Zoals aangekondigd hadden de Oplinterse Veteranen afgelopen vrijdag te kampen met een acuut spelers tekort. Door tal van vakantiekriebels en hier en daar een verrekkingske was het aantal beschikbare spelers gedaald tot 10, ondanks de terugkeer van Kevin R. en Dries S. Dankzij onze topschutter Patrick P konden we nog twee jonge wolven op de kop tikken en toevoegen aan onze kern. Door hun jeugdige leeftijd waren ze met hun tweeën samen goed voor de leeftijd van één gemiddelde veteraan. Om de kern te vervolledigen en het gapende gat dat Dave en Geert E in het doel hadden achtergelaten op te vullen nam de gekwetste Johan B de handschoen(en) op probeerde zo goed en zo kwaad het ging om met zijn gehavende hamstring (biceps femoris) de Oplinterse netten zuiver te houden. De tegenstander Rummen had op het laatste moment nog een verlating van het aanvangsuur aangevraagd waardoor de aftrap pas om 20u30 gegeven werd. Deze extra tijd werd door onze jongens aangewend om een extra uitgebreide opwarming uit te voeren en dit ter compensatie van vorige week.
Eerste helft:
Een onuitgegeven maar uitgebalanceerd elftal begon dan uiteindelijk na de langste opwarming ooit aan de wedstrijd. In doel Johan B, libero was nieuwkomer Simon geflankeerd door onze vaste backs Pascal VDV en Wim A. Wim B stond als buffer voor de verdediging. De flanken werden bevolkt door Stefan P (rechts) en Etienne R (links). Centraal het nieuw gevormde duo Dominique W en Patrick P en als meest aanvallende spelers had de selectieheer gekozen voor Steve VGB en 2e nieuwkomer Björn. Met deze veldbezetting was het de bedoeling om de Rummense trainersstaf te verassen maar ook voor ons was het even wennen. Grootste verrassing was misschien wel Johan B in doel. Het was meer dan 15 jaar geleden dat deze voormalige (kortstondige) doelman van het fanion elftal van Arsenal Oplinter nog eens onder de lat gestaan had maar uit de opwarming bleek al dat hij nog niet veel van zijn doelwachters kwaliteiten verloren had. Alleen zijn blessure die hem van het veld hield zorgde voor de nodige last maar voor het goede doel en de eer van de Oplinterse veteranen wou hij de pijn gerust verbijten. Rummen begon het best aan de wedstrijd want voor Oplinter was het nog even zoeken naar de posities en wennen aan de 3 nieuwkomers. Ik zeg 3 nieuwkomers want naast Simon en Björn konden we vandaag voor het eerst ook kennis maken van een bacterievrije Steve VDG die met zijn darmflora opnieuw in balans volop zijn kans kon gaan in de spits. De thuisploeg speelde zoals gewoonlijk zeer verzorgd en liet de bal goed rondgaan. Gevaar konden ze voorlopig niet creëren want het Oplinterse middenveld had nog adem genoeg om de potentieel gevaarlijke acties af te stoppen. Het enige gevaar in de beginfase was een hapering in de Oplinterse defensie toen een terugspeelbal niet voldoende weggewerkt kon worden door de nieuwe doelman Johan B. De Rummense spits pikte de bal op en probeerde met een grondscherend schot onze keeper te verschalken. Met een bliksemsnelle reflex kon hij gelukkig zelf zijn fout recht zetten. Na 5’ minuten stak Oplinter zijn neus aan het venster met meteen een uitstekende kans toen Björn terug legde op Stefan P die vrij kon voorzetten richting Dominique W. Onze middenvelder kon goed inkoppen maar de doelman ranselde de bal uit de linkerbenedenhoek. Even later was het opnieuw Björn die voor dreiging kon zorgen maar alleen voor doel besloot hij op de paal. Hierop scherpte Rummen zijn verdedigende posities wat aan en schakelde over op hun geliefkoosde intimidatie voetbal met vele geniepige overtredingen en uit het veld keilen van de bal. Onze veteranen werden dus weer langzaam aan achteruit gedrongen. De iets te brave scheidsrechter zag dan plots een onbestaande overtreding van een goed verdedigende Simon net buiten het strafschopgebied. Protest had geen zin en dus kon Rummen een vrije trap nemen van op een uitstekende positie voor een linkse voet. De bal werd dan ook enig mooi over de goed opgestelde muur gekruld, onze stand-in doelman moest van ver komen en met een sierlijke parade zweefde hij toch nog naar de bal die richting kruising vloog. Hij kreeg zijn rechterhand wel tegen het leder maar door de snelheid en effect dat op het schot zat kreeg Johan B hem niet meer volledig weggeduwd en dus stond de 1-0 tussenstand op het bord. De onverdiende achterstand bracht onze jongens echter niet van de wijs en meteen probeerden ze het vijandige doel weer te bestoken. De ervaren Rummense defensie stak er echter een stokje voor en dus kwamen er geen echte Oplinterse kansen meer. Aan de overkant was onze defensie ondertussen ook volledig op elkaar ingespeeld en dus beet de jeugdige thuis aanval ook hun tanden stuk en had Johan B nog nauwelijks werk op te knappen. In het middenveld werd er wel hevig strijd geleverd en dat ging ten kostte van (alweer) de hamstring van de Rummense spelverdeler die geblesseerd moest afhaken. Hij werd vervangen door een boomlange verdediger die de laatste minuten van de eerste helft elke Oplinterse aanvalsdrift in de kiem deed smoren. Rusten dus met een overbrugbare 1-0 achterstand. Tweede helft:
Tijdens de wel zeer korte rust die we aangeboden kregen moesten we snel de tactiek wat bijsturen. Patrick P schoof opnieuw door naar zijn geliefkoosde aanvallers positie terwijl Björn de omgekeerde beweging maakte. Onze beide flanken Etienne R en Stefan P werd rust gegund zodat Kevin R en Dries S hun plaatsen konden overnemen. De tweede helft begon zoals de eerste eindigde. Veel acties vielen er niet te noteren door mijn ingehuurde “ghost writer” Yvan W hoewel hij toch iets meer had kunnen noteren dan de 3 blanco pagina’s in mijn schriftje. Blijkbaar had hij meer oog voor de meegereisde jonge deernes van Simon en Björn. Zo zag hij ook niet dat na luttele minuten in de tweede periode de jonge Rummense spits een weergaloze sprint inzette. Hij liep evenwel niet achter een splijtende dieptepas aan maar wel richting dichtstbijzijnde sanitaire voorziening die minstens twee voetbalvelden van ons verwijderd was. Een woordje uitleg van zijn achtergebleven ploegmakkers leerde ons dat het hier ging om een acuut geval van spetterpoep met waarschijnlijk een slechte afloop gezien de afstand tussen het veld en het toilet. De jongeling keerde nadien dan ook wijselijk niet meer tussen de lijnen terug. (Om het Steve VGB niet te moeilijk te maken zal ik geen verwijzing maken naar vorige week). Terug naar de match waar dit extra sportieve intermezzo niet gezorgd had voor een opleving in het spelvertoon. Rummen bleef het leep spelen en maakte voordurend vervelende overtredingen die vervolgens niet gefloten werden door de scheidrechter. Onze flankspelers mochten ook aanhouden het aanpalende akker oplopen om de weggetrapte ballen te recupereren. Onze debuterende doelman kon ondertussen rustig toekijken hoe zijn solide achterhoede elke aanvalsgolf opving. Wim B deed dienst als buffer terwijl Wim A en Pascal VDV de flanken afdekten. Al wat dan nog dreigde door te dringen werd vakkundig opgeruimd door de jonge Simon. De hard werkende Oplinterse aanvallers hadden echter ook met datzelfde probleem te kampen en geraakten op hun beurt ook niet door de Rummense afweergordel waardoor de wedstrijd op slot bleef maar wel in het voordeel van de thuisploeg natuurlijk. Halfweg de tweede helft tastte plots Pascal VDV naar de achterkant van de dij en hij liet zich uit voorzorg vervangen door Stefan P die zich stand by had gehouden. Hopelijk valt de blessure mee en kan Pascal volgende week weer aantreden. Onze jongens bleven voor elke bal vechten en dat leverde stilaan toch enkele kleine kansjes op maar vaak ontbrak het geluk of stak de keeper er een handje tussen. Rummen kon ook nog eens dreigen met alweer een licht gegeven vrije trap net buiten de 16 m., ongeveer op dezelfde plaats als in de eerste helft. Johan B stelde dit keer een mannetje minder op in zijn muur waardoor hij beter zicht op de bal had. Dezelfde man zette zich achter de bal maar viseerde ditmaal de rechter benedenhoek. Johan B kon sneller reageren en wist zo de weer zeer goed getrapte bal net naast de paal uit zijn doelvlak te ranselen, gevaar geweken. De beste kans van de match was dan nog voor onze jongens toen een inzet van Patrick P over de doelman gevaarlijk richting doel zeilde. Een Oplinters hoofd wou de bal nog wat meer richting doel jagen maar uiteindelijk kopte hij naast en miste zo de verdiende gelijkmaker. Zo eindigde de wedstrijd, die geen winnaar verdiende, voor de tweede keer op rij met het kleinste verschil in het nadeel van de Oplinterse veteranen. Hopelijk kunnen we deze trend volgende week ombuigen zodat uw reporter de thema’s “diarree” en “hamstringblessures” niet meer moet aanwenden om aan een gevuld verslag te komen
Volgende week:
Volgende vrijdag ontvangen we het Leuvense Thor Wommersom aan de Dalweg. Het is weer al even geleden (oktober 2009) dat we onze uitgeweken buren mochten partij geven. Toen eindigde de wedstrijd op 2-5 in het voordeel van Oplinter, hopelijk kunnen we dit resultaat nu bevestigen. Voor deze wedstrijd recupereren we wel de twee oudste gebroeders Paulussen en hopelijk ook nog een paar andere spelers. U kunt het allemaal live meemaken op de sportvelden aan de Dalweg volgende vrijdag vanaf 20u00!
Tot volgende week!
Doelpunten:
///
Johan Boffé
Simon
Pascal Vandevelde (Stefan Paulussen)
Wim Boffé
Wim Allard
Stefan Paulussen (Dries Stuyckens)
Patrick Pitschon
Etienne Ruytinx (Kevin Rappe)
Dominique Weenen
Steve Vangilbergen
Bjorn
De kanarie gele tegenstander houdt net voor de aftrap nog topoverleg...
Paars-Wit doet dan maar hetzelfde...
Etienne R probeert aan den lijve te ondervinden hoe het voelt om met de nr 14 te spelen. Maar hij weet niet dat het de nummer is die de speler kiest en niet de speler de nummer...
Nadat hij zijn oude liefde al 15 jaar had afgezworden vandaag toch nog eens 70' onder de lat en dit nog even charismatisch als weleer: Johan B. ...
Net als op deze foto was er soms weinig te beleven tussen de lijnen nadat Rummen de bal weer eens had buiten gesjot...
Rummen zet een gevaarlijke actie op op de linkerflank, in de verte staat een attent keepende Johan B toe te kijken...
Yvan W is nog steeds niet echt handig in het hanteren van het toch wel dure fototoestel dat hem ter beschikking wordt gesteld...
Tweede wedstrijd en meteen een verre verplaatsing voor de boeg voor de Veteranen van Oplinter. De bestemming was Spalbeek, een ploegje van diep in de Limburg. Als vertrekuur was opgegeven 19u00, dit bleek echter veel te laat want de wedstrijd stond al geprogrammeerd om 20u00. Een helse rit langs vele wegenwerken bracht ons slechts 10’ voor de aftrap ter plaatse aan het brede veld naast de spoorweg. Een zeer korte opwarming lag dus in het verschiet wat later dramatische gevolgen zou hebben. De spelers weelde van afgelopen week was nu al plots veel minder want er waren slechts twaalf veteranen komen opdagen waaronder dan nog één nieuw getransfereerde en zeer zenuwachtige debutant Steve VGB. Deze nieuweling had de uren voor de wedstrijd door de spanning plots last gekregen hoge koorts en acute buikloop maar hij vertikte het om af te bellen. Door deze karaktervolle beslissing vertoont hij alvast tekenen van een echte bikkelharde veteraan. De afwezigen en hun respectievelijke uitvluchten waren te talrijk en van een wisselende geloofwaardigheid dus gaan we ze hier niet allemaal opnoemen.
Eerste helft:
De wedstrijd werd aangevat in de volgende samenstelling: Geert E in doel, Wim B libero met zijn broer Johan B voor hem. De backs waren Pascal VDV en Wim A. Het middenveld van links naar rechts bestond uit Geert P, Johan P, Dominique W en Bruno VP. Vooraan vonden we Etienne en de debutant Steve VGB. Een uiterst experimentele voorlijn dus maar het vertrouwen was groot ondanks de door de scheidsrechter ingekorte opwarming. Ook de tegenstander had naar verluid te kampen met vele afhakers en stonden dus ook niet op hun scherpst. In de voorhoede hadden ze wel twee snelle jongens geposteerd die al snel vertwijfeling zaaiden in de Oplinterse defensie. Een goeie lange pas stuurde de snelste van de twee al meteen na de aftrap op weg naar Geert E. Zijn bewaker Johan B zette hierop uit de draai een felle sprint in om de gelanceerde aanvaller alsnog in te halen. Onze nr 14 kreeg evenwel meteen een zogenaamde zweepslag tegen de hamstrings en moest met een door merg en been snijdende kreet meteen de achtervolging staken. Geert E bracht wel redding maar Johan B moest onverrichter zake na 60 sec afdruipen. Weeral pech dus voor deze door blessures geteisterde jongeman, hopelijk valt het verdikt mee en kan hij snel weer aansluiten met de groep. Door dit uitvallen moest Stefan P onmiddellijk aantreden waardoor ook zijn oude blessure weer geen rust gegund werd. Hij moest meteen, samen met de rest van de verdediging, alle zeilen bijzetten want Spalbeek bleef de druk op de ketel houden door slag om slinger hun snelle mannen te lanceren. Meestal werden ze afgestopt maar af en toe glipten ze toch door de afweergordel maar daar stond dan Geert E die dankzij zijn klare kijk op het spel enkele keren gepast kon uitkomen om het onheil te neutraliseren. Oplinter zat totaal niet in de match en was niet bij machte om zijn aanvallers te bereiken en als het dan toch lukte was het zoeken voor Etienne R die zijn eerste match in bijna 3 maanden speelde en Steve VDG had vooral moeite met de voor hem nieuwe speelstijl en het beperken van het aantal remsporen in zijn geluksonderbroek. Het duurde de volle 20 minuten vooraleer onze veteranen hun neus aan het Limburgse venster konden steken. Hiervoor was een corner nodig die door kopbalspecialist Dominique W net over de dwarsligger werd gekopt. Het spelpeil lag nu bedroevend laag, ook Spalbeek had duidelijk een gebrek aan kwaliteit en bij Oplinter vielen de puzzelstukjes maar niet in mekaar nu de druk van de thuisploeg wat was afgenomen. Onze debutant Steve kon dan toch af een toe een paar voorzichtige flitsen laten zien van zijn door ziekte vertroebeld talent want na een goeie aanval had hij een verrassend schot in huis dat helaas wel opnieuw over doel vloog. De eerste helft was uiteindelijk een maat voor niets en met een troosteloze 0-0 tussenstand konden we gaan rusten. Van dit intermezzo maakte Steve dankbaar gebruik om de ingewanden te ledigen zodat hij mogelijk iets lichtvoetiger de tweede helft kon aanvatten.
Tweede helft:
Geen wissels voor de tweede speelhelft die we met tien man moesten aanvangen omdat onze nieuweling niet tijdig van de pot was teruggekeerd. Gelukkig voor ons (en voor hem) kwam hij er toch snel aangelopen zodat we weer met gelijke wapens konden strijden. De selectieheer ad interim Geert P had tijdens de rust zijn pionnen wat herschikt i.f.v. de Spalbeekse tactiek. Stefan P werd in de voorhoede gedropt, Etienne R werd naar de kant gehaald (de rechterkant meerbepaald) en Geert P nam de voorstopper positie over. De snelheid van Stefan moest een bijkomend wapen zijn tegen de toch stugge Spalbeekse verdediging. De positiewissels hadden meteen hun effect want plots was Oplinter snediger en doelgerichter. Stefan P kreeg al snel een goeie kans maar de doelman gooide zich er nog net tussen. Even later dreigde het gevaar langs een scherpe voorzet van opnieuw Stefan P. Niemand stond echter goed geplaatst om binnen te tikken. Gaandeweg herstelde Spalbeek weer het evenwicht waardoor de “schwung” weer uit de match verdween en het droevige spektakel van de eerste helft weer de bovenhand kreeg. Dit gaf ons, langs de kant, de gelegenheid om wat bij te praten met de technische staf van de tegenstander. Alhoewel ze met hun sappige Limburgse dialect niet altijd even verstaanbaar waren, leerden we wel dat zijn een nog oudere veteraan in hun rangen hadden dan onze 62 jarige Pol C (vandaag afwezig). Hun poulain telde maar liefst 67 lentes en had ongeveer 50 minuten opwarming nodig voor hij kon invallen. Op het veld was er weer even actie toen Johan P met zijn gepatenteerde verre ingooi paniek zaaide in de Spalbeekse verdediging. Bruno VP kon bijna profiteren maar zijn schot was te centraal gericht en kon al bij al gemakkelijk weggeslagen worden door de doelman. In de 23e minuut van de tweede helft konden we dan de eerste mogelijkheid van Spalbeek noteren. Het was wel meteen een dot van een kans want Geert E moest al zijn kunnen aanspreken om het schot met zijn uitgestrekte vuist uit zijn doelvlak te ranselen. Voorwaar een knappe redding maar meteen daarna kwam hij opnieuw onder druk te staan bij een vrije trap even buiten de 16m. De trap strandde in de muur maar caprioleerde over de verdediging in de voeten van een achtergebleven Spalbekenaar die al dan niet in buitenspelpositie vrij mocht aanleggen. Een ultieme handreflex kon het schot niet voldoende afbuigen en de 1-0 stond op het bord. Met nog 5’ op de klok zat Oplinter plots wel in een zeer benarde situatie die nog verergerde toen Wim B aan de noodrem moest trekken om een doorgebroken geel-hemd af te stoppen. Het lot van onze jongens kon meteen bezegeld worden maar de imposante verschijning van Geert E dwong de bal op de paal en bij de herneming recht in zijn armen. Een knap staaltje van intimidatietechniek vanwege onze doelman dat nog even de hoop bij de Paars-Witten veteranen deed opflakkeren. Oplinter trok nog met de moed der wanhoop naar voren maar gevaar zat er niet meer in zodat na (het te vroege geblazen) laatste fluitsignaal we met lege handen naar de heimat moesten terugkeren.
Volgende week:
Volgende week staan we er opnieuw slecht op wat betreft het spelers aantal. Maar liefst 3 spelers gaan de latten aanbinden, nog twee andere gaan hun zwembroek nog eens aanmeten en Johan B is weer voor onbepaalde tijd out. Benieuwd wat de selectieheer nu weer uit zijn mouw gaat schudden om opnieuw met de overwinning aan te knopen en dit tegen mogelijk de sterkste tegenstander uit de reeks: Rummen. Hopelijk is ook Steve VDG hersteld van zijn gastro-intestinale aandoening en zien we hem op zijn sterkst aantreden, toch nog eens een woordje van dank voor deze moedige debutant.
Voor een opfrissing van het geheugen, lees er de volgende artikels maar eens op na:
De openingswedstrijd was er eentje tegen de rood-witte veteranen uit Linkhout. Meteen een stevige opener tegen een ploeg die in 2011 al een paar wedstrijden achter de kiezen had. Onze jongens waren nog niet gerodeerd maar om dit gemis te compenseren waren we wel talrijk aanwezig op deze openingsspeeldag. Maar liefst 17 veteranen waren speelklaar, alleen onze selectieheer moest verstek geven wegens trainingsoverbelasting. Grote afwezige was Yvan W. die waarschijnlijk ontgoocheld was omdat zijn fiche zo laat op de website stond. Maar niet getreurd, het weer was perfect, de grasmat lekker zacht en iedereen zat vol goesting om er het beste van te maken, niet alleen van deze match maar ook van het ganse voorjaar.
Eerste helft:
Het team dat als eerste de wei in mocht bestond uit Dave (doel), Marnix R (libero) Geert E (voorstopper), Pascal VDV (rechts back) Bruno VP (links back), Johan B (rechts half), Geert P (links half), Johan P (centraal) Dominique W (centraal) Stefan B (aanval) en Patrick P (aanval). Als vanouds was het Etienne R die de wedstrijd in goede banen moest leiden. Na een stevige opwarming nam Oplinter meteen het initiatief ondanks de onwennigheid die er altijd heerst bij een openingswedstrijd. De eerste aanval was al meteen prijs, na goed samenspel en een mistasten in de bezoekende verdediging zat de opportunistische Patrick P kort op de bal en wist met een magistrale lob meteen zijn eerste goal van het seizoen op te tekenen. Oplinter kon dus niet beter aan het seizoen beginnen maar het moest toch waakzaam blijven tegen het atletische Linkhout dat door krachtvoetbal voortdurend een opening probeerde te forceren. Onze veteranen weerden zich prima maar hier en daar was er toch een probleem in de organisatie waardoor soms onnodig balverlies werd geleden, ook de bal aanname stond bij de meesten nog niet op punt. Toch waren er ook positieve punten waardoor Oplinter na het openingsdoelpunt toch het overwicht in de wedstrijd behield. Zo was de opbouw van achteruit redelijk in orde dankzij de voetballende backs waar altijd het balletje ingeleverd kon worden. De kansen bleven ook wel komen voor paars-wit vooral langs het spitsen duo Patrick P. en Stefan B. gesteund door de opkomende middenvelders. Zo was er onder andere een uitstekende bezoekende doelman nodig om een strak schot van Johan P uit de hoek te ranselen. De ranke doelman had zijn handen vol met het tussenkomen bij halve kansen en dit terwijl onze Dave werkloos stond toe te kijken op een paar terugspeelballen na dan. Oplinter had de wedstrijd nu stevig in handen en bleef op zoek naar het tweede doelpunt. Dit had er moeten komen toen een klaarkijkende Patrick P met een snelle ingooi Johan B het straatje instuurde. De wederoptredende reporter maakte gebruik van de verassing en had vrije baan richting doel. Een verkeerde balcontrole en een korte twijfeling deed hem echter terugdraaien waardoor de wenkende kans niet benut kon worden. Op het half uur was het dan toch weer feest toen plots na hevig aandringen de bal verassend binnen het bereik van Patrick P viel die hem met het scheenbeen over een aan de grond genagelde keeper wist te deviëren: 2-0 na alweer een flits van “de duif” PP. Met het einde van de eerste helft in zicht begon het nu allemaal iets minder te lopen bij onze jongens. Een aantal spelers had al het beste van zichzelf gegeven en moest wat gas terug nemen waardoor Linkhout meer op onze helft kon komen spelen maar gelukkig nog zonder doelgevaar. We konden rustig uitbollen naar de rust en ons voorbereiden op de drukke wisselactiviteiten. Tweede helft:
Zeer zeker drukke wisselactiviteiten want er moesten maar liefst 6 vervangingen doorgevoerd worden. Onze Dave moest noodgedwongen afhaken zodat Geert E opnieuw tussen de palen ging postvatten en verder verdwenen Johan B, Bruno VP, Geert P, Dominique W en Pascal VDV uit de ploeg ten voordele van Pol Chaltin, Wim B, Dries S, Wim A, Kevin R en de wederoptredende Stefan P van wie de enkel voldoende geheeld was. Een volledig nieuwe ploeg dus en dat zorgde ervoor dat er weer van voor af aan naar de automatismen gezocht moest worden. Het was er ook aan te zien in de aanvangsminuten van de tweede periode want Linkhout, met nog nagenoeg dezelfde ploeg, was nu pas echt gerodeerd en drukte onze jongens meteen met de rug tegen eigen doel. We kregen niet de kans om elkaar te zoeken en te vinden en dat resulteerde al meteen in de snelle aansluitingtreffer nadat onze verdediging volledig werd uitgespeeld: 2-1 en de tweede helft was nog maar net begonnen. Een paar minuten later alweer een tegenslag voor de jonge Dries S. die na een trap op de voet met een pijnlijke blessure het veld moest verlaten. Alle wissels waren al opgebruikt dus moest Pascal VDV als Chinese vrijwilliger opnieuw tussen de lijnen gaan postvatten. De Limburgse druk bleef aanhouden maar een paar goeie tussenkomsten van Geert P en een falende spits zorgden ervoor dat de stand niet veranderde. Oplinter zocht verwoed naar het elan uit de eerste helft en lukte daar gaandeweg toch iets beter in, getuige hiervan het eerste kansje voor Stefan P. De kansjes werden kansen zo was er tot twee maal toe Patrick P. die vooral bij zijn tweede poging op aangeven van Stefan P de score had kunnen opdrijven. Toch bleef Linkhout nog steeds het betere van het spel hebben en achteraan in onze verdediging bleef er van alles rommelen. Paars-wit was verplicht om op de counter te loeren en kreeg zo toch weer een goeie mogelijkheid toen Pol C de ruimte werd ingestuurd en moederziel alleen op doel kon afstormen. Onze 60 plusser was echter te onbaatzuchtig en legde het balletje nog opzij voor een ploegmaat maar dat was de verkeerde keuze want ondertussen was de Limburgse achterhoede al terug op post. Luttele minuten later na weer een goed moment voor onze jongens kregen we weer een inworp ter hoogte van het strafschop gebied. Iedereen weet dan dat dit een kolfje naar de hand is van Johan P maar bij Linkhout had men de verwittigingen uit de eerste helft niet zo goed begrepen. De machtige ingooi vloog tot in het doelgebied en belande dan bij Patrick P op de rand van de 16 m. Met een zelfverzekerd schot kegelde hij de bal in het dak van het doel en Oplinter had zijn bonus van twee doelpunten weer beet: 3-1 Linkhout was even aangeslagen maar zag dan dat onze veteranen begonnen terug te plooien wat de aanleiding was tot een slotoffensief van de bezoekers. Toch was er een misverstand tijdens het uitverdedigen nodig om nog echt gevaar te creëren, Linkhout profiteerde en zo werd het met nog 5’ te gaan plots weer heel spannend. Onze kranige veteranen hielden echter stand en zo konden we tenslotte toch de eerste overwinning verdiend in de tabbellen in schrijven.
Volgende week:
Volgende week trekken we een eerste keer op verplaatsing naar onze buurprovincie Limburg. De veteranen van Spalbeek zullen er ons ontvangen en er alles aan doen om de punten thuis te houden. Aan ons om dit te beletten! Hopelijk kunnen we met de steun van onze supporters genoeg weerwerk bieden tegen dit sterk team waar we in het verleden al genoeg problemen mee gehad hebben. Lees er de wedstrijdverslagen uit het archief maar op na. (onderaan dit artikel, na de foto's)
DIT WAREN ZE DAN, ALLE BASIS SPELERS EN HET BESTUUR.
VANAF MORGEN RICHTEN WE DE PIJLEN WEER OP HET SPORTIEVE EN KAN U OP DEZE BLOG WEER ZOALS VANOUDS DE WEDSTRIJDVERSLAGEN TERUG VINDEN. ALVAST VEEL SPORT EN LEESPLEZIER!!!
Hoofd hygiënische commissie, voorzitter van de tombola
Sterkste punt
Tombola's, opwarmen, reserve arbiter
Zwakste punt
Bal voordeel geven
Korte biografie
Deze wervelende persoonlijkheid en uitgeweken Oplinteraar is ook al jaar en dag lid van het Oplinters Veteranen team. Al van het prille begin deed hij de harten van de supporters sneller slaan door zijn charisma en zijn killers instinct. Deze strakke vijftiger scoorde al aan de lopende band bij Arsenal Oplinter en trok de lijn gewoon door als onhoudbare goalgetter bij de veteranen. Naarmate de jaren vorderden nam zijn thor- instinct slechts zeer geleidelijk af en werden de speelminuten stilaan afgebouwd. Sedert een paar jaar heeft hij echter weer een nieuw elan gevonden in zijn bestuurlijke functies. Als hygiënisch verantwoordelijke zorgt hij nu voor het aanstellen van de kuisploeg om de kleedkamers na de wedstrijd mooi proper te maken maar belangrijker nog is zijn voorzitterschap van de kansspelcommissie die bij elke thuismatch de lucratieve tombola organiseert. Hij maakt er iedere keer weer een evenement van met prachtige prijzen en zorgt zo keer op keer voor het hoogtepunt van een geslaagde voetbal avond. En toch heeft hij het veld nog niet volledig de rug toegekeerd want hij houdt zich vaak nog als reserve stand by wanneer we in spelersnood zitten en natuurlijk vervangt hij af en toe met glans Etienne R. als thuis-referee wanneer nodig. Zijn arbitrale stijl is geschoeid op de Engelse leest want hij gebruikt zijn fluit enkel bij het rust- en eindsignaal zodat het spel aan het hoog tempo kan blijven verder gaan. Kortom een ware veteraan in hart en nieren die zelfs zijn schoonzoon wist warm te maken voor een late voetbal roeping.
Foto album Yvan Willems
Als voorzitter van de hygiënische commissie ook proper op zijn eigen...
Voelt zich ook goed in zijn vel als scheidsrechter ad interim...
Hij is dan ook als scheidrechter zeer geliefd door zowel jong als oud...
Zelfs zo een ravage weet de hygiënisch verantwoordelijk weer om te toveren in een frisse kabine...
Dan verdien je natuurlijk een verzetje na de geleverde inspanningen...
Het is niet altijd vreugde en plezier! Als zijn ploeg slecht speelt kan hij er serieus van afzien...
Onze enige echte Voorzitter en tevens ook hoofd van de kalendercommissie stond samen met Eddy R 26 jaar geleden aan de wieg van uw geliefde veteranenploeg. Eerst nog als actief lid later, toen de management taken te zwaar werden, enkel nog als Voorzitter en kalender commissaris. Van zijn voorafgaande voetbal leven is in de archieven niet veel meer terug te vinden behalve dan dat hij een zeer talentrijke en technisch vaardige speler was. Hij maakte het mooie weer natuurlijk bij het prille Arsenal Oplinter maar ook bij het destijds sterke White Star Wommersom en later ook bij het ondertussen ter ziele gegane Olympic Oplinter. Zijn exploten uit het heden zijn natuurlijk meer bekend, zo loodste hij met het strategisch inzetten van zijn dochter de hele Paulussen clan naar de veteranen ploeg en ook andere sterkhouders werden door hem erbij gehaald. Een goede voorzitter moet immers kunnen vooruitzien en zorgen dat er tijdig nieuwe spelers klaarstaan wanneer er oude op pensioen gaan. De sportieve verantwoordelijkheid en wedstrijd tacktiek van de ploeg laat hij zoals bekend over aan zijn partner in crime Eddy R maar zijn autoritaire uitstraling en charisma zorgen er al decenia lang voor dat de Oplinterse Veteranen altijd in het gareel lopen en overal graag gezien zijn. (op een paar uitzonderingen na dan toch).
Foto album Willy Weenen
Soms moet een voorzitter zich al eens durven laten gaan...
Maar als hij dan plots beseft dat de pers mee kijkt grijpt hij zonder verpinken terug naar zijn "grand serieux'...
Een goeie voorzitter moet af en toe kunnen wegdromen bij een goed glas...
...maar ook altijd klaar staan om zijn troepen moed in te spreken...
Als jong gepensioneerde is het toegestaan om op een frisse vrijdag avond de wedstrijd te volgen vanuit de loges...
De enige nog actieve voetballer van het bekende Oplinters geslacht Weenen. Woonde jaar en dag in Oplinter maar zoekt sedert een aantal jaar zijn geluk in de grote stad. Als kind van de jaren zestig was hij altijd te vinden op en rond de Oplinterse voetbalvelden. Na zijn jeugdopleiding werd zijn voetbaltalent lange tijd miskent. Gelukkig werd hij opgemerkt door de legendarische Arsenal Oplinter coach Warke Huon die hem meteen in het toemalige eerste elftal dropte en hem er nooit meer uitzette. Hij kende dan ook een lange en succesvolle carrière maar kon op zijn eentje niet verhinderen dat den Arsenal in de lagere provinciale reeksen bleef hangen. Reeds tijdens en ook na zijn spelersloopbaan gaf hij zijn kennis door aan tal van Oplinterse talentjes en was dus op zijn beurt een "Warke Huon" voor vele generaties voetballertjes. Als jongste broer van onze voorzitter was een veteranencarrière natuurlijk een logische stap in zijn "never ending" sportieve story en ondertussen komt hij dit jaar al in aanmerking voor de gouden veteranen schoen. Deze dus bijna halve eeuweling heeft ook nog andere talenten want naast het sportieve is hij ook nog artistiek onderlegd. Dit ei kan hij kwijt als acteur en regisseur bij het toneelgezelschap "Licht uit , Spot aan" uit Oplinter. Hij speelt zijn centrale rol niet alleen op het voetbalveld dus!
Foto album Dominique Weenen
De bal is niet altijd meer zijn vriend...
De scheidsrechters dan weer wel...
Soms zijn ze zelfs iets te close...
Kan goed om met de dubbele dekking...
Een kathedraal van een lichaam (wel eerder barok dan hoog gotiek)...
De jaren beginnen stilaan hun tol te eisen maar de gouden schoen behalen moet nog wel lukken...
Wederom een rasechte Oplinteraar, hij is er zowel geboren als getogen. Zijn voetbal carrière is echter iets anders gelopen dan bij de meeste Oplinterse jeugdspelers want vreemd genoeg zat er op jonge leeftijd heel wat talent in deze boerenzoon. Dat talent werd dan ook ontdekt door een (al dan niet dronken) scout van KVK Tienen waardoor hij een aantal jaren van zijn jeugd mocht genieten van een opleiding aan de Tiense voetbalschool. Het Oplinterse nacht en verenigingsleven was echter noodlottig voor zijn verdere ontwikkeling waardoor hij zijn opleiding toch nog moest afmaken bij den Arsenal. Hij werd er de vaste links back van het fanion elftal en een gouden toekomst lachte hem toe ware het niet dat nu het studentenleven roet in het eten kwam gooien. Het gependel tussen Diepenbeek en Leuven bleek een te zware belasting waardoor hij regelmatig naast de basis belandde. Zo kon hij natuurlijk wel mee proeven van minstens één kampioenen titel bij het tweede elftal. In de nadagen van zijn voetbal loopbaan koos ook hij weer voor wat snel geldgewin bij een paar tweederangs teams zoals Heide en Atlas Linter. Finaal kwam hij dan toch weer goed terecht bij de Oplinterse Veteranen waar de ruw geworden diamant stilaan terug gepolijst begon te worden, getuige daarvan de vele doelpunten in de aanvangseizoenen van zijn tweede carrière. Naarmate de jaren vorderen lukt het allemaal wel wat minder maar hij blijft toch een multi inzetbare speler die regelmatig uitblinkt in de derde helft.
Foto album Bruno Vanparijs
Waar zijn die handjes??? (copywrite Regi Penxten)
Ook een stevige boerenzoon heeft het soms te koud...
Het is niet duidelijk of hij hier een papfles danwel een pintje vraagt...
De staat van zijn conditie kan je goed afleiden aan de kleur van zijn hoofd...
Ondanks zijn leeftijd en gewijzigde lichaamsbouw heeft hij toch nog altijd een soepele tred...
Tijd voor een douche want het begint overal te jeuken...
Deze van oorsprong Budingenaar gaat ook al lang mee in het voetbalwereldje. Aanvankelijk aktief in zijn eigen dorp maar daar dan snel weggeplukt door een paar clevere Oplinterse scouts op zoek naar een robuuste verdediger. Hij groeide in deze nieuwe omgeving uit tot een sterkhouder achterin en had zo een groot aandeel in het wegkrijgen van Arsenal Oplinter uit de kelders van het provinciale voetbal. Droeg ook zijn steentje bij aan de toenmalige succesvolle reservenploeg. In de nadagen van zijn betalende voetbalcarrière zwermde hij uit naar andere regionale ploegen maar besloot dan uiteindelijk toch om zijn hart te volgen en terug te keren naar Oplinter om aldaar de Veteranen te vervoegen. Ondertussen had de liefde hem naar Melkwezer gelokt waar hij zich nu als hobby verdiept in de edele stiel der fruitboer. Bij de Oplinterse veteranen nam hij eerst een centrale rol op maar al gauw verhuisde hij terug naar zijn geliefkoosde rechtsback positie waar hij met zijn gevreesde tackel nu nog steeds de gesel is van menig aanvaller. Nog een andere kwaliteit is zijn scorend vermogen, eenmaal hij aan de overkant geraakt is het doelgevaar nooit ver weg. Zijn winnaarsmentaliteit zorgt soms wel eens voor onrust in de achterhoede wanneer hij weer eens zijn ongezouten commentaar geeft als het iets minder gaat. Desalnietemin is hij een waardige veteraan.
Foto album Pascal Vandevelde
Zit graag kort op de man, in dit geval op de fotograaf...
"Behandel mij met zachtheid" lijkt de tegestander hier te vragen...
Met een arendsblik houd hij zijn flank in de gaten...
Is als iedereen weg is vaak de enige nog overgebleven rots in de branding...
Deze in het naburige Wommersom wonende frisse vijftiger kan net als alle ervaren veteranen terugvallen op een rijke voetbalgeschiedenis. Uitzonderlijk echter niet geschoold bij Arsenal Oplinter maar wel in de provinciale reeksen in West-Limburg. Na zijn actieve carrière schoolde hij zich om tot scheidsrechter bij de Belgische voetbalbond en onderhoud hij nu al zo'n 20 jaar zijn conditie bij de Oplinterse veteranen. Zijn scheidsrechter ervaring gebruikt hij tegenwoordig nog als thuisscheidsrechter bij uw favoriete ploeg. Met ijzeren hand regeert deze man op het veld, eenmaal in zijn zwart kostuum is hij immuun voor invloeden van buitenaf. Talloze voorstellen van omkoperij heeft hij al afgewezen, zelfs van zijn eigen ploegmakkers. Dult geen tegenspraak en kan met een ad rem uitspraak een misnoegde speler op zijn plaats zetten. Ook naast het veld is hij een man van de wet en in zijn werkomgeving heeft hij ook graag dat iedereen zich aan de regels houdt. Op verplaatsing kunnen we zijn ander talent bewonderen wanneer hij de paars-witte tenue aantrek en post vat in het aanvallend compartiment van de ploeg. Daar geeft hij vaak uiting van groot technisch kunnen maar qua fysiek en werkkracht durft het soms iets minder te gaan maar dat is hem vergeven na zo een lange loopbaan.
Altijd een klare kijk op betwiste fases...
Hanteert zijn fluit met vaste hand...
Durft ook zijn eigen ploegmakkers terecht wijzen wat soms dwaze reacties uitlokt...
Voelt zich nog het meest in zijn sas als aanvallende linker flankspeler...
Deze spilfiguur en mede oprichter van de Oplinterse veteranen ademt voetbal uit door al zijn poriën. Het verbaast dan ook niemand dat hij op zijn gezegende leeftijd nog altijd bijna dagelijks bezig is met het spelletje. In zijn jonge jaren was hij reeds zeer actief op de voetbalvelden, natuurlijk bij het onvermijdelijke Arsenal Oplinter maar ook bij een aantal andere clubs zoals White Star Wommersom. Hij maakte er vaak het mooie weer als nummer 10 en zou later ook een bestuurlijke functie opnemen bij de club van zijn hart Arsenal Oplinter. Op het einde van zijn provinciale voetbal carrière wou hij toch nog actief blijven en dus richtte hij samen met een paar kameraden de Oplinterse veteranenploeg op waarvan hij al snel de sportieve verantwoordelijkheid opnam. Als selectieheer stelt hij nu nog steeds de ploeg op waarbij hij de gouden regel van "iedereen speelt minstens één time", steeds onvoorwaardelijk hanteert. Hij is ook nog steeds actief op het veld, met zijn nummer tien vind je hem meestal terug in het aanvallend compartiment waar hij met zijn gave traptechniek nog menig vrije trap in de kruising kan krullen. Op zaterdag en zondag vind je hem steeds in een voetbalstadion (A'lecht, KVK, STVV en Arsenal Opl.) om zijn voetbalinzichten voortdurend uit te breiden.
Foto album Eddy Roosen
Staat zelden met de mond vol tanden, behalve als hij aan het eten is...
"Kunt ge nog rap mijn nieuwe witte schoenen fotograferen" vroeg hij aan de fotograaf...
Waakt steeds als een generaal over zijn troepen...
Deinst er niet voor terug om spelers die een mindere match spelen terecht te wijzen...
Zorgt ook steeds voor een goed contact met de scheidsrechters...
Net als vele andere veteranen gaat zijn voetbal geschiedenis terug naar het lokale Arsenal. Zijn ganse voetbal leven heeft zich bij die club afgespeeld. Als tiener kwam hij al gauw in beeld bij het eerste elftal maar een vreselijke blessure maakte een einde aan zijn ambities. Ook zijn werk bij een bekende Belgische brouwerij deed hem fysiek geen deugd dus bouwde hij maar mee aan het bekende kampioenenelftal van de toenmalige reserven waarvan op deze pagina's al eerder sprake is geweest. Deze jongeman was vroeger een rasechte Oplinteraar tot hij uitweek naar het naburige Stok, samen met zijn vrouwtje kocht hij er een liefdesnestje. Om de voeling met zijn geboortedorp niet te verliezen besloot hij om zijn kans te wagen bij de paars-witte veteranen. Hij begon er als verdedigende middenvelder of voorstopper maar naarmate hij zich steeds meer en meer ging toeleggen op zijn werk bij de brouwerij (waar hij naast zijn normale job ook nog vrijwillig voorproever was geworden) evolueerde hij al gauw tot een robuuste libero. Dit is tot op heden nog steeds zijn geliefkoosde positie, doorheen de jaren heeft hij wel wat aan snelheid ingeboet maar zijn ervaring en doorzicht compenseren dit gedeeltelijk. Hij beschikt wel nog steeds over een uiterst doeltreffend kopspel waarmee hij vele counters kan afweren en is ook nog steeds de auteur van het mooiste veteranen doelpunt aller tijden, helaas was dit wel in eigen doel!
Foto album Marnix Reniers
Alle elementen aanwezig voor een geslaagde avond...
Op deze brede rug rust heel wat verantwoordelijkheid als libero...
Ondanks zijn ervaring toch nog altijd verlegen als hij in korte broek het veld moet betreden...
Het overzicht bewaren, één van de belangrijkste taken van een libero...
Het voetbalverleden van deze snaak laat zich snel samenvatten, behalve het feit dat er weinig van bekend is, heeft hij nooit veel interesse gehad in een jarenlange voetbalcarrière en was hij al lang tevreden met een leven langs i.p.v. tussen de lijnen. De liefde bracht hier echter verandering in. Hij werd verliefd op een Oplinterse freule maar merkte al gauw dat hier iets bijzonders mee aan de hand was. Haar vader (opper-veteraan Yvan W.) had maar één vraag toen hij voor het eerst thuis kwam vrijen: "kunde gij sjotten?". Voor onze Kevin het goed en wel besefte kreeg hij al een paar voetbalschoenen kado en moest hij op vrijdagavond mee naar de Dalweg. Normaal vraagt een schoonvader eerst wat voor werk ge hebt maar hier was het dus anders. Hij werd zonder verpinken als jongste veteraan in de ploeg gedropt maar dankzij zijn jeugdige snelheid en explosiviteit kon hij zich onmiddellijk integreren. Ook nu nog is deze late twintiger nog steeds de jongste veteraan en blijft hij een te duchten tegenstander die je steeds minstens twee keer voorbij moet alvorens je van hem af bent. Zijn verbetenheid resulteert soms wel in een iets te drieste tackle maar dit illustreert alleen maar dat hij er alles aan doet om op een goed blaadje te staan bij zijn schoonvader.
Foto album Kevin Rappe
Steeds aandachtig op het terrein...
Met zijn verbeten blik taxeert hij de tegenstander...
Steeds sterk in duel en niet gemakkelijk te passeren...
Het vuur in zijn ogen brandt steeds nog even na bij het verlaten van het veld...
Ook al is het één van zijn mindere punten, hij blijft oefenen op het ingooien... (merk ook in de achtergrond Pol C. die weer eens te laat komt)
Als relatieve nieuwkomer is er van de achtergond van deze Boutersemse aanvaller nog niet veel geweten. Wel is duidelijk dat hij een echt voetbaldier is en continue op zoek is naar middelen om zich te verbeteren. Is al vele jaren actief in het proviciale voetbal, eerst als speler en nadien als trainer van talrijke regionale clubs vooral in de regio tussen Leuven en Tienen. Om zijn trainerskunsten verder te ontwikkelen zag hij jaren geleden al in dat hij moest uitwijken naar Oplinter. Hij werd dan ook trainer van Arsenal Oplinter en loodste deze club naar tal van successen in 3e en 2e provinciale. Nog was zijn honger naar kennis en ervaring niet gestild en in zijn zoektocht naar een hoger voetbalniveau kwam hij terecht bij de Oplinterse veteranen, een ware goudmijn van ervaring, speelvreugde en voetbalwijsheden. Na zijn inschrijving aan deze voetbaluniversiteit kwam het succes al snel. Hij werd er meteen topschutter, zowel in de voorjaarsperiode als in het najaar. Zijn snelheid, thor-instinct en killers capaciteiten werden tenvolle benut door het ervaren team dat hij in steun kreeg. Met deze opgedane kennis slaagde hij er ook nog eens in om vorig seizoen zijn Arsenal Oplinter met beperkte middelen in tweede provinciale te houden en in het huidig seizoen staat hij nu te blinken op een stevige 5e plaats. Na zijn lichte terugval eind 2010 toen de scoringsmachine even stilviel ziet het er naar uit dat de batterijen weer volledig opgeladen zijn om in 2011 alle veteranen records te breken.
Fotoalbum Patrick Pitschon
Als hij de bal heeft kiest hij meteen de kortste weg naar doel...
Houdt met gemak op zijn eentje een hele verdediging aan de praat...
Hier in zijn favoriete zone: de 16 meter.
Altijd nonchalant op de loer liggend...
Op zijn leeftijd is het wel af en toe nodig om langs de kant te bekomen...
De Benjamin van het Paulussen triumviraat. Het grote leeftijdverschil doet vermoeden dat het hier om een verwend nakommertje gaat. Niets is echter minder waar want nadat zijn twee illustere broers al alle jeugdreeksen van Arsenal Oplinter hadden doorwandeld werd er zeer veel verwacht van de jongste. Onder deze druk slaagde hij er toch in om zijn oudere broers de loef af te steken want al snel werd hij bestempeld als grootste talent van de drie. Op nog jonge leeftijd werd hij al opgenomen in de spelerskern van het eerste elftal maar de grote concurrentie en een weerbarstige trainer plaatsten een rem op zijn ontwikkeling. Samen met een aantal leeftijdsgenoten werd hij verplicht om zijn heil elders te zoeken maar verscheurd door heimwee en afgeremd door blessures brak hij nooit echt door op het hoogste niveau. Hij veranderde dan maar het geweer van schouder en stortte zich op zijn studies en het nachtleven in Oplinter. Voor de voetbal keerde hij terug naar zijn geliefde dorp bij de liefhebbersvereniging RGO waar hij uitgroeide tot dragende kracht. Zo kwam hij al snel in beeld bij de veteranen die dringend nood hadden aan een snelle en scorende spits. De overgang verliep geruisloos en een nieuwe topscorer was geboren. Trouwen, bouwen en kindjes maken zorgden voor een lichte terugval het afgelopen seizoen met als bijkomende domper een zware enkelblessure. De revalidatie verloopt echter vlot dus verwachten we hem in februari gewoon weer aan de aftrap.
Foto album Stefan Paulussen
Foto bovenaan: genomen voor de derde helft, deze foto: genomen na de derde helft...
Ondanks zijn jeugdige leeftijd durft hij op het veld het voortouw te nemen...
Ondanks het aureooltje niet altijd even heilig op het veld...
Dramatisch moment afgelopen jaar...
Deze van oorsprong witte geluksonderbroek is al drie seizoenen niet meer gewassen. Merk op dat er dan ook niemand naast hem zit...
Maakt zich ook nuttig naast het veld als ballenraper en als lid van het feestcomité
Linkse of rechtse back, linkse of rechtse middenvelder
Sterkste punt
Scorend vermogen, ingooi
Zwakste punt
Kopspel
Korte biografie
Net als zijn twee broeders is ook de middenste van het trio verknocht aan zijn geboortedorp. Hij verlaat zijn gezellig dorp enkel om uit werken te gaan. Zijn voetbalkunsten heeft hij dan ook allemaal op de terreinen aan het Kummenveld geleerd. Hij scheerde er hoge toppen met de talentrijke reservenploeg uit de periode 1990-1996, aan de zijde van tal van andere huidige veteranen. Op de rand van zijn grote doorbraak bij het fanionelftal brak hij plots zijn ontluikende carrière af om, vermoedelijk onder druk van zijn schoonvader (de toenmalige en huidige voorzitter), al op jonge leeftijd de moeilijke stap te zetten naar de Oplinterse Veteranen. Hierdoor is hij dan ook het langst actieve veteranenlid uit de Paulussen clan. Zijn veteranencarrière begon aarzelend als timide back maar langzaam ontpopte hij zich tot de ravissante flankspeler die hij nu nog steeds is. Hij maakt nu ook hoe langer hoe meer goals en steekt wat dat betreft stilaan zijn jongere broer en ex-topschutter naar de kroon. Kortom Geert P is één van de allersterkste sterkhouders.
Foto album Geert Paulussen
Staat steeds met zeer veel zwier op de grasmat...
Met al zijn veteranen-ervaring ook een vaste adviseur voor de selectieheer....
Stil nagenieten na alweer een overtuigende prestatie....(en toen moest de match nog beginnen)
Heeft ook steeds oog voor de camera langs de lijn....
Deze iets rijpere jongeling en rasechte Oplinteraar kan nu al terugblikken op een rijkgevulde carrière. Zijn voetbaltalent werd gekneed in de jeugdreeksen van Arsenal Oplinter waar tal van legendarische trainers een aandeel hadden in zijn ontwikkeling als robuuste verdediger. Eenmaal volgroeid verliet hij kantine "De Blauwe Scheen" op zoek naar roem, eer en geldgewin. Speelde vervolgens jarenlang op het bijna hoogste provinciale niveau waar hij vaak als sterkhouder in de verdediging een onmisbare pion was. Na tal van omzwervingen keerde hij nog een paar seizoenen terug naar de heimat om zich vervolgens in lagere reeksen voor te bereiden op een overstap naar de Oplinterse Veteranen. Tegenwoordig heeft hij zijn voetbaltalent nog verder ontwikkeld en aldus kan hij nu een centrale rol opnemen in onze ploeg. Deze vermoedelijk oudste nog actieve Paulussen is in zijn vrije tijd ook nog bezig met het klaarstomen van zijn twee zonen met als doel ooit nog samen te kunnen spelen bij de veteranen.
Foto album Johan Paulussen
Kan zich als geen ander opwinden eenmaal hij tussen de lijnen staat...
Krijgt vaak een mannetje op de huid geplakt om zijn dwingende spel te belemmeren...
Ook altijd de eerste om acties op poten te zetten met als doel meer vrouwen naar het voetbal te lokken...
Deze rijzige Oplinteraar kreeg zijn voetbalopleiding in het Brusselse, meer bepaald in de regio Vilvoorde. Lang voor de communautaire twisten de kop opstaken en voor er in de nationale politiek sprake was van een splitsing van BHV koos hij eieren voor zijn geld en emigreerde hij samen met zijn vrouwtje naar het exotische Oplinter. Hij stortte zich in het verenigingsleven en werd alzo, naast tal van andere verenigingen, lid van Arsenal Oplinter alwaar hij heel wat succesvolle jaren kende bij de reserven en af en toe ook mocht proeven van het eerste elftal. Nadien maakte hij de logische overstap naar de veteranen waar zijn stevig postuur en niet aflatende inzet zeer gewaardeerd werden. Een slepende blessure leek echter een einde aan zijn carrière te maken maar sedert een paar seizoenen is hij weer helemaal terug op het hoogste niveau. Als voorstopper en vaste stand in van onze doelman is zijn voetbaltoekomst verzekerd. Ook naast het veld is hij een belangrijke pion want dankzij zijn gerichte investeringen komen onze jongens er steeds piekfijn voor!
Foto album Geert Everaert
Naast hem lijken zijn ploegmaats plots een heel stuk kleiner...
Altijd waakzaam in het hart van de verdediging en heerser in het luchtruim...
De nestor van de ploeg! Het is een medisch wonder dat deze 60 plusser nog zijn streng kan trekken op het voetbalveld. Waarschijnlijk dankzij het gerenomeerd "Oplinter lab" (gesponsord door Palm) blijft hij blessure vrij. Na een rijke voetbalcarrière stond hij mee aan de wieg van de Oplinterse veteranen, soms zelfs letterlijk want hij kan gemakkelijk de vader zijn van vele van de jongere veteranen, bewijzen zijn hier echter niet van. Wordt door iedereen zeer gewaardeerd voor zijn talrijke invalbeurten op de meest uiteenlopende posities. Speelt meestal de tweede helft, niet om tactische redenen maar gewoon omdat hij meestal te laat is voor de eerste. Als stichtend voorbeeld voor de jeugd blijft hij ook na zijn zestigste verjaardag een belangrijke pion voor ons. Als notoire voetbalkenner vind je hem ook vaak terug op de tribunes van tal van nationale voetbalploegen zoals RSCA, STVV en KVK.
Foto album Pol Chaltin
Immer goedlachs, ook al is hij dan 20 minuten te laat...
Kan zijn leeftijd makkelijk verdoezelen op het veld...
Te laat komen heeft zo zijn voordelen: rustig genieten van de eerste helft...
