Nicolaï kwam, zag & overwon. En schreef ook een verslag. Enjoy!
Afgelopen vrijdag trokken er donkere wolken over het strand van Oostende. Gelukkig bracht buienradar, de sinds enkele weken frequent bestudeerde weersite, uitsluitsel. Het zou zeker tot 20u30 min of meer droog blijven. Bijgevolg verscheen er negen man aan de aftrap voor een heerlijke pot voetbal.
De teams werden ingedeeld naar leeftijd. De drie ouderdomsdekens van de aanwezigen, Thomas, Nicolaï en Koen namen het op tegen Arne, Arthur, Willem en Michiel. 15 minuten later kwam Toon het eerste team versterken. Ondanks een groot numeriek overwicht was de eerste kans voor Thomas, die de bal in twee keer nipt langs de linkerpaal besloot. Toch hadden ze het spel in de beginfase niet in de hand. De jongelingen startten sterk en kwamen zowaar 0 - 3 op voorsprong. Het sein voor de tegenstanders om een tandje bij te steken. De combinatie van techniek (Koen en Thomas), doorzettingsvermogen en enthousiasme (Toon en Nicolaï) bleek al snel de bovenhand te krijgen over de conditioneel sterkere tegenstanders. Met mooi combinatievoetbal werden de bordjes eerst in evenwicht gehangen alvorens helemaal door te drukken tot er een comfortabele voorsprong van 11 - 4 op het bord verscheen.
Ondertussen was het half negen gepasseerd, met een eerste buitje als gevolg. Toen het steeds erger begon te worden, was het duidelijk dat het Strandhuis wenkte en dat de partij snel beslist moest worden. De individuele kwaliteiten van Koen en Thomas zorgden dan ook in geen tijd voor een 15 - 4 eindstand waarna beide teams afdropen richting Strandhuis.
Naar wekelijkse gewoonte werden de crèmecoupes weer aangerukt en vloeide de (voornamelijk niet alcoholische) drank rijkelijk. Ondanks diverse pogingen van Thomas ontbraken de bitterballen deze week echter. De serveuse was niet te verwurmen waardoor er een einde kwam aan deze gezellige avond die heel wat verschuivingen in het klassement teweeg bracht. Nicolaï neemt de leiding in het klassement over, op de voet gevolgd door Koen en Arne. Maar ook Thomas en Toon (die maar even vijf plaatsen vooruit ging) doen een uitstekende zaak. Arne is alvast op revanche belust en heeft al laten weten de komende week extra hard te trainen om zijn poleposition te heroveren.
Het hoosde de hele dag boven Ostend City, maar toen wij naar buiten kwamen, ging de zon ook spontaan schijnen. Ook nu konden we de aanwezigheid van zon 7 personen ten zeerste appreciëren. Door de hevige regenval was de zee groter dan normaal en dus zat er niets anders op dan op het zachte zand aan de slag te gaan. Koen, Willem & Toon vormden een gevreesd triumviraat die hun kuiten mochten insmeren om de fysiek sterkere Arne, Arthur, Nicolaï en Wendy partij te geven
Een hobbelig veld waarvan de linkerflank bovendien een 5-tal meter lager lag dan de rechterflank, die op zijn beurt vakkundig afgeschermd werd door de talloze witte toeschouwers die roerloos het toneel gade sloegen. En 2 debutanten, die zo de leeftijdsgrens langs beide kanten vandaag verlegden. Omstandigheden waarvan een mens onder de indruk van zou zijn. Gelukkig zijn wij allemaal atletische gebouwd en beschikken we over een goddelijk lichaam en mentale kracht op overschot waardoor we het niet aan ons gezond hart laten komen.De partij kwam echter toch moeizaam op gang. Na de 1-0 die binnengewerkt werd door Koen hingen de bordjes in een oogopslag weergelijk. Toen Wendy zich ermee ging bemoeien en zo als vrije vrouw kon fungeren bleek de tegenstand niet opgewassen. Het eerste uur konden Toon, Willem & Koen nog de indruk geven mee te kunnen, maar toen de man met de hamer uithaalde zeeg de tegenstand neer. In amper een paar minuten tijd evolueerde te score van 3-6 naar 3-10. Een duidelijke overwinning. Een bitter verlies. Maar een veldslag verliezen kan gebeuren, de oorlog is nog niet gestreden. Neemt men volgende week wraak? Afkomen is de boodschap! Volgende week dus! 19u30.
Een uitermate belangrijke kwalificatiewedstrijd in het teken van Euro 2012 in Polen-Oekraïne. Mits winst houden we het lot in eigen handen om het barrageduel te spelen. Onze steun is dus meer dan nodig. Maar de vele successupporters zijn ons te snel af en dus konden we geen ticket bemachtigen voor een zitje in het Koning Boudewijnstadion...
Om ons toch enigzins in de sfeer te wanen werden we uitgenodigd ten huize Arne Dumarey. Op de grens van De Haan & Middelkerke werden we in de Jacobinnesselaan 9 hartelijk verwelkomt met een hapje en een drankje. Het TV-scherm van 110x60cm was reeds opgewarmd door Roger Federer & Novak Djokovic. Dus namen Wendy, Dominique, Koen, Arne, Nicolaï, Sanne, Vincent, Arthur, Willem & een nobele onbekende plaats in de zetel. Al na 3 minuten trapte Marvin Ogunjimi de bal tegen het net en de euforie in de woonkamer. 20 minuten later wist een Turk (zoals gewoonlijk) de sfeer verpesten. Nog talloze kansen, tot een penalty toe, kregen de rode Duivels om de 3 punten thuis te houden, maar het mocht niet baten. 1-1 eindstand en dus krijgt iedereen die in dit verslag aan bod komt 1 punt, behalve Djokovic. Sorry Novak...
Nog eens vrijdag, Nog eens sjotten opt strange? Zien we dat zitten? Vijf mensen stonden paraat; Toon stond tussen twee laatdiensten door op vrijdag nog eens klaar voor de strijd; Thomas, het ouderdomsdeken, die dit seizoen iedereen een poepje wil laten ruiken; Koen, die voluit voor de titel gaat, Vince, klaar voor het seizoen van de bevestiging regelrecht naar playoff 1 en Arthur jong, vinnig en duikt overal onder, langs en door; Toon, Vince en Arthur tegen Thomas en Koen en blijkbaar was dit een goede opstelling, want al vlotjes werd het 5 tegen 5. Nog tien goals te gaan voor één van de twee ploegen hun geheim wapen binnenhaalde; Tromgeroffel en klokkenluiders alom want Jasper Feyen kwam op het veld en voegde zich bij Koen en Thomas. Het andere team kreeg geen schrik, Arthur slalomde de drie (die nog op zoek waren naar hun structuur) en met uitstekende of soms iets minder geniale passes naar Vince kwamen ze plots 9-5 voor. Tot helaas pindakaas de nieuwkomer zijn draai vond in zijn team en Toon zichzelf weer eens voorbijdribbelde en enkel schijnbewegingen maakte, waar alleen hij in liep. Ja inderdaad tot dat moment vlotjes kwam het gelijk. Toen Toon zijn enige goede moment had werd hij nog afgeleid door zijn eigen teammaats. Dit maakte het tot een vlotte overwinning voor het Team van Thomas, Koen en Jasper. Koen volop met zijn neus richting titel. Is zijn broodje gebakken? Of komt er plots gevaar van nieuwkomers of ander gespuis?
Alleszins telkens stof genoeg om over na te kaarten. Zo konden we in een nog redelijke wachttijd een drankje krijgen in het strandhuis en werd er al teruggeblikt op de vroegere matchen en werd er vooral veel gelachen. Iedereen had duidelijk zijn mopvest en lolbroek aan, wat zelfs op applaus werd onthaald door Deheer Vandelanotte. Een Fruchtenkurf en bitzerballen het ging er vlotjes in. Een avond voor herhaling vatbaar.
