 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 16-11-2019 |
 AMERIKA 2019: Nottoway Plantation & Baton Rouge Louisiana State Capitol |
Een daad van nostalgie: net zoals in 2006 een nacht doorbrengen in Nottoway Plantation. Weliswaar gisteren aangekomen in de regen, maar nu zijn zonnige dagen en steeds hogere temperaturen (eindelijk!) aan de orde, zodat we s morgens nog wat blijven rondwandelen op het domein. Nottoway was het droomhuis van Mr. Randolph van Virginia, die in Louisiana eerst succesrijk was met katoen, en daarna overschakelde naar nog lucratievere suikerwinning. Dan heb je een huisje verdiend, maar toen kwam de burgeroorlog. Randolph was tegen, omdat hij terecht niet geloofde dat het zuiden een oorlog tegen het geïndustrialiseerde noorden kon winnen, maar toen Louisiana zich bij de Secessie aansloot wilde hij niet achterblijven en steunde de Confederals met hart en ziel, en 3 zonen in de strijd, waarvan 1 overleed. Randolph kwam in nauwe schoentjes en moest naar Texas verhuizen om zaken te kunnen blijven doen, terwijl zijn vrouw en een paar dochters achterbleven op Nottoway teneinde te vermijden dat het domein in beslag zou worden genomen door The Union. Moedige dames! Het lukte ook, maar na de oorlog moest Randolph persoonlijk op bedevaart naar Washington DC om gratie af te smeken van de nieuwe president Andrew Johnson. Die kreeg hij, na betaling van een hoge belasting. Dit alles komen we te weten in een aardig filmpje in het Movie Theatre (was dat er in 2006 ook al? Kunnen we ons niet herinneren). Maar misschien nog het meest herinnerenswaardig aan Nottoway: de schitterende eikenbomen, wat een joekels (we zullen er komende maandag vast nog zien als we nog een paar plantages aandoen als laatste stop voor New Orleans).
De hoofdstad van Louisiana is Baton Rouge, zo genoemd omdat de eerste Franse kolonisten hier een rode totempaal zagen staan, ter afbakening van het jachtgebied van een Indianenstam. Geen interessante stad, maar toch voorzien van een mooie moderne kerk met heel aardige glasramen. Die zijn we maar per toeval tegengekomen, onze bestemming was het Louisiana State Capitol, een art deco-toren met een panoramisch terras, waar je van een fraai uitzicht kan genieten. Zeker even interessant is echter de statige lobby, voorzien van murals met de Godin van de wijsheid bovenaan, die de kamerleden en senatoren van de staat moet bijstaan. Twee boeiende figuren hier. Het standbeeld is van Jean Baptiste Le Moyne, sieur de Bienville, de eerste gouverneur van Frans Louisiana in de eerste helft van de 18de eeuw. Die mens had het niet onder de markt, want toen hij meer kolonisten vroeg stuurde Frankrijk hem eerst edellieden die te lui waren om te werken of te dom om te helpen donderen en daarna een stelletje rifraf, tuig van de richel zeg maar, waarmee hij ook niets kon aanvangen. Bienville stopte er uiteindelijk mee in 1743 en zou Frankrijk nooit meer verlaten. De andere hoofdfiguur is Huey Long (1893-1935), een populist avant la lettre die de meest flamboyante gouverneur van Louisiana was. Hij was de Donald Trump van zijn tijd, die oppositie voerde tegen Roosevelt, zelf president wou worden (hij schreef zelfs een boek waarin hij zichzelf als president opvoerde) en een boontje had voor de law and order die Mussolini in Italië klaarmaakte. En dus werd hij gehaat door velen, al kon het volk hem wel hebben (dit gebouw werd overigens onder zijn bewind gebouwd). En dus ook vermoord, in 1935. Maar door wie? Officieel door een dokter Weiss, die meteen door Longs maffia-lijfwachten (want Long vertrouwde zijn eigen politie niet) werd neergeschoten (32 keer, om zeker te zijn!). Dat is de officiële versie, maar er bestaan ook talloze samenzweringstheorieen, zoals dat steeds het geval is met moorden op hooggeplaatsten in Amerika. Eentje vermeldt zelfs Roosevelt als opdrachtgever van de moord, allez, zo een brave mens! Ze worden ons opgedist door een werkelijk fantastisch leuke gids, een showman van de eerste orde, very entertaining! Ja, we zijn blij dat we een paar uur in Baton Rouge hebben doorgebracht.
Maar nu zitten we voor 3 nachten in Breaux Bridge, centrum van de Bayou met Creoolse en Cajun-inslag. Waarover meer de komende 2 dagen. Voorlopig volstaan we met een goed eetmaal, de nationale schotel crawfish voorafgegaan door gator bites. Wel ja, het mag al eens omgekeerd zijn dan in: Polk Salad Annie, The Gators ate your granny (natuurlijk ook een song die niet ontbreekt op Southern Passenger!).
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
