Andere wijk:  Chow Kit, 1 stop met de monorail terug richting KL SENTRAL.  Deze Chinese meneer werd in de 19de eeuw steenrijk in de tinmijnbouw en later als rubberboer, maar de wijk is nu bekend voor haar dagelijkse wet Market.  Alles kan je hier vinden, van speelgoed over groenten en fruit tot vlees en vis, en in een enorme variëteit, maar wij zouden hier toch niets kopen, al lijkt het er allemaal redelijk hygiënisch aan toe te gaan, en staan er in ieder geval geen levende honden te wachten op de slacht, zoals in China.  Toch maar weer snel weg hier, kwestie van geen nieuw coronavirus naar het Westen te brengen. We nemen ten tweede male een kijkje aan het Merdeka Square, waar Brits architect A.B.Hubbock zo mooi zijn duivels heeft ontbonden.  Altijd opnieuw staan Chinezen zich hier te verdringen om op de foto te staan voor dat fraaie gebouw, als het jonge vrouwen zijn in de meest verleidelijke poses.  Grappig om te vergelijken met Maleisische meisjes, die preuts voorbijkomen met een hoofddoek op.  Wie verkiest u, de sletjes of de seuten?  Daarna sporen we nog even naar Kuala Lumpur Station, nog een meesterwerkje van Hubbock.  Enigszins vervallen en grotendeels vervangen door het veel grotere KL SENTRAL, maar er komen nog enkele treinen.  Weliswaar niet degene, die wij binnen twee uur gaan nemen naar het noordelijke Penang,  die vertrekt makkelijk genoeg uit SENTRAL, pal onder onze Hilton gelegen.  Nog eenmaal de roltrappen op en af, en KL zit er helemaal op.