Museum 1:  het Baba Nonya Heritage Museum.  Een ongelooflijk fraai huis, zie de plaatjes, dat ene Mr. Chan, die als kleine ondernemer begon maar eindigde als steenrijke rubberboer, liet optrekken op het einde van de 19de eeuw.  Zijn echtgenote werd liefkozend (?) fat mother genoemd, zijn zoon nam de zaak over en kreeg 8 kinderen die ook allemaal een gezin stichtten zodat het pand nu nog in handen is van de familie die zeker goede centjes verdient met het toegangsbewijs van de vele bezoekers, vooral in het weekend (Melaka is een populaire weekendtrip voor Singapore-Chinezen).  De plaatjes spreken voor zich, nemen wij aan, dit huis ademt geschiedenis uit en wordt piekfijn onderhouden. Merkwaardigste feature:  de vergulde trap naar de eerste verdieping, die van boven opvouwbare luiken heeft (zie foto). Waarom?  Men weet het niet zeker.  Om inbrekers de weg te versperren?  Weinig waarschijnlijk, wie al zo ver is geraakt laat zich door de luiken niet tegenhouden.  Misschien eerder om de kleinste kinderen te beletten ‘s nachts een doodsmak te maken?  Overigens werden de Chans hier ook verrast door de Japanse bezetter in 1941, maar ze ontsprongen de dans (afgekocht?).  Wel zie je hier in een vitrine Japanse banknoten die ze als bezetter meteen invoerden. Zoals de Russen nu Russische paspoorten uitdelen aan Oekraïners in de Donbass, elke bezetter denkt steeds weer dat hij er voor eeuwig is.  

Museum 2:  Cheng Ho Cultural Museum.  NOG interessanter.  En zegt iets over het Westers geschiedenisonderwijs.  Iedereen heeft op school gehoord over Columbus, en allicht ook nog Vasco da Gama en Magellaes.  Maar wie kent Cheng Ho?  Hij werd in 1375 geboren als Chinese moslim (jaja, dat bestaat) en was goede maatjes met de nieuwe Ming-keizer Yongle, die hij als eunuch trouw diende (op die wijze moest de keizer al geen concurrentie vrezen bij zijn talloze concubines).  Cheng Ho kreeg het bevel over de Chinese vloot en die was in de 15de eeuw even machtig als nu en heel wat professioneler uitgebouwd als de schuiten waarmee Columbus 85 jaar later het ruime sop koos. Ho had het bevel over 28000 zeelieden (!) die aan boord zelfs verse groenten teelden, zoals op een van de installaties te merken is.  Hij maakte, voor hij op z’n 62 zou overlijden, zeven wereldreizen naar het Westen, met als verste punt Mogadishu (waar hij voor de Chinese keizer als geschenk een giraffe op de kop tikte, figuurlijk dan).  Maar steeds weer maakte hij halt in Melaka, dat immers precies in het midden van India en China ligt en beschutting bood tegen de taifoens van Indonesië.  Het geval wilde dat in Melaka Parameswara, een halve piraat+hele hindoe uit Sumatra zichzelf net tot koning had gekroond.  Hij ziet er wel kwaad uit op onze foto van de installatie ter zake, maar dat is slechts schijn: de man in het purper, Ho, bewees Parameswara alle eer en zegde hem Chinese steun toe tegen het bedreigende Siam. Voor wat hoort wat?  Niemand weet zeker hoe alles precies in z’n werk ging, maar feit is dat Parameswara zich van de weeromstuit bekeerde tot de islam en daarvan de staatsgodsdienst maakte. Je hebt islamhaters die menen dat deze “soldatenreligie” de godsdienst steeds te vuur en te zwaard oplegde, maar zo ging het alvast niet in Maleisië.  Of Indonesië, want ook daar was de slimme diplomaat Cheng Ho, die op zijn zeven reizen nergens slag leverde, natuurlijk kind aan huis.  Het laat zich aanzien dat hij ook daar instrumenteel was in de vreedzame verspreiding van de islam (naast Arabische handelaars, maar die waren in Zuid-Oost Azië minder aanwezig dan in Afrika of Zuid-Europa). Een Indonesische historicus schreef er in 1968 een controversieel boek over, maar toen was communistenjager Soeharto net aan de macht gekomen.  Dat boek werd dus verboden, onmogelijk dat een “Chinese communist” de islam naar Indonesië zou gebracht hebben!  Het is dan wel niet bewezen, maar omdat Melaka (waar de invloed van Cheng Ho aantoonbaar groot is, naast die van Indische moslims ) dicht bij Sumatra ligt en de hele geschiedenis van wat nu Maleisië en Indonesië heet nauw vervlochten is, zou het best wel eens kunnen kloppen. Veel bijgeleerd vandaag!  

Maar ook goed gegeten!  Melaka geldt als een hot spot van eetcultuur en daar hebben die Peranakan Chinezen weer alles mee te maken. Toen wij vanmorgen onze koffer overhandigden aan de conciërge van de Hilton (we komen toe met ons rugzakje voor 2 nachten) bleek die zelf uit Melaka afkomstig te zijn.  Ga dineren in de Peranakan Mansion, zei hij, pal naast de deur van Puri!  Wel een beetje prijzig, maar zeker het beste restaurant van de oude stad.  En dat bleek ook zo te zijn, als je tenminste een beetje spicy food kan behappen (toch niet overdreven, wij namen een sample van vis en vlees, met rijst, vernuftige sausjes en een “mint mojito” als origineel begeleidend drankje.  Kan u allemaal niet proeven, maar kijken kan wel:  naar de bekoorlijk verlichte buitengevel en twee van de fantastische binnenruimtes.  Kortom: we hebben onze eerste halve dag in Melaka goed besteed en hebben nog anderhalve dag te goed.  En dat is geen weelde, want Melaka heeft nog veel meer geschiedenis te bieden dan Chineze - de Westerse koloniale machten waren hier immers, vanaf de eeuw na Cheng Ho, OOK kind aan huis, en op veel minder zachtaardige wijze dan onze Chinese moslim.   

ps:  en waarom hield China op een grote zeevarende mogendheid te zijn?  Dat was een besluit van de volgende keizer, hem ingegeven door allerhande malheuren die keizer Yongle in zijn laatste levensjaren overkwamen (en Cheng Ho was ook al gestorven tijdens de terugreis van zijn zevende trip).  Maar Xi Jin Ping, voor wie Cheng Ho vast een voorbeeld is, gaat dat nu allemaal goedmaken zie….