Afgelopen woensdag bereikte ons het bericht dat onze tegenstander Donk niet voldoende spelers kon optrommelen om het op te nemen tegen het gevreesde Oplinter. Grote paniek natuurlijk in de Oplinterse rangen nu dat hun wekelijkse sportieve avond plots in het gedrang kwam. Onze kalendercommissie (in de hoedanigheid van onze voorzitter Willy W.) schoot onmiddellijk in actie en zette de grote middelen in om in extremisch nog een waardige en moedige tegenstander te vinden die het tegen het grote Paars-Wit wou opnemen. Niet minder dan 10 ploegen werden gecontacteerd maar natuurlijk was er niemand meer beschikbaar op zo een korte termijn. Tot op het laatste ogenblik bleef de hoop overeind maar tenslotte op vrijdagavond om 19u30 moesten we toch de feiten onder ogen durven zien: geen tegenstander! De groene grasmat en het prima lente weer waren echter zo aanlokkelijk dat de 15 opgedaagde veteranen besloten om elkaar onderling partij te geven, enkel Wim B haakte af zodat we toch met 7 tegen 7 konden spelen op een verkleind veld en met vliegende keeper.
De ploegen werden verdeeld volgens het principe de schonen tegen de lelijken hoewel dat ook moeilijk was want er waren veel meer lelijken dan schonen aanwezig. De namen van de spelers van de verschillende ploegen worden niet weergegeven in dit verslag zodat Dominique W. en Co. zich niet hoeven te schamen. Met twee onevenwichtig verdeelde ploegen werd dan toch afgetrapt maar we waren nog niet goed bezig toen we al werden onderbroken door onze voorzitter. Die had net een dringend telefoontje gehad van de veteranen van Rummen omdat ook hun tegenstander niet was komen opdagen echter zonder op voorhand te verwittigen. De vraag werd gesteld of ons aanbod nog openstond en of dat ze dus konden afkomen voor alsnog een partijtje voetbal. Na enig overleg werd op de vraag ingegaan en hadden we dus weer uitzicht op een echte wedstrijd. In afwachting van de aankomst van de Rummense ploeg werd het onderlinge partijtje nog verder afgewerkt en het moet gezegd, ere wie ere toekomt, de lelijken waren de winnaars!
Rond 21u00 stonden dan toch twee volwaardige ploegen op de Oplinterse grasmat en kon de strijd beginnen. De tegenstander, Rummen, was een te duchten ploeg die slechts uiterst zelden een wedstrijd verloren. Ook wij moesten in het verleden meestal het onderspit delven en dan waren ze nu voor de gelegenheid nog eens versterkt met heel wat jongeren. Paars-Wit had echter het voordeel dat het zeer goed opgewarmd was want het had al een half uur matchritme in de benen. Het schrille fluitsignaal voor de aftrap was dan ook nog niet uitgestorven of de match zat al in de hoogste versnelling en beide aanvalsblokken bestookten hevig de verdedigingslinies van de tegenstanders. Het Oplinterse blok met opnieuw de imposante Geert E. in doel bleef kloek overeind en onder impuls van Patrick P en een gedreven Bruno VP werd de Rummense achterhoede toch regelmatig opgeschrikt. Naarmate de wedstrijd vorderde begon het overwicht toch naar Rummen te gaan maar net toen Oplinter de greep wat moest lossen kon Bruno VP, na doorjagen van Johan B, de bal veroveren en zeer knap doorspelen naar Patrick P die flitsend de ruimte in dook en de Rummense verdediging ter plaatse liet staan. Eenmaal hij oogcontact maakte met de bezoekende doelman haalde hij meteen verschroeiend uit en liet de jonge doelman kansloos: 1-0. De tegenstander was even van slag na deze splijtende actie zodat ze zich toch even moesten reorganiseren en daardoor de aanvalsdruk moesten laten zakken. Toch schakelden ze al gauw opnieuw naar een hoger tempo maar onze mannen werden niet van de wijs gebracht. Integendeel, net toen Rummen dacht door te stoten was er opnieuw een scherpe Oplinterse reactie en het was opnieuw Patrick P die mooi door de Geel-Zwarte verdediging geloodst werd en ditmaal met een lobje (stilaan zijn handelsmerk) de doelman uitschakelde om vervolgens simpel binnen te tikken: 2-0. De Rummense tegenstand werd plots iets grimmiger en begon stilletjes aan op de thuisploeg te mekkeren maar ook onderling op elkaar te grommen.
De thuisveteranen lieten het niet aan hun hart komen en gingen gewoon door op hun elan. Met de rust in zicht deelden we nog een ferme tik uit toen specialist Dominique W. een hoekschop knap wist binnen te koppen: 3-0, na een perfecte eerste helft.
Voor de tweede helft was er slechts één Oplinterse wisselspeler beschikbaar al dan niet noodgedwongen hadden moeten afhaken na het voorafgaande onderlinge partijtje. Het was dus enkel Stefan P die de hardwerkende Bruno VP moest doen vergeten. Hopelijk hypothekeerde deze beperkte wisselmogelijkheden de Oplinterse fysiek niet want we hadden tenslotte toch al een volledige wedstrijd in de benen. Rummen kwam agressief uit de kleedkamer. Deze ploeg was het absoluut niet gewoon om op achterstand te staan en al zeker niet met 3-0. Ze gooiden al hun offensieve spelers in de strijd zodat ze nu met 4 a 5 mensen permanent in de aanval speelden en zo meteen Oplinter bij de keel grepen. Aanvankelijk bleven we goed overeind maar we konden te weinig gebruik maken van de beschikbare ruimte weggegeven door de aanvallende drift van de Rummense ploeg. Het onophoudelijk gebeuk op de gesloten Oplinterse poort veroorzaakte na 10 toch een barstje en zo konden de bezoekers een eerste maal scoren: 3-1. Rummen rook zijn kans en ging niet alleen sportief een versnelling hoger spelen maar ook verbaal. Alle beslissingen van de nochtans innemende scheidsrechter Etienne R werden hevig bekritiseerd en alle contacten met Oplinterse verdedigers werden als aanslagen bestempeld terwijl eigen overtredingen als onbestaande werden beschouwd. Dit was natuurlijk een gekende en beproefde tactiek van de Geelhemden maar toch lieten we ons af en toe vermurwen om in het negatieve verbale spelletje mee te gaan, gelukkig hielden we het hoofd koel en bleef de concentratie op punt. Qua spel moesten we nu wel stilaan onze meerder erkennen in de bezoekers want de langdurige fysieke strijd begon stilaan zin tol te eisen waardoor bvb. onze trouwe links back Wim A zagen uitvallen met een lichte blessure, Bruno VP verscheen hierdoor terug op het strijdtoneel. Rummen zag natuurlijk het Oplinterse pantser verzwakken maar echte kansen konden ze toch niet bij elkaar sprokkelen waardoor onze doelman Geert E zijn talent niet echt hoefde aan te spreken. Het was jammer genoeg een misverstand in de 16m dat voor de Rummense goal van de hoop zorgde. Doelman en verdediger gingen naar de bal maar geen van beiden gingen vol door waardoor het voordeel voor de aanvallers was en zo stond plots de 3-2 op het bord. De tegenstanders geloofden nu echt terug in de zege maar onze mannen sloten de rangen en verdere averij werd vermeden. De verbale aanvallen konden we echter niet bekampen maar hiervoor hadden we de kordate Etienne R die genoodzaakt was om met een paar (uiterst zeldzame) gele kaarten te bezoekers terecht te wijzen. Het einde van de wedstrijd kwam stilaan in zicht en Rummen zette nog een keer alles op alles waardoor de Oplinterse defensie even werd verast. Een bal werd plots verassend keihard richting doel getrapt waarbij ook Geert E even op het verkeerde been werd gezet. Hij pakte echter uit met een weergaloze reflex die de gemaakte goal uit het doelvlak wist te ranselen en met deze miraculeuze redding wist hij onze voorsprong te behouden. Vier dagen later zou de jonge Thibaut Courtois met een gelijkaardige redding zijn ploeg Genk de landstitel bezorgen, jullie weten nu, beste bloggers, waar hij dit geleerd heeft!
Rummen beet dus de tanden stuk op de taaie Oplinterse brok en ging ook na het laatste fluitsignaal nog even door met het mekkeren en spuien van kritiek maar uiteindelijk legden ze zich toch neer bij de verdiende overwinning van een te sterk Oplinter.
De veteranen van Oplinter willen tenslotte toch niet nalaten om hun tegenstander Rummen te bedanken om in extremisch toch nog voor een echte wedstrijd te zorgen en niet te vergeten onze Voorzitter die hemel en aarde had bewogen voor de goede zaak!
Opstelling
In doel: Geert Everaert Verdediging: Rechts back: Pascal Vandevelde, libero: Marnix Reniers, links back: Wim Allard, voorstopper: Johan Boffé. Middenveld: Rechter flank: Steve Vangilbergen, linker flank: Geert Paulussen, centraal duo: Johan Paulussen en Dominique Weenen. Aanval: Bruno Vanparijs en Patrick Pitschon
Invallers: Stefan Paulussen (voor Bruno Vanparijs)
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 2 Dominique Weenen: 1
Een gretige Geert P maakt jacht op Rummens wild...
Ook Johan P werd meermaals aangetrapt...
...en geraakt steeds moeilijker terug recht...
Marnix R: oog in oog met de tegenstand...
Let hier vooral in de achtergrond op het nuttige werk van de "groene" Stefan P als ballen visser...
