 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 31-12-2019 |
 COSTA RICA: Hiking in Savegre Hotel (Dota Vallei x2) |
Ons 2de adresje in de fabelachtige Dota-vallei ligt amper 3 km van de Trogon Lodge, en noemt zich het Savrege Hotel, naar het riviertje dat we al kennen van gisteren en het meest zuivere van Midden-Amerika is, naar het schijnt. Natuurlijk zijn er hier ook zeer vroege excursies om de quetzals in actie te zien, maar dat moeten we nu geen twee keer doen, zodat we volstaan met de beroemdste vogel van de Americas (voor de Azteken zelfs heilig, ze noemden het beest daarom naar de gevederde slang Quetzalcoatl) uit een aardig hotelboek in de kamer in close-up over te nemen (de andere gevederde vriend is een oostvogeltje!). De geschiedenis van dit hotel is interessant: de Chacon familie (èchte Ticos) ontwikkelden deze afgelegen streek door er een reusachtige Farm op te bouwen, maar dat bracht uiteraard ontbossing mee. Tot in 1982 het Amerikaanse echtpaar Finkenbinder, allebei bioloog en werkzaam aan de universiteit van Oklahoma, op bezoek kwam. Zij vielen omver van de biodiversiteit en schoonheid van de vallei en overtuigden de Chacons ervan te stoppen met ontbossing en over te schakelen op een ecotoeristische onderneming, ondersteund door de universiteit van de Finkenbinders met een Quetzal Education and Research Centre. De derde generatie Chacons zal zich dit niet beklagen, het is een win/win situatie die ook hen geen windeieren legt. En ja, het is dik in orde, maar toch net iets minder dan die heerlijke Trogon Lodge, we moeten streng zijn. Het eten is OK, maar een buffet is niet hetzelfde als de creatieve keuken van Trogon, en de eveneens in hout uitgevoerde kamers zijn ruim en proper, maar niet zo gezellig als die van Trogon (en waar is de warmwaterkruik voor onze begerige voeten?). Maar goed, alles kan beter, behalve de Trogon Lodge, en met de happy hour-regeling van de bar (twee voor de prijs van 1, in ons geval twee caipirinhas) kunnen we ons ten zeerste verzoenen.
Wat kan je hier nog allemaal doen, afgezien van birdwatching? Paardrijden, maar dat sparen we op tot Colombia. Je met een jeep van het hotel naar grote hoogte laten brengen, om dan 5 uur terug zelf naar beneden te stommelen (te ambitieus voor gepensioneerden). Kijken naar de forelvissers aan de rivier, wat we even doen. En wandelen natuurlijk. Gisterennamiddag beliepen we het Canto de las Aves-pad (W35, 2 uur, toch met een uitbreiding naar het observation deck) en vanmorgen opteerden we voor La Quebrada (W36, ook 2 uur), die ons weer aan dat observatieplatform afleverde. Allebei groene symfonieën van wandelingen, met her en der wilde plantengroei (of champignons die zich meester maken van omgevallen bomen) maar geen muggen, want die geven verstek op 2500 meter (er zijn wel vervelende vliegjes die voor je ogen dartelen, maar zij steken niet). Verwacht weliswaar geen staalblauwe luchten, dit is een nevelwoud en dat zie je ook op het observation deck waar de wolken het panorama deels versluieren. Verwacht wel, vlak voor je kamer, kolibries die de nectar van de bloemen komen opdrinken, maar zij bewegen zich dermate schichtig dat je er niet moet over dromen ze te kunnen fotograferen. Datzelfde spektakel, maar met een lichtjes andere vogelsoort, zien we ook vanop het balkon van onze nieuwe kamer in San Vito, dat we na een rit van een kleine 4 uur rond 16 hr pm bereikten. Een rit met veel hoogteverschillen en temperatuurschommelingen, van 3300 meter (12 graden) tot 300 meter (32 graden). San Vito ligt in de Coto Brus-vallei, en Casa Botania, onze B&B voor twee nachten daar net buiten, op een hoogte van 1200 meter (23 graden, maar afkoelend s avonds). Maar daarover meer in onze blog van morgen.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
