 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 25-11-2019 |
 AMERIKA 2019: New Orleans (9): Edgar Degas House en Micaela de Pontalba House |
Eigenlijk wonen wij toch in een voorname en makkelijke buurt. We kunnen de auto altijd voor de deur van het Degas House parkeren, en om de hoek is de Griekse ambassade en nog een ander schilderhuis, dat van de Joan Mitchell Foundation (niet bezoekbaar, wordt ter beschikking gesteld van artiesten in residence). Zaterdagmorgen regende het even, dat was een goed moment om de twee uur lange House Tour van het Degas-pand te nemen. Wat kwam Degas hier doen? Zijn familie langs moederskant bezoeken, op vraag van zijn jongere broer René, die zaken deed in Louisiana. Zie de tekst op het uitlegbordje. Degas verbleef in dit eigenste huis (dat toen veel groter was, het werd later in twee gekapt) en vervaardigde er 18 doeken, maar hij was ontgoocheld over het harde licht in New Orleans, dat hem belette buiten te schilderen (Degas had een genetische oogziekte, zijn schoonzus was helemaal blind). Daar kunnen we inkomen, het licht IS hier harder dan in Europa, maar van zijn commentaar over de te hoge temperatuur begrijpen we niet veel. De schilder verbleef hier immers van november tot maart, en wij hebben nu wel zelf 1 dag van 25 graden gehad, maar warmer wordt het toch niet in de winter (in de zomer is het in Nola wel schier ondraaglijk heet, met een vochtigheidsgraad van bijna 100 percent). De Tour wordt gegeven door een achternicht van Degas, enfin, het is een Musson natuurlijk, want de kinderen van René Degas werden geadopteerd door de schoonfamilie, omdat schoon Reneke zijn blinde vrouw Estelle, die hij wellicht voor haar geld had gehuwd, kort na het bezoek van Edgar liet zitten om weg te lopen met....de buurvrouw. Shame and scandal in The family! De Mussons wilden niks meer weten van de familie Degas, al kon Edgar, die zelf een aantal jaar om dezelfde reden niet meer met zijn broer sprak, er ook niets aan doen. Hij had ook andere sores, want kort na zijn terugkeer in Parijs ging de bank van zijn net gestorven vader failliet en moest Edgar de schulden afbetalen. Gedaan met de onbekommerde rijkdom van zijn jeugd, het kostte Edgar tien jaar en heel veel populaire ballerinadoekjes om alle schuld te delgen (overigens was het faillissement van de bank ten dele te wijten aan het feit dat Degas vader, op aanraden van de Mussons en René, bonds had gekocht van het Confederale leger, maar die waren natuurlijk waardeloos na de burgeroorlog. Interessante geschiedenis, en Jonie, de gidse, maakt aannemelijk dat Degas in Nola het impressionisme ontdekte (of die manier van schilderen dan toch, want de naam bestond natuurlijk nog niet). De schilder zou onmiddellijk na zijn terugkeer in Parijs met Monet en anderen een genootschap oprichten, dat de eerste impressionistische tentoonstellingen zou organiseren. Wel jammer dat je in de kamers niet mag fotograferen - maar dat mogen we uiteraard wel in onze eigen kamer, die vroeger door William Bell (een business associate van de Mussons, die als Engelsman de contacten met katoen-wereldhoofdstad Manchester had) werd bewoond. Onze kamer is die boven de trap (wat een gesleur met de koffer!), en boven de zaal waar de House Tour begint met een inhoudelijk goed gestoffeerde video. Dit huis, indien je niet van de B&B faciliteiten gebruik maakt, wordt overigens vooral bezocht door gezworen fans van het impressionisme (Degas is ook de enige schilder van dat clubje die ooit Amerika bezocht). Dat hebben we al eerder gemerkt aan de ontbijttafel, en vandaag bestaat ons gezelschap uit Igor en Natasja, een Oekraïens/Russisch koppel dat in Atlanta woont. Merkwaardige lui (Igor is dokter), die veel afweten van kunst en ook al in België hebben rondgezworven. En Never Trumpers zijn, al moeten ze van Poetin en de corrupte bewindslui van Oekraïne ook niets hebben.
Waar je overigens wel mag fotograferen is in het Micaela de Pontalba House in The French Quarter. De Mussons waren rijk, maar deze dame was nog veel rijker, ze was de enige dochter van een Spaanse markies die in het Franse kwartier tijdens het Spaanse bewind zowel de kerk als het Cabildo en het Presbytere financierde. En het huis voor zijn dochter, dat achter de rode baksteengevel schuilgaat. Deze Micaela kende een bewogen leven. Op haar 16 werd ze uitgehuwelijkt aan een Franse creool, waarmee ze naar het kasteel van haar schoonfamilie trok in Frankrijk. Maar het was een ongelukkig huwelijk, en haar eigen schoonvader stond haar zelfs naar het leven (vier schoten overleefde Micaela, waarna schoonpapa zelfmoord pleegde, de sukkel). Na de dood van haar man kwam ze even terug naar New Orleans om haar bezittingen te ordenen en net als haar vader te investeren in de verfraaiing van de stad (ofschoon die inmiddels al lang Amerikaans was geworden). Daarna ging de oude dame terug naar Frankrijk, waar ze in Parijs een huis liet bouwen dat nog altijd bestaat - meer zelfs, dat nu de Amerikaanse ambassade is. Straffe madam, interessant bezoek. Toch zijn we altijd blij terug op onze eigen stek te komen. In de duisternis ziet het Degas huis er overigens ineens nogal gothic uit, maar dat geldt voor vele plekken in Nola. Napeinzen over de ironie van de geschiedenis mag ook: de Mussons deden er alles aan de Degas uit hun familiestamboom te schrappen na het schandaal met René en dit is uiteraard altijd het huis van de Mussons geweest, maar het heet nu wel het Degas House, op grond van de reputatie van de schilder. Kunst-leven: 5-0.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
