Nog eens vrijdag, Nog eens sjotten opt strange? Zien we dat zitten? Vijf mensen stonden paraat; Toon stond tussen twee laatdiensten door op vrijdag nog eens klaar voor de strijd; Thomas, het ouderdomsdeken, die dit seizoen iedereen een poepje wil laten ruiken; Koen, die voluit voor de titel gaat, Vince, klaar voor het seizoen van de bevestiging regelrecht naar playoff 1 en Arthur jong, vinnig en duikt overal onder, langs en door; Toon, Vince en Arthur tegen Thomas en Koen en blijkbaar was dit een goede opstelling, want al vlotjes werd het 5 tegen 5. Nog tien goals te gaan voor één van de twee ploegen hun geheim wapen binnenhaalde; Tromgeroffel en klokkenluiders alom want Jasper Feyen kwam op het veld en voegde zich bij Koen en Thomas. Het andere team kreeg geen schrik, Arthur slalomde de drie (die nog op zoek waren naar hun structuur) en met uitstekende of soms iets minder geniale passes naar Vince kwamen ze plots 9-5 voor. Tot helaas pindakaas de nieuwkomer zijn draai vond in zijn team en Toon zichzelf weer eens voorbijdribbelde en enkel schijnbewegingen maakte, waar alleen hij in liep. Ja inderdaad tot dat moment vlotjes kwam het gelijk. Toen Toon zijn enige goede moment had werd hij nog afgeleid door zijn eigen teammaats. Dit maakte het tot een vlotte overwinning voor het Team van Thomas, Koen en Jasper. Koen volop met zijn neus richting titel. Is zijn broodje gebakken? Of komt er plots gevaar van nieuwkomers of ander gespuis?
Alleszins telkens stof genoeg om over na te kaarten. Zo konden we in een nog redelijke wachttijd een drankje krijgen in het strandhuis en werd er al teruggeblikt op de vroegere matchen en werd er vooral veel gelachen. Iedereen had duidelijk zijn mopvest en lolbroek aan, wat zelfs op applaus werd onthaald door Deheer Vandelanotte. Een Fruchtenkurf en bitzerballen het ging er vlotjes in. Een avond voor herhaling vatbaar.
Op een zonnige maar winderige vrijdagavond staan 5 spelers aan de aftrap van een nieuw wedstrijdje strandvoetbal. Het ene doel wordt bewaakt door Arne & Koen. Zij zullen alles uit de kast moeten halen omNicolaï, Luc & Arthur te verslaan
Het terugtrekkende water en de waaiende wind zorgen ervoor dat we enkele wiskundige formules moeten raadplegen om het plein uit te tekenen. Een eitje voor de hoogbegaafde deelnemers. Om verder de wiskunde te testen slaagt het team met 3 spelers erin om meteen een 4-0 voorsprong uit te bouwen. Nadat Koen zijn schoenen uittrok die hij aan had om blessures te vermijden evolueert de score naar 3-5 en vervolgens 7-7. Niet dat het er iets mee te maken heeft hoor.
Arne & Koen voelen elkaar steeds beter aan en wanneer we besluiten om het omgeploegde veld te verlaten en een deftig stukje zand uit te kiezen neemt de spanning en sensatie toe! Arne mist enkele keren onbegrijpelijk voor doel, Nicolaï wordt heerlijk gepoort en Arthur pakt bij 14-14 uit met een plaatsbal die via de binnenkant van de paal in doel verdwijnt en zo zijn team 3 punten bezorgd.
In het strandhuis aangekomen daagden Sanne & Vince nog op voor een natje. Tot laat op de avond gaan de petrussen, orvals, chimays, pintjes, ijsjes & kaasplankjes vlot binnen. Alweer een fijne avond!
Een stralend zonnetje scheen ook nu weer op het charmante voetbalveldje nabij de Noordzee. Toon moest op het laatste moment afhaken zodat er 6 sportievelingen op het appel verschenen. Na kort overleg werden twee teams gevormd. Steven, Arne en Vince namen het op tegen Nicolaï, Koen en youngster Matthias. (die in de ploeg gedropt werd om de gemiddelde leeftijd wat naar beneden te halen). Na een uitzonderlijk korte studieronde werd er onmiddellijk ingevlogen. Het water was immers in opmars, dus moest de partij aan een behoorlijk tempo afgewerkt worden. Het spel ging goed op en neer, maar Koen slaagde er niet in om tot zijn gebruikelijke acties te komen. Hij wees daarvoor met beschuldigende vinger naar het terrein. Ook Vince vergat regelmatig zijn bal. Hopelijk zorgen de terreinverzorgers volgende week voor een betere mat. Arne begon echter zijn kans te ruiken om uit te lopen in het klassement en speelde dan ook zonder franjes en zorgde hierbij vaak voor gevaar. Enkel waarschuwende medespelers zorgden ervoor dat hij open kansen te vaak nog de nek om wrong. Steven kegelde op zijn beurt Nicolaï omver maar werd nog geen minuut later zelf onderuit gelopen door Koen. Toen Stevens team tot 9 - 6 kon uitlopen, leek de match beslecht. Het sein voor de tegenstander om een versnelling hoger te gaan spelen en dankzij onder meer een wonderbaarlijk mooie corner (ongetwijfeld een ingestudeerd nummertje) hingen de borden even later alweer gelijk. Wie dacht dat die vervloekte play offs spannend waren, die was afgelopen vrijdag duidelijk afwezig op het strand. Met een snedige voorzet zonderde Matthias Nicolaï alleen af voor doel. De vele sprinten achter de bal (en buiten het veld) hadden de spits van dienst echter vermoeid gemaakt waardoor de scherpte voor doel ontbrak. Twee minuten later mocht Nicolaï met hangende schouders het veld verlaten wanneer Arne, door een tweede flater in evenveel minuten, de winning goal kon scoren. Matthias en Arne doen de beste zaak in het klassement. Matthias verzamelde zijn eerste puntje en Arne kon drie punten uitlopen op Koen & Nicolaï. Maar het seizoen is nog lang en de achtervolging wordt in de komende weken zeker ingezet.
Mooi weer en een hobbelig veld, de ideale combinatie voor Steven & Koen om het op te nemen tegen Nicolaï, Arne & Thomas.
Al van de eerste minuut bleek dat Steven teveel frietjes gegeten had en Koen te weinig patatjes. Het resultaat was echter hetzelfde, een beperkt loopvermogen. Het speelde allemaal in de kaart van de tegenpartij en die wisten dit dan ook goed uit te buiten. Met snedige acties van Nicolaï & Arne werd er vaker dan anders gescoord. Tel daarbij nog eens Thomas als spelverdeler bij en dan weet jet wel. Resultaat na amper 40 minuten: 10-5.
Tijd zat dus om nog een 2e & 3e partijtje af te werken. Met wisselende teams bleek de spelvreugde toch belangrijker dan de score.
Bij deze dus 3 punten voor Nicolaï, Thomas & Arne. Steven & Koen doen het met 1 puntje, waardoor deze laatste zijn maximum kwijt is. Arne is de nieuwe leider in het klassement met 9 punten (op 10). Koen wordt bijgehaald door Nicolaï met 8 punten. De rest hangt ook nog allemaal goed aan elkaar! Uiteindelijk belandden we op het terras van de golf waar we gezelschap kregen van een bende internationale ornithologen, die reeds in de vorige verslaggevingen aangekondigd werden!
Na een aangename wedstrijd vorige week, hoopten we ook nu weer op spektakel. De grootste afwezige vorige week, de strandcabine, werd deze week vakkundig opgezet waardoor we rond de klok van 19U30 konden schuilen voor de regen. Niet op het plein maar wel op de dijk, zagen Toon & Stefanie hoe onderstaande feiten zich voltrokken, uitgeschreven door Nicolaï!
Een plaatselijk onweersbuitje zorgde ervoor dat een aantal spelers afgelopen vrijdag forfait gaven. 9 die - hards waren echter wel present. Meteoroloog van dienst, Nicolaï, had op buienrader.be immers gezien dat de regen en wind in geen tijd over het veld zouden trekken. En zo geschiedde ook. De match ving aan met een kleine vertraging maar de spelers vlogen er onmiddellijk goed in. De conditie leek opvallend beter dan vorige week. Insiders wijzen op het kleinere veld, maar daar is natuurlijk niets van aan. Het was lange tijd een gelijkopgaande wedstrijd zonder noemenswaardige incidentjes. Er waren beduidend minder valpartijen dan vorige week, wat dan ook de vraag deed rijzen of Luc dan toch last had van de vallende ziekte...
Toen Pieter het team van Sanne, Koen, Arne en Nicolaï kwam versterken ontstond er een man meer situatie en deze werd onmiddellijk uitgebuit om een kleine achterstand om te zetten in een mooie 9 - 6 voorsprong. Met nog één goal te gaan hield Koen het echter voor bekeken en verliet zelfverzekerd het terrein. Hij mocht dan wel denken dat de buit binnen was, het tegendeel bleek echter waar. Nadat Arne had verzuimd om de winning goal binnen te plaatsen. (de bal kon nog net van de lijn gehaald worden), kwam het team van Thomas, Jasper, Steven en Vince verwoed opzetten en in geen tijd stonden de bordjes gelijk. De strijd werd een pak bitsiger en de hoeveelheid rode en blauwe plekken stapelden zich op toen Steven besloot dat het genoeg geweest was. Met een magistrale owngoal zorgde hij ervoor dat Koens team met een driepunter huiswaarts trok.
De derde time vond deze keer plaats in het strandhuis alwaar de vriendelijke service en de snelle bediening zorgden dat we omstreeks elven een punt achter deze geslaagde vrijdagavond zetten.
Het mooie weer kon afgelopen vrijdag maarliefst 12 mensen inspireren om af te zakken naar het strand. Met zn 9 stoomden we ons klaar voor de aftrap, in de zandtribune nam Dimitris mama a.k.a. Pascale plaats. Later op de avond kwamen ook Andries en zijn wederhelft nog opdagen. Facebook verklapt haar naam niet, dus blijft het ook voor ons een vraagteken
Na talloze documenten lekte nu ook op Wikileaks beide ploegopstellingen uit. Aan de ene kant van het speelveld stonden Karen, Arne, Luc& Koen. Dit vrolijke quartet namen het op tegen Nicolaï, Toon, Thomas P, Dimitri & Els.
Het werd vooral uitkijken naar het (on)vermogen van de 3 debutanten. Konden zij het niveau al aan? Hebben zij aanpassingsperiode nodig? Of werd de taal een struikelblok?Want ons vrijdagavond voetbal blijkt nationaal te gaan! Eerder kwamen al mensen uit Bredene en andere buurtgemeenten afgezakt maar zelfs dat volstaat niet meer! Dendermonde, Wevelgem, Zwijnaarde en Gent zijn tegenwoordig ook allen vertegenwoordigd!
Het mag duidelijk zijn dat we vanaf de eerste minuten onszelf overschat hadden. Het plein viel nogal groot uit voor een bende amateurs. De eerste kloof werd geslagen door het team met de meeste buitenlanders. Onder leiding van ene Pister die duidelijk voetbaltalent op overschot heeft kwam er een klein kloofje tot stand: 1-3. In het doel hield Els elke bal tegen. Een verstandige keuze om iemand die op een boogscheut van een gevangenis waar meer mensen ontsnappen dan hun straf uitzitten als doelportier aan te stellen. Zij weet immers dat nooit iets of iemand binnen mag laten
Omdat het toch spannend hoorde te blijven schoot het andere team in actie. Met Luc in een rol van aanvallende middenvelder zag de verdediging rond zonsondergang toch al sterretjes. Hij bleek vaak enkel maar vallend af te stoppen. Het werd snel 4-4 en toen werd al duidelijk dat het een moeizame overwinning ging worden. Maar zoals wekelijks het geval is kregen we ook nu weer af te rekenen met blessures. Op een onschuldige maar goedgemikte trap van Luc waande Els zich de ontsterfelijke Achilles! Helaas kwam de bal op haar voet terecht, zo stierf ook haar idool
Zon tragisch einde was er nog niet weggelegd. Onder begeleiding van de plaatselijke EHBO-crew Luc & Koen werd zij afgevoerd tot bij haar schoonmoeder. Het spel werd hervat met zn achten. Door de blessure werden de pionnen herschikt en koos Thomas ervoor om in doel te staan. Zo veranderde ook het spelbeeld want Koen had nu meer ruimte om zn gevreesde dribbels uit te voeren. Dimitri wist er echter raad mee en zat kort op de man. De geschaafde voeten van Koen waren daar het levende bewijs van. Langzamerhand evolueerde de stand, waar er nooit meer dan 2 goals verschil genoteerd werden. Dat werd mede mogelijk gemaakt door Karen die vooral qua positiespel vaak een bal kon heroveren. Puike prestatie! Door het wegvallen van Els moesten Toon & Nicolaï voor de goals zorgen. Thomas deed met 2 afstandsschoten ook zijn duit in het zakje, maar op de cruciale momenten liet de scoringsmachine het afweten. Bij een 8-7 voorsprong voor het team van Nic,Dim,T(h)o scoorde Koen 2 doelpunten op een identieke manier. Met balherovering voor de eigen doelmond werd het op een lopen gezet op de linkerkant, speelde Dimitri uit en schoof de bal in het lege doel. Het laatste wapenfeit van de wedstrijd was voor Arne. Thomas anticipeerde op een lage schuiver in zijn rechterbenedenhoek, maar Arne trapte simpel rechtdoor en stelde zo de 10-8 zege veilig.
In het slot van de wedstrijd kwam Andries dus nog opdagen met zn vriendin. Zij zorgden ervoor dat de avond vastgelegd werd op de gevoelige plaat. Fotos komen dus ook nog online!
Na inspanning komt ontspanning. Het terras van ons tea-room naar keuze zat vol, dus werd er geopteerd voor de buren. Een milkshake, ijsje, exotische frisdank en 2 uur later werd de tweede vrijdagavond van het seizoen 2011 afgesloten. Voldaan en vermoeid
Volgende week is er werving! Want mogelijk komen er ook een aantal leden van het vogel- en wilde dierenopvangcentrum afgezakt naar het strand van Mariakerke
De eerste vrijdagavond van het nieuwe seizoen werd er eentje indoor. De vakantie bleek voor velen een ideaal moment om in het buitenland op hoogtestage te gaan of om een individueel progamma af te werken. Wie wil presteren moet investeren.
Investeren deden ook Ruben, Nicolaï & Koen. Meer bepaald in orangina, dame-blanche & een kaasschotel. Het resultaat van 1 punt omwille van de aanwezigheid in het strandhuis werd vrolijk onthaald. Bij deze mag het dus ook weer duidelijk zijn dat er dit jaar eveneens punten uitgedeeld worden! Het systeem blijft hetzelfde: 3 punten voor een overwinning & 1 punt voor wie geen victorie kon kraaien maar toch de moeite deed om onderdeel uit te maken van onze vrolijke bende.
De volgende afspraak is op vrijdag 22 april opnieuw om 19U30. De geruchten doen de ronde dat het wel eens een voltreffer zou kunnen worden !
2011, een nieuw jaar, een nieuw begin. Net zoals ongeveer alles op deze aardkloot is 1 januari ook voor ons het teken om een aantal voornemens op te stellen die eigenlijk bekend in de oren klinken omdat we ze het jaar ervoor ook al eens hadden voorgenomen. En het jaar daarvoor. En het jaar daarvoor... Intussen zou er volgens de kranten al niet veel meer van deze voornemens merkbaar mogen zijn. Want komende maandag, dat is dus 17 januari, zou de meest deprimerende dag uit het nog prille jaar moeten zijn. De dagen zijn kort, de weersomstandigheden zijn nat en kil, en de voornemens zouden al terug in de kast zitten. En stel dat er daar dan nog eens examens of presentaties bijkomen, een afrekening van oudejaar of een overstroming dan begrijp je het wel.
Naast alle bovengenoemde ellende mogen we in feite vooral dankbaar zijn dat de zondvloed aan de onderkant van onze aardbol/land van start gaat. Dus mensen, geniet met volle teugen van een droog examenlokaal .
2011 dus, ook voor deze blog het moment om terug te beginnen met het schrijven van de meest hilarische, beklijvende, bangelijke, vermakende en tegelijk kwaliteitsvolle en insidersachtige verslagen. Wat kan een mens nu nog meer wensen?
En we hebben ook meteen de daad bij het woord gevoegd. Met zn drieën werd er afgelopen vrijdag voor het eerst dit kalenderjaar koers gezet richting bowlingpaleis, om te poolen. En dat gebeurde met wisselend succes. De enige constante factor in het spel waren de luckyshots van Vince. Met hoofdbrekende wiskundige berekeningen wist hij de bal meermaals via een of meerdere banden de gewenste richting uit te sturen om zo tot grote verbazing en ongeloof van de tegenstand toch nog een bal te potten. Soms zelfs zo berekend dat de bal de bocht uitging en met veel kabaal de tegels van het bowlingpaleis verkende. Het hoeft dan ook niet meer gezegd te worden dat Vince het meeste spelletjes naar zijn hand kon zetten met Koen & Nicolaï op respectabele achterstand. Eenmaal uitgepoold, werd de hoop op extra gezelschap de kop ingedrukt door een smsje waarin medegedeeld werd dat het viertal met hun KSA verplichtingen toch geen slaapmutsje kwamen drinken. Dus werd er nog lustig nagepraat met zn drieën over koetjes & kalfjes.
Toen ook het personeel subtiel maar niet mis te verstaan het licht uitdeed werd het tijd om elders te schuilen voor de regen. Thuis was te dichtbij, dus werd het maar een pitabar ruim wat kilometers verderop. Een heerlijke dürüm en een uur later werd de terugweg ingezet. Toen wist nog niemand dat een late-nightdürüm de eetlust van de dag erop wegneemt. Het jaar was nog maar net begonnen en we hebben een dieettip van formaat! Happy newyear!
Arne Dumarey werd aangesteld als reporter ter plaatse en hij blijkt over een grote dosis empathie te beschikken! Verslag Milk Inc
We schrijven vrijdagvond vijf uur s avonds , acht oktober 2010. Aan het station van Oostende staat een jongeman opgelaten te wachten aan de Kiss & Ride terwijl hij nog vlug een worstenbroodje naar binnen werkt. Even later verschijnt een brede grijns op zijn gezicht wanneer een klein autootje gevuld met twee jonge gasten en een iets oudere chauffeur met gierende banden voor zijn neus stopt. Hij springt in de partymobiel en vandaar gaat het richting de oude havenstad aan de Schelde. De sfeer zit er al meteen goed in en na een uurtje rijden, eenmaal buiten het bereik van Topradio Oostende, wordt de radio opnieuw afgesteld en weldra weerklinkt het doen en laten van onze Rode Duivels in Kazachstan uit de boxen. Tijdens het onverstaanbare gebrabbel van de Radio 1 verslaggever komen de Vier in de droge droom van elke autobestuurder terecht: filevorming. Goed drie kwartier later delen ze hun feestvreugde om het eerste doelpunt met een Hollander in de file. Nog eens twintig minuten later lijkt de buit binnen, en jawel, na de glorierijke overwinning van onze Belgen, lijkt het startschot gegeven voor een geslaagde avond.
Wanneer de Vier even later eindelijk Antwerpen naderen, is dit iets vroeger dan de andere filegangers, dankzij de verdiensten van eersteklas chauffeur Nicolaï, die blijkbaar als enige op de hoogte is van het derde-rijvakssysteem om Antwerpen binnen te rijden. Na een parkeerplaatsje gevonden te hebben te midden van de mierenhoop die Antwerpen die beruchte avond blijkt te zijn, vinden de Vier de weg naar hun finale feestbestemming, die in de verte opdoemt als een blauwe, felverlichte feestarena. Eenmaal door de deuren van het paleis, wordt nog kort even tijd genomen om een kwartpizza binnen te spelen en even later is het grote moment aangebroken. Terwijl de Vier het middenplein oplopen, weerklinken de eerste basale tonen, als voorbode op het feestgedruis dat even later zal losbarsten. Terwijl hun ogen zich nog aanpassen aan de duistere Eclips-lichteffecten, galmt de zoetgevooisde stem van Linda als een onweerstaanbaar bevel door ieders oren: "Come and dance with me!"
In de bruisende momenten die volgen, geven de Vier zichzelf volledig op de bonkende beats van nummers als Race, One, een live performance van "I dont care door de enige echte Sylvie, maar ook tijdens de nostalgische noten van land of the living, run to you en In my eyes. Goed anderhalf uur later en talrijke liters zweet armer zijn de Vier toe aan een adempauze, die handig benut wordt om wat dichter naar voren te schuiven. Onze vier fuifnummers dachten hiermee wat dichter bij het podium te staan, maar geen nood, even later wordt de ambiance naar hogere sferen gebracht, wanneer het podium letterlijk over alle hoofden getild wordt. Hieraan voorafgaand is een reeks van hoogtepuntjes, onder meer een heuse sitdown op narcotic van Liquido, live performance van Stan van Samang, een springmomentje op explode van Jordan & Baker en niet te vergeten; Nicolaï werd getrakteerd op een extatische halve minuut van How much is the fish?.
Maar zoals aan alle mooie liedjes een eind komt, blijft ook dit feestgedruis niet duren en na zich de ziel uit hun lijf gedanst te hebben, vinden de Vier hun weg tussen de mensenmassa naar buiten en na zich nog eens verzadigd te hebben met een chiliburger (of zoiets), wordt de rit naar huis aangevat. Met een gelukzalig gevoel kijken de vier terug op een unieke avond, die nog lang in hun geheugen gegrift zal staan.
Met dank aan partyharder Vincent voor de fotoverslaggeving, Nicolaï voor het vervoer en organisatie en aan Koen voor zijn altijd even enthousiaste aanwezigheid!
Na maanden van fysieke en mentale uitputtingen, winnen en verliezen, zweten en rillen, lopen en springen, vallen en weer opstaan kijken we terug op een geslaagde zomer
Met een deelnemers aantal van 11 personen (per speeldag), en 18 (+ Stefanie & Lies) over het ganse seizoen, werd er dit jaar een absoluut record gevestigd. Een opsteker voor de organisatie, die nu reeds liet weten om volgend jaar zeker er opnieuw voluit voor te gaan. Ook het niveau ging er zienderogen op vooruit. Na editie 1, 2 & 3 werden sommigen nog van het kastje naar de muur en terug gespeeld, nu konden diezelfde personen al eens uitpakken met een gemeten voorzet of een dribbel uit de voeten schudden! Hoopgevend voor de toekomst van het Belgische voetbal. De eindrangschikking werd uiteindelijk iets voor de geschiedenisboeken, want deelnemen is belangrijker dan winnen. De échte geschiedenis werd dit jaar geschreven door Sanne, door zich als allereerste jongedame in het speelveld te gooien.Met zon overgave zoals zij het deed, daar kunnen zelfs onze Rode Duivels nog van leren. Hopelijk inspireert onze techniek en kracht, gekoppeld aan efficiëntie hen ook
Verder was er ook evolutie merkbaar qua materiaal. Er werd geïnvesteerd in doelen (kleine & grote), 2 soorten ballen om zelfs het grillige weer slimmer af te zijn en een niet te versmaden ultra moderne high quality Canon SX 10, geschonken door onze sponsor Dereere NV. De geruchten gaan de ronde dat deze camera voortaan ook zal ingezet worden bij Europese- & Wereldkampioenschappen om te zien als een bal al dan niet de lijn overschrijdt, indien de lijnrechter van dienst zich op vakantie zou wanen in een of ander Zuid-Afrikaans land en zo een ploeg ongewenst uit het tornooi kegelt ondanks een veel sterkere tegenstander die ook zou gewonnen hebben zonder een afgekeurd tegendoelpunt, want de finale plaats was zeker en vast verdiend en de spitsen van het benadeelde land bakten er eigenlijk vrij weinig van wat dus sowieso ging resulteren in een vroege uitschakeling. Geruchten dus.
Maar tegenwoordig ging de passie voor onze geliefkoosde activiteit verder dan het voetbalveld. Zo ontstond tussen pot en pint het idee om onze avonturen op het wereld wijde web te gooien en zo de wereld (& met grote zekerheid Uruguay) te laten zien hoe het leven er in de Belgische Koningin der Badsteden aan toe ging. Een royaal leven. Na de blog, met matchverslagen, foto- & filmmateriaal werd er onlangs een nieuw item toegevoegd: Het Forum. Om ook bij koudere temperaturen, hardere ondergronden en met andere lichaamsdelen ons te kunnen vermaken op vrijdagavond werd hier het mekka van de behoeften gevonden om kosteloos en vrijwillig af te spreken en te plannen. Deze is terug te vinden op http://vrijdagavonden.forum-actief.com/login.forum?connexion.
Maar zelfs dit volstond voor sommigen nog niet. Tussen nog meer potten en pinten werd de passie nog heviger en werkte aanstekelijk op een aantal mensen. Na deze editie kunnen we dan ook vaststellen dat Sanne & Vince van wal staken, Fons & Lies het huwelijksbootje vonden en Stefanie & Toon een woonboot zoeken. En onze Oostendse visserssloep volgt de vloot, varend in de richting van veel liefde en voorspoed, de volgende zomer tegemoet
Met dank aan alle deelnemers om een inpiratiebron te zijn voor de wedstrijdverslagen:
Nicolaï, Arne, Vincent, Sanne, Fons, Lies, Toon, Stefanie, Ruben, Steven, Thomas, Jasper, Arthur, Reinder, Luk, Andries, Michiel, Joachim & Dimitri. Eveneens Veerle & Ralph voor het openen van de Bolga Tanga. En ten slotte De Golf & Het Strandhuis, voor de soms wat discutabele bediening, maar vooral de gezellige momenten met pannenkoeken, ijs, bier, frisdank maar vooral elkaar.
Voor de allerlaatste keer van het jaargang 2010 staan we paraat voor wat conditietraining. We is figuurlijk want in eerste instantie betekent dat enkel Koen. Omdat het de laatste keer is, is hij reeds wat vroeger afgezakt naar de plaats waar de afgelopen maanden zoveel te beleven viel. Met de bal aan de voet en in het voetbalshirt van de nationale ploeg van Ghana zoekt hij een strookje strand om daar wat te goochelen met de bal. Na een kwartiertje met zichzelf te hebben gespeeld komt Nicolaï ook wat balgevoel opdoen. Arne & Vince lieten op voorhand weten dat ze eerst nog elders verplichtingen hadden dus besloten we om nog even te wachten. Jasper liet zich in extremisch nog afwezig melden wegens een of ander 3erangsfilmfestivalletje in de buurt en Arthur had het verkeerde weerbericht gelezen.In de verte zagen we plots een blauw hemd onze richting uitkomen, met daarin Arne. Na een telefoontje kwam ook Vince uiteindelijk ter plaatse. De harde kern is net zoals de vorige weken bereid zich met elkaar te meten
Ondertussen was het al ruim na 20u en hadden Koen, Arne & Nicolaï een opwarming achter de rug die zelfs bij de meeste 1ste klassers een utopie is. Omdat er geen wijzigingen meer mogelijk waren in het klassement bleef het competitiebeest in Koen slapen. Dit resulteerde in een pak assists voor Nicolaï. De grootste bezorgdheid was tot welke scoren we gingen spelen. 5 leek te weinig, 10 werd in eerste instantie als doel genomen. Naarmate de wedstrijd vorderde en de score opliep werd het toch duidelijk dat september niet de meest aangewezen maand is om veel te voetballen. De ballen gingen er toch niet meer zo vlot in als halfweg het seizoen en de zon had geen zin om lang op te blijven. Bij een stand van 8-5 in het voordeel van Koen & Lai begon de duisternis ons parten te spelen. Omdat we niet ver van de 10 zaten had iedereen er nog goede hoop op dat het wel ging lukken. Maar de duisternis overviel ons. 5 min, 10 min, 15 min de ene na de andere aanval werd de nek vakkundig omgewrongen, een ware massamoord. Plots vond de bal wel de weg naar het doel. Een witte goal op een zwarte achtergrond bleek uiteindelijk een beslissend factor te worden. Vince & Arne hadden moed geput uit hun 6e doelpunt en kort daarop werd een 7e& 8stedoelpunt gescoord. In deze fase bleken de knieën van Nicolaï niet bestand te zijn tegen Arne zijn brute kracht en verliet stroppelend het veld. Een einde zoals zovelen dit seizoen. Met de 8-8 stand werd de wedstrijd dan maar gestaakt.Het was amper 21u10 maar toch was de nacht al gevallen. Ook de temperaturen lieten reeds voelen dat we vanaf volgende week maar beter binnen blijven. Maar het belangrijkste was, vandaag bleek dat niemand een verliezer is.
Om ons nog wat op te warmen gingen we een ijsje eten (je moe nie vragen hoe koud et was é!) en een fris pintje drinken om de innerlijke mens weer op te krikken. Arne & Nicolaï lieten zich niet verleiden om lang te blijven, maar Vince & Koen sloten het (out-door)seizoen af met veel gesms & ice tea.
Vrijdagavond 3 september 2010. Al veel foto- & filmmateriaal en nu dus ook het verslagje. Met dank aan Nicolaï.
Op drie september startte de nieuwe EK campagne van de Rode Duivels. Belgicisten als we zijn, konden we natuurlijk niet op de afspraak ontbreken. 7 dappere Belgen trokken naar het Koning Boudewijnstadion. Bijna waren het er slechts zes, want Steven moest zich in het zweet lopen om nog net op de tijd de trein te halen.
De sfeer zat er al direct goed in en de zakken met boterkoeken (en losse boterkoek) vlogen door de wagon want de wedstrijdsponsor van vandaag (Bakkerij Koen, winkelpad 38 40 te Oostende) zorgde voor krachtvoer.
Arne, uitgedost in een t shirt dat net iets te klein was, had onmiddellijk energie te veel en besloot dan ook maar even de loopband (lees: roltrap in omgekeerde richting) uit te proberen. Na een kleine aanpassingsperiode ging zijn prestatie al snel de lucht in.
Het metrotoestel was bevolkt met een horde barbaren (ook wel Duitsers genoemd) die onmiddellijk vocaal het roer in handen namen. Toen ze enkele haltes verder de metro moesten verlaten klonk tussen het gegniffel door meermaals auf wiedersien.
Twee haltes later was het ook onze beurt en werden we opgeslorpt in de rood geel zwarte massa. Enkele drankjes later namen we al snel onze plaats in op de tribune om ondergedompeld te worden in de helse sfeer. Het zingen van de Brabançonne was ongetwijfeld een kippenvelmoment. En vanaf dan was er geen houden meer aan. 90 minuten lang klonk de ene na de ander voetbalchanson uit onze monden. Steven hield het thuisfront goed op de hoogte en verzond daarom aan een spoedtempo tientallen smsen.
Ondanks het jammerlijke verlies was de sfeer ook na de wedstrijd nog steeds top hoewel de spreekwoordelijke man met de hamer er toch aankwam. Dit was echter zonder Koen gerekend. Na het (stiekem) drinken van een of andere Red Bull barste de duivel / etter pas echt in hem los. En dat terwijl we dankzij de p trein ruim een half uur extra moesten treinen.
Andere reizigers zagen dit niet zitten en verlieten reeds te Brugge de trein. Ze zagen er eerder getraumatiseerd uit. We slaagden er nog net in de reis te vervolmaken, maar waren, eens aangekomen te Oostende, des te gelukkiger afscheid te kunnen nemen van onze ADHDer.
