 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 31-01-2020 |
 CIUDAD DE PANAMA 2020: Casco Viejo (2) |
Nog meer pleintjes, slenteraars, luiaarden (maar dan niet die dieren die we zoveel gezien hebben in Costa Rica) en puffers, want in Panama City is het altijd heet (32 graden overdag, 25 s nachts), en in het droge seizoen (nu) is er veel zon, ofschoon een warmte-onweer in de namiddag nooit uitgesloten is. En nog meer kerken uiteraard. Die met het gouden altaar (enfin, bladgoud) heeft een aardige legende. Het is het enige stuk van waarde dat de raid van de piraat Henry Morgan overleefde, en dat zou naar verluidt gekomen zijn doordat de bijdehandse pastoor van de kerk zijn gouden altaar geheel met modder had overdekt. Awel, waar is dat goud hier, vroeg de piraat, en de priester antwoordde klagend, ach meneer de piraat, wij hebben geen geld om ons altaar te versieren, kan u geen donatie schenken? Waarop de vertederde piraat dat nog deed ook, en als u dat gelooft gelooft u ook dat België binnenkort een uitstekende federale regering zal hebben. Maar hé, homo sapiens is een prima verhalenverteller, zegt de Joodse intellectuele rockster Yuval Harari altoos (we zagen net een uitstekend interview van Annelies Beck met hem op VRT NWS), en gelijk heeft die man.
Panama City heeft echter niet alleen maar huizen en kerken. Er zijn eveneens bijzonder originele eethuisjes (en ook een Belgisch bierklooster, zowaar, misschien later eens binnenstappen, als hommage aan de maritieme tijd dat wij 20 containers per week met malt naar Colon Free Zone verscheepten voor bestemmeling Cerveceria Nacional). Bij uitstek die brasserie waar wij uitstekende varkensribbetjes met tomaatsla nuttigen. Wat een interieur! Oude fotos en telefoons, verwijzingen naar Popie Jopie, die als eerste paus Panama bezocht, bijzonder bijdehandse bedieners en het zeer sympathieke opschrift NO TENEMOS WIFI, HABLEN ENTRE USTEDES (wij hebben geen WiFi, praat liever wat met mekaar). Wij zetten aldus een boom op met onszelf en laten het ons smaken. Daarna valt de avond (hier een uur later dan in Costa Rica) en zijn wij klaar voor, hé, nog een kerk. En weer een meevaller. Sommige oudjes zijn overigens heuse ruïnes, maar die laat men gewoon staan, en waarom niet. Casco Viejo is wel gerestaureerd, maar niet kapot gerestaureerd, het blijft een groezelig kantje behouden, en dat is best zo. Waarop we vanop ons balkon de avondlijke sfeer op ons eigen Plaza Bolivar beschouwen. Ze moeten nochtans niet te lang lawaai maken, want wij moeten morgen heel vroeg opstaan, teneinde deel te nemen aan een groepsexcursie naar en op het Panama kanaal. Als die Amerikanen aan de lange tafel te veel van hun oren maken, gooien we onze vuilnismand leeg op hun hoofden. Geleerd van de kapucijnaapjes!
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
