Het is voor mij nogal een bewogen weekje geweest, heb een tijdje niet geschreven omdat ik me zo super slecht voelde. Het was een drukke, en rommelige week met veel downs maar ook wel een paar leuke dingen.
Ik begin dus bij de maandag. De maandag werd ik besproken. Ik voelde mij al heel gestresseerd, 's morgens al. Ik had de maandag ook eerst weegmoment, en ik was bijna 2 kilo af, terwijl ik normaal gezien zou moeten bijgekomen zijn, dus dat was al een negatief begin van de week. Ze vertelde al dat ze daar echt niet blij mee waren, en dat ze dat ook gingen meenemen naar de bespreking in het team.
Ik was dus al ongelukkig op voorhand. Ook omdat ik niet echt maaltijden overgeslaan had ofzo, wel een paar moeilijke momenten, maar dat is altijd zo. Er is geen enkele week dat ik geen moeilijke momenten heb. Dat zou echt raar zijn, maarja, het was nu zo. De therapie 's ochtends heb ik niet meegedaan omdat i knaar de kiné moest voor de knie. Ik haat het, die mensen doen mij altijd pijn. Die oefeningen doen mijn knie niet zo'n goed, en ik mag ook niet op de hometrainer enzovoort dus dat is wel stom. Moet van die hele 'lompe' oefeningen doen waarbij ik niet teveel caloriëen verbruik.
's Middags kwamen ze dus toeren voor de bespreking.
Ik wist dat het niet zo positief zou zijn. Ik moet dus terug naar de E groep. Dat wil dus zeggen dat alle leuke therapieën er weer afvallen :(. Linehan, kook, zwemmen, assertiviteit gaat er allemaal terug af. Vind het echt heel erg want ik keek altijd heel hard uit naar het zwemmen, het enige uurtje dat we een beetje bewegen. Niet dat je dat echt zwemmen kon noemen natuurlijk maar we waren tenminste even weg, en ik kon m'n gedachten verzetten. Nu ben ik terug in de E groep, maar het 2de probleem is dat al de mensen waarmee ik goed overeen kwam in de T groep zitten ondertussen, dus dat ik me ook een beetje ongemakkelijk voel. Het zijn dus ook alleen de nieuwe mensen waar ik mee in de groep zit. & Lotte en Laura, maar Laura gaat al snel op ontslag. Nog een ander meisje gaat ook al bijna op ontslag dus dan zijn het echt alleen de nieuwe waar ik mee zit :(.
Ik mocht wel over naar fase 3. Dus dat wil zeggen dat ook mijn ontslagdatum al vast staat. 13/3 kom ik normaal gezien naar huis.
Dat is allemaal leuk natuurlijk, maar het baart mij ook wel veel zorgen. Heb nog heel veel werk in de 6 weken dat ik hier nog zit, dus ik ga alles op alles moeten zetten. De weekends veranderen dus ook. DIe zijn dan van zaterdag tot zondag zoals in fase 2, maar zondag moeten we alleen heel even aanmelden en dan weer naar huis. Da's zo rot daaraan. Helemaal naar Gent om even hallo te zeggen.. Maarja niks aan te doen. Het is maar 3 weken want dan ga ik naar 2de keer 3de fase, en dan is het vanaf vrijdagavond weekend.
Het was heel pijnlijk nieuws, en helemaal niet leuk, ben er heel de week eigenlijk niet goed van geweest, heel verdrietig geweest, maar beter is om er gewoon mee te leren omgaan, en te aanvaarden dat ik eventjes een stap terug moet zetten. Ik kan binnen 3 weken alsnog in de T groep terug worden gezet om de laatste 3 weken er nog eens voor te gaan, maar dat zal moeilijk worden.
Het is ook mijn gewicht is niet stabiel, ik zou moeten bijkomen eigenlijk, maar ik kom niet genoeg bij zeg maar, ze zouden het sneller omhoog willen zien gaan.
En de T groep is heel confronterend en zwaar, en bezorgt ook redelijk wat stress natuurlijk. Toch blijft het heel jammer :(.
De maandag ben ik dan niet meer naar de therapiëen gegaan, alleen nog naar de ergo. Ik was heel ongelukkig, dus ik mocht kiezen wat ik zou maken, ik heb een klei werkje gemaakt met een bloem op. Gewoon voor mezelf, om te laten weten dat na de regen terug zonneschijn komt. En hoe moeilijk het ook is, er komt altijd terug beterschap. Werken met klei maakte me een beetje rustiger.
De eerste keer aan de E groep tafel was heel moeilijk. In de E groep hebben ze dikwijls nog niks opgebouwd, en als jij dan al wel opgebouwd hebt is dat enorm moeilijk om toch je eigen hoeveelheid op te eten.
'S Nachts heb ik ook niet geslapen.. Het lukte ook gewoon niet meer, omdat ik zoveel vragen had, en zo aan het piekeren was.
Op dinsdag ben ik wel gewoon naar de therapie gegaan, maar ik vind het niet leuk dat de therapie nu weer zo 'saai' is . Ik heb niet zo het idee zoals bij de T groep dat het me echt helpt. Onbewust zal het mij wel helpen, daar ben ik van overtuigd, maar toch..
Woensdag had ik heel veel afspraken. Om 9.20 moest ik naar de kiné voor de knie. Om 11.15 had ik een gesprek bij de psycholoog, om 13u moesten de draadjes eruit, en om 14u had ik oudergesprek bij de psycholoog.
De kiné ging niet zo goed, mijn knie zat helemaal vast en deed ook veel pijn. Heb wel de oefeningen allemaal kunnen doen gelukkig. Om 11.15 het gesprek bij de psycholoog had ik heel goed voorbereid met G-schema's ed. Daar was ze heel blij mee, en ik heb vandaag (donderdag) ook compliment daarover gekregen. Was echt blij!
De draadjes; er was er eentje wat ingegroeid dus die deed wel pijn. Verder zijn de wondjes goed aan het genezen, maar nu is mijn beet een klein beetje aan het veranderen dus ik hoop dat ik weer geen beugel moet binnenkort, maar dat zal wel niet :).
Daarna het oudergesprek en dan zijn we naar het zuid gegaan in Gent. Ik heb daar nog is een exposure voor mezelf gedaan en een ijsje met speculaas in genomen. HEt was een lekker ijsje, alleen jammer van de gedachten daarna weer :(.
'S avonds ben ik met Laura gaan eten in Gent. Echt heel lekkere soep gegeten met brood. Paprika soep, zo in de souplounge. Kan je voor 4 euro een serieus bord soep en brood krijgen en een appeltje :). Die appel heb ik wel niet opgegeten omdat ik zo vol zat. Maar het was heel geslaagd :)
Daarna ben ik even naar Laura thuis meegegaan, en dan moesten we snel terug naar het ziekenhuis want om 20.30 moet je terug binnen zijn.
De donderdag was ook zeeer stresserend. Het was nieuxwjaarsreceptie op de afdeling 's middags. We zouden spaghetti eten. Maar er was eigenlijk niets gezegd van een dessert, en toen opeens kwam daar ook nog ijs bij.
Ik vond het heel moeilijk, 't was een drukte van hier tot in China op de afdeling. Dat zorgde voor veel stress onder ons, maar ook het team zelf werd een beetje zenuwachtig. Als E groep moesten wij zorgen voor de hapjes.
Dat was 'veilig' zo van die witloofblaadjes, en wortels, olijven, tomaten en bloemkooltjes en zo'n yoghurtdressing enzo. :)
Alleen aan m'n glas bubbels zat zo 'n suikerrandje en dat vond ik verschrikkelijk , maar het is wel gelukt.
De spaghetti zelf, nja, ik zat met de dokter enzo aan tafel, en de E groep hun portie werd opgeschept dus ik kon niet zelf proberen en dat was rot, ik vond het een gigantisch bord, maar ik zou me niet gewonnen geven waar de dokter bij zat! Dus ik heb heel m'n bord leeggegeten. Daarna was er ook nog een ijsje met aardbeien. Maar nadien heb ik heel veel overgeefdrang gehad, opeens kwam die terug, uit het niets..
Ik kon er moeilijk mee om omdat die zolang is weggebleven, en nu opeens weer terugkomt.
Deze avond heb ik ook weer overgeefdrang gehad en na het tussendoortje ook.
Ik hoop dat dat snel terug betert want da's echt niet leuk, zeker als je dan ook nog niet wil overgeven.
De vrijdag was zoals altijd weer een drukke dag. Ook altijd een beetje rommelig wel.. Eerst hadden we dus het ontbijt weer, ik had het heel moeilijk, maar het is wel goed gegaan uiteindelijk. Achteraf wat afleiding gezocht en wat muziek geluisterd. We hadden daarna PSM; met de hoofdverpleger, over de praktische mankementen van de afdeling gaat dat meestal.
Het duurde niet zo lang gelukkig want om 9 u was het al therapie. We hadden eerst assertiviteitstraining. Het was ook weer interessant, de stagiaire van de psycholoog geeft dat en ik vind wel dat die sessies echt wel helpen. Zo leer je ook hoe je best zelfzeker over komt (geen gesloten houding, ed.) En over de non verbale communicatie, en hoe je onzeker over komt.. Ook leer je zo om beter assertief te reageren aan de hand van rollenspelen enzo, echt wel leerzaam, nu moet ik het alleen nog durven.. Assertief zijn is niet zo makkelijk als het lijkt.
De doelstellingen vergadering vond ik niet zo fijn. Ik had de indruk dat ik ook gewoon wat werd gepakt op mijn doelstellingen en dat vind ik heel jammer, maar ik heb wel goede psycho-sociale doelstellingen. Het ging bij mij ook vlotter, kreeg minder feedback als al de rest en dat maakt mij ook wel een beetje ongelukkiger.
We zijn wel over tijd gegaan en ik was de laatste dus misschien kan het daar wel aan liggen.
Het middageten ging ook eens vlot eindelijk. Ook al had ik een heel slecht gevoel, het is me dit keer wel gelukt om heel mn bord leeg te eten. Het was wortelpuree en zo een soort vis met een beetje saus, dat viel wel mee qua hoeveelheid. Alleen puree is natuurlijk wel moeilijk.. en een pak zwaarder dan gewone aardappels.
Daarna had ik gesprek bij de dokter. Dat was wel een beter gesprek dan met de psycholoog gisteren, het is me gelukt om goed te blijven praten dus opzich is dat wel weer een stapje vooruit tegenover gisteren. Langs de andere kant heeft iedereen zijn slechte dagen wel en overkomt het iedereen wel eens met dicht te klappen.
Volgende week woensdag mogen de draadjes eruit. Maar er was er donderdag al eentje uitgekomen dus ik heb nu wel een beetje pijn aan dat wondje omdat dat nu terug open is zeg maar. Zeker bij appelsien ofzo pikt dat echt heel hard. Bij alle eten pikt het hard. Nu moet ik wel m'n mond dikwijls spoelen, zodat er geen bacteriën inkunnen. Nu zaterdag heb ik wel terug meer pijn. Precies ook terug wat meer gezwollen. Hopelijk is het morgen terug beter! :).
Volgende week maandag heb ik ook kiné, voor de knie :).
En ook een NMR en pet scan van de hersenen. Dat is wel een onderzoekje met infuus dus dat zal wel weer de nodige stress geven denk ik. Maar ik doe m'n best gewoon. Ondertussen ben ik hier best al vaak geprikt geweest, dus ben ik niet zo heel bang meer, ook een positief iets natuurlijk!!
Woensdag is het dan oudergesprek.
Maandag word ik dus ook besproken en ik ben heel bang dat ik time out krijg. Ook omdat mijn IB zich afvraagt of ik nog wel voldoende motivatie heb. Ik heb een serieuze dip gehad gewoon omdat het allemaal een beetje veel werd, maar dat wil helemaal niet zeggen dat ik daarom geen motivatie heb. Iedereen heeft z'n up's en down's en het stoort mij ook een beetje dat er zo negatief over gedacht wordt.
Ik heb tegen de psycholoog gezegd dat ik 3de x 2de fase aanvraag, maar ik was ook aan het twijfelen om 1ste x 3de fase aan te vragen. Ik weet het eigenlijk niet zo goed. De dokter zei dat ik eigenlijk niks verkeerds kon aanvragen omdat het eigenlijk allebei wel kon. Je kan er ook voor kiezen om de 3de fase maar 1x te doorlopen na 3de x 2de fase. Moet natuurlijk wel zien dat het voor mezelf allemaal blijft lukken. 3de fase betekent dat ik ook echt een ontslagdatum krijg waar ik naartoe zal moeten werken. Die staat dus ook vast, dus als ik dan merk dat het toch niet lukt, kan ik niet meer terug. Bij 3de x 2de fase ben ik nog een beetje 'safe' op dat vlak. Ik ben benieuwd, ik denk dat ik de beslissing aan het team overlaat.
Ik hoop alleen dat ik geen time-out krijg want dat zou ik heel jammer vinden, nu ik al zo ver sta.
Het is vandaag natuurlijk weer zaterdag! Dat betekent dat ik staks weer in weekend ga. Het is hier wel aan het sneeuwen dus ik hoop dat het stopt met sneeuwen :D! Zometteen 10 uurtje, en daarna nog even werken aan mijn hollistische therapie.
*Hollistische is een werkstuk over het ontstaan van je eetstoornis, valkuilen ed., en nu heb ik dat woensdag.. Dus ben wel een beetje gestresseerd eigenlijk. Ik hoop maar dat het een beetje deftig is..
Ik hoop ook natuurlijk dat ik even bij Tyson geraak dit weekend, het zou leuk zijn mocht ik weer eventjes kunnen paardrijden.
Maandag zijn we dus al vroeg moeten opstaan want eerst was het weegmomentje, was stabiel (200 gram erbij, maar dat is stabiel aangezien ik nog 4 kilo onder zit.)
Ik voelde me wel rot want ik zie liever mijn gewicht dalen dan stijgen..
Maar ik moest dan nuchter blijven want om 8.45 kwamen ze me ophalen voor naar de operatie te gaan. Met een bed door onze gang haha, sommigen dachten dat ik heel ziek geworden was, maar dat was dus niet, ze hadden gewoon patiëntenvervoer met een bed geregeld :D.
Ik werd dan naar de bedhold gebracht, operatiekleedje aan, mama was er toen nog niet.
Ik heb daar wel bijna 2.30u moeten wachten voor ik dan ook echt binnenging. Gelukkig heb ik niet zo makkelijk een hongergevoel, want ik had toen al 14 u niet meer gegeten.
Natuurlijk heb ik daar geen problemen mee, maar dat is echt een eindeloze discussie.
Dus om 12.30 ben ik dan uiteindelijk binnengegaan in de OK zelf. Ik vond het daar heel eng. Het was er koud en er waren heel veel mensen. Eerst kreeg ik zo al die plakkertjes op en een bloeddrukmeter om, en dan zoiets rond m'n vinger voor de hartslag. Daarna kreeg ik een infuus, waar ik dus echt bang van ben als ze dat steken, maar de anesthesist kon heel goed prikken gelukkig, dus op de tijd dat ik in paniek sloeg zat het er al in..
Dan kreeg ik een hoop pijnstillers, en toen werd ik heel misselijk en ben ik dus voor mijn narcose in slaap gevallen blijkbaar. Ik had nog gezegd dat ik mij helemaal niet goed voelde maar haha toen sliep ik ineens.
Iets meer dan een uurtje later werd ik terug wakker op de recovery met een paar draadjes in m'n mond. Deed wel pijn maar ik kreeg gelijk serieuze pijnstillers, dus het viel nogal mij. Mijn bloeddruk en hartslag waren wel een beetje kwakkel, maar daarna mocht ik toch weg van de recovery. We hebben wel een uur moeten wachten op patiëntenvervoer, dus dat was wel een beetje zuur. Ik was nog altijd misselijk ook, dus ik kon niet stappen, dus met het bed over de gangen door het ziekenhuis, met een infuus en operatieschortje, haha was wel een zicht denk ik. Op mijn afdeling kon ik nog altijd niet stappen, en is de verpleging eventjes komen helpen om op bed te liggen. Ik was echt heel misselijk en dat voelt zo lastig om dan te stappen, ik mocht ook niet alleen uit bed, ook niet 's avonds.
Heb mijn infuus nog gehad tot 19.05 ongeveer, en dan mocht het er eindelijk af. Daarna heb ik wel nutri gehad zodat ik toch nog iets van caloriëen binnen had.
Maandagnacht heb ik nog wel veel nagebloed, maar dat is heel normaal naar het schijnt, dus maakte ik me verder ook niet zoveel zorgen.
Dinsdagochtend heb ik wel heel veel keelpijn gehad, maar ik mocht wel eventjes blijven liggen. In de namiddag moest ik terug mee met de therapie en ik voelde mij nog heel suf. 's ochtends heb ik niet gegeten, en 's middags had ik dus weer nutri.
Ik kreeg wel regelmatig dafalgans van 1 gram, maar die vallen mij precies heel zwaar, ik val er precies van in slaap altijd.
's avonds had ik weer nutri en boterhammen al en ik moest die 2 boterhammen eigenlijk zonder korstjes al proberen op te eten. Want vanaf woensdagavond had ik terug normale plateau.
's middags had ik nog nutri en 's ochtends ook.
De therapieen waren heel zwaar omdat het gewoon heel moeilijk was ook om te volgen omdat ik zo moe was, en dat was echt vervelend. Mijn hoofd leek echt een betonblok zoiets.
Woensdagmiddag is mama dan gekomen en zijn we buitengegaan maar ik was nog altijd heel moe. Ik heb wel voor mezelf weer een exposure gedaan :D! Een kinder bueno ijsje bij de australian home made ice cream in Gent :).
Was wel eens lekker maar nadien toch weer veel schuldgevoelens en compensatiedrang gehad. Maar ik had nog niet zoveel gegeten, dus bekeek ik dat als veilig. Ook al is het alles behalve veilig.
Ik had heel veel pijn aan mijn kaken.
's Avonds had ik dus volledige plateau terug; ik heb dan boterhammen 3 gegeten zonder de korsten dan met kaas erop. Wel hatelijk want opeens lijkt het alsof ik heel snel eet maar dat is gewoon omdat ik maar de helft van de boterhammen opeet.
Donderdag ben ik dan terug volledig gestart. Dat gaat tot nu toe redelijk maar heb met momenten echt nog wel pijn. En heb ook het gevoel dat alles zo 'n beetje ontsteekt. Mijn kaken zijn ook vele warmer, en heb nog steeds de blauwe plek op mijn rechterwang.
Boterhammen doen veel pijn. Had ook kooktherapie vandaag en het was biefstuk maar dat ging ECHT niet, dus die heb ik gepast.
Mijn gewicht is wel ongeveer stabiel gebleven.
Morgen mag ik niet mee zwemmen jammer genoeg, met hechtingen is dat niet zo slim natuurlijk. Jammer, mijn enige beweging.. :(.
Morgen schrijf ik nog een berichtje voor het weekend.
Eerst wil ik even mijn broer feliciteren met z'n verjaardag! Gelukkige verjaardag, Jeroen! :)
Ik was met mijn vorige bericht gebleven tot dinsdagavond vlak voor het avondeten. Het avondeten is eigenlijk goed gelukt, ook al was het een beetje teveel. De dinsdagavond activiteit was ook wel heel leuk. Het was zo dat spelletje weerwolven..
De woensdag was het heel druk. Ik had eerst om 9u een afspraak bij de psycholoog. Dat ging eigenlijk redelijk vlot. Alleen is het zo jammer dat ze hier zien dat ik het laatste tijd heel moeilijk terug heb, vooral psychosociaal dan. Dat zit me wel heel dwars. Ze denken ook dat ik hier boos ben soms terwijl dat eigenlijk niet echt is.. Toch niet op iemand gericht. Het kan zijn dat er wel dingen gebeuren waarvoor ik soms boos ben maar dat gaat snel over. Ben dikwijls ook gewoon boos op mezelf, wat ook niet raar is. Het doet alleen echt pijn om zoiets te horen als je echt probeert aan jezelf te werken, en goed je best te blijven doen.
Daarna had ik IB gesprek om 10.30 en dat was juist hetzelfde, moeilijke gesprek. 'Heb jij nog voldoende motivatie?' Ja tuurlijk, maar soms heb ik inderdaad mijn slechte dagen. Ik vond het een vervelende vraag. Ik doe echt mijn best..
En dan ging het nog om een aantal zaken dat ik ook niet zo leuk vond. Ik moet nu blijven opbouwen, en mag niks meer afvallen, of anders worden het nutri's. Hatelijk. Het is psychologisch heel moeilijk om op te bouwen, maar het zal moeten... *UPDATE* Op zondag eet ik nu 's morgens 3 sneetjes brood, 's avonds 4 ondertussen. Ik vind het erg dat ik MOET opbouwen en geen vrije keuze meer heb nu, omdat ik zo sneller een terugval zou kunnen hebben omdat ik het niet voor mezelf doe.
Opzich is het een heel knappe stap dat ik zet, maar ik ben benieuwd hoelang ik dit volhoud.
Ik was wel een beetje slechtgezind na die 2 gesprekken, het was wat veel in 1 keer, en om dan een goed vervolg te geven, het was brandalarm.
Geen oefening, maar echt evacuatie enzo.
Een patiënt op de UPSIE had z'n matras in brand gestoken. Onze afdeling ligt naast de UPSIE, en wij hadden dus enkel heel veel last van rook. De UPSIE werd eerst geëvacueerd. Maar die stonden dan allemaal op onze afdeling, en toen kregen wij ook plots rook en dan is het brandalarm voor onze afdeling ook opgesprongen. Wij waren toen nog aan het eten, dus opeens gingen alle deuren dicht, en dat was wel heel eng. We moesten alles laten liggen (mochten enkel heel vlug onze jas nemen) en dan zijn we naar de AS (angst en stemmingstoornissen) afdeling gegaan met z'n allen. Was niet zo leuk eigenlijk en een heel stresserende gebeurtenis. Na een uurtje mochten we terug naar onze afdeling, en ze hebben nog een uur ongeveer rook staan wegblazen met zo'n machine.
En als kers op de taart.... : ik had oudergesprek ook nog is bij de psycholoog. Met mama dit keer.
Na het gesprek zijn we eventjes naar Gent gegaan. Ik heb daar als tussendoortje een halve wafel gegeten. Dat vond ik wel knap van mezelf, dat is nogal een drempel waar ik over moet, ook al is het een halve, toch vind ik het knap!
Het avondeten ging redelijk goed eigenlijk. Toen at ik nog 3 sneetjes 's avonds dus dat ging nogal qua hoeveelheid.
Ik heb wel heel slecht geslapen de woensdag maar ik denk dat het een beetje een te drukke dag geweest was, om goed door te kunnen slapen.
Donderdag was het uiteraard weer zwarte dag. Weegmoment... : 200 gram bij. Stabiel dus eigenlijk. Beter dan afvallen zegden ze, maar echt blij ben ik er niet mee. Zou blijer zijn als er 200 af zou zijn. Maar dat is naturulijk geen optie meer.
Het ontbijt was even moeilijk omdat ik bijgekomen was, maar het heeft ook niet veel zin om alleen 's morgens niet te eten natuurlijk. Dus heb ik mezelf overtroffen en toch m'n ontbijt genomen, niks gecompenseerd..
Qua therapieen slaagt de donderdag wat tegen omdat we dan kooktherapie hebben.
Dit keer was het als voorgerecht : slaatje met kaas en appel, als hoofdgerecht: aardappels met kalfsvink en witloof en als nagerecht pudding met een speculaasje.
Ook hierbij heb ik m'n doelstellingen weer verhoogd. 1/2 sla, heel het hoofdgerecht en heel het dessert.
De kooktherapie gebruik ik als extra oefenmoment naar huis toe. Heel moeilijk, zeker omdat er zoveel boter en dergelijke in moet, maar toch ben ik echt trots op mezelf.
Ik ben ook trots op mezelf voor de stappen die ik deze week gezet heb naar eten toe. Ik zou zoiets niet snel zeggen omdat ik redelijk perfectionistisch ben, maar toch.. ben ik blij. Het is nu een kwestie van volhouden natuurlijk.. ................. en verder opbouwen :(.
In de namiddag hadden we normaal gezien uitstap, maar omdat het hier massa's sneeuwt konden we niet op uitstap en werd het een film: boys don't cry.. Wel een zware film, maar er zat wel iets in. Een verhaal eigenlijk over vertrouwen, verdraagzaamheid, .... Er moest natuurlijk wel iets therapeutisch inzitten natuurlijk.
Vanaf volgende week start trouwens het buddy- overleg terug. Denk dat dat heel moeilijk gaat zijn, maar we doen ons best natuurlijk!
De vrijdag was al bij al heel snel voorbij.
Het zwemmen was weer superleuk! Daar kijk ik altijd hard naar uit! Even beweging....
Heb ook nog een gesprek gehad met de dokter; over vanalles, over de operatie maandag voor de wijsheidstanden, welke vloeibare voeding ik ga krijgen en dat ik MOET eten en dan ik zeker genoeg kcal moet binnenhebben, pff, ik kijk er al naar uit ......
Het weekend is heel snel gegaan eigenlijk. De zaterdag zijn we even naar Wijnegem gegaan, maar het was niet zo leuk omdat het enorm druk was. Ik wil graag nog eens naar shopping center, maar niet als er ZOveel volk is. Dan voel ik me zo klein en benauwd en weet ik veel, alles wat negatief is eigenlijk.
Maar als beloning heb ik als 3 uurtje een bolletje ijs gegeten bij de australian home made ice cream.
Het was een hele grote stap, omdat dat roomijs is, en daar zitten wel wat calorieen in zeg maar, maar ik moest toch een tussendoortje nemen, dus heb ik voor speculaasijs gekozen. Speculaas is niet zo veilig, maar van 1 bolletje ijs kom je ook geen 10 kilo bij... Daarna zijn bomma & bompa gekomen 's avonds. Dat was ook wel leuk, en ik was blij dat ik ze nog eens zag.
Het was wel een kostelijk weekend want zowel m'n laptop als MP3 zijn gecrasht.. Moet mij weer overkomen natuurlijk. Gelukkig had papa de oplossing :) Ik heb nu zijn oude MP3 die hij niet meer nodig had, en voor de laptop gaan we nog kijken :).
Zondag was het aan het sneeuwen als ik terug moest naar Gent, dus waren we telaat... Kwartiertje, dus ik mocht ook een kwartiertje langer eten gelukkig. In de terugweg naar huis hadden ze nog steeds niet gestrooid en ik werd er een beetje onrustig van. Papa kan wel goed rijden in de sneeuw, gelukkig.
DOor dat rotte weer waren we pas laat thuis, en ben ik niet kunnen gaan paardrijden :(. Ik vind het heel rot want ik verheugde me al op het happy kwartiertje.. Maarja volgende week terug!
Dan heb ik voor de rest van de middag maar een rustige middag gehouden en films gekeken.
Na het eten waren we al direct vertrokken dus was ik hier al heel vroeg terug.
Nu mag ik niks meer drinken en morgen mag ik ook niks eten, omdat ik om 10.30 eventjes operatie aan de wijsheidstanden heb, hopelijk valt dat allemaal mee, maar dat zal wel. Ben benieuwd trouwens of je dom wordt van wijsheidstanden laten trekken.. haha!
Dit weekend is eigenlijk redelijk goed verlopen. Het was wel minder druk dan anders, maar dat had ik bewust zo gekozen, omdat ik anders ook gewoon geen rust heb in het weekend en eigenlijk is het wel de bedoeling om even rustig bezig te zijn. De therapie was wel nogal zwaar geweest de vorige week, dus ben ik de zaterdag al begonnen met 'uit' te slapen. Tot 7u dus haha.
Daarna heb ik me rustig bezig gehouden, tussenin nog het yoghurtje genomen, en dan nog eventjes rustig beziggehouden, en daarna het middageten, was weer een hel tot en met. Heel m'n bord opeten is echt het ergste dat ik hier al heb gemoeten, verschrikkelijk. Het voelt ook echt heel slecht. Maar veel keuze heb ik denk niet meer.
Daarna was het al bijna vertrek, dus snel even alles ingepakt enzo.
Dan ben ik naar huis gegaan, en toen we thuiskwamen moest ik al direct m'n 3 uurtje nemen, dat was wel lastig, maar ondertussen ben ik het gewend. Jeroen had al pudding gemaakt, dus dat vond ik wel heel leuk, dus heb ik me ook geforceerd om hem op te eten.
Daarna heb ik wat tv gekeken, me rustig bezig gehouden, ik had nood aan rust want ik was heel moe.
HEt avondeten ging eigenlijk wel redelijk vlot, ik ben een beetje automatische piloot nog altijd, gewoon doen, niet nadenken en vooral geen vragen beginnen te stellen zoals: hoeveel calorieen, wat ben ik nu aan het eten, hoeveel ben ik aan het eten, hoe dik ik wel niet zal zijn als ik het op eet? Zo blijft toch ieder eten een soort gevecht met mezelf.
Ik voel me na elke maaltijd echt even slecht, ook al lustte ik vroeger bijna alles graag. Dat is ook gewoon al frustrerend. Ik ben juist zo'n olifant...
Daarna gingen we gelukkig snel naar Wijnegem. Heb even de H&M leeggekocht :).
Wel blij met m'n nieuwe kleren.
Zondagochtend was ik alleen thuis, en ik weet niet of ik dat wel zo goed gedaan heb. Heb als 10 uurtje wel een peer genomen :) en als ontbijt een pudding. Maar verder is het niet gelukt. Voor de rest heb ik die dag wel normaal gegeten, maar alleen zijn is niet zo heel makkelijk. Dan 'vergeet' je zoiets heel snel.
Gelukkig was het bijna paardrijden :). Nog eerst 'even' op en af naar Gent voor het middageten. Dat liep weer niet zo makkelijk, maar toch al een heel klein beetje vlotter dan gisteren.
Daarna zijn we naar paard gegaan! Superblij! Ik heb dus weer een kwartiertje paardgereden, en perongeluk ook gedraaft en gegallopeerd. Niet dat da tzo veilig is natuurlijk maar ik kon niet anders even. Ik had het heel hard nodig.
Toen ik afstapte was ik natuurlijk weeral doodmoe.
Dan heb ik thuis nog gegeten, m'n 3 sneetjes brood, en daarna zijn we terug naar Gent gegaan.
In Gent heb ik dan nog juist m'n 21 uurtje genomen, en daarna gaan slapen.
Maandag was ook weer heel druk, omdat mensen besproken werden. Ik gelukkig niet, dus voor mij zou de bespreking niet echt veel gevolgen kunnen hebben.
Ik was ook weer afgevallen met de weging. Ook al wou ik dat niet. Maar ergens ben ik nog wel gelukkig dat ik niet ben bijgekomen. Eerst hadden we doelstellingen vergadering. Dat ging in de T groep nogal vooruit, omdat iedereen eigenlijk al zowat heel z'n plateau heeft opgebouwd, alleen ik ben nog een beetje in opbouw, maar toch ook niet meer zo overdreven veel. Dus dat was heel snel afgehandeld ...
Daarna hadden we een uurtje werkboek, en dat uurtje heb ik heel nuttig gebruikt ;). Nee ik heb verder aan m'n motivatieboekje gewerkt, zodat dat binnekort ook af is. Verder kwam de creatieve therapeut ook afscheid nemen, dat is altijd een beetje vervelend en moeilijk ook. Maar we hadden een afscheidskadotje gemaakt, met de hele groep onze hand op een groot papier gezet, met onze naam onder, daar was ze wel heel blij mee :).
Daarna was het al eten, ook weer heel moeilijk, het was pasta, en omdat dat zoveel kleine stukjes zijn, is dat voor mij echt heel moeilijk om alles op te eten, het liefst zou ik alles laten liggen. Ik deed eerst de groenten eruit opeten, dan het vlees opeten en dan pas de pasta zelf, omdat dat het moeilijkste is. Het makkelijkste eigenlijk is rijst of puree. Rijst omdat daar ongeveer het minste inzit, en puree omdat dat niet zo heel zwaar is. Maar verder vertrouw ik niks, en zeker aardappelen, lijken mij een zeer grote dikmaker.
Daarna was het ergotherapie. Bij ergo is het altijd vrij werken rond motivatie, of andere dingen, dat kan je allemaal bespreken. Momenteel maak ik in ergo een werkje over het gezin. Dus ik zie mijzelf klein, dus ik heb gekozen om mezelf te tonen als slang. Omdat ik niet zo hard opval, en ook makkelijk dichtklap enzo. Voor mama koos ik dan de manen van een leeuw, en die heb ik dan gemaakt. Voor papa denk ik dat ik een poes neem, en voor Jeroen weet ik het niet zo heel goed.. Ik denk voor Jeroen een beer ofzo. Omdat hij zo groot is, en een beetje het tegenovergestelde van mij, hij is niet zo heel onzeker dus zo kan ik het wel laten zien natuurlijk.
Bij het 3 uurtje had ik het weer even lastig met de prince koeken. Er zitten er natuurlijk 2 in een pakje, en de calorieen stonden er open en bloot op. Dus dat was weer een uitdaging op zich al. Heb ze toch allebei opgegeten dus ergens is dat heel knap. Ook al voelde ik me heel dik en dom dat ik zoveel at.
Daarna was het PMT. Gisteren was het echt 'shocktherapie'. We hadden een therapie rond lichaamsperceptie. Het woord zegt het zelf al. We kregen allemaal 3 touwtjes, met die touwtjes moesten we dan 1 cirkel maken hoe we het voelen, dan een cirkel hoe we denken dat het is en eentje hoe we wensen dat het is. Dan moesten we eerst onze bovenarm doen, zonder te meten, dus die 3 cirkels leggen, en dan kwam de therapeut echt meten, en dan kwamen we tot de conclusie dat ik mezelf 3 keer dikker zie dan ik zelf ben. Nogal hard, maar ik was niet de enige die daarover dacht. Het is natuurlijk wel een goede therapie om eens te zien hoe verstoord je lichaamsbeeld eigenlijk is. Daarna volgde de bovenbenen nog en de buikomtrek. Eigenlijk had ik overal het zelfde probleem. Ik zie mezelf gewoon veel dikker dan dat ik ben. Moeilijk.. De groep was heel stil.. En zijn ook in stilte terug naar de afdeling gegaan en dat is niet van de gewoonte eigenlijk.
De dinsdag was het weer een beetje hectisch. Het ontbijt verliep weer ietsjes moeilijker. Het is ook dat ik het moeilijk vind om volledig beleg op m'n boterhammen te doen. Dus bijvoorbeeld 1 smeerkaasje, je krijgt er 2 voor 4 sneetjes brood, dus moet je er eentje op 2 sneetjes brood doen, en ik gebruik dat 1'tje voor mijn 3 sneetjes brood. En ik zie het echt niet zitten om meer op m'n boterhammen te doen. Ik moet ook nog opbouwen in boter op m'n boterhammen, maar ik lust dat echt gewoon niet, het is niet van niet willen.
We hadden eerst terug PMT. Ontspanningsoefening en rek en strek oefeningen. Dat vond ik wel wat beter dan de shocktherapie van gisteren :). Het is wel leuk om zo te mogen bewegen, omdat je hier normaal gezien echt niet mag bewegen. Het voelt weer wat beter, dan ben ik tenminste eens niet zo lui.
We kregen ook uitleg over het nieuwe programma. Vanaf volgende week wordt het buddy overleg terug ingeschakeld. Met 1 verantwoordelijke per tafel, E en T groep gescheiden. Ik vond het een goed idee om dat terug in te schakelen, zo leer je ook om assertief te zijn naar jezelf en naar anderen toe, en zo leer je ook om te gaan met kritiek of complimentjes over eetgedrag. Zo kan je er natuurlijk zelf ook beter aan werken. Ik denk dtoch wel dat het moeilijk zal zijn. Bij de E groep zit een verpleegkundige bij, wij mogen het alleen doen. Diegene dat die week verantwoordelijk is voor buddy, krijgt een keer psycholoog extra in de week. Dat is dan om te leren hoe je zoiets moet aanbrengen. Nu onze groep is klein, dus wij gaan bijna iedere x dezelfde mensen hebben, dus ik denk dat dat ook wel vlotjes zal gaan. Ik ben wel de enige de nog niet volledig heeft opgebouwd, dus ik denk dat ik wel wat kritiek zal krijgen. HEt is belangrijk om dan mijn eigen mening te vertellen, dat ik het liefst opbouw op m'n eigen tempo, dat ik me daar veiliger bij voel denk ik .
Mogelijks volgende week komen er dagen dat we therapie gaan hebben tot 17.30. Omdat ze gewoon niet alles in het schema krijgen. Het nieuwe rooster is sowieso wel leuk. Alleen de crea zal ik wel gaan missen. DIe 2 uur ergo zijn nu ook niet 'het'. Op donderdagmiddag wordt er terug een groepsactiviteit georganiseerd, dat is ook wel superleuk denk ik!
Dan bij ons valt de groepstherapie weg, behandelevolutie valt weg en psycho educatie valt weg. Ik ben wle blij dat psycho educatie wegvalt voor ons, omdat wij dan eerst zwemmen hadden en daarna nog eens naar de dokter luisteren is echt heel vermoeiend. Maar wat in de plaats komt zal ook heel zwaar zijn. In de plaats van die 3 therapiëen krijgen we assertiviteit, lineham en hervalpreventie.
De crea wordt dus opgevangen door de uitstap op donderdagmiddag. Dat kan van alles zijn, maar zowel e als T groep mag mee, dus waar trek je de grens van confronterend- niet confronterend?
Daarna was het weer etenstijd. M'n bord is helemaal leeggeraakt uiteindelijk, het was echt heel moeilijk weer, maar ergens kon ik me er ook over zetten, omdat ik wist dat het redelijk mager was. De wittekool was weer superlekker natuurlijk :).
Daarna hadden we exposure. Ik had iets genomen dat ik vroeger heel graag lustte: de kinderbueno. Dat is wel absoluut niet veilig voor mij omdat er zowel chocolade als iets in zit. De caloriêen stonden er ook op dus ik begon al terug te twijfelen in de winkel, maar uiteindelijk heb ik hem toch meegenomen. Tijden exposure zelf voelde ik me heel zenuwachtig. Het heeft ook wel een tijdje geduurd voor ik hem helemaal opgegeten had en ik begon zelfs te twijfelen om maar 1 stukje te nemen. Maar uiteindelijk heb ik hem helemaal opgegeten, hoe rot dat ook voelde.
Tijdens de psycho daarna, was het moeilijker om over te spreken als vorige week. Dit was ook een stapje moeilijker dan die van vorige week. 246 kcal is echt teveel. Maar vroeger at ik dat ook allemaal, en normale mensen zonder eetprobleem eten dat ook allemaal, zelfs 2 bij wijze van spreke, dus waarom zou ik mezelf dat niet toestaan? Een heel moeilijke vraag, waar ik ook heel moeilijk een antwoord op vind. Omdat ik dat niet verdien. Ik ben lelijk, en te dik, dus ik mag dat niet.
Zometteen is het avondeten, en daarna avondactiviteit, ik voel me niet zo fit, dus ik hoop dat het een beetje lukt. Op dinsdag is het 's avonds ook de warme maaltijd (1/2 de van een warme maaltijd dan, want je krijgt er 2 boterhammen bij) dus het zal weer moeilijk worden..
Vandaag nog eens een berichtje over de voorbije dagen. Er is weer wel wat gebeurd, en ik heb ondertussen ook terug weging en nieuwe therapieen gehad, die wel moeilijk waren, en veel diepgaander als in de E groep.
Je word ook constant met jezelf geconfronteerd, en dat is best moeilijk. Ik merk wel dat ik stappen aan het zetten ben, maar ik heb daar vele meer tijd voor nodig dan andere mensen van m'n groep en dat stoort me wel, storen is misschien het foute woord, maar het voelt niet goed aan in ieder geval.
Ik heb gisteren heel overhaast een opbouw gedaan in middageten, zodat ik nu de hoofdmaaltijd van het middageten helemaal opeet, maar dat was een beetje snel en nu voel ik me er heel slecht bij, dus zal ik vandaag even moeten kijken hoe het loopt, en zal ik mogelijks terug een stukje moeten afbouwen. Ondertussen eet ik 's morgens en 's avonds ook 3 boterhammen ipv 2,5. Ik moet toch naar 4 tot ik op gewicht ben, dus het zal ooit eens moeten, en dan verkies ik de korte pijnen. Ik vind het verschrikkelijk om zoveel te eten, en het voelt heel slecht, heel slecht, maar ooit zal het toch een keer terug moeten, dus zet ik toch door.
Woensdagavond was het heel rustig want heel mijn groep was uit gaan eten maar ik kon niet mee. Daar baalde ik wel van, maargoed, ik zat dus terug met de E groep aan tafel, en het is best moeilijk om je 3 sneden brood vast te houden als diegene over je een half sneetje eet, da's echt heel moeilijk, want dan lijkt het alsof je zoveel eet, en dat dat abnormaal is. Terwijl bij mij aan tafel iedereen er 4 eet, en sommigen zelfs een plateauverhoging hebben en 5 of 6 boterhammen moeten eten.
Maar toch heb ik m'n 3 sneden wel vastgehouden, en heb ik ze dus wel opgegeten. Ik voel me alleen deze week een beetje automatische piloot.
Daarna was ik even alleen buitengeweest, en dat is helemaal misgelopen. Ik was enorm gefrustreerd, en dan alleen buiten gaan, waardoor ik veel te snel aan het wandelen was. Snelwandelen is niet zo slim als je eigenlijk niet teveel mag bewegen. Op afdeling kreeg ik dan even een uitbarsting van alles wat ik weeral had opgekropt.. Gelukkig kon ik er nadien wel even over praten, en heb ik deze week ook echt veel gepraat met de verpleging, psycholoog en dokter, dus ergens ook wel een opluchting.
Ik heb me heel de week ook heel stressig gevoeld, en ja dat doet er natuurlijk ook geen goed aan. De verpleging had het al gezien, maar het is voor mij heel belangrijk dat ik zelf de stap zet om erover te praten.
Daarna voelde ik me heel slecht. Ik heb ook terug verhoging van de slaapmedicatie gekregen, omdat ik er gewoon niet meer doorslaap omdat ik me zoveel zorgen maak over alles.
Ik ben dan de woensdag heel vroeg gaan slapen.
Donderdag had ik eerst weging, en natuurlijk was ik weer afgevallen. Ik had eigenlijk echt verwacht dat ik zou bijkomen, maar blijkbaar valt het dus nogal mee.
Ze vinden het alleen niet zo goed dat ik schommel qua gewicht. Soms 200 bij, dan 200 g eraf, en ik blijf nooit stabiel. Ik weet zeker dat ik maandag heel veel bijgekomen zal zijn, maar ik ga proberen om niet af te bouwen dit weekend thuis.
Ook al zou ik het verschrikkelijk vinden om bij te zijn, maar ergens zal ik dat toch moeten leren loslaten, maar dat is misschien wel de moeilijkste stap van de opname.
Daarna had ik kooktherapie. Dat was echt heel moeilijk. Wow.. Zeker omdat ze ook zeiden dat ze er extra boter en suiker indeden omdat wij moeten bijkomen, dat vind ik wel erg, dat maakte het nog een stapje moeilijker.
De menu was eerst soep, daarna braadworst met appelmoes en aardappels, en dan fruitsalade.
Ik vond het helemaal niet leuk om voorgerecht-hoofdgerecht-dessert te eten. Je moest ook zelf je porties opscheppen maar ik wist het niet meer zo goed, dus had ik te weinig genomen. Niet dat ik zelf dat zo erg vind maar het is wel de bedoeling dat je leert om juiste porties te nemen. Ik moest de soep maken, met heel veel boter in om de groenten aan te stoven. Verschrikkelijk om zo'n klont boter erin te doen. Ik wil echt niet weten hoe calorierijk dat eten was.. Hatelijk gewoon.
Het eten zelf ; het moest allemaal veel rapper dan die 3 kwartier dat ik anders krijg om te eten. Op 20 minuten moesten we eten, en ik kreeg al buikpijn als ik nog maar had opgeschept. Ik haat het echt om zoveel te eten. Ergens voelde het ook wel veilig omdat iedereen ervan eet, maar toch, het blijft zeker niet gemakkelijk. Uiteindelijk heb ik 1/2 soep, en dan al het vlees, alle groenten en dan 1/3 aardappelen, en dan 1/2 fruitsalade. Ik heb in ieder geval geprobeerd om het voorgerecht wel te nemen, en het nagerecht ook te proberen, maar ik heb ook gemerkt dat dat eigenlijk nog een beetje veel is. Dat lukt nog niet voor m'n hoofd. Het was ook m'n eerste kooktherapie, dus ik moest zelf ook een beetje zoeken naar alles, en een beetje proberen. Het voordeel is wel dat je zoveel peper en zout neemt als je zelf wilt! :D Haha.
Daarna had ik psychotherapie, behandelevolutie, met de psychologen. Dat is ook wel moeilijk, want dan moet je zeggen wat ze hebben gezegd op de staffvergadering, de fasebespreking dus, en dan krijg je daar ook feedback over van de groep. Ik heb veel complimenten gekregen dat ik sociaal hard vooruit aan het gaan ben, en dat geeft wel een goed gevoel. Het kost voor mij veel inspanningen om sociaal te zijn, en te praten, maar het begint toch wel een klein beetje te lukken, ook al blijft het moeilijk. Wat wel vervelend was is dat er ook negatieve kritiek kwam op andere mensen, dus dat maakt me bang voor volgende weken.
Daarna hadden we heel slecht nieuws gehad, de therapeut van creatieve therapie gaat weg, opeens, omdat haar contract niet verlengd wordt. Dat is wel heel jammer want crea is wel hetgene wat het meeste 'mijn' therapie was, omdat je jezelf kon uiten via materiaal om te knutselen en niet al pratend. Dat heeft me dikwijls ook geholpen, zeker als we met klei mochten werken. Maar ook gewoon even bezig zijn is superleuk, dus ik zal het heel hard missen. In de plaats gaan we waarschijnlijk psycho krijgen, en dat is gewoon een heel pak zwaarder.
Op vrijdag hadden we psycho doelstellingen vergadering, die is wel anders als in de E groep, en ook veel diepgaander en moeilijker, je moet gewoon eerlijk zijn tegenover je zelf. De psychologische dingens gaan over motivatie, zelfwaardering, kritiek en perfectionisme, lichaamsbeleving en interpersoonlijk functioneren. Wel moeilijk.
We hebben ook zwemles gehad, en dat was eerst heel confronterend maar daarna superleuk dat ik eindelijk wat beweging had!
Nu is het weekend, dus ik kijk al uit naar m'n kwartiertje paardjehobbelen!
Was al een tijdje geleden tot het vorige berichtje. Heb het heel druk gehad de vorige dagen. Er is veel gebeurt ook gewoon..
Ik zal beginnen met de maandag.
Die dag was het weging en ik was weer 200 gram bij. Ik haat het, en zal het nooit graag zien dat ik bijkom. Maar bij wie is dat wel?
Ik had echt al geen zin meer om te eten.. Om het er toch maar terug af te krijgen. Ik wil best normaal eten, maar ik wil helemaal geen grammetje bijkomen.. Dat is het grote probleem natuurlijk van een eetstoornis.
Het eten ging eigenlijk goed. Ik heb weer een opbouw gedaan. Nu eet ik 3 boterhammen 's morgens, en 3 's avonds, en 's middags al het vlees, groenten en 3/4 aardappels. Gewoon omdat ik dat er echt niet bijgestompt krijg, ook weet ik dat er in aardappelen het meeste calorieen zitten, en dat maakt het natuurlijk nog moeilijker.
Ik heb nu ook met de diëtiste afgesproken om 2x hartig beleg te krijgen, omdat zoet echt niet lukt, maar nu krijg ik dus helemaal geen zoet beleg meer, en zal ik dus terug moeten verhogen in beleg. Ik heb ook terug volkorenbrood gevraagd, veel lekkerder dan wit brood en beter voor mij ook.
Verder heb ik tijdelijk de pistolets uitgesloten. Omdat ik me even wil concentreren op het brood op zich omdat dat al moeilijk genoeg is. Verder heb ik natuurlijk paardenvlees opnieuw terug uitgesloten, haringsalade, en van dessertjes mocht ik enkel iets van vla uitsluiten. Dus heb ik dan die wittekaasmousse al uitgesloten en de vanillevla met stukken geconfijt fruit; daar hou ik het dan maar bij want anders ga ik echt teveel gaan uitsluiten. Van vlees heb ik gevogeltestoofpot uitgesloten, en gisteren kreeg ik dan een kipfilet.
Ik vind het moeilijk omdat ik nu al weet dat eens ik in Fase 3 zit dat ik al m'n uitsluitingen zal moeten laten vallen, ook al zit ik in 2de x 2de fase;.. Het is toch al een kopzorg.
Het was dan de bespreking. Iedereen werd besproken dus het was een soort crisis op de afdeling. Het was echt heel hectisch. En ik heb kamer 8 dus ze beginnen altijd bij 1, dus het duurde ook anderhalf uur voor ze bij mij waren, dat was ook wel een beetje eng. Het is wel goed om te leren omgaan met stress natuurlijk. De dokter zei dat ik al goed vooruit was gegaan, en dat ik daarom naar de T groep mocht, maar dat ik wel in 2de keer 2de fase blijf. Daar ben ik opzich best wel tevreden mee, maar ergens ook bang omdat dit echt een heel andere groep is, en andere therapiëen, meer druk om op te bouwen, en vooral zwaardere therapiëen.
Ik moest in de namiddag dus ook al direct meedoen met de therapiëen van de T groep. We hadden eerst PMT. We moesten elkaar een balletjes massage geven en dat vond ik heel eng en moeilijk. Met al die aanrakingen heb ik het niet zo. Ook ik was heel gestresseerd en ik had het heel moeilijk met die massage. Uiteindelijk lukte het wel hoor, maar toch, ik was er niet gerust in..
Wat er anders is aan de T- groep? Bij de T groep ligt het accent op de psychosociale vaardigheden en bij de E groep ligt het echt op het eten zelf. Bij de T groep moet je ook echt moeilijkere dingens leren eten tijdens de exposure, en tijdens de kooktherapie. Koken is ook iets nieuws in de T groep. Je krijgt ook meer PMT; en zwemmen natuurlijk. Dat zal ook heel moeilijk worden. Je mag op woensdag avond ook weg, van 14u tot 20.30u. Dat is ook wel iets meer vrijheid. Daar ben ik ergens wel blij om, maartoch, het opbouwen zie ik echt nog niet zitten...
Dinsdag had ik dus al gelijk een exposure. Ik had gekozen voor een marshmallow, omdat ik dat vroeger zo graag at, en chocola echt een grote uitdaging is.
Dat ligt echt heel moeilijk. Droge koekjes meestal niet, behalve als het zo van die letterkoekjes ofzo zijn, maar met chocola of iets in is wel heel moeilijk. Je mag ook iets bij de bakker gaan kopen, er zijn mensen dat zo'n Berlijnse bol ofzo nemen, maar dat leek mij echt een beetje moeilijk nog. Ik vind ook dat je beter je eerste exposure voorzichtig kan zijn, omdat je het anders vlug als faalervaring ziet en vlug terugvalt. Dat wou ik echt voorkomen want dat is ook 1 van mijn triggers..
Ik vind het wel een leuke groep, ik heb de indruk dat je echt steun hebt aan de groep, en dat helpt mij langs de andere kant ook wel om mijn opbouw wat vast te houden. Alleen de aardappels lukken opeens weer niet meer, hatelijk... Ik ben gewoon heel bang om bij te komen, ik merk toch dat het mij nog niet helemaal lukt om dat los te laten. De andere mensen aan mijn tafel eten bijna allemaal alles op, met soep en dessert bij, dus het is moeilijk omdat je ook een heel grote druk op je krijgt. Maar ik doe m'n best, en het zal wel lukken op termijn. Ik heb nog geen ontslagdatum, dus dat is nog een eindje weg. Wel sta ik al een stapje dichter nu naar huis toe! Ik ben echt benieuwd!
Tijdens de avondactiviteit was ik teveel gestresseerd omdat het een spelletje op tijd was, en ben ik eventjes naar de verpleging gegaan omdat ik het even heel lastig had. Gelukkig heeft dat mij wel heel hard opgelucht, en was ik daarna wel terug wat rustiger. De dokter gaat mijn slaapmedicatie ook nog verhogen, ik ga een natuurlijk middel nog krijgen bij mijn slaapmedicatie, dus ik hoop dat dat echt helpt, want doorslapen lukt niet, maar in slaap vallen ook niet, dus dat is wel lastig.
Daarna heb ik na het 9 uurtje nog eens gepraat met de verpleging en dat was nog een beter gesprek dan het eerste dus was ik gisteren relatief rustig eigenlijk, ik heb hier natuurlijk ook 1 iemand van de verpleging die ik iets liever heb en meer vertrouw dan de rest, zoals overal :). Gelukkig is ze er wel heel veel. Mijn IB is ook lief, maar op de moment heeft ze nachten en zie ik ze dus niet, tenzij ik laat opblijf.
Woensdag had ik eerst een oudergesprek met papa erbij en de psycholoog en de dokter. Ik vond het een vervelend gesprek, en ik voelde mij er ook niet goed bij achteraf, heb geen idee waarom... Oja het gesprek dinsdag met de psycholoog ging ook wel redelijk vlot.
Op medisch vlak mag ik me stilaan wel terug gerust gaan voelen gelukkig :)!
Dus dit weekend weer een kwartiertje paardjerijden.
Ben wel blij!
Deze middag heb ik niks te doen, maar dat is goed dat ik even rustig kan bezig zijn.
:) Zo dit was een 'korte' samenvatting van de afgelopen dagen
Ik ga denk ik komende tijd 1x in de 2 dagen een blogbericht schrijven, ik heb niet de indruk dat zoveel mensen hem nog lezen, dus kan ik evengoed eventjes om de 2 dagen schrijven. Ik zit ook aan elk bericht wel een uur of anderhalf uur bezig, dus als dat dan 1x in de 2 dagen is is dat wat handiger. Als ik belangrijk nieuws heb zet ik dat er ook op natuurlijk. Zoals maandag!
Het was gisteren een heel drukke dag. Hij was goed gevuld met veel therapiëen, maar de therapie was ook best zwaar gisteren, wat diepgaander.
Het eten was weer heel moeilijk, ik weet het niet, mijn maag ontplofte bijna.. Echt een verschrikkelijk gevoel. Bij het ontbijt moest ik ook verhogen, dus dat was vervelend.
3 sneetjes brood met beleg. Beetje moeilijk, en nogal proppen om binnen de tijd klaar te zijn. Toch was het gelukt, en was ik ergens fier op mezelf, maar langs de andere kant heel kwaad.
De doelstellingenvergadering verliep wel heel vlotjes.
Het middageten was wel heel moeilijk en ik heb heel veel buikpijn gehad. Zo'n kippebout, maar dat is echt supervies als je die kip zelf van dat bot moet doen; met rijst &sla.
De rijst ging redelijk; maar psychisch blijft dat moeilijk, de aardappelproducten..
De groenten gingen dan weer heel gemakkelijk..
De psychotherapie was nogal zwaar, het igng nog eens over motivatie; maar over de verschillende fasen.
Over terugvallen enzo, was heel vervelend om het daarover te hebben. We hopen natuurlijk allemaal dat we geen terugval zullen hebben, en dan is het ook niet leuk om daarover te spreken.
Ik had ook de indruk dat ike cht niet mee was, maarja; dat is dikwijls, haha.
Het 3 uurtje ging ook wel; binnen het kwartiertje!
Vanillewafeltje :)
Daarna hebben we nog films gekeken met de groep. De laatste therapie viel uit, dus dat kwam goed uit :)
Dat was heel leuk.
Het avondeten was wel veel te veel.. Heb m'n 2,5 sneetje brood opgegeten, maar ik voel mezelf er heel slecht bij heel de tijd.
Vandaag was ik terug wat beter; in de voormiddag was ik heel slap.. Nog heel moe, terwijl ik gisteren elk uur van de dag geslapen heb, en gewoon algemeen zwakjes. Maar ik besloot toch wel om therapie te volgen vdg.
Dus; ik moest ook terug mee aan tafel. Het ontbijt ging dus weer niet. Weer een slechte dag en m'n maag deed moeilijk. Niet dat ik niet wou eten; maar mijn maag deed echt heel lastig en dat ging gewoon niet. Maar ik krijg wat dafalgan van de verpleging dus het lukt wel.
Ik heb wel niks gegeten als ontbijt, dus dat is wel wat minder.. Dat zien ze ook als iets negatief; maar ik kan er ook niet zo veel aan doen dat ik ziek ben natuurlijk hé.
Ik was dus maw ook weer afgevallen met de weging, maar ze zeiden dat het goed was als ik terug wat bij was maandag, dus gaan we ons best doen voor de maandag he!
Maandag word ik trouwens besproken, ik heb echt al zenuwen voor wat er uit gaat komen.. Het ergste zou zijn dat ik op time-out moet of dat ik in de E groep moet blijven nog eens 3 weken. Ik zou het denk ik niet meer zien zitten als ik zo'n slecht nieuws zou krijgen. Langs de andere kant is het misschien beter om gewoon de beslissing aan het team te laten, want zij zullen wel weten wat het beste voor me is.
Ik heb ook een soort uitzondering om eens een maandag binnen te mogen ipv zondag, daar zal ik wss wel de zaterdag voor moeten inleveren, maar als ik dan de maandag heel eventjes naar school kan gaan zou ik kei gelukkig zijn. Ze zeggen wel dat hier weinig slaagkans voor is.. Ik probeer het, en als het nee is is het nee..
Het zal wel nee zijn, ergens ben ik daar vrij zeker van, maar ik hoop toch een beetje dat ik eens 1 keertje even naar school mag.. Al is het een uurtje met fortimels ofzo, kan me echt niets schelen.. Gewoon even m'n vertrouwde mensen terugzien.. Even weg uit Gent :)
Ik heb 2 uurtjes therapie gevolgd vandaag de VPK sessie van vanochtend. Dat was best eens leuk om te zien. We kregen zo een blad met hoe de hersens zijn opgedeeld en we moesten de eigenschappen die we belangrijk vonden eruit halen en opschrijven, zo konden we zelf onze hersenen indelen naargelang wat we zelf belangrijk vonden. Best leuk, en niet saai.
Het 10 uurtje heb ik ook niet kunnen nemen..
Om 12u het middageten; ik moest iets eten; want ik voelde me weer zo slap en m'n bloeddruk was ook wat aan het zakken had ik de indruk. Dus heb ik 1/2 de puree gegeten en spruitjes en 1/3de vlees. Ik moest bijna overgeven maar dat was niet omdat ik het wou. Dat was nog een beetje van ziek te zijn.
Dus ben ik even gaan liggen na het eten, en daarna ging het wel weer wat beter :) Gelukkig!
De crea was superleuk!
We moesten 2 kaartjes uitkiezen met een soort kunst op, en we moesten elementen doen van de 2 kaartjes die we mooi vonden, en dan ook nog elementen van een derde kaartje die we niet zo mooi vonden, en dat moesten we creatief uitwerken op een manier naar keuze :)
Echt leuk, alleen ik had veel stress door de tijd..
Dus dat was niet zo leuk...
Het 3 uurtje is wel gelukt, mandarijntje :)
Daarna had ik gesprek bij de dokter.
Ze hebben in m'n bloed een soort virus gevonden, waar ik dus serieus ziek van ben geweest. Maar het gaat al terug beter dus komt goed :)
Het goede nieuws was dat ik even op Tyson (paard) mag stappen met iemand er naast, zo'n kwartiertje! Superleuk!
Ik mag alleen absoluut niet vallen want dan breek ik alle botten in m'n lijf denk ik. Het is dus ergens ook een risico.
Het slechte nieuws is dat ik nog altijd niet mag lopen, maar dat was wel weer te verwachten :(..
Daarna heb ik even wat gerust, ik was nog wel heel moe..
Het avondeten was wel moeilijk, maar het is al wel gelukt om terug wat te eten na ziek te zijn :) Gelukkig. 2,5 boterham met een eitje :)
Ben blij dat ik al iets heb kunnen eten want anders val je ook keiveel af.. En dat mag ik niet hebben nu..
Zometteen is het nog een cacaopuddingetje, denk dat het het beste is dat ik dat ook nog even probeer, want sowieso heb ik al weinig binnen vandaag, dus ik doe echt m'n best!
Aangezien het juist feestdagen zijn geweest, en iedereen goed gefeest heeft, laat ik je een paar dingen weten.
Iedereen kijkt met heel grote verwachtingen naar het nieuwe jaar. Ik kijk eerder met een bang hart naar het nieuwe jaar. Onzeker over de toekomst en bang voor de evolutie.
Ik krijg heel veel steun van veel mensen, van andere wat minder, maar ik ben blij dat er zoveel mensen zijn die heel bezorgd zijn. Ik heb al veel post gekregen, en veel mensen die af en toe eens wat vertellen via chat. Van andere mensen die normaal gezien dicht bij je staan laten je vallen als een baksteen. Dat vind ik dan weer jammer, maar zo zie je maar dat niet iedereen echte vrienden zijn.
Ondertussen mag je er zeker van zijn dat ik stappen zet, en dat het me langzaam maar zeker zal lukken. Met vallen en opstaan, maar het komt in orde. Het zal voor jou een zeer moeilijk jaar worden. Ik zou zeggen; geniet nog van je laatste momentjes. Ik weet dat jij je nogal amuseert in mijn hoofd, me mij ongelukkig te maken over mezelf, en om van elke hap een strijd te maken. Maar geloof me, er is een tijd op komst dat ik ga terug lachen, en jou ga pijn doen..
Ik blijf vechten en ik zal dit overwinnen!
Evelien
PS.: voor de rest lig ik goed ziek in m'n bed. Griepje ofzoiets denk ik... Ze hebben bloed genomen ook, dus dan zullen we morgen weten wat het is..
Nieuwjaar ging vele beter dan gedacht, maar was zoals verwacht zeer moeilijk..
Vandaag de voorlaatste dag van het jaar! Het gaat echt weer heel snel. Vorige week was het nog maar kerstavond..
Ik ben echt boos vandaag geweest. Alles mislukte gewoon, ik was ook te gestresseerd en dan lukt er ook gewoon niets natuurlijk.
Het ontbijt heb ik wel goed gedaan, behalve dat ik maar 2 boterhammen gegeten heb ipv 2,5. Ik heb er wel volledig beleg opgedaan. Dus dat is al een stap vooruit. Ik heb ook maar een half uur gegeten, nog een vooruitgang!
Hopelijk lukt de volgende keer de hoeveelheid ook, dan zou ik echt superblij zijn!
Het 10 uurtje is ook gelukt, alleen er hong nogal een stressy sfeer omdat ik de middag naar Gent moet om daar te eten, en ik had eigenlijk pas laat m'n 10 uurtje dus ik zat echt wel te vol, omdat ik het ook nog eens op 20 minuten moest binnenspelen en dat is wel altijd een moeilijkheid voor mij.. Het is gelukt. Mama had dus gisteren verse pudding gemaakt, en die was ook wel lekker. Ze had speciaal diegene gekocht die je alleen in Nederland vind, omdat ik die zo graag eet.
Na het 10 uurtje heb ik nog even wat met de poezen gespeeld enzo. Muziek geluisterd, even nagedacht, en dan maar terug op naar Gent.
Het is saai om naar Gent te rijden omdat het altijd rechtdoor is. Ik heb ook terug de observatieoefeningen enzo allemaal gedaan; ik zag dat er heel veel wind was; dat veel weilanden onderwater stonden; dat de windmolens draaien, dat hielp allemaal om even rustig te worden. Ik was zo opgefokt, ik kon gewoon niet rustig zijn om een of andere reden..
Het eten was opzich wel lekker. Alleen die aardappelen zijn weer niet gelukt. Ik haat aardappels vanaf vandaag. Ik vond het al eerder helemaal niet lekker, maar nu vind ik het echt vies. Jammer dat je niet alle aardappelen kan uitsluiten en gewoon groenten en vlees kan eten.
Het waren dan vandaag gebakken aardappelen; en die ga ik denk ik uitsluiten. Ik wil niets waar de boter afdruipt, want dan weet ik zeker dat het niet veilig is, en dan vind ik het nog 10x erger op zoiets op te eten, omdat ik dan nog meer negatieve gedachten bovenhaal. Het is juist de bedoeling om wat positief te denken...
Het vlees; ik ben ook geen varkensvlees fan, maar het was varkenslapje, en ik wou het eerst gewoon laten liggen, maar toen kwam ik op het besluit dat het eigenlijk wel een makkelijke beslissing zou zijn om het gewoon maar te laten liggen. Moeilijk gaat dikwijls ook; dus het vlees moest echt lukken. Iedereen eet varkensvlees, en het is opgegeten ook!
De groenten waren superlekker! Het was eindelijk weer broccoli, iedereen superblij..
Na het eten gingen we dan maar weer naar huis, terug een uur onderweg :)
Mama voelde zich ziek, dus die ging wat rusten. Ik ging voor mama cd'tjes branden voor in de auto, en daar heb ik dan heel de middag aan bezig gezeten.
Om 15 uur heb ik mijn 3 uurtje gegeten en daarbij heb ik de recordtijd van 37 minuten behaald op een appel. Ik weet niet zo goed ik had eeeecht geen honger; en dan lukt het echt weer niet. Ik heb hem wel opgegeten, alleen n beetje te traag.
Het avondeten, boterhammen, 2,5 sneetjes weer niet gelukt natuurlijk.
De kaas heb ik er wel weer groot genoeg opgelegd zodat ik een normaal belegde boterham heb.
Dus toch iets wat eeen beetje ging vandaag!
De cd gaven een error in de auto :(.
Dus al die moeite voor niets, ik was echt boos!
Het 9 uurtje was een kiwi!
Morgen ga ik iets uitgebreider schrijven, maar ik ben heel moe dusik ga eerst slapen!
Het was dus zaterdag, maar toch druk genoeg.. Ik had wel al wat beter geslapen met de slaapmedicatie, alleen was ik bij de laatste controle om 6.30 wel even wakker geweest, maar ben wel nog even terug in slaap gevallen tot 7.20, dus dat is wel goed.
Ook al denk ik gewoon veel te veel na, zelfs met die slaapmedicatie lukt het niet om die te laten...
Dus oke;
Om 8.00 het ontbijt, 2,5 sneetjes brood met smeerkaas natuurlijk en speculaas. Ik heb mijn smeerkaas dus op de 2 boterhammen gedaan, en een halfje toch maar eens met de speculaas geprobeerd. Gelukkig is speculaas toch iets dat ik vroeger wel at, ook al weet ik dat er echt TE veel calorieen inzitten, en hapje kan niet echt veel kwaad denk ik. Dat weegt maar 5 gram, dus een kilo kan ik niet aankomen.
Over het ontbijt had ik dit keer 35 minuten gedaan, ik was ook gewoon weer teveel aan het nadenken, over hoeveel ik zou bijkomen en hoe dik ik was, enz. Ik had het na het eten ook even vervelend, maar het is wel gelukt om alles binnen te houden enzo, heb niet extra bewogen, en ja ik doe m'n best er echt wel voor, dus ergens ben ik ook wel trots.
Na het ontbijt heb ik even terug op m'n bed gelegen omdat ik zo moe nog was. Ik heb wat op facebook gezeten, en wat muziek geluisterd. Ik had wel heel veel zin in de namiddag, omdat mijn 2 beste vriendinnen dan kwamen, dus ik was ook wel blij.
Het 10 uurtje ging een beetje moeilijk vandaag, maar het lukte wel. Ik had de indruk een beetje in de war te zitten met m'n gedachten gisteren.
Dus hopelijk vandaag een betere dag.
Op zaterdag is er geen therapie dus hebben we wel tijd zat om iets voor onszelf te doen. Ik heb ook een film gekeken, dus dan hield ik me ook een beetje rustig omdat ze al doorhadden dat ik het moeilijker had vandaag. Ik had ook geen zin in iets anders.
Het middageten, ramp..
Mijn aardappels zijn weeral niet gelukt.
Het vlees wel uiteindelijk maar kreeg ik ook niet op eigenlijk.. Was meer iets psychologisch eigenlijk omdat ik weet dat daar meer calorieen inzitten, en dat dat slecht is, als ik denk vanuit mijn eetstoornis. Ik wou ook niet veel calorieen eten, vandaar dat ik al heel de dag moeite had. Het is echt vervelend om daar tegen te vechten. Soms lukt het dan eens niet en dan ben ik echt heel teleurgesteld in mezelf. Ik hoop dat dat binnekort al wat beter zal gaan.
De groenten; sla; ik weet dat daar echt niks inzit, dus dat lukte wel, ook al smaakte zelfs een slaatje mij niet. Ik was zelfs zo negatief aan het denken dat ik zelfs dacht dat ik van een slaatje 1 kilo zou bijkomen. Echt heel raar!
Gelukkig was het snel 13u en mochten we van tafel.
Wat er dan is gebeurd is echt gek. Normaal gezien mogen we pas om 14u vertrekken naar huis. Maar ik reed met een meisje van de afdeling mee, en die had blijkbaar een uitzondering om om 13.30 te mogen vertrekken. Ik wist niet dat ik & een ander meisje dat ook nog meereed dan ook een uitzondering zouden moeten vragen. Wij zijn ook alletwee meerderjarig dus dat begreep ik echt niet.
Maar ja we mochten dus niet vertrekken om 13.30u, uiteindelijk wel, maar er ging een heel gezeur aan vooraf, en ik was dus super gestresseerd.
Ik heb er eigenlijk zaterdagnacht ook al van wakkergelegen.
Ben benieuwd wat daar weer van gaat komen.
Thuisgekomen was het al bijna tijd voor het 3uurtje; ik had een appel gekozen, gewoon omdat dat misschien wel zou lukken.
Ik was zelfs een beetje misselijk van de stress en omdat mijn buik gewoon te vol zat.
Gelukkig vertrokken we dan snel naar Putte om mijn vriendinnen op te halen.. :)
De namiddag is eigenlijk goed verlopen. Ik heb veel afleveringen van tegen de sterren op gekeken met hen :) Ik vond het fijn om ze weer is terug te zien want dat was al geleden van de tijd dat ik nog in Nederland paardreed. Ik was ook gewoon blij om nog eens bezoek te krijgen, dat vind ik echt leuk.
Ze bleven ook eten, en aangezien dat het bij mij rampzalig is; deed ik er 7 keer zo lang over als zij, en hebben we dus een uur aan tafel gezeten, maar dat vonden ze niet zo heel erg, hoop ik.
Daarna had ik het weer moeilijk dus ik moest even weg zodat ik geen kansen had om toe te geven aan mezelf, en bvb naar de wc kon lopen of iets dergelijks. Dus zijn we even naar het winterdorp in Brasschaat gewandeld en hebben we daar even wat gezeten & rondgewandeld.
Niet te lang natuurlijk want ik mag niet zo lang weg zijn en zeker niet in drukte.
Ik was blij om nog eens buiten te zijn, dat is wel iets wat ik doordeweeks heel hard mis. Ik zit constant binnen tijdens de week.
Daarna zijn we maar terug gekomen en hebben we nog wat tv gekeken, aangezien dat zowat alles is wat ik mag op de moment.
Het 9 uurtje hebben we ook nog samen gedaan :).
Mama had pudding gemaakt, en verse pudding had ik ook al lang niet meer gegeten :) Dus heb ik dat maar gegeten als 9 uurtje.
Een klein half uurtje heb ik daar toch weer over gedaan. Dus ik was blij dat ze er geen probleem van maakten! Ik heb soms de indruk dat ze mij meer begrijpen dan eender wie anders,..
Daarna zijn we ze toch maar terug naar Putte gaan brengen want anders zou het echt veel te laat worden..
Ik vond het wel erg, maar ja ik moet de zondag ook optijd op staan omdat m'n structuur anders helemaal in het water valt, en dan ga ik terug beginnen maaltijden overslaan, en ik denk niet dat dat de bedoeling is.
Het berichtje had weer wat vertraging, maar hier komt het dan toch
Vrijdag; de laatste therapiedag van de week. Niet dat ik zoveel therapie heb gehad met de kerstdagen, maartoch. De vrijdag duurt altijd heel lang, zeker de namiddag. Een beetje zoals op school dus.
Het ontbijt ging eigenlijk redelijk; beter dan ik verwachtte. Ik heb er wel weer volle 30 minuten over gedaan om 2,5 boterhammen te eten. Zoals elke dag weer een smeerkaasje en zoet beleg. Aan dat zoete kom ik niet aan, omdat ik dat echt niet lust. Alleen van de speculaas en de peperkoek doe ik wel een beetje mijn best om er toch een stukje van te nemen. Maar het was choco en dat lust ik echt niet graag. Ik zat wel weer bomvol met zo'n massa brood, maar het is wel gelukt hoor om het op te eten.
Met een beetje buikpijn dan maar naar de kamer gegaan. Dan hadden we een kwartiertje rust..
Na dat kwartiertje was het dus de eerste therapie. Werkboek... Niet dat we ons daar zo'n zorgen over maken natuurlijk; dan beslis je gewoon zelf wat je al dan niet doet. Ik heb het gesprek bij de dokter dan een beetje voorbereid. Ik had wel een paar vragen oa. over de nieren enzo, dus dat heb ik allemaal opgeschreven.
Daarna heb ik nog eventjes wat gerust, want het was donderdag nacht pas 1.00 als ik voor de laatste keer op m'n horloge keek hoe laat het was..
Daarna 10 uurtje; dat ging eigenlijk vlot en daar was ik blij om. Heb wel weer de volle 20 minuten gebruikt, maar eigenlijk vind ik het tempo niet zo heel belangrijk op de moment. Het is belangrijker om het vol te houden natuurlijk.
Toch kost het me wel nog steeds moeite, nog altijd zou ik het liefst niks eten. Ik dacht dat dat snel zou veranderen als ik structuur had, maar blijkbaar is dat niet zo. Het zal ooit wel eens terug veranderen..
Doelstellingenvergadering; Heel het kerstweekend uitgelegd, maar dan alleen via het eten. Dus wat is gelukt/niet gelukt. Het dessert is niet gelukt. Verder heb ik alles wel geprobeerd, dus eigenlijk mag ik wel blij zijn. Voor dat dessert; ik heb wel geproefd en dat vonden ze ook al goed. Daarna heb ik nog een alternatief genomen, dus het is niet dat ik maaltijden heb zitten overslagen, dus dat is positief.
Verder had ik deze week geen opbouw omdat de opbouw van vorige weken nog altijd een beetje moeizaam verloopt. Ik heb de indruk dat het nogsteeds wat teveel is, en dat ik nog niet klaar ben om meer te eten.
Ik zal nog wel een opbouw moeten doen 1 van de weken want anders heb ik volgens team geen goede motivatie. Dus moet ik eens heel goed nadenken over wat ik nog meer ga eten.
Er waren veel mensen bij wie het kerstdiner niet gelukt was, of toch zeker het dessert niet dus dat stelde mij wel gerust. Allee geruststellend, ik bedoel niet dat ik het niet erg vind voor de anderen, dat is even erg, maar dan voel ik mij niet alleen met m'n probleem.
Na de doelstellingen was het middageten. Dat was ook moeilijk want ik had nog altijd totaal geen honger. Heekfilet; die vis lust ik opzich wel graag, maar die sauzen dat altijd op m'n bord liggen, ik ben absoluut geen saus eter. Daar heb ik dus nog altijd wel wat moeite mee, maar ondertussen hou ik toch al een paar weken aan dat ik de saus er ook bijneem, in dat punt ben ik wel al vooruitgegaan.
Het is ook helemaal opgeraakt. Dan de wortelpuree, is niet gelukt volgens de doelstelling. Ik had geen honger meer, en dan ligt alles ineens heel zwaar op m'n maag. Ik had ook amper nog tijd, dus dat scheelde ook weeral. Ik heb wel 1 bol van de 2 opgegeten, en nog een stukje van de 2de, maar in principe zou ik 7/8 ste moeten opeten, aangezien ik volgens de doelstelling 3/4de aardappelen en alle groenten eet. Het is jammer dat die doelstelling eigenlijk nog niet lukt, want ik hou ze al een paar weken aan. Ik ben gewoon te bang om veel bij te komen, volgens mij is dat zelfs het probleem.
Daarna even rust, ik zat bomvol van het middageten.
Even op facebook en van die dingen. Om 14u zou het terug therapie zijn; maar ik ben op de kamer gebleven omdat ik toch om 14.20 naar de dokter moest, dus dat was de moeite niet zo.
Als het 20 na 2 was zat ik dus te wachten, moest wel eventjes wachten. Maar blijkbaar was de hele dag al aan het uitlopen, dus dan is dat nogal logisch.
De dokter vertelde over wat ze in de echo's hadden gezien. Ik had geruis in m'n blaas, daarom dat ik daar wel wat problemen mee had. Het bloed was zo goed als in orde, een paar dingetjes die nog een beetje beter moeten worden, maar daar moet ik nog even geduld voor hebben.
Ze hadden ook gezien dat mijn nierslagader via de aders van de baarmoeder terug naar mijn hart gaat ofzoiets, dat stukje begreep ik niet zo goed, dus ik dacht dat het zoiets was. Het is niet erg, je kan het vergelijken met een binnenweg tegenover de snelweg.
De dokter zei ook dat het niet goed was dat ik zo slecht sliep, dus heeft ze slaapmedicatie opgestart. Omdat ik mezelf eigenlijk moet voortslepen, omdat ik zo moe ben. Ik heb nu een soort anti- depressiva gekregen, die helpt tegen het doorslapen.
Het is ook dat mijn cyclus nog altijd heel onregelmatig is, en dat is ook niet zo best.
Verder was eigenlijk alles in orde, nog een paar andere zaken werden besproken, oa de oudergesprekken enzo. Dat was wel een beetje lastig, maar het is beter daar goed over de praten.
Na de dokter had ik 3 uurtje; ik had een vanillewafeltje gekozen, zo'n kleine van winnie de pooh.
Ik moest vandaag de koek kiezen en dat haat ik, dus ja ik had niet veel keuze. Anders had het mokkavla geweest. Dat lust ik sowieso niet, dus ben ik ergens ook wel blij dat ik de koek moest vandaag.
Omdat dat wafeltje zo klein is is het mij dan toch ook eens gelukt om het in 10 minuutjes op te eten, daar was ik blij mee!
Daarna was het het laatste uurtje therapie van de week; en het zwaarste, met heel de groep hadden we samen psycho educatie, bij de arts.
Het ging over angsstoornissen. Ik herinnerde mij precies iets dat ik dat al eerder tijdens PAV dacht ik op school heb gezien. Het ging over anorexia in combinatie met angststoornissen, en post-traumatische stress stoornissen en obsessief compulsieve stoornissen, en fobieëen, paniekstoornissen, sociale angststoornissen, gegeneraliseerde angststoornissen.
Ik was voor 1 keer eigenlijk vrij goed mee dit keer. Het was ook wel best interessant, daar was ik wel blij om. De mensen die anorexia hebben hebben dikwijls wel 1 of andere angststoornis ook, dus dat was goed om weten. We hebben ook angst om te verdikken, en dat konden we ook indelen in een bepaalde categorie maar dat weet ik niet meer zo heel goed. Bij boulimie was er ook iets, maar dat ben ik precies ook even kwijt. Ik heb er een hele samenvatting van gemaakt maar ik ben te lui om die nu te nemen.
Dan was het weekend! Ik was blij want dat laatste uurtje therapie duurt erg lang. Zoals op school het 8ste uur.
Het avondeten ging beter, m'n 2,5 sneetje brood met kaas. Ik was wel pas buiten de tijd klaar...
Maar dat is zo goed als altijd, dus daar moet ik me gewoon even niet druk in maken. Als ik een opbouw ga plannen moet ik toch sowieso sneller eten, dus dan zal het wel moeten. Ook al zie ik dat niet zitten.
Na het eten kwam papa; gelukkig :D. Ik was blij dat hij op bezoek kwam, en ik heb ook tegen de sterren op gekregen :D!!!
We hebben er dan een aflevering van gezien, en dan was het al bijna tijd...
Het 9 uurtje was een peer en dat is ook pas na 23 minuten opgeraakt. Het is eigenlijk niet echt de bedoeling om meer dan 20 minuten aan je tussendoortje te zitten maar sneller kan ik niet..
Daarna ben ik m'n slaappilletje gaan halen want ik was echt doodmoe.
Morgen komen mijn 2 vriendinnen uit Nederland op bezoek! :D!!!
Hopelijk heeft iedereen van jullie trouwens een goede Kerst gehad? Met alle drukte was ik dat helemaal vergeten te vragen.
Mijn dag vandaag; ik weet niet; ik vond het zo'n rare dag...
Ik heb weer heel slecht geslapen; omdat ik heel bang was om bij te komen. Ik weet niet, ik weet dat ik moet bijkomen.. Ik moet terug naar mijn gewicht dat ik hier binnenkwam.. Dus ik weet dat ik moet bijkomen, maar toch kan ik me er niet helemaal overzetten om de een of andere reden, al zou ik het graag willen loslaten, het lukt nog niet.
En dan natuurlijk de weging. Ik dacht dat er zeker wel een kilo zou bijzijn. Maar niet dus 600 gram eraf.. Daar waren ze wel niet zo blij mee hier.. Omdat ik weer aan het dalen ben. Ik was wel altijd aan het schommelen, dat sowieso, maar zo'n grote schommeling had ik al een tijdje niet meer gehad. Ik weet niet zo goed of ik daar nu blij mee moet zijn of niet. Ik weet dat ik eigenlijk niet blij zou mogen zijn.. Maar mijn hoofd denkt daar heel anders over. Mijn hoofd is fier op mij, dat ik weer ben afgevallen.. Alleen beginnen mensen zich nog meer zorgen te maken en dat doet me pijn, maar het lukt me echt niet om me daar al volledig over te zetten.
Ik voel me altijd zo mislukt als ik bijkom, en toch weten dat het normaal is dat ik een beetje zou bijkomen..
Het ontbijt, het klassieke ziekenhuis brood, met weeral zoet beleg, en een smeerkaasje.
Kiri kaasjes lust ik echt keigraag, dus het lukte wel (bijna) om de juiste hoeveelheid beleg op mijn boterham te doen. Normaal is het 1 kiri kaasje voor 2 boterhammen, maar aangezien ik geen zoet beleg lust, en het toch elke dag krijg, probeer ik altijd mijn kiri kaasje, of iets anders, ter verdelen over mijn 2,5 boterhammen. Ik ga denk ik volgende week een kleine opbouw doen in boterhammen. Niet dat het al lukt voor mij, maar ik denk dat het goed is als ik 3 boterhammen eet. Dan ben ik qua calorieen ook weer wat stabieler. Ook al ga ik dan bijkomen, en zit me dat weeral heel dwars.. Vroeger at ik ook altijd 3 boterhammen (minstens).
Ik kan er nog altijd voor kiezen thuis binnekort om 2 boterhammen en een yoghurtje ofzo te nemen. Hier moet het even zo. Als ik terug op gewicht ben kan ik terug wat flexibeler zijn voor mezelf, maar nu moet het echt...
Jammer dat papa geen brood maakt voor onze afdeling. Dat zou pas lekker zijn.
Daarna hadden we dus therapie. We hadden eerst VPK-sessie. We hadden die vandaag over het Kerstweekend van iedereen. Iedereeen moest uitleggen hoe het was geweest. Ik betrapte de groep erop dat eigenlijk niemand positieve kerstdagen gehad had. Ik voelde me wel goed; omdat ik niet de enige was die problemen had gehad met het eten ofzo.
Er waren zelfs al enkele meisjes die vroeger terug naar de afdeling kwamen omdat het thuis echt niet lukte.
Het eten was met Kerst zelf idd heel moeilijk geweest voor mij. Ook al had ik m'n best wel gedaan, het blijft echt zo'n strijd.. Ooit zal ik me daar kunnen overzetten; en dat zal dan de moment zijn dat ik eindelijk uit die vicieuze cirkel ga uitgeraken.
Die moment gaat er ooit komen, en dan zal ik me terug beter gaan voelen.
Na de VPK hadden we een 10 uurtje; yoghurtje. Dat ging wel. Er waren er wel een paar die daarmee gingen compenseren. Dat vond ik niet zo correct omdat ik toch was afgevallen. Dus ik heb het maar genomen ook al wou ik het niet.
Daarna hadden we werkboek en ben ik eerst bij Sarah op bezoek gegaan. Dan heb ik haar kadotjes gegeven en ik kreeg ook een superleuk armbandje, echt een mooie!
Van Marjolein heb ik dan ook een flesje parfum gekregen, superlief! Dankjewel allebei :)
Het middageten lukte weer niet, de tijd was te kort (of ik te traag??!)
Ik was al 3 kwartier bezig en nog lukte mijn doelstellingen niet. Ik haat zetmeelproducten, die zijn echt nog te zwaar op de moment. Ik merk elke dag dat mijn aardappelen niet lukken. De groenten lukken bijna altijd. Ook al was het vandaag appelmoes en haat ik dat verschrikkelijk, ik heb het toch opgegeten. Hier leer je wel veel dingen eten! Witte kool lustte ik ook nooit graag en dat heb ik hier ook leren eten. Net zoals kip-curry, peer, mokkapudding, chocoladepudding, tonijnsla, heekfilet, kalfsbraadworst, vleessla. ook al smaakt het me allemaal niet, ik doe echt m'n best...
Het vlees was worst, dat heb ik eigenlijk dus nooit gelust maarja, het is wel gelukt ook.
Ik zit nu ook met andere tafelgenoten aan tafel, die eten allemaal wel sneller dan ikzelf en dat vind ik ook heel moeilijk. Ik hoop dat ik binnekort ook terug normaal zal kunnen eten.
Dat is toch de bedoeling :)
Na de middag hadden we eerst psychotherapie. Dat was wel saai een beetje. We hadden die van de stagiaire, die is wel lief.
Alleen op donderdag gaat het altijd over het G-schema, en dat ken ik ondertussen zo rats van buiten....... We moesten allemaal weer een voorbeeld maken en dan uitleggen aan de groep. Ik ging maar als 2de. iK had voor m'n voorbeeld dit keer wel veel helpende gedachten zelf al gezocht, waardoor het wel iets vlotter ging.
Daarna was het tussendoortje: APPEL!!! Dat is echt het lekkerste ooit! En ook heel gezond en caloriearm.
Ik ben altijd blij als ik een appeltje krijg, dat is nu is echt iets dat ik vertrouw om te eten. Ook al is het wel een beetje zwaar.. Toch is het m'n lievelingseten.
Daarna VPK-sessie. We zagen een film over het leven op onze afdeling zo'n 15 jaar geleden ofzo. In zoiets als telefacts ofzo.
Ik zag in de film dat er vroeger eigenlijk alleen echt extreme gevallen werden opgenomen. Het verschil was qua fysiek heel groot. Anorexia is ook niet alleen het 'mager' zijn. Vroeger lag daar vooral de nadruk op, je moest ook per week minstens 500 gram bijkomen, anders kreeg je geen weekends. Nu is dat afgeschaft, omdat je anders op de duur geen voeling meer hebt met de buitenwereld, en je alleen nog verder afzondert in je eigen wereldje. Dat was wel erg om te zien. Vroeger gingen ze ook sneller over op sondevoeding. Het was erg om te zien hoe de meisjes zich verzette tegen de sonde. En zo in gevecht gingen om het toch maar uit te stellen. Ik herken mezelf wel qua karakter.. Ik ben ook echt super perfectionistisch, koppig, maar toch zie ik ook ergens in mij een stukje dat ook vastberaden is om ervoor te gaan. Op m'n eigen tempo natuurlijk, maar ik doe echt m'n best.
Het is ook een proces met vallen en opstaan. Dat werd in de film ook uitgelegt. Het was wel moeilijk, er kwam een meisje van 21 kg op de afdeling, en die is ook doodgegaan. Dat is wel confronterend. Ook al ben ik niet echt een extreem anorexia-geval, het is wel even schrikken.
Iedereen vond hem wel confronterend, ik vond het ook interessant om eens te kijken hoe hard de afdeling van nu verschilt, of toch niet? De dagindeling, eetmomenten, therapie, de weegmomenten, enzovoort zijn allemaal hetzelfde gebleven. Alleen de afdeling ziet er nu een stuk vrolijker uit :).
Daarna hadden we vrij tot het avondeten.
Het avondeten ging op zich wel. het was kip curry. Mijn 2,5 boterhammen zijn dan uiteindelijk in 35 minuten opgeraakt, wat niet zo slecht is voor mij.
Na het avondeten was het kerstfeest voor onze afdeling. We moesten allemaal iemand trekken waarvoor we iets moesten kopen. Ik moest voor Melissa kopen; eerst wist ik niet zo goed wat ik zou kopen, maar uiteindelijk heb ik wel een origineel kadotje gekocht, een dromenvangertje.
Zodat ze haar positieve dromen kan waarmaken, en de negatieve dromen haar niet kunnen raken.
Ik heb zelf zo'n dingetje gekregen van Laure, voor met een pen op te krassen dat dat zo'n paardentekening word. Wel leuk!
Het wa swel een leuke sfeer dat er hing, dus het was een geslaagd feestje.
Het 9 uurtje; het is niet m'n favoriet, de vanilleflan, maar uiteindelijk wel gelukt.
Daarna heb ik even met een paar meisjes mee singstar gespeeld, maar ik was wel moe dus ben ik gauw gaan douchen, ik heb alleen een beetje lang onder de douche gestaan. Gelukkig moeten mijn ouders de waterrekening niet betalen, oeps..
Ik stond al gauw 1 uur onder de douche, zodus, vandaar dat mijn berichtje zo laat is haha.
Dus ga ik nu maar gauw slapen!
Bedankt trouwens aan Ingrid; Claire; Cindy&Johan; Mieke; Lisa&Lynn&Brenda en de mama voor de kaartjes; ik kreeg ze vanmiddag alle 6 tegelijk en dat was wel even een lichtpuntje :)
Dankjewel!
Oja ook nog een bedankje voor Yoni! Dankzij haar kan ik dus toch een beetje meegenieten via de laptop van de jumping in Mechelen!
Ik kon weer niet langer slapen; dus dan staan we gewoon op natuurlijk!
Vandaag eerst gegeten; heb nog eens wat broodpudding geprobeerd. Klein stukje, en dat was meer dan genoeg. Ik begrijp allemaal neit zo goed waarom ik dat niet met smaak op kan eten.. Vroeger was ik daar zo zot van.. Maar ik wil nu absoluut niet dik zijn, dus ik denk dat dat ook wel meespeelt.
Ik had ook express terug de broodpudding genomen; omdat ik de kans had om te oefenen; en omdat ik dacht dat ikhet beter nog eens kon proberen. En het lukte wel beter, maar toch, mijn hoofd denkt daar anders over..
Daarna weer wat tv gekeken; ik mag toch niet bewegen, en tv kijken is wel toepasselijk; lui zijn dus..
Ik zou het liefst van allemaal gewoon een rondje gaan lopen zijn; of eventjes paardrijden ofzo; iets leuk; waar ik plezier aan beleef..
In plaats van zo passief in de zetel te moeten zitten. Ik word zo boos ervan dat ik zo stil zit; ik voel gewoon dat ik geen spieren meer heb, ik moet gewoon maken dat ik terug kan gaan sporten.
Het 10 uurtje; heb ik voor 1 keer eens voor de tv gegeten. Ik heb ook heel veel afleveringen van Aspe gekeken, en shrek enzo. Gewoon om me bezig te houden. Ik heb m'n yoghurtje op 20 minuutjes ongeveer opgegeten; das best wel lang; maargoed.
M'n prinsjes (de poezen) maakte natuurlijk van de gelegenheid gebruik om mee op de zetel te zitten :).
Ik heb ook nog snel even m'n kerstkaartjes afgemaakt voor de afdeling hier, want de 27ste heb ik hier kerstfeest. Dus iedereen een kerstkaartje! :)
Daarna was het weeral etenstijd.
Ik haat echt etenstijden. Dit keer heb ik eindelijk m'n doelstelling gehaald bij het middageten. 2,5 sneetjes gegeten met kaas.
Ik was wel blij dat het nog eens lukte; m'n doelstelling, en dat gaf me terug een beetje moed. Dus ik zou voor het avondeten terugvechten!
Dan ben ik om 14u naar papa gegaan.
Met papa heb ik eerst nog een film gezien. Ik zie zowat alle films laatste weken,haha!
Daarna zijn bomma en bompa gekomen.
Die waren wel een beetje vroeg, dus papa heeft de film niet helemaal uitgekeken, jammer genoeg :(. Hij was wel grappig, een echte kerstfilm dus. :)
We hadden al vroeg gegeten omdat ik ook terug naar Gent moest. Spaghetti; vroeger mijn lievelingseten.
Ik heb 1/2 de portie gegeten. Ik vond de saus heel lekker!
Papa had die zelfgemaakt !!!
Ik heb er wel heel veel langer over gedaan dan de rest; want die hebben allemaal ook nog bijgenomen en ze waren ook al 10 minuten klaar voor ik klaar was.
Dus ik ben echt officieel een slome. Maar ik heb het wel opgegeten :D
De dessertjes heb ik niet meegedaan omdat ik die in Gent nog moest nemen.
Dan zijn we terug naar Gent vertrokken, en eerst bomma & bompa afgezet in Antwerpen.
In Gent was het gelijk 9 uurtje. Een appelsien.
Eigenlijk had ik echt geen zin meer om te eten; maar het is toch wel gelukt in 12 minuten; m'n recordtijd voor tussendoortjes!
Nu ben ik dus op m'n kamer, en ik ga eens gaan slapen.
Ik vind het jammer dat ik iedereen moet teleurstellen ivm het eten, dat maakt mij echt ongelukkig.
Het is ook moeilijk om te begrijpen, ik betwijfel zelfs of iemand het begrijpt wat er in mijn hoofd omgaat..
Ik zou vandaag dus uitslapen maar later dan 8.30 is het niet geworden. Ik kan niet meer lang slapen omdat ik zo gewend ben om vroeg op te staan hier. Ik was al wel blij dat ik een beetje langer geslapen had dan anders.
Om 8.30 ben ik dus opgestaan, ik was echt nog wel moe, maar slapen lukt dan niet meer.
Ik heb eerst even gedouchet, want omdat we gisteren gourmet gegeten hadden, stonk ik wel haha.
Daarna ontbeten met mama want Jeroen sliep nog en anders wordt het telaat voor mij om nog alle maaltijden te nemen.
Ik heb dan maar een klein beetje broodpudding geprobeerd. Ik weet dat de broodpudding van mama redelijk safe is, omdat daar geen suiker enzo inzit. Ook geen pudding, geen peperkoek, geen speculaas, eigenlijk alleen brood melk en appel en kaneel..
Toch is het wel een moeilijkheid om van m'n structuur van in Gent af te komen heb ik gemerkt. Ergens vertrouw ik die vervangingen van brood niet meer.
Niks eigenlijk..
Na het ontbijt wat film gekeken omdat ik zo moe was. Dat was ook wel leuk. Rond 10.15 toch m'n 10 uurtje moeten nemen. Dat was een beetje vlug had ik door maar anders wordt het middageten te laat. M'n yoghurtje lukte wel; en die yoghurtjes van thuis zijn lekker want die zijn zelfgemaakt, zonder suiker.
Ook al weet ik niet precies hoeveel calorieen erin zitten; toch vertrouw ik die wel meestal dan toch.
Daarna heb ik tot de middag nog met de poezen gespeeld en tv gekeken. Ik had niet zoveel energie ook niet.
Het middageten: 2 sneetjes brood met kaas.
Niet echt grote problemen, alleen was het lastig dat ik traag eet; en de rest snel. De rest was al een half uur klaar en ik was nog niet halfweg. Dat stoort me wel een beetje, maar sneller eten kan ik niet; omdat ik dan snel overgeefdrang en buikpijn krijg. Ondertussen is die overgeefdrang wel al een heel pak minder, en dat is wel goed. Dat zeiden ze hier in Gent ook al dat dat echt super is!
Alleen is het wel jammer dat die er nog steeds is, en nog een tijdje zal blijven.
Ik kan natuurlijk ook wel niet meer doen dan m'n best. Ik geef niet over. Ik loop niet direct van tafel naar de wc, want dat is wel een valkuil, dus dat doe ik niet.
Na het middageten zijn we even in Antwerpen geweest. Nog even langs de kerstmarkt. We waren weer bijna zonder paraplu buiten; maar toen dachten we aan de vorige keer dat het stormde..
Dit keer scheen de zon; en ik had zoiets van; waarom in godsnaam een paraplu meenemen........
Al een geluk dat we hem toch bijhadden want het begon ineens kei hard te waaien. We waren aan het eind van de kerstmarkt, en toen begon het dus ook te regenen.. We moesten nog een heel eind terug dus; en het was ook echt heel druk, dus echt wat een geluk dat we een regenjas en paraplu bijhadden.
Ik was wel echt doorweekt als ik terug in de auto zat...
Maar ik vond het fijn om terug eventjes buiten te zijn.
Als 3 uurtje heb ik een appel gekozen. Op 25 minuten. Dat is weer m'n nieuwe record van om te sloomste denk ik. Ik voel me gewoon beter als ik trager eet en ik kleine hapjes. Dat is makkelijker.... De appels smaken mij altijd wel, dat vind ik echt lekker!
Na het 3 uurtje hebben Jeroen en mama gekookt en heb ik wat muziek geluisterd en de konijnen enzo verzorgd. Ik heb niet zo'n behoefte aan koken op de moment. Niet dat ik dat niet zou kunnen, maar ik vind het heel vervelend en confronterend om dat te doen. Ooit zal het moeten; want ik blijf heel m'n behandeling hier, dus ik zal ook volgende fase kooktherapie krijgen. Ik ben echt benieuwd hoe dat gaat lukken.
Trouwens met 3 in onze kleine keuken is ook geen doen; dan wordt het zeker te druk.
Daarna hebben we ook nog wat spelletjes gespeeld; poker & machiavelli.
Poker is altjid leuk natuurlijk :).
Het avondeten verliep een heel klein beetje vlotter dan gisteren.
Het was savooi met zo van die hertoginne aardappelen en kalkoen.
Kalkoen was mager; en er zat alleen een heel klein beetje kaas in. Dus dat viel nog wel mee; alleen het was wel een groot stuk vlees.
Ik dacht even dat het niet zou lukken; maar het moest. Ik zou het van mezelf wat oneerlijk vinden als ik zou zeggen dat ik niet mee zou eten. Dat zou niet eerlijk zijn; ik had trouwens beloofd dat ik zou proberen.
Dus ik heb het toch opgegeten! Daarvoor ben ik wel trots.
Groentjes zijn nooit een probleem geweest; dus vandaag ook neit.
Die hertoginne aardappelen krijg ik hier ook; dus dat vind ik niet zo heel erg. Ik heb er 4 gegeten. Het zijn ook maar kleintjes; dus ik vond van mezelf dat ik me daar maar over moest zetten. Ooit zal het toch weer moeten en dat lukt niet als ik het nooit probeer.
Van chocolade en koekjes die op tafel stonden heb ik niks gegeten; dat lukte nog niet. Snoepen durf ik echt niet, zeker niet als dat bovenop m'n tussendoortje moet...
Daarna hebben we dus eerst tv gekeken, en daarna nog een beetje gepokerd.
Daarna ben ik optijd gaan slapen want ik voelde dat ik echt te moe was; en dan ben ik toch niet zo veel meer waard. Trouwens de rest was op zichzelf bezig met iets en ja ik ga niet veel op de computer als ik dan thuis ben, dus gaan slapen was de beste oplossing :)
Ik vind van mezelf wel heel jammer dat ik niet alles deftig heb kunnen eten, maari k vraag me af of dat al wel kan.. Denk dat dat nog een beetje hoog gegrepen is voor mij. Met nieuwjaar mag ik ook even naar huis; dus nieuwe kansen met nieuwjaar. Ik ben echt benieuwd!
Gelukkig moest ik maar heel even terug naar Gent. Vandaag zou ik ook om 14u terug naar huis mogen tot de 26ste december 's avonds. Iedereen mocht naar huis; ze zien die dagen ook als een oefenmoment zeg maar, zoveel mogelijk thuis oefenen.
We moesten wel zoals gewoonlijk eerst om 7u opstaan, weging, en therapie in de voormiddag natuurlijk.
Het pikte wel om 7 uur weer, had niet zo goed geslapen en ik had ook wat rugpijn eigenlijk. Het wegen ging niet zo goed; ben eigenlijk ongeveer hetzelfde gebleven, maar toch zei mijn hoofd weer dat ik niet goed bezig ben.
Hoe meer kcal, hoe slechter ik me voel.
Het ontbijt was wel weer een meevaller gelukkig; met kiri- kaas en zoet beleg natuurlijk. Ik heb mijn kiri-kaasje dan over 2,5 boterham verdeeld en m'n zoet beleg maar gelaten.
Als het speculaas of peperkoek is ging ik eens proeven, maar confituur, choco en luikse siroop lust ik absoluut niet, dus dat kan ik ook moeilijk opeten.
Na het onbijt was het eerst werkboek. Ik heb even wat gerust en een film gekeken.
Na het werkboek was het 10-uurtje.
Het yoghurtje ging eigenlijk goed, op 10 minuten. Was ik blij om want ik dacht dat het niet zo goed zou lukken.
Daarna was het doelstellingenvergadering; De doelstellingen lagen iets anders met de feestdagen, maar uiteindelijk ben ik er wel uitgeraakt. Gewoon je best doen, en niet teveel focussen op het eten, maar je wel proberen aan d edoelstelling te houden.
Hoe moeilijk het ook gaat zijn. Er waren veel meisjes al aan het compenseren met hun ontbijt en 10 uurtje maar die 2 zijn bij mij goed gelukt.
Het middageten was anders wel rampzalig weer; aardappelen, prei en zo'n witte vis; geen idee de welke, haha. En wittewijnsaus.
Het is zo een 4 weken menu voor de winter dus ik heb alle menus al gehad ..
De groentjes gingen zoals altijd wel. Daar begin ik altijd mee omdat ik weet dat ik dat wel graag lust, en dat dat ook het lichtste is. Daarna heb ik maar 1/2 de vlees gegeten; en 2 aardappeltjes. Ik zat bomvol; had ook geen tijd meer voor de rest... 3 kwartier krijg je maar voor te eten.
Dan een uurtje naar de kamer; en dan kwam mama mij halen.
Ik was wel al heel moe, zeker voor kerstavond.. Iedereen mocht weg; dus het was een drukte. ik moest ook stiekem al de kadotjes meesmokkelen zonder dat iemand wist welke kadotjes het waren, dat was nogal een gedoe. Mama die niet in de zakken mocht kijken, haha.
Dan moest ik nog even de medicatie afhalen voor die 3 dagen, en dan mocht ik weg.
Gitte reed mee dus we moesten eventjes langs St Job rijden, voor ze af te zetten.
Van Gent naar huis is wel een keimakkelijke weg, altijd rechtdoor..
Thuis was ik wel moe en heb ik eerst een film gekeken. De rest was aan het eten bezig, maar dat ligt mij een beetje moeilijk.
Als de film gedaan was heb ik een hapje gegeten; zo 'n klein pizza'tje. 1tje, maar ik heb het wel geprobeerd.
Als avondeten heb ik wat groenten gegeten, een beetje pasta en 2 stukjes vlees voor op de gourmet. Het is wel niet veel, maar ik wist dat dat niet ging lukken. Ook al deed ik wel m'n best. Ik heb er ook 40 minuten ongeveer over gedaan om m'n bord leeg te eten.
Het is, ik probeer altijd wel maar het lukt niet altijd, en dat is heel frustrerend. Mijn hoofd zegt dikwijls dat ik beter niks kan eten, en mijn omgeving zegt dat dat het wel goed is om te eten.
Na het avondeten hebben we eerst kadotjes gedaan. Ik heb van Jeroen het boek van de hongerspelen gekregen, zo het boek bij de film. Van mama heb ik een nieuwe pyjama gekregen, een flesje parfum en de boeken van de hongerspelen.
Ik was er wel heel blij mee want die boeken wou ik al een tijdje maar ik vond ze nergens. Parfum had ik ook nodig want de mijne was juist op van vande week haha.
Ik ben wel blij met mijn kadotjes!
En dan heb ik mijn kadotje aan mama gegeven; een fotoboek met foto's in natuurlijk :)!
Ik ben wel blij dat ze hem gisteren heeft opengedaan want ik vond het moeilijk om te zwijgen tegen iedereen!
Aan Jeroen heb ik een toiletzak met axe douchegel gegeven.
Daarna hebben we eerst wat rondgereden voor op zoek te gaan naar kerstlichtjes; alleen er hangen er nergens veel...
We hebben zowat heel de buurt gezien maar echt veel lichtjes heb ik niet gevonden. Wel jammer... Misschien bij papa wat meer geluk volgende week, dan rijden we de andere richting uit.
Het dessert was een beetje te moeilijk voor mij. Het was kaasdessert met frambozen en zo'n chocoladecake vanonder. Ik heb een yoghurtje genomen, want het dessert zag ik niet zo zitten..
Ik heb wel geproefd.
Daarna heb ik nog geprobeerd om een klein koekje van de bakker te eten.. Ook al was zelfs dat eigenlijk al teveel.
Het eten was dus echt rampzalig, maar ik had het erger verwacht. Ik heb geprobeerd, en als ze niet blij zijn is dat maar zo.
Daarna hebben we nog machiavelli en poker gespeeld, en daarna ben ik gaan slapen.
Vandaag heb ik dus weer kunnen uitslapen! Gelukkig, want ik was supermoe.. Ik ben dan opgestaan rond 9uur. Op zich is dat veelste laat om nog te ontbijten voor het 10 uurtje; behalve als ik een chocomelk kies als 10 uurtje, dat kan ik dan bij m'n ontbijt drinken.
Het is wel lastig omdat papa z'n brood zelf maakt dat ik niet de controle erover heb. Die sneetjes wegen meer dus ik moet geen 2,5 sneetjes van dat brood eten om 2,5 sneetjes van een normaal brood te eten. Dat vind ik wel moeilijk. Het brood van papa is natuurlijk wel veel lekkerder als ziekenhuisbrood. :)
Ik heb dan m'n oude vertrouwde kaas nog eens op m'n boterham gegeten. Ik was blij om nog eens wat anders dan smeerkaasjes te eten. We krijgen wel smeerkaas van alle merken in het ziekenhuis maar toch, op de duur is het niet meer lekker, haha.
Daarna zijn we naar de markt in Antwerpen gegaan. Mijn schoenen waren nog niet droog van gisteren, en het regende nog altijd.. Toch wou ik persé buiten, frisse lucht.
Er stonden niet zoveel kramen, denk met het slechte weer dat dat altijd zo is. Maar toch vond ik het leuk, ook al regende het keihard. Gewoon blij om nog eens wat te bewegen.
Na de markt moesten we dus naar Gent voor het middageten. Echt lomp eigenlijk; juist voor dat uurtje. Maar oke; we waren goed optijd terug in Gent, gelukkig, anders begin ik altijd zo te stressen. Het was vandaag provencaalse boontjes, steak en rosti aardappelen.
De boontjes ging weer wel; het probleem zit hem nooit in m'n groenten.
Eigenlijk betrap ik mezelf daarop; ik neem altijd eerst alle groenten; dan het vlees; en meestal zit ik dan vol en lukken de aardappels niet meer; en dan zie ik dat als ik kan niet meer dan dit.
Dus het vlees ging eigenlijk nog net, en de aardappelen natuurlijk niet meer. De helft is gelukt, maar eigenlijk moet ik 3/4 de; dus doelstelling niet behaald... :(. Opzich is dat een juiste beslissing, vind ik zelf. Het is beter dan mezelf constant forceren; wat ik al zo goed als altijd doe.
Maar het is niet zo fijn om m'n doelstelling weeral niet te halen. Het lukte gewoon niet, het kan ook niet altijd goed gaan, dan zou ik hier niet zitten.
Na het eten gelukkig weer naar huis tot 20.30;
We zijn dan naar huis gegaan, zodat ik kon werken aan m'n kerstkado.
Om 15 uur heb ik pudding gegeten. Ik vind het niet zo fijn dat ik zoveel pudding moest eten. Ik snap wel dat ik moet bijkomen, maar op die manier gaat dat echt niet lukken want dat gaat gewoon psychologisch niet. Ik vind het moeilijk omdat ik weet dat mijn ouders rond eten het beste voorhebben met mij, en ze hebben zoiets dat ik moet bijkomen nu. Maar door mij teveel te geven of door bvb suiker ergens in te doen, word ik alleen nog banger van eten, en ga ik mezelf toch terug slechter voelen. Ik probeer mezelf aan de doelstellingen te houden, en volgende keer eet ik gewoon wat ik kan. Dan voel ik me tenminste niet zo slecht achteraf.. Ik heb gewoon liever dat ik normale porties krijg, dan voel ik mezelf ook veiliger. Het belangrijkste voor mij is dat ik weet dat het eten veilig is. Bvb hier kan ik nooit meer dan 2200 kcal per dag krijgen, dat is de maximum, en dan voel ik mezelf ook veiliger. Als ik dan de suikerwafel dinsdag heb; weet ik dat ik nooit meer dan 2200 kcal krijg per dag, dus dat het veilig is.
Grote porties zijn voor mij absoluut niet veilig, daar zal ik dan ook nooit van genieten.
Het komt nog wel, ik heb alleen veel meer tijd nodig dan andere mensen.
Pudding is nooit een probleem geweest; behalve vandaag dan.
Daarna zijn bomma & bompa & nonkel gekomen. Ik was blij dat ze er waren. Ik ben trouwens altijd blij als ik ze zie :).
We hebben pistolets gegeten. Ik heb weer 1tje gegeten met kaas en 1/8 ste met kip curry, en het andere 1/8 ste met kruidenkaas, uiteraard in de lightversie. Gewoon voor mezelf nog eens moeilijk te maken. Waarom makkelijk als het moeilijk kan hé ;) haha.
De rest van de pistolet heb ik met kaas gegeten.
Daarna heb ik nog een stukje van zo'n sneeuwbrood geprobeerd en het ging al beter als vorige keer. Ook al weet ik dat zoiets absoluut niet veilig is, en zegt een stem in mijn hoofd dat ik echt dom ben dat ik het wel neem..
Eigenlijk doe ik dat ook gewoon om te laten zien dat ik het wel aankan, in werkelijkheid ligt dat iets anders. Achteraf voel ik me zo schuldig, dat ik dikwijls niet kan slapen omdat ik zo lang nog lig te piekeren over wat ik eet op een dag. Ik haat mezelf echt soms... Het smaakte niet eens..
Daarna zijn we maar weer naar Gent vertrokken. Ik was eigenlijk blij dat ik terugwas, want dan is het snel morgen. Morgen is het eerst zwarte dag. Dan doelstellingen en dan naar huis voor de Kerst thuis te vieren! Dus vanaf morgen 14u ben ik naar huis tot woensdag! :D
Oja als 21 uurtje moesten we een kiwi eten, en ik heb 3/4 de opgegeten. Het ging niet zo goed omdat ik me zo schuldig voelde na het sneeuwbrood en een beetje de pudding...
Vandaag was het dus zaterdag, ik ben altijd heel blij zaterdag, omdat je dan 's middags even naar huis mag voor een dagje. Alleen is het wel rot om zo vroeg op te staan natuurlijk, maar ondertussen ben ik dat wel gewend, en trouwens in een ziekenhuis moet je altijd vroeg opstaan. Ik heb wel slecht geslapen zeg.. Veel lawaai maar ook gewoon niet kunnen slapen..
Om 8u zat ik dus aan de ontbijttafel; boterhammen met smeerkaas, dat lukte wel.. Binnen de tijd, de juiste hoeveelheid sneetjes (2,5) alleen niet het juiste beleg.. Maar dat is ook omdat ik van dat zoete niet eet.
Dan heb ik nog even wat gewerkt aan de kadotjes enzo. Om 10u heb ik heel braaf m'n yoghurtje gegeten. Zelfs binnen tijd. 10 minuten! We gaan erop vooruit....
Daarna heb ik nog meer aan de kadotjes gewerkt; haha... Het middageten was weer rot natuurlijk, en ik had het ook weer zeer moeilijk met m'n doelstellingen te houden. Het was puree, met sla en kalkoen. Kalkoen ging wel, ik vond het absoluut niet lekker, maar toch de doelstelling gehaald. Ik heb van de saus gegeten maar ik vond ze niet lekker. Sla is ook gegaan; daar zitten natuurlijk weinig calorieen in.. En de puree ging dan weer heel moeilijk.. Heb iets meer als de helft gegeten, dus net geen doelstelling. Ik ben ook gewoon echt bang voor de feestdagen om veel bij te komen.. Niet dat ik dat wil, maar mijn hoofd blijkbaar wel... Eigenlijk kan ik het dan een beetje compenseren naar de feestdagen toe noemen.. Morgen doe ik echt weer hard m'n best om te proberen de doelstelling te houden..
Daarna heb ik wat opgeruimd, lakens vervangen ed. En dan kwam papa. IK was superblij weer dat we naar huis konden! In mijn kamer is het ijskoud omdat m'n verwarming kapot is, dus iki hoop dat ik vannacht warme tenen heb, maar dat zal wel met Orlie op m'n voeten. Het is wel een eindje rijden van Gent naar huis..
Iets na 3 was ik thuis, en dan ben ik in een warm bad geweest; dat deed anders ook wel deugd.. Oja als 3 uurtje had ik een appel gekozen.. Alleen ik was echt pas na 20 minuten klaar.. Hatelijk, snel eten.. Daarna was het bijna etenstijd; gelukkig met vers brood deze keer! Superblij! 1,5 sneetje zelfgemaakt brood (= 2,5 sneetjes van gewoon brood) met kaas.
Dan zijn we even naar de winkel gegaan. Morgen komen bomma & bompa nog eens :). !! Het is wel overal heel druk, denk voor de kerstkadotjes en kersteten enzo.. Gelukkig waren we snel buiten, want zo'n drukte daar hou ik niet zo van.
We zijn daarna even naar Antwerpen gegaan; wandeling naar de Kerstmarkt, er was eigenlijk heel veel volk en het regende zelfs dus.. Mijn schoenen zijn een beetje doorweekt haha, maar ik was kei blij om even buiten te zijn...
Mijn appel als 22u'tje ging niet zo goed. Hij was een beetje zwaar.. Was ook pas op 23 minuten klaar... Das echt veel.
Mijn dagelijks berichtje heeft een beetje vertraging omdat ik het nogal druk had gisteren avond. Bij deze dus het berichtje van vrijdag. Ik was blijkbaar nog heel vast aan het slapen want ze hadden een beetje moeite met mij uit m'n bed te krijgen. Ja het was dus vrijdag; en dan nog 7.00 ook.
Om 8u moesten we weer aan tafel; en het was weeral hetzelfde als heel de week al.. Smeerkaas en zoet beleg. Ik weet niet hoe dikwijls ik het nog moet zeggen tegen de diëtiste maar het moet wel heel moeilijk zijn precies om te onthouden dat ik 2x hartig wil en geen zoet. Het was choco weer, en dat lust ik niet. Choco en kaas is ook een heel slechte combinatie voor mij, omdat ik makkelijk migraine krijg dan. Dus ja het ging weer niet zo vlotjes. 2,5 boterham met beleg voor 2 boterhammen is dus wel gelukt. Gelukkig, want deze week gingen de doelstellingen zeer moeizaam.
Om 8.45 mocht ik even naar de kamer, en om 9.00 was het eerst een uurtje therapie. De groep was opgesplitst, omdat de doelstellingenvergadering rond Kerst wat anders loopt; iedereen heeft daar zo z'n eigen gedacht over. Er waren ook nieuwe meisjes en die moesten we ook heel het systeem uitleggen natuurlijk. Ik heb gezegd voor mezelf dat ik ga proberen alle dingens mee te eten met Kerst; dus dat wil zeggen; bij mama de gourmet, en op kerstdag de overschot wss. Proberen iets van het dessert te proeven.. Als dat niet lukt neem ik wel een appel ofzo, dat lukt ondertussen wel. Het is gevaarlijk voor het overgeven weer zo 'n moeilijke dingens eten, maar ik wil het wel proberen.. Het heeft ook geen zin om er telkens voor weg te blijven lopen.. Daar word je ook niet beter van hé. Ik heb mezelf betrapt op mijn doelstellingen dat die' niet in orde waren deze week. Jammer, maar een slechte week kan ook wel eens.. Je kan nog zohard je best doen, maar het kan altijd eens een keetje tegenslaan. Volgende week bouw ik niet op, omdat de kerstdagen en oudjaar enzo al moeilijk genoeg zullen gaan. Ik hoop echt dat het een beetje lukt en dat ik het voor niemand verpest. Ik heb nu echt al schuldgevoelens op voorhand, en de psychologe zegt dat dat echt niet goed is, en dat dat ook geen positieve kanten heeft om op voorhand al zo bang te zijn voor iets..
Na de therapie was het dus 10 uurtje, maar ik heb het niet genomen omdat ik naar een onderzoek op orthopedie moest. Het was stom want nu denken ze dat ik het express niet heb opgegeten.. MAarja van 1 yoghurtje ga ik (jammer genoeg) geen kilo afvallen. Op orthopedie was het kei druk en ik moest dus weer bijna 1,5 uur wachten op de dokter. Uiteindelijk was het aan mij. Dat systeem is super eng. Je wordt dan afgeroepen door de micro en dan moet je zelf naar de dotker gaan. De dokter zei dat ik x benen heb.. Hoe kan dat in godsnaam als je paardrijd... ? Ik heb nog altijd een platvoet dus nieuwe steunzolen.. En kiné voor m'n knie..
Ik kwam juist optijd voor het middageten. Het is echt niet goed gegaan, het middageten. Ik was zenuwachtig door die onderzoeken, en in de namiddag had ik er nog een.. Ik was echt gestresseerd. Het was witloof, en dat is wel gelukt. Het vlees was kalfsburger en dat is ook gelukt maar dat was al moeilijk.. Dus van de aardappels heb ik er maar 2 gegeten. Ipv 3/4 de.. Dat lukte echt niet..
Na de middag was het therapie, maar ik moest op onderzoek dus hoefde ik niet mee naar de therapie. Ze waren alleen veel te laat om me op te halen.. Ze moesten op 14.15 komen halen omdat ik 14.45 een afspraak had, maar ze waren er pas om 14.50, dus ik was veelste laat op echografie. Ik haat telaat komen, echt! Zeker als het niet m'n eigen schuld is. Dan heb ik natuurlijk ook keilang moeten wachten omdat ik dan laatst achteraan moest aansluiten om dat ik telaat was.. Tegen dat het aan mij was was het 16.00u. Ze hebben niet zo veel gevonden eigenlijk; buiten dat mijn nieren heel bolvormig zijn, en dat ik een anatomische variant heb in m'n hartslagaders ofzo. Al de studenten vonden dat heel interessant, maar ik vond het niet zo leuk dat al die mensen aan mijn lijf aan het kijken waren. Ik werd er zelf beetje vervelend van. Zeh ebben de professor erbij gehaald, en die heeft ook geen ernstige dingens gevonden. Dus nu weet ik nog steeds niet waarom ik zoveel pijn heb aan m'n nieren. Of ter hoogte van tenminste. Na de onderzoeken moest ik weeral heel lang wachten op patientenvervoer, maar daar had ik niet zoveel zin in dus ben ik zelf opzoek gegaan naar de uitgang. Ook al is dat niet zo makkelijk met een slecht orientatievermogen.. Met veel gesukkel ben ik dan toch aan de uitgang geraakt. Ik ben maar langs buiten gegaan, ik had frisse lucht nodig.
Op de afdeling " ben je einelijk terug? Het duurde weer lang hé? " Ja ik wist dat het weer lang duurde. En daardoor heb ik m'n 3 uurtje ook weeral gemist, dus dat is ook niet gelukt. Dokters moeten toch eens leren om optijd te komen hoor! Daarna was het dus avondeten.. Paardenvlees. Gelukkig had ik dat uitgesloten en kreeg ik kaas. En uiteraard zoet beleg.. Dat zoete beleg heb ik weer niet aangeraakt, maar de kaas was wel lekker. 2,5 boterhammen, en beleg.. Doelstelling: Check!
Na het eten ben ik even aan de kerstkado's begonnen. En daar heb ik heel lang aan gewerkt. Het 9 uurtje was mandarijntje, en dat is ook wel gelukt. Daarna heb ik tot 23.30u aan de kadotjes gewerkt, en toen was ik opeens te moe om nog verder te doen.
Trouwens, wie zei dat de aarde zou vergaan? Ik leef nog altijd hoor!
