 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 21-11-2019 |
 AMERIKA 2019: New Orleans (4): City Park, Sculpture Garden |
We dachten dat we met Storm King Art Centre in de staat New York het beste terzake hadden gezien, maar de Sculpture Garden van het NONA is evenzeer een pareltje, en doet ons Middelheim alweer royaal de broek af. Zoals foto 1 aantoont zijn er niet eens beeldhouwwerken nodig om gecharmeerd te worden door deze prachtige plek (die je natuurlijk bij zonnig weer moet zien), maar goed, hierbij nog eens een persoonlijke Top 15 van de werken die ons het meest aanspraken en allen tegemoetkomen aan onze visie op kunst, die, al zeggen we het zelf, nogal wat volwassener is dan die van NVA-er Peter De Roover, die we enkele dagen geleden op De Afspraak hoorden bazelen over schoonheid in Kunst, iets waar de linkse cultuurkerk in Vlaanderen zijns inziens te weinig aandacht aan schonk. Arm Vlaanderen!
Foto 2: Karma van Do-Ho-Suh. Ècht wel onze chouchou Koreaan geworden, deze man die afgelopen lente ook in Museum VOORLINDEN te Wassenaar aan het feest was. Yep, je Karma draag je mee zolang je leeft, het is je privé-huis.
Foto 3: Anish Kapoor met een van zijn mysterieuze structuren. Bekend, maar hier zo knap opgesteld dat het tuig wel het omliggende bos lijkt te verzwelgen. Een perceptie-oefening.
Foto 4: Larry Bell, een van die knappe Californische jongens die zo mooi met het licht kan spelen. La vie en Rose!
Foto 5,6 en 7: het Mirror Labyrinth van Jeppe Hein. Ook al dikwijls gezien, maar hier komt het helemaal tot zijn recht, en wel dermate dat E er drie fotos van posten. Danish Dynamite, leuk voor de kids, maar op zich ook een perceptie-oefening uiteraard. Net als:
Foto 8: Tony Craggs loper, zie hem wervelen, en net als, binnen in het sculptuurpaviljoen:
Foto 9: The hinged view van Olafur Eliasson. Niet echt te fotograferen want het werk verandert naarmate je perspectief verandert, daarom heet het zoals het heet. Gemaakt net na de vorige Amerikaanse verkiezingen, misschien is het geen toeval.
Foto 10: Mississippi meanders, een brugtekening van Elyn Zimmerman. Mooi in situ-werk.
Foto 11: Louise Bourgeois. Ja, haar moederspinnen zijn de De 4 Seizoenen van de beeldhouwkunst, maar deze joekel is bijzonder goed opgesteld onder die boom. Klaar om aan te vallen, maar ook zichzelf verschuilend, bescherming zoekend, en zo dubbel was het thematisch voor Bourgeois ook.
Foto 12: Helemaal een one trick pony is onze vriend Jaume Plensa maar dit is een van de betere koppen uit een lange reeks. Het heet Overflow en ja, deze man lijdt aan een teveel aan letters/inhoud.
Foto 13: wij zijn doorgaans geen fan van de vergroters Claes Oldenburg & Coosje Van Bruggen, maar deze hoeknagel maakt indruk. Om het huis van een reus vast te maken!
Foto 14: La poetesse van Ossip Zadkine. Een beetje klassieker mag ook, zo mooi gebeeldhouwd dit is!
Foto 15: een memoriaal voor weerstanders van Arnaldo Pomodoro. Spannend en knap opgesteld in een verzonken stuk land onder een dreigende boom.
Foto 16: Fernando Botero, die mag er altijd bij, en kan niet verdacht worden van een gebrek aan humor.
Foto 17: William Zorach, een Amerikaan van Litouwse afkomst. Zoals Zadkine knappe klassieke beeldhouwkunst, een moeder met kind op heterdaad betrapt, en hoe goed opgesteld weer.
Foto 18: de bankzitters van George Segal, die we ook wel een one trick pony vinden, maar met The Passenger ernaast wint het geheel meteen aan kracht nietwaar.
En dan vonden we niet eens plaats voor erkende grote namen als Henry Moore en Barbara Hepworth, ja, het is hier een feestje hoor. Twee uur doorgebracht in deze lusthof, en zeven uur in totaal in het City Park, een plek waar New Orleans nu eens niet swingt, maar die je toch zeker niet mag overslagen als je hier een week woont.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
