 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 21-01-2020 |
 COSTA RICA 2020: Met Vivaldi van La Fortuna naar Bajos de Toro |
Van de Belgische Vivaldi-coalitie heeft Costa Rica geen weet, maar dat het weer 4 seizoenen per dag kan kennen, daar weten ze alles van. Je kan van La Fortuna, eeuwigdurend in de regen, rechtstreeks naar Bajos de Toro rijden langs de Caraïbische kant van het land, maar dan zitten we alweer een ganse dag in de regen, zoveel kennen we er al van. Ergo rijden we naar de Stille Oceaankant van de bergen en ja hoor, na regen en mist (Schotland in de tropen!) zitten we ineens weer in de zon, een prettig weerzien, en 30 graden op de koop toe. Prettig dus om even rond te wandelen in Sarchi, een artisanaal centrum (maar even chaotisch als alle Costa Ricaanse steden) dat een leuke groene kerk bezit (gesloten) en een centraal plein waar een versierde ossewagen, zoals ze vroeger rondreden in het land, staat te pronken onder een luifel. Nog leuker is de metalen kerk van Grecia, die zowaar in België werd besteld en paneel per paneel in 1897 naar Costa Rica werd verscheept. Kans genoeg dat het de enige prestatie van België is die herinnerd zal worden, als politiek middelpuntvliedende krachten erin geslaagd zijn het land te splitsen.
Na dit tropisch intermezzo moeten we terug de bergen in, en dus zakt de temperatuur zienderogen en begint het dra weer te regenen (aangekondigd door forse regenbogen, zoals gewoonlijk). Want ja, Bajos de Toro bevindt zich aan de Caraïbische kant van het land, waar het altijd natter is, zelfs in het droog seizoen. Het is The Middle of nowhere en nog 6 km verder dan nowhere bevindt zich, naar verluidt, de mooiste waterval van het land. Zelfs in 2021 en 2022, volgens de lokale marketeers, die vast bij Noël Slangen in de leer zijn geweest. Je kan in Catarata del Toro ook overnachten, wat wij dus doen. Op zolder weliswaar, maar we kunnen hier een feestje geven en ja, er hoort ook een badkamer bij. En dus die waterval, die we voorlopig alleen maar van boven bekijken, morgen nog tijd genoeg om naar beneden te stommelen. Maar: geen WiFi. Daar is echter een oplossing voor. We hebben onderweg gezien dat er hier zowaar een luxe Lodge is, waar we toch zeker kunnen gaan eten? Natuurlijk wel, de Nederlandse (!) conciërge van ons verblijf regelt telefonisch een reservatie. Wedden dat het eten prima zal zijn? De pisco sour in de bar (volledig gedomineerd door Amerikanen natuurlijk) alleszins al wel. En supersnelle WiFi hier, we komen morgen terug!
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
