Vrijdag voetbaldag, toch als het over het professionele strandvoetbal aan Koens cabine gaat; geen gezever over hoe de ploegen worden verdeeld => de wet der logica zei dat er in het ene team drie spelers zaten en in het andere ... ook drie. Maar wie bracht de drie punten mee naar huis? De eerste twee goals werden door Tom ge-incasseerd, na een uitstekende combinatie tussen Nicolaï en Pieter. Maar zoals het spreekwoord zegt: goed begonnen wil niets zeggen over het vervolg van de match. Omdat je voornaam met een T moest beginnen om te mogen keepen, verdedigde Toon de andere netten, maar vergat dit eventjes, waardoor het niet veel later 2-2 werd en in de loop van de match nog veel gelijkopgaande tussenstanden. Daarna volgden: ballen op plaatsen, waar je liever geen bal tegen krijgt, slidings van Arne, een door de afwezige arbiter niet geziene groteske schwalbe van Toon, het gemis aan ballenjongens en zoveel meer. Suspens alom maakte het 8-8 en niet zoveel later 9-8. En dan kwamen de uitvluchten..... Arne opperde: we spelen tot 15, casa del mar protesteerde: we spelen tot 10. Tom kwam met het idee dat er met twee goals verschil moest gewonnen worden en dat Pieter niet mocht scoren. Terwijl Nicolai de voorstellen de grond inboorde, maakte hij zelf alle voorstellen nietig door te antwoorden op het veld. NIcolai legde de eindstand vast 10- 8 Het verliezende team van Chesney, Tom en Arne droop met 1 puntje af, terwijl de rest zich afvroeg waarom. Er moet toch niet getrakteerd worden als je verliest?! Het winnende team van Toon, Pieter en Nicolai ging met drie punten en een overwinningsdrank (smoothie, die zelfs niet eens op de kaart stonden) hun winst vieren.
Het is vrijdagavond, halfacht. Terwijl de hitte van de middagzon nog nazindert, duiken vier sportievelingen naar goede gewoonte op aan het strand van mariakerke voor hun wekelijkse pot voetbal. De vier dapperen van deze week zijn Pieter, Arne, Nicolaï en Chesney. Nauwelijks heeft iedereen het zand betreden of Pieter besluit om zich niet op te warmen, maar wel af te koelen door even in de zee te duiken. Niet veel later zal dit echter zijn vruchten afwerpen, want Pieter begint met een fris en helder hoofd aan de match. Na een korte blik op ieders kwaliteiten wordt beslist dat Pieter en Nicolaï (team P&N) het zullen opnemen tegen Chesney en Arne (team C&A). De eerste kans is voor de mannen van C&A, want Chesney vliegt er meteen in en met een snelle pirouette zet hij Pieter op het verkeerde been, waarna hij de bal centraal in doel knalt. Niet veel later toont Nicolaï dat hij stilaan in vorm begint te komen door beheerst af te werken na een snelle actie van Pieter. Het tempo ligt in de aanvang van de match verschroeiend hoog want enkele ogenblikken later slaagt Arne er in om een lage voorzet van Pieter te onderscheppen en alleen op het doel af te stormen. Niemand in de buurt om Pas op, je bent alleen! te roepen en dus verdwijnt de bal deze keer wel keurig in doel. De voorsprong van C&A is echter van korte duur, want team P&N drijft het tempo nog wat op en scoort drie keer snel na elkaar, dankzij mooi samenspel. Na goed een halfuur wordt de aandacht van de spelers echter afgeleid door donkere wolkenmassas die beginnen samen te pakken boven Middelkerke. Als niet veel later de eerste bliksemschichten het strand verlichten beginnen de spelers zich toch wat ongerust te maken. Arne is minder bezorgd om neergebliksemd te worden, want hij herinnert Nicolaï er aan dat bliksem altijd het hoogste punt zoekt. Nicolaï ziet echter in de verte iemand op de golfbreker lopen met een ijzeren staaf, waarna hij de opmerking van Arne negeert. De match gaat ondertussen verder op en neer, waarbij de meeste kansen afgewerkt worden door team P&N. Bij een 11-6 stand gaan de hemelsluizen dan plots open en nu ook het onweer zich recht boven het speelveld bevindt, wordt snel beslist de match stop te zetten wegens overmacht. Pieter en Nicolaï claimen de overwinning, waarna de vier het op een spurtje zetten en de strandcabine invluchten, met het idee even te schuilen voor het noodweer. De regen blijft echter onophoudelijk op de cabine beuken. Een spel kaarten heeft niemand van de vier bij zich, maar gelukkig heeft Chesney zijn slimme telefoon bij. Er wordt dan ook meteen onderzocht of het mogelijk is de livestream van Wales-België op te zetten. Zo ver komt het echter niet, want tien minuutjes later houdt de regen eindelijk op en wordt er koers gezet naar de Casa del mar. Na het kiezen van een strategisch plekje dicht bij de televisie wordt de match van onze duivels met argusogen gevolgd. Wanneer niet veel later Katelijne er nog bij komt zitten, blijkt het niveau van het gezelschap een paar latten hoger te liggen dan dat van de de duivels. Zo werd alweer een memorabale vrijdagavond in stijl afgesloten. Wij kijken alvast uit naar volgende week, u toch ook?
Afgelopen vrijdag was het alweer de zevende speeldag van het seizoen. De afkomst was niet overweldigend. Slechts vijf mensen waren op de afspraak. Arne en Pieter besloten het samen op te nemen tegen Dimi, Toon en Nicolaï. Deze laatste had er goede hoop in om deze avond eindelijk eens wat punten te verzamelen en aldus met een driepunter huiswaarts te trekken. Met een gemotiveerde 'we zullen die man meer situatie eens goed benutten' probeerde hij zijn teamsleden te motiveren. Helaas bleken de doelpalen (drie maal) daar anders over te beslissen zodat het duo het uiteindelijk met 10 - 8 wist te halen. Het team van Dimi, Toon en Nicolaï mocht zich op hun beurt tevreden stellen met de fair play prijs. Ze wachtten telkens keurig tot team Pirne terug was gekeerd naar hun eigen speelhelft alvorens een nieuwe aanvalsgolf op te zetten.
Vince was ondertussen aangekomen en dat was het teken dat de derde time kon starten. De smoothies werden uitvoerig getest en goed bevonden. Net als de bediening die ook deze keer terug helemaal oké was. (Jawel, de wonderen zijn de wereld nog niet uit).
De weersomstandigheden deden 's middags niet vermoeden dat er 's avonds enige mogelijkheid tot voetballen zou zijn. Harde rukwinden en stevige regenvlagen teisterden onze kust. Maar kijk, de weergoden bleken de vrijdagavondsjotters andermaal gunstig gezind want tegen kwart na zeven werden de grijze onweerswolken ingeruild voor een flauw zonnetje en even later nam ook de wind een tijdelijke rustpauze. Bijgevolg mocht Mariakerke bad opnieuw 7 sportievelingen verwelkomen. Omdat Thomas nog steeds in een Gantoise droom leefde, stelde hij voor om een indeling te maken op basis van kleur en speelden de blauwe en witte tegen de rest. Hiermee maakte hij het voor zichzelf wel wat moeilijker want daardoor kwam hij in een man minder situatie terecht. Gents vertrouwen (of was het overmoedigheid) deed hem vermoeden dat hij ook dit varkentje wel even kon wassen. Dat was echter buiten Koen gerekend die zijn team coachte als geen ander waardoor hij samen met Dimi, Arne en Nicolaï een stevig blok vormde waar geen doorkomen aan was. Enkel een mindere dag in het afwerken zorgde ervoor dat zijn team na een half uur voetballen slechts 2 - 0 voorstond.
Thomas had ondertussen al door dat er met een drie tegen drie situatie een veel grotere kans op winst was en met een tactische kramp verdween hij dan maar richting de cabine, waar Lynn en Wendy als ware ploegdokters zich over hem ontfermden. Arne veranderde van team en het spel ging vervolgens mooi op en neer. Beide teams wisselden mooie acties af met reusachtige missers. Ondertussen kwamen de wind en de vermoeidheid steeds meer opzetten en snakten de spelers achter een vierde time. Uiteindelijk slaagden Pieter, Arne en Niels erin om, na maar liefst twee uur voetbal, het laken naar zich toe te trekken en op deze manier ook Thomas op een driepunter te trakteren.
Als afsluiter trokken we naar de Casa del Mar alwaar ook Toon en Stefanie een puntje kwamen scoren. Op naar de volgende!
