Nog een museum willen wij, kwestie van airco te verwerven, want hot hot hot buiten, en dorstig ben je altijd, ook al hebben we een gezinsfles water gedronken voor ons vogelbezoek. In de buurt ligt het Islamic Arts Museum, we vinden het met enige moeite (slechte bewegwijzering!), maar hè, het is gesloten, wat niet normaal is (hun sluitingsdag is maandag).  Gelukkig ligt ernaast nog een ander museum, en dat is een verrassende meevaller, en nog gratis ook:  het Royal Malaysian Police Museum.  Merkwaardige binnenhal (foto 12), maar ja, de politie had hier wel een en ander te stellen. Vooral met de communisten, die van 1950 tot 1985 sporadisch terreur zaaiden - naast tweedracht in de hand werkten tussen Maleiers en Chinezen. Ergo staat de politie, meer dan het leger, hier hoog in aanzien en je komt hier werkelijk alles over de Maleisische flik (en vrouwelijke flik!) te weten. Inclusief zijn/haar vervoermiddelen.  Motosikal, geen moeilijke taal hé, dat Maleisisch? (Een verbastering van het Engels uiteraard).  

We moeten terug naar het hotel, waar we vroeg wensen te eten om daarna met de metro naar KLCC park te tuffen, kwestie van in t-shirt eens een nieuwjaarsvuurwerk te zien. Loopt anders af. Alle restaurants van de Hilton blijken een speciaal nieuwjaarsbuffet in petto te hebben, maar in het grootste kunnen wij er nog net bij, al hebben we geen reservatie. We weigeren een gek hoedje op te zetten, een bezoek van de kerstman (hier vergezeld van een kerstvrouw, wat zijn dat voor manieren) kunnen we wel gedogen. Prima eten overigens, maar drinken a volonte is niet meer aan ons besteed:  na afloop, om 9 uur, zoeken we een beetje duizelig onze kamer op. Even rusten voor het vuurwerk! Ja, goed idee, maar als we onze ogen terug opendoen blijkt het al half twee ‘s nachts!  Maar ja, iedereen weet toch dat die Maleiers van vuurwerk niets afweten en men had ons gewaarschuwd voor zakkenrollers, dus maybe for the better.  

1/1/2024:  Rustdag in de ronde, nu al.  Iets doen we toch: naar KL Central, het verkeersknooppunt onder ons hotel lopen, om ons een Touch and Go-kaart aan te schaffen, die we voor elke vorm van openbaar vervoer in de Klang Valley kunnen gebruiken (je kan ze bijvullen als het bedrag bijna op is - afgekeken van de Londense Oyster Card).  Moeten we toch meteen uitproberen: 1 stop met de Monorail en we zouden dicht bij de mooiste boeddha-tempel moeten uitkomen. Ja, maar eerst moet je de juiste lijn vinden (wat een verwarring in dit reuzengrote station! Een kat vindt er haar jongen niet terug).  Gelukt, maar het blijkt van die light rail-stop toch nog een half uur lopen te zijn naar de Thean Hou Temple, zo genoemd naar de hemelse moeder, zie ze blinken op de foto. En daarvan een stuk steil omhoog, lieve help!  Enfin, we zijn er geraakt. Er wordt hier veel getrouwd - nu wel niet door moslims, denken wij - maar 40% van de bevolking is geen moslim. En op het bovendek kan je uitkijken over een deel van de stad (het tweede gebouw van links is onze Hilton, maar waag het niet deze excursie helemaal te voet te ondernemen, de rechtse speer in de lucht is de lokale Burj Khalifa, bijna even hoog en pas af).  Zoals uit de laatste foto blijkt:  oud en nieuw kan je in KL makkelijk in 1 plaatje vangen, zoals wij oud (31/12) en nieuw (1/1) in 1 blog hebben gevangen.   Om half twee zijn we al terug in KL SENTRAL (waar het nu nog drukker is dan vanmorgen) en de weg naar boven, Hiltonwaarts (die is wel voorbeeldig aangeduid) kennen we al.  Platte rust aan het zwembad op het dakterras!  Waar we alweer in slaap vallen. We zullen het maar aan de warmte en niet aan onze leeftijd wijten….