Vandaag heb ik eigenlijk voor de eerste keer een redelijk vlotte dag gehad.
Het is alleen jammer dat je zo vroeg moet opstaan natuurlijk en niet zelf bepaald wanneer je eet, opstaat, enzovoort.
We moesten dus weer om 7.00 opstaan, zoals gewoonlijk. Het was wel rustig op de dienst, dus dat scheelde al. Bij het ontbijt was het dan ook rustig, en was het niet zo'n drukke bedoeling als in de week.
Bijna elke dag krijg ik 's morgens kaas of smeerkaas, maar dat ben ik eigenlijk gewend van thuis, dus dat is wel heel leuk. Alleen sommige soorten smeerkaas zijn niet zo lekker. Maar deze ochtend kreeg ik dus gewone kaas, dat vond ik leuk want die smaakt bijna hetzelfde als die van thuis!
Na het ontbijt had ik even rust, ik was echt moe, dus heb ik mij terug op mijn bed gezet, en wat op de laptop gezeten. Ik had heel slecht geslapen vannacht, ik weet niet, beetje onrustig denk ik. Ik slaap hier ook nooit door.
Het was hier echt weer heel rustig, waren op een gegeven moment nog maar met 7. De meeste meisjes zitten al in een hogere fase, en mogen dus naar huis.
Het 10 uurtje was zoals alle dagen een yoghurtje. Dat ging eigenlijk goed, alleen de tijd was weer nogal nipt. Ik moet terug wat leren om grotere happen te nemen denk ik, maar dan zit ik gelijk zo vol...
20 minuten is natuurlijk wel veel voor een yoghurtje.
Na het 10 uurtje had ik gesprek met IB (individuele begeleider). Die vond dat ik al goed had opgebouwd in eten, en als mijn gewicht stabiel was (dus niet verder ben afgevallen) morgen hoef ik van haar nog niet gelijk op te bouwen, en daar was ik superblij om!
Ik ben nu ook een beetje trots op mezelf dat ik 'goed' bezig ben.
Ik heb ook gevraagd of ik de dokter morgen kan zien, ik heb nog steeds de bloeduitslagen niet, en aangezien die vorige keer zo slecht waren wil ik die wel graag weten.
Daarna heb ik nog even gerust op de kamer.
Het middageten was weer moeilijk, maar het was een kleinere portie dan anders, dus was ik tegelijk ook wel blij. De groenten (witloof) heb ik dus helemaal opgegeten (volgens mijn doelstelling). Witloof vind ik lekker, dus dat is niet zo direct een probleem natuurlijk. Toch zat ik weeral na de groenten alleen al vol. Dan is het natuurlijk een kwestie van doorbijten, en toch de rest er nog bijproppen, hoe moeilijk het ook is. Het waren hertoginneaardappelen in de oven. Dat was dan al wat moeilijker, om de helft op te eten (doelstelling is 1/2) Ik dacht eerst dat het gefrituurt was, en dat zou ik niet hebben opgegeten denk ik, of daar zou ik al meer overgeefdrang bij hebben. Ik moet zeggen dat ik vandaag eigenlijk zo goed als geen overgeefdrang gehad heb.. En daar ben ik ook wel fier op!
De helft is er dus gelukt! Het vleees was nogal taai, een beetje te hard gebakken, een soort biefstuk. Jeroen kan dat vele beter!
De helft is dus gelukt!
Na het eten is papa gekomen. Ik vond het leuk dat hij er was, dan had ik een beetje afleiding. We zijn naar Oostende gegaan en hebben ook een film gekeken. Ik vond het leuk in Oostende omdat er heel veel wind was. Dan kon ik nog eens uitwaaien. De zee was ook heel wild, dus dat paste echt bij mijn humeur. We hebben echt bij het water gewandeld, en er lag allemaal schuim op de zee, dat was wel mooi om te zien. Dat glinsterde een beetje. Er was ook een surfer die ging surfen in de koude zee.. Maarja die hebben grote golven nodig natuurlijk. Toen we terugkwamen heb ik eventjes gerust voor het avondeten.
Ik heb ook het nieuwe spelletje dat ik van mama gekregen had gisteren uitgelegd aan papa.
Het avondeten was ook wel moeilijk, maar het ging.
Het was tonijnsla met perzikken bij de boterhammen.. Ik lust dat niet zo graag. Dus dat ging echt niet vlot. Ik heb wel voor mezelf m'n eettempo al een beetje verhoogd naar 25 minuten ipv een half uur. Ik heb dan toch maar 2 boterhammen met tonijnsla gegeten, dan kon ik toch ook de groene bol aanduiden..!!!!
Na het avondeten kwam papa terug!
Dan hebben we een beetje gepraat nog en nog een aflevering gekeken. Papa had ook nieuw drinken bij En een roddelboekje om te lezen!
Papa is nu juist vertrokken,
en om 21u moet ik nog een kiwi eten..
Ik denk dat dat nog wel gaat lukken, en ik zal heel blij zijn als ik een groene bol kan zetten bij de doelstelling van vandaag, want morgen moeten we de nieuwe doelstellingen al bespreken. Het is morgen natuurlijk eerst weegmoment.. De zwarte dagen zijn toch altijd maandag en donderdag..
Als ik ben bijgekomen sta ik een stapje dichter bij huis, maar vole ik mezelf niet zo goed.
Als ik ben afgevallen betekent dat niets goeds, maar voel ik me wel beter...
Vandaag heb ik wel een lange dag gehad, maar wel eeen leuke dag. We waren maar met 8 want de meeste mensen gaan naar huis op de zaterdag, dus alleen de E en S groep zijn er. Dat is wel leuk omdat we dan met minder zijn, en dan kan je beter met iedereen praten.
We moesten dus weer om 7u uit bed voor het ontbijt.. Pff... Op m'n zaterdagochtend... Maartoch, we gingen dus om 7u uit bed. Het ochtendeten is eigenlijk vlot verlopen. Het lukte voor het eerst is goed om gewoon mijn 2 sneetjes met beleg te eten. Heb er ook een heel smeerkaasje opgedaan in plaats van een half..
Geen overgeefdrang, en ook geen bewegingsdrang. Heb mij zelfs niet schuldiggevoeld over het ontbijt.
De vrije momenten ga ik even niet beschrijven want er is in het weekend geen therapie, en moet ik mij dus gewoon (heel saai) bezighouden.
Het 10 uurtje ging ook wel. Ik had me voorgenomen om in plaats van er 20 minuten over te doen, een kwartier, en dat lukte op zich, buiten dat ik wat sneller moet eten, en dus een beetje een voller gevoel had.
Het middageten was echt het moeilijkste dat ik deze week heb gehad: Vol au vent met aardappelen en sla. De sla ging heel goed, de aardappelen 1/2 ging redelijk, maar dan, ... Dat was echt een ramp, niet omdat ik het niet lust maar gewoon omdat ik weet dat daar veel kcal inzitten, en ik die verbied aan mezelf. Het was echt heel moeilijk, gewoon voor mezelf al om het op te eten. Maar de helft was de doelstelling dus dat moest erin. Ik was dus heel blij dat die helft erin zat.
Na de middag is mama gekomen, en zijn we naar Gent gegaan. Het was wel heel druk in de winkelstraat, dus een extra uitdaging. Maar het ging redelijk, buiten dat ik wat zenuwachtig werd van het vele volk. Ik werd ook wel eenbeetje nerveus omdat we wat file hadden in Gent zelf, en dan begin ik gelijk te stressen voor telaat te komen. Maar ik heb geen paniekaanvallen gehad, dus het ging supergoed!
Ik heb ook een nieuw spelletje van mama gekregen: machiavelli. Heb ik ooit eens leren spelen, en ik was al lang aan het zeuren, nu heb ik het dus!
We hebben het gelijk uitgeprobeerd, en dat was ook wel leuk :)
Het avondeten ging ook wel goed. IK was alleen een beetje overmoedig en wou opbouwen ineens, en heb 2,5 sneden gegeten, maar dat was duidelijk veel te veel, want dat bekwam me helemaal niet, en ik voelde me er ook heel slecht bij. Nu nog altijd, dus hebben we besloten dat dat nog een beetje te snel is. Ik voel me nu nog altijd schuldig.
Dus morgen terug 2 sneetjes, en mezelf wat tijd gunnen, zowel lichamelijk als psychisch.
Dat heb je als je graag voor een bepaalde tijd thuis zou zijn...
Mama is voor het avondbezoekuur ook nog even teruggekomen. Hebben we nog eens machiavelli gespeeld en monopoli. De oude spelletjes terug bovenhalen! Hihi, was wel eens leuk zo ouderwets spelletjes spelen!
Mama had magneten bij, dus nu hangt alles aan m'n prikbord zodat ik altijd kan kijken naar m'n prikbord als ik het even moeilijk heb.
Het 9 uurtje was de moeilijkste uitdaging die ik tot hiertoe heb gehad: CHOCOMOUSSE, dat wou ik eerst niet eten, en ik was smiddags al aan het piekeren. Dat is ook echt moeilijk omdat ik dat gewoon weet dat dat onnodige calorieen zijn, maar het dessert niet opeten = geen doelstelling. Dus ik had me voorgenomen minstens de helft te eten, maar ik heb toch helemaal gegeten. Ik was echt boos op mezelf. Ik HAAT calorieen, en ik had ook heel veel zin om over te geven, gelukkig zijn er zo'n lieve mensen hier om mee te praten, en gelukkig liggen ze niet zo heel ver van mij vandaan :) Dankje Marjolein & Noémie.
Daarna heb ik nog eens een lange douche genomen, en nu ben ik terug helemaal rustig. Ik voel me nog wel heel schuldig, maar nu ga ik niet meer gaan overgeven gelukkig!
Dus de doelstellingen, met een heel moeilijk tussendoortje zijn bereikt!
Vandaag een relatief goede dag gehad, biuten de voormiddag. Heb veel gepraat vdg, zowel met verpleging, als met mensen uit de groep, als de mensen die mij steunen. Ik heb vandaag ook het kaartje van de klas en van Claire gekregen; dankjewel!
De dag is goed begonnen. Ik was eerst bij iemand wat gaan praten, omdat ik me even niet zo goed voelde. Dat deed me deugd, en ik ben dus ook met een redelijk gevoel aan tafel gegaan.
Ik heb mijn doelstellingen opgegeten, en eens binnen de tijd!
De eerste therapie begon al te laat omdat we eerst bespreking hadden met de hoofdverpleegkundige. Iedereen werd zenuwachtig, omdat er hier normaal een bepaalde structuur wordt nageleefd.
De eerst therapie was de deolstellingenvergadering, waarbij ik met TROTS kon zeggen dat ik de doelstellingen qua maaltijd zo goed als heel de week behaald heb. Happy dat ik was!
De vergadering liep ook uit en dus was het 10 uurtje ook opgeschoven, ik werd zelf ook een beetje nerveus van het schema dat ik de war kwam. Het 10 uurtje ging heel moeizaam, en ik merkte dat stress er ook toe deed om het moeilijker op te eten. Gelukkig wou een meisje bij mij blijven zitten, anders had ik het echt weggegooid.
Daarna hadden we weer zo'n hectische therapie: crea. We moesten onzelf uitbeelden op abstracte manier; doolhof, als jezelf; weerbericht, en als contact met anderen (oor)
Ik ben een luisteraar dus een oor, ik ben in de war en voel me niet zo goed --> doolhof en m'n weerbericht was zowel zon als regen.
Daarna middageten, doelstelling bereikt, met zeer veel moeite! Het was iets wat ik niet zo heel lekker vond, dus dat gaat sowieso al moeilijker. Het was dan ook nog is veel te veel op mijn bord, dus daar kreeg ik nog minder honger van, en er zat superveel saus bij, en dat haat ik ook. Ik zou al redenen genoeg hebben om mijn bord te laten staan, maar toch heb ik alles opgegeten (voor mijn doelstelling te bereiken).
Het was kei moeilijk, maar ondertussen heb ik hier al geleerd dat je enkel vooruit gaat als je ervoor WIL gaan en WIL vechten. Ik wil beter worden, niet zwaarder persé, maar wel van die rotte gedachte af, en dat getwijfel altijd, dus ik ga er gewoon voor!
Psychotherapie ging over de G-schema's. Die had ik al eens geleerd in een andere therapie. Ik vind het altijd zo moeilijk dat je voor alles een G schema moet opstellen, dat duurt dan al zo lang, en je moet het eigenlijk voor alle moeilijke situaties maken, dus je bent er echt wel altijd mee bezig. We moesten dan allemaal een voorbeeldje maken van een situatie, en dat dan bespreken.
Ik kom heel vaak tegen dat ik vind dat er in bepaalde vdm teveel caloriëen zitten, en dat ik die dan verbied aan mezelf omdat ik angst heb om bij te komen. Dat duurt wel even, om zo'n schema te maken, maar op de duur ken je die uit je hoofd en gaat het vlotter.
VPK sessie was wel leuk, als afsluiter van de therapie- week. We gingen spelletjes spelen, we moesten allemaal een post-itje schrijven voor onze buur en daar bvb Mega mindy ofzo opzetten, en dan moesten we ja/nee vragen stellen, en proberen te raden welke persoon we waren. Was wel leuk, en het ging goed vooruit!
De vrijdagnamiddag is er altijd teveel aan.
Het 3 uurtje was ook heel moeilijk omdat ik vdg de koek moest eten.. Was echt moeilijk en ik had echt weeral een beetje overgeefdrang.. Maar het is ook weer goed gelukt, ik hoop dat ik thuis niet teveel koeken moet eten want ik voel me niet zo goed bij koeken.. Heb liever fruit of een yoghurtje..
Het is me wel gelukt gelukkig
De avond is ook gelukt, dus al de doelstellingen zijn behaald!
Bomma, bompa en papa zijn ook langsgekomen, ik vond het fijn om bomma & bompa nog eens te zien, en ik was ook blij dat papa is gekomen.
Voor de 2de keer dat ik dit bericht typ, want daarjuist kon ik niet meer op de site.
De dag is heel slecht begonnen, maar uiteindelijk toch nog goed geeindigd.
Eerst hadden we de weging vanochtend; ik was weer afgevallen natuurlijk.
Ik begrijp niet zo goed hoe dat komt want ik eet wel redelijk sinds maandag. Ik heb mij steeds aan de doelstellingen gehouden die voorop stonden. Nu heb ik een waarschuwing gekregen dat als ik nog 1x afval dat ze het mij uit handen nemen.. Ik ga anders vlug onder de 50 gaan zeggen ze en dan kunnen ze niet anders dan ingrijpen.
Dus mijn dag was al serieus verpest. Dan het ontbijt, ik had absoluut geen honger, en aangezien mijn humeur had ik ook geen zin, moet ik eerlijk zeggen. Ik heb mezelf er nog eens aan doen herinneren dat we wel een afspraak hadden, en geen maaltijden gingen overslaan.. Dus heb ik mezelf toch maar even gezegd dat wel echt wel gingen eten, en de 2 boterhammen zijn er dus gewoon ingegaan, en ze zijn er ook ingebleven.
Omdat ik me zo slecht voel heb ik wel weer drang om over te geven. Ik weet niet, maar stress speelt precies wel een harde rol. Het is ook altijd dat ik denk dat ik te weinig tijd heb en daar word ik zenuwachtig van, en dat is echt niet leuk om zo aan tafel te zitten. Je moet ook echt gewoon stoppen als de tijd gedaan is en dat maakt mij ook wat ongerust.
Na het ontbijt ging ik dus even naar de kamer voor we naar de eerste therapie moesten. We hadden eerst VPK sessie. Dat vind ik de minst leuke therapie van alles. Daar leer je gewoon eigenlijk echt niks mee, je confronteert jezelf alleen constant, en dat is heel vermoeiend en ook moeilijk. We hadden dit keer een papiertje over ons eetgedrag. We moesten onzelf zogezegd filmen terwijl we aan het eten waren.
Ik heb opgeschreven dat ik m'n eigen eetgedrag zie als: Ik vind dat ik teveel pruts met mijn eten, te traag eet en vaak zenuwachtig ben omdat ik niet weet hoeveel caloriëen ergens inzitten, en ik dat het liefst wel weet.
Ik heb opgeschreven ook dat anderen mijn eetgedrag zien als te weinig en dat ik idd teveel calorieen tel, en zenuwachtig aan tafel zit.
Ik vind het ook heel moeilijk om in groep te eten, ik eet liever alleen. Ik voel me slecht in een grote groep om te eten.
Daarna was het al 10 uurtje, ik heb mijn yoghurtje gewoon opgegeten zonder heel grote problemen. Wel maak ik me zorgen over hoeveel er in dat yoghurtje zou zitten. Wij krijgen bijna alles zonder caloriëen op, dus het is nogal frustrerend dat ik niet precies kan tellen..
Ik had het wel om 10.20 op, dus dat is juist binnen de tijd.
Na het 10 uurtje hadden we werkboek. Ik heb die tijd even gebruikt om alles op een rijtje te zetten, nog even op de computer te gaan, en wat te rusten. We hadden dan natuurlijk ineens tot aan het middageten vrij.
Aan het middageten voelde ik me opeens weer heel schuldig. En ook, ik wist dat het geen lekker eten zou zijn. Worst met appelmoes en aardappelen is echt een VERSCHRIKKELIJKE combinatie voor mij aangezien ik geen 1 van de 3 graag eet.
Ik wou echt niet, ik had zo 'n slechte dag en dan lukt dat eten ook gelijk niet meer.
Ik was begonnen met de aardappelen omdat ik dat wel gewoon lust. Ik moet maar de helft eten voor m'n doelstelling, dus dat moest lukken. Daarna ben ik dan ook maar aan de appelmoes begonnen, want het moest toch op, anders bereik ik gewoon de doelstellingen niet, en dan krijg ik nog een groter schuldgevoel.
De appelmoes wa sbinnen en dan het vlees nog, ook voor de helft. Dat ging vlot maar ikvond het verschrikkelijk vies om op te eten. Juist op tijd klaar met eten, en ik was nog niet op m'n kamer of ik moest weeral bijna overgeven.
Gelukkig heb ik mezelf ingehouden.
Doelstelling was dus bereikt....
Na het middageten hadden we een uurtje rust.
Daarna hadden we creatieve therapie. Dat was heel raar omdat we met 2 , een potlood moesten vasthouden en dan samen een figuur moesten maken, wat dus niet zo goed lukte haha, dat komt omdat je moet volgen, je moet eigenlijk je hand ontspannen, en sommige mensen laten niet makkelijk los.
Dat was niet zo'n leuke opdracht, maar ondertussen kan je wel je gevoelens even verzetten en dat ik wel belangrijk.
Voor mij dan toch, even rust.
Na de creatieve was het al 3 uur, om 3 uur kregen we een appel of een wafel; ik koos de appel. Ik raakte weeral niet optijd klaar met als gevolg dat ik weeral helemaal gedemotiveerd ben.
Ik heb hem wel gewoon opgegeten hoor, voor dat kleine stukje ga ik geen rode bol zetten!
Na het 3 uurtje had ik VPK weeral. Dat was een praatsessie vandaag. We moesten onderwerpen aangeven, en met iemand 5 minuten een gesprek op gang houden. Eerst was het moeilijk, maar daarna ging het opeens heel vlot. Ik heb geleerd dat ik ook echt wel een gesprek op gang kan houden! Ondertussen heb ik dus ook al wel wat vertrouwen in de groep. Ze zullen je nooit vies bekijken, want we hebben allemaal hetzelfde probleem..
Het avondeten was ook weer een hel.. Het was kipcurry met koude schotel en boterhammen. Uiteindelijk heb ik wel de doelstellin gbereikt, ook al heb ik nog altijd buikpijn.
Het avondtussendoortje is ook nog gelukt, eigenlijk te lang over gedaan, maar het telde toch nog mee.
Een dag met veel tegenslagen, gewoon beetje een emotioneel heel zware dag.
Het begon vanochtend al bij het ontbijt, ik had absoluut geen honger. Maar omdat ik probeer zoveel mogelijk positieve gedachten te maken, had ik voor ogen om toch gewoon mijn doelstellingen te eten.. Niet meer, maar ook niet minder.
Dat is gelukt, dus de doelstelling was bereikt.
De eerste therapie vandaag was creatieve therapie. Het was best een rare opdracht. We moesten per 2; en elke keer werd er gewisseld, een krijtje nemen, en allebei elkaar volgen met lijnen, en vormpjes, enzo. En zo moesten we het eens met iedereen proberen, sommigen maakten gewoon lijnen, anderen maakten een patroon of een tekening. Ik vond het leuker om iemand te volgen, omdat je dan al geen commentaar kan krijgen op hoe je tekening eruit ziet. Ik ben ook links handig, dus ik zat heel de tijd in de knoop met de anderen, haha.
Uiteindelijk kwam het wel tot een leuk resultaat. De kleuren pasten wel altijd mooi bij elkaar. Iedereen is eigenlijk nogal creatief in onze groep en dat maakt het wel heel grappig.
Na de therapie moesti k naar de psycholoog. Dat was best spannend want er zat een stagiaire bij. Maar het gesprek is goed verlopen. Ik vond het wel heel moeilijk want ik praat niet zo graag met onbekende mensen, en het vertrouwen was nog heel ver te zoeken, maar ik heb al heel belangrijke dingen kunnen zeggen,
en ik heb tegen mezelf gezegd dat we die ook actief gaan proberen te verhelpen, daarom zit ik hier ook natuurlijk. Als ik naar huis ga moet ik wel even een paar dingen gezegd hebben.
Het is moeilijk voor mij om zulke initiatieven te nemen, maar soms is dat gewoon nodig.
Daarna kreeg ik nog even tijd voor het tussendoortje opgegeten (waar ik een beetje laat mee was trouwens. ) Dat is ook helemaal gelukt, m'n yoghurtje!
Daarna had ik psycho-educatie bij de dokter. Dat is een 'les' zeg maar over de slaap ging het vandaag. Over hoe je best slaapt, welke medicijnen we nemen om goed te slapen, en welke klassen daarin zijn, hoeveel slaap je nodig hebt, ...
Dat was eigenlijk best saai, en een uur duurt echt superlang om daarnaar te luisteren... Dat was dus geen leuke therapie. Je bent ook zelf verantwoordelijk voor wat je opschrijft. Het uur duurde heel lang, maar toch.. Het is gelukt, ik leef nog!
We hadden na de psycho-educatie een half uur vrij. Op dat half uur heb ik even de tijd genomen om alles wat te laten bezinken.
Alleen jammer dat het half uurtje te kort was om volledig tot rust te komen.
Aan tafel vanmiddag ging het ook goed, ik heb geprobeerd mijn doelstellingen te bereiken, en dat ging eigenlijk redelijk vlot, tot ik aan de puree begon, dat ging opeens niet meer. Ik dacht dat ik teveel gegeten had, en dat het niet meer ging lukken, dat ik ging overgeven...
Ik heb even gewacht, en toen lukte het opeens weer wel, en heb ik het er toch nog bijgestompt.. Ik weet niet meer hoe ik het gedaan heb, maar het is toch gelukt!
Ik heb dus ook vanmiddag mijn doelstelling bereikt!
Zoals vorige week was er in de namiddag geen therapie. Na het eten had ik een gesprek met de IB. Ik zit hier dus minstens 6 weken hoogstwaarschijnlijk.. Toch blijf ik hopen op 14 december! Dan kan ik de kerst thuis vieren, dat zou leuker zijn dan in het ziekenhuis natuurlijk.
Ze vroeg ook veel dingens over vroeger enzo, en met wie ik allemaal praat, zo van die algemene dingen die al de psychologen altijd vragen op het eerste gesprek.
Ik heb het idee dat ik wel heel veel gezegd heb gelukkig.
Daarna kwam mama langs, en zijn we even naar Gent geweest, om wat te wandelen. Dat deed me wel goed, een beetje frisse lucht, ook al was het maar een 3 kwartiertjes.
Het was wel wat regenachtig, maar dat vond ik niet zo erg want dat past bij mijn humeur..
Na Gent kwamen we toe en hebben we nog wat film gekeken. Dat was ook leuk, ik vind het gewoon leuk als er iemand bij mij is, als ik niet alleen hier ben..
Het avondeten was een ramp. Het lukte me maar niet om zoals alle andere maaltijden m'n gedachten te verzetten. Het was al half 7 ofzo en ik was nog niet halfweg met m'n eten, en we hebben maar tot kwart voor. uiteindelijk zijn de 2 sneetjes wel gelukt. Doelstelling avond bereikt.. !!!!!!! Gelukkig, de sfeer aan tafel was ook wel goed dus dat was fijn. Ik ben wel blij datik uiteindelijk toch mijn doelstelling gegeten heb!
Na het avondeten is mama gekomen terug, en hebben we nog een aflevering van flikken gekeken.
Als mama weg was was het avond tussendoortje.
We hebben 20 minuten voor het avond tussendoortje, wat dus te weinig is voor mij, ik slaag er niet in om een appelsien op te eten in minder dan 20 minuten.
Ik was dus ook niet klaar met m'n appelsien als het 20 na 9 was, dus ik moest de rest weggooien..
Ik was echt boos! Ik had het kunnen opeten, ik had alleen wat extra tijd nodig. Nu is heel m'n doelstelling verpest omdat ik een appelsien wat trager opeet..
Het gevolg is dus dat heel m'n dag niet geslaagd is qua doelstelling= rode bol.
HATELIJK!
Na het avond tussendoortje heb ik een serieuze dip gehad, en die is nog altijd niet weg. Het was mij even wat teveel, en ik kon het allemaal even niet meer aan. Ik miste ook even heel veel mensen, en dat deed even heel veel pijn.
Gelukkig voel ik me nu al iets beter, dankzij de steun van veel mensen dat mij steunen. Bedankt!
Ik ga eerst slapen, en morgen gaat het hopelijk terug vlotter, en ik ga voor de groene bol.
Vandaag schrijf ik vroeger een berichtje, omdat ik straks nog even wil douchen na het 9 uurtje. Vandaag echt een heel drukke en vermoeiende dag gehad, vol negatieve maar uiteindelijk ook wel een positief gevoel.
Om 7.00 werden we gewekt, er is heel de nacht heel veel lawaai geweest op de afdeling (hakken, deuren die dicht vlogen, gepraat op de gang, crisis van een andere afdeling, de nacht dat binnenkwam via de deur ... ) Ik was gisteren ook pas na 01.00 in slaap gevallen, dus ik vreesde het ergste voor vandaag, omdat ik al wat last had van migraine, en ik ken mezelf als ik moe ben, dan krijg ik dikwijls in de loop van de dag migraine, en dan sta ik nog verder van huis.
Toch om 8.00 aan het ontbijt geraakt. Vastbesloten ben ik aan m'n 2 sneetjes begonnen. Eerst ging dat heel vlot, al m'n motivaties nog eens overlopen, en dat lukte eerst vrij vlot..
Ik zat wel heel vol, maar ik heb het wel gegeten, en het enige wat ik daar niet goed aan vind is dat ik waarschijnlijk wel zal bijkomen. Ik haat het... Langs de ene kant zou i kgraag genezen, maar ik ben toch heel bang om dik te worden en bij te komen, want dat is absoluut niet wat ik wil..
Na het ontbijt een kwartiertje rust, ik heb de kamer eens opgeruimd want dat was meer dan nodig, samen met m'n buurvrouw natuurlijk. Ik heb ook nog even de doelstellingen aangeduid, want die waren natuurlijk: GELUKT!
Daarna hadden we groepstherapie. Dat is een therapie met heel de groep (zowel E als T groep, en de 3 fasen.) Iedereen zit daar dus bij elkaar, en dan is het aan ons om over een thema te beginnen dat wij vinden dat niet juist is of dat wij niet leuk vinden. Er werd gezegd dat nooit iedereen warm water heeft voor thee of koffie 's ochtends, en dat dat ook niet echt eerlijk was, omdat altijd dezelfde dan wel drinken hebben. Dit was al eens besproken, en we moeten nu ook koffie in een andere afdeling halen, maar ze zijn er mee bezig, hopelijk ben ik al weg als ze de oplossing hebben. Daarna werd nog eens gezegd dat we het moeilijk vinden dat de verpleegkundigen allemaal een andere visie hebben op bepaalde regels binnen de afdeling. Daarop antwoordden ze dan dat ze ervoor gingen zorgen dat de grote lijnen toch door iedereen gevolgd worden. Bvb Alles moet uitgepakt worden, ook al eet je het niet op.
Er werd ook nog gezegd dat wij toch ook wel heel graag een sinterklaasfeestje willen.. Haha, dus dat komt er dan ook nog binnekort, op 7 december :) Dan word ik al bijna besproken!
Na de groepstherapie was het 10 uurtje. We waren al telaat omdat de groepstherapie uitliep. Dus ik had geen volle 20 minuten meer voor m'n yoghurtje, dus moest me een beetje harder haasten, en dat zorgt ook voor stress, waardoor ik weer meer compensatiedrang heb, en sneller de neigng om naar de wc te lopen. Het yoghurtje is net optijd opgeraakt, maar het is wel niet zo leuk om het zo snel te moeten opeten.
Na het 10 uurtje hadden we ergotherapie, ik mocht verder werken aan het hollistisch werk, wat we binnekort moeten voorstellen. Dat is eigenlijk een kunstwerkje, waarin je je eetprobleem uitlegt. Dus ik zei gisteren al dat ik een paard in klei ging maken, met daarop '' I will never give up''. Daarmee bedoel ik dat ik zal blijven vechten, en dat ik bij 1 tegenslag ook niet ga opgeven. Ik maak mezelf nu eigenlijk wel een belofte die bijna niet na te leven valt, maar ik doe mijn best. Ik heb onder de klei een karton gedaan met een zwarte kant, en een kant met gras en blauwe lucht. Daarmee wil ik bedoelen dat ik probeer naar het positieve te gaan, langzaam maar zeker, en dat ik de zwarte 'slechte' kant, stap voor stap laat vallen, en probeer dus terug normaal te eten, zonder mij teveel vragen te stellen. Zodat ik snel terug normaal kan functioneren, en terug kan paardrijden en naar school gaan enzo.
De ergo heeft wel weer goed geholpen om de gedachten even van me af te zetten. Ik was zelfs even vergeten dat ik hier ben voor een eetstoornis, perongeluk.
Na de ergo hadden we een half uur vrij, juist genoeg om even op facebook te gaan & smartschool na te kijken enzo. Ik ben er echt van geschrokken hoeveel mensen mij berichtjes sturen, en mensen die reageren, en kaartjes sturen, heel hard bedankt iedereen, zonder al de steun zou ik nu nog niet zover staan als dat ik nu sta.. Dan zou ik nogsteeds niets eten.
Na dat halfuur hadden we middageten. Ik vind het middageten het moeilijkste, omdat dat ook het meeste is. Ik had mijn doelstelling op voorhand al aangeduid, dus het moest wel lukken. Het was prei, en dat lukt is wel graag, en ik weet ook dat daar zo goed als geen calorieen inzitten, dus dat ging nog redelijk vlot, ook al was het veel..
Daarna de aardappelen 1/2: dat was heel moeilijk en ik kreeg toen al buikpijn. Ik zag het echt niet meer zitten om de helft van de vis op te eten, het was zoveel, en ik voelde ook mijn buik weeral raar doen, en ik kreeg ook weer gedachten dat ik wou overgeven, als ik dat al niet automatisch zou doen omdat ik teveel gegeten had.
Maar toch is het toch weer gelukt, en kon ik weer een groen vakje aanduiden bij de doelstellingen!
Ik kon als 3 uurtje weer kiezen tussen een wafel met chocola en mandarijntje, ik wist wel direct wat ik zou kiezen, en daar heb ik dus niet over getwijfeld.
Na het middageten hadden we een uurtje rust, ik heb dan ook echt even gerust, omdat ik zo moe was.
Daarna hadden we VPK sessie, bij de verpleegkundige, dat was dan weer wat minder omdat ik moest spreken. We speelden een spelletje; het kwaliteitsspel, er waren dan kaartjes met een negatief of een positief karakter, en die moesten we elkaar geven. Dat was wel moeilijk. Ik heb gekregen: Gesloten- Stil- Verlegen- Genieter en Consequent- Zorgzaam-Overbezorgd (de 2 laatste heeft heel de groep gekregen). Gesloten, stil en verlegen zie ik eigenlijk niet als iets negatiefs, je kan dat natuurlijk negatief zien, maar het is een deel van mijn karakter, en een beetje mijn aard ook. Ik zal nooit heel spontaan zijn, dat ben ik gewoon niet. Natuurlijk zijn er ook wel positieve eigenschappen aan stille mensen :).
Volgens een meisje uit de groep ben ik een genieter omdat ik zo opga in mijn passie en mijn sport. Het paardrijden en het lopen dan, en omdat ik daar ook zo voor aan het vechten ben op de moment.
Ik ben consequent omdat; als ik een doel voor ogen heb, zal ik daar ook voor gaan, en geef ik niet zo makkelijk op.
Na dat spelletje was het nog bespreking, dat ging vrij vlot, ik ging als eerste, zodat ik er snel vanaf was!
Daarna was het al 3u, ik had het mandarijntjes gekozen, en we waren alweer te laat dus kreeg ik weer te weinig tijd om op m'n gemak de mandarijntjes op te eten. Maar ik heb het toch gedaan, en ik ben gewoon blijven zitten en heb op m'n gemak m'n mandarijntjes opgegeten, ik mocht nu toch niet opgeven? Het is uiteindelijk dus gelukt, en die bol kon ik ook groen aanvinken!
Daarna was het terug ergo. Onze laatste keer, dan pas in januari terug ergo. De mevrouw gaat op vakantie een hele maand, dus de ergo wordt vervangen door VPK sessies, verschrikkelijk, vond ik dat juist zo leuk, creatief bezig zijn. Ik heb m'n paardje in klei afgewerkt, en heb m'n plattegrond geschilderd. Nu moet ik het alleen nog afwerken hier op de kamer, omdat ik daarvoor wat te weinig tijd had, en de klei nog niet helemaal droog was.
Morgen moet ik dat paard dus erop kleven (op de achtergrond.)
Na de ergo hadden we vrij tot 18.00 aan het eten.
Het avondeten ging heel moeilijk. Op dinsdag hebben we altijd 2 warme maaltijden.. Ik haat het... Caloriebommen... Het was dan ook nog eens pikante spaghetti bolognese met 2 sneetjes brood. Het was wel een kleine portie, gelukkig. De spaghetti heb ik er kunnen instompen, maar de boterhammen lukte absoluut niet. Ik had echt genoeg aan m'n spaghetti'tje. Ik had het wel moeilijk na de maaltijd, en nu nog altijd, ik heb de heel tijd het gevoel dat ik ga ontploffen, en dat ik heel veel ga bijkomen.. Dus nu vole ik me heel schuldig.
Ik probeerde tijdens het eten niet teveel na te denken over alles, en om gewoon te denken aan alle mensen die mijn steunen, de manege, het lopen, ....
Ik hoop echt dat ik niet ben bijgekomen.. Ik ga zo ongelukkig zijn als ik bijkom donderdag..
Na het avondeten hadden we een avondactiviteit, dat wordt door een van ons georganiseerd. We moesten om de beurt een liedje na- neuriën terwijl we de muziek hoorde. Wat een drempel voor mij, zoiets durf ik dus normaal gezien niet, maar iedereen moest. Hatelijk is dat, zo rood als een tomaat, heb ik het dus ook maar geprobeerd, en met succes, want mijn team had het liedje geraden, en wij zijn ook gewonnen uiteindelijk!
Ik ben toch een beetje trots dat ik het gedurven heb!
Na de avondactiviteit kreeg ik m'n kaartjes, van Lauranne & Els, bedankt allebei
En dan was het 21 uurtje, maar mijn spaghetti was nog niet gezakt.. Dus ik hd het even heel moeilijk, en had voor mezelf gezegd dat ik het niet ging opeten. Maar mijn doelstellingen gingik toch een week proberen aan te houden.. Dus ik heb toch heel m'n pudding met rijst op gegeten! :D Ik heb echt zoveel eggeten vandaag niet normaal..
Ik heb dan ook nog een briefje gekregen van iemand uit de groep :) Was heel leuk en een toffe verassing :)
Nu ga ik nog even douchen en wat lezen, en dan ga ik slapen.
Vandaag was het weer donkere dag. Ik was heel slechtgezind opgestaan, met reden natuurlijk, het was weegmoment. Gelukkig had ik wel gedronken voor ik gewogen werd, anders had ik nog minder gewogen. Maar ik ben dus weer 1,5 kilo afgevallen. Ze waren er niet zo gelukkig mee, dus als ik nu mijn eten niet verhoog, gaan zij het uit handen nemen, en het zelf verhogen met behulp van energierijke drankjes (die fortimels, zoals ik er thuis moest drinken). Dus heb ik mijn doelstellingen verplicht moeten verhogen.
Eerst hadden we dus een ontbijt om 8u. Ik zag het al direct weer niet zitten, hoe zwart-wit ik altijd ben natuurlijk. Maar mijn doelstellingen werden toch behaald! Heb wel 3 kwartier over 2 sneetjes gedaan, maar het is er wel in gegaan, en gebleven ! Daarna moest ik ook nog een glas drinken. Ik had echt superveel buikpijn, maar ik ben een beetje hard voor mezelf, en heb gezegd dat ik me niet zou laten kennen, en dat overgeven en terug naar af gaan niet de manier was. Afbouwen doen we niet, dus daar deed ik niet aan mee.
Na het ontbijt hadden we eerst de 'werkboek' therapie. Een uurtje rust en even nadenken, en in het werkboek werken natuurlijk. Was aangenaam om op maandagochtend met een uurtje rustige therapie kunt starten. Ik heb voor mezelf m'n doelstellingen dan al terug herzien, voor de doelstellingenvergadering, die er ook weer aankwam. Ik heb alles serieus verhoogd, naar alles de helft, en tussendoortjes allemaal. Ik heb geen zin in dat controle gedoe weer, dus doe ik nog eens extra m'n best.
Ik dacht dat ik de dokter zou spreken vandaag, voor de bloeduitslagen en de ecg, maar blijkbaar had ze die nog niet, dus het zal misschien niet zo goed zijn.
Het tussendoortje was een vol yoghurtje met suiker, dat is moeilijk omdat daar veel calorieen inzitten, en calorierijke voeding sluit ik uit.. Maar dat is me toch wel gelukt, het moest lukken!
Na het tussendoortje hadden we dus de doelstellingenvergadering. Iedereen moest de doelstellingen al tegen vandaag hebben opgeschreven. Mijn doelstellingen waren simpel: Niet overgeven, stilzitten aan tafel, niet compenseren dwz als ik denk dat ik teveel eet, de volgende maaltijd niet eten. Geen caloriëen tellen, boterhammen in maximum 4 stuken, en tempo moet omhoog --> grotere happen. Dit is ook een moeilijke omdat ik dan makkelijker de neiging heb tot overgeven.
Ik ga het toch proberen te volgen, en heel de week m'n best doen!
Al is het voor al de mensen die mij steunen dat ik het doe!
Er waren veel meisjes die deze week een moeilijke week hadden gehad, dus ik was niet de enige.
Het middageten was absoluut niet mijn favoriet eten, maar hbe toch mijn doelstellingen bereikt, ondankt dat het eten vies was. Broccoli met saus, (ik HAAT sauzen, dat zijn caloriebommen, en worden dus verboden.) Varkensvlees, lust ik sowieso al niet. En het was heel vet.. En dan nog aardappelen..
1/2 vlees, alle groenten en 1/2 aardappelen heb ik dan toch opgegeten! Met als resultaat: Doelstelling bereikt! Toch wel trots op mezelf!!!!!!!
Dessert en soep liet ik sowieso al vallen, dus die heb ik sowieso niet gegeten. Heb als opmerking gekregen dat mijn tempo toch echt wel omhoog moet, want 3 kwartier voor middageten is echt teveel. Maximum een half uur krijg je, en dan het ander half uur krijg je voor iets te lezen ofzo.
Na het middageten weer een uurtje rust. Die heb ik dan gevuld met wat te rusten, en nog wat te tekenen. Kruiswoordraadsels ingevuld, omdat ik op de duur mezelf te hard aan het confronteren was, en ik me terug niet zo goed voelde.
Na de rust was het PMT- therapie. Dat was ook wel leuk, maar ook moeilijk. We speelde een spelletje met de groep dat iedereen in de knoop was, en iemand moest iedereen zonder praten er terug op z'n plaats zetten. Natuurlijk moest ik het ook eens proberen. Eerst had ik gezegd dat ik het niet zo leuk vond om te doen, maar uiteindelijk heb ik het toch wel gedaan, en was ik ook fier op mezelf. Terug een stukje dat ik overwonnen heb!!
Ik heb ook de diëtiste gesproken; en ik heb zoet beleg, paardenvlees, fantasiebrood, uitgesloten. De rest heb ik laten staan, alsook de 2de warme maaltijd op de dinsdagavond. Dat ga ik gewoon proberen, en als het niet lukt, verander ik gewoon terug.
Op dinsdag is er altijd 's avonds ook een warme maaltijd, bovenop de warme middagmaaltijd dan.. En dat is dan meestal spaghetti of lasagne of iets met pasta. Dus ook heel veel calorieen, maar ik probeer het gewoon, ook al is het maar de helft.
Na de PMT was het 3 uurtje. Ik moest vandaag wel de koek eten. Ik heb een prince koek voor de helft (dus 1 van de 2 koeken) opgegeten. Ik haat koeken omdat die ook calorierijk zijn, dus het was niet met m'n volle goesting dat ik die opgegeten heb, en ik heb over die koek ook de volle 20 minuten gedaan, verschrikkelijk.. !
Daarna was het ergotherapie. Dat is supermoeilijk en heel pakkend en confronterend. Ik ben er van geschrokken eigenlijk. Je moet jezelf met eetprobleem knutselen met klei of schilderen of zo. Ik vind de crea wel leuker dan ergo. Dit is heel confronterend. Ik ga een paard in klei maken, omdat ik de paarden zo mis, en het paardrijden..
Ik was echt even heel ongelukkig, ook omdat ik weet dat ik morgen nog niet terug aan het paardrijden zal zijn.
Ik hoop tegen nieuwjaar terug te mogen paardrijden, al begin ik de moed een beetje op te geven.
Voor het avondeten hadden we ook nog een uurtje rust, zodat ik de ergo een beetje kon laten bezinken. Morgen begin ik aan mijn knutselwerkje, en ik hoop dat het zal lukken. Ik moet alleen nog even een tekstje vinden voor in mijn paard te krassen. I will never give up, is dat geen mooie belofte voor mezelf?
Het avondeten, ik had echt geen honger, dus ik had 2 bruine broodjes, ik heb er eentje gegeten = 2 sneden brood, met salami dat moet ik dan ook al niet hebben, aangezien dat zo vet is... (= VERBODEN) Ik dacht dat ik weer ging overgeven, maar ik heb mezelf een belofte gemaakt, dus heb ik me daar ook aangehouden, dus geen overgeven voor mij.
Na het avondeten is papa even gekomen. We hebben even gepraat, en een film gekeken :) Gelukkig krijg ik nog bezoek, dan kan ik m'n gedachte toch even verzetten... Constant geconfronteerd worden is heel moeilijk, en vermoeiend.
Als papa weg was was het het laatste tussendoortje alweer voor vandaag, dat was een appel, en ik heb er een volle 20 minuten over gedaan, maar ik heb hem wel opgegeten :)
Toch voel ik me niet gelukkig bij m'n menu verhogingen. Toch bang om bij te komen, en om dik te worden. Maar het zal toch moeten...
En een roddelboekje om te lezen!
