Ik ben zo blij met al de berichtjes die ik krijg van iedereen via facebook, blog, mail, echt super, dat doet mij echt veel deugd, bedankt!
Vandaag had ik een goede dag, althans hij begon echt goed!
Het ontbijt was wel maar zus en zo, maar ik vond het beleg ook niet zo heel lekker, dus dat telt niet mee. Jammer dat ik wel mijn doel niet had bij het ontbijt.
Na het ontbijt heb ik aan mijn werkboek gewerkt. Ik heb voor mezelf een hele lijst gemaakt met voor en nadelen van een eetstoornis te hebben. De voordelen waren simpel, die zijn er gewoon niet.
De nadelen heb ik lang aan bezig geweest, want dat zijn er een heleboel. Ik kan bijvoorbeeld niet sporten (paardrijden, lopen, sit ups, wandelen, en zelfs gewone zenuwtrekjes) zijn absoluut verboden. Ik verbruik teveel caloriëen met sport, die ik serieus nodig heb. Dat is dan bijna het ergste nadeel. Het ziekenhuis is ook een keigroot nadeel, zeker als je geen fan bent van bloedprikken. En een opname is ook niet zo fijn natuurlijk.
Je ziet je vriendinnen een hele tijd niet, en ja ik mag ook niet naar school natuurlijk. Schoolwerk is hier verboden, dus dat kan ik ook al niet bijhouden, dat is wel moeilijk om dat los te laten.
Je hebt op alles controle, je gewicht word gecontroleert, je eten wordt gecontroleerd, en dat is ook niet leuk.
Het 10-uurtje ging echt super! Ik heb heel mijn yoghurtje opgegeten, en ik was trots op mezelf! Doelstelling is dus bereikt voor 10-uurtje. Voortaan probeer ik dus altijd mijn 10-uurtje te eten.
Na het 10 uurtje heb ik nog wat verder gewerkt aan mijn motivaties. Ik heb die helemaal uitgewerkt op een blad. Dat zijn er een heleboel. Bvb ik wil beter worden omdat leven met een eetstoornis voor mij ook niet zo handig is, daarom wil ik er toch alles aan doen om er van af te geraken. En dat zal in ups en downs gaan, maar zo gaat ieder leven, ook dat van iemand zonder eetstoornissen, maar het gaat mij echt lukken, dat voel ik.
Door de groep wordt je ook gesteund, ik word door heel veel mensen gesteund via Facebook, mail, blog, smsjes, .... Dus het moet echt lukken!
Om 12 uur was het dan weer middageten, en ik was blij dat het bijna namiddag was omdat papa dan zou komen! Ik heb de doelstelling niet helemaal bereikt, maar ik heb toch wel mijn best gedaan. Voor 4 uurtje heb ik dan de koek moeten kiezen omdat ik in de week nog geen koek gegeten had, en de doelstelling was 1 keer een koek.
Om 3 uur de koek is niet helemaal gelukt. Ik heb mezelf dan toch wel terug verplicht om de helft op te eten, gewoon voor mezelf en voor al de mensen die mij steunen. Ik heb me zelfs niet schuldig gevoeld na de koek.
Dan is papa 's middags gekomen, en zijn we 2 uurtjes buiten geweest, we zijn naar Oostende gegaan, naar de zee. Dat heeft mij heel veel deugd gedaan, om even buiten uit te waaien, en alles even van mij af te zetten. We hebben even gewandeld (want anders verbuik ik teveel calorieen) en gepraat, en ik heb mijn 2 uurtjes buiten echt heel leuk gevonden :)
Het avondeten is dan weer niet gelukt. Ik heb maar 1 snee brood gegeten, en ik ging er 2 eten, en de helft van het slaatje terwijl ik dat helemaal zou opeten. Dat ontmoedigde mij wel weer, want ondanks dat mijn dag zo goed aan het lukken was, was het avondeten toch weer een mislukking, jammer genoeg.
Toch had ik een schuldgevoel na het avondeten.
Gelukkig is het van 19-21u terug bezoekuur geweest, en is papa gebleven, dus ik heb ook niet de kans gehad om over te geven. We hebben samen nog een film gekeken :)
Het dessertje om 21u is wel gelukt, dat was een kiwi en die heb ik helemaal opgegeten.. Heb er ook geen spijt van gehad achteraf.
Dus al bij al is de dag nog goed meegevallen. Gelukkig!
Morgen begint de therapieweek weer, dus ga ik maar eens slapen :)
Vandaag is het zaterdag, al de 4de dag dat ik hier zit.. Gelukkig gaat ondertussen de tijd een beetje vooruit. Op zaterdag is er geen therapie, dus zijn we eigenlijk zo goed als heel de dag vrij om te doen wat we willen. Toch gaat om 7.30 de wekker af. Omdat de etenstijden op een vast tijdstip staan, en die structuur eigenlijk wel heel belangrijk is.
Dus om 7.30 ging de wekker af, en ik ben eigenlijk weer moe opgestaan, ook al ben ik eigenlijk optijd gaan slapen (voor een vrijdag..). Ik heb wel de nacht nog een paar keer horen kloppen, maar verder ging het wel.
Naar de ontbijttafel koste mij precies nogal moeite, want ik ben de motivatie een beetje kwijt.. Beetje moed aan het verliezen, omdat het niet echt lukt om echt normaal te eten.. Misschien stel ik wel te hoge eisen aan mezelf.. Of te lage... Ondertussen raak ik ook terug meer in de knoop met mezelf, ..
Om 8.00 zat ik dus aan tafel met m'n ontbijt voor m'n neus. Ik heb gisteren in mijn doelstelling afgesproken dat ik 2 sneetjes zou eten met beleg. Maar er was alleen choco en smeerkaas.. dilemma... Choco was eigenlijk uitgesloten, dus dat ging ik sowieso niet opeten, dus werd het maar een beetje smeerkaas. Het koste weeral veel moeite om m'n boterhammen binnen te krijgen, en zeker omdat er in smeerkaas nogal wat kcal zitten.
Maar het is er toch ingebleven, gelukkig.
Daarna had ik even tijd tot het 10 uurtje, omdat er dus geen therapie is op zaterdag. Ik heb even nagedacht over die 4 dagen dat ik hier zit. Ik weet het niet of het goed lukt, of juist niet goed lukt.. Ik heb er eigenlijk niet echt grip op. Ik moet toegeven dat ik mezelf wel moeilijke vragen stel de laatste dagen, en dat ik mezelf wel serieus confronteer met de dingen waar ik het op de moment moeilijk mee heb.
Ik vraag me af of als ik nu naar huis zou gaan, de problemen dan opgelost zouden zijn. Ik denk dat ik door de stress vlug hier zou terugstaan. Er zijn veel mensen die mij steunen, daar was ik echt verrast door. Maar sommige mensen waar ik heel goed mee kan praten, laten mij nogal in de steek op de moment, en dat kan ik nu wel eens gebruiken, iemand waarmee ik kan praten, en die op z'n minst luistert. Ik wil ook niet iemand opzadelen met mijn problemen..
Het 10-uurtje heb ik toch half kunnen opeten, gelukkig. Dat was dan toch m'n doelstelling, gelukkig :). Het drinken ben ik vergeten.. Dat is dus weer een negatief punt..
Na het 10 uurtje hadden we ook vrij. Het was eigenlijk wel gezellig in de groep, de meisjes van Fase 2 en 3 mochten naar huis gaan in de weekends, dus alleen de Fase 1 bleef hier. De groep was dus kleiner (met 9) en dat is dus leuker om te praten.
Het middageten is redelijk gelukt. Ik lust nu niet zo heel graag kalkoen, en aangezien ik de saus er altijd afschraap, was het wel droog. Mijn ouders koken toch beter in ieder geval. BAH!
Het was puree, en ik had de indruk dat mijn bord wat minder vol lag dan anders, gelukkig, dat lukt echt beter dan! De groenten zijn niet zo goed gelukt vandaag, maar dat kwam omdat het doosje van de groenten nogal vol was, en dan denk ik altijd dat ik teveel ga eten.. Nu weet ik dat dat niet zo was, maar op die moment heb ik de moed niet om het toch door te bijten.
VOor 4 uurtje moesten we kiezen tussen een cha-cha of een fruitslaatje, die keuze was zeer snel gemaakt, maar dat wil zeggen dat ik morgen de koek wel moet eten, omdat ik anders geen koek heb gegeten deze week, en dat was de doelstelling natuurlijk.
Mama kwam rond half 4, en gelukkig gingen we even naar buiten, Gent verkennen. Ik mocht maar 2 uur buiten, maar ik was heel blij dat ik even wat frisse lucht had. In Gent was het heel druk, en het regende keihard, maar blijkbaar kwam Sinterklaas aan in Gent vandaag :). DIe komt blijkbaar ook langs bij ons op de afdeling, haha.
Daarna moest mama iets halen om te eten, en zijn we dat gaan doen.
Ik heb ook nog eeen film gekeken op de laptop.
Het avondeten ging niet zo vlot. Heb mijn doelstelling niet bereikt in ieder geval. Heb 1 boterham met beleg gegeten (ipv. 2) en het slaatje, ik had echt de indruk dat ik weer teveel aan het eten was.. Ik hoop dat ik niet teveel bijkom. Of eventjes toch wel dat ik snel thuisben.
De meeste meisjes van mijn tafel mogen begin december naar huis, ik wou dat ik dat ook al kon..
Na het avondeten is mama nog even gebleven, en hebben we nog een film gekeken. Daarna ging ze naar huis.
Het 9uurtje is wel gelukt, althans de helft. maar dat is voldoende voor de doelstelling. Het was mokkavla maar daar ben ik in principe niet zo gek van. Het is natuurlijk wel knap om het dan toch op de eten.
Daarna had ik even een douche nodig, om alles van mij af te zetten. Ik hoop dat morgen een betere dag wordt dan vandaag, want ik heb de indruk dat dat geen sterke dag was..
Ik maak mij een beetje zorgen over hoelang ik hier nog zal zitten als het niet lukt. Dat maakt mij pas echt bang...
Vandaag liep om 6.30 de wekker af, beetje rampzalig want ik ben vannacht pas om 23.30 gaan slapen, maar toch ben ik mijn bed wel uitgeraakt. Vandaag was het geen weegmoment, maar ik had heel veel last van mijn knie en benen, dus ik kon wel een beetje moeilijk stappen, en werd zelfs duizelig als ik rechtstond.
Om 8u moesten we aan tafel zitten. Weer hetzelfde verhaal als alle voorgaande dagen.. Dit keer heb ik wel al 1 snee brood met beleg gegeten, en nog een halve snee zonder iets. Ik had ondertussen ook hoofdpijn, de verpleging zei dat dat kwam omdat ik veel te weinig drink. Ze zeiden dat ze dat wel zullen zien in de urine testen, waarvan ik een van de dagen uitslagen van zou krijgen. Ik ben echt benieuwd, zeker voor mijn bloed.
Na het eten had ik even 10 minuutjes voor ik naar de doelstellingen vergadering moest. Op die 10 minuutjes heb ik dan bedacht voor mezelf dat ik nooit thuisgeraak als ik zo weinig blijf eten als nu. Het maximum dat je krijgt is 2200 kcal per dag. Dat is echt keiveel, maar de helft daarvan moet echt toch wel lukken..
Daarna hadden we dus de doelstelling vergadering. Dat is een therapie die gaat over jezelf, je moet doelen stellen ivm compensatiegedrag, eetgedrag, verboden lijst (dingen die je uitsluit), en ook je maaltijdplanning. Die doelen zijn niet persé bindend, maar het is wel belangrijk dat je heel goed je best doet om die doelstellingen wel te halen, als stimulans voor jezelf, en kwestie van toch wat vooruitgang te boeken op vlak van gewicht en eten.
Bij compensatiegedrag heb ik als doelen gezet; stilzitten. Met het bewegen van mijn benen verbruik ik blijkbaar ook calorieën. Ik ben er dus heel hard op aan het letten dat ik overal stilzit, en dat is ook niet zo makkelijk omdat dat mijn trek een beetje is bewegen met mijn benen, een gewoonte dus. Ook ga ik proberen dat als ik bijvoorbeeld 's morgens iets eet dat ik dan niet niet eet met het tussendoortje enzo. Dat ik probeer van van elke maaltijd iets te nemen, en geen selecties te maken.
Voor het eetgedrag zelf heb ik opgeschreven dat ik ga proberen om niet elke maaltijd de calorieën uit te tellen, en dat is dan misschien direct mijn grote probleem.. Toch heb ik ervoor gekozen om dit gelijk aan te pakken, het moet maar lukken!
Als 2de doelstelling bij eetgedrag heb ik ZEKER NIET overgeven opgeschreven. Dat mag echt niet..
Verboden lijst heb ik geschreven dat ik ga proberen om niet altijd het 'gezondste' te willen pakken, en ik ga proberen deze week in plaats van de yoghurt eens het koekje te nemen ofzo, misschien zijn dat zelfs minder calorieën.
Van maaltijdplanning heb ik in gedachte dat ik bij het ontbijt probeer 2 sneden brood te eten met beleg, en zeker 1 glas drinken. Als tussendoortje moet zeker de helft op! (meestal een yoghurtje, maar dat is een yoghurtje met suiker, dus dat remde mij weeral, en het is ook volle yoghurt.) Toch ga ik het echt proberen!
Als middageten ga ik proberen 1/2 stuk vlees, 1/3 van de aardappelen en al de groenten te eten. En als dat niet lukt toch zeker 1/2 groenten. De soep zal ik nog even zo laten, tot ik me terug wat beter voel. Het dessertje laat ik ook nog heel even zo. Ik denk dat de doelstelling zo al tehoog gaan zijn, maar ik kan het altijd eens proberen.
Om 3 uur eet ik dan ook weer minstens een half dessertje. En zeker 1 keer per week het koekje dan.
Het avondeten heb ik 1 snee brood met beleg en het slaatje. (zo 'n beetje groenten ofzo) Wel zonder de saus want dat gaan me niet echt lukken.
En als 21 uurtje ook zeker 1/2.
Ik hoop dat ik zo ene beetje minder snel afval...
Daarna was het 10 uurtje; daar zat ik dan weer; te piekeren met mijn wit yoghurtje met suiker en volle melk. De calorieën stonden er niet op zodat ik niet kon tellen, en dan kan ik mezelf ook niet geruststellen om het toch helemaal op te eten.. Het is wel gelukt om de helft te eten, dat is dan ook een begin natuurlijk .
Na de doelstellingen vergadering, was de volgende therapie creatieve therapie had ik 10 minuutjes rust, maar die had ik niet omdat ik nog uitleg moest vragen over iets van de doelstellingen. Daarna was het dus creatieve therapie, het was dit keer wel een leuke opdracht. We moesten met van die speciale krijtjes een zee en een vaartuig tekenen. En dan je eigen fantasie daarbij laten meespelen, en dan moesten we daarover gaan met zo'n speciale soort verf.
Dat geeft wel een leuk effect, alleen de vlekken geraken er niet zo goed uit je kleren enzo.
Ik had een zeilbootje getekend op een wilde zee, omdat mijn evolutie grote downs heeft, maar ook soms ups. Ik heb ook in de lucht regen en zonneschijn getekend, omdat na regen zonneschijn komt. Ik heb dan de vlag van mijn bootje in de richting van de zon getekend. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik hoop stapje voor stapje toch terug richting de zonneschijn te geraken, en ooit zal mij dat lukken.
Ik heb even mijn gedachten van mij af kunnen zetten bij de crea vandaag, daar was ik blij mee, en ik werd er ook rustiger van.
Alleen tegen het einde kwam de stress terug op omdat ik dan moest uitleggen wat mijn tekening precies betekend, dat is moeilijk omdat het niet makkelijk is om alles in groep te vertellen, over je gevoelens enzo. De rest heeft het daar ook moeilijk mee, dus ben ik niet de enige en dat lucht wel op!
Daarna moest ik er even uit voor een ECG, zo n onderzoek voor je hart, dat ik in ZNA ook nog heb gehad onlangs, met allemaal van die dingetjes op je borstkas, ook heel vervelend, maar gelukkig duurde het maar kort, en kon ik snel terug verder. Ik ben nu wel benieuwd naar de uitslagen, en zeker of mijn hartslag al terug wat beter is..
Het middageten was weer een gevecht tot in China. Ik heb precies wel de indruk dat ik toch een beetje meer heb gegeten dan gisteren, gelukkig, want ze zeggen dat als ik zo blijf eten, direct onder de 50 kilo ga gaan, en dat is natuurlijk niet echt de bedoeling.
Ik vind het alleen zo moeilijk ook dat je vlees echt in de saus drijft.. Saus is ook nogal calorierijk, dus dat vind ik ook heel moeilijk. De witloof was wel heel lekker! Niet bitter ofzo, echt raar!
Daarna heb ik als 3 uurtje gekozen voor de witte kaas mousse ofzoiets.
De volgende therapie was psychotherapie, bij de psychologe. We moesten dan leren over verschillende soorten motivatie, en welk effect die eigenlijk op je hebben. Ik heb geleerd dat ik vooral negatieve motivaties heb, en dat dat eigenlijk de minder goede weg is om mezelf te motiveren. Beter zou ik zoeken naar motivatie voor mezelf in plaats van altijd te denken dat ik anderen te ongerust maken. Beter zou het mijzelf ongerust maken, zodat ik verder kan..
Deze therapie was wel vermoeiend.. Zeker om je echt volle 60 minuten te concentreren was een beetje moeilijk, het is voor ons tenslotte ook vrijdagmiddag hé ;).
Daarna was het 3uurtje, ik heb mij een beetje mispakt aan hetgene wat ik gekozen had, want er zat ananas bij in, en dat lust ik niet. Dus heb ik maar een paar muizenhapjes gegeten, ik vond het zo vies...
De laatste therapie van de week was weer het VPK uurtje, en dat was wel een saaie, maar minder vermoeiende afsluiter van de week. We hadden het over de verschillende regels en de werking van de afdeling. Iets wat ik de woensdag ook al had gezien.
Daarna hadden we een uurtje vrij en heb ik wat gerust.
Het avondeten was, je raad het echt nooit, PAARDENVLEES, echt waar, ik rijd zo graag paard dat dat de zoveelste confrontatie van de dag was. Ik zou nooit een paard opeten, zoiets krijg ik echt nooit binnen. Dus heb ik wel het slaatje opgegeten en 1 snee brood.
Ik weet dus al wat ik weeer ga uitsluiten volgende week bij de diëtiste!
Ik betrap mij er juist op dat ik heel de dag niet gecompenseerd heb vandaag! Supertrots!
Na het avondeten kwam papa op bezoek, en nonkel kwam ook mee. Superleuk op een vrijdagavond bezoek krijgen! Dat had ik ook even nodig na m'n tegenslag van het eten. Ze zijn gebleven tot 21u als ze echt doormoesten van de afdeling. Met mijn bezoek voel ik me wel weer wat beter, nu heb ik terug wat meer motivatie!
Om 21u was het tussendoortje, er waren 2 mini mandarijntjes voorzien, en ik heb er 1 helemaal opgegeten, papa heeft wel ergens gelijk, als ik niet meer dan dit eet zal ik Kerst niet thuis vieren dit jaar, zoveel is duidelijk.
Dus ga ik er morgen alles aan doen om de doelstellingen te halen!
Ondertussen loopt het in de groep ook al wel wat beter, heb al een paar meisjes leren kennen, en het is leuk om elkaar aan te moedigen!
Ook ben ik super blij met de steun die ik van alle mensen krijg! Ik ben zo blij met al m'n berichtjes!
Ik heb vannacht echt heel slecht geslapen. Dat kwam niet enkel omdat de matras zo slecht lag (dé klassieke ziekenhuisbedjes) maar ook omdat ik ergens ook wel heel ongelukkig was gisterenavond. Ook de nacht is wel heel irritant omdat ze om het uur controle doen of je slaapt, of wakker bent of te diep slaapt, of niet te diep, ...
Niet dat ik het geen kans wil geven, maar het is heel moeilijk om vanuit je vertrouwde omgeving weg te zijn, terwijl je eigenlijk nu juist vrienden nodig hebt, of iemand waarmee je kan praten in ieder geval. Met de dokters hier is het moeilijk om te praten. Die zijn altijd bezig, en geven ook een heel gehaaste indruk. Je hebt wel een IB*, maar die heeft ook verschillende mensen in observatie, dus dat is ook niet echt handig. Niet dat ik anders zo'n prater ben natuurlijk, maar toch, het kan soms wel is opluchten. (*IB= individuele begeleider)
Je krijgt per week ook 1 uur individuele therapie, de rest is allemaal in de groep. Dat is ook wel een beetje een tegenslag voor mij, aangezien ik in groep niet zo makkelijk praat. Ze verplichten je ergens wel om te praten, maar toch, gedwongen praten is mijn voorkeursmethode niet. Al is het soms niet slecht om te proberen om je grenzen te verleggen natuurlijk, en daar ben ik vandaag al mee begonnen! :)
Ik ben dus al begonnen met een doel te hebben: ik MOET thuis zijn met Kerstmis. Ik hoop echt dat dit in orde komt, en ik zal ook alles eraan doen om echt naar huis te mogen met Kerstmis, al gaat dat heel moeilijk worden. MAAR niet onmogelijk natuurlijk!
Vanmorgen al het donkerste moment van de week gehad: het weegmoment..
Ik ben terug afgevallen. Ondanks dat ik wel mijn best doe is het dus weer achteruit gegaan. Daarna was het weer eten. Ik word alweer misselijk als ik denk aan het volle bord dat ik gisteren gehad heb, maar mijn besluit staat vast, ik MOET iets eten. Niet eten is absoluut geen optie meer. Er lagen 4 sneetjes brood op mijn plateau met smeerkaas erbij. Ik heb daarvan maar 1 snee gegeten met een half blokje smeerkaas. Het is niet dat ik niet heb gegeten, en dat vind ik al wel een goed begin. Hoewel dit eigenlijk niet zo heel veel is, voel ik mij toch heel schuldig over de hoeveelheid ik heb gegeten, en weer bang om bij te komen..
Daarna begon de therapie. Het was een groepstherapie om al mee te beginnen, die soort therapie heet VPK- therapie. VPK betekent dan verpleegkundige therapie, die door een psychiatrisch verpleegkundige gegeven wordt, meestal gaat dit over de gevolgen van anorexia of boulimie, en de psychische gevolgen.
Vandaag ging het over hoe je jezelf ziet in de toekomst. Er werden 2 vragen gesteld: Hoe zie ik mezelf binnen 5 jaar, mét eetstoornis. Die was moeilijk omdat dit toch wel een confrontatie met jezelf is. Ik heb opgeschreven dat ik mezelf (met problemen): als iemand die heel ongelukkig is, geen vrienden heeft, nooit buitenkomt en vooral heel dikwijls in het ziekenhuis zal liggen, en zeker niet mag sporten.
Daarna kwam er de 2de vraag: Hoe zie ik mezelf binnen 5 jaar, zonder eetstoornis? Ik hoop dat ik binnen 5 jaar wel wat gelukkiger ben dan nu. Ik heb opgeschreven: dat ik terug kan paardrijden & sporten, dat ik gelukkiger ben, dat ik vrienden heb waar ik eens mee durf weggaan, en in ieder geval dat ik terug kan eten zoals iemand normaal, zonder mij altijd schuldig te voelen over de hoeveelheden dat ik eet.
Ik heb ook opgeschreven dat ik hoop dat ik binnen 5 jaar niet meer zo hard aan mijzelf twijfel, ivm eten maar ook in het algemeen wel.
Tijdens de groepstherapie werd ik er 2x uitgehaald. De eerste keer voor het labo; bloedprikken. Dat is dan het volgende zwarte punt van de dag, ik HAAT naalden, en ik viel dus al bijna flauw toen ik hoorde dat ze bloed gingen nemen. Gelukkig mocht ik dat gewoon op mijn kamer laten doen, terwijl ik op mijn bed lag. Die buisjes maakte mij zo bang.. De mevrouw zei al dat ze had gehoord dat ik daar niet zo blij om was, en dat ze een dunner naaldje ging gebruiken, dat stelde mij wel gerust. Het waren ook maar 5 buisjes en geen 18 zoals vorige keer. Het is uiteindelijk goed gelukt, hoor! Gelukkig maar!
Daarna werd ik eruit gehaald door de diëtiste. Die was een vervanging van de vaste diëtiste, die pas maandag terug komt werken. Met deze diëtiste heb ik al de menu overlopen. Volgende week mag ik 7 dingen kiezen die ik absoluut niet wil eten, vanuit het menu he. Ze vroeg ook of ik dinsdag 's middags en 's avonds warm ging eten, de meeste meisjes doen dit niet, maar ik heb mezelf verplicht om het wel te doen, ik vond het al een goede stap in de juiste richting, en een serieuze uitdaging, zeker omdat het op dinsdagavond meestal iets van pasta of lasagna ofzo is.
Ik zegde haar ook dat ik de porties absoluut teveel vond, waarop ik als antwoord kreeg dat ik zelf verantwoordelijk ben voor wat ik eet, maar dat ze hier wel eten aanbieden (2200 kcal per dag!!!!!) zoals iemand normaal zonder eetstoornis zou moeten eten. Het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat ik alles in 1 keer perfect kan natuurlijk, dat vraagt heel veel tijd en geduld, en dat zal dus nog niet voor direct zijn. Verder is er tijdens het eten geen begeleiding, dus ben je zelf verantwoordelijk. Het is natuurlijk wel zo als je beslist dat je heel de dag niet eet, dat je snel en veel zult afvallen, en hoe verder je achteruit gaat, hoe langer het kan duren voor je er weer door bent, en naar huis mag. Het 10 uurtje is vandaag niet gelukt, dat ging er absoluut niet meer bij..
Niemand hier van de meisjes met anorexia eet heel z'n bord leeg. Dat kan ook gewoon niet want dan zouden we geen eetstoornis hebben, dat is mijn eerste geruststellende gedachte over eten. Ik probeer een beetje stabiel te worden van gewicht, maar dat is echt een heel moeilijke opgave. Niets eten = geen moeite doen en dat is geen keuze meer van mij.
Daarna hadden we 'werkboek' therapie. Dat is een therapie waarbij ieder voor zich op de kamer nadenkt over de voorbije therapieën, en ook gedachten, bedenkingen ed. opschrijft in het werkboek. Aangezien ik toen net mijn eerste sessie erop had zitten had ik dus niet veel gedachten om op te schrijven. Dus heb ik dan maar besloten om voor mijzelf een uurtje rust in te lassen. Dat had ik nodig om even op adem te komen, en even na te denken over alles.
Om 12u was het weer middageten, weer een gevecht met mijn hoofd aangaan, slecht gevoel hebben, en misselijkheid. Het was uiteraard weer een vol bord, zoveel aardappelen heb ik echt nog nooit op een bord zien liggen.. Ik heb trouwens nog nooit zo'n volle borden gezien. Ongelooflijk!
Met absoluut geen honger, en al misselijk op voorhand heb ik dan toch de moed gevonden om een beetje te proberen te eten; anders zal ik mijn doel ook niet bereiken. Ik heb van alles al geproefd, ook al waren het teveel calorieën. Ik denk dat ik ongeveer 1/5 de heb gegeten of iets meer. Meer ging er niet in. Dan heb ik als 3uurtje de appel maar gekozen in plaats van de wafel. We zijn trouwens met de afdeling op tv geweest!!! Ze waren heel de voormiddag aan het filmen, en dat is heel stresserend voor de meeste meisjes, en voor mij. We zijn wel niet herkenbaar gefilmd geweest, gelukkig :). Uiteindelijk hebben ze enkel de kooktherapie gefilmd. Dat is een therapie voor de meisjes die al verder in behandeling zitten.
Daarna had ik een uurtje rust. Uitrusten! Even bekomen, het is echt zwaar om een hele dag zo met jezelf bezig te zijn. En zelfs mis ik het school al ook al zit ik hier nog maar een dag. Dat is dan ook weer zoiets typisch aan mij!
Toen had ik creatieve therapie. Dat is eigenlijk wel een leuke therapie, bij deze therapie moet je proberen je gevoelens (aan de hand van een opdracht) te uiten, op een creatieve manier, waarbij je niet moet spreken. (alleen tijdens de nabespreking, natuurlijk) Echt een therapie voor mij! Moet ik eindelijk is niet praten, maar gewoon doen!
We moesten een verhaal schrijven, waarin je gevoelens tot uiting kwamen. Eerst moest je dus zelf een zin opschrijven: Bvb: Het meisje had vandaag een droom, ze wilde weer genezen, en plezier hebben.
En dan moesten we het blad doorgeven aan de persoon naast ons, en dan moest die ook weer een vervolgzin daarop schrijven. En zo bleven we doorgaan tot iedereen zijn eigen papier terug had. Ik heb maar gekozen om een serieus verhaal te schrijven, dat was het eerste dat in mij opkwam. Sommigen hadden het over een gestreepte kangoeroe, terwijl anderen het echt over hun eetstoornis hadden. Daarna mochten we zelf een slot schrijven, en moesten we een nabespreking doen, allemaal het verhaaltje voorlezen, wat ik dus niet zo leuk vind, maar het ging vlot, en het positieve daaraan is dat die groep je nooit zal uitlachen, omdat ze zelf ook allemaal onzeker zijn.
Ik heb gekozen om mijn verhaal over de eetstoornis te laten gaan, om mijzelf te confronteren terug met eten. Dat was moeilijk, maar het lukte. Uiteindelijk kwam dat wel tot een grappig resultaat. Sommige meisjes hebben een rijke fantasie Ik vond het een leuke opdracht, en de werkjes krijgen we mee naar huis bij het ontslag. Dus binnekort heb ik al mijn werkjes thuis op de kast staan!
Daarna was het, weeral, tijd voor het 3- uurtje. Ik had dus de appel gekozen. Je kan hier niet zomaar een mesje nemen, (tegen het krassen) dus moesten we een mesje aan het onthaal gaan vragen. Ik had geen honger, maar was zoals altijd een beetje te streng voor mijzelf, en heb mijzelf toch verplicht om 1/2 de op te eten, en ook al bekwam het mij niet, ik heb niet overgegeven! Het is te hopen dat ik nu niet bijkom.
Na het 3-uurtje om half 4 moesten we naar de VPK- sessie. Het was een heel serieuze en confronterende sessie. We moesten een tijdschrift nemen, en daardoor bladeren, en dan moesten we 3 prentjes uitscheuren, waar iets opstond wat ons frustreerde. Ik heb gekozen voor iemand die aan het sporten was, omdat ik niet mag sporten, en dat frustreert mij. Ik had een fotomodel in bikini, omdat die het perfecte lichaam heeft, en ik niet. En ik had nog een situatie van tijdsdruk, dat slaagt dikwijls ook op eten uit bij mij. Het is moeilijk om daarover te praten in een groep, zeker als je normaal nooit praat, en jezelf altijd in een hoekje insluit. Ik ben dan ook wel voor een stukje trots op mezelf dat ik goed heb meegedaan en echt wel heb gepraat. We moesten elkaar ook tips geven om het anders te kunnen bekijken.
Daarna hadden we om 17u een uurtje pauze, tot 18u, het avondeten weer begon. Weeral een gevecht, en ik was echt boos dat ik weer geen honger had. Het was heel moeilijk om rustig te blijven, en ik werd ook heel nerveus van de groep, omdat ik meestal wegkruip als ik mezelf niet zo goed voel. Ik heb toch gegeten, 1 snee brood een beetje geproefd van het beleg (was een soort vleessla met mayonnaise, echt verschrikkelijk om mayonnaise te eten) en een tas thee gedronken. Als dessertje stond er cacao pudding bij, en dit gaat toch ook de nodige problemen nog geven denk ik; en toch ga ik proberen zeker toch al te proeven.
Ik heb ook gehoord van een paar andere meisjes hier die ook een blog bijhouden, dat die hun eetschema's daarin zetten, dit ga ik zelf niet doen, omdat ik dat te confronterend vind voor mijzelf.
Ik vind het knap van mijzelf dat ik hier zit. Ook al vind ik het verschrikkelijk niet zoals iedereen normaal naar school te kunnen, en gewoon te sporten, plezier te hebben ed. Ik ga tenminste het gevecht aan tegen mijn eetstoornis.
Mensen zullen zeker wel negatief zijn over die blog enzo, maar dit is gewoon mijn gevoel en daar heeft niemand iets op te zeggen.
De dokter heeft ook nog gezegd dat het zeker 7 jaar kan duren voor anorexia geneest, als je al geneest, sommige mensen genezen nooit aan anorexia. Zelfs als je eens een paar stappen sneller wandelt in de gang zeggen ze dat je teveel beweegt. Dat is pas frustrerend!
Morgen heel de dag therapie EN bezoekuur morgenavond! Daarna zit de therapie week erop, en dit weekend is het ook heel de middag bezoekuur. Hopelijk krijg ik veel bezoek. Dat helpt dan toch wat aan de vooruitgang van de dag.
Ook al zal mijn weekend niet leuk zijn, ik probeer toch een beetje vooruit te gaan, alle beetjes helpen, en ooit zal het mij wel lukken.
Vandaag was het eindelijk zover.... een grote, en belangrijke, vooral niet leuke dag.
Vanochtend om 8u 30 vertrokken van bij papa thuis, nadat ik afscheid had genomen van mijn beste vriend Orlie.
Gent is wel een tijdje rijden, en we hadden natuurlijk ook wel even file. We waren wel goed op tijd. Ik moest om 10u ingeschreven op de afdeling staan en we waren er al om half 10, helemaal klaar.
Het onthaal in het ziekenhuis was nogal stresserend. Aangezien het zo'n groot ziekenhuis is, zijn er ook veel mensen die moeten inschrijven, en het duurde dus wel even. Na een 10 minuten waren wij aan de beurt. Ik schrok wel even want ze waren niet zo vriendelijk daar.
Na ingeschreven te hebben vertrokken we dan toch maar naar de afdeling. Ik had de afdeling vrijdag al gezien, dus ik wist wat mij te wachten stond. Mijn ouders hadden gevraagd of ik een één-persoonskamer mocht, omdat dit toch een beetje comfortabeler is, zeker als je bezoek krijgt. Een één-persoonskamer was niet vrij, het is te zeggen, er was een éénpersoonskamer, maar een ander meisje wou echt heel graag alleen, dus heeft die even mijn kamer gekregen, en lig ik samen met een ander meisje, tot er een éénpersoonskamer vrij komt.
Het meisje waar ik mee op de kamer lig is wel lief. Ze heeft wel een andere eetstoornis als ik heb, dus als het op eten aankomt komen wij niet zo overeen qua gedachten. Ze is 16 jaar, dus wel jonger als ik.
Toen hebben we een inleidend gesprek gehad, mijn eerste op de dienst zelf, ik had niet zo'n goede indruk, omdat ik zoveel informatie tegelijk kreeg, en het ook wat veel werd. Ik weet bijvoorbeeld nog altijd de weg niet hier. Na het gesprek is mama mijn spullen gaan halen. Ik ben maar niet meegegaan want dan weet ik van mezelf dat het moeilijker word om terug binnen te stappen op de dienst. Daarna moest ik eigenlijk al direct gaan eten, en dat was super moeilijk. Mijn bord lag echt zo vol.. Ik heb nog niet de helft opgegeten denk ik. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik vandaag alles al perfect zou doen, maar toch. Het is niet zo motiverend om met zo'n vol bord voor je neus te zitten, terwijl je met een hele groep samen moet eten. Gelukkig hebben we wel allemaal iets gemeen. We hebben allemaal een probleem met eten, niet allemaal hetzelfde, maar toch. Ik heb niet veel mensen heel hun bord zien opeten. Ik heb dan toch geprobeerd ongeveer 1/3 op te eten. Ik vond het knap van mezelf dat ik al iets gegeten had..
Nadien moesten we ook kiezen tussen een yoghurt met grenadine of zo'n heel zacht koekje, en ik had mijn koekje als 4 uurtje gehouden, en mijn yoghurt had als dessert moeten dienen, wat dus niet gelukt is.
Daarna voelde ik mij heel slecht, en ik dacht zelfs even dat ik moest overgeven. Gelukkig is dat niet gebeurd, en heb ik mezelf er ook wel kunnen overzetten uiteindelijk, daar ben ik echt heel trots over.. Je zit ook echt een uur aan tafel, en na een half uur mag je je plateau terug inpakken. Ik vind het wel lastig omdat je zo wel heel hard bezig bent met eten, en er ook mee geconfronteerd mee word. Dat 2de half uur is voorzien tegen het overgeven, dat was wel even moeilijk.
Daarna was het gelukkig al bijna bezoekuur, en kwam mama. Ik heb van mama nog een DVD box gekregen, waar ik dus ook heel blij om ben. Daarna heb ik een beetje film gekeken, want op woensdagmiddag is er geen therapie. Daarna moest ik al direct naar de dokter, en morgen wordt er dus ook bloed genomen.
De dokter wou eigenlijk vooral weten welke lichamelijke klachten ik had:; last van de botten, misselijkheid, flauwvallen, .....
Ik vond het een moeilijk gesprek omdat het iemand totaal onbekend is die tegen mij begon te praten, en dat vind ik ook niet zo makkelijk.
Gelukkig was het gesprek redelijk kort, en nog beter heb ik ook wel kunnen zeggen waar ik allemaal last van had. Mijn tussendoortje is niet gelukt vandaag.
Daarna ben ik met mama heel even buiten geweest, dat deed wel deugd, een beetje frisse lucht. Om 18u werden we al terug aan de eettafel verwacht. 2 pistolets met een soort van ham en sla en tomaat, met natuurlijk 2 x boter en een kiwi als tussendoortje om 21u. Ik heb 1 droog broodje gegeten. De rest ging er gewoon echt niet in, en daarbij, ik wil echt niet dik worden.
Om 19u is papa gekomen met het avond bezoek uur. Ik ben wel blij dat ik wat bezoek heb gehad, want het was toch wel een moeilijke dag. En ik heb zeker ook wel moeilijke momenten gehad. Ik ben ook gewoon ver van huis, en dat maakt mij al bang. Er is hier niemand bekend, allemaal dokters, andere meisjes & jongens (2), en nog meer dokters.
Om 21u moesten we het tussendoortje eten. Dat is me wel gelukt vandaag! Ik heb heel de kiwi opgegeten, en ik heb tot hiertoe nog geen overgeef neigingen gehad.
Sinds 21.30 hebben we dus vrije tijd tot dat je gaat slapen. Morgen moeten we om 7.00 opstaan. Morgen word ik al gewogen, ik hoop zo dat ik niet teveel ben bijgekomen.. En daarna bloedprikken en urinestaaltjes, .... en de therapie begint natuurlijk ook morgen. Tot 17u..
Ik zal tussendoor wel even tijd hebben om wat te rusten hoop ik.
Ik hoop dat ik snel terug naar school kan, snel terug paardrijden, en vooral snel terug kunnen sporten ed.
. 
