Wat een dag! Deze morgen zijn we naar Pendleton gegaan, op zoek naar een wollen deken om koude nachten te overleven (heb ik trouwens al geschreven dat we de komende 20 dagen in de staat Oregon verblijven?). Woolen Mills is hiervoor de beste plaats. Ze weven er zelf de dekens in alle maten en gewichten, met tekeningen op die gebaseerd zijn op tekeningen/taferelen van de Native Americans. Het atelier is net naast de winkel gelegen en we hebben de kans gekregen om rondgeleid te worden. Eerst wordt de wol gekaard, daarna tot draad gesponnen en dan geweven volgens een bepaald patroon, tussen katoenen draden (ik geloof dat deze voor extra stevigheid zorgen). Daarna worden alle, lange rollen dekens visueel gekeurd (zowel voor als achterkant) om vervolgens naar Washington te worden opgestuurd. Hier worden ze gewassen, op maat geknipt en omzoomd. Tenslotte zendt men de dekens terug op naar enkele winkels en de dekens met een default gaan naar een outletshop. In de outletshop hebben we het perfecte deken gevonden, dus laat die koude nachten maar komen!

Rond 16u zijn we dan vertrokken richting veldwerk op het depot. (kleine tussentijdse nota, het depot is gelegen in Umatilla, vernoemd naar een stam van Native Americans. Oorspronkelijk leefden ze in Pendleton, alwaar ze nu nog steeds in een reservaat wonen.) Nadat we het nodige gerief hadden opgehaald in een iglo (een soort bunkers waarin vroeger wapens, munitie en explosieven werden opgeslagen) reden we door de depot (8000ha groot) en niet veel later kwamen we de eerste uil tegen! Het was een mannetje die naast de ingang van het artificiële nest aan het rusten was. Mevrouw uil zat in het nest op eieren. Onze opdracht deze avond was een tiental ondergrondse nestbakken controleren op broed en de ingang (een pijp die een drietal meter verder uit de grond komt) vrijmaken van onkruid. Bij lege bakken werd de pijp (eventueel) vrijgemaakt van aarde, zodat uilen erin kunnen trekken. Vaak is de pijp van lege nestbakken gevuld met aarde, afkomstig van de Pocket Gopher. Die maakt ondergrondse gangen en houdt er blijkbaar van om de aarde via zijn wangzakken naar de nestbakken te brengen. Wanneer de nestbakken/tunnels gevuld zijn met aarde kan de Burrowing Owl er natuurlijk niet meer in en is er kans dat ze geen geschikte nestplaats vinden (wat ze hier natuurlijk met alle macht proberen te vermijden aangezien het aantal Holenuilen daalt).

In ieder geval, we zijn enkele uren zoet geweest met het controleren van de nestbakken en het doorkruisen van de depot. Op terugweg had David een coyote opgemerkt en als bewijs volgt hier de foto. Hij liep natuurlijk net weg toen ik op de knop drukte, maar met enige verbeelding kan je hem nog scherp zien ;) Achter de coyote zijn iglo's te zien, waarin dus vroeger wapens en dergelijke lagen.

Om jullie ook nog enkele landschappelijke sfeerbeelden te geven, volgen hier nog enkele foto's van tijdens ons veldwerk.

Het is een droom :)

08-05-2014 om 07:33 geschreven door Claire

11 Uur vliegeren en met het hoofd in de wolken zitten, zit er al op. De eerste luchtdoop kon feitelijk niet beter verlopen! Ook de eerste kennismaking met Amerika verliep erg smooth. Ik botste bijna direct op David, m'n begeleider en compagnon voor de komende 10 weken en dan begonnen we aan de 2,5uur durende trip richting een oude militaire basis. Ons thuis voor de komende 20 dagen.

Op weg naar de basis kruisten we de Cascade mountains en reden we bijna voortdurend naast de Columbia river, één van de grootste rivieren van Noord-Amerika die (een deel van) de grens vormt tussen Washington en Oregon. Geleidelijk aan veranderde het landschap van bebost (aan de westkant van de bergen, daar valt iets van 1,5m water/jaar) naar graslanden (voorlopig nog groen, maar binnen 3 weken bruin en verdord. Hier valt maar 20cm regen/jaar). De militaire basis zelf ligt in vlakker, droog, winderig gebied. De foto volgt nog. Eerst wat uitblazen en dan over enkele uren trekken we naar buiten op zoek naar de eerste Burrowing Owls. Blijkbaar zou er naast ons 'huis' ook 1 of een koppel Great Horned Owls zitten (je moet maar eens googelen, best indrukwekkende vogels). Hopelijk krijgen we die binnenkort ook te horen (of te zien). Enfin, meer van dat is voor later :)

Tot schrijfs!

07-05-2014 om 00:55 geschreven door Claire

Stap 1: maak de valies en zorg dat je niets vergeet. Paspoort, check. Tickets, check. Visum, check. Goed humeur, dubbelcheck.Veel meer heeft een mens niet nodig om op reis te gaan zeker?

Stap 2: vind het hotel, ook al kent de gps hier en daar de weg niet. Gelukkig leiden niet alleen alle wegen naar Rome, ze leiden blijkbaar ook allemaal naar Schiphol. OEF :)

Stap 3: Ga lekker eten, 0,0000000001% kans (blijkbaar) dat het het laatste avondmaal is. Fifteen in Amsterdam is een dikke aanrader gebleken. Jamie Oliver hemzelf heeft dit restaurant-project opgestart om kansarme jongeren via het koken een goede start in het leven te geven. Ze hebben de kookkneepjes erg goed onder de knie, want de gerechten waren om duimen en vingers van af te likken! Als (voorlopig) laatste avondmaal op Europese bodem, kon dat wel tellen.

Stap 4: ga vroeg slapen dat je goed uitgerust bent. Dat wordt een 'probleem'. Elke 5 minuten stijgt naast het hotel een vliegtuig op en het wk snooker is nog niet afgelopen. Gelukkig wachten morgen 11 uren van slapen, tv kijken, naar buiten kijken, lezen en niets doen. Daar zal ik wel wat extra rust-tijd kunnen inhalen :)

Tot schrijfs!

05-05-2014 om 22:50 geschreven door Claire

Het things-to-do-lijstje verkleint, de stapel things-to-pack vergroot. Om het op zijn Urbanus te zeggen: de dag van vertrek komt nu snel dichter en dichter en dichter en.... :)

03-05-2014 om 18:37 geschreven door Claire

Alle begin is moeilijk en dat blijkt des te meer als ik hier wil beginnen met het eerste tekstje te typen. Wat moet ik in Godsnaam schrijven en voor wie? Het is vooral moeilijk omdat ik nog niet vertrokken ben op stage, waardoor er nog niet veel spannends te vertellen is. 2 Weken lang op een blanco blog staren, is natuurlijk ook niet 'dat' te noemen, dus een inleidende tekst zal wel voldoende zijn om te beginnen.

Voor degene die nog niet mee zijn met het verhaal, over 2 weken vertrek ik naar het verre westen in Amerika om een kleine 3 maanden lang stage te lopen. Bedoeling van de stage is dat ik meehelp met uilen (Burrowing Owl en Flammulated Owl) te vangen, te bezenderen en op te meten en hierrond een artikel te schrijven. Voor het onderzoek gaan we zeker de staten Oregon, Idaho, Utah, Colorado, Wyoming en California aandoen. Het staat nu al vast, het wordt iets groots en uniek en ik kan nauwelijks nog wachten om te vertrekken!

Samengevat: voor alle geïnteresseerden die mee op avontuur willen, maar er door praktische redenen niet bij kunnen zijn, wordt deze blog een onmisbaar item om regelmatig eens te bekijken. Vooral vanaf 6 mei wordt het interessant omdat het avontuur dan écht kan beginnen :)

Tot de volgende!

22-04-2014 om 15:44 geschreven door Claire