 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 08-02-2020 |
 Afscheid van PANAMA, aankomst in MEDELLIN CENTRO |
Nachtimpressie van Casco Viejo in 15 plaatjes, is het niet mooi? Besloten met een hernieuwd bezoek aan dat formidabel vleesrestaurant, zowel qua kwaliteit als qua inrichting, waar je op oude telefoons de bediening kan opbiepen en de menukaart vervangen is door een fleslijst. Voeg daaraan toe die fantastische ijssalon en het mag duidelijk zijn dat de innerlijke mens niets te kort komt in Casco Viejo. En de uiterlijke ook niet, dankzij al dat geld van de Unesco dus. Al met al heeft Panama een goede indruk op ons nagelaten, misschien ook omdat we er minder van verwacht hadden dan van Costa Rica. Het land heeft een vreselijke geschiedenis (bloedige burgeroorlog tussen conservatieven en liberalen in de 19de eeeuw, zoals zo dikwijls het geval in Zuid-Amerika, en vele dictators, tot 1989) en een reputatie van corruptie (twee zaken die in Costa Rica nagenoeg afwezig zijn), maar wij hebben de indruk dat ze zich wat aan het herpakken zijn, wat bewezen wordt door een aantal prestigeprojecten, waarvan die moderne brug over het kanaal in de buurt van San Lorenzo primus inter pares is. Onze dagtrips waren allemaal de moeite waard, en wij zullen zeker de vistas vanaf Cerro Ancon en Frank Gehrys Biomuseo niet licht vergeten. Anderzijds zouden we ook in Panama nooit willen wonen. Te warm, altijd, en te nat, zeven maanden per jaar dan toch. En het moderne deel van Panama City heeft weinig te bieden, terwijl de tweede grootste stad (Colon) buitengewoon gevaarlijk schijnt te zijn, ook volgens chauffeur Aldo, die er geboren is maar op zijn 18 verkaste naar de hoofdstad, waar meer opportuniteiten zijn. Alleszins zal Panama iets moeten doen aan de schrijnende ongelijkheid, en daarbij zouden de alsmaar stijgende inkomsten van het Panamakanaal toch moeten helpen. Succes ermee, Panamenos!
Maar intussen zijn we aangekomen in Medellin,Colombia, een stad waar we sinds oktober 2017 een beetje verliefd op zijn geworden (het is onze nummer 3 in Zuid-Amerika qua steden, na Salvador de Bahía (Brazilië) en Valparaiso (Chili). Een beetje thuiskomen dus, en bijgevolg verblijven we nu niet zoals in 2017 in de toeristenwijk El Poblado, waar alle sjieke hotels zijn maar weinig authentieke Colombiaanse sfeer is, maar in El Centro, waar vele rare vogels rondlopen, naast 1 oostvogel en zo goed als geen andere toeristen. Waag het niet hier in de duisternis een verkeerde straat in te lopen, maar ons weliswaar vervallen hotel (Nutibara) is perfect gelegen vlak aan een metrostation, er is een Peruaans restaurant naast de deur (alles cash, maar er is ook een ATM in het hotel), het Botero-museum en sculptuurpark is vlakbij, we hebben zelfs een ruim terras (weliswaar in zeer oubollige Luchtbalstijl) en we moeten niet eens een taxi nemen van de 35 km van de stad gelegen luchthaven. Ha nee, want de luchthavenbus heeft haar terminus vlak over Hotel Nutibara, je rolt je koffer er zo binnen). In die luchthavenbus deden we een hele Spaanse babbel met onze buurman en vond zowaar ook entertainment plaats - ttz, de bijrijder organiseerde een quiz om de inzittenden te vermaken, nog nooit gezien. Wat is de nationale vogel van Colombia. De condor, jaja. Wat is de rijkste staat van de wereld? Iedereen verkeerd, want het is....Vaticaanstad, een strikvraag godverdomme. Terug in België zullen wij De Lijn voorstellen soortgelijk vermaak aan haar reizigers aan te bieden. Wie ís de grootste tsjeef van het land? Koen Geens! En wie de grootste loser? Kris Peeters!
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
