 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 10-02-2020 |
 COLOMBIA 2020: Santa Fe de Antioquia (1) |
Toen wij in 2017 in Medellin verbleven deden we 2 dagtrips met een privé-gids (Guatape en Jardin, beiden uitstekend), maar de oude hoofdstad van de provincie, Santa Fe, lieten we toen links liggen. Waarom? Omdat we voordien al twee koloniale stadjes ten noorden van Bogotà hadden bezocht (ook beiden de moeite) en het bovendien regenseizoen was in Antioquia, al viel dat toen redelijk mee in en nabij Medellin, maar niet in de even mooie Zona Cafetaria ten zuiden van de stad, waar we welhaast verzopen. Nu is het echter prima weer, wat al meteen blijkt op ons hotelterras om 7.30, zodat we vandaag ongetwijfeld Santa Fe, dat als hoofdstad vervangen werd door Medellin in 1826, in de zon zulllen kunnen zien. Je kan er makkelijk heen zonder auto: eerst met de metro naar station Caribe, dat grenst aan busterminal Norte. Wachten is onnodig, je betaalt en men stopt je onmiddellijk in de eerstkomende bus of minivan - in ons geval dat laatste vervoermiddel, dat er anderhalf uur over doet (door een lange bergtunnel naar de volgende vallei), plus een stop door de politie. We moeten allemaal ons paspoort laten zien, tiens, is er nog een guerillagroep actief misschien? Wordt allemaal zorgvuldig gecheckt hoor, men is er 5 minuten mee bezig, waarna iedereen zijn documentos terugkrijgt (in Colombia is het geen goed idee je paspoort in de kluis te steken, je moet het te dikwijls laten zien, soms ook voor betalingen met kredietkaart in een restaurant).
Santa Fe staat bekend voor haar lange brug, gebouwd op het einde van de 19de eeuw (door een architect die ook een rol speelde in de bouw van de New Yorkse Brooklyn Bridge). Daar kan je naartoe achter op een brommer (nee, bedankt), maar ook met een moto-taxi, een soort van triporteur, ja, graag. Men laat je te voet overlopen en wacht je dan op om er opnieuw over te rijden (autos mogen er niet op). Leuk, maar waar het in werkelijkheid om gaat is de kwaliteit van de koloniale stad, want in Santa Fe bleef de klok stilstaan in 1826, en dat levert een dot van een geheel op, waar wij heel graag 5 uur hebben doorgebracht, alvorens terug te bussen naar Medellin.
Waar gaat die priester naartoe, een ritje op zijn brommer maken? Neen, hij is bijna te laat voor de mis van 11 hr in de frisse hoofdkerk, die helemaal vol zit. Buiten is het niet fris, want Santa Fe ligt maar op 500 mt hoogte (Medellin op 1800), zodat het hier altijd 27 graden is (in Medellin 21/22), we kunnen nog eens zweten. Maar echt wel een koloniale droom hoor. We duiken even het Museo Juan Collar binnen, in het gebouw van foto 9, maar er is binnen niet veel te zien. Collar was wel een belangrijk heerschap want hij lag aan de basis van de onafhankelijkheid van Spanje, in 1813 al, waarna hij DICTADOR van Antioquia was. Dat woord had toen lang niet de connotatie die DICTATOR nu heeft, het betekende gewoon de man die het voor het zeggen had en naar wie men graag luisterde omdat hij het goed voorhad met de mensen (Collar schafte trouwens de slavernij in Antioquia af). Dan valt ons oog op een luxehotel, tiens zou je hier een kleinigheid kunnen eten en drinken. Jazeker. Ons idee was eigenlijk vooral op die wijze fotos van het interieur te kunnen maken, maar na 1 foto aan het rijkelijk met tropische flora versierde zwembad komt men ons terugfluiten: mag niet voor de privacy van de gasten. Flauweriken! Nu, van bloementoestanden weet men in heel Santa Fe beslist alles af. En van Spaanse balkons en smeedkunst aan al die whitewashed gebouwen ook.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
