 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 21-12-2019 |
 AMERIKA 2019: Marfa, TX (3 en slot), Public art en snelwegpoezie |
Hebben we al gezegd dat je in Marfa uitstekend kan eten? Zoals in ons ontbijtstekje, El Camino Café, heel origineel ingericht, en met jazzmuziek op de achtergrond (van een antieke platendraaier, smakelijk!). Wel slecht nieuws voor verstokte viseters, waartoe wij deze reis ook hoofdzakelijk behoren. Maar we zijn flexibel en in Texas eet je Mexicaans, of anders varken of steak, en met name The beef is bijzonder goed, net als de crème brulee. In restaurant La Venture toch, waar we tweemaal dineren.
Maar je bent in Marfa voor de kunst, en Public art is er ook, pal naast de hoofdweg. We parkeren onze witte sportieve Nissan Altima over een merkwaardige installatie van een ondernemende rancher, die zeker Hollywoodambities heeft. Er staat zelfs een muziekinstallatie die Country and Western speelt, heel de dag door. De runderen zullen hier nog al swingen! En intussen dendert om het uur een bloktrein met containers voorbij, richting westkust (die trein rijdt overigens midden door Marfa). Echte kunst is er langs de Highway ook, al moet je daarvoor wel 40 minuten US 90 volgen. Daar staat, eenzaam in de woestijn, Prada Marfa, effectief een Prada shop en een geintje van de vrolijke Scandinavische flurken Elmgreen & Dragset. De eerste dag na de installatie in 2005 werd de winkel meteen opengebroken en leeggeroofd, sindsdien staat er een camera op het dak. Alleszins een leuk statement van onze favoriete holebis, want wat kan de zin zijn van een dure luxemerkenwinkel in de leegte, en een commissie van het hippe Ballroom Marfa, die in de stad ook een galerie heeft. Daarin deze winter twee installaties van de Braziliaanse Solange Pessoa, maar zo bijzonder vinden wij dat toch niet, ook al is er naar verluidt een relatie met het West-Texaanse landschap. En de moderne kunst in de AYN Foundation staat ons nog minder aan (van een Mexicaanse lelijkerd en van Andy Warhol, maar het betreft zijn minabele Laatste Avondmaalreeks, die we elders al eens zagen). Nu, dat geeft niet, we zagen met Donald Judd in drie schuifjes en Dan Flavin hoogwaardige kunst genoeg in dat merkwaardige Marfa. Het is nog maar 3 hr pm en we kunnen pas om 5 hr pm dineren, dus installeren we ons op een zonnige bank met Doctorows Ragtime (zeeeer goed, zij het niks te maken met Texas). En lopen nog eens dat gerechtsgebouw binnen, want daar is een WC. Waarbij we ineens opmerken dat die ronde balustrade net zo goed een kunstwerk van Donald Judd had kunnen zijn, of beginnen we nu te hallucineren en overal Judd-structuren te zien? Niets mis met de zonsondergang aan de spoorweg in de stad, en The Passenger op naar verdere avonturen. Alleen vragen we ons af wanneer we nog eens een kundige fotograaf gaan tegenkomen (te veel lucht, oen!).
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
