De zomer leek eindelijk begonnen. De zon straalde en de thermometer haalde voor de eerste keer de kaap van de 20°. Duidelijk het teken voor heel wat mensen om terug buiten te komen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat we - met negen spelers en drie toeschouwers - een nieuw seizoensrecord haalden.
Pieter had eerst gepast maar voelde bij een blik op het klassement de hete adem van de achtervolgers in zijn nek en kwam in extremisch toch naar de kust afgezakt om zijn eerste plaats veilig te stellen. Arthur vond na een lange rustperiode de weg naar het strand terug en met Wendy verwelkomden we de eerste vrouw van het seizoen. Hopelijk houdt ze het dit jaar een beetje langer vol dan vorig jaar en blijft ze gespaard van gebroken voeten. Even later bereikte ook Els het strand, maar na haar debacle van vorig seizoen was ze niet te overtuigen om mee te sjotten.
Omdat Arne vorige week zo snel het verslag geschreven had (helaas voor ons) mocht hij de teams verdelen. Hij dacht samen met Koen, Dimi en Arthur een vlotte zege te kunnen behalen tegen Wendy, Pieter, Zander, Steven en Nicolaï. De wedstrijd ging echter vlot op en neer met mooie kansen aan beide zijden. Nicolaï leek met twee goals in vijf minuten goed op dreef om topscoorder van de dag te worden maar helaas voor hem viel het na de tweede binnentikker zo goed als helemaal stil. Ondertussen probeerde Zander meermaals Koen te dribbelen maar dit bleek geen makkelijke klus. En wanneer dit wel lukte was er nog altijd Arthur die als een pijl uit een boog achter elke bal aanholde en over een meer dan behoorlijke conditie bleek te beschikken.
Gelukkig voor de tegenstanders heerste Wendy in haar goal en met haar no-nonsens spelstijl wist ze menig bal tegen te houden. Ze kon zelfs de verleiding weerstaan om een Club - Brugge noob te tackelen. Iets wat haar in het verleden niet altijd lukte (mensen die het verhaal niet kennen moeten maar eens polsen bij haar over een zeker KVO driedaagse).
Team Arne leek het lange tijd te zullen halen, maar op het einde maakte team Wendy een inhaalbeweging en stond met een 9 - 8 voorsprong op één goal van de eindoverwinning. De drie punten leken binnen tot Koen besloot een wandeling te maken door de verdediging en achtereenvolgens Steven en Nicolaï in de wind zette om daarna met een afstandshot de gelijkmaker binnen te duwen.
De ontlading was enorm, maar de vreugde echter van korte duur. Pieter en Zander besloten dat het welletjes geweest was en maakten in vijf minuten tijd de klus af. Na een mooie dribbelactie kon Steven de bal panklaar leggen voor Zander die geen seconde twijfelde en de bal lekker in de netten knalde.
Na dit mooie matcheinde verplaatsten de spelers (en toeschouwers) zich richting Pinta om te kijken of de Rode Duivels nog eens konden winnen. Helaas raakten ze niet verder dan een gelijkspel. Veel belangrijker echter is dat maar liefst drie mensen beloofd hebben te trakteren. Arne haalt de portefeuille boven bij het afwerken van zijn eindwerk, Steven betaalt een rondje wanneer zijn eerste maandwedde gestort wordt en Pieter geeft er eentje als hij in juni afstudeert. (Misschien ook een ideetje voor Arthur?) De crèmes werden vervangen door cola's, fanta's, en halve liters en omstreeks 1u30 besloot Koen de avond met volgende quote 'Lap, ik moet binnen vier uur opstaan'.
Klassement
Pieter 9 Steven 8 Nicolaï 8
Arne 7 Koen 6 Zander 6 Tom 5 Goudeseune 3 Toon 3 Wendy 3 Ruben 3 Vince 2 Dimitri 2 Els 1 Luc 1 Stefanie 1 Arthur 1
Arne kreeg een herkansing met een deadline. Maar trakteren doet hij sowieso
Op een enigszins druilerige vrijdagavond , waarvoor er 20°C was beloofd, verschenen 7 sportievelingen voor de 4e speeldag: Koen, Nicolaï, Tom, Arne, Pieter G., Pieter D.T. en terug na een lange afwezigheid: Zander!
Na een korte opwarming werden de teams vlug gekozen: Koen, Tom en Arne zouden het opnemen tegen Nicolaï, de twee Pieters en Zander. De opwarming bleek al gauw voor niets, want we kregen een kwartier durende afkoeling voorgeschoteld in de vorm van een ferme regenbui. Dit vormde uiteraard geen probleem, want dankzij buienradar wisten de spelers dat de bui om stipt 20u zou ophouden.
Na ruim een kwartier spelen begon de man meer situatie door te wegen, zodat er al gauw 4-0 op het bord stond. Na een mooie loopactie van Koen, waarbij hij de bal nog net kon binnentikken door zich voor het doel volledig op zijn knieën te gooien, werd het echter 4-1. Daarna waren er wat kansen over en weer, maar er werd even niet gescoord. Pieter G. slaagde er wel in enkele mooie corners te geven, waarmee hij zijn teamgenoot Nicolaï op het verkeerde been kon zetten. Het team van 3 besloot daarop van tactiek te veranderen en met een magistrale lange bal slaagde Tom er in Arne te bereiken, die beheerst afwerkte en zo zijn eerste van de avond scoorde. Het andere team begon daarna beter te combineren zodat het al gauw 6-2 werd. Na enkele mooie acties van Koen kon het team van 3 terugkomen tot 6-4. Daarna liep het andere team snel uit tot 9-4 en zelfs 10-4, waarbij de rol van Nicolaï als subtiele afwerker niet onderschat mag worden. Er werd beslist om toch nog even tot 15 te spelen en een goede 20 minuten later konden Nicolaï, Pieter G., Pieter D.T. en Zander de overwinning op hun naam schrijven, na een match zonder veel incidenten en met mooi voetbal.
Daarna werd er uiteraard afgezakt naar het strandhuis, waar we ook nog het gezelschap van de kersvers getrouwde Toon & Stefanie mochten verwelkomen. Bij een deugdoend sapje, pintje, milkshake of streekbier werd er nog wat gezellig nagepraat. Er wordt alvast uitgekeken naar volgende week!
Klassement:
Pieter 6 Arne 6 Steven 5 Tom 5 Nicolaï 5 Koen 5 Goudeseune 3 Zander 3 Ruben 3 Vince 2 Toon 2 Stefanie 1 Dimitri 1
Ondertussen was de tijd alweer aangebroken voor een nieuwe voetbalavond. 6 die - hards waren op het appel. Elk met hun eigen tactiek om de prestaties de hoogte in te jagen. Zo had Tom zo maar even een volledige dag verlof genomen om zich optimaal voor te bereiden op de match (het zou later een maat voor niets blijken) of had Vince speciale voetbalsokken aangetrokken (lees: belachelijke kousen die tot zijn knieën kwamen) in de hoop de drie punten in het eigen kamp te houden.
Na een korte opwarming werden de teams gevormd. KVO olé olé (en dat zonder Luc) zou het opnemen tegen Steven, Vince en Arne. Koen had op voorhand zijn twijfels over de verdeling zodat hij - omwille van conditionele redenen - een zwaar verlies voorspelde. Toch startte de match evenwichtig met kleine kansjes aan beide zijden. Na maar liefst 10 minuten kon Nicolaï de eerste goal binnentikken. Mooi op een presentblaadje gepresenteerd door Koen. De tegenpartij kon daar heel wat kansen tegenover zetten, maar een sterk keepende Tom leek zijn roeping gevonden te hebben. Bij een schot van Steven probeerde hij via een prachtige spreidzit de bal nog uit doel te weren, maar het mocht niet baten. Niet alleen werd het 2 - 2, maar de keeper moest verstek geven voor de rest van de match.
Nu drong een nieuwe verdeling zich op en Steven was er als de kippen bij om Koen te transfereren naar zijn team en Arne en Vince weg te schenken aan de tegenpartij. Zoals verwacht waren de mooiste van de daaropvolgende acties voor het voetbalduo maar toch wist de rest met een sterke wilskracht de bordjes mooi in evenwicht te houden. Bij een 3 - 3 stand werd dit echter steeds zwaarder en daarom besloot Arne dat het tijd was om wat tegenstand uit te schakelen. Met een fantastische armzwaai en een professionele ik-deed-toch-niets voetbalblik sloeg hij Steven een ferme bloedneus. Gevolg: ook de tweede match moest gestaakt worden en de manschappen moesten eens te meer verdeeld worden.
Nicolaï en Koen - squashpartners in crime - waren de nieuwe tegenstanders van Vince en Arne maar nu werd het loopvermogen steeds meer op de proef gesteld. Toen ook in deze derde wedstrijd de goals eindelijk begonnen te vallen, vond Steven dat de tijd rijp was voor een come back en werd er vlot terug overgeschakeld naar de voorgaande match. Geen probleem voor de meesten onder ons, behalve voor Vince die zijn equipe wilde versterken met een nieuwe aanwinst (en wat voor één). Toen er plots een Club - Brugge shirt op het strand verscheen slaakte hij - onbegrijpelijk - de kreet 'daar is onze vierde man' met als gevolg dat we nog maar eens de teams door elkaar mochten gooien en Koen, Arne en Nicolaï het uiteindelijk opnamen tegen de andere drie. Het aanzien van de lelijke clubtraining zorgde bij Koen onmiddellijk voor een adrenalinestoot met een 5 - 0 score op het bord. De match leek nu eindelijk op gang te komen, ware het niet dat er binnenin bij Nicolaï iets grondig mis begon te lopen. Omdat de wissels nu echt wel allemaal opgebruikt waren, probeerde deze het nog zo lang mogelijk uit te houden. Maar bij een 5 - 4 stand was de 'druk' te groot en zo eindigde de match met een sprintje naar het Strandhuis alwaar de 3de time (X - aantal minuten later) kon beginnen. Door deze omstandigheden werd beslist om aan alle deelnemers 1 punt toe te kennen.
Klassement:
Arne 5 Steven 5 Tom 4 Koen 4 Pieter
3 Ruben 3 Vince 2 Nicolaï 2 Toon 1 Dimitri 1
De 2e speeldag van onze competitie, deed ons meteen kennis maken met een debutant. Jarenlang werd er erg intensief gescout naar een meerwaarde voor onze vrijdagavonden. Waar anders dan op KV Oostende lopen er goede voetballers rond? Omdat we geen van op het plein konden krijgen, namen me maar vrede met een die in de tribune zat. Zijn naam is Tom X en stond afgelopen vrijdag voor zijn vuurdoop
Naast Tom, waren ook Koen, Arne, Steven, Toon en Vince present. De deelnemers werden evenwichtig verdeeld: Koen, Arne & Tom vs Steven, Vince & Toon.
Het moet vast een natte droom zijn van velen om bij hun debuut te scoren, maar het is slechts voor weinigen weggelegd. Tom slaagde er in om de score te openen voor zijn team. Via de rushes van Steven over de linkerflank waar hij met menig tegenstanders dolde wisten ook zij zich op het fictieve scorebord te zetten. Geen zon en wel wat wind, gelukkig laag water maar toch een drassig veld, waardoor we bij een stand van 7-5 in het voordeel van onze nieuweling het plein wat verlegden. Het inspireerde het verliezende team om vol aan de bak te gaan want via 8-8, 10-10 kwamen ze weer langszij. Het begon al laat te worden, en de conditionele paraatheid bleek de grootste afwezige vanavond. Tom kon nog amper lopen, Toon werd gesneden door de doelpaal en Arne kreeg een tackle van Steven te verwerken. Met een bal in de korte hoek bracht Koen de eindstand op 15-13 en schonk zo de 3 punten aan zijn team.
We sleepten onszelf richting strandhuis, ook wel een-gebrek-aan-vriendelijke-bediening-huis genoemd. Omdat er helaas weinig anders te vinden is op Mariakerke blijven we toch jaar na jaar gaan. En ook wel omdat er goeie dame-blaches & croques geserveerd worden.
Er werd nog wat nagepraat over werk en geen-werk, school, voetbal, eten, koetjes, kalftjes en volgende week. Want (bijna) iedereen zal er terug zijn. En daar komt normaal gezien wel wat volk bij. Tijd om ons record van 13 deelnemers & 2 toeschouwers te breken? Wie weet
Klassement:
Arne 4 Steven 4 Tom 3 Koen 3 Pieter 3 Ruben 3 Toon 1 Vince 1 Nicolaï 1 Dimitri 1
