Nog eens vrijdag, Nog eens sjotten opt strange? Zien we dat zitten? Vijf mensen stonden paraat; Toon stond tussen twee laatdiensten door op vrijdag nog eens klaar voor de strijd; Thomas, het ouderdomsdeken, die dit seizoen iedereen een poepje wil laten ruiken; Koen, die voluit voor de titel gaat, Vince, klaar voor het seizoen van de bevestiging regelrecht naar playoff 1 en Arthur jong, vinnig en duikt overal onder, langs en door; Toon, Vince en Arthur tegen Thomas en Koen en blijkbaar was dit een goede opstelling, want al vlotjes werd het 5 tegen 5. Nog tien goals te gaan voor één van de twee ploegen hun geheim wapen binnenhaalde; Tromgeroffel en klokkenluiders alom want Jasper Feyen kwam op het veld en voegde zich bij Koen en Thomas. Het andere team kreeg geen schrik, Arthur slalomde de drie (die nog op zoek waren naar hun structuur) en met uitstekende of soms iets minder geniale passes naar Vince kwamen ze plots 9-5 voor. Tot helaas pindakaas de nieuwkomer zijn draai vond in zijn team en Toon zichzelf weer eens voorbijdribbelde en enkel schijnbewegingen maakte, waar alleen hij in liep. Ja inderdaad tot dat moment vlotjes kwam het gelijk. Toen Toon zijn enige goede moment had werd hij nog afgeleid door zijn eigen teammaats. Dit maakte het tot een vlotte overwinning voor het Team van Thomas, Koen en Jasper. Koen volop met zijn neus richting titel. Is zijn broodje gebakken? Of komt er plots gevaar van nieuwkomers of ander gespuis?
Alleszins telkens stof genoeg om over na te kaarten. Zo konden we in een nog redelijke wachttijd een drankje krijgen in het strandhuis en werd er al teruggeblikt op de vroegere matchen en werd er vooral veel gelachen. Iedereen had duidelijk zijn mopvest en lolbroek aan, wat zelfs op applaus werd onthaald door Deheer Vandelanotte. Een Fruchtenkurf en bitzerballen het ging er vlotjes in. Een avond voor herhaling vatbaar.
