 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 14-02-2020 |
 COLOMBIA 2020: San Agustin (2) |
Colombia heeft natuurlijk geen Macchu Pichu maar het is na Peru toch nr 2 waar het precolumbiaanse beschavingen betreft. In de eerste plaats is er, in het Caraïbische Noorden, La Ciudad Perdida, maar die is enkel bereikbaar via een 4-daagse voettocht door de jungle (2 dagen op, 2 dagen af). Nu willen wij onze leeftijd wel eens vergeten, maar DAT kunnen we toch zeker niet meer aan. Je hebt echter ook de augustijnen, we noemen ze zelf nu maar zo, maar eigenlijk hebben ze geen naam, want er is weinig bekend over de oude Indianencultuur van San Agustín en omstreken. Vast staat wel dat het een cultuur was die bloeide aan het water van de Rio Magdalena, de langste rivier van Colombia, en die bezoeken we dus eerst op onze jeeptour, op een plek waar de rivier zich doorheen een nauwe Canyon moet wringen. Mooi, het doet ons op een of andere wijze aan de film Deliverance denken (je kan hier trouwens ook wild water raften). Changement de decor in Isnos, een plaatsje van niets met kleurrijk geverfde huizen, waar een nieuw museum is dat focust op de begrafeniskuilen van de augustijnen. In sommigen kan je afdalen, in anderen niet, en er is een verklarende tijdsbalk voorzien. Het betreft hier dus een cultuur die duizenden jaren bestond, en vooral vanaf het begin van onze jaartelling tot de vroege middeleeuwen hoge ogen gooide qua rituelen en beelden. Die laatsten kan je allereerst zien in Alto de los Piedras, waar fraaie orchideeën naast de weg bloeien en vele uit vulkaan gehouwen sculpturen de aandacht opeisen. In de eerste plaats alleszins El doblo yo, de dubbele ik, zo genoemd omdat een menselijke figuur hier een andere boven het hoofd draagt. Ego en superego, Freud bij de Indianen? Niemand die het weet. Maar het ziet er wel goed uit, verdieping gewenst, cfr de volgende blog.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
