Thomas anticipeerde op een lage schuiver in zijn rechterbenedenhoek, maar Arne trapte simpel rechtdoor en stelde zo de 10-8 zege veilig.
In het slot van de wedstrijd kwam Andries dus nog opdagen met zn vriendin. Zij zorgden ervoor dat de avond vastgelegd werd op de gevoelige plaat. Fotos komen dus ook nog online!
Na inspanning komt ontspanning. Het terras van ons tea-room naar keuze zat vol, dus werd er geopteerd voor de buren. Een milkshake, ijsje, exotische frisdank en 2 uur later werd de tweede vrijdagavond van het seizoen 2011 afgesloten. Voldaan en vermoeid
Volgende week is er werving! Want mogelijk komen er ook een aantal leden van het vogel- en wilde dierenopvangcentrum afgezakt naar het strand van Mariakerke
De eerste vrijdagavond van het nieuwe seizoen werd er eentje indoor. De vakantie bleek voor velen een ideaal moment om in het buitenland op hoogtestage te gaan of om een individueel progamma af te werken. Wie wil presteren moet investeren.
Investeren deden ook Ruben, Nicolaï & Koen. Meer bepaald in orangina, dame-blanche & een kaasschotel. Het resultaat van 1 punt omwille van de aanwezigheid in het strandhuis werd vrolijk onthaald. Bij deze mag het dus ook weer duidelijk zijn dat er dit jaar eveneens punten uitgedeeld worden! Het systeem blijft hetzelfde: 3 punten voor een overwinning & 1 punt voor wie geen victorie kon kraaien maar toch de moeite deed om onderdeel uit te maken van onze vrolijke bende.
De volgende afspraak is op vrijdag 22 april opnieuw om 19U30. De geruchten doen de ronde dat het wel eens een voltreffer zou kunnen worden !
2011, een nieuw jaar, een nieuw begin. Net zoals ongeveer alles op deze aardkloot is 1 januari ook voor ons het teken om een aantal voornemens op te stellen die eigenlijk bekend in de oren klinken omdat we ze het jaar ervoor ook al eens hadden voorgenomen. En het jaar daarvoor. En het jaar daarvoor... Intussen zou er volgens de kranten al niet veel meer van deze voornemens merkbaar mogen zijn. Want komende maandag, dat is dus 17 januari, zou de meest deprimerende dag uit het nog prille jaar moeten zijn. De dagen zijn kort, de weersomstandigheden zijn nat en kil, en de voornemens zouden al terug in de kast zitten. En stel dat er daar dan nog eens examens of presentaties bijkomen, een afrekening van oudejaar of een overstroming dan begrijp je het wel.
Naast alle bovengenoemde ellende mogen we in feite vooral dankbaar zijn dat de zondvloed aan de onderkant van onze aardbol/land van start gaat. Dus mensen, geniet met volle teugen van een droog examenlokaal .
2011 dus, ook voor deze blog het moment om terug te beginnen met het schrijven van de meest hilarische, beklijvende, bangelijke, vermakende en tegelijk kwaliteitsvolle en insidersachtige verslagen. Wat kan een mens nu nog meer wensen?
En we hebben ook meteen de daad bij het woord gevoegd. Met zn drieën werd er afgelopen vrijdag voor het eerst dit kalenderjaar koers gezet richting bowlingpaleis, om te poolen. En dat gebeurde met wisselend succes. De enige constante factor in het spel waren de luckyshots van Vince. Met hoofdbrekende wiskundige berekeningen wist hij de bal meermaals via een of meerdere banden de gewenste richting uit te sturen om zo tot grote verbazing en ongeloof van de tegenstand toch nog een bal te potten. Soms zelfs zo berekend dat de bal de bocht uitging en met veel kabaal de tegels van het bowlingpaleis verkende. Het hoeft dan ook niet meer gezegd te worden dat Vince het meeste spelletjes naar zijn hand kon zetten met Koen & Nicolaï op respectabele achterstand. Eenmaal uitgepoold, werd de hoop op extra gezelschap de kop ingedrukt door een smsje waarin medegedeeld werd dat het viertal met hun KSA verplichtingen toch geen slaapmutsje kwamen drinken. Dus werd er nog lustig nagepraat met zn drieën over koetjes & kalfjes.
Toen ook het personeel subtiel maar niet mis te verstaan het licht uitdeed werd het tijd om elders te schuilen voor de regen. Thuis was te dichtbij, dus werd het maar een pitabar ruim wat kilometers verderop. Een heerlijke dürüm en een uur later werd de terugweg ingezet. Toen wist nog niemand dat een late-nightdürüm de eetlust van de dag erop wegneemt. Het jaar was nog maar net begonnen en we hebben een dieettip van formaat! Happy newyear!
Arne Dumarey werd aangesteld als reporter ter plaatse en hij blijkt over een grote dosis empathie te beschikken! Verslag Milk Inc
We schrijven vrijdagvond vijf uur s avonds , acht oktober 2010. Aan het station van Oostende staat een jongeman opgelaten te wachten aan de Kiss & Ride terwijl hij nog vlug een worstenbroodje naar binnen werkt. Even later verschijnt een brede grijns op zijn gezicht wanneer een klein autootje gevuld met twee jonge gasten en een iets oudere chauffeur met gierende banden voor zijn neus stopt. Hij springt in de partymobiel en vandaar gaat het richting de oude havenstad aan de Schelde. De sfeer zit er al meteen goed in en na een uurtje rijden, eenmaal buiten het bereik van Topradio Oostende, wordt de radio opnieuw afgesteld en weldra weerklinkt het doen en laten van onze Rode Duivels in Kazachstan uit de boxen. Tijdens het onverstaanbare gebrabbel van de Radio 1 verslaggever komen de Vier in de droge droom van elke autobestuurder terecht: filevorming. Goed drie kwartier later delen ze hun feestvreugde om het eerste doelpunt met een Hollander in de file. Nog eens twintig minuten later lijkt de buit binnen, en jawel, na de glorierijke overwinning van onze Belgen, lijkt het startschot gegeven voor een geslaagde avond.
Wanneer de Vier even later eindelijk Antwerpen naderen, is dit iets vroeger dan de andere filegangers, dankzij de verdiensten van eersteklas chauffeur Nicolaï, die blijkbaar als enige op de hoogte is van het derde-rijvakssysteem om Antwerpen binnen te rijden. Na een parkeerplaatsje gevonden te hebben te midden van de mierenhoop die Antwerpen die beruchte avond blijkt te zijn, vinden de Vier de weg naar hun finale feestbestemming, die in de verte opdoemt als een blauwe, felverlichte feestarena. Eenmaal door de deuren van het paleis, wordt nog kort even tijd genomen om een kwartpizza binnen te spelen en even later is het grote moment aangebroken. Terwijl de Vier het middenplein oplopen, weerklinken de eerste basale tonen, als voorbode op het feestgedruis dat even later zal losbarsten. Terwijl hun ogen zich nog aanpassen aan de duistere Eclips-lichteffecten, galmt de zoetgevooisde stem van Linda als een onweerstaanbaar bevel door ieders oren: "Come and dance with me!"
In de bruisende momenten die volgen, geven de Vier zichzelf volledig op de bonkende beats van nummers als Race, One, een live performance van "I dont care door de enige echte Sylvie, maar ook tijdens de nostalgische noten van land of the living, run to you en In my eyes. Goed anderhalf uur later en talrijke liters zweet armer zijn de Vier toe aan een adempauze, die handig benut wordt om wat dichter naar voren te schuiven. Onze vier fuifnummers dachten hiermee wat dichter bij het podium te staan, maar geen nood, even later wordt de ambiance naar hogere sferen gebracht, wanneer het podium letterlijk over alle hoofden getild wordt. Hieraan voorafgaand is een reeks van hoogtepuntjes, onder meer een heuse sitdown op narcotic van Liquido, live performance van Stan van Samang, een springmomentje op explode van Jordan & Baker en niet te vergeten; Nicolaï werd getrakteerd op een extatische halve minuut van How much is the fish?.
Maar zoals aan alle mooie liedjes een eind komt, blijft ook dit feestgedruis niet duren en na zich de ziel uit hun lijf gedanst te hebben, vinden de Vier hun weg tussen de mensenmassa naar buiten en na zich nog eens verzadigd te hebben met een chiliburger (of zoiets), wordt de rit naar huis aangevat. Met een gelukzalig gevoel kijken de vier terug op een unieke avond, die nog lang in hun geheugen gegrift zal staan.
Met dank aan partyharder Vincent voor de fotoverslaggeving, Nicolaï voor het vervoer en organisatie en aan Koen voor zijn altijd even enthousiaste aanwezigheid!
