Het bericht van gisteren heeft een beetje vertraging omdat ik gisterenavond een migraine- aanval gehad heb. Ik heb gisteren echt heel grote stappen gezet en op de duur wordt dat een beetje veel, ik kreeg ook heel veel stress van gewoon gisteren als dag. De migraine is onder controle maar nog niet weg.
Dus het ontbijt ging gewoon redelijk vlot. Ik moet nog wat proberen mijn gedachten onder controle te krijgen, niet overal caloriëen willen tellen. Dat is het grootste probleem eigenlijk. Maar het was gewoon wat ik thuis ook altijd op mijn boterhammen eet, dus ik weet perfect hoeveel daarin zit, dus was ik wat geruster. Het was nogal rommelig aan het ontbijt omdat er iemand wegging ook en er werd ook gezegd dat er woensdag 2 nieuwe opnames kwamen, alle kamers worden zowat verwisseld. Zo krijg ik dus een eenpersoonskamer vanaf straks. Hopelijk komt mama dan om mee te helpen verhuizen.
Na het ontbijt hadden we de groepstherapie. In de groepstherapie ging het over eerlijk zijn en open zijn over dingens. Bvb als een bepaalde doelstelling niet lukt dat je daar niet over liegt, en gewoon eerlijk bent. Hoe moeilijk het ook is. Ik vond wel dat dat terecht was, die opmerking dat de groep maakte.
Er waren ook nog een paar andere dingen gemeld, maar die waren nogal praktisch.
Daarna was het 10uurtje, mijn yoghurtje weer, het ging gewoon al een stuk beter dan vorige dagen. Het begint zowat te wennen terug. Ik eet dat ook graag, maar liefst wel zonder suiker natuurlijk...
Maar ik vind dat ik dat al goed gedaan heb elke dag :)!
Na het 10 uurtje was het een uurtje werkboek. Toen had ik ook al hoofdpijn maar toen ging het nog wel. Ik heb dus wat gerust tot het tijd was voor het middageten. Het is misschien ook wel omdat ik teveel nadenk hier dat ik makkelijk migraine krijg.
Ik was ook heel de tijd over de doelstelling aan het nadenken, het was ECHT een hele zware dag qua eten voor mij.
Ik verplicht mezelf om de koek om de 2 dagen op te eten, maar gisteren was het wel een speciale koek, maar eerst het middageten.
Het middageten ging weer moeilijker. 1 van mijn doelstellingen is dat ik de saus ook probeer op te eten bij het vlees. Dat is echt de hatelijkste doelstelling die ik mezelf al heb opgelegd want ik haat saus..
Gelukkig was het maar een klein stukje vlees, en moest ik maar 3/4 de opeten om mijn doelstellingen te bereiken, dus hoefde ik ook niet al de saus. Ik vind het trouwens al knap dat ik die saus er wel bijneem, hoe vies het ook is.
De aardappelen was ook 3/4 de en ik merkte wel dat het al moeilijker was om zoveel aardappelen te eten. De helft ging nog wel maar 3/4 is echt nog wel veel..
De groenten allemaal was niet zo'n probleem want het was gewoon sla. Dat vind ik sowieso wel lekker, dus niet echt een probleem..
De koek was dus een suikerwafel, en ik heb lang getwijfeld of ik toch niet de fruitsla zou nemen. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het geen zin heeft om met mezelf compromissen te sluiten. Het zal ooit toch wel moeten.
Dus ik besloot die gewoon te nemen, en we zouden wel zien wat lukte om 3uur.
Ondertussen ben ik ook even tijdelijk calorierijk aan het drinken, om misschien wat te ondersteunen, want ikmag echt niet meer afvallen nu...
Na de middag hadden we de psychologische sessie.
Die ging over assertiviteit en de verschillende soorten. Hoe je dus dingen kan zeggen zonder een ander te kwetsen. Was een suggestie van iemand uit de groep, en eigenlijk ook wel nuttig denk ik.
Ook al was het wel wat saai..
Ondertussen was er heel veel volk op de dienst want het was voor alle personeelsleden beleidsvergadering, dus echt heel het personeel was aan het vergaderen.
Wij kregen dus therapie van de stagiaires.
Om 15u was het dus heel spannend.. De suikerwafel.. De eerste 5 minuten heb ik dus gewoon niks gegeten omdat het eerst niet lukte. Je moet jezelf daar echt overzetten, en dat lukte eerst niet.
Uiteindelijk lukte het wel, maar het ging heet moeilijk en traag. Bij elke hap begonnen de stemmen weer in mijn hoofd dat ik dom ben dat ik zoiets opeet. Ik heb wel voor mezelf kunnen bedenken dat een wafel van 70 gram, dat ik daar nooit geen kilo van kan bijkomen. Dus de helft ging vlot, en dan begon ik terug te twijfelen, maar na 20 minuten is het uiteindelijk toch gelukt.
Het is moeilijk te aanvaarden als je een eetstoornis hebt dat je gewoon MOET soms...
Daarna heb ik even gerust, en dan was het VPK.
Het was wel leuk bij VPK, het ging over fantasie enzo. Je moest zo een paar vraagjes beantwoorden over hoe je man zou heten, en hoe je kinderen zouden heten, en waar je zou wonen, welke bankrekening enzo. Was wel eens leuk om over na te denken en vooral luchtig. Gelukkig was het niet te zwaar want ik zat nogal in de knoop met m'n gedachten.
Want 's avonds was het macaroni met kaas, dat is ook al moeilijk. Dat is ook wel gelukt, en ik was even trots op mezelf, maar de migraine kwam wel heel snel, en na het eten ben ik dan ook direct in mijn bed gekropen. Heb wel nog een pijnstiller gehad, maar ik kon amper op m'n benen staan, en dan heeft de avondactiviteit en het tussendoortje geen zin..
Vandaag was het heel druk hier op dienst, eerst hadden we 's morgens de weging. Ik begrijp het nog altijd niet zo goed, maar ik ben weeral afgevallen. Voor het eerst maak ik me nu ook ongerust.
Ik had nochtans meer gegeten dan de week ervoor. Ik ben serieus afgevallen, dus de verpleging zei dat ik wel moest beginnen oppassen, want dat het niet de goeie kant opging. Ik moest al bijkomen toen ik hier kwam, en sinds ik hier ben ben ik alleen maar verder afgevallen, dus nu moet ik veel bijkomen ipv een paar kilo.
Daarna hadden wij een uurtje werkboek. Gelukkig was het was hier een gestresseerde gebeurtenis, het was evaluatiebespreking voor sommige meisjes, en dat was nogal druk. De spanning was ook heel duidelijk te voelen.
Tijdens werkboek heb ik een nieuw boekje gemaakt met dingens in die ik leuk vind, en de therapie een beetje uitgewerkt. Ik heb ook al eens nagedacht voor mijn eigen evaluatie volgende week.
Na de werkboek hadden we een 10-uurtje. Zoals elke dag: het yoghurtje. Ondertussen kent mijn maag het al denk ik. Dus het yoghurtje lukt eigenlijk redelijk vlot, en daar ben ik wel blij om.
Ik was zelfs op 15 minuten klaar in plaats van op 20 minuten. Het kan nog beter, maar het is al een vooruitgang natuurlijk.
Na het 10 uurtje was het doelstellingevergadering. Die was ook nogal druk, en je voelde de spanning er wel hangen. Ik heb voor mezelf qua compensatiegedrag alleen mijn doelstelling die ik had aangehouden. Dit was niet overgeven en niet met m'n voeten bewegen. Qua eetgedrag was dat nog altijd de calorieen en het tempo, dus die heb ik ook behouden. De zwarte lijst; ja daar staat alles calorierijk in. Dus ik heb mezelf opgelegd ook de saus bij m'n vlees op te eten, ook al weet ik dat daar dikwijls veel inzit, ik ga het toch proberen!
Ook hou ik om de 2 dagen de koek aan, ook al is het moeilijk en weet ik dat er veel kcal inzitten.
Morgen is het trouwens suikerwafel...
Na de doelstellingenvergadering was het een half uurtje vrij. Ik heb mijn ouders even gesmst dat ik weer was afgevallen, en heb daarna even gerust. Het was daarna dus tijd voor het middageten.
Ik had de doelstelling verhoogd 's middags naar alle groenten, 3/4 de vlees en 3/4 aardappelen. Het was moeilijk, maar het is toch wel goed gelukt. Ik had een beetje buikpijn maar het ging wel;
ik denk ook dat het een beetje is dat ik zelf echt die doelstelling wil bereiken, dat dat automatisch beter lukt. Ook al voel ik me schuldig, ik heb het gedaan, en ik hoop dat ik het binnekort ook kan zonder daar schuldig over te zijn.
Na de middag hadden we uurtje pauze. Ik heb wat op de computer gezeten en wat gerust, en in mijn 'roddelboekske' gelezen.
Daarna was het PMT. Dat was echt leuk! We hebben ontspanningsoefeningen en rekoefeningen gedaan. Enkele meisjes hebben wat slecht nieuws gekregen vandaag, en het was voor de andere ook stresserend, dus vonden we de ontspanningsoefeningen wel op z'n plaats. Ik vond het echt leuk, op de duur begon het echt te helpen om wat te ontspannen. Dat rekken ging zo vlotjes wel niet, maartoch.
Na PMT hadden we werkboek, omdat de ergo uitviel, omdat die mevrouw vakantie heeft in december. Ik heb gewoon wat op bed gelegen, mijn humeur was serieus naar de knoppen, dus ik had even rust nodig. Ik heb daarna ook nog wat gelezen.
Daarna hadden we het 4-uurtje: cacaovla.
Dat is eigenlijk hetzelfde als pudding, en pudding lukt op deze moment nog steeds het beste, dus dat ging redelijk vlot. Ik wil ECHT beter worden dat ik zo snel mogelijk naar huis kan, dus ik zal op sommige dingens serieus moeten doorbijten, maar dat gaat me lukken, dat weet ik nu al!
Daarna had ik even een dip.. Ik had een gesprek nodig, en even tijd om wat te ventileren. Gewoon omdat ik iedereen en alles zowat begin te missen..
Ik ben ook helemaal weg van mijn vertrouwde omgeving, dus ik vind het nogal moeilijk. En ik had gewoon even een dip-moment..
Nu voel ik me wel terug beter :).
AAn het avondeten was ik er terug klaarvoor: mijn 2 sneetjes brood met kalfworst gingen er vlotjes in. Ik wil echt snel naar huis! Dan kan ik tenminste terug met mijn vetrouwde personen praten, en gewoon terug in mijn eigen omgeving zijn.
School zal nog een hele tijd duren, maar als ik nu gewoon al in de buurt ben, zou leuk zijn...
Maar nu is papa juist nog even langs gekomen en heb ik een nieuwe lading drinken gekregen. Ik heb met papa ook nog even gepraat.
Het 21 uurtje was een appel, en dat lust ik wel graag dus die is er ook op een 15 minuutjes ingegaan, echt al een groot verschil, vorige week kwam ik niet toe met 20 minuten !!!
Vandaag heb ik eigenlijk voor de eerste keer een redelijk vlotte dag gehad.
Het is alleen jammer dat je zo vroeg moet opstaan natuurlijk en niet zelf bepaald wanneer je eet, opstaat, enzovoort.
We moesten dus weer om 7.00 opstaan, zoals gewoonlijk. Het was wel rustig op de dienst, dus dat scheelde al. Bij het ontbijt was het dan ook rustig, en was het niet zo'n drukke bedoeling als in de week.
Bijna elke dag krijg ik 's morgens kaas of smeerkaas, maar dat ben ik eigenlijk gewend van thuis, dus dat is wel heel leuk. Alleen sommige soorten smeerkaas zijn niet zo lekker. Maar deze ochtend kreeg ik dus gewone kaas, dat vond ik leuk want die smaakt bijna hetzelfde als die van thuis!
Na het ontbijt had ik even rust, ik was echt moe, dus heb ik mij terug op mijn bed gezet, en wat op de laptop gezeten. Ik had heel slecht geslapen vannacht, ik weet niet, beetje onrustig denk ik. Ik slaap hier ook nooit door.
Het was hier echt weer heel rustig, waren op een gegeven moment nog maar met 7. De meeste meisjes zitten al in een hogere fase, en mogen dus naar huis.
Het 10 uurtje was zoals alle dagen een yoghurtje. Dat ging eigenlijk goed, alleen de tijd was weer nogal nipt. Ik moet terug wat leren om grotere happen te nemen denk ik, maar dan zit ik gelijk zo vol...
20 minuten is natuurlijk wel veel voor een yoghurtje.
Na het 10 uurtje had ik gesprek met IB (individuele begeleider). Die vond dat ik al goed had opgebouwd in eten, en als mijn gewicht stabiel was (dus niet verder ben afgevallen) morgen hoef ik van haar nog niet gelijk op te bouwen, en daar was ik superblij om!
Ik ben nu ook een beetje trots op mezelf dat ik 'goed' bezig ben.
Ik heb ook gevraagd of ik de dokter morgen kan zien, ik heb nog steeds de bloeduitslagen niet, en aangezien die vorige keer zo slecht waren wil ik die wel graag weten.
Daarna heb ik nog even gerust op de kamer.
Het middageten was weer moeilijk, maar het was een kleinere portie dan anders, dus was ik tegelijk ook wel blij. De groenten (witloof) heb ik dus helemaal opgegeten (volgens mijn doelstelling). Witloof vind ik lekker, dus dat is niet zo direct een probleem natuurlijk. Toch zat ik weeral na de groenten alleen al vol. Dan is het natuurlijk een kwestie van doorbijten, en toch de rest er nog bijproppen, hoe moeilijk het ook is. Het waren hertoginneaardappelen in de oven. Dat was dan al wat moeilijker, om de helft op te eten (doelstelling is 1/2) Ik dacht eerst dat het gefrituurt was, en dat zou ik niet hebben opgegeten denk ik, of daar zou ik al meer overgeefdrang bij hebben. Ik moet zeggen dat ik vandaag eigenlijk zo goed als geen overgeefdrang gehad heb.. En daar ben ik ook wel fier op!
De helft is er dus gelukt! Het vleees was nogal taai, een beetje te hard gebakken, een soort biefstuk. Jeroen kan dat vele beter!
De helft is dus gelukt!
Na het eten is papa gekomen. Ik vond het leuk dat hij er was, dan had ik een beetje afleiding. We zijn naar Oostende gegaan en hebben ook een film gekeken. Ik vond het leuk in Oostende omdat er heel veel wind was. Dan kon ik nog eens uitwaaien. De zee was ook heel wild, dus dat paste echt bij mijn humeur. We hebben echt bij het water gewandeld, en er lag allemaal schuim op de zee, dat was wel mooi om te zien. Dat glinsterde een beetje. Er was ook een surfer die ging surfen in de koude zee.. Maarja die hebben grote golven nodig natuurlijk. Toen we terugkwamen heb ik eventjes gerust voor het avondeten.
Ik heb ook het nieuwe spelletje dat ik van mama gekregen had gisteren uitgelegd aan papa.
Het avondeten was ook wel moeilijk, maar het ging.
Het was tonijnsla met perzikken bij de boterhammen.. Ik lust dat niet zo graag. Dus dat ging echt niet vlot. Ik heb wel voor mezelf m'n eettempo al een beetje verhoogd naar 25 minuten ipv een half uur. Ik heb dan toch maar 2 boterhammen met tonijnsla gegeten, dan kon ik toch ook de groene bol aanduiden..!!!!
Na het avondeten kwam papa terug!
Dan hebben we een beetje gepraat nog en nog een aflevering gekeken. Papa had ook nieuw drinken bij En een roddelboekje om te lezen!
Papa is nu juist vertrokken,
en om 21u moet ik nog een kiwi eten..
Ik denk dat dat nog wel gaat lukken, en ik zal heel blij zijn als ik een groene bol kan zetten bij de doelstelling van vandaag, want morgen moeten we de nieuwe doelstellingen al bespreken. Het is morgen natuurlijk eerst weegmoment.. De zwarte dagen zijn toch altijd maandag en donderdag..
Als ik ben bijgekomen sta ik een stapje dichter bij huis, maar vole ik mezelf niet zo goed.
Als ik ben afgevallen betekent dat niets goeds, maar voel ik me wel beter...
Vandaag heb ik wel een lange dag gehad, maar wel eeen leuke dag. We waren maar met 8 want de meeste mensen gaan naar huis op de zaterdag, dus alleen de E en S groep zijn er. Dat is wel leuk omdat we dan met minder zijn, en dan kan je beter met iedereen praten.
We moesten dus weer om 7u uit bed voor het ontbijt.. Pff... Op m'n zaterdagochtend... Maartoch, we gingen dus om 7u uit bed. Het ochtendeten is eigenlijk vlot verlopen. Het lukte voor het eerst is goed om gewoon mijn 2 sneetjes met beleg te eten. Heb er ook een heel smeerkaasje opgedaan in plaats van een half..
Geen overgeefdrang, en ook geen bewegingsdrang. Heb mij zelfs niet schuldiggevoeld over het ontbijt.
De vrije momenten ga ik even niet beschrijven want er is in het weekend geen therapie, en moet ik mij dus gewoon (heel saai) bezighouden.
Het 10 uurtje ging ook wel. Ik had me voorgenomen om in plaats van er 20 minuten over te doen, een kwartier, en dat lukte op zich, buiten dat ik wat sneller moet eten, en dus een beetje een voller gevoel had.
Het middageten was echt het moeilijkste dat ik deze week heb gehad: Vol au vent met aardappelen en sla. De sla ging heel goed, de aardappelen 1/2 ging redelijk, maar dan, ... Dat was echt een ramp, niet omdat ik het niet lust maar gewoon omdat ik weet dat daar veel kcal inzitten, en ik die verbied aan mezelf. Het was echt heel moeilijk, gewoon voor mezelf al om het op te eten. Maar de helft was de doelstelling dus dat moest erin. Ik was dus heel blij dat die helft erin zat.
Na de middag is mama gekomen, en zijn we naar Gent gegaan. Het was wel heel druk in de winkelstraat, dus een extra uitdaging. Maar het ging redelijk, buiten dat ik wat zenuwachtig werd van het vele volk. Ik werd ook wel eenbeetje nerveus omdat we wat file hadden in Gent zelf, en dan begin ik gelijk te stressen voor telaat te komen. Maar ik heb geen paniekaanvallen gehad, dus het ging supergoed!
Ik heb ook een nieuw spelletje van mama gekregen: machiavelli. Heb ik ooit eens leren spelen, en ik was al lang aan het zeuren, nu heb ik het dus!
We hebben het gelijk uitgeprobeerd, en dat was ook wel leuk :)
Het avondeten ging ook wel goed. IK was alleen een beetje overmoedig en wou opbouwen ineens, en heb 2,5 sneden gegeten, maar dat was duidelijk veel te veel, want dat bekwam me helemaal niet, en ik voelde me er ook heel slecht bij. Nu nog altijd, dus hebben we besloten dat dat nog een beetje te snel is. Ik voel me nu nog altijd schuldig.
Dus morgen terug 2 sneetjes, en mezelf wat tijd gunnen, zowel lichamelijk als psychisch.
Dat heb je als je graag voor een bepaalde tijd thuis zou zijn...
Mama is voor het avondbezoekuur ook nog even teruggekomen. Hebben we nog eens machiavelli gespeeld en monopoli. De oude spelletjes terug bovenhalen! Hihi, was wel eens leuk zo ouderwets spelletjes spelen!
Mama had magneten bij, dus nu hangt alles aan m'n prikbord zodat ik altijd kan kijken naar m'n prikbord als ik het even moeilijk heb.
Het 9 uurtje was de moeilijkste uitdaging die ik tot hiertoe heb gehad: CHOCOMOUSSE, dat wou ik eerst niet eten, en ik was smiddags al aan het piekeren. Dat is ook echt moeilijk omdat ik dat gewoon weet dat dat onnodige calorieen zijn, maar het dessert niet opeten = geen doelstelling. Dus ik had me voorgenomen minstens de helft te eten, maar ik heb toch helemaal gegeten. Ik was echt boos op mezelf. Ik HAAT calorieen, en ik had ook heel veel zin om over te geven, gelukkig zijn er zo'n lieve mensen hier om mee te praten, en gelukkig liggen ze niet zo heel ver van mij vandaan :) Dankje Marjolein & Noémie.
Daarna heb ik nog eens een lange douche genomen, en nu ben ik terug helemaal rustig. Ik voel me nog wel heel schuldig, maar nu ga ik niet meer gaan overgeven gelukkig!
Dus de doelstellingen, met een heel moeilijk tussendoortje zijn bereikt!
Vandaag een relatief goede dag gehad, biuten de voormiddag. Heb veel gepraat vdg, zowel met verpleging, als met mensen uit de groep, als de mensen die mij steunen. Ik heb vandaag ook het kaartje van de klas en van Claire gekregen; dankjewel!
De dag is goed begonnen. Ik was eerst bij iemand wat gaan praten, omdat ik me even niet zo goed voelde. Dat deed me deugd, en ik ben dus ook met een redelijk gevoel aan tafel gegaan.
Ik heb mijn doelstellingen opgegeten, en eens binnen de tijd!
De eerste therapie begon al te laat omdat we eerst bespreking hadden met de hoofdverpleegkundige. Iedereen werd zenuwachtig, omdat er hier normaal een bepaalde structuur wordt nageleefd.
De eerst therapie was de deolstellingenvergadering, waarbij ik met TROTS kon zeggen dat ik de doelstellingen qua maaltijd zo goed als heel de week behaald heb. Happy dat ik was!
De vergadering liep ook uit en dus was het 10 uurtje ook opgeschoven, ik werd zelf ook een beetje nerveus van het schema dat ik de war kwam. Het 10 uurtje ging heel moeizaam, en ik merkte dat stress er ook toe deed om het moeilijker op te eten. Gelukkig wou een meisje bij mij blijven zitten, anders had ik het echt weggegooid.
Daarna hadden we weer zo'n hectische therapie: crea. We moesten onzelf uitbeelden op abstracte manier; doolhof, als jezelf; weerbericht, en als contact met anderen (oor)
Ik ben een luisteraar dus een oor, ik ben in de war en voel me niet zo goed --> doolhof en m'n weerbericht was zowel zon als regen.
Daarna middageten, doelstelling bereikt, met zeer veel moeite! Het was iets wat ik niet zo heel lekker vond, dus dat gaat sowieso al moeilijker. Het was dan ook nog is veel te veel op mijn bord, dus daar kreeg ik nog minder honger van, en er zat superveel saus bij, en dat haat ik ook. Ik zou al redenen genoeg hebben om mijn bord te laten staan, maar toch heb ik alles opgegeten (voor mijn doelstelling te bereiken).
Het was kei moeilijk, maar ondertussen heb ik hier al geleerd dat je enkel vooruit gaat als je ervoor WIL gaan en WIL vechten. Ik wil beter worden, niet zwaarder persé, maar wel van die rotte gedachte af, en dat getwijfel altijd, dus ik ga er gewoon voor!
Psychotherapie ging over de G-schema's. Die had ik al eens geleerd in een andere therapie. Ik vind het altijd zo moeilijk dat je voor alles een G schema moet opstellen, dat duurt dan al zo lang, en je moet het eigenlijk voor alle moeilijke situaties maken, dus je bent er echt wel altijd mee bezig. We moesten dan allemaal een voorbeeldje maken van een situatie, en dat dan bespreken.
Ik kom heel vaak tegen dat ik vind dat er in bepaalde vdm teveel caloriëen zitten, en dat ik die dan verbied aan mezelf omdat ik angst heb om bij te komen. Dat duurt wel even, om zo'n schema te maken, maar op de duur ken je die uit je hoofd en gaat het vlotter.
VPK sessie was wel leuk, als afsluiter van de therapie- week. We gingen spelletjes spelen, we moesten allemaal een post-itje schrijven voor onze buur en daar bvb Mega mindy ofzo opzetten, en dan moesten we ja/nee vragen stellen, en proberen te raden welke persoon we waren. Was wel leuk, en het ging goed vooruit!
De vrijdagnamiddag is er altijd teveel aan.
Het 3 uurtje was ook heel moeilijk omdat ik vdg de koek moest eten.. Was echt moeilijk en ik had echt weeral een beetje overgeefdrang.. Maar het is ook weer goed gelukt, ik hoop dat ik thuis niet teveel koeken moet eten want ik voel me niet zo goed bij koeken.. Heb liever fruit of een yoghurtje..
Het is me wel gelukt gelukkig
De avond is ook gelukt, dus al de doelstellingen zijn behaald!
Bomma, bompa en papa zijn ook langsgekomen, ik vond het fijn om bomma & bompa nog eens te zien, en ik was ook blij dat papa is gekomen.
Voor de 2de keer dat ik dit bericht typ, want daarjuist kon ik niet meer op de site.
De dag is heel slecht begonnen, maar uiteindelijk toch nog goed geeindigd.
Eerst hadden we de weging vanochtend; ik was weer afgevallen natuurlijk.
Ik begrijp niet zo goed hoe dat komt want ik eet wel redelijk sinds maandag. Ik heb mij steeds aan de doelstellingen gehouden die voorop stonden. Nu heb ik een waarschuwing gekregen dat als ik nog 1x afval dat ze het mij uit handen nemen.. Ik ga anders vlug onder de 50 gaan zeggen ze en dan kunnen ze niet anders dan ingrijpen.
Dus mijn dag was al serieus verpest. Dan het ontbijt, ik had absoluut geen honger, en aangezien mijn humeur had ik ook geen zin, moet ik eerlijk zeggen. Ik heb mezelf er nog eens aan doen herinneren dat we wel een afspraak hadden, en geen maaltijden gingen overslaan.. Dus heb ik mezelf toch maar even gezegd dat wel echt wel gingen eten, en de 2 boterhammen zijn er dus gewoon ingegaan, en ze zijn er ook ingebleven.
Omdat ik me zo slecht voel heb ik wel weer drang om over te geven. Ik weet niet, maar stress speelt precies wel een harde rol. Het is ook altijd dat ik denk dat ik te weinig tijd heb en daar word ik zenuwachtig van, en dat is echt niet leuk om zo aan tafel te zitten. Je moet ook echt gewoon stoppen als de tijd gedaan is en dat maakt mij ook wat ongerust.
Na het ontbijt ging ik dus even naar de kamer voor we naar de eerste therapie moesten. We hadden eerst VPK sessie. Dat vind ik de minst leuke therapie van alles. Daar leer je gewoon eigenlijk echt niks mee, je confronteert jezelf alleen constant, en dat is heel vermoeiend en ook moeilijk. We hadden dit keer een papiertje over ons eetgedrag. We moesten onzelf zogezegd filmen terwijl we aan het eten waren.
Ik heb opgeschreven dat ik m'n eigen eetgedrag zie als: Ik vind dat ik teveel pruts met mijn eten, te traag eet en vaak zenuwachtig ben omdat ik niet weet hoeveel caloriëen ergens inzitten, en ik dat het liefst wel weet.
Ik heb opgeschreven ook dat anderen mijn eetgedrag zien als te weinig en dat ik idd teveel calorieen tel, en zenuwachtig aan tafel zit.
Ik vind het ook heel moeilijk om in groep te eten, ik eet liever alleen. Ik voel me slecht in een grote groep om te eten.
Daarna was het al 10 uurtje, ik heb mijn yoghurtje gewoon opgegeten zonder heel grote problemen. Wel maak ik me zorgen over hoeveel er in dat yoghurtje zou zitten. Wij krijgen bijna alles zonder caloriëen op, dus het is nogal frustrerend dat ik niet precies kan tellen..
Ik had het wel om 10.20 op, dus dat is juist binnen de tijd.
Na het 10 uurtje hadden we werkboek. Ik heb die tijd even gebruikt om alles op een rijtje te zetten, nog even op de computer te gaan, en wat te rusten. We hadden dan natuurlijk ineens tot aan het middageten vrij.
Aan het middageten voelde ik me opeens weer heel schuldig. En ook, ik wist dat het geen lekker eten zou zijn. Worst met appelmoes en aardappelen is echt een VERSCHRIKKELIJKE combinatie voor mij aangezien ik geen 1 van de 3 graag eet.
Ik wou echt niet, ik had zo 'n slechte dag en dan lukt dat eten ook gelijk niet meer.
Ik was begonnen met de aardappelen omdat ik dat wel gewoon lust. Ik moet maar de helft eten voor m'n doelstelling, dus dat moest lukken. Daarna ben ik dan ook maar aan de appelmoes begonnen, want het moest toch op, anders bereik ik gewoon de doelstellingen niet, en dan krijg ik nog een groter schuldgevoel.
De appelmoes wa sbinnen en dan het vlees nog, ook voor de helft. Dat ging vlot maar ikvond het verschrikkelijk vies om op te eten. Juist op tijd klaar met eten, en ik was nog niet op m'n kamer of ik moest weeral bijna overgeven.
Gelukkig heb ik mezelf ingehouden.
Doelstelling was dus bereikt....
Na het middageten hadden we een uurtje rust.
Daarna hadden we creatieve therapie. Dat was heel raar omdat we met 2 , een potlood moesten vasthouden en dan samen een figuur moesten maken, wat dus niet zo goed lukte haha, dat komt omdat je moet volgen, je moet eigenlijk je hand ontspannen, en sommige mensen laten niet makkelijk los.
Dat was niet zo'n leuke opdracht, maar ondertussen kan je wel je gevoelens even verzetten en dat ik wel belangrijk.
Voor mij dan toch, even rust.
Na de creatieve was het al 3 uur, om 3 uur kregen we een appel of een wafel; ik koos de appel. Ik raakte weeral niet optijd klaar met als gevolg dat ik weeral helemaal gedemotiveerd ben.
Ik heb hem wel gewoon opgegeten hoor, voor dat kleine stukje ga ik geen rode bol zetten!
Na het 3 uurtje had ik VPK weeral. Dat was een praatsessie vandaag. We moesten onderwerpen aangeven, en met iemand 5 minuten een gesprek op gang houden. Eerst was het moeilijk, maar daarna ging het opeens heel vlot. Ik heb geleerd dat ik ook echt wel een gesprek op gang kan houden! Ondertussen heb ik dus ook al wel wat vertrouwen in de groep. Ze zullen je nooit vies bekijken, want we hebben allemaal hetzelfde probleem..
Het avondeten was ook weer een hel.. Het was kipcurry met koude schotel en boterhammen. Uiteindelijk heb ik wel de doelstellin gbereikt, ook al heb ik nog altijd buikpijn.
Het avondtussendoortje is ook nog gelukt, eigenlijk te lang over gedaan, maar het telde toch nog mee.
Een dag met veel tegenslagen, gewoon beetje een emotioneel heel zware dag.
Het begon vanochtend al bij het ontbijt, ik had absoluut geen honger. Maar omdat ik probeer zoveel mogelijk positieve gedachten te maken, had ik voor ogen om toch gewoon mijn doelstellingen te eten.. Niet meer, maar ook niet minder.
Dat is gelukt, dus de doelstelling was bereikt.
De eerste therapie vandaag was creatieve therapie. Het was best een rare opdracht. We moesten per 2; en elke keer werd er gewisseld, een krijtje nemen, en allebei elkaar volgen met lijnen, en vormpjes, enzo. En zo moesten we het eens met iedereen proberen, sommigen maakten gewoon lijnen, anderen maakten een patroon of een tekening. Ik vond het leuker om iemand te volgen, omdat je dan al geen commentaar kan krijgen op hoe je tekening eruit ziet. Ik ben ook links handig, dus ik zat heel de tijd in de knoop met de anderen, haha.
Uiteindelijk kwam het wel tot een leuk resultaat. De kleuren pasten wel altijd mooi bij elkaar. Iedereen is eigenlijk nogal creatief in onze groep en dat maakt het wel heel grappig.
Na de therapie moesti k naar de psycholoog. Dat was best spannend want er zat een stagiaire bij. Maar het gesprek is goed verlopen. Ik vond het wel heel moeilijk want ik praat niet zo graag met onbekende mensen, en het vertrouwen was nog heel ver te zoeken, maar ik heb al heel belangrijke dingen kunnen zeggen,
en ik heb tegen mezelf gezegd dat we die ook actief gaan proberen te verhelpen, daarom zit ik hier ook natuurlijk. Als ik naar huis ga moet ik wel even een paar dingen gezegd hebben.
Het is moeilijk voor mij om zulke initiatieven te nemen, maar soms is dat gewoon nodig.
Daarna kreeg ik nog even tijd voor het tussendoortje opgegeten (waar ik een beetje laat mee was trouwens. ) Dat is ook helemaal gelukt, m'n yoghurtje!
Daarna had ik psycho-educatie bij de dokter. Dat is een 'les' zeg maar over de slaap ging het vandaag. Over hoe je best slaapt, welke medicijnen we nemen om goed te slapen, en welke klassen daarin zijn, hoeveel slaap je nodig hebt, ...
Dat was eigenlijk best saai, en een uur duurt echt superlang om daarnaar te luisteren... Dat was dus geen leuke therapie. Je bent ook zelf verantwoordelijk voor wat je opschrijft. Het uur duurde heel lang, maar toch.. Het is gelukt, ik leef nog!
We hadden na de psycho-educatie een half uur vrij. Op dat half uur heb ik even de tijd genomen om alles wat te laten bezinken.
Alleen jammer dat het half uurtje te kort was om volledig tot rust te komen.
Aan tafel vanmiddag ging het ook goed, ik heb geprobeerd mijn doelstellingen te bereiken, en dat ging eigenlijk redelijk vlot, tot ik aan de puree begon, dat ging opeens niet meer. Ik dacht dat ik teveel gegeten had, en dat het niet meer ging lukken, dat ik ging overgeven...
Ik heb even gewacht, en toen lukte het opeens weer wel, en heb ik het er toch nog bijgestompt.. Ik weet niet meer hoe ik het gedaan heb, maar het is toch gelukt!
Ik heb dus ook vanmiddag mijn doelstelling bereikt!
Zoals vorige week was er in de namiddag geen therapie. Na het eten had ik een gesprek met de IB. Ik zit hier dus minstens 6 weken hoogstwaarschijnlijk.. Toch blijf ik hopen op 14 december! Dan kan ik de kerst thuis vieren, dat zou leuker zijn dan in het ziekenhuis natuurlijk.
Ze vroeg ook veel dingens over vroeger enzo, en met wie ik allemaal praat, zo van die algemene dingen die al de psychologen altijd vragen op het eerste gesprek.
Ik heb het idee dat ik wel heel veel gezegd heb gelukkig.
Daarna kwam mama langs, en zijn we even naar Gent geweest, om wat te wandelen. Dat deed me wel goed, een beetje frisse lucht, ook al was het maar een 3 kwartiertjes.
Het was wel wat regenachtig, maar dat vond ik niet zo erg want dat past bij mijn humeur..
Na Gent kwamen we toe en hebben we nog wat film gekeken. Dat was ook leuk, ik vind het gewoon leuk als er iemand bij mij is, als ik niet alleen hier ben..
Het avondeten was een ramp. Het lukte me maar niet om zoals alle andere maaltijden m'n gedachten te verzetten. Het was al half 7 ofzo en ik was nog niet halfweg met m'n eten, en we hebben maar tot kwart voor. uiteindelijk zijn de 2 sneetjes wel gelukt. Doelstelling avond bereikt.. !!!!!!! Gelukkig, de sfeer aan tafel was ook wel goed dus dat was fijn. Ik ben wel blij datik uiteindelijk toch mijn doelstelling gegeten heb!
Na het avondeten is mama gekomen terug, en hebben we nog een aflevering van flikken gekeken.
Als mama weg was was het avond tussendoortje.
We hebben 20 minuten voor het avond tussendoortje, wat dus te weinig is voor mij, ik slaag er niet in om een appelsien op te eten in minder dan 20 minuten.
Ik was dus ook niet klaar met m'n appelsien als het 20 na 9 was, dus ik moest de rest weggooien..
Ik was echt boos! Ik had het kunnen opeten, ik had alleen wat extra tijd nodig. Nu is heel m'n doelstelling verpest omdat ik een appelsien wat trager opeet..
Het gevolg is dus dat heel m'n dag niet geslaagd is qua doelstelling= rode bol.
HATELIJK!
Na het avond tussendoortje heb ik een serieuze dip gehad, en die is nog altijd niet weg. Het was mij even wat teveel, en ik kon het allemaal even niet meer aan. Ik miste ook even heel veel mensen, en dat deed even heel veel pijn.
Gelukkig voel ik me nu al iets beter, dankzij de steun van veel mensen dat mij steunen. Bedankt!
Ik ga eerst slapen, en morgen gaat het hopelijk terug vlotter, en ik ga voor de groene bol.
Vandaag schrijf ik vroeger een berichtje, omdat ik straks nog even wil douchen na het 9 uurtje. Vandaag echt een heel drukke en vermoeiende dag gehad, vol negatieve maar uiteindelijk ook wel een positief gevoel.
Om 7.00 werden we gewekt, er is heel de nacht heel veel lawaai geweest op de afdeling (hakken, deuren die dicht vlogen, gepraat op de gang, crisis van een andere afdeling, de nacht dat binnenkwam via de deur ... ) Ik was gisteren ook pas na 01.00 in slaap gevallen, dus ik vreesde het ergste voor vandaag, omdat ik al wat last had van migraine, en ik ken mezelf als ik moe ben, dan krijg ik dikwijls in de loop van de dag migraine, en dan sta ik nog verder van huis.
Toch om 8.00 aan het ontbijt geraakt. Vastbesloten ben ik aan m'n 2 sneetjes begonnen. Eerst ging dat heel vlot, al m'n motivaties nog eens overlopen, en dat lukte eerst vrij vlot..
Ik zat wel heel vol, maar ik heb het wel gegeten, en het enige wat ik daar niet goed aan vind is dat ik waarschijnlijk wel zal bijkomen. Ik haat het... Langs de ene kant zou i kgraag genezen, maar ik ben toch heel bang om dik te worden en bij te komen, want dat is absoluut niet wat ik wil..
Na het ontbijt een kwartiertje rust, ik heb de kamer eens opgeruimd want dat was meer dan nodig, samen met m'n buurvrouw natuurlijk. Ik heb ook nog even de doelstellingen aangeduid, want die waren natuurlijk: GELUKT!
Daarna hadden we groepstherapie. Dat is een therapie met heel de groep (zowel E als T groep, en de 3 fasen.) Iedereen zit daar dus bij elkaar, en dan is het aan ons om over een thema te beginnen dat wij vinden dat niet juist is of dat wij niet leuk vinden. Er werd gezegd dat nooit iedereen warm water heeft voor thee of koffie 's ochtends, en dat dat ook niet echt eerlijk was, omdat altijd dezelfde dan wel drinken hebben. Dit was al eens besproken, en we moeten nu ook koffie in een andere afdeling halen, maar ze zijn er mee bezig, hopelijk ben ik al weg als ze de oplossing hebben. Daarna werd nog eens gezegd dat we het moeilijk vinden dat de verpleegkundigen allemaal een andere visie hebben op bepaalde regels binnen de afdeling. Daarop antwoordden ze dan dat ze ervoor gingen zorgen dat de grote lijnen toch door iedereen gevolgd worden. Bvb Alles moet uitgepakt worden, ook al eet je het niet op.
Er werd ook nog gezegd dat wij toch ook wel heel graag een sinterklaasfeestje willen.. Haha, dus dat komt er dan ook nog binnekort, op 7 december :) Dan word ik al bijna besproken!
Na de groepstherapie was het 10 uurtje. We waren al telaat omdat de groepstherapie uitliep. Dus ik had geen volle 20 minuten meer voor m'n yoghurtje, dus moest me een beetje harder haasten, en dat zorgt ook voor stress, waardoor ik weer meer compensatiedrang heb, en sneller de neigng om naar de wc te lopen. Het yoghurtje is net optijd opgeraakt, maar het is wel niet zo leuk om het zo snel te moeten opeten.
Na het 10 uurtje hadden we ergotherapie, ik mocht verder werken aan het hollistisch werk, wat we binnekort moeten voorstellen. Dat is eigenlijk een kunstwerkje, waarin je je eetprobleem uitlegt. Dus ik zei gisteren al dat ik een paard in klei ging maken, met daarop '' I will never give up''. Daarmee bedoel ik dat ik zal blijven vechten, en dat ik bij 1 tegenslag ook niet ga opgeven. Ik maak mezelf nu eigenlijk wel een belofte die bijna niet na te leven valt, maar ik doe mijn best. Ik heb onder de klei een karton gedaan met een zwarte kant, en een kant met gras en blauwe lucht. Daarmee wil ik bedoelen dat ik probeer naar het positieve te gaan, langzaam maar zeker, en dat ik de zwarte 'slechte' kant, stap voor stap laat vallen, en probeer dus terug normaal te eten, zonder mij teveel vragen te stellen. Zodat ik snel terug normaal kan functioneren, en terug kan paardrijden en naar school gaan enzo.
De ergo heeft wel weer goed geholpen om de gedachten even van me af te zetten. Ik was zelfs even vergeten dat ik hier ben voor een eetstoornis, perongeluk.
Na de ergo hadden we een half uur vrij, juist genoeg om even op facebook te gaan & smartschool na te kijken enzo. Ik ben er echt van geschrokken hoeveel mensen mij berichtjes sturen, en mensen die reageren, en kaartjes sturen, heel hard bedankt iedereen, zonder al de steun zou ik nu nog niet zover staan als dat ik nu sta.. Dan zou ik nogsteeds niets eten.
Na dat halfuur hadden we middageten. Ik vind het middageten het moeilijkste, omdat dat ook het meeste is. Ik had mijn doelstelling op voorhand al aangeduid, dus het moest wel lukken. Het was prei, en dat lukt is wel graag, en ik weet ook dat daar zo goed als geen calorieen inzitten, dus dat ging nog redelijk vlot, ook al was het veel..
Daarna de aardappelen 1/2: dat was heel moeilijk en ik kreeg toen al buikpijn. Ik zag het echt niet meer zitten om de helft van de vis op te eten, het was zoveel, en ik voelde ook mijn buik weeral raar doen, en ik kreeg ook weer gedachten dat ik wou overgeven, als ik dat al niet automatisch zou doen omdat ik teveel gegeten had.
Maar toch is het toch weer gelukt, en kon ik weer een groen vakje aanduiden bij de doelstellingen!
Ik kon als 3 uurtje weer kiezen tussen een wafel met chocola en mandarijntje, ik wist wel direct wat ik zou kiezen, en daar heb ik dus niet over getwijfeld.
Na het middageten hadden we een uurtje rust, ik heb dan ook echt even gerust, omdat ik zo moe was.
Daarna hadden we VPK sessie, bij de verpleegkundige, dat was dan weer wat minder omdat ik moest spreken. We speelden een spelletje; het kwaliteitsspel, er waren dan kaartjes met een negatief of een positief karakter, en die moesten we elkaar geven. Dat was wel moeilijk. Ik heb gekregen: Gesloten- Stil- Verlegen- Genieter en Consequent- Zorgzaam-Overbezorgd (de 2 laatste heeft heel de groep gekregen). Gesloten, stil en verlegen zie ik eigenlijk niet als iets negatiefs, je kan dat natuurlijk negatief zien, maar het is een deel van mijn karakter, en een beetje mijn aard ook. Ik zal nooit heel spontaan zijn, dat ben ik gewoon niet. Natuurlijk zijn er ook wel positieve eigenschappen aan stille mensen :).
Volgens een meisje uit de groep ben ik een genieter omdat ik zo opga in mijn passie en mijn sport. Het paardrijden en het lopen dan, en omdat ik daar ook zo voor aan het vechten ben op de moment.
Ik ben consequent omdat; als ik een doel voor ogen heb, zal ik daar ook voor gaan, en geef ik niet zo makkelijk op.
Na dat spelletje was het nog bespreking, dat ging vrij vlot, ik ging als eerste, zodat ik er snel vanaf was!
Daarna was het al 3u, ik had het mandarijntjes gekozen, en we waren alweer te laat dus kreeg ik weer te weinig tijd om op m'n gemak de mandarijntjes op te eten. Maar ik heb het toch gedaan, en ik ben gewoon blijven zitten en heb op m'n gemak m'n mandarijntjes opgegeten, ik mocht nu toch niet opgeven? Het is uiteindelijk dus gelukt, en die bol kon ik ook groen aanvinken!
Daarna was het terug ergo. Onze laatste keer, dan pas in januari terug ergo. De mevrouw gaat op vakantie een hele maand, dus de ergo wordt vervangen door VPK sessies, verschrikkelijk, vond ik dat juist zo leuk, creatief bezig zijn. Ik heb m'n paardje in klei afgewerkt, en heb m'n plattegrond geschilderd. Nu moet ik het alleen nog afwerken hier op de kamer, omdat ik daarvoor wat te weinig tijd had, en de klei nog niet helemaal droog was.
Morgen moet ik dat paard dus erop kleven (op de achtergrond.)
Na de ergo hadden we vrij tot 18.00 aan het eten.
Het avondeten ging heel moeilijk. Op dinsdag hebben we altijd 2 warme maaltijden.. Ik haat het... Caloriebommen... Het was dan ook nog eens pikante spaghetti bolognese met 2 sneetjes brood. Het was wel een kleine portie, gelukkig. De spaghetti heb ik er kunnen instompen, maar de boterhammen lukte absoluut niet. Ik had echt genoeg aan m'n spaghetti'tje. Ik had het wel moeilijk na de maaltijd, en nu nog altijd, ik heb de heel tijd het gevoel dat ik ga ontploffen, en dat ik heel veel ga bijkomen.. Dus nu vole ik me heel schuldig.
Ik probeerde tijdens het eten niet teveel na te denken over alles, en om gewoon te denken aan alle mensen die mijn steunen, de manege, het lopen, ....
Ik hoop echt dat ik niet ben bijgekomen.. Ik ga zo ongelukkig zijn als ik bijkom donderdag..
Na het avondeten hadden we een avondactiviteit, dat wordt door een van ons georganiseerd. We moesten om de beurt een liedje na- neuriën terwijl we de muziek hoorde. Wat een drempel voor mij, zoiets durf ik dus normaal gezien niet, maar iedereen moest. Hatelijk is dat, zo rood als een tomaat, heb ik het dus ook maar geprobeerd, en met succes, want mijn team had het liedje geraden, en wij zijn ook gewonnen uiteindelijk!
Ik ben toch een beetje trots dat ik het gedurven heb!
Na de avondactiviteit kreeg ik m'n kaartjes, van Lauranne & Els, bedankt allebei
En dan was het 21 uurtje, maar mijn spaghetti was nog niet gezakt.. Dus ik hd het even heel moeilijk, en had voor mezelf gezegd dat ik het niet ging opeten. Maar mijn doelstellingen gingik toch een week proberen aan te houden.. Dus ik heb toch heel m'n pudding met rijst op gegeten! :D Ik heb echt zoveel eggeten vandaag niet normaal..
Ik heb dan ook nog een briefje gekregen van iemand uit de groep :) Was heel leuk en een toffe verassing :)
Nu ga ik nog even douchen en wat lezen, en dan ga ik slapen.
Vandaag was het weer donkere dag. Ik was heel slechtgezind opgestaan, met reden natuurlijk, het was weegmoment. Gelukkig had ik wel gedronken voor ik gewogen werd, anders had ik nog minder gewogen. Maar ik ben dus weer 1,5 kilo afgevallen. Ze waren er niet zo gelukkig mee, dus als ik nu mijn eten niet verhoog, gaan zij het uit handen nemen, en het zelf verhogen met behulp van energierijke drankjes (die fortimels, zoals ik er thuis moest drinken). Dus heb ik mijn doelstellingen verplicht moeten verhogen.
Eerst hadden we dus een ontbijt om 8u. Ik zag het al direct weer niet zitten, hoe zwart-wit ik altijd ben natuurlijk. Maar mijn doelstellingen werden toch behaald! Heb wel 3 kwartier over 2 sneetjes gedaan, maar het is er wel in gegaan, en gebleven ! Daarna moest ik ook nog een glas drinken. Ik had echt superveel buikpijn, maar ik ben een beetje hard voor mezelf, en heb gezegd dat ik me niet zou laten kennen, en dat overgeven en terug naar af gaan niet de manier was. Afbouwen doen we niet, dus daar deed ik niet aan mee.
Na het ontbijt hadden we eerst de 'werkboek' therapie. Een uurtje rust en even nadenken, en in het werkboek werken natuurlijk. Was aangenaam om op maandagochtend met een uurtje rustige therapie kunt starten. Ik heb voor mezelf m'n doelstellingen dan al terug herzien, voor de doelstellingenvergadering, die er ook weer aankwam. Ik heb alles serieus verhoogd, naar alles de helft, en tussendoortjes allemaal. Ik heb geen zin in dat controle gedoe weer, dus doe ik nog eens extra m'n best.
Ik dacht dat ik de dokter zou spreken vandaag, voor de bloeduitslagen en de ecg, maar blijkbaar had ze die nog niet, dus het zal misschien niet zo goed zijn.
Het tussendoortje was een vol yoghurtje met suiker, dat is moeilijk omdat daar veel calorieen inzitten, en calorierijke voeding sluit ik uit.. Maar dat is me toch wel gelukt, het moest lukken!
Na het tussendoortje hadden we dus de doelstellingenvergadering. Iedereen moest de doelstellingen al tegen vandaag hebben opgeschreven. Mijn doelstellingen waren simpel: Niet overgeven, stilzitten aan tafel, niet compenseren dwz als ik denk dat ik teveel eet, de volgende maaltijd niet eten. Geen caloriëen tellen, boterhammen in maximum 4 stuken, en tempo moet omhoog --> grotere happen. Dit is ook een moeilijke omdat ik dan makkelijker de neiging heb tot overgeven.
Ik ga het toch proberen te volgen, en heel de week m'n best doen!
Al is het voor al de mensen die mij steunen dat ik het doe!
Er waren veel meisjes die deze week een moeilijke week hadden gehad, dus ik was niet de enige.
Het middageten was absoluut niet mijn favoriet eten, maar hbe toch mijn doelstellingen bereikt, ondankt dat het eten vies was. Broccoli met saus, (ik HAAT sauzen, dat zijn caloriebommen, en worden dus verboden.) Varkensvlees, lust ik sowieso al niet. En het was heel vet.. En dan nog aardappelen..
1/2 vlees, alle groenten en 1/2 aardappelen heb ik dan toch opgegeten! Met als resultaat: Doelstelling bereikt! Toch wel trots op mezelf!!!!!!!
Dessert en soep liet ik sowieso al vallen, dus die heb ik sowieso niet gegeten. Heb als opmerking gekregen dat mijn tempo toch echt wel omhoog moet, want 3 kwartier voor middageten is echt teveel. Maximum een half uur krijg je, en dan het ander half uur krijg je voor iets te lezen ofzo.
Na het middageten weer een uurtje rust. Die heb ik dan gevuld met wat te rusten, en nog wat te tekenen. Kruiswoordraadsels ingevuld, omdat ik op de duur mezelf te hard aan het confronteren was, en ik me terug niet zo goed voelde.
Na de rust was het PMT- therapie. Dat was ook wel leuk, maar ook moeilijk. We speelde een spelletje met de groep dat iedereen in de knoop was, en iemand moest iedereen zonder praten er terug op z'n plaats zetten. Natuurlijk moest ik het ook eens proberen. Eerst had ik gezegd dat ik het niet zo leuk vond om te doen, maar uiteindelijk heb ik het toch wel gedaan, en was ik ook fier op mezelf. Terug een stukje dat ik overwonnen heb!!
Ik heb ook de diëtiste gesproken; en ik heb zoet beleg, paardenvlees, fantasiebrood, uitgesloten. De rest heb ik laten staan, alsook de 2de warme maaltijd op de dinsdagavond. Dat ga ik gewoon proberen, en als het niet lukt, verander ik gewoon terug.
Op dinsdag is er altijd 's avonds ook een warme maaltijd, bovenop de warme middagmaaltijd dan.. En dat is dan meestal spaghetti of lasagne of iets met pasta. Dus ook heel veel calorieen, maar ik probeer het gewoon, ook al is het maar de helft.
Na de PMT was het 3 uurtje. Ik moest vandaag wel de koek eten. Ik heb een prince koek voor de helft (dus 1 van de 2 koeken) opgegeten. Ik haat koeken omdat die ook calorierijk zijn, dus het was niet met m'n volle goesting dat ik die opgegeten heb, en ik heb over die koek ook de volle 20 minuten gedaan, verschrikkelijk.. !
Daarna was het ergotherapie. Dat is supermoeilijk en heel pakkend en confronterend. Ik ben er van geschrokken eigenlijk. Je moet jezelf met eetprobleem knutselen met klei of schilderen of zo. Ik vind de crea wel leuker dan ergo. Dit is heel confronterend. Ik ga een paard in klei maken, omdat ik de paarden zo mis, en het paardrijden..
Ik was echt even heel ongelukkig, ook omdat ik weet dat ik morgen nog niet terug aan het paardrijden zal zijn.
Ik hoop tegen nieuwjaar terug te mogen paardrijden, al begin ik de moed een beetje op te geven.
Voor het avondeten hadden we ook nog een uurtje rust, zodat ik de ergo een beetje kon laten bezinken. Morgen begin ik aan mijn knutselwerkje, en ik hoop dat het zal lukken. Ik moet alleen nog even een tekstje vinden voor in mijn paard te krassen. I will never give up, is dat geen mooie belofte voor mezelf?
Het avondeten, ik had echt geen honger, dus ik had 2 bruine broodjes, ik heb er eentje gegeten = 2 sneden brood, met salami dat moet ik dan ook al niet hebben, aangezien dat zo vet is... (= VERBODEN) Ik dacht dat ik weer ging overgeven, maar ik heb mezelf een belofte gemaakt, dus heb ik me daar ook aangehouden, dus geen overgeven voor mij.
Na het avondeten is papa even gekomen. We hebben even gepraat, en een film gekeken :) Gelukkig krijg ik nog bezoek, dan kan ik m'n gedachte toch even verzetten... Constant geconfronteerd worden is heel moeilijk, en vermoeiend.
Als papa weg was was het het laatste tussendoortje alweer voor vandaag, dat was een appel, en ik heb er een volle 20 minuten over gedaan, maar ik heb hem wel opgegeten :)
Toch voel ik me niet gelukkig bij m'n menu verhogingen. Toch bang om bij te komen, en om dik te worden. Maar het zal toch moeten...
Ik ben zo blij met al de berichtjes die ik krijg van iedereen via facebook, blog, mail, echt super, dat doet mij echt veel deugd, bedankt!
Vandaag had ik een goede dag, althans hij begon echt goed!
Het ontbijt was wel maar zus en zo, maar ik vond het beleg ook niet zo heel lekker, dus dat telt niet mee. Jammer dat ik wel mijn doel niet had bij het ontbijt.
Na het ontbijt heb ik aan mijn werkboek gewerkt. Ik heb voor mezelf een hele lijst gemaakt met voor en nadelen van een eetstoornis te hebben. De voordelen waren simpel, die zijn er gewoon niet.
De nadelen heb ik lang aan bezig geweest, want dat zijn er een heleboel. Ik kan bijvoorbeeld niet sporten (paardrijden, lopen, sit ups, wandelen, en zelfs gewone zenuwtrekjes) zijn absoluut verboden. Ik verbruik teveel caloriëen met sport, die ik serieus nodig heb. Dat is dan bijna het ergste nadeel. Het ziekenhuis is ook een keigroot nadeel, zeker als je geen fan bent van bloedprikken. En een opname is ook niet zo fijn natuurlijk.
Je ziet je vriendinnen een hele tijd niet, en ja ik mag ook niet naar school natuurlijk. Schoolwerk is hier verboden, dus dat kan ik ook al niet bijhouden, dat is wel moeilijk om dat los te laten.
Je hebt op alles controle, je gewicht word gecontroleert, je eten wordt gecontroleerd, en dat is ook niet leuk.
Het 10-uurtje ging echt super! Ik heb heel mijn yoghurtje opgegeten, en ik was trots op mezelf! Doelstelling is dus bereikt voor 10-uurtje. Voortaan probeer ik dus altijd mijn 10-uurtje te eten.
Na het 10 uurtje heb ik nog wat verder gewerkt aan mijn motivaties. Ik heb die helemaal uitgewerkt op een blad. Dat zijn er een heleboel. Bvb ik wil beter worden omdat leven met een eetstoornis voor mij ook niet zo handig is, daarom wil ik er toch alles aan doen om er van af te geraken. En dat zal in ups en downs gaan, maar zo gaat ieder leven, ook dat van iemand zonder eetstoornissen, maar het gaat mij echt lukken, dat voel ik.
Door de groep wordt je ook gesteund, ik word door heel veel mensen gesteund via Facebook, mail, blog, smsjes, .... Dus het moet echt lukken!
Om 12 uur was het dan weer middageten, en ik was blij dat het bijna namiddag was omdat papa dan zou komen! Ik heb de doelstelling niet helemaal bereikt, maar ik heb toch wel mijn best gedaan. Voor 4 uurtje heb ik dan de koek moeten kiezen omdat ik in de week nog geen koek gegeten had, en de doelstelling was 1 keer een koek.
Om 3 uur de koek is niet helemaal gelukt. Ik heb mezelf dan toch wel terug verplicht om de helft op te eten, gewoon voor mezelf en voor al de mensen die mij steunen. Ik heb me zelfs niet schuldig gevoeld na de koek.
Dan is papa 's middags gekomen, en zijn we 2 uurtjes buiten geweest, we zijn naar Oostende gegaan, naar de zee. Dat heeft mij heel veel deugd gedaan, om even buiten uit te waaien, en alles even van mij af te zetten. We hebben even gewandeld (want anders verbuik ik teveel calorieen) en gepraat, en ik heb mijn 2 uurtjes buiten echt heel leuk gevonden :)
Het avondeten is dan weer niet gelukt. Ik heb maar 1 snee brood gegeten, en ik ging er 2 eten, en de helft van het slaatje terwijl ik dat helemaal zou opeten. Dat ontmoedigde mij wel weer, want ondanks dat mijn dag zo goed aan het lukken was, was het avondeten toch weer een mislukking, jammer genoeg.
Toch had ik een schuldgevoel na het avondeten.
Gelukkig is het van 19-21u terug bezoekuur geweest, en is papa gebleven, dus ik heb ook niet de kans gehad om over te geven. We hebben samen nog een film gekeken :)
Het dessertje om 21u is wel gelukt, dat was een kiwi en die heb ik helemaal opgegeten.. Heb er ook geen spijt van gehad achteraf.
Dus al bij al is de dag nog goed meegevallen. Gelukkig!
Morgen begint de therapieweek weer, dus ga ik maar eens slapen :)
Vandaag is het zaterdag, al de 4de dag dat ik hier zit.. Gelukkig gaat ondertussen de tijd een beetje vooruit. Op zaterdag is er geen therapie, dus zijn we eigenlijk zo goed als heel de dag vrij om te doen wat we willen. Toch gaat om 7.30 de wekker af. Omdat de etenstijden op een vast tijdstip staan, en die structuur eigenlijk wel heel belangrijk is.
Dus om 7.30 ging de wekker af, en ik ben eigenlijk weer moe opgestaan, ook al ben ik eigenlijk optijd gaan slapen (voor een vrijdag..). Ik heb wel de nacht nog een paar keer horen kloppen, maar verder ging het wel.
Naar de ontbijttafel koste mij precies nogal moeite, want ik ben de motivatie een beetje kwijt.. Beetje moed aan het verliezen, omdat het niet echt lukt om echt normaal te eten.. Misschien stel ik wel te hoge eisen aan mezelf.. Of te lage... Ondertussen raak ik ook terug meer in de knoop met mezelf, ..
Om 8.00 zat ik dus aan tafel met m'n ontbijt voor m'n neus. Ik heb gisteren in mijn doelstelling afgesproken dat ik 2 sneetjes zou eten met beleg. Maar er was alleen choco en smeerkaas.. dilemma... Choco was eigenlijk uitgesloten, dus dat ging ik sowieso niet opeten, dus werd het maar een beetje smeerkaas. Het koste weeral veel moeite om m'n boterhammen binnen te krijgen, en zeker omdat er in smeerkaas nogal wat kcal zitten.
Maar het is er toch ingebleven, gelukkig.
Daarna had ik even tijd tot het 10 uurtje, omdat er dus geen therapie is op zaterdag. Ik heb even nagedacht over die 4 dagen dat ik hier zit. Ik weet het niet of het goed lukt, of juist niet goed lukt.. Ik heb er eigenlijk niet echt grip op. Ik moet toegeven dat ik mezelf wel moeilijke vragen stel de laatste dagen, en dat ik mezelf wel serieus confronteer met de dingen waar ik het op de moment moeilijk mee heb.
Ik vraag me af of als ik nu naar huis zou gaan, de problemen dan opgelost zouden zijn. Ik denk dat ik door de stress vlug hier zou terugstaan. Er zijn veel mensen die mij steunen, daar was ik echt verrast door. Maar sommige mensen waar ik heel goed mee kan praten, laten mij nogal in de steek op de moment, en dat kan ik nu wel eens gebruiken, iemand waarmee ik kan praten, en die op z'n minst luistert. Ik wil ook niet iemand opzadelen met mijn problemen..
Het 10-uurtje heb ik toch half kunnen opeten, gelukkig. Dat was dan toch m'n doelstelling, gelukkig :). Het drinken ben ik vergeten.. Dat is dus weer een negatief punt..
Na het 10 uurtje hadden we ook vrij. Het was eigenlijk wel gezellig in de groep, de meisjes van Fase 2 en 3 mochten naar huis gaan in de weekends, dus alleen de Fase 1 bleef hier. De groep was dus kleiner (met 9) en dat is dus leuker om te praten.
Het middageten is redelijk gelukt. Ik lust nu niet zo heel graag kalkoen, en aangezien ik de saus er altijd afschraap, was het wel droog. Mijn ouders koken toch beter in ieder geval. BAH!
Het was puree, en ik had de indruk dat mijn bord wat minder vol lag dan anders, gelukkig, dat lukt echt beter dan! De groenten zijn niet zo goed gelukt vandaag, maar dat kwam omdat het doosje van de groenten nogal vol was, en dan denk ik altijd dat ik teveel ga eten.. Nu weet ik dat dat niet zo was, maar op die moment heb ik de moed niet om het toch door te bijten.
VOor 4 uurtje moesten we kiezen tussen een cha-cha of een fruitslaatje, die keuze was zeer snel gemaakt, maar dat wil zeggen dat ik morgen de koek wel moet eten, omdat ik anders geen koek heb gegeten deze week, en dat was de doelstelling natuurlijk.
Mama kwam rond half 4, en gelukkig gingen we even naar buiten, Gent verkennen. Ik mocht maar 2 uur buiten, maar ik was heel blij dat ik even wat frisse lucht had. In Gent was het heel druk, en het regende keihard, maar blijkbaar kwam Sinterklaas aan in Gent vandaag :). DIe komt blijkbaar ook langs bij ons op de afdeling, haha.
Daarna moest mama iets halen om te eten, en zijn we dat gaan doen.
Ik heb ook nog eeen film gekeken op de laptop.
Het avondeten ging niet zo vlot. Heb mijn doelstelling niet bereikt in ieder geval. Heb 1 boterham met beleg gegeten (ipv. 2) en het slaatje, ik had echt de indruk dat ik weer teveel aan het eten was.. Ik hoop dat ik niet teveel bijkom. Of eventjes toch wel dat ik snel thuisben.
De meeste meisjes van mijn tafel mogen begin december naar huis, ik wou dat ik dat ook al kon..
Na het avondeten is mama nog even gebleven, en hebben we nog een film gekeken. Daarna ging ze naar huis.
Het 9uurtje is wel gelukt, althans de helft. maar dat is voldoende voor de doelstelling. Het was mokkavla maar daar ben ik in principe niet zo gek van. Het is natuurlijk wel knap om het dan toch op de eten.
Daarna had ik even een douche nodig, om alles van mij af te zetten. Ik hoop dat morgen een betere dag wordt dan vandaag, want ik heb de indruk dat dat geen sterke dag was..
Ik maak mij een beetje zorgen over hoelang ik hier nog zal zitten als het niet lukt. Dat maakt mij pas echt bang...
Vandaag liep om 6.30 de wekker af, beetje rampzalig want ik ben vannacht pas om 23.30 gaan slapen, maar toch ben ik mijn bed wel uitgeraakt. Vandaag was het geen weegmoment, maar ik had heel veel last van mijn knie en benen, dus ik kon wel een beetje moeilijk stappen, en werd zelfs duizelig als ik rechtstond.
Om 8u moesten we aan tafel zitten. Weer hetzelfde verhaal als alle voorgaande dagen.. Dit keer heb ik wel al 1 snee brood met beleg gegeten, en nog een halve snee zonder iets. Ik had ondertussen ook hoofdpijn, de verpleging zei dat dat kwam omdat ik veel te weinig drink. Ze zeiden dat ze dat wel zullen zien in de urine testen, waarvan ik een van de dagen uitslagen van zou krijgen. Ik ben echt benieuwd, zeker voor mijn bloed.
Na het eten had ik even 10 minuutjes voor ik naar de doelstellingen vergadering moest. Op die 10 minuutjes heb ik dan bedacht voor mezelf dat ik nooit thuisgeraak als ik zo weinig blijf eten als nu. Het maximum dat je krijgt is 2200 kcal per dag. Dat is echt keiveel, maar de helft daarvan moet echt toch wel lukken..
Daarna hadden we dus de doelstelling vergadering. Dat is een therapie die gaat over jezelf, je moet doelen stellen ivm compensatiegedrag, eetgedrag, verboden lijst (dingen die je uitsluit), en ook je maaltijdplanning. Die doelen zijn niet persé bindend, maar het is wel belangrijk dat je heel goed je best doet om die doelstellingen wel te halen, als stimulans voor jezelf, en kwestie van toch wat vooruitgang te boeken op vlak van gewicht en eten.
Bij compensatiegedrag heb ik als doelen gezet; stilzitten. Met het bewegen van mijn benen verbruik ik blijkbaar ook calorieën. Ik ben er dus heel hard op aan het letten dat ik overal stilzit, en dat is ook niet zo makkelijk omdat dat mijn trek een beetje is bewegen met mijn benen, een gewoonte dus. Ook ga ik proberen dat als ik bijvoorbeeld 's morgens iets eet dat ik dan niet niet eet met het tussendoortje enzo. Dat ik probeer van van elke maaltijd iets te nemen, en geen selecties te maken.
Voor het eetgedrag zelf heb ik opgeschreven dat ik ga proberen om niet elke maaltijd de calorieën uit te tellen, en dat is dan misschien direct mijn grote probleem.. Toch heb ik ervoor gekozen om dit gelijk aan te pakken, het moet maar lukken!
Als 2de doelstelling bij eetgedrag heb ik ZEKER NIET overgeven opgeschreven. Dat mag echt niet..
Verboden lijst heb ik geschreven dat ik ga proberen om niet altijd het 'gezondste' te willen pakken, en ik ga proberen deze week in plaats van de yoghurt eens het koekje te nemen ofzo, misschien zijn dat zelfs minder calorieën.
Van maaltijdplanning heb ik in gedachte dat ik bij het ontbijt probeer 2 sneden brood te eten met beleg, en zeker 1 glas drinken. Als tussendoortje moet zeker de helft op! (meestal een yoghurtje, maar dat is een yoghurtje met suiker, dus dat remde mij weeral, en het is ook volle yoghurt.) Toch ga ik het echt proberen!
Als middageten ga ik proberen 1/2 stuk vlees, 1/3 van de aardappelen en al de groenten te eten. En als dat niet lukt toch zeker 1/2 groenten. De soep zal ik nog even zo laten, tot ik me terug wat beter voel. Het dessertje laat ik ook nog heel even zo. Ik denk dat de doelstelling zo al tehoog gaan zijn, maar ik kan het altijd eens proberen.
Om 3 uur eet ik dan ook weer minstens een half dessertje. En zeker 1 keer per week het koekje dan.
Het avondeten heb ik 1 snee brood met beleg en het slaatje. (zo 'n beetje groenten ofzo) Wel zonder de saus want dat gaan me niet echt lukken.
En als 21 uurtje ook zeker 1/2.
Ik hoop dat ik zo ene beetje minder snel afval...
Daarna was het 10 uurtje; daar zat ik dan weer; te piekeren met mijn wit yoghurtje met suiker en volle melk. De calorieën stonden er niet op zodat ik niet kon tellen, en dan kan ik mezelf ook niet geruststellen om het toch helemaal op te eten.. Het is wel gelukt om de helft te eten, dat is dan ook een begin natuurlijk .
Na de doelstellingen vergadering, was de volgende therapie creatieve therapie had ik 10 minuutjes rust, maar die had ik niet omdat ik nog uitleg moest vragen over iets van de doelstellingen. Daarna was het dus creatieve therapie, het was dit keer wel een leuke opdracht. We moesten met van die speciale krijtjes een zee en een vaartuig tekenen. En dan je eigen fantasie daarbij laten meespelen, en dan moesten we daarover gaan met zo'n speciale soort verf.
Dat geeft wel een leuk effect, alleen de vlekken geraken er niet zo goed uit je kleren enzo.
Ik had een zeilbootje getekend op een wilde zee, omdat mijn evolutie grote downs heeft, maar ook soms ups. Ik heb ook in de lucht regen en zonneschijn getekend, omdat na regen zonneschijn komt. Ik heb dan de vlag van mijn bootje in de richting van de zon getekend. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik hoop stapje voor stapje toch terug richting de zonneschijn te geraken, en ooit zal mij dat lukken.
Ik heb even mijn gedachten van mij af kunnen zetten bij de crea vandaag, daar was ik blij mee, en ik werd er ook rustiger van.
Alleen tegen het einde kwam de stress terug op omdat ik dan moest uitleggen wat mijn tekening precies betekend, dat is moeilijk omdat het niet makkelijk is om alles in groep te vertellen, over je gevoelens enzo. De rest heeft het daar ook moeilijk mee, dus ben ik niet de enige en dat lucht wel op!
Daarna moest ik er even uit voor een ECG, zo n onderzoek voor je hart, dat ik in ZNA ook nog heb gehad onlangs, met allemaal van die dingetjes op je borstkas, ook heel vervelend, maar gelukkig duurde het maar kort, en kon ik snel terug verder. Ik ben nu wel benieuwd naar de uitslagen, en zeker of mijn hartslag al terug wat beter is..
Het middageten was weer een gevecht tot in China. Ik heb precies wel de indruk dat ik toch een beetje meer heb gegeten dan gisteren, gelukkig, want ze zeggen dat als ik zo blijf eten, direct onder de 50 kilo ga gaan, en dat is natuurlijk niet echt de bedoeling.
Ik vind het alleen zo moeilijk ook dat je vlees echt in de saus drijft.. Saus is ook nogal calorierijk, dus dat vind ik ook heel moeilijk. De witloof was wel heel lekker! Niet bitter ofzo, echt raar!
Daarna heb ik als 3 uurtje gekozen voor de witte kaas mousse ofzoiets.
De volgende therapie was psychotherapie, bij de psychologe. We moesten dan leren over verschillende soorten motivatie, en welk effect die eigenlijk op je hebben. Ik heb geleerd dat ik vooral negatieve motivaties heb, en dat dat eigenlijk de minder goede weg is om mezelf te motiveren. Beter zou ik zoeken naar motivatie voor mezelf in plaats van altijd te denken dat ik anderen te ongerust maken. Beter zou het mijzelf ongerust maken, zodat ik verder kan..
Deze therapie was wel vermoeiend.. Zeker om je echt volle 60 minuten te concentreren was een beetje moeilijk, het is voor ons tenslotte ook vrijdagmiddag hé ;).
Daarna was het 3uurtje, ik heb mij een beetje mispakt aan hetgene wat ik gekozen had, want er zat ananas bij in, en dat lust ik niet. Dus heb ik maar een paar muizenhapjes gegeten, ik vond het zo vies...
De laatste therapie van de week was weer het VPK uurtje, en dat was wel een saaie, maar minder vermoeiende afsluiter van de week. We hadden het over de verschillende regels en de werking van de afdeling. Iets wat ik de woensdag ook al had gezien.
Daarna hadden we een uurtje vrij en heb ik wat gerust.
Het avondeten was, je raad het echt nooit, PAARDENVLEES, echt waar, ik rijd zo graag paard dat dat de zoveelste confrontatie van de dag was. Ik zou nooit een paard opeten, zoiets krijg ik echt nooit binnen. Dus heb ik wel het slaatje opgegeten en 1 snee brood.
Ik weet dus al wat ik weeer ga uitsluiten volgende week bij de diëtiste!
Ik betrap mij er juist op dat ik heel de dag niet gecompenseerd heb vandaag! Supertrots!
Na het avondeten kwam papa op bezoek, en nonkel kwam ook mee. Superleuk op een vrijdagavond bezoek krijgen! Dat had ik ook even nodig na m'n tegenslag van het eten. Ze zijn gebleven tot 21u als ze echt doormoesten van de afdeling. Met mijn bezoek voel ik me wel weer wat beter, nu heb ik terug wat meer motivatie!
Om 21u was het tussendoortje, er waren 2 mini mandarijntjes voorzien, en ik heb er 1 helemaal opgegeten, papa heeft wel ergens gelijk, als ik niet meer dan dit eet zal ik Kerst niet thuis vieren dit jaar, zoveel is duidelijk.
Dus ga ik er morgen alles aan doen om de doelstellingen te halen!
Ondertussen loopt het in de groep ook al wel wat beter, heb al een paar meisjes leren kennen, en het is leuk om elkaar aan te moedigen!
Ook ben ik super blij met de steun die ik van alle mensen krijg! Ik ben zo blij met al m'n berichtjes!
Ik heb vannacht echt heel slecht geslapen. Dat kwam niet enkel omdat de matras zo slecht lag (dé klassieke ziekenhuisbedjes) maar ook omdat ik ergens ook wel heel ongelukkig was gisterenavond. Ook de nacht is wel heel irritant omdat ze om het uur controle doen of je slaapt, of wakker bent of te diep slaapt, of niet te diep, ...
Niet dat ik het geen kans wil geven, maar het is heel moeilijk om vanuit je vertrouwde omgeving weg te zijn, terwijl je eigenlijk nu juist vrienden nodig hebt, of iemand waarmee je kan praten in ieder geval. Met de dokters hier is het moeilijk om te praten. Die zijn altijd bezig, en geven ook een heel gehaaste indruk. Je hebt wel een IB*, maar die heeft ook verschillende mensen in observatie, dus dat is ook niet echt handig. Niet dat ik anders zo'n prater ben natuurlijk, maar toch, het kan soms wel is opluchten. (*IB= individuele begeleider)
Je krijgt per week ook 1 uur individuele therapie, de rest is allemaal in de groep. Dat is ook wel een beetje een tegenslag voor mij, aangezien ik in groep niet zo makkelijk praat. Ze verplichten je ergens wel om te praten, maar toch, gedwongen praten is mijn voorkeursmethode niet. Al is het soms niet slecht om te proberen om je grenzen te verleggen natuurlijk, en daar ben ik vandaag al mee begonnen! :)
Ik ben dus al begonnen met een doel te hebben: ik MOET thuis zijn met Kerstmis. Ik hoop echt dat dit in orde komt, en ik zal ook alles eraan doen om echt naar huis te mogen met Kerstmis, al gaat dat heel moeilijk worden. MAAR niet onmogelijk natuurlijk!
Vanmorgen al het donkerste moment van de week gehad: het weegmoment..
Ik ben terug afgevallen. Ondanks dat ik wel mijn best doe is het dus weer achteruit gegaan. Daarna was het weer eten. Ik word alweer misselijk als ik denk aan het volle bord dat ik gisteren gehad heb, maar mijn besluit staat vast, ik MOET iets eten. Niet eten is absoluut geen optie meer. Er lagen 4 sneetjes brood op mijn plateau met smeerkaas erbij. Ik heb daarvan maar 1 snee gegeten met een half blokje smeerkaas. Het is niet dat ik niet heb gegeten, en dat vind ik al wel een goed begin. Hoewel dit eigenlijk niet zo heel veel is, voel ik mij toch heel schuldig over de hoeveelheid ik heb gegeten, en weer bang om bij te komen..
Daarna begon de therapie. Het was een groepstherapie om al mee te beginnen, die soort therapie heet VPK- therapie. VPK betekent dan verpleegkundige therapie, die door een psychiatrisch verpleegkundige gegeven wordt, meestal gaat dit over de gevolgen van anorexia of boulimie, en de psychische gevolgen.
Vandaag ging het over hoe je jezelf ziet in de toekomst. Er werden 2 vragen gesteld: Hoe zie ik mezelf binnen 5 jaar, mét eetstoornis. Die was moeilijk omdat dit toch wel een confrontatie met jezelf is. Ik heb opgeschreven dat ik mezelf (met problemen): als iemand die heel ongelukkig is, geen vrienden heeft, nooit buitenkomt en vooral heel dikwijls in het ziekenhuis zal liggen, en zeker niet mag sporten.
Daarna kwam er de 2de vraag: Hoe zie ik mezelf binnen 5 jaar, zonder eetstoornis? Ik hoop dat ik binnen 5 jaar wel wat gelukkiger ben dan nu. Ik heb opgeschreven: dat ik terug kan paardrijden & sporten, dat ik gelukkiger ben, dat ik vrienden heb waar ik eens mee durf weggaan, en in ieder geval dat ik terug kan eten zoals iemand normaal, zonder mij altijd schuldig te voelen over de hoeveelheden dat ik eet.
Ik heb ook opgeschreven dat ik hoop dat ik binnen 5 jaar niet meer zo hard aan mijzelf twijfel, ivm eten maar ook in het algemeen wel.
Tijdens de groepstherapie werd ik er 2x uitgehaald. De eerste keer voor het labo; bloedprikken. Dat is dan het volgende zwarte punt van de dag, ik HAAT naalden, en ik viel dus al bijna flauw toen ik hoorde dat ze bloed gingen nemen. Gelukkig mocht ik dat gewoon op mijn kamer laten doen, terwijl ik op mijn bed lag. Die buisjes maakte mij zo bang.. De mevrouw zei al dat ze had gehoord dat ik daar niet zo blij om was, en dat ze een dunner naaldje ging gebruiken, dat stelde mij wel gerust. Het waren ook maar 5 buisjes en geen 18 zoals vorige keer. Het is uiteindelijk goed gelukt, hoor! Gelukkig maar!
Daarna werd ik eruit gehaald door de diëtiste. Die was een vervanging van de vaste diëtiste, die pas maandag terug komt werken. Met deze diëtiste heb ik al de menu overlopen. Volgende week mag ik 7 dingen kiezen die ik absoluut niet wil eten, vanuit het menu he. Ze vroeg ook of ik dinsdag 's middags en 's avonds warm ging eten, de meeste meisjes doen dit niet, maar ik heb mezelf verplicht om het wel te doen, ik vond het al een goede stap in de juiste richting, en een serieuze uitdaging, zeker omdat het op dinsdagavond meestal iets van pasta of lasagna ofzo is.
Ik zegde haar ook dat ik de porties absoluut teveel vond, waarop ik als antwoord kreeg dat ik zelf verantwoordelijk ben voor wat ik eet, maar dat ze hier wel eten aanbieden (2200 kcal per dag!!!!!) zoals iemand normaal zonder eetstoornis zou moeten eten. Het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat ik alles in 1 keer perfect kan natuurlijk, dat vraagt heel veel tijd en geduld, en dat zal dus nog niet voor direct zijn. Verder is er tijdens het eten geen begeleiding, dus ben je zelf verantwoordelijk. Het is natuurlijk wel zo als je beslist dat je heel de dag niet eet, dat je snel en veel zult afvallen, en hoe verder je achteruit gaat, hoe langer het kan duren voor je er weer door bent, en naar huis mag. Het 10 uurtje is vandaag niet gelukt, dat ging er absoluut niet meer bij..
Niemand hier van de meisjes met anorexia eet heel z'n bord leeg. Dat kan ook gewoon niet want dan zouden we geen eetstoornis hebben, dat is mijn eerste geruststellende gedachte over eten. Ik probeer een beetje stabiel te worden van gewicht, maar dat is echt een heel moeilijke opgave. Niets eten = geen moeite doen en dat is geen keuze meer van mij.
Daarna hadden we 'werkboek' therapie. Dat is een therapie waarbij ieder voor zich op de kamer nadenkt over de voorbije therapieën, en ook gedachten, bedenkingen ed. opschrijft in het werkboek. Aangezien ik toen net mijn eerste sessie erop had zitten had ik dus niet veel gedachten om op te schrijven. Dus heb ik dan maar besloten om voor mijzelf een uurtje rust in te lassen. Dat had ik nodig om even op adem te komen, en even na te denken over alles.
Om 12u was het weer middageten, weer een gevecht met mijn hoofd aangaan, slecht gevoel hebben, en misselijkheid. Het was uiteraard weer een vol bord, zoveel aardappelen heb ik echt nog nooit op een bord zien liggen.. Ik heb trouwens nog nooit zo'n volle borden gezien. Ongelooflijk!
Met absoluut geen honger, en al misselijk op voorhand heb ik dan toch de moed gevonden om een beetje te proberen te eten; anders zal ik mijn doel ook niet bereiken. Ik heb van alles al geproefd, ook al waren het teveel calorieën. Ik denk dat ik ongeveer 1/5 de heb gegeten of iets meer. Meer ging er niet in. Dan heb ik als 3uurtje de appel maar gekozen in plaats van de wafel. We zijn trouwens met de afdeling op tv geweest!!! Ze waren heel de voormiddag aan het filmen, en dat is heel stresserend voor de meeste meisjes, en voor mij. We zijn wel niet herkenbaar gefilmd geweest, gelukkig :). Uiteindelijk hebben ze enkel de kooktherapie gefilmd. Dat is een therapie voor de meisjes die al verder in behandeling zitten.
Daarna had ik een uurtje rust. Uitrusten! Even bekomen, het is echt zwaar om een hele dag zo met jezelf bezig te zijn. En zelfs mis ik het school al ook al zit ik hier nog maar een dag. Dat is dan ook weer zoiets typisch aan mij!
Toen had ik creatieve therapie. Dat is eigenlijk wel een leuke therapie, bij deze therapie moet je proberen je gevoelens (aan de hand van een opdracht) te uiten, op een creatieve manier, waarbij je niet moet spreken. (alleen tijdens de nabespreking, natuurlijk) Echt een therapie voor mij! Moet ik eindelijk is niet praten, maar gewoon doen!
We moesten een verhaal schrijven, waarin je gevoelens tot uiting kwamen. Eerst moest je dus zelf een zin opschrijven: Bvb: Het meisje had vandaag een droom, ze wilde weer genezen, en plezier hebben.
En dan moesten we het blad doorgeven aan de persoon naast ons, en dan moest die ook weer een vervolgzin daarop schrijven. En zo bleven we doorgaan tot iedereen zijn eigen papier terug had. Ik heb maar gekozen om een serieus verhaal te schrijven, dat was het eerste dat in mij opkwam. Sommigen hadden het over een gestreepte kangoeroe, terwijl anderen het echt over hun eetstoornis hadden. Daarna mochten we zelf een slot schrijven, en moesten we een nabespreking doen, allemaal het verhaaltje voorlezen, wat ik dus niet zo leuk vind, maar het ging vlot, en het positieve daaraan is dat die groep je nooit zal uitlachen, omdat ze zelf ook allemaal onzeker zijn.
Ik heb gekozen om mijn verhaal over de eetstoornis te laten gaan, om mijzelf te confronteren terug met eten. Dat was moeilijk, maar het lukte. Uiteindelijk kwam dat wel tot een grappig resultaat. Sommige meisjes hebben een rijke fantasie Ik vond het een leuke opdracht, en de werkjes krijgen we mee naar huis bij het ontslag. Dus binnekort heb ik al mijn werkjes thuis op de kast staan!
Daarna was het, weeral, tijd voor het 3- uurtje. Ik had dus de appel gekozen. Je kan hier niet zomaar een mesje nemen, (tegen het krassen) dus moesten we een mesje aan het onthaal gaan vragen. Ik had geen honger, maar was zoals altijd een beetje te streng voor mijzelf, en heb mijzelf toch verplicht om 1/2 de op te eten, en ook al bekwam het mij niet, ik heb niet overgegeven! Het is te hopen dat ik nu niet bijkom.
Na het 3-uurtje om half 4 moesten we naar de VPK- sessie. Het was een heel serieuze en confronterende sessie. We moesten een tijdschrift nemen, en daardoor bladeren, en dan moesten we 3 prentjes uitscheuren, waar iets opstond wat ons frustreerde. Ik heb gekozen voor iemand die aan het sporten was, omdat ik niet mag sporten, en dat frustreert mij. Ik had een fotomodel in bikini, omdat die het perfecte lichaam heeft, en ik niet. En ik had nog een situatie van tijdsdruk, dat slaagt dikwijls ook op eten uit bij mij. Het is moeilijk om daarover te praten in een groep, zeker als je normaal nooit praat, en jezelf altijd in een hoekje insluit. Ik ben dan ook wel voor een stukje trots op mezelf dat ik goed heb meegedaan en echt wel heb gepraat. We moesten elkaar ook tips geven om het anders te kunnen bekijken.
Daarna hadden we om 17u een uurtje pauze, tot 18u, het avondeten weer begon. Weeral een gevecht, en ik was echt boos dat ik weer geen honger had. Het was heel moeilijk om rustig te blijven, en ik werd ook heel nerveus van de groep, omdat ik meestal wegkruip als ik mezelf niet zo goed voel. Ik heb toch gegeten, 1 snee brood een beetje geproefd van het beleg (was een soort vleessla met mayonnaise, echt verschrikkelijk om mayonnaise te eten) en een tas thee gedronken. Als dessertje stond er cacao pudding bij, en dit gaat toch ook de nodige problemen nog geven denk ik; en toch ga ik proberen zeker toch al te proeven.
Ik heb ook gehoord van een paar andere meisjes hier die ook een blog bijhouden, dat die hun eetschema's daarin zetten, dit ga ik zelf niet doen, omdat ik dat te confronterend vind voor mijzelf.
Ik vind het knap van mijzelf dat ik hier zit. Ook al vind ik het verschrikkelijk niet zoals iedereen normaal naar school te kunnen, en gewoon te sporten, plezier te hebben ed. Ik ga tenminste het gevecht aan tegen mijn eetstoornis.
Mensen zullen zeker wel negatief zijn over die blog enzo, maar dit is gewoon mijn gevoel en daar heeft niemand iets op te zeggen.
De dokter heeft ook nog gezegd dat het zeker 7 jaar kan duren voor anorexia geneest, als je al geneest, sommige mensen genezen nooit aan anorexia. Zelfs als je eens een paar stappen sneller wandelt in de gang zeggen ze dat je teveel beweegt. Dat is pas frustrerend!
Morgen heel de dag therapie EN bezoekuur morgenavond! Daarna zit de therapie week erop, en dit weekend is het ook heel de middag bezoekuur. Hopelijk krijg ik veel bezoek. Dat helpt dan toch wat aan de vooruitgang van de dag.
Ook al zal mijn weekend niet leuk zijn, ik probeer toch een beetje vooruit te gaan, alle beetjes helpen, en ooit zal het mij wel lukken.
Vandaag was het eindelijk zover.... een grote, en belangrijke, vooral niet leuke dag.
Vanochtend om 8u 30 vertrokken van bij papa thuis, nadat ik afscheid had genomen van mijn beste vriend Orlie.
Gent is wel een tijdje rijden, en we hadden natuurlijk ook wel even file. We waren wel goed op tijd. Ik moest om 10u ingeschreven op de afdeling staan en we waren er al om half 10, helemaal klaar.
Het onthaal in het ziekenhuis was nogal stresserend. Aangezien het zo'n groot ziekenhuis is, zijn er ook veel mensen die moeten inschrijven, en het duurde dus wel even. Na een 10 minuten waren wij aan de beurt. Ik schrok wel even want ze waren niet zo vriendelijk daar.
Na ingeschreven te hebben vertrokken we dan toch maar naar de afdeling. Ik had de afdeling vrijdag al gezien, dus ik wist wat mij te wachten stond. Mijn ouders hadden gevraagd of ik een één-persoonskamer mocht, omdat dit toch een beetje comfortabeler is, zeker als je bezoek krijgt. Een één-persoonskamer was niet vrij, het is te zeggen, er was een éénpersoonskamer, maar een ander meisje wou echt heel graag alleen, dus heeft die even mijn kamer gekregen, en lig ik samen met een ander meisje, tot er een éénpersoonskamer vrij komt.
Het meisje waar ik mee op de kamer lig is wel lief. Ze heeft wel een andere eetstoornis als ik heb, dus als het op eten aankomt komen wij niet zo overeen qua gedachten. Ze is 16 jaar, dus wel jonger als ik.
Toen hebben we een inleidend gesprek gehad, mijn eerste op de dienst zelf, ik had niet zo'n goede indruk, omdat ik zoveel informatie tegelijk kreeg, en het ook wat veel werd. Ik weet bijvoorbeeld nog altijd de weg niet hier. Na het gesprek is mama mijn spullen gaan halen. Ik ben maar niet meegegaan want dan weet ik van mezelf dat het moeilijker word om terug binnen te stappen op de dienst. Daarna moest ik eigenlijk al direct gaan eten, en dat was super moeilijk. Mijn bord lag echt zo vol.. Ik heb nog niet de helft opgegeten denk ik. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik vandaag alles al perfect zou doen, maar toch. Het is niet zo motiverend om met zo'n vol bord voor je neus te zitten, terwijl je met een hele groep samen moet eten. Gelukkig hebben we wel allemaal iets gemeen. We hebben allemaal een probleem met eten, niet allemaal hetzelfde, maar toch. Ik heb niet veel mensen heel hun bord zien opeten. Ik heb dan toch geprobeerd ongeveer 1/3 op te eten. Ik vond het knap van mezelf dat ik al iets gegeten had..
Nadien moesten we ook kiezen tussen een yoghurt met grenadine of zo'n heel zacht koekje, en ik had mijn koekje als 4 uurtje gehouden, en mijn yoghurt had als dessert moeten dienen, wat dus niet gelukt is.
Daarna voelde ik mij heel slecht, en ik dacht zelfs even dat ik moest overgeven. Gelukkig is dat niet gebeurd, en heb ik mezelf er ook wel kunnen overzetten uiteindelijk, daar ben ik echt heel trots over.. Je zit ook echt een uur aan tafel, en na een half uur mag je je plateau terug inpakken. Ik vind het wel lastig omdat je zo wel heel hard bezig bent met eten, en er ook mee geconfronteerd mee word. Dat 2de half uur is voorzien tegen het overgeven, dat was wel even moeilijk.
Daarna was het gelukkig al bijna bezoekuur, en kwam mama. Ik heb van mama nog een DVD box gekregen, waar ik dus ook heel blij om ben. Daarna heb ik een beetje film gekeken, want op woensdagmiddag is er geen therapie. Daarna moest ik al direct naar de dokter, en morgen wordt er dus ook bloed genomen.
De dokter wou eigenlijk vooral weten welke lichamelijke klachten ik had:; last van de botten, misselijkheid, flauwvallen, .....
Ik vond het een moeilijk gesprek omdat het iemand totaal onbekend is die tegen mij begon te praten, en dat vind ik ook niet zo makkelijk.
Gelukkig was het gesprek redelijk kort, en nog beter heb ik ook wel kunnen zeggen waar ik allemaal last van had. Mijn tussendoortje is niet gelukt vandaag.
Daarna ben ik met mama heel even buiten geweest, dat deed wel deugd, een beetje frisse lucht. Om 18u werden we al terug aan de eettafel verwacht. 2 pistolets met een soort van ham en sla en tomaat, met natuurlijk 2 x boter en een kiwi als tussendoortje om 21u. Ik heb 1 droog broodje gegeten. De rest ging er gewoon echt niet in, en daarbij, ik wil echt niet dik worden.
Om 19u is papa gekomen met het avond bezoek uur. Ik ben wel blij dat ik wat bezoek heb gehad, want het was toch wel een moeilijke dag. En ik heb zeker ook wel moeilijke momenten gehad. Ik ben ook gewoon ver van huis, en dat maakt mij al bang. Er is hier niemand bekend, allemaal dokters, andere meisjes & jongens (2), en nog meer dokters.
Om 21u moesten we het tussendoortje eten. Dat is me wel gelukt vandaag! Ik heb heel de kiwi opgegeten, en ik heb tot hiertoe nog geen overgeef neigingen gehad.
Sinds 21.30 hebben we dus vrije tijd tot dat je gaat slapen. Morgen moeten we om 7.00 opstaan. Morgen word ik al gewogen, ik hoop zo dat ik niet teveel ben bijgekomen.. En daarna bloedprikken en urinestaaltjes, .... en de therapie begint natuurlijk ook morgen. Tot 17u..
Ik zal tussendoor wel even tijd hebben om wat te rusten hoop ik.
Ik hoop dat ik snel terug naar school kan, snel terug paardrijden, en vooral snel terug kunnen sporten ed.
!!!
