Mijn laatste week hier in Afrika – Bénin – Kpovie, gaat in … zondagavond keer ik terug naar België.

Of toch voorlopig een laatste week in Afrika, ik ben zeker als ik de kans, de middelen, de tijd, de fysiek … heb nog terugkom naar Afrika …

Nog een laatste keer doe ik 's morgens voor het ontbijt al mijn was. Rond kwart voor 9 spring ik op mijn fiets en rijd naar de school. Ik help bij de jongste , vandaag zijn ze met 19 van de 26, er zijn altijd wel behoorlijk wat kinderen afwezig.

Er zijn nog een paar kinderen die hun oefening niet gemaakt hebben, het inkleuren van de banaan. Voordat ze mogen kleuren moeten ze eerst hun handen wassen, het blaadje met hun oefening wordt op een kartonnetje bevestigd, de leerkrachten letten er heel goed op dat alles proper en gedisciplineerd gebeurd.

Na nog wat te zingen is het tijd voor de plaspauze en de lunch, die wordt al geserveerd om 10 u à 10u30.

Dan is het tijd voor de kinderen om buiten te spelen en zich te amuseren, we plaatsen nog een keer alle speeltoestellen, de schommel, een draaimolen en de glijbaan. Behoorlijk wat werk maar het is de moeite waard als je ziet hoe blij ze zijn om erop te spelen.

Er wordt niet alleen met de grote speeltoestellen gespeeld maar ook met de bal en wat banden zijn voor hen een speeltoestel.

Ik probeer mijn aandacht over alles en iedereen te verdelen, de kinderen op de draaimolen wisselen, de kinderen op de schommel wisselen en helpen duwen, met de bal spelen … Best wel veel om te doen, maar ik vind het leuk, ik ben hier om te helpen, dus zet ik me 200 % in.

Elke dag fiets ik langs de school als ik naar de boerderij ga, elke dag hoor ik de kinderen roepen naar mij als ik passeer dat doet deugd. En wat me opvalt, ik heb nog geen enkele andere dag gezien dat de speeltoestellen opgezet werden, men doet dit blijkbaar alleen maar als ik er ben, ook niet als de andere vrijwilligers er zijn. Misschien moet ik toch geloven dat ik nogal een aparte en energieke persoon / vrijwilliger ben.

Rond 11u30 arriveren de dames van het gezondheidscentrum in het dorp. Alle kinderen krijgen een drankje en een pilletje, vitamine A en Abendazole. Ook wordt bij elk kindje de dikte en lengte van de arm gemeten, om na te gaan of ze niet ondervoed zijn. Dit gebeurt met een special lintmeter, als ze in het kleur groen zitten is alles ok, kleur geel is alarmerend, kleur rood is desastreus. Gelukkig zijn alle kinderen gezond en zitten in het groen.

Deze zorgen worden gratis aangeboden door de overheid.

In de namiddag vragen ze me om bij de grootste kinderen te helpen omdat de 2e leerkracht afwezig is. Ze krijgen nog een herhalingsles over de horizontale lijntjes en mogen dit elk op een leitje tekenen. Ik ga bij elk kindje persoonlijk langs om te kijken, te helpen, ze vinden deze persoonlijke aandacht wel leuk en roepen al om tot bij hen te komen.

De rest van de namiddag is er niet zo veel voorzien, er wordt wat gezongen en dan leer ik ze ook om per 2 samen in de handen te klappen, ze vinden dit wel leuk, sommigen zijn er snel mee weg.

Om 17 uur is de school gedaan en wachten de kinderen tot ze opgehaald worden, sommigen spelen ondertussen nog wat, anderen staan wat stilletjes tegen de muur, kinderen die nu en dan wat extra aandacht nodig hebben, die wat uit de boot vallen omdat ze wat verlegen zijn, of enkelen omdat ze een medische afwijking hebben en niet altijd kunnen meedoen. Ik heb toch gepoogd om gedurende mijn tijd hier ook genoeg aandacht aan hen te besteden, ervoor te zorgen dat ieder kindje zijn beurt kreeg om op de speeltoestellen te gaan.

'S avonds gaan we nog iets drinken en eten in een bar met de andere vrijwilligers, de gerant van de bar wil me een cadeau geven als dank voor mijn inzet hier in het dorp. Als hobby tekent hij portretten, dus maakt hij er eentje van mij, ik moet stil zitten, dat is niet eenvoudig, ik heb mijn hoofd toch nu en dan bewogen, als gevolg hiervan is mijn hoofd wat vervormd, maar op zich is het wel mooi gemaakt.