 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 09-01-2020 |
 COSTA RICA 2020: Mensen en dieren in en nabij Uvita |
De eerste foto hieronder is de ontbijtruimte van onze B&B in Uvita - buiten natuurlijk, waar anders. Deze B&B heeft slechts 2 kamers (gezellige bungalows) en wordt tegenwoordig uitgebaat door Ami Dan Casey (een voormalig fotograaf voor National Geographic maar ook voor talloze baseballteams) en zijn tuinierende vrouw. Ze zijn bezig permanent te verkassen van Florida naar Costa Rica (onder andere uit onvrede met Trump en de polarisatie in Amerika) en moeten daartoe op de ochtend van ons uitchecken vingerafdrukken laten nemen in de naburige stad San Isodro. Heel vriendelijke mensen die zich uit de naad werken om hun gasten terwille te zijn. Over de deur is het restaurant MOSAIC, dat dan weer bestierd wordt door een Canadese uit Toronto, die naar eigen zeggen doodziek wordt als de temperatuur onder de 10 graden daalt en daarom op aanraden van haar dokter naar het tropische Costa Rica is verhuisd (wat voor een vreemde ziekte is dat, dokter Dirk?). Ons lijkt ze een beetje kierewiet, maar het eten, dat fusion-gericht is (we komen twee avonden na mekaar) is verduiveld goed (eerst miso soep en tunasteak, daarna ceviche met hesp en kaasschotel na en telkens ontzettend goede geïmporteerde wijn).
Maar we moeten ook aandacht schenken aan het rijke dierenleven van Costa Rica. Dat kan bv door een bezoek aan Reptilandia, waar je dus vooral reptielen, maar ook schildpadden allerhande kan zien (grooote schildpadden! En verbeelden wij ons dat nu, of wuift die ene onderwaterschildpad ons daadwerkelijk vriendelijk toe?). Dat alles in een weelderige natuursetting, en kijk, de man aan de ticketbalie is een Vlaming, die al 22 jaar in Costa Rica vertoeft en gek is op regenwouden sinds zijn nonkel, een pater in Congo, hem daarover vertelde. Costa Rica is natuurlijk stukken veiliger dan Congo, dat is waar. Uiteraard is hij blij nog eens Vlaams te kunnen spreken, al zegt hij steevast kokodril ipv krokodil, grappig. Een andere dierlijke stop betreft het Alturas Wildlife Sanctuary, een oord dus waar gekwetste dieren (door accidenten met autos, electrocuties of beten van honden) worden verpleegd, teneinde hen daarna als het even kan terug in de natuur uit te zetten. Je kan hier ook vrijwilliger worden voor enkele maanden, zoals die Zweedse die we in Drake Bay spraken. Onze gids heet Florian en is Oostenrijker, maar hij verblijft hier permanent samen met vrouw en dochter. Wat een prachtplek overigens, Villa Alfuras is tevens een hotel met uitzicht, nou. Staat te koop, zegt Florian, wat denk je, 2 miljoen dollar, toch geen geld voor zo een domein? Nee, eigenlijk niet, allez, t is goed, de helft op onze VISA en de helft op onze M/C, ok? Geestig zijn hier vooral de kapucijneraapjes, waarvan bazin Lucy kiezelstenen naar de bezoekers gooit, als om te zeggen dat niemand dichterbij mag komen. Papegaaien, peccaris, coatis, ok, maar de ster van de show is toch een owl monkey, een hoogst verlegen klein aapje dat zich enkel laat zien als het kinderstemmen hoort, merkwaardig. Leuk bezoek, niet zozeer fotografisch vanwege de tralies, maar eerder om de goede uitleg. Waarna we, gecharmeerd als we zijn door dit complex, nog even blijven hangen en tegen onze gewoonte in een kleine lunch gebruiken (een Tropical Salad, alweer uitstekend).
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
