18 oktober : s Morgens werden we heel vroeg wakker en vertrokken naar Sury le Comtal. Daar wou ik een café vinden waar ik voetbal kon kijken want Real Madrid speelde tegen Lyon.
Onderweg, na de middag telefoneerden we naar mijn justitie-assistente en stopten we ook nog om te eten. Veel herinner ik me niet meer, want het was heel de dag op mijn tanden bijten om er te geraken. De pijn komt en gaat, stilaan begint nu ook mijn kuit op te stijven en bemoeilijkt me het stappen.
Raar maar waar, bijna onmiddellijk vond ik een plaats waar we de match konden volgen. t Was een kebab-zaak, een Turks restaurantje. De man had ook familie in Belgie. Het eten was zeer goed, we werden echt verwend en de avond was echt geslaagd. Karel en Maarten volgden mee de match, alhoewel voetbal hen over t algemeen niet boeit. Toch keken ze met spanning. Madrid won de match met dikke 4-0 cijfers en we vierden de overwinning nog met wat lekkers. De baas stelde ons voor om s morgens nog te komen ontbijten. We hadden voor die avond nog geen slaapplaats gevonden en onze rugzakken stonden nog geladen.
In de kebab-zaak vertelden ze ons dat we onze tenten in het park konden zetten. Dat viel nog goed mee, onze tentjes waren vlug opgesteld en we sliepen onmiddellijk in.
Die nacht sloeg het weer om en er was regen op komst.
17 oktober : We vertrokken redelijk laat, maar we gingen het vandaag rustig houden, min of meer
We kwamen verder dan we gepland hadden, want de pijn viel redelijk mee. In het kleine dorpje kwam ik een hotel tegen van de jaren stillekes. Aan een man vroeg ik waar we onze tent konden zetten. Ergens achter de kerk mocht dat wel ,en voor een euro en een klets kregen we nog een liter tafelwijn mee. Karel had gezien dat het restaurant om 19u opende. Eer we naar daar gingen wilden we eerst de burgemeester vinden. Zijn vrouwtje had ons gezien toen ze de vuilnisbakken kwam buitenzetten en had ons beloofd dat mijnheer ging langskomen met de stempel. Iets later arriveerde hij. Wij hadden nog een leuke babbel en vertrokken dan naar het restaurantje. Karel betaalde het grootste deel van de rekening en we lachten veel. Karel is echt een mens die leven in de brouwerij brengt.
Die dag kon ik voor het eerst van mijn warmere kledij genieten en van een opblaasmatje.
