 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 14-01-2020 |
 COSTA RICA 2020: Fiesta Catamaranvaart in Nacoya |
Varen met een catamaran, eigenlijk doen we dat wel graag. En dit is de perfecte plek ervoor, we zijn ook niet alleen, al zijn we wel bij de eersten aan boord (toch maar met petje op om verdere malheuren te vermijden; we likken immers alweer onze wonden na de wandeling in de jungle van Carara gisteren - drie bobbels in onze nek, overal gespoten behalve daar, en een op onze bovenlip, te wijten aan een aanraking met een vicieuze plant). Je moet op zulke gelegenheden altijd wat geluk hebben met de rest van het gezelschap. Van de 20 opvarenden is de helft verwaarloosbaar (allemaal Amerikanen, op 1 Canadese na), maar wie ons wel bevalt is die kale met zonnebril en veel jongere vrouw van foto 3. Dat is Jay uit Boston die net als wij gepensioneerd is, nu permanent hier woont en er een beetje als DEN JOOHN, de ex van die onnozele Astrid dinges, uitziet. Jays 2de vrouw is een vrolijke Nieuw Zeelandse (inderdaad 15 jaar jonger) en hij gaat nog wel elk jaar zijn moeder van 89 in Boston opzoeken, maar gelukkig verjaart die in de zomer want tegen de kou kan hij niet meer. Een heel aardige kerel en een echte levensgenieter, en bovendien heel sportief, hij zwemt drie keer sneller dan wij. Of hij Tolstoj leest (vanmorgen 50 blz in ons geval) betwijfelen we dan weer. De andere sterren van de boot zijn vier ontzettend luidruchtige zwartjes uit New York (het verkleinwoord is ongepast want ze zijn allemaal aan de volumineuze kant, vooral die ene die als enige van de boot niet in het water gaat). Luidruchtig, maar niet zonder humor. En als er moet gedanst worden laten ze zich natuurlijk niet pramen. De boot stopt een uur om te snorkelen of zwemmen, maar iedereen wordt opgedragen een noodle mee te nemen (een rubberen stang voor onder je armen die je drijvende houdt). Enkel meesterzwemmer Jay weigert dat spul, maar verder luistert iedereen want een onderstroom is hier nooit uitgesloten. Geloof overigens maar niet dat er hier mooie koralen zijn, maar de watertemperatuur is alleszins perfect. En verder is dit een booze- en dansboot uiteraard, er moet hier wat gefeest worden, al kan je ook gewoon met je lief naar de zonsondergang kijken, zoals de zoon van Jay (uit zijn eerste huwelijk en even kaal) die bij zijn vader op bezoek is en maar wat blij is dat hij voor even de barre winter van Boston kwijt is. Er zijn buiten veel drinks ook snacks aan boord, maar wij hebben te veel gepraat met Jay om veel te eten zodat we nog een mahi mahi nuttigen in ons hotel. De zonsondergang van Sugar Beach hebben we vandaag dus gemist, we zijn pas tegen 7 hr pm terug in het resort, maar we hadden nog beeldjes van gisteren over. Jammer dat we hier morgen alweer moeten vertrekken want Sugar Beach is eens te meer een zeer goede Costa Ricaanse plek.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
