2011, een nieuw jaar, een nieuw begin. Net zoals ongeveer alles op deze aardkloot is 1 januari ook voor ons het teken om een aantal voornemens op te stellen die eigenlijk bekend in de oren klinken omdat we ze het jaar ervoor ook al eens hadden voorgenomen. En het jaar daarvoor. En het jaar daarvoor... Intussen zou er volgens de kranten al niet veel meer van deze voornemens merkbaar mogen zijn. Want komende maandag, dat is dus 17 januari, zou de meest deprimerende dag uit het nog prille jaar moeten zijn. De dagen zijn kort, de weersomstandigheden zijn nat en kil, en de voornemens zouden al terug in de kast zitten. En stel dat er daar dan nog eens examens of presentaties bijkomen, een afrekening van oudejaar of een overstroming dan begrijp je het wel.
Naast alle bovengenoemde ellende mogen we in feite vooral dankbaar zijn dat de zondvloed aan de onderkant van onze aardbol/land van start gaat. Dus mensen, geniet met volle teugen van een droog examenlokaal .
2011 dus, ook voor deze blog het moment om terug te beginnen met het schrijven van de meest hilarische, beklijvende, bangelijke, vermakende en tegelijk kwaliteitsvolle en insidersachtige verslagen. Wat kan een mens nu nog meer wensen?
En we hebben ook meteen de daad bij het woord gevoegd. Met zn drieën werd er afgelopen vrijdag voor het eerst dit kalenderjaar koers gezet richting bowlingpaleis, om te poolen. En dat gebeurde met wisselend succes. De enige constante factor in het spel waren de luckyshots van Vince. Met hoofdbrekende wiskundige berekeningen wist hij de bal meermaals via een of meerdere banden de gewenste richting uit te sturen om zo tot grote verbazing en ongeloof van de tegenstand toch nog een bal te potten. Soms zelfs zo berekend dat de bal de bocht uitging en met veel kabaal de tegels van het bowlingpaleis verkende. Het hoeft dan ook niet meer gezegd te worden dat Vince het meeste spelletjes naar zijn hand kon zetten met Koen & Nicolaï op respectabele achterstand. Eenmaal uitgepoold, werd de hoop op extra gezelschap de kop ingedrukt door een smsje waarin medegedeeld werd dat het viertal met hun KSA verplichtingen toch geen slaapmutsje kwamen drinken. Dus werd er nog lustig nagepraat met zn drieën over koetjes & kalfjes.
Toen ook het personeel subtiel maar niet mis te verstaan het licht uitdeed werd het tijd om elders te schuilen voor de regen. Thuis was te dichtbij, dus werd het maar een pitabar ruim wat kilometers verderop. Een heerlijke dürüm en een uur later werd de terugweg ingezet. Toen wist nog niemand dat een late-nightdürüm de eetlust van de dag erop wegneemt. Het jaar was nog maar net begonnen en we hebben een dieettip van formaat! Happy newyear!
.
