Mijn bagage is gepakt en klaar voor vertrek

Mijn reistas is toch een stuk zwaarder dan mijn rugzak van Compostela, logisch ik heb toch iets meer dan 2 t-shirts en 2-shorts mee.

Het gewicht heb ik net binnen de limiet voor het vliegtuig kunnen houden, ietsje meer dan 22kg weegt mijn tas. Er wordt verwacht dat je er in de school toch wel wat deftig bij loopt, dus geen pelgrimskledij (short en sport t-shirt), dus wat zomerbroeken en wat mooiere t-shirts / bloezen meegenomen. Uiteraard wil je ook wat kunnen afwisselen (meer dan 2 stuks) en kom je al gauw aan een stapeltje kledij.

Ik wou ook wat spulletjes voor het schooltje meedoen, dus nog een zak met kleurtjes, potloden, schilderborstels, ....

En dan kreeg ik nog van één van mijn nichtjes een zak met kleren, ze zijn het al gewoon als ze hun kleerkast opruimen om wat t-shirts die ze niet meer dragen aan hun "wereldreizigers-tante" te geven, ik deel die dan uit aan de mensen die er nood aan hebben, zo heb ik vorig jaar in Oeganda velen gelukkig kunnen maken.

Alle laatste praktische zaken zijn ondertussen ook in orde gebracht, volmacht voor de verkiezingen, bank, dokter, ....

Straks nog een glaasje met de familie drinken en dan een laatste nacht in mijn eigen bed, ik ben het ondertussen al gewoon om elders te slapen.

Morgenvroeg vertrek ik om 6u30 richting station in Brugge, eerst de trein naar Brussel, daar moet ik dan mijn ticket voor de Thalys gaan ophalen, iets voor de middag arriveer ik in Schiphol waar ik om 15:20 het vliegtuig neem naar Accra (hoofdstad van Ghana), als alle volgens schema verloopt arriveer ik er om 19:55 lokale tijd (in België is het dan al 2 uur later, met het winteruur zal dit één uur later zijn). Ik wordt er opgewacht door de lokale organisatie die het vrijwilligerswerk coördineert.

De eerste dagen in Ghana zullen bestaan uit een "opleiding", maandag uitleg over de gebruiken in Ghana, dinsdag arriveer ik in het dorp van het vrijwilligerswerk (Juaso) w aar er op woensdag opnieuw wat uitleg en rondleidingen zullen plaatsvinden.

Zonet heb ik al mijn stoel op het vliegtuig gereserveerd, dus nu ben ik echt klaar voor vertrek, alhoewel mijn hoofd nog een stuk op de camino naar Santiago zit.

Nog even meegeven dat ik niet weet hoe vaak ik zal kunnen bloggen, in het dorp waar ik verblijf is er geen wifi of internet, ik moet dus naar een grotere stad gaan om op internet te kunnen. Dit zal ik enkel in het weekend kunnen doen, of dit wekelijks zal zijn weet ik uiteraard niet.

Maar geen nieuws is goed nieuws ....

Vandaag ben ik mijn visum gaan ophalen in Brussel, administratie is dus klaar voor vertrek.

Het ophalen van mijn visum in Brussel verliep vlot, alles was ok, behalve mijn vertrek met de trein, en ja weeral mijn eigen domme schuld.

Ik wou de trein van 11u54 in Zedelgem nemen, toen ik de auto geparkeerd had en aan de overweg kwam om 11u47 stopte de trein, help hij is er al en dan nog te vroeg ook.

Dus ik stap na goed links en rechts kijken de spoorweg over, en jawel door de gesloten overweg, mea culpa.

Vlug de trein op, net op tijd voor die vertrekt, een paar minuten later komen er 2 conducteurs door de trein gestapt recht op mij af, ben jij hier zonet opgestapt, jawel, Aha dan ben jij degene die door de gesloten overweg gestapt heeft, de machinist heeft dit gezien en ons opdracht gegeven hier akte van te nemen, dus paspoort afgeven en ik vrees dat ik de komende dagen een boete mag verwachten.

Wat bleek nu, de trein was niet te vroeg maar 15 min te laat, de trein die ik ging nemen moest blijkbaar nog komen, heel slim van mij ...

Ach ja, het is mijn eigen schuld, ik begrijp wel dat dit niet mag, alhoewel ik goed keek of er niets kwam en de trein nog maar net stil stond en dus niet direct zou vertrekken, maar regels zijn regels.

Ik zal mij in Afrika toch wat beter moeten gedragen, ik zou dit trouwens nooit doen als ik een groep kinderen aan het begeleiden ben.

Verder rest me er de komende dagen nog een aantal praktische zaken in orde te brengen. Dollars ophalen bij de bank, laatste inenting bij de dokter, naar de gemeente want ik vertrek zondagochtend heel vroeg en kan dus niet gaan stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen, nog wat boodschappen doen, valies klaarmaken, nog wat familie bezoeken en weeral afscheid nemen, ....

Mijn gidsen van Ghana lezen, de eerste is bijna uit, om toch ietsje van het land te kennen.

De landkaart van Ghana ligt al klaar, de locatie waar ik verblijf is met een schelpje (de camino blijft in mijn lijf) aangeduid.

%%%FOTOT2%%%

Wie mijn blog van Compostela gevolgd heeft, was gewoon om elke dag een nieuw stukje te kunnen lezen, in Ghana zal me dit niet lukken. Internet en Wifi zijn daar niet overal beschikbaar, ik zal dus vermoedelijk enkel in het weekend in de naburige stad op internet / wifi kunnen om de blog te schrijven. Mijn blog zal ik dus waarschijnlijk pas wekelijks (of misschien zelfs 2-wekelijks) kunnen schrijven, maar denk maar geen nieuws is goed nieuws.

Zoals de meesten al weten via mijn blog over Compostela, wou ik veranderen van werk, iets totaal anders doen maar wist ik niet goed wat. Op een mooie zondagmiddag tijdens een wandeling kwam ik op het idee om even tijd voor mezelf te nemen, tijd om na te denken en om nieuwe avonturen - uitdagingen aan te gaan.

Mijn eerste avontuur was de Pelgrimage te voet vanuit mijn thuisdorp veldegem naar Compostela, wie hier meer over wil weten kan mijn reisverhaal lezen op www:bloggen.be/veerle_compostela.

Compostela zit nog volledig in mijn lijf, ziel, hoofd, gedachten .... Langzaamaan maak ik wat plek vrij om mijn volgende onderneming aan te vatten op 14 oktober vertrek ik naar Ghana, ik ga daar 8 weken als vrijwilliger werken en dan nog 1 week als toerist het land verkennen.

Ik neem alles wat ik mocht leren - opnieuw ontdekken op mijn Camino mee als bagage (zonder gewicht) naar Ghana : mooie herinneringen, open en vrije geest, rust , dankbaarheid, verwondering voor de kleine dingen, de hulpvaardigheid, het besef dat als je iets wil bereiken je ervoor moet gaan - je meer kan dan je denkt, ....

Gisterenochtend tijdens mijn ontbijt, was ik de krant aan het lezen algauw vond ik er niets meer aan (al de negatieve berichtgeving, het geduw en getrek van de politiek) en maakte mijn geest vrij met het oplossen van kruiswoordraadsels en sudoku, daarna las ik nog in het tijdschrift de Pelgrim en schakelde over naar één van mijn reisgidsen van Ghana, de eerste stap om Ghana een plaatsje in mijn hoofd te geven is gezet

Waarom koos ik voor Ghana ?

Dat ik in Afrika wou gaan werken als vrijwilliger was voor mij een evidentie, ik ben al een aantal keer naar Afrika op reis geweest en heb daar toch wel een boontje voor, mijn hart verloren. Eigenlijk al van jongs af aan was ik gefascineerd door Afrika, komt het door mijn groottante die als Zuster in Congo werkte, of kreeg ik het met het doopwater mee toen ik gedoopt werd door een bevriende pater missionaris van mijn ouders die in Afrika werkte  ....

Waarom dan Ghana, ik had eigenlijk niet echt een voorkeur voor land, ik wou naar een land gaan waar ik nog niet geweest was om weer nieuwe ontdekkingen te doen, liefst een land waar men Engels praat (daar mijn Frans niet zo goed is) op basis van deze criteria bekeek ik in welke landen er projecten waren en zo kwam ik uit bij Ghana.

Het vrijwilligerswerk is georganiseerd via WEP een organisatie die al 30 jaar vrijwilligerswerk, taalkampen, school uitwisselingsprojecten organiseert over heel de wereld.

Ik zal meewerken in een school - kinderopvang van kinderen tussen de 2-5 jaar, kinderen die zonder deze opvang op straat zouden belanden. Later vertel ik er meer over, als ik ter plaatse ben en er meer over weet.

De school is gelegen in Juaso in de Eastern Region (= provincie).

Vandaag ben ik naar de ambassade geweest om mijn visum aan te vragen, het had nogal wat voeten in de aarde, was al wat op zijn Afrikaans, maar dit wel door mijn eigen "domme schuld".

 Ik had het formulier gisteren niet volledig ingevuld en niet gevalideerd en dit was blijkbaar nodig om het visum aan te vragen, ter plaatse iets opschrijven kon niet,

het moest online geregistreerd worden. oeps en nu....

Op de ambassade zelf konden ze dit niet voor mij doen, ik kon daar ook hun computer niet gebruiken, de dame (die uiteindelijk wel super vriendelijk was) zou anders haar job kunnen verliezen.

Op naar een internet winkel waar ik op een computer kan en iets afdrukken, de dame had me gezegd keer terug naar het rondpunt en daar iets verder is er dergelijke plaats. Ik vind die niet direct, na een paar keer vragen, vind ik het , het is een echt ouderwets gebouw met hoekjes met telefoontoestellen, faxen en computers.

Ik vul alles opnieuw in (en nu op advies van de dame de juiste zaken) en druk het document af. Tis dan 12 voor 12 en in looppas ga ik terug naar de ambassade, gelukkig ze is nog open.

2e poging, blijkt nu dat ik niet in de computer geregistreerd ben, doordat de computer in de aftandse winkel een foutje maakte. De copytheek dat de dame me oorspronkelijk probeerde uit te leggen was de andere kant uit (ik kwam blijkbaar niet uit de richting die ze dacht). Dus nog een 3e poging.

En ja in deze copytheek weten zo hoe alles werkt, als ik klaar ben controleert men nog eens of alles in orde is, ze zijn het blijkbaar gewoon.

Terug naar de ambassade, de dame had me gezegd ik ben hier nog tot rond 12u30 à 12u45 dus kom maar langs, anders kan je in de namiddag terugkomen.

Tis toch al 12u45 als ik terug ben en ze trekt net haar jas aan en de lichten zijn al uit, ik kom wel terug in de namiddag, neen neen blijf maar ik doe nog het nodige.

Dus uiteindelijk mede dankzij de vriendelijke bereidwilligheid van de dame kreeg ik alles nog geregeld.

Eerste lesje (typisch afrikaans) alles komt wel in orde, wat geduld hebben, en op deze manier heb ik al geoefend met internet plaatsen (zal dit in afrika ook moeten doen om mijn blog te kunnen schrijven - versturen).