Het mooie weer kon afgelopen vrijdag maarliefst 12 mensen inspireren om af te zakken naar het strand. Met zn 9 stoomden we ons klaar voor de aftrap, in de zandtribune nam Dimitris mama a.k.a. Pascale plaats. Later op de avond kwamen ook Andries en zijn wederhelft nog opdagen. Facebook verklapt haar naam niet, dus blijft het ook voor ons een vraagteken
Na talloze documenten lekte nu ook op Wikileaks beide ploegopstellingen uit. Aan de ene kant van het speelveld stonden Karen, Arne, Luc& Koen. Dit vrolijke quartet namen het op tegen Nicolaï, Toon, Thomas P, Dimitri & Els.
Het werd vooral uitkijken naar het (on)vermogen van de 3 debutanten. Konden zij het niveau al aan? Hebben zij aanpassingsperiode nodig? Of werd de taal een struikelblok?Want ons vrijdagavond voetbal blijkt nationaal te gaan! Eerder kwamen al mensen uit Bredene en andere buurtgemeenten afgezakt maar zelfs dat volstaat niet meer! Dendermonde, Wevelgem, Zwijnaarde en Gent zijn tegenwoordig ook allen vertegenwoordigd!
Het mag duidelijk zijn dat we vanaf de eerste minuten onszelf overschat hadden. Het plein viel nogal groot uit voor een bende amateurs. De eerste kloof werd geslagen door het team met de meeste buitenlanders. Onder leiding van ene Pister die duidelijk voetbaltalent op overschot heeft kwam er een klein kloofje tot stand: 1-3. In het doel hield Els elke bal tegen. Een verstandige keuze om iemand die op een boogscheut van een gevangenis waar meer mensen ontsnappen dan hun straf uitzitten als doelportier aan te stellen. Zij weet immers dat nooit iets of iemand binnen mag laten
Omdat het toch spannend hoorde te blijven schoot het andere team in actie. Met Luc in een rol van aanvallende middenvelder zag de verdediging rond zonsondergang toch al sterretjes. Hij bleek vaak enkel maar vallend af te stoppen. Het werd snel 4-4 en toen werd al duidelijk dat het een moeizame overwinning ging worden. Maar zoals wekelijks het geval is kregen we ook nu weer af te rekenen met blessures. Op een onschuldige maar goedgemikte trap van Luc waande Els zich de ontsterfelijke Achilles! Helaas kwam de bal op haar voet terecht, zo stierf ook haar idool
Zon tragisch einde was er nog niet weggelegd. Onder begeleiding van de plaatselijke EHBO-crew Luc & Koen werd zij afgevoerd tot bij haar schoonmoeder. Het spel werd hervat met zn achten. Door de blessure werden de pionnen herschikt en koos Thomas ervoor om in doel te staan. Zo veranderde ook het spelbeeld want Koen had nu meer ruimte om zn gevreesde dribbels uit te voeren. Dimitri wist er echter raad mee en zat kort op de man. De geschaafde voeten van Koen waren daar het levende bewijs van. Langzamerhand evolueerde de stand, waar er nooit meer dan 2 goals verschil genoteerd werden. Dat werd mede mogelijk gemaakt door Karen die vooral qua positiespel vaak een bal kon heroveren. Puike prestatie! Door het wegvallen van Els moesten Toon & Nicolaï voor de goals zorgen. Thomas deed met 2 afstandsschoten ook zijn duit in het zakje, maar op de cruciale momenten liet de scoringsmachine het afweten. Bij een 8-7 voorsprong voor het team van Nic,Dim,T(h)o scoorde Koen 2 doelpunten op een identieke manier. Met balherovering voor de eigen doelmond werd het op een lopen gezet op de linkerkant, speelde Dimitri uit en schoof de bal in het lege doel. Het laatste wapenfeit van de wedstrijd was voor Arne. Thomas anticipeerde op een lage schuiver in zijn rechterbenedenhoek, maar Arne trapte simpel rechtdoor en stelde zo de 10-8 zege veilig.
In het slot van de wedstrijd kwam Andries dus nog opdagen met zn vriendin. Zij zorgden ervoor dat de avond vastgelegd werd op de gevoelige plaat. Fotos komen dus ook nog online!
Na inspanning komt ontspanning. Het terras van ons tea-room naar keuze zat vol, dus werd er geopteerd voor de buren. Een milkshake, ijsje, exotische frisdank en 2 uur later werd de tweede vrijdagavond van het seizoen 2011 afgesloten. Voldaan en vermoeid
Volgende week is er werving! Want mogelijk komen er ook een aantal leden van het vogel- en wilde dierenopvangcentrum afgezakt naar het strand van Mariakerke
De eerste vrijdagavond van het nieuwe seizoen werd er eentje indoor. De vakantie bleek voor velen een ideaal moment om in het buitenland op hoogtestage te gaan of om een individueel progamma af te werken. Wie wil presteren moet investeren.
Investeren deden ook Ruben, Nicolaï & Koen. Meer bepaald in orangina, dame-blanche & een kaasschotel. Het resultaat van 1 punt omwille van de aanwezigheid in het strandhuis werd vrolijk onthaald. Bij deze mag het dus ook weer duidelijk zijn dat er dit jaar eveneens punten uitgedeeld worden! Het systeem blijft hetzelfde: 3 punten voor een overwinning & 1 punt voor wie geen victorie kon kraaien maar toch de moeite deed om onderdeel uit te maken van onze vrolijke bende.
De volgende afspraak is op vrijdag 22 april opnieuw om 19U30. De geruchten doen de ronde dat het wel eens een voltreffer zou kunnen worden !
2011, een nieuw jaar, een nieuw begin. Net zoals ongeveer alles op deze aardkloot is 1 januari ook voor ons het teken om een aantal voornemens op te stellen die eigenlijk bekend in de oren klinken omdat we ze het jaar ervoor ook al eens hadden voorgenomen. En het jaar daarvoor. En het jaar daarvoor... Intussen zou er volgens de kranten al niet veel meer van deze voornemens merkbaar mogen zijn. Want komende maandag, dat is dus 17 januari, zou de meest deprimerende dag uit het nog prille jaar moeten zijn. De dagen zijn kort, de weersomstandigheden zijn nat en kil, en de voornemens zouden al terug in de kast zitten. En stel dat er daar dan nog eens examens of presentaties bijkomen, een afrekening van oudejaar of een overstroming dan begrijp je het wel.
Naast alle bovengenoemde ellende mogen we in feite vooral dankbaar zijn dat de zondvloed aan de onderkant van onze aardbol/land van start gaat. Dus mensen, geniet met volle teugen van een droog examenlokaal .
2011 dus, ook voor deze blog het moment om terug te beginnen met het schrijven van de meest hilarische, beklijvende, bangelijke, vermakende en tegelijk kwaliteitsvolle en insidersachtige verslagen. Wat kan een mens nu nog meer wensen?
En we hebben ook meteen de daad bij het woord gevoegd. Met zn drieën werd er afgelopen vrijdag voor het eerst dit kalenderjaar koers gezet richting bowlingpaleis, om te poolen. En dat gebeurde met wisselend succes. De enige constante factor in het spel waren de luckyshots van Vince. Met hoofdbrekende wiskundige berekeningen wist hij de bal meermaals via een of meerdere banden de gewenste richting uit te sturen om zo tot grote verbazing en ongeloof van de tegenstand toch nog een bal te potten. Soms zelfs zo berekend dat de bal de bocht uitging en met veel kabaal de tegels van het bowlingpaleis verkende. Het hoeft dan ook niet meer gezegd te worden dat Vince het meeste spelletjes naar zijn hand kon zetten met Koen & Nicolaï op respectabele achterstand. Eenmaal uitgepoold, werd de hoop op extra gezelschap de kop ingedrukt door een smsje waarin medegedeeld werd dat het viertal met hun KSA verplichtingen toch geen slaapmutsje kwamen drinken. Dus werd er nog lustig nagepraat met zn drieën over koetjes & kalfjes.
Toen ook het personeel subtiel maar niet mis te verstaan het licht uitdeed werd het tijd om elders te schuilen voor de regen. Thuis was te dichtbij, dus werd het maar een pitabar ruim wat kilometers verderop. Een heerlijke dürüm en een uur later werd de terugweg ingezet. Toen wist nog niemand dat een late-nightdürüm de eetlust van de dag erop wegneemt. Het jaar was nog maar net begonnen en we hebben een dieettip van formaat! Happy newyear!
Arne Dumarey werd aangesteld als reporter ter plaatse en hij blijkt over een grote dosis empathie te beschikken! Verslag Milk Inc
We schrijven vrijdagvond vijf uur s avonds , acht oktober 2010. Aan het station van Oostende staat een jongeman opgelaten te wachten aan de Kiss & Ride terwijl hij nog vlug een worstenbroodje naar binnen werkt. Even later verschijnt een brede grijns op zijn gezicht wanneer een klein autootje gevuld met twee jonge gasten en een iets oudere chauffeur met gierende banden voor zijn neus stopt. Hij springt in de partymobiel en vandaar gaat het richting de oude havenstad aan de Schelde. De sfeer zit er al meteen goed in en na een uurtje rijden, eenmaal buiten het bereik van Topradio Oostende, wordt de radio opnieuw afgesteld en weldra weerklinkt het doen en laten van onze Rode Duivels in Kazachstan uit de boxen. Tijdens het onverstaanbare gebrabbel van de Radio 1 verslaggever komen de Vier in de droge droom van elke autobestuurder terecht: filevorming. Goed drie kwartier later delen ze hun feestvreugde om het eerste doelpunt met een Hollander in de file. Nog eens twintig minuten later lijkt de buit binnen, en jawel, na de glorierijke overwinning van onze Belgen, lijkt het startschot gegeven voor een geslaagde avond.
Wanneer de Vier even later eindelijk Antwerpen naderen, is dit iets vroeger dan de andere filegangers, dankzij de verdiensten van eersteklas chauffeur Nicolaï, die blijkbaar als enige op de hoogte is van het derde-rijvakssysteem om Antwerpen binnen te rijden. Na een parkeerplaatsje gevonden te hebben te midden van de mierenhoop die Antwerpen die beruchte avond blijkt te zijn, vinden de Vier de weg naar hun finale feestbestemming, die in de verte opdoemt als een blauwe, felverlichte feestarena. Eenmaal door de deuren van het paleis, wordt nog kort even tijd genomen om een kwartpizza binnen te spelen en even later is het grote moment aangebroken. Terwijl de Vier het middenplein oplopen, weerklinken de eerste basale tonen, als voorbode op het feestgedruis dat even later zal losbarsten. Terwijl hun ogen zich nog aanpassen aan de duistere Eclips-lichteffecten, galmt de zoetgevooisde stem van Linda als een onweerstaanbaar bevel door ieders oren: "Come and dance with me!"
In de bruisende momenten die volgen, geven de Vier zichzelf volledig op de bonkende beats van nummers als Race, One, een live performance van "I dont care door de enige echte Sylvie, maar ook tijdens de nostalgische noten van land of the living, run to you en In my eyes. Goed anderhalf uur later en talrijke liters zweet armer zijn de Vier toe aan een adempauze, die handig benut wordt om wat dichter naar voren te schuiven. Onze vier fuifnummers dachten hiermee wat dichter bij het podium te staan, maar geen nood, even later wordt de ambiance naar hogere sferen gebracht, wanneer het podium letterlijk over alle hoofden getild wordt. Hieraan voorafgaand is een reeks van hoogtepuntjes, onder meer een heuse sitdown op narcotic van Liquido, live performance van Stan van Samang, een springmomentje op explode van Jordan & Baker en niet te vergeten; Nicolaï werd getrakteerd op een extatische halve minuut van How much is the fish?.
Maar zoals aan alle mooie liedjes een eind komt, blijft ook dit feestgedruis niet duren en na zich de ziel uit hun lijf gedanst te hebben, vinden de Vier hun weg tussen de mensenmassa naar buiten en na zich nog eens verzadigd te hebben met een chiliburger (of zoiets), wordt de rit naar huis aangevat. Met een gelukzalig gevoel kijken de vier terug op een unieke avond, die nog lang in hun geheugen gegrift zal staan.
Met dank aan partyharder Vincent voor de fotoverslaggeving, Nicolaï voor het vervoer en organisatie en aan Koen voor zijn altijd even enthousiaste aanwezigheid!
Na maanden van fysieke en mentale uitputtingen, winnen en verliezen, zweten en rillen, lopen en springen, vallen en weer opstaan kijken we terug op een geslaagde zomer
Met een deelnemers aantal van 11 personen (per speeldag), en 18 (+ Stefanie & Lies) over het ganse seizoen, werd er dit jaar een absoluut record gevestigd. Een opsteker voor de organisatie, die nu reeds liet weten om volgend jaar zeker er opnieuw voluit voor te gaan. Ook het niveau ging er zienderogen op vooruit. Na editie 1, 2 & 3 werden sommigen nog van het kastje naar de muur en terug gespeeld, nu konden diezelfde personen al eens uitpakken met een gemeten voorzet of een dribbel uit de voeten schudden! Hoopgevend voor de toekomst van het Belgische voetbal. De eindrangschikking werd uiteindelijk iets voor de geschiedenisboeken, want deelnemen is belangrijker dan winnen. De échte geschiedenis werd dit jaar geschreven door Sanne, door zich als allereerste jongedame in het speelveld te gooien.Met zon overgave zoals zij het deed, daar kunnen zelfs onze Rode Duivels nog van leren. Hopelijk inspireert onze techniek en kracht, gekoppeld aan efficiëntie hen ook
Verder was er ook evolutie merkbaar qua materiaal. Er werd geïnvesteerd in doelen (kleine & grote), 2 soorten ballen om zelfs het grillige weer slimmer af te zijn en een niet te versmaden ultra moderne high quality Canon SX 10, geschonken door onze sponsor Dereere NV. De geruchten gaan de ronde dat deze camera voortaan ook zal ingezet worden bij Europese- & Wereldkampioenschappen om te zien als een bal al dan niet de lijn overschrijdt, indien de lijnrechter van dienst zich op vakantie zou wanen in een of ander Zuid-Afrikaans land en zo een ploeg ongewenst uit het tornooi kegelt ondanks een veel sterkere tegenstander die ook zou gewonnen hebben zonder een afgekeurd tegendoelpunt, want de finale plaats was zeker en vast verdiend en de spitsen van het benadeelde land bakten er eigenlijk vrij weinig van wat dus sowieso ging resulteren in een vroege uitschakeling. Geruchten dus.
Maar tegenwoordig ging de passie voor onze geliefkoosde activiteit verder dan het voetbalveld. Zo ontstond tussen pot en pint het idee om onze avonturen op het wereld wijde web te gooien en zo de wereld (& met grote zekerheid Uruguay) te laten zien hoe het leven er in de Belgische Koningin der Badsteden aan toe ging. Een royaal leven. Na de blog, met matchverslagen, foto- & filmmateriaal werd er onlangs een nieuw item toegevoegd: Het Forum. Om ook bij koudere temperaturen, hardere ondergronden en met andere lichaamsdelen ons te kunnen vermaken op vrijdagavond werd hier het mekka van de behoeften gevonden om kosteloos en vrijwillig af te spreken en te plannen. Deze is terug te vinden op http://vrijdagavonden.forum-actief.com/login.forum?connexion.
Maar zelfs dit volstond voor sommigen nog niet. Tussen nog meer potten en pinten werd de passie nog heviger en werkte aanstekelijk op een aantal mensen. Na deze editie kunnen we dan ook vaststellen dat Sanne & Vince van wal staken, Fons & Lies het huwelijksbootje vonden en Stefanie & Toon een woonboot zoeken. En onze Oostendse visserssloep volgt de vloot, varend in de richting van veel liefde en voorspoed, de volgende zomer tegemoet
Met dank aan alle deelnemers om een inpiratiebron te zijn voor de wedstrijdverslagen:
Nicolaï, Arne, Vincent, Sanne, Fons, Lies, Toon, Stefanie, Ruben, Steven, Thomas, Jasper, Arthur, Reinder, Luk, Andries, Michiel, Joachim & Dimitri. Eveneens Veerle & Ralph voor het openen van de Bolga Tanga. En ten slotte De Golf & Het Strandhuis, voor de soms wat discutabele bediening, maar vooral de gezellige momenten met pannenkoeken, ijs, bier, frisdank maar vooral elkaar.
Voor de allerlaatste keer van het jaargang 2010 staan we paraat voor wat conditietraining. We is figuurlijk want in eerste instantie betekent dat enkel Koen. Omdat het de laatste keer is, is hij reeds wat vroeger afgezakt naar de plaats waar de afgelopen maanden zoveel te beleven viel. Met de bal aan de voet en in het voetbalshirt van de nationale ploeg van Ghana zoekt hij een strookje strand om daar wat te goochelen met de bal. Na een kwartiertje met zichzelf te hebben gespeeld komt Nicolaï ook wat balgevoel opdoen. Arne & Vince lieten op voorhand weten dat ze eerst nog elders verplichtingen hadden dus besloten we om nog even te wachten. Jasper liet zich in extremisch nog afwezig melden wegens een of ander 3erangsfilmfestivalletje in de buurt en Arthur had het verkeerde weerbericht gelezen.In de verte zagen we plots een blauw hemd onze richting uitkomen, met daarin Arne. Na een telefoontje kwam ook Vince uiteindelijk ter plaatse. De harde kern is net zoals de vorige weken bereid zich met elkaar te meten
Ondertussen was het al ruim na 20u en hadden Koen, Arne & Nicolaï een opwarming achter de rug die zelfs bij de meeste 1ste klassers een utopie is. Omdat er geen wijzigingen meer mogelijk waren in het klassement bleef het competitiebeest in Koen slapen. Dit resulteerde in een pak assists voor Nicolaï. De grootste bezorgdheid was tot welke scoren we gingen spelen. 5 leek te weinig, 10 werd in eerste instantie als doel genomen. Naarmate de wedstrijd vorderde en de score opliep werd het toch duidelijk dat september niet de meest aangewezen maand is om veel te voetballen. De ballen gingen er toch niet meer zo vlot in als halfweg het seizoen en de zon had geen zin om lang op te blijven. Bij een stand van 8-5 in het voordeel van Koen & Lai begon de duisternis ons parten te spelen. Omdat we niet ver van de 10 zaten had iedereen er nog goede hoop op dat het wel ging lukken. Maar de duisternis overviel ons. 5 min, 10 min, 15 min de ene na de andere aanval werd de nek vakkundig omgewrongen, een ware massamoord. Plots vond de bal wel de weg naar het doel. Een witte goal op een zwarte achtergrond bleek uiteindelijk een beslissend factor te worden. Vince & Arne hadden moed geput uit hun 6e doelpunt en kort daarop werd een 7e& 8stedoelpunt gescoord. In deze fase bleken de knieën van Nicolaï niet bestand te zijn tegen Arne zijn brute kracht en verliet stroppelend het veld. Een einde zoals zovelen dit seizoen. Met de 8-8 stand werd de wedstrijd dan maar gestaakt.Het was amper 21u10 maar toch was de nacht al gevallen. Ook de temperaturen lieten reeds voelen dat we vanaf volgende week maar beter binnen blijven. Maar het belangrijkste was, vandaag bleek dat niemand een verliezer is.
Om ons nog wat op te warmen gingen we een ijsje eten (je moe nie vragen hoe koud et was é!) en een fris pintje drinken om de innerlijke mens weer op te krikken. Arne & Nicolaï lieten zich niet verleiden om lang te blijven, maar Vince & Koen sloten het (out-door)seizoen af met veel gesms & ice tea.
Vrijdagavond 3 september 2010. Al veel foto- & filmmateriaal en nu dus ook het verslagje. Met dank aan Nicolaï.
Op drie september startte de nieuwe EK campagne van de Rode Duivels. Belgicisten als we zijn, konden we natuurlijk niet op de afspraak ontbreken. 7 dappere Belgen trokken naar het Koning Boudewijnstadion. Bijna waren het er slechts zes, want Steven moest zich in het zweet lopen om nog net op de tijd de trein te halen.
De sfeer zat er al direct goed in en de zakken met boterkoeken (en losse boterkoek) vlogen door de wagon want de wedstrijdsponsor van vandaag (Bakkerij Koen, winkelpad 38 40 te Oostende) zorgde voor krachtvoer.
Arne, uitgedost in een t shirt dat net iets te klein was, had onmiddellijk energie te veel en besloot dan ook maar even de loopband (lees: roltrap in omgekeerde richting) uit te proberen. Na een kleine aanpassingsperiode ging zijn prestatie al snel de lucht in.
Het metrotoestel was bevolkt met een horde barbaren (ook wel Duitsers genoemd) die onmiddellijk vocaal het roer in handen namen. Toen ze enkele haltes verder de metro moesten verlaten klonk tussen het gegniffel door meermaals auf wiedersien.
Twee haltes later was het ook onze beurt en werden we opgeslorpt in de rood geel zwarte massa. Enkele drankjes later namen we al snel onze plaats in op de tribune om ondergedompeld te worden in de helse sfeer. Het zingen van de Brabançonne was ongetwijfeld een kippenvelmoment. En vanaf dan was er geen houden meer aan. 90 minuten lang klonk de ene na de ander voetbalchanson uit onze monden. Steven hield het thuisfront goed op de hoogte en verzond daarom aan een spoedtempo tientallen smsen.
Ondanks het jammerlijke verlies was de sfeer ook na de wedstrijd nog steeds top hoewel de spreekwoordelijke man met de hamer er toch aankwam. Dit was echter zonder Koen gerekend. Na het (stiekem) drinken van een of andere Red Bull barste de duivel / etter pas echt in hem los. En dat terwijl we dankzij de p trein ruim een half uur extra moesten treinen.
Andere reizigers zagen dit niet zitten en verlieten reeds te Brugge de trein. Ze zagen er eerder getraumatiseerd uit. We slaagden er nog net in de reis te vervolmaken, maar waren, eens aangekomen te Oostende, des te gelukkiger afscheid te kunnen nemen van onze ADHDer.
Eind augustus, maar het had meer iets weg van eind oktober. Veel wind en wolken, die gelukkig voor ons zich al overwerkt hadden de voorbije dagen en besloten zich enkel te mengen in een kleurrijk licht- & luchtschouwspel. Waren die punten en het klassement het wel waard om hier in deze omstandigheden ons uit te sloven? JAZEKER! Met Arne in aantocht werd het veld opgesteld, op een zucht van de vloedlijn.Ondanks het feit dat Koen & Arne respectievelijk 1ste en 2de staan in het klassement, werden ze toch samen in een team opgedeeld. Zo bleven enkel Nicolaï & Vince over die zich dan maar verzoenden met de rol van underdog. De laatste loodjes wegen duidelijk zwaar, want de man met 4 vingers kon de deelnemers op 1 hand tellen. Verder dan 3 jongeren die 'ze zagen vliegen' was er in de verste verte geen ziel te bespeuren.
Underdogs zijn underdogs voor een reden. De 2-0 achterstand stond in een mum van tijd op het denkbeeldige scorebord. Het veld was na deze korte inspanning echter alweer gereduceerd tot een hoopje los zand, zodat het moeilijker werd om 1-tijdsvoetbal te spelen. Met de legendarische uitspraak 'Putjes zijn in ons nadeel, je moet ze opvullen' zag Koen al onmiddelijk het probleem. Vince liet zich echter niet onbetuigd en reageerde met een nog legendarischere uitspraak 'Elk putje da je toedoet, maak je 2 nieuwe'. Een mentale tik voor Koen, die deze quote niet had zijn aankomen. Het was meteen een keerpunt in de match want plots konden de troepen van de Blankenbergse mosselmijn wél scoren. Bij een 4-1 tussenstand begon het spel van Arne & Koen definitief te slabakken en slaagden Vince & Nicolaï er in om de achterstand ongedaan te maken. Arne begon zich zorgen te maken, helaas was dat niet voor de score, maar omdat zijn date van 10u vertraging ging oplopen... Op gegeven moment, bij een 7-8 tussenstand in het voordeel van Vince en Nicolaï, schoot Nicolaï ongevaarlijk op doel, maar gleed Koen de bal in eigen doel, tot groot jolijt van de tegenpartij. 7-9 en match gespeeld. Of toch niet? Koen bleek door deze owngoal zich dan uiteindelijk toch te focussen op de match en met 3 doelpunten op een rij in enkele minuten tijd schonk hij Arne alsnog de 3 broodnodige punten. In het slot van de wedstrijd kwam Fons nog even opdagen om de doelmond van Nicolaï & Vince te verdedigen waardoor hij zijn 1ste puntje van het seizoen raapte. Het lijkt erop dat na de eindzege voor Koen ook de strijd voor de 2e plaats beslist is... Nicolaï & Vince hebben eveneens grote zekerheid over hun respectievelijke 3e & 4e plaats als eindrangschikking.
In de buik van het peleton kunnen er nog veranderingen plaats vinden, maar daarvoor gaan ze toch eerst nog eens moeten afkomen ;-). Volgende week zitten we met z'n 7en in het koning Boudewijnstadion voor de voetbalinterland tussen België & Duitsland. Indien het weer het toelaat spelen we de week erna wel nog.
Traditioneel werd er afgesloten in het tea-room. Arne zijn date werd afgeblazen zodat we toch met z'n 5en nog wat konden verder keuvelen. Aangezien we aan het einde van de maand zitten was het budget niet meer wat het moest zijn. Ook het feit dat het om 21u30 al donker was deed ons verlangen naar een warme douche/bad zodat we vroeg richting huis vertrokken.
Het lange en uitputtende seizoen loopt stilaan op zijn einde. Vandaag was duidelijk te merken dat er al een aantal slachtoffers vielen door het intensieve spel. Naast de blessure van Sanne, met voetoperatie tot gevolg, hadden een aantal deelnemers nood aan een vakantie in Kievit. Voor Vince lag de situatie anders. Door een aantal verliespartijen op een rij, misliep hij de winstpremies en moest zo dus bijklussen om al zijn onkosten te kunnen betalen. Schade aan andere auto's betaal je immers niet met een glimlach... Enkel diegene die zich zorgen maakten om hun plaatsje in het klassement kwamen dus opdagen om hun punten te sprokkelen. Helaas voor hen bleek de opgave een loodzware. Arne & Nicolaï wilden graag Vince op achterstand zetten,die om eerdere vernoemde redenen pas na de match opdaagde, maar moesten daarvoor voorbij Koen. Zowel letterlijk als figuurlijk een huzarenstukje...
Als enige teamspeler eiste Koen meteen de bal op. Wegens de fysieke achterstand besloot hij om het spel uitermate tactisch aan te pakken. Paar snelle goals, recuperen, en opnieuw vlammen. Een tactiek die hem meteen op een 0-2 voorsprong bracht. Vervolgens werd de 0-3 onbegrijpelijk gemist, waarvan team N.A. gebruik maakten om hun eerste van de avond te scoren. Maar de mentale sterkte van Koen werd duidelijk toen hij een 3e & 4e doelpunt scoorde. Een kloof van 3 doelpunten die tot het einde van de wedstrijd standhield. Afwisselend werd er nu gescoord en gemist. Terwijl N.A. het van hun samenspel moesten hebben, slaagde Koen er in om geen enkele slechte pass uit te delen en af en toe het talrijke opgekomen publiek te verwennen met een aantal bruggetjes. Nicolaï & Arne streden voor wat ze waard waren, maar meer dan 7 eervolle tegentreffers zaten er niet in. Eindstand 7-10 dus.
Net op het moment dat we richting 'de golf' vertrokken kwamen Andries en Luk ons vervoegen. In het nieuwe stamtea-room die qua prijs en kaartkeuze veel beter in de smaak valt dan het strandhuis, konden de verhalen beginnen. Luc ging richting Hongarije, Koen naar Oostenrijk, Nicolaï ging zich gaan amuseren in Engeland en Arne & Andries bleven thuis. Ook deze week gingen de pannenkoeken, ijsjes en dame-blanches vlot naar binnen. Toen Vince zijn opwachting maakte had hij meteen zin in een 'boerinneke'. Helaas moest hij vrede nemen met een boerke, alhoewel het hem toch zichtbaar beviel. Arne & Koen kozen ervoor niet lang te blijven, het 4-tallig elitegroepje slaagde erin het personeel overuren te laten draaien, tot iets voor middernacht.
Een nieuwe maand, een nieuwe start! En uiteraard ook een nieuwe verslaggever. Arne Dumarey kreeg de ingrediënten voorgeschoteld om een mooi receptje te maken. Hij ging aan de slag en bakte er onderstaand tekst van! Om van te smullen? laat het weten door scores in te voegen!
Een spannende dag vandaag voor de klassementspelers. Ondanks een zacht zonnetje en een nog zachter briesje waren de spelers van de top 4 present. De thuisploeg van Vincent en Arne werd bovendien gesteund door een geel spook, dat Ruben bleek te heten. Het dreamteam Koane-Nicolaï zette meteen veel druk op de ketel en kwam al snel 3-0 voor te liggen. Maar dankzij de onzichtbare spelverdeler Ruben kwam de thuisploeg terug tot 5-5.Jammer genoeg ging het spook op dat moment ergens anders gaan spoken. Dankzij een paar knappe plaatsballen van Nicolaï kwam de thuisploeg enkele doelpunten achter te staan, maar dankzij een reeks snelle counters en mooie acties van Vincent werd dit verlies teniet gedaan. Na 8-8 en 9-9 bleef het heel spannend. Maar op dat moment besloten Nicolaï en vooral Koen geen enkele kans meer te laten liggen, zodat ze met enkele gelukkige afstandsschoten uiteindelijk 3 goals kwamen voor te liggen. De stand was nu 14-11 en de thuisploeg besloot tot een tactische wissel, met nu Vincent in het doel. Dit bleek echter een ongelukkige beslissing want bij de eerstvolgende aanval werd verdediger Arne uitgetikt en maakte Nicolaï het mooi af met een van zijn typische plaatsballen.
Dankzij deze overwinning vergroot Nicolaï zijn voorsprong op Vincent met twee punten en voelt Arne zijn hete adem in zijn nek, nu hij twee punten dichterbij komt.
Na de sportieve uitdaging zakten we af naar Tearoom De Golf voor pannenkoeken, frisdrank en een boerke en boerinneke. Daarna wist Koen ons nog iets bij te brengen over poppertjes, een sexuele term die ik hier niet uit de doeken ga doen, maar waar niemand (behalve Koen) ooit al van gehoord heeft.
Je ziet het: je weet niet wat je mist of wat je zou kunnen bijleren! Wees present! Tot volgende week!
Na een weekje platte rust, tekenden 5 personen present afgelopen vrijdag. Eentje daarvan luisterde naar de naam 'Toon', en dat was de enige criteria goedgekeurd te worden als verslaggever! Amen!
De voorlaatste dag van de maand juli. We zitten al in de helft van de grote vakantie.Maar we wrijven het er verder niet in en laten de leraars en leerlingen nog even genieten onder andere van een avondje inspanning en ontspanning op vrijdag bij Koen's Beach House. Het weer liet ons niet in de steek, zoals die bliksemse dag van Ghana- tegen dat zuid amerikaans nietig land. Alleen de wind moesten we betrekken in onze tactiek. Maar dit alles was geen probleem. Tactiek en Techniek alomtegenwoordig bij het hoogstaand potje voetbal. Zelfs al lag het veld er slecht bij, toch was de kwalitiet van het spel weer noemenswaardig hoog. Koen nam plaats in het team van Luk en zij probeerden het triumviraat Toon-Nicolai-Arne te bekampen . Insiders merken het al aan de namen. De gemiddelde leeftijd lag net als het niveau iets hoger, dan andere weken, maar dit valt volledig te vergelijken met de beloften, die nog uit de kern worden gehouden door professionele Villa-lookalikes. Er werd afgetrapt en iedereen klaar voor de strijd. Plotseling trapte rechterflankspeler Dekeyser fel naar voren voor de tweede goal van zijn ploeg. Anti-voetbal uiteraard, wat toen al een troffe fair play opleverde voor het andere team. Maar de match ging gewoon verder en met een razende start kwam het drietal voor met 5-1, maar Luk en Koen wilden meer dan 1 punt in de rangschikking halen en kwamen wonderbaarlijk terug tot 5-4. Toen tijdens een van de vele slurpjes aan de colafles kwam het besef bij het ene team dat ze met een man meer speelden, wat ze sinds dat moment volledig probeerden uit te buiten. Dit hadden ze voorgenomen en werd werkelijkheid. De precieze uitslag was niet belangrijk. Wat maakt het uit. 10-6of 10-7 Goaltjesdief Haeck, Spelverdeler Dumarey en flankafdweiler Dekeyser pakten elk drie punten mee en doen een goede zaak in het klassement. Het olijke duo aan de overkant mag ook gefeliciteerd worden voor hun medewerking aan het doelpuntenfestijn. 1 ding was duidelijk: ook vandaag weer hadden de afwezigen ongelijk. Op naar de beste helft van velen: de derde helft (laat de wiskundigen, maar de fout zoeken). We zochten vervanging voor het overvol strandhuis en hoopten een beter plaatsje te vinden. Na de vergissing tussen poffertjes en een koffie wisten we ook dat er in dit horecazaakje iets niet pluis was. Maar met het gezelschap van fons en lies erbij stoorden we ons niet meer aan de bediening en keuvelden rustig verder. De een al wat later dan de ander. Laat de gezelligheid van dit kleine gezelschap een voorbeeld zijn voor ons allen.
Eindelijk! De werd deze week grondig ge-updatet, hoera! ziehier een overzichtje:
- matchverslag 16 juli - foto's van 5 juni en 2 juli -->voortaan dus geen pixagogo meer nodig - filmpje van 2 juli --> de naam van de titel gaat je wel duidelijk worden na het bekijken ervan - klassement --> belangrijke verschuivingen: Vince verstoot Nicolaï van de 3e plaats. Arne verstevigt zijn 2e plaats en loopt in op Koen. Andries stijgt een plaatsje, Arthur lijkt loon naar werken te krijgen want hij maakt een sprong van 5 plaatsen voorwaarts in het klassement!
Hopelijk zien we elkaar (morgen) 30 juli op het strand van Mariakerke. De sleutel is terug terecht, dus al het materiaal zal voor handen zijn om er opnieuw een lap op te geven!
