De vrijdag was zoals altijd weer een drukke dag. Ook altijd een beetje rommelig wel.. Eerst hadden we dus het ontbijt weer, ik had het heel moeilijk, maar het is wel goed gegaan uiteindelijk. Achteraf wat afleiding gezocht en wat muziek geluisterd. We hadden daarna PSM; met de hoofdverpleger, over de praktische mankementen van de afdeling gaat dat meestal.
Het duurde niet zo lang gelukkig want om 9 u was het al therapie. We hadden eerst assertiviteitstraining. Het was ook weer interessant, de stagiaire van de psycholoog geeft dat en ik vind wel dat die sessies echt wel helpen. Zo leer je ook hoe je best zelfzeker over komt (geen gesloten houding, ed.) En over de non verbale communicatie, en hoe je onzeker over komt.. Ook leer je zo om beter assertief te reageren aan de hand van rollenspelen enzo, echt wel leerzaam, nu moet ik het alleen nog durven.. Assertief zijn is niet zo makkelijk als het lijkt.
De doelstellingen vergadering vond ik niet zo fijn. Ik had de indruk dat ik ook gewoon wat werd gepakt op mijn doelstellingen en dat vind ik heel jammer, maar ik heb wel goede psycho-sociale doelstellingen. Het ging bij mij ook vlotter, kreeg minder feedback als al de rest en dat maakt mij ook wel een beetje ongelukkiger.
We zijn wel over tijd gegaan en ik was de laatste dus misschien kan het daar wel aan liggen.
Het middageten ging ook eens vlot eindelijk. Ook al had ik een heel slecht gevoel, het is me dit keer wel gelukt om heel mn bord leeg te eten. Het was wortelpuree en zo een soort vis met een beetje saus, dat viel wel mee qua hoeveelheid. Alleen puree is natuurlijk wel moeilijk.. en een pak zwaarder dan gewone aardappels.
Daarna had ik gesprek bij de dokter. Dat was wel een beter gesprek dan met de psycholoog gisteren, het is me gelukt om goed te blijven praten dus opzich is dat wel weer een stapje vooruit tegenover gisteren. Langs de andere kant heeft iedereen zijn slechte dagen wel en overkomt het iedereen wel eens met dicht te klappen.
Volgende week woensdag mogen de draadjes eruit. Maar er was er donderdag al eentje uitgekomen dus ik heb nu wel een beetje pijn aan dat wondje omdat dat nu terug open is zeg maar. Zeker bij appelsien ofzo pikt dat echt heel hard. Bij alle eten pikt het hard. Nu moet ik wel m'n mond dikwijls spoelen, zodat er geen bacteriën inkunnen. Nu zaterdag heb ik wel terug meer pijn. Precies ook terug wat meer gezwollen. Hopelijk is het morgen terug beter! :).
Volgende week maandag heb ik ook kiné, voor de knie :).
En ook een NMR en pet scan van de hersenen. Dat is wel een onderzoekje met infuus dus dat zal wel weer de nodige stress geven denk ik. Maar ik doe m'n best gewoon. Ondertussen ben ik hier best al vaak geprikt geweest, dus ben ik niet zo heel bang meer, ook een positief iets natuurlijk!!
Woensdag is het dan oudergesprek.
Maandag word ik dus ook besproken en ik ben heel bang dat ik time out krijg. Ook omdat mijn IB zich afvraagt of ik nog wel voldoende motivatie heb. Ik heb een serieuze dip gehad gewoon omdat het allemaal een beetje veel werd, maar dat wil helemaal niet zeggen dat ik daarom geen motivatie heb. Iedereen heeft z'n up's en down's en het stoort mij ook een beetje dat er zo negatief over gedacht wordt.
Ik heb tegen de psycholoog gezegd dat ik 3de x 2de fase aanvraag, maar ik was ook aan het twijfelen om 1ste x 3de fase aan te vragen. Ik weet het eigenlijk niet zo goed. De dokter zei dat ik eigenlijk niks verkeerds kon aanvragen omdat het eigenlijk allebei wel kon. Je kan er ook voor kiezen om de 3de fase maar 1x te doorlopen na 3de x 2de fase. Moet natuurlijk wel zien dat het voor mezelf allemaal blijft lukken. 3de fase betekent dat ik ook echt een ontslagdatum krijg waar ik naartoe zal moeten werken. Die staat dus ook vast, dus als ik dan merk dat het toch niet lukt, kan ik niet meer terug. Bij 3de x 2de fase ben ik nog een beetje 'safe' op dat vlak. Ik ben benieuwd, ik denk dat ik de beslissing aan het team overlaat.
Ik hoop alleen dat ik geen time-out krijg want dat zou ik heel jammer vinden, nu ik al zo ver sta.
Het is vandaag natuurlijk weer zaterdag! Dat betekent dat ik staks weer in weekend ga. Het is hier wel aan het sneeuwen dus ik hoop dat het stopt met sneeuwen :D! Zometteen 10 uurtje, en daarna nog even werken aan mijn hollistische therapie.
*Hollistische is een werkstuk over het ontstaan van je eetstoornis, valkuilen ed., en nu heb ik dat woensdag.. Dus ben wel een beetje gestresseerd eigenlijk. Ik hoop maar dat het een beetje deftig is..
Ik hoop ook natuurlijk dat ik even bij Tyson geraak dit weekend, het zou leuk zijn mocht ik weer eventjes kunnen paardrijden.
Maandag zijn we dus al vroeg moeten opstaan want eerst was het weegmomentje, was stabiel (200 gram erbij, maar dat is stabiel aangezien ik nog 4 kilo onder zit.)
Ik voelde me wel rot want ik zie liever mijn gewicht dalen dan stijgen..
Maar ik moest dan nuchter blijven want om 8.45 kwamen ze me ophalen voor naar de operatie te gaan. Met een bed door onze gang haha, sommigen dachten dat ik heel ziek geworden was, maar dat was dus niet, ze hadden gewoon patiëntenvervoer met een bed geregeld :D.
Ik werd dan naar de bedhold gebracht, operatiekleedje aan, mama was er toen nog niet.
Ik heb daar wel bijna 2.30u moeten wachten voor ik dan ook echt binnenging. Gelukkig heb ik niet zo makkelijk een hongergevoel, want ik had toen al 14 u niet meer gegeten.
Natuurlijk heb ik daar geen problemen mee, maar dat is echt een eindeloze discussie.
Dus om 12.30 ben ik dan uiteindelijk binnengegaan in de OK zelf. Ik vond het daar heel eng. Het was er koud en er waren heel veel mensen. Eerst kreeg ik zo al die plakkertjes op en een bloeddrukmeter om, en dan zoiets rond m'n vinger voor de hartslag. Daarna kreeg ik een infuus, waar ik dus echt bang van ben als ze dat steken, maar de anesthesist kon heel goed prikken gelukkig, dus op de tijd dat ik in paniek sloeg zat het er al in..
Dan kreeg ik een hoop pijnstillers, en toen werd ik heel misselijk en ben ik dus voor mijn narcose in slaap gevallen blijkbaar. Ik had nog gezegd dat ik mij helemaal niet goed voelde maar haha toen sliep ik ineens.
Iets meer dan een uurtje later werd ik terug wakker op de recovery met een paar draadjes in m'n mond. Deed wel pijn maar ik kreeg gelijk serieuze pijnstillers, dus het viel nogal mij. Mijn bloeddruk en hartslag waren wel een beetje kwakkel, maar daarna mocht ik toch weg van de recovery. We hebben wel een uur moeten wachten op patiëntenvervoer, dus dat was wel een beetje zuur. Ik was nog altijd misselijk ook, dus ik kon niet stappen, dus met het bed over de gangen door het ziekenhuis, met een infuus en operatieschortje, haha was wel een zicht denk ik. Op mijn afdeling kon ik nog altijd niet stappen, en is de verpleging eventjes komen helpen om op bed te liggen. Ik was echt heel misselijk en dat voelt zo lastig om dan te stappen, ik mocht ook niet alleen uit bed, ook niet 's avonds.
Heb mijn infuus nog gehad tot 19.05 ongeveer, en dan mocht het er eindelijk af. Daarna heb ik wel nutri gehad zodat ik toch nog iets van caloriëen binnen had.
Maandagnacht heb ik nog wel veel nagebloed, maar dat is heel normaal naar het schijnt, dus maakte ik me verder ook niet zoveel zorgen.
Dinsdagochtend heb ik wel heel veel keelpijn gehad, maar ik mocht wel eventjes blijven liggen. In de namiddag moest ik terug mee met de therapie en ik voelde mij nog heel suf. 's ochtends heb ik niet gegeten, en 's middags had ik dus weer nutri.
Ik kreeg wel regelmatig dafalgans van 1 gram, maar die vallen mij precies heel zwaar, ik val er precies van in slaap altijd.
's avonds had ik weer nutri en boterhammen al en ik moest die 2 boterhammen eigenlijk zonder korstjes al proberen op te eten. Want vanaf woensdagavond had ik terug normale plateau.
's middags had ik nog nutri en 's ochtends ook.
De therapieen waren heel zwaar omdat het gewoon heel moeilijk was ook om te volgen omdat ik zo moe was, en dat was echt vervelend. Mijn hoofd leek echt een betonblok zoiets.
Woensdagmiddag is mama dan gekomen en zijn we buitengegaan maar ik was nog altijd heel moe. Ik heb wel voor mezelf weer een exposure gedaan :D! Een kinder bueno ijsje bij de australian home made ice cream in Gent :).
Was wel eens lekker maar nadien toch weer veel schuldgevoelens en compensatiedrang gehad. Maar ik had nog niet zoveel gegeten, dus bekeek ik dat als veilig. Ook al is het alles behalve veilig.
Ik had heel veel pijn aan mijn kaken.
's Avonds had ik dus volledige plateau terug; ik heb dan boterhammen 3 gegeten zonder de korsten dan met kaas erop. Wel hatelijk want opeens lijkt het alsof ik heel snel eet maar dat is gewoon omdat ik maar de helft van de boterhammen opeet.
Donderdag ben ik dan terug volledig gestart. Dat gaat tot nu toe redelijk maar heb met momenten echt nog wel pijn. En heb ook het gevoel dat alles zo 'n beetje ontsteekt. Mijn kaken zijn ook vele warmer, en heb nog steeds de blauwe plek op mijn rechterwang.
Boterhammen doen veel pijn. Had ook kooktherapie vandaag en het was biefstuk maar dat ging ECHT niet, dus die heb ik gepast.
Mijn gewicht is wel ongeveer stabiel gebleven.
Morgen mag ik niet mee zwemmen jammer genoeg, met hechtingen is dat niet zo slim natuurlijk. Jammer, mijn enige beweging.. :(.
Morgen schrijf ik nog een berichtje voor het weekend.
