 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 24-12-2019 |
 AMERIKA 2019: San Antonio, TX (1): The Alamo & Riverfront Walk |
Zuid-Texas, waar het in de winter vanaf de late voormiddag 21 graden is, en pas na 8 hr pm serieus afkoelt, dat is een Belgische zomer in de winter, prima zo. San Antonio is hier de belangrijkste plaats en ze is niet arm aan statige gebouwen die je overal in de USA kan zien. Maar ze heeft The Alamo, en dat is een heilige plek voor Amerikaanse patriotten. Lees het tekstbordje zelf maar. Spaanse missies kan je in California nog veel meer vinden (hier zijn er nog 5, de andere 4 buiten de stad bekijken we morgen met de auto), maar in 1836 werd alhier geschiedenis geschreven. Een beetje daarvoor eigenlijk al, en twee Napoleons spelen er de hoofdrol in. De echte verzwakte het Spaanse rijk dermate dat overal in de overzeese kolonies revoluties uitbraken zodat rond 1820 Spanje zowat al haar Amerikaanse bezittingen kwijtraakte. Enter Mexico, en die dachten eerst een goede beslissing te nemen door werklustige Amerikaanse kolonisten aan te moedigen naar het lege Texas te komen. En ze kwamen, aangetrokken door de veel lagere grondbelasting dan in de USA. Zoveel dat Mexico nu maatregelen verzon om verdere immigratie tegen te gaan. Niettemin verliep de samenwerking met de gringos aanvankelijk goed, want het jonge Mexico was ook een federaal land, dat voldoende ademruimte bood voor lokale initiatieven. Dat veranderde toen de centralisten, olv dictator Santa Anna (die zichzelf de Napoleon van The Americas noemde, daar heb je Napoleon nr 2), de macht in handen kregen in Mexico. De vrijheid van de Texaanse kolonisten werd ernstig aangetast, en daar kwamen revoltes van, en een bezetting van een deel van het grondgebied. Santa Anna liet niet met zich spotten en kwam met een leger op San Antonio af. Geen genade! Amper 200 kolonisten, waaronder bekende lui als pelsenjager Davy Crockett en messentrekker James Bowie (van het gelijknamige mes), trokken zich terug in The Alamo, dat na enkele weken beleg bestormd werd door een leger van 6000 Mexicanen. Tweemaal raden wie won. Santa Anna liet alle overlevenden executeren en verbranden (de vrouwen en kinderen liet hij wel vrij, to tell The Tale), maar enkele weken later werd hij zelf in een hinderlaag gelokt in San Jacinto en verpletterend verslagen door het leger van Sam Houston. Santa Anna werd gevangen genomen en weer eens bleek dat dictators eens in hechtenis altijd een ferm toontje lager zingen: om het vege lijf te redden tekende Santa Anna een document dat de onafhankelijkheid van Texas bezegelde. En zo komt Texas aan zijn bijnaam LONE STAR. Maar na 10 jaar besloot het toch toe te treden tot de Verenigde Staten, want als kleine staat geprangd tussen USA en een wraakzuchtig Mexico, dat het document van Santa Anna nooit erkend had, leek het risico op malheuren te groot. Goed gekozen. In 1848 brak de Mexicaans-Amerikaanse oorlog uit (handig uitgelokt door het veel sterkere Amerika) die Mexico niet alleen definitief Texas afhandig maakte, maar ook New Mexico, Arizona en California. Zoals president Porfirio Diaz (overigens ook een dictator) later verzuchtte: Arm Mexico, ver van God en veel te dicht bij Amerika. En die had dan nog geen weet van Trump! Aan standbeelden van vechtjassen alleszins geen gebrek in San Antonio. Zelfs Teddy Roosevelt is er bij. Die leefde natuurlijk veel later, maar was in 1898 ook in San Antonio, om de strategie van de Spaans-Amerikaanse oorlog te bespreken, die de USA de huidige gemenebesten Puerto Rico en Guam zou opleveren. En ook de Filipijnen en Cuba, maar die raakten de yankees later weer kwijt.
Genoeg geschiedenis. De Mexicanen wreken zich trouwens nu, want de helft van wat je in deze stad ziet rondlopen zijn Mexicanen, de grens ligt 2 uur rijden van hier. Wat afgezien van The Alamo San Antonio extra-speciaal maakt is haar riverfront. Geweldig wat de stad daarvan gemaakt heeft, daar kan Antwerpen nog eens een puntje aan zuigen. Downtown restaurants en terrasjes zat, al dan niet voorzien van Mexicaanse orkestjes, en water dat tot in het binnenwerk van sommige hotels reikt, zoals in de poshy Hyatt Regency. En fraaie fonteinen, en overal typische boten die de rivier afvaren. Wij varen niet mee, omdat we meer zin hebben in een wandeling, maar grappig momentje als we een schipper op een voorbijvarende schuit horen vragen aan zijn publiek: Do we have any veterans on board? Ja, de strijdkrachten staan in hoog aanzien in Amerika, en zeker in Texas. Ja, roepen wij in een frivole bui vanaf de kant, hier! Niet gelogen hé, we zijn toch in het leger geweest waar we op heldhaftige wijze onze schrijfmachine als dactylo verdedigden tegen de Russen. Meteen begint heel die boot te applaudisseren voor The Passenger, leuk. Waarop we downtown uitwandelen naast de rivier, en dan wordt het meteen rustiger. Maar niet minder mooi, vast niet.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
