Vandaag nog eens een berichtje over de voorbije dagen. Er is weer wel wat gebeurd, en ik heb ondertussen ook terug weging en nieuwe therapieen gehad, die wel moeilijk waren, en veel diepgaander als in de E groep.
Je word ook constant met jezelf geconfronteerd, en dat is best moeilijk. Ik merk wel dat ik stappen aan het zetten ben, maar ik heb daar vele meer tijd voor nodig dan andere mensen van m'n groep en dat stoort me wel, storen is misschien het foute woord, maar het voelt niet goed aan in ieder geval.
Ik heb gisteren heel overhaast een opbouw gedaan in middageten, zodat ik nu de hoofdmaaltijd van het middageten helemaal opeet, maar dat was een beetje snel en nu voel ik me er heel slecht bij, dus zal ik vandaag even moeten kijken hoe het loopt, en zal ik mogelijks terug een stukje moeten afbouwen. Ondertussen eet ik 's morgens en 's avonds ook 3 boterhammen ipv 2,5. Ik moet toch naar 4 tot ik op gewicht ben, dus het zal ooit eens moeten, en dan verkies ik de korte pijnen. Ik vind het verschrikkelijk om zoveel te eten, en het voelt heel slecht, heel slecht, maar ooit zal het toch een keer terug moeten, dus zet ik toch door.
Woensdagavond was het heel rustig want heel mijn groep was uit gaan eten maar ik kon niet mee. Daar baalde ik wel van, maargoed, ik zat dus terug met de E groep aan tafel, en het is best moeilijk om je 3 sneden brood vast te houden als diegene over je een half sneetje eet, da's echt heel moeilijk, want dan lijkt het alsof je zoveel eet, en dat dat abnormaal is. Terwijl bij mij aan tafel iedereen er 4 eet, en sommigen zelfs een plateauverhoging hebben en 5 of 6 boterhammen moeten eten.
Maar toch heb ik m'n 3 sneden wel vastgehouden, en heb ik ze dus wel opgegeten. Ik voel me alleen deze week een beetje automatische piloot.
Daarna was ik even alleen buitengeweest, en dat is helemaal misgelopen. Ik was enorm gefrustreerd, en dan alleen buiten gaan, waardoor ik veel te snel aan het wandelen was. Snelwandelen is niet zo slim als je eigenlijk niet teveel mag bewegen. Op afdeling kreeg ik dan even een uitbarsting van alles wat ik weeral had opgekropt.. Gelukkig kon ik er nadien wel even over praten, en heb ik deze week ook echt veel gepraat met de verpleging, psycholoog en dokter, dus ergens ook wel een opluchting.
Ik heb me heel de week ook heel stressig gevoeld, en ja dat doet er natuurlijk ook geen goed aan. De verpleging had het al gezien, maar het is voor mij heel belangrijk dat ik zelf de stap zet om erover te praten.
Daarna voelde ik me heel slecht. Ik heb ook terug verhoging van de slaapmedicatie gekregen, omdat ik er gewoon niet meer doorslaap omdat ik me zoveel zorgen maak over alles.
Ik ben dan de woensdag heel vroeg gaan slapen.
Donderdag had ik eerst weging, en natuurlijk was ik weer afgevallen. Ik had eigenlijk echt verwacht dat ik zou bijkomen, maar blijkbaar valt het dus nogal mee.
Ze vinden het alleen niet zo goed dat ik schommel qua gewicht. Soms 200 bij, dan 200 g eraf, en ik blijf nooit stabiel. Ik weet zeker dat ik maandag heel veel bijgekomen zal zijn, maar ik ga proberen om niet af te bouwen dit weekend thuis.
Ook al zou ik het verschrikkelijk vinden om bij te zijn, maar ergens zal ik dat toch moeten leren loslaten, maar dat is misschien wel de moeilijkste stap van de opname.
Daarna had ik kooktherapie. Dat was echt heel moeilijk. Wow.. Zeker omdat ze ook zeiden dat ze er extra boter en suiker indeden omdat wij moeten bijkomen, dat vind ik wel erg, dat maakte het nog een stapje moeilijker.
De menu was eerst soep, daarna braadworst met appelmoes en aardappels, en dan fruitsalade.
Ik vond het helemaal niet leuk om voorgerecht-hoofdgerecht-dessert te eten. Je moest ook zelf je porties opscheppen maar ik wist het niet meer zo goed, dus had ik te weinig genomen. Niet dat ik zelf dat zo erg vind maar het is wel de bedoeling dat je leert om juiste porties te nemen. Ik moest de soep maken, met heel veel boter in om de groenten aan te stoven. Verschrikkelijk om zo'n klont boter erin te doen. Ik wil echt niet weten hoe calorierijk dat eten was.. Hatelijk gewoon.
Het eten zelf ; het moest allemaal veel rapper dan die 3 kwartier dat ik anders krijg om te eten. Op 20 minuten moesten we eten, en ik kreeg al buikpijn als ik nog maar had opgeschept. Ik haat het echt om zoveel te eten. Ergens voelde het ook wel veilig omdat iedereen ervan eet, maar toch, het blijft zeker niet gemakkelijk. Uiteindelijk heb ik 1/2 soep, en dan al het vlees, alle groenten en dan 1/3 aardappelen, en dan 1/2 fruitsalade. Ik heb in ieder geval geprobeerd om het voorgerecht wel te nemen, en het nagerecht ook te proberen, maar ik heb ook gemerkt dat dat eigenlijk nog een beetje veel is. Dat lukt nog niet voor m'n hoofd. Het was ook m'n eerste kooktherapie, dus ik moest zelf ook een beetje zoeken naar alles, en een beetje proberen. Het voordeel is wel dat je zoveel peper en zout neemt als je zelf wilt! :D Haha.
Daarna had ik psychotherapie, behandelevolutie, met de psychologen. Dat is ook wel moeilijk, want dan moet je zeggen wat ze hebben gezegd op de staffvergadering, de fasebespreking dus, en dan krijg je daar ook feedback over van de groep. Ik heb veel complimenten gekregen dat ik sociaal hard vooruit aan het gaan ben, en dat geeft wel een goed gevoel. Het kost voor mij veel inspanningen om sociaal te zijn, en te praten, maar het begint toch wel een klein beetje te lukken, ook al blijft het moeilijk. Wat wel vervelend was is dat er ook negatieve kritiek kwam op andere mensen, dus dat maakt me bang voor volgende weken.
Daarna hadden we heel slecht nieuws gehad, de therapeut van creatieve therapie gaat weg, opeens, omdat haar contract niet verlengd wordt. Dat is wel heel jammer want crea is wel hetgene wat het meeste 'mijn' therapie was, omdat je jezelf kon uiten via materiaal om te knutselen en niet al pratend. Dat heeft me dikwijls ook geholpen, zeker als we met klei mochten werken. Maar ook gewoon even bezig zijn is superleuk, dus ik zal het heel hard missen. In de plaats gaan we waarschijnlijk psycho krijgen, en dat is gewoon een heel pak zwaarder.
Op vrijdag hadden we psycho doelstellingen vergadering, die is wel anders als in de E groep, en ook veel diepgaander en moeilijker, je moet gewoon eerlijk zijn tegenover je zelf. De psychologische dingens gaan over motivatie, zelfwaardering, kritiek en perfectionisme, lichaamsbeleving en interpersoonlijk functioneren. Wel moeilijk.
We hebben ook zwemles gehad, en dat was eerst heel confronterend maar daarna superleuk dat ik eindelijk wat beweging had!
Nu is het weekend, dus ik kijk al uit naar m'n kwartiertje paardjehobbelen!
Was al een tijdje geleden tot het vorige berichtje. Heb het heel druk gehad de vorige dagen. Er is veel gebeurt ook gewoon..
Ik zal beginnen met de maandag.
Die dag was het weging en ik was weer 200 gram bij. Ik haat het, en zal het nooit graag zien dat ik bijkom. Maar bij wie is dat wel?
Ik had echt al geen zin meer om te eten.. Om het er toch maar terug af te krijgen. Ik wil best normaal eten, maar ik wil helemaal geen grammetje bijkomen.. Dat is het grote probleem natuurlijk van een eetstoornis.
Het eten ging eigenlijk goed. Ik heb weer een opbouw gedaan. Nu eet ik 3 boterhammen 's morgens, en 3 's avonds, en 's middags al het vlees, groenten en 3/4 aardappels. Gewoon omdat ik dat er echt niet bijgestompt krijg, ook weet ik dat er in aardappelen het meeste calorieen zitten, en dat maakt het natuurlijk nog moeilijker.
Ik heb nu ook met de diëtiste afgesproken om 2x hartig beleg te krijgen, omdat zoet echt niet lukt, maar nu krijg ik dus helemaal geen zoet beleg meer, en zal ik dus terug moeten verhogen in beleg. Ik heb ook terug volkorenbrood gevraagd, veel lekkerder dan wit brood en beter voor mij ook.
Verder heb ik tijdelijk de pistolets uitgesloten. Omdat ik me even wil concentreren op het brood op zich omdat dat al moeilijk genoeg is. Verder heb ik natuurlijk paardenvlees opnieuw terug uitgesloten, haringsalade, en van dessertjes mocht ik enkel iets van vla uitsluiten. Dus heb ik dan die wittekaasmousse al uitgesloten en de vanillevla met stukken geconfijt fruit; daar hou ik het dan maar bij want anders ga ik echt teveel gaan uitsluiten. Van vlees heb ik gevogeltestoofpot uitgesloten, en gisteren kreeg ik dan een kipfilet.
Ik vind het moeilijk omdat ik nu al weet dat eens ik in Fase 3 zit dat ik al m'n uitsluitingen zal moeten laten vallen, ook al zit ik in 2de x 2de fase;.. Het is toch al een kopzorg.
Het was dan de bespreking. Iedereen werd besproken dus het was een soort crisis op de afdeling. Het was echt heel hectisch. En ik heb kamer 8 dus ze beginnen altijd bij 1, dus het duurde ook anderhalf uur voor ze bij mij waren, dat was ook wel een beetje eng. Het is wel goed om te leren omgaan met stress natuurlijk. De dokter zei dat ik al goed vooruit was gegaan, en dat ik daarom naar de T groep mocht, maar dat ik wel in 2de keer 2de fase blijf. Daar ben ik opzich best wel tevreden mee, maar ergens ook bang omdat dit echt een heel andere groep is, en andere therapiëen, meer druk om op te bouwen, en vooral zwaardere therapiëen.
Ik moest in de namiddag dus ook al direct meedoen met de therapiëen van de T groep. We hadden eerst PMT. We moesten elkaar een balletjes massage geven en dat vond ik heel eng en moeilijk. Met al die aanrakingen heb ik het niet zo. Ook ik was heel gestresseerd en ik had het heel moeilijk met die massage. Uiteindelijk lukte het wel hoor, maar toch, ik was er niet gerust in..
Wat er anders is aan de T- groep? Bij de T groep ligt het accent op de psychosociale vaardigheden en bij de E groep ligt het echt op het eten zelf. Bij de T groep moet je ook echt moeilijkere dingens leren eten tijdens de exposure, en tijdens de kooktherapie. Koken is ook iets nieuws in de T groep. Je krijgt ook meer PMT; en zwemmen natuurlijk. Dat zal ook heel moeilijk worden. Je mag op woensdag avond ook weg, van 14u tot 20.30u. Dat is ook wel iets meer vrijheid. Daar ben ik ergens wel blij om, maartoch, het opbouwen zie ik echt nog niet zitten...
Dinsdag had ik dus al gelijk een exposure. Ik had gekozen voor een marshmallow, omdat ik dat vroeger zo graag at, en chocola echt een grote uitdaging is.
Dat ligt echt heel moeilijk. Droge koekjes meestal niet, behalve als het zo van die letterkoekjes ofzo zijn, maar met chocola of iets in is wel heel moeilijk. Je mag ook iets bij de bakker gaan kopen, er zijn mensen dat zo'n Berlijnse bol ofzo nemen, maar dat leek mij echt een beetje moeilijk nog. Ik vind ook dat je beter je eerste exposure voorzichtig kan zijn, omdat je het anders vlug als faalervaring ziet en vlug terugvalt. Dat wou ik echt voorkomen want dat is ook 1 van mijn triggers..
Ik vind het wel een leuke groep, ik heb de indruk dat je echt steun hebt aan de groep, en dat helpt mij langs de andere kant ook wel om mijn opbouw wat vast te houden. Alleen de aardappels lukken opeens weer niet meer, hatelijk... Ik ben gewoon heel bang om bij te komen, ik merk toch dat het mij nog niet helemaal lukt om dat los te laten. De andere mensen aan mijn tafel eten bijna allemaal alles op, met soep en dessert bij, dus het is moeilijk omdat je ook een heel grote druk op je krijgt. Maar ik doe m'n best, en het zal wel lukken op termijn. Ik heb nog geen ontslagdatum, dus dat is nog een eindje weg. Wel sta ik al een stapje dichter nu naar huis toe! Ik ben echt benieuwd!
Tijdens de avondactiviteit was ik teveel gestresseerd omdat het een spelletje op tijd was, en ben ik eventjes naar de verpleging gegaan omdat ik het even heel lastig had. Gelukkig heeft dat mij wel heel hard opgelucht, en was ik daarna wel terug wat rustiger. De dokter gaat mijn slaapmedicatie ook nog verhogen, ik ga een natuurlijk middel nog krijgen bij mijn slaapmedicatie, dus ik hoop dat dat echt helpt, want doorslapen lukt niet, maar in slaap vallen ook niet, dus dat is wel lastig.
Daarna heb ik na het 9 uurtje nog eens gepraat met de verpleging en dat was nog een beter gesprek dan het eerste dus was ik gisteren relatief rustig eigenlijk, ik heb hier natuurlijk ook 1 iemand van de verpleging die ik iets liever heb en meer vertrouw dan de rest, zoals overal :). Gelukkig is ze er wel heel veel. Mijn IB is ook lief, maar op de moment heeft ze nachten en zie ik ze dus niet, tenzij ik laat opblijf.
Woensdag had ik eerst een oudergesprek met papa erbij en de psycholoog en de dokter. Ik vond het een vervelend gesprek, en ik voelde mij er ook niet goed bij achteraf, heb geen idee waarom... Oja het gesprek dinsdag met de psycholoog ging ook wel redelijk vlot.
Op medisch vlak mag ik me stilaan wel terug gerust gaan voelen gelukkig :)!
Dus dit weekend weer een kwartiertje paardjerijden.
Ben wel blij!
Deze middag heb ik niks te doen, maar dat is goed dat ik even rustig kan bezig zijn.
:) Zo dit was een 'korte' samenvatting van de afgelopen dagen
