 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 31-12-2019 |
 COSTA RICA 2019: San Vito & Jardin Botanico Wilson |
San Vito werd in 1951 gesticht door Italianen, dat was een arrangement tussen de staat in Costa Rica, die dit weinig ontwikkeld gebied dicht bij de Panamese grens wilden opstuwen in de vaart der volkeren, en de Italiaanse regering, die kort na WO2 graag van wat doodarme mensen wilde afgeraken (ze konden toch niet allemaal naar onze steenkoolmijnen komen, hé Elio). Het huidige San Vito is een rommelig maar levendig stadje, waar de Italiaanse eetcultuur nog in ere wordt gehouden. Ook in onze 5 km buiten de stad gelegen B&B Casa Botania, overigens eigendom van een Costa Ricaans/Vlaams koppel, maar Kathleen en haar man zijn zelf op kerstvakantie, elders in Costa Rica. Het eten is er niet minder om, gisteren spaghetti als hoofdgerecht, vanavond ossobucco met polenta. Een voortreffelijk oudejaarsavondmenu, maar het vuurwerk zullen we zelf moeten afsteken. Wel mooi hoe de Lodge in de jungle verscholen ligt, alsmede de van een vorstelijk uitzicht vanop het balkon voorziene 4 kamers. Ze zijn allemaal bezet, maar met de Amerikanen houden we ons niet bezig. Wel met twee sympathieke landgenoten uit Kortrijk en een niet minder sympathiek Zwitsers koppel (enfin, mevrouw is Duits) die het Italiaans als moedertaal bezigen. Veel gebabbel, iets wat er niet gaat van komen bij de Indianen van Territorio Indigenas Boruca, onze volgende stop op anderhalf uur rijden van hier.
De laatste dag van 2019 (voor ons een veel beter jaar dan voor de Belgische politiek) brengen we heel rustig door, temeer het bijna heel de dag zwaarbewolkt is met enige regen toe. Een beetje winkelen in San Vito, de auto al voltanken, en meer cash uit de automaat halen (zowel Colones als USD, allebei gangbare munten hier) want geen kredietkaarten bij de Indianen. En de Jardin Botanico Wilson bezoeken, amper 1 km van onze B&B gelegen. Het is nu eigendom van de staat, maar de Wilsons uit Florida, die daar al een handel in een tropische planten hadden, stichtten deze botanische tuin in 1962, met een huis erbij waarin ze zelf gingen wonen. In 1965 vonden ze ook de grote Braziliaanse landschapsarchitect Robert Bulre Marx, ons welbekend, bereid hun tuin meer structuur te geven. Nu, wij hebben toch al mooiere botanische tuinen bezocht, al helpt het niet dat de zon niet schijnt. Bijvoorbeeld de observatietoren, die we beklimmen, heeft hoegenaamd geen mooi Panorama te bieden, en alles oogt vooral een beetje slordig in onze op symmetrie beluste ogen. Niettemin een aardige bamboemuur waar je je moet naast worstelen, en reusachtige palmen waar je elk moment verwacht een sauriër achter aan te treffen.
Bij deze gaan we de blog enkele dagen op ijs moeten leggen. Onmogelijk dat er WiFi is bij die feestvierende Indianen van Boruca, zelfs in Casa Botania is hij te traag om veel fotos te verkleinen (2 minuten per foto ipv 2 seconden bij de snelste 5G-WiFi in Amerika). U mag ons normaal gesproken terug verwachten 4 januari s ochtends, Belgische tijd. Al gaan we hier alvorens te vertrekken nog wel eerst ons cultureel jaaaroverzicht van 2019 maken natuurlijk, maar daar horen geen fotos bij.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
