Het hoosde de hele dag boven Ostend City, maar toen wij naar buiten kwamen, ging de zon ook spontaan schijnen. Ook nu konden we de aanwezigheid van zo’n 7 personen ten zeerste appreciëren. Door de hevige regenval was de zee groter dan normaal en dus zat er niets anders op dan op het zachte zand aan de slag te gaan. Koen, Willem & Toon vormden een gevreesd triumviraat die hun kuiten mochten insmeren om de fysiek sterkere Arne, Arthur, Nicolaï en Wendy partij te geven…

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Een hobbelig veld waarvan de linkerflank bovendien een 5-tal meter lager lag dan de rechterflank, die op zijn beurt vakkundig afgeschermd werd door de talloze witte toeschouwers die roerloos het toneel gade sloegen. En 2 debutanten, die zo de leeftijdsgrens langs beide kanten vandaag verlegden. Omstandigheden waarvan een mens onder de indruk van zou zijn. Gelukkig zijn wij allemaal atletische gebouwd en beschikken we over een goddelijk lichaam en mentale kracht op overschot waardoor we het niet aan ons gezond hart laten komen.  De partij kwam echter toch moeizaam op gang. Na de 1-0 die binnengewerkt werd door Koen hingen de bordjes in een oogopslag weer  gelijk. Toen Wendy zich ermee ging bemoeien en zo als vrije vrouw kon fungeren bleek de tegenstand niet opgewassen. Het eerste uur konden Toon, Willem & Koen nog de indruk geven mee te kunnen, maar toen de man met de hamer uithaalde zeeg de tegenstand neer. In amper een paar minuten tijd evolueerde te score van 3-6 naar 3-10. Een duidelijke overwinning. Een bitter verlies. Maar een veldslag verliezen kan gebeuren, de oorlog is nog niet gestreden. Neemt men volgende week wraak? Afkomen is de boodschap! Volgende week dus! 19u30.