Deze spilfiguur en mede oprichter van de Oplinterse veteranen ademt voetbal uit door al zijn poriën. Het verbaast dan ook niemand dat hij op zijn gezegende leeftijd nog altijd bijna dagelijks bezig is met het spelletje. In zijn jonge jaren was hij reeds zeer actief op de voetbalvelden, natuurlijk bij het onvermijdelijke Arsenal Oplinter maar ook bij een aantal andere clubs zoals White Star Wommersom. Hij maakte er vaak het mooie weer als nummer 10 en zou later ook een bestuurlijke functie opnemen bij de club van zijn hart Arsenal Oplinter. Op het einde van zijn provinciale voetbal carrière wou hij toch nog actief blijven en dus richtte hij samen met een paar kameraden de Oplinterse veteranenploeg op waarvan hij al snel de sportieve verantwoordelijkheid opnam. Als selectieheer stelt hij nu nog steeds de ploeg op waarbij hij de gouden regel van "iedereen speelt minstens één time", steeds onvoorwaardelijk hanteert. Hij is ook nog steeds actief op het veld, met zijn nummer tien vind je hem meestal terug in het aanvallend compartiment waar hij met zijn gave traptechniek nog menig vrije trap in de kruising kan krullen. Op zaterdag en zondag vind je hem steeds in een voetbalstadion (A'lecht, KVK, STVV en Arsenal Opl.) om zijn voetbalinzichten voortdurend uit te breiden.
Foto album Eddy Roosen
Staat zelden met de mond vol tanden, behalve als hij aan het eten is...
"Kunt ge nog rap mijn nieuwe witte schoenen fotograferen" vroeg hij aan de fotograaf...
Waakt steeds als een generaal over zijn troepen...
Deinst er niet voor terug om spelers die een mindere match spelen terecht te wijzen...
Zorgt ook steeds voor een goed contact met de scheidsrechters...
Net als vele andere veteranen gaat zijn voetbal geschiedenis terug naar het lokale Arsenal. Zijn ganse voetbal leven heeft zich bij die club afgespeeld. Als tiener kwam hij al gauw in beeld bij het eerste elftal maar een vreselijke blessure maakte een einde aan zijn ambities. Ook zijn werk bij een bekende Belgische brouwerij deed hem fysiek geen deugd dus bouwde hij maar mee aan het bekende kampioenenelftal van de toenmalige reserven waarvan op deze pagina's al eerder sprake is geweest. Deze jongeman was vroeger een rasechte Oplinteraar tot hij uitweek naar het naburige Stok, samen met zijn vrouwtje kocht hij er een liefdesnestje. Om de voeling met zijn geboortedorp niet te verliezen besloot hij om zijn kans te wagen bij de paars-witte veteranen. Hij begon er als verdedigende middenvelder of voorstopper maar naarmate hij zich steeds meer en meer ging toeleggen op zijn werk bij de brouwerij (waar hij naast zijn normale job ook nog vrijwillig voorproever was geworden) evolueerde hij al gauw tot een robuuste libero. Dit is tot op heden nog steeds zijn geliefkoosde positie, doorheen de jaren heeft hij wel wat aan snelheid ingeboet maar zijn ervaring en doorzicht compenseren dit gedeeltelijk. Hij beschikt wel nog steeds over een uiterst doeltreffend kopspel waarmee hij vele counters kan afweren en is ook nog steeds de auteur van het mooiste veteranen doelpunt aller tijden, helaas was dit wel in eigen doel!
Foto album Marnix Reniers
Alle elementen aanwezig voor een geslaagde avond...
Op deze brede rug rust heel wat verantwoordelijkheid als libero...
Ondanks zijn ervaring toch nog altijd verlegen als hij in korte broek het veld moet betreden...
Het overzicht bewaren, één van de belangrijkste taken van een libero...
Het voetbalverleden van deze snaak laat zich snel samenvatten, behalve het feit dat er weinig van bekend is, heeft hij nooit veel interesse gehad in een jarenlange voetbalcarrière en was hij al lang tevreden met een leven langs i.p.v. tussen de lijnen. De liefde bracht hier echter verandering in. Hij werd verliefd op een Oplinterse freule maar merkte al gauw dat hier iets bijzonders mee aan de hand was. Haar vader (opper-veteraan Yvan W.) had maar één vraag toen hij voor het eerst thuis kwam vrijen: "kunde gij sjotten?". Voor onze Kevin het goed en wel besefte kreeg hij al een paar voetbalschoenen kado en moest hij op vrijdagavond mee naar de Dalweg. Normaal vraagt een schoonvader eerst wat voor werk ge hebt maar hier was het dus anders. Hij werd zonder verpinken als jongste veteraan in de ploeg gedropt maar dankzij zijn jeugdige snelheid en explosiviteit kon hij zich onmiddellijk integreren. Ook nu nog is deze late twintiger nog steeds de jongste veteraan en blijft hij een te duchten tegenstander die je steeds minstens twee keer voorbij moet alvorens je van hem af bent. Zijn verbetenheid resulteert soms wel in een iets te drieste tackle maar dit illustreert alleen maar dat hij er alles aan doet om op een goed blaadje te staan bij zijn schoonvader.
Foto album Kevin Rappe
Steeds aandachtig op het terrein...
Met zijn verbeten blik taxeert hij de tegenstander...
Steeds sterk in duel en niet gemakkelijk te passeren...
Het vuur in zijn ogen brandt steeds nog even na bij het verlaten van het veld...
Ook al is het één van zijn mindere punten, hij blijft oefenen op het ingooien... (merk ook in de achtergrond Pol C. die weer eens te laat komt)
