27 Maart 2009: Veteranen Oplinter - Veteranen Kozen: 5-1
Vooraf:
Vandaag kwam de veteranen ploeg van Kozen op bezoek in ons eigen Oplinter. Deze ploeg is voor de meesten onder ons een nobele onbekende omdat het al een tijdje geleden is dat we er nog tegen in het strijdperk getrokken zijn. Het onbekende schrikt ons niet af, zeker niet met het vorige week aangekondigd stijgend vormpeil waarin we nu toch verkeren. Wederom een ruime opkomst aan de Dalweg, 14 veteranen en 1 scheidsrechter tekenden present. In tegenstelling tot vorige week ontbrak Tom V. maar zijn boezemvriend Pascal V. was daarentegen wel van de partij en kon zo zijn vertrouwde rechtsachter positie weer opnemen. Op de tegenstander was het weer even wachten waardoor we ruim de tijd konden nemen voor onze opwarming en we weten ondertussen allemaal wat dat kan betekenen voor onze spelers (remember Haren 16/03/2009). Tot slot van deze introductie nog even vermelden dat Kevin R. groen licht had gekregen van de medische staf na zijn opgelopen blessure van vorige week en Geert E. had zijn eerste invalbeurt in maanden goed verwerkt en was dus ook opnieuw van de partij.
Eerste helft:
Iets over achten floot Etienne R. de wedstrijd op gang en het was meteen duidelijk dat Kozen niet voldoende opgewarmd was voor deze voor hun toch altijd moeilijke confrontatie met Oplinter. Onze jongens gingen meteen in overdrive en grepen de Kozenaren meteen bij de keel. De bal ging vlot doorheen het Oplinterse elftal en met wervelend 'tik-tak' voetbal werd er onmiddellijk gevaar gecreëerd. In de 2e minuut al belandde een knappe voorzet vanop rechts in de voeten van ons jongste lid van de Paulussen clan. Hij kon echter de bal maar matig beroeren maar toch voldoende om hem in de voeten van zijn collega goalgetter Bruno VP te doen belanden. Bruno aarzelde niet en knalde kurkdroog in het Kozense doel. 1-0. Wederom een vroege voorsprong in een thuiswedstrijd dus. De opnieuw talrijk opgekomen supporters konden dit best wel smaken en verheugden zich weer op een riante uitslag. . Kozen was toch enigszins aangeslagen na deze vroege achterstand maar dat kon de Oplinterse rekening niet maken, we bleven gewoon doorgaan op ons elan. Het dominante spel van de thuisploeg bleef aanhouden wat in de 5e minuut een tweede doelpunt opleverde. Een splijtende actie vanop links waar ditmaal de maker van het openingsdoelpunt de assist kon geven aan zijn kompaan Stefan P. die zo kalm de 2-0 kon binnen tikken. In dit doelpunt bleek echter veel onderhuids opgekropte onvrede te schuilen naar aanleiding van de ietwat negatieve commentaren in deze kolomen vorige week aan zijn adres. Kozen begon na de tweede tegentreffer toch te proberen om de bakens te verzetten. Helaas voor hun hanteerden ze de tactiek die een dag later ook de nationale coach zou hanteren in de belangrijke interland tegen Bosnië, namelijk de lange bal. Dit was echter onvoldoende om de kwieke thuisverdediging in verlegenheid te brengen, integendeel, het dominante spel van onze ouwe krijgers bleef aanhouden, ditmaal via een mooi opgezette actie door het midden van het veld. Nu waren het de gebroeders Paulussen (de oudste en de jongste) die elkaar perfect aanvoelden en met een mooie één-twee actie konden ze de bezoekers voor schut zetten. Stefan P. mocht wederom besluiten en deed dit onberispelijk, de 3-0 was een feit en meteen had hij ook zijn kleine vormcrisis van vorige week van zich afgeschud. Zo zie je maar dat een speler soms niet veel nodig heeft om uit zijn dipje te geraken, een paar zorgvuldig gekozen woorden in een wedstrijdanalyse zijn vaak al genoeg! Na een kwartier begon Kozen dat ook eindelijk aan te dringen maar meer dan een paar te diepe ballen en aanvallers die er keer op keer werden uitgelopen door verdedigers kwamen ze niet. In de hele eerste helft was er eigenlijk maar één kans voor de bezoekers, deze werd dan ook nog knap van de lijn geweerd door onze voorstopper (forward skipper) Johan B. Voor de rest was het al Oplinter wat de klok sloeg zodat Kozen ook nog eens gedwongen werd tot een overtreding in de zestien, mooi uitgelokt door Stefan P. die nog steeds niet verzadigd was. Deze strafschop, feilloos omgezet door onze linkerflank Bart M, betekende de 4-0 na nog maar 20 minuten. Op het einde van de eerste helft kon Kozen dan toch eens doorheen de verdediging glippen om zo de 4-1 ruststand vast te leggen. Onze Dave was zoals steeds streng voor zichzelf maar hij was zelf de enige die hem het doelpunt aanwreef. Hij beloofde dan ook revanche in de tweede helft.
Tweede Helft:
Dave zou dan zijn revanche toch moeten nemen op het veld want tijdens de rust nam Geert E. zijn plaats in het doel in. De andere wissels waren Pol C. voor Eddy R en Kevin R. voor Geert P. Geert P bleef wel 'stand by' in het geval Kevin toch niet volledig hersteld zou zijn. Met goede moed werd de tweede helft aangevat. Oplinter was vastbesloten om zijn dwingende spel opnieuw aan de tegenstander op te leggen. Kozen had echter zijn rust goed gebruikt en had wat verschoven met zijn pionen en ook de tactiek zwaar bijgesteld. Ze kozen ervoor om alles of niets te gaan spelen en begonnen aan de rust met een voorhoede van maar liefst 5 spelers. Onze veteranen daarentegen begonnen te laconiek aan de tweede periode, illustrerend was dat de eerst pas meteen buiten ging. Kozen zag zijn kans schoon en zette ons vast op onze eigen speelhelft. Oplinter geraakte lange tijd niet uit de omknelling maar kon rekenen op een soevereine reserve doelman Geert E. om het al bij beperkte gevaar te neutraliseren. In de Oplinterse voorhoede konden we een nieuw duo begroeten, echter de automatismen tussen Pol en Dave waren nog niet je dat. Er ontbrak hun aanvankelijk duidelijk aan de bevlogenheid die we in de eerste helft mochten ervaren van Stefan P. Ze bleven echter knokken en werken om zo de voor hun ongewone rol toch zo goed mogelijk te vervullen. Het duurde toch zo'n 15' voor Oplinter terug enigzins grip op de wedstrijd kreeg. De benzinetank van de Kozense veteranen geraakte stilaan leeg en ook de moed begon in hun schoenen te zakken omdat hun aanvalsgolven steeds weer uiteenspatten op de Oplinterse golfbrekers achterin. In de 25ste minuut, toen Oplinter weer goed begon mee te doen werd Dave nog eens weggestuurd. Hij stormde recht op doel af en wist met kurkdroge knal de netten van onze tegenstander een vijfde keer te doen trillen. Meteen had hij zijn (persoonlijke) revanche van de eerste helft beet. Het doelpunt werd dan ook uitbundig gevierd en betekende ook meteen het einde van het aandringen van onze sportieve tegenstander. Kozen kreeg toch nog één prima mogelijkheid maar eens te meer wist Geert E. met een fabelachtige kattensprong de bal uit de kruising te ranselen. De wedstijd eindigde verder zonder problemen voor onze jongens behalve dan dat Kevin toch nog hinder bleef ondervinden van zijn enkel zodat Geert P. opnieuw zijn schoenen kon strikken en de laatste 15 minuten volmaken.
5-1, Wederom een mooie overwinning na een leuke match, iedereen tevreden al was snel duidelijk dat er bij onze veteranen toch enige ongerustheid waar te nemen was. Dit kwam omdat vandaag onze verantwoordelijke van het wekelijkse kansspel (ook wel tombola genoemd) forfait had moeten geven zodat het niet meteen duidelijk was wie de tombola ging leiden. Dit was echter buiten onze Bruno VP gerekend. Hij nam resoluut het heft in handen om dit in goede banen te leiden. Alhoewel hij aarzelend begon (met verkeerde getallen van de lotjes af te lezen) herstelde hij zich wonderwel. Bruno bleek een waardige vervanger van Ivan (volgens sommigen ook op het veld) en toevallig of niet werd de hoofdprijs weggekaapt door Yvan's schoonzoon. Toeval bestaat niet zou Ivan zeggen waarna hij een traan zou wegpinken bij het overhandigen van de hoofdprijs aan zijn schoonzoon!
Opstelling:
Dave; Marnix Reniers, Pascal Vandevelde, Johan Boffé, Geert Paulussen (35' Kevin Rappe (55' Geert Paulussen )), Bart Maes, Johan Paulussen, Bruno Vanparijs, Dominique Weenen, Eddy Roosen (35' Pol Chaltin) en Stefan Paulussen (35' Geert Everaert)
Doelpunten: Stefan Paulussen: 2 Bruno Vanparijs: 1 Bart Maes: 1 Den Dave: 1
.
