|
Mazzel voor deze verwende jongen, die de laatste 15 jaar zowat alles heeft gezien in musea overal ter wereld dat de moeite waard loont. Behalve dan moderne kalligrafische kunst, dat zie je in de Westerse wereld zelden (de vanouds bestaande traditionele Arabische kalligrafie natuurlijk wel, daarvoor hoef je slechts naar het Alhambra te gaan). De gelegenheidstentoonstelling voor het in 2024 25 jaar bestaande Islamic Arts Centre heet A Journey through islamic art en bevat voornamelijk kalligrafische kunstwerken van zeer recente datum, al geven de obligate Korans, het even obligate Perzisch tapijt en een paar Westerse Koranvertalingen uit de late 17de eeuw ook present (het mooiste voorblad: een Latijnse vertaling uit 1696, gedrukt in Hamburg).
Ons podium staat op de eerste drie fotos: goud voor de Tunesiër Abdallah Akar (wat een schitterende collage en herkent u de raaf?), zilver voor de Japanse moslim, jaja dat bestaat, Fujita Honda (sublieme structuur, veel meer dan sierlijke elegantie) en brons voor de Marokkaan Mohammed Boustane. Maar daarmee willen we niets afdoen van de verdiensten van het puikje van de rest, die onze fotos 6 tot 18 vullen. Stuk voor stuk toppers die ofwel een even grote zuigkracht ontwikkelen als een goeie Rothko, of de beste fauvisten naar de kroon steken, ofwel er even goed als Pollock in slagen energie om te zetten in materie. En dat alles met de schwung en het ritme van de beste futurist, zij het doorgaans in abstract fashion. Zonder meer een sterke kandidaat voor onze expo TOP 10 van 2024, nu al. Een vraagje toch: buiten de al genoemde nationaliteiten zagen we vooral werk uit Iran, Egypte en Syrië, maar waar bleven de Maleiers? Kunnen die niet kalligraferen omdat ze het Arabisch niet beheersen? Maar dat geldt toch ook voor die Japanner, onze zilveren medaille. Enfin, we denken nog twee kunstmusea in KL aan te doen, misschien komen we daar nog boeiende Locals tegen.
|
