 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 21-12-2019 |
 AMERIKA 2019: Marfa, TX (2), Chinati Foundation |
Donald Judd, hij weer, stond ook aan de basis van de Chinati Foundation, die in 1987 opende, en wel op de terreinen van Fort Russell, een voormalige legerbasis tot en met WO2. In de grote barakken, die Judd aanpaste qua dak en vensters, zie je nog Duitse instructies (Eintritt Verboten!) en dat is te wijten aan het feit dat Duitse krijgsgevangen hier in de tweede Wereldoorlog opgesloten werden (je vraagt je toch af welke, de moffen waren toch niet actief aan de grens tussen Amerika en Mexico? Of bracht men ze van Europa naar hier, nee toch?). U moet ons maar op ons woord geloven want zoals we al wisten mag er binnen niet gefotografeerd worden, men is er als de dood voor dat er schade zou verwekt worden aan de 100 boxen uit Mil aluminium die Judd hier in twee loodsen opstelde (sommigen zijn sowieso beschadigd, door het transport van Connecticut naar Marfa, Mil Alu is heel kwetsbaar materiaal, maar reflecteert meer dan gewoon aluminium). Niet zo erg hoor, want je mag wel van buiten naar binnen fotograferen. Dat verwekt dan wel nog meer reflectie, maar daar het Judd toch al om reflectie te doen was, cfr zijn materiaalkeuze, lijkt ons dat veroorloofd. Inclusief zelfs een passengerskop. Je moet natuurlijk een fan van minimalisme zijn, maar wij vinden deze ruimtes geweldig. Alle boxen hebben dezelfde buitenafmetingen, maar van binnen zijn ze allemaal anders. Zoals stenen in de natuur. Om het verband tussen Judds kunst en de natuur beter naar waarde te schatten, kan je buiten ook een vijftiental betonnen constructies van Judd bekijken, die een heel subtiele band met de omliggende woestijn aangaan. Ja, minimalisme en natuur, 1 strijd, niet enkel voor Agnes Martin (zen) en Ellsworth Kelly, maar ook voor Judd.
En ook voor Dan Flavin. Je hebt hier eveneens een aparte reuzeninstallatie van Robert Irwin, helaas gesloten vandaag (Chinati huldigt erg vreemde openingsuren, die verschillend zijn per gebouwenreeks), maar het is toch de lichtmeester die hier naast zijn vriend Judd vooral de dienst uitmaakt (al heeft Chinati op een ander adres ook een grote John Chamberlain-hangar, maar geen haar op ons kortgeknipte hoofd dat eraan denkt daar apart voor te betalen, want wij hebben een hekel aan die destructieve plaatslager). Ook in de zes kleine loodsen die werk van Flavin bevatten mag je officieel niet fotograferen (absurd!), maar omdat er geen suppoosten in alle loodsen staan (besparingen?) en wij niet van het type zijn dat stopt voor een rood licht in de woestijn, kunnen we hier onze gangen gaan. Heeeel knap werk van Flavin, wat doe je al niet voor een vriend die zijn dochter Flavin doopte. En eigenlijk in het echt nog stukken knapper dan wat een I-pad camera kan weergeven. Denk ook niet dat het zomaar wat lichtbuizen zijn. Als je de hele reeks doorloopt besef je dat er een links/rechts structuur in de opeenvolging van al die schuine lampen zit, net als in het kleurgebruik. Zoals in de kosmos misschien, al heeft Flavin volgens ons toch minder binding met de natuur dan vele van zijn minimalistische bloedbroeders. Anderzijds: Marfa staat ook bekend voor de zogenaamde Marfa Lights, vreemde lichtbundels die volgens vele observators van buitenaardse oorsprong zouden zijn. Tuurlijk niet, wetenschappers bogen zich over het verschijnsel en kwamen tot de conclusie dat het met de concentratie van koplampenlicht op Highway 90 te maken had. Daar spreekt tegenover dat het fenomeen pas in 1983 voor de eerste maal werd waargenomen. Een geintje van Flavin, toen nog volop actief?
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
