Koud was het vorige vrijdag en dat was maar één van de slechte voortekens voor onze wedstrijd tegen een zo al vaak te sterke tegenstander. Er waren ook geruchten dat Rummen mogelijk niet met een volledig elftal zou kunnen aantreden en ook Oplinter was niet op volle sterkte. Dit zorgde al voor een stemming in mineur bij het vertrek van op het Melkerijplein. Eenmaal aangekomen te Rummen bleek de aanpalende weide volledig ingenomen te zijn door een troep Franse zigeuners en niet zoals sommigen dachten door een schare supporters die ons gevolgd waren vanuit Oplinter. Behalve de vrolijke zigeuners was er maar zeer weinig leven te bespeuren in de Rummense accommodaties, slechts 6 spelers waren al aanwezig waarvan er eentje druk stond rond te bellen voor nog extra mannen. Na lang wachten waren ze toch met z’n tienen en onze eigen opportunistische selektieheer Eddy R. stelde zich vrijwillig kandidaat om hun elftal te vervolledigen. Voor de scheidsrechter werd er ook beroep gedaan op onze spelerskern zodat Yvan W. opnieuw de fluit mocht hanteren. Als klap op de vuurpeil lag het terrein, dat bedekt was met een zeer speciale vegetatie (zeker geen gras) dan ook nog eens naast een kerkhof zodat de moreel helemaal in de schoenen van onze anders zo kranige jongens gezakt was.
Eerste helft:
Twintig minuten te laat werd de wedstrijd dan toch op gang gefloten. Al snel was duidelijk dat ondanks de krappe kern van Rummen al de sterkere elementen toch aanwezig waren want na 3’ moest Dave al een bal uit de winkelhaak slaan. Nog meer onheil want na 5’ was de wedstrijd voor onze sympathieke middenvelder Bruno VP al afgelopen. Hij voelde een zweepslag in zijn kuit en moest onmiddellijk stoppen met een verrekking. Zijn plaats werd ingenomen door Wim B. De aandachtige lezer heeft ondertussen al wel door dat het geen aangename avond ging worden voor de Oplinterse jongens en dus zal ik dit verslag zo kort mogelijk houden om niemand in tranen te laten uitbarsten. Wat onze veteranen die avond op de mat legden was beneden alle peil. Was het door alle slechte voortekens of hadden we gewoon een collectieve offday, wie zal het zeggen maar in de eerste periode was het vooral onze Dave die zich kon onderscheiden dankzij zijn falende en blunderende verdediging. Rummen had duidelijk de beste kansen die keer voor keer gepareerd werden door onze jonge, pas geblondeerde, god. Het troosteloze spel van Oplinter werd enkel halfweg de eerste helft even doorbroken toen het op wilskracht maar liefst 5 hoekschoppen op rij wist af te dwingen. Jammer genoeg faalde ook het aanvallend compartiment zodat we na 25’ toch tegen een achterstand moesten aankijken nadat Dave geklopt werd door een fraaie Rummense lob die er kwam, hoe kan het ook anders op zo’n avond, na dom balverlies. Maar gauw afronden deze eerste helft dus, hopelijk bracht de rust beterschap.
Tweede helft:
Van rust was er jammer genoeg geen sprake. De mank lopende organisatie van de thuisploeg schoot op alle vlakken (naast het veld dan toch) te kort want er was geen drank voorzien en de kleedkamers bleven gesloten.
Dan maar snel beginnen aan de tweede helft hoewel menig Oplinteraar al wou beginnen aan “den derden time”. Onze enige overgebleven wisselspeler Pol C kwam in het veld voor Geert E. De tweede helft begon toch hoopgevend. Al snel kon uw verslaggever een “bom” uit de tweede lijn noteren van de voet van Wim B, de bal suisde echter te hoog over. Even later zette diezelfde Wim B een knappe actie op samen met Stefan P. De splijtende aanval werd door onze kalende spits afgerond met een strak schot op de paal. De vreugde keerde stilaan in onze hartjes terug tot dat er centraal achteraan weer eens knullig balverlies werd geleden. Rummen nam het geschenk in dank aan en kon zo de kansloze Dave een tweede maal vloeren: 2-0. Ondertussen was ook al de verlichting uitgevallen dankzij het opzetten van de droogkast van één van de zigeuners. De hoofdzekering zat natuurlijk achter slot en grendel zodat we in de schemering moesten verder spelen. Een op het tandvlees zittend Oplinter bleef wel nog even aandringen maar Stefan P moest iets te veel uitwijken bij zijn penetratie in het Rummense strafschopgebied. Maar even later bleek de bekende emmer van vernedering nog niet vol genoeg want onze jongens probeerde een nieuwe vorm van buitenspelval op te zetten waarbij één van de eigen verdedigers toch maar ver genoeg bleef hangen om te zien of er iemand van Rummen kon doorglippen. Zelfs een vrouwelijke supporter weet echter dat buitenspel zo niet gedefinieerd is in de bondsreglementen dus mocht het spel gewoon doorgaan en kon Rummen ons helemaal uittellen: 0-3.
Einde van de match en gelukkig ook van dit droevig verslag.
Na de wedstrijd duurde het ook nog eens lang alvorens de elektriciteitspanne hersteld was, menig veteraan moest zich in de volstrekte duisternis douchen. Ook de supporters en technische staf werden niet gespaard want in de kantine was tot overmaat van ramp het vat nog niet aangesloten.
Uiteindelijk kwam alles toch nog goed. Het licht kwam terug, het vat werd aangesloten en de derde helft duurde nog lang en vochtig!
Volgende week:
Volgende week spelen we voor de verandering op woensdag tegen een alweer te duchten tegenstander Linkhout. Slechter dan tegen Rummen kan het gelukkig niet zodat we toch weer vol verwachting uitkijken naar deze nieuwe confrontatie aan de Dalweg waar alles gelukkig wel goed geregeld is. Tot Dan!!
Opstelling:
Dave Butiens, Pascal Vandevelde, Marnix Reniers, Wim Allard, Geert Everaert (35’ Pol Chaltin), Geert Paulussen, Dominique Weenen (60’ Geert Everaert), Kevin Rappe, Bruno Vanparijs (5’ Wim Boffé), Stefan Paulussen, Etienne Ruytincx
Doelpunten:
///
Op de "perfecte" grasmat waren de mannen van Rummen moeilijk af te stoppen...
Heel veel Oplinter, maar allemaal zonder man!!!!
Ja, nu weten wij het ook niet meer...
Hoeveel Oplinterse verdedigers staan hier echt te verdedigen????
Gelukkig was er nog de scheidsrechterlijke macht die toch af en toe voor een Oplinters hoogtepunt zorgde... Merci Yvan voor het opnemen van de fluit in deze moeilijke omstandigheden..
