 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 10-01-2020 |
 COSTA RICA 2020: Parque Nacional Manuel Antonio |
Om 7.30 hr komt een busje ons afhalen om ons naar Parque Nacional Manuel Antonio te brengen. De Makanda service ter zake is dat je aan de ingang van het PN water en fruit wordt meegegeven, iets waar de andere aanwezigen die in modale lodges verblijven kunnen naar fluiten. Dat is nu het verschil tussen haves & have nots, en zo ontstaan sociale revoluties. Maar wij pleiten verzachtende omstandigheden want we mogen hier dan wel 2 nachten in weelde baden, een week geleden vertoefden we nog even lang bij de Indianen van Boruca, met geeneens een enkel spiegeltje! (in onze Makandakamer tellen we niet minder dan 7 spiegelende elementen, teneinde de suite nog groter te doen lijken dan ze toch al is). We willen maar zeggen: Passengers zijn van alle markten thuis en voelen zich even thuis in een stal als in een paleis. In het PN krijgen we eerst een begeleide toer van een gids met een telescoop, altijd goed voor de fotos. Ditmaal concentreren we ons eerder op klein gerij zoals voortreffelijk gecamoufleerde sprinkhanen, spinnen, en kleurrijke krabbetjes die slim doen alsof ze giftig zijn maar het in werkelijkheid niet zijn (fake news in de natuur). Maar het topshot is toch dat van een luiaardmoeder met baby, mooi frontaal op de foto. Luiaarden zijn dan wel niet van de rapsten, maar ze gaan al miljoenen jaren mee en behoren niet, zoals vele soorten, tot de met uitsterven bedreigde dieren, doe het ze maar eens na.
Daarna laat de gids iedereen de keuze: met hem teruggaan of langer blijven. Dat laatste natuurlijk, wij kunnen immers rekenen op Makanda shuttles om 12, 1 of 2 hr pm, keus genoeg (de anderen moeten maar te poot terug of een taxi versieren). Manuel Antonio heeft mooie ongerepte stranden (en er zijn geen krokodillen dus je kan in het water), en je kan er ook wandelen, vooral de Sendero El Catedral wordt aangeraden. Inderdaad, mooie mini-hike (W39, 1 uur inclusief het pad terug naar de uitgang) met enkele miradors op de Stille Oceaan. Wel op en af, te lang moet dat niet duren in deze zwoele temperatuur. Dierenobservatie kan overigens ook zonder telescoop, zeker als het om de kapucijneraapjes gaat, hier alweer alomtegenwoordig. Maar vergis je niet, ze ogen lieftallig maar als iemand eten bovenhaalt worden ze superagressief, ze laten niet na het uit je hand te rukken, wat een Amerikaanse vrouw ook overkomt, tot grote treurnis van alle gidsen die nog zo gezegd hadden dat je de apen niet mag voederen en ook niet in verleiding mag brengen met zichtbaar voedsel.
Enfin, een prima halve dag alweer, waarna wij de stalletjes van ijs en kokoswater voorbij lopen. Want waar kunnen we om ons op te frissen beter zijn dan in het resort, waar we pendelen van de floating bar naar ons kamerterras en tenslotte gaan aperitieven (ook hier happy hour, 2 voor de prijs van 1) op het grote terras naast het zwembad, waarnaast dan weer de eetzaal ligt waar we straks ongetwijfeld weer prima gaan eten. Iets zegt ons dat ons lot ver verkiesbaar is boven dat van Joachim Coens en Bouchez.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
