KL (1): van oud naar nieuw via de Lake Gardens en Thean Hou Temple.
31/12: haha, vanmorgen zien we, redelijk uitgeslapen, wel een zonnig KL voor onze neus. Naar die waterplas rechts boven foto 1 willen we wandelen, dat ziet er niet ver uit, en we kunnen een eerste stop maken in het National Museum Negara, volgens onze hotelconcierge slechts 15 minuten wandelen, hij legt uit welke richting we uitmoeten. Klopt als een bus, en daar is het museum al (foto 2), maar verhip, hoe komen we nu die snelweg over? Beetje zoeken, maar tenslotte vinden we een underpass via de parking van een hotel, beetje ingewikkeld maar ons vorig leven als spoorzoeker komt ons van pas. Het museum ziet er van binnen heel voornaam uit (dure vloertegels, een geschenk van Pakistan) en vertelt op licht-oubollige wijze heel de oude en moderne geschiedenis van Maleisië, dat natuurlijk nog maar sinds 1957 een land is. Daarvoor: sultanaten, waaronder een glorierijk in de 15de eeuw, koloniale heersers (Portugal, Nederland en tenslotte Engeland), een Japanse bezetting (waarvan vooral de Chinese bevolking, 25% van het totaal, te lijden had). Daarna: een multi-etnische staat, gesticht door de wijze vader des vaderlands Tunku Abdul Rahman. Zijn Alliance Party verenigde Maleiers, Chinezen en Indiërs (nog een belangrijke minderheid), maar kwam na 7 jaar in conflict met de leidende partij van Singapore. Raciale conflicten of een burgeroorlog dreigden en wat deed deze man? De afscheiding van Singapore bepleiten in het belang van de vrede, en zo geschiedde in 1965. Zou het Israël op ideeën kunnen brengen? Tsja, vergeet het, zionisten denken zo niet, en doen ze dat uiteindelijk wel (Rabin) worden ze vermoord. Verdienstelijk museum dus, maar weinig eye candy, des te meer tekst. We worden nu al moe van het geslenter en de dag is nog jong. Reden ze hier nog maar met riksjas rond, zoals op foto 4.
Volgens onze gids kan je van dit museum met een brug (over weer zon snelweg) naar de Lake Gardens. Klopt, maar de roltrap is kapot, we bevinden ons precies weer in Antwerpen. Grrr, vermoeiend. Deze wijk met veel groen werd in feite geconcipieerd door de elitaire Engelsen, die hun ondergeschikten in de stoffige stad achterlieten. Er zijn nog steeds veel ontspanningsmogelijkheden, zoals een poshy planetarium (foto 5), maar dat laten we links liggen. Liever naar het Bird Park, zoals het een Oostvogel betaamt. De dieren hebben hier veel plek en zijn duidelijk gewend aan mensen, zodat je ze van dichtbij kan fotograferen. Wij hebben het voor die show-pelikaan en die uil met een lijf dat van boomschors lijkt gemaakt, of anders heeft hij zijn pyjama al aan. Er zijn ook artificiële watervallen en een foto-opportuniteit voor mensen die graag met vogels op hun lijf zitten, wat wil je nog meer.
Nog een museum willen wij, kwestie van airco te verwerven, want hot hot hot buiten, en dorstig ben je altijd, ook al hebben we een gezinsfles water gedronken voor ons vogelbezoek. In de buurt ligt het Islamic Arts Museum, we vinden het met enige moeite (slechte bewegwijzering!), maar hè, het is gesloten, wat niet normaal is (hun sluitingsdag is maandag). Gelukkig ligt ernaast nog een ander museum, en dat is een verrassende meevaller, en nog gratis ook: het Royal Malaysian Police Museum. Merkwaardige binnenhal (foto 12), maar ja, de politie had hier wel een en ander te stellen. Vooral met de communisten, die van 1950 tot 1985 sporadisch terreur zaaiden - naast tweedracht in de hand werkten tussen Maleiers en Chinezen. Ergo staat de politie, meer dan het leger, hier hoog in aanzien en je komt hier werkelijk alles over de Maleisische flik (en vrouwelijke flik!) te weten. Inclusief zijn/haar vervoermiddelen. Motosikal, geen moeilijke taal hé, dat Maleisisch? (Een verbastering van het Engels uiteraard).
We moeten terug naar het hotel, waar we vroeg wensen te eten om daarna met de metro naar KLCC park te tuffen, kwestie van in t-shirt eens een nieuwjaarsvuurwerk te zien. Loopt anders af. Alle restaurants van de Hilton blijken een speciaal nieuwjaarsbuffet in petto te hebben, maar in het grootste kunnen wij er nog net bij, al hebben we geen reservatie. We weigeren een gek hoedje op te zetten, een bezoek van de kerstman (hier vergezeld van een kerstvrouw, wat zijn dat voor manieren) kunnen we wel gedogen. Prima eten overigens, maar drinken a volonte is niet meer aan ons besteed: na afloop, om 9 uur, zoeken we een beetje duizelig onze kamer op. Even rusten voor het vuurwerk! Ja, goed idee, maar als we onze ogen terug opendoen blijkt het al half twee s nachts! Maar ja, iedereen weet toch dat die Maleiers van vuurwerk niets afweten en men had ons gewaarschuwd voor zakkenrollers, dus maybe for the better.
1/1/2024: Rustdag in de ronde, nu al. Iets doen we toch: naar KL Central, het verkeersknooppunt onder ons hotel lopen, om ons een Touch and Go-kaart aan te schaffen, die we voor elke vorm van openbaar vervoer in de Klang Valley kunnen gebruiken (je kan ze bijvullen als het bedrag bijna op is - afgekeken van de Londense Oyster Card). Moeten we toch meteen uitproberen: 1 stop met de Monorail en we zouden dicht bij de mooiste boeddha-tempel moeten uitkomen. Ja, maar eerst moet je de juiste lijn vinden (wat een verwarring in dit reuzengrote station! Een kat vindt er haar jongen niet terug). Gelukt, maar het blijkt van die light rail-stop toch nog een half uur lopen te zijn naar de Thean Hou Temple, zo genoemd naar de hemelse moeder, zie ze blinken op de foto. En daarvan een stuk steil omhoog, lieve help! Enfin, we zijn er geraakt. Er wordt hier veel getrouwd - nu wel niet door moslims, denken wij - maar 40% van de bevolking is geen moslim. En op het bovendek kan je uitkijken over een deel van de stad (het tweede gebouw van links is onze Hilton, maar waag het niet deze excursie helemaal te voet te ondernemen, de rechtse speer in de lucht is de lokale Burj Khalifa, bijna even hoog en pas af). Zoals uit de laatste foto blijkt: oud en nieuw kan je in KL makkelijk in 1 plaatje vangen, zoals wij oud (31/12) en nieuw (1/1) in 1 blog hebben gevangen. Om half twee zijn we al terug in KL SENTRAL (waar het nu nog drukker is dan vanmorgen) en de weg naar boven, Hiltonwaarts (die is wel voorbeeldig aangeduid) kennen we al. Platte rust aan het zwembad op het dakterras! Waar we alweer in slaap vallen. We zullen het maar aan de warmte en niet aan onze leeftijd wijten .
Amsterdam/KL, 13 uur vliegen maar tenminste een rechtstreekse vlucht, die moesten we hebben. En nog wel met een stoel op de eerste economy-rij voor maximale beenruimte (je kan die benen helemaal strekken) - handig voor een nachtvlucht en tegen de bloedklonters, maar veel geslapen hebben we toch niet en bovendien moet afgerekend worden met een paar jengelende tweejarigen, waarom komen die niet met de boot. Maar kom, KLM vliegt tenminste niet meer over Rusland en Oekraïne, zoals in 2017, hoe zou dat komen?
KL vertoont zich in de verwachte gedaante: zwaarbewolkt, regenachtig, maar altijd 30 graden warm. In de voormiddag zullen we de zon wel eens zien zeker, en qua handbagage zullen we best altijd een regenponcho meezeulen (regenjas is te warm). Maar eerst naar ons hotel, de centrale HILTON. Niet van onze gewoonte, zon keten, maar nu was het handig: de HILTON bevindt zich pal boven het transportknooppunt KL SENTRAL, en die laatste plek kan je bereiken vanuit de luchthaven met de KLIA EXPRESS trein, 28 minuten, veel sneller dan met een taxi en goedkoop ook (circa 10 euro). Toevallig zien we buiten SENTRAL Queen bordje: verboden te roken, op straffe van 10000 Ri boete of 2 jaar gevangenis. Meteen maakt Maleisië zijn reputatie van draconische straffenuitdeler waar: dat lokale geldbedrag is meer dan 2000 euro, we mogen dus aannemen dat de lokale gevangenissen goed vol zitten. Stoppen met roken is ook een optie - vrijwel de onze trouwens.
Vriendelijke mensen natuurlijk in de HILTON, waar we om half zes pm arriveren. Verdienstelijk panorama op centraal KL vanuit onze kamer (foto 1 en 2) en van binnen een mooie doorloopstructuur, zoals blijkt uit foto 3. Twee bedden, dat andere is voor Paris Hilton, die naar verluidt wel eens langskomt. En in een van de vele restaurants van het complex een prima steak gegeten, ter versterking. Plus een babbeltje in het Nederlands met een jonge stagiair, die studeert aan de hotelschool van Eindhoven en nu 6 maanden stage loopt in KL. Bon, we zijn hier al thuis, en blijven hier, met een onderbreking voor een tweedaagse excursie, zomaar eventjes 11 nachten. Voor nu: sloapel en tot 1/1.
