De eindronde is afgelopen, het verdict is erg zwaar, 0 op 18, geen enkele wedstrijd gewonnen. Soit, volgend jaar beter. Kortrijk won vorig jaar met een eveneens zwaar gehavende ploeg in de eindronde ook geen enkele wedstrijd en dit jaar speelden ze los kampioen. Zo zie je maar.

Alleszins de sfeer was fantastisch, we zijn echt een trouwe supporterskern van ferme ambiancemakers aan het uitbouwen, langzaam maar zeker. We zijn nog ver af van onderstaande taferelen maar we werken eraan. Want er is maar één plezante compagnie, Leuven is hier 

Het euthanasiedebat opengetrokken


Dr. Erik Willems is huisarts te Linden en een collega van mijn vader. Hij schreef enkele weken geleden een erg ontroerend en helder opiniestuk over euthanasie. Het verscheen ook in De Artsenkrant. Het staat ver af van het extreme 'vrijheid, blijheid'-liberalisme dat de jonge De Clerck en De Gucht (de nieuwe lichting made by's of fils-à-papa van de VLD, je weet wel die partij die pleit voor de meritocratie (beloning op basis van verdiensten)...) belijden. Zij stellen voor om euthanasie ook toe te passen bij minderjarigen en dementerenden. Er bestaat echter geen parlementaire meerderheid voor hun voorstel, enkel de Sp.a steunt het. 


Recht op Waardige Dementie

Onze maatschappij heeft dringend nood aan een vzw ‘Recht op Waardige Dementie’ (RWD) die het  “ons-beschikkingsrecht” centraal stelt in de plaats van het vaak geroemde “zelf-beschikkingsrecht”.

Ik ben 51 jaar, huisarts met speciale interesse voor palliatieve geneeskunde en kom minstens wekelijks in een rusthuis waar ook dementerende patiënten worden verzorgd. Mijn schoonzus werkt als verpleegster in de Wingerd, een verzorgingsinstelling voor dementerende patiënten te Leuven. Ik ben 26 jaar getrouwd met dezelfde schitterende vrouw met wie ik drie kinderen deel en een vierde in Roemenie. Verder ben ik een mens die het onontbeerlijk vindt om graag te zien en graag gezien te worden. Daardoor lig ik vaak in de clinch  met mijn tomeloze hoogmoed, mijn ego, en met een drang om me voortdurend te bewijzen in mijn werk, in mijn hobby’s maar ook in dit artikel.

Bovenal: in mijn familie waart de ziekte dementie rond. Verraderlijk dichtbij zelfs.

Niet moeilijk dan om de polemiek rond de euthanasie van Claus gretig te volgen en nog minder om daar heel concreet over na te denken.

De eerste oefening die ik jaren geleden reeds maakte was een antwoord zoeken voor mezelf op de vrij onschuldige vraag: “Wat moet er later met mijn lichaam gebeuren?”  Liturgie of niet ? Crematie of begraving? Ik hoor die vraag immers dikwijls in mijn praktijk opduiken, vooral in palliatieve settings. Veel mensen vinden het blijkbaar vanzelfsprekend om deze vraag zuiver tot het zelfbeschikkingsrecht te herleiden: ik doe met mijn lijf wat ik wil. Ik vind dat minder evident want ik weet me niet alleen. Ik heb een vrouw die me graag ziet en die ik graag zie. Zij is niet gelovig terwijl ik wel. En toch was het antwoord voor ons beiden eenvoudig: de langstlevende mag naar eigen inzicht handelen op de manier die hem/haar het  minst pijnlijk of meest zinvol zal zijn. Met andere woorden: de liefde heeft het laatste woord en niet het recht op ‘ik wil’.

Ik pleit bij deze dus voor wetten die eerder rekening houden met een ‘ons-beschikkingsrecht’ in de plaats van een ‘zelf-beschikkingsrecht’.

Na deze oefening maak ik de stap naar dementie.

Ik wens waardig dement te kunnen worden. Wat ik hiermee bedoel is dat ik hoop ‘zo liefdevol mogelijk omringd’ dement te kunnen worden. Maar het is niet de verschrikkelijke aftakeling die mij zo zeer afschrikt. Eerder de idee dat mijn vrouw, kinderen, verpleging of zelfs de poetsploeg door omstandigheden van maatschappelijke aard, niet meer bij machte zal kunnen zijn om de relatie tussen mij en hen nog liefdevol te kunnen dragen. Dat ze verplicht zouden worden keuzes te moeten maken waar zij in gewetensnood mee verder moeten leven. Met omstandigheden van maatschappelijke aard bedoel ik op de eerste plaats: een overheid die de zorg voor dementerende patiënten financieel niet meer blijft ondersteunen zoals tot op heden. Met omstandigheden bedoel ik ook de maatschappelijke druk en de selectieve interesse. Drie jaar geleden stierf een terminaal dementerende Gerard Reve zonder euthanasie en toen kon men geen of nauwelijks -laat staan bewonderende- aandacht opbrengen voor die andere keuze dan de huidige aanbeden keuze van Hugo Claus.

Ik denk immers met veel bewondering terug aan een patiënte die op twee maanden tijd zowel haar man als haar moeder ten gevolge van dementie verloor. Haar echtgenoot en moeder stierven beiden waardig, immers moedig bijgestaan door een echtgenote/dochter wiens liefde getuigde van hun blijkbaar liefdevolle relatie van weleer en die het uitgemergelde lichaam en de ‘lege’ geest  van echtgenoot en moeder vervulde met liefde en tederheid.

Laat het duidelijk zijn dat ik het “ons-beschikkingsrecht”  breder invul dan enkel de man-vrouw relatie. Er is natuurlijk een hiërarchie: er zijn ook vaak kinderen. Maar zelfs als er geen vrouw of kinderen meer zijn dan nog is er steeds de verpleging. Als ik merk met hoeveel respect en liefde mijn schoonzus/verpleegster in de Wingerd te Leuven over de dementerende patiënten spreekt en hen steevast als ‘personen’ blijft aanschouwen, hoe zij vaak geniet van hun verrassende, vaak tedere maar ook grappige reacties, ja, dan heeft dit absoluut waarde. Als ik zelfs de poetsvrouw, terwijl zij niet weet dat ik haar observeer, urine zonder verpinken met een glimlach van de grond zie opvegen, dan heeft dit waarde. Alleen al voor deze ogenschijnlijk simpele  waarden kan ik mijn lichaam in ‘leven’ laten want ik zal waardig sterven.

Ik eindig dit betoog zoals ik begon: ik ben een mens en ik onderscheid me grotendeels van een psychopaat doordat ik juist wil liefhebben en geliefd wil worden. Dit veronderstelt per definitie dat mijn ego zo klein en ‘de ander’ zijn plaats zo groot mogelijk moet worden. Ik weiger het om paranoïde te leven en enkel maar in garanties te willen denken en handelen. Ik schuw de naïviteit niet. Het is een welgekomen en efficiënt middel om het ego kleiner te maken. Ik waag het er op: het doet vaak pijn maar het loont. Waardig sterven heeft alles te maken met waardig leven.

Ik vraag enkel aan deze maatschappij dat zij ‘ons’  (in brede zin dan) voldoende ruimte blijft geven om dit alles mogelijk te blijven maken en dat zij angstvallig hierover mag waken als een prioriteit in al haar geledingen: van onderwijs, over  begroting tot wetgeving.

Ik heb in mijn beroep steeds respect gehad voor andersdenkenden: ik bewaar van twee patiënten hun levenstestament van de vzw Recht op Waardig Sterven en ben zelfs hun getuige. Het taboe dat er momenteel echter heerst om het woord ‘liefde’ te gebruiken in dossiers zoals euthanasie en dementie doet me huiveren. De ethicus Vermeersch heeft blijkbaar schrik om met het scheldwoord 'religieus' beladen te worden  terwijl de Kerk, door de mond van bijvoorbeeld broeder Stockman, er niet meer durft over spreken uit schrik om direct in datzelfde verdomhoekje ‘God’ monddood te worden gemaakt. Alsof ‘liefde’  een puur religieus monopolie zou zijn terwijl elke mens, religieus of niet, er dagelijks van of mee leeft.

Al goed dat we Clouseau nog hebben om pretentieloos de liefde te bezingen: vaak in melige bewoordingen (‘ik zie je graag, ik heb je nodig’) maar hun liedjes getuigen van onze fundamentele nood aan liefde die geleerde professoren, politici, journalisten en zelfs priesters heden ten dage vaak niet meer openlijk durven etaleren.

Daarom wordt zo’n VZW blijkbaar een noodzaak: niet als moraal maar als noodzakelijk statement: liefde bestaat nog wel degelijk onder mensen en is in staat de ratio compleet op zijn kop te zetten. Wie denkt nieuwe rationele wetten te moeten maken in deze materie zonder ruime opening te laten voor deze kracht of erger nog: wie denkt een krachtmeting te kunnen aangaan met de liefde, berooft onze maatschappij eerder vroeg dan laat van zijn hoogste ethische goed: het zorg dragen voor de meest kwetsbare mensen in onze maatschappij.

 
Dr. Erik Willems -  huisarts te Linden


Pikant detail: 'Le petit Jean-Jacques' is verkozen tot senator o.a. met behulp van het volledige adressenbestand van de VUB, ook van de oud-leerlingen, een adressenbestand dat normaliter NIET publiek beschikbaar is. Maar ja, logevrienden onder elkaar...


 Dr. Erik Willems: pleit voor het recht op recht op waardige dementie


 Jean-Jacques De Gucht: radicaal liberaal, maar hoe komt die in godsnaam toch aan die VUB-adressenlijsten? 

Naar een Forza Flandria?



Op donderdag 10 november 2005 organiseerden we met onze N-VA-afdeling in Lubbeek een erg druk bijgewoond kopstukkendebat tussen Dewinter, Dedecker en De Wever met als onderwerp: Centrum-rechtse frontvorming: met gekruiste degens of in formatie? De moderator van dienst was Jan Jambon, toen nog kopstuk van de Vlaamse Volksbeweging, nu kamerlid voor N-VA. Het was die avond al duidelijk dat er wel degelijk muziek in zo'n verhaal zit. Als 15 juli totaal flopt en de CD&V gaat toch verder federaal, dan moet ook N-VA hierover durven nadenken. Zeker indien het VB haar vreemdelingenstandpunt herbekijkt.
 
Pikant detail:
1/ De Lubbeekse CD&V heeft ons dit erg kwalijk genomen, meer nog, dit debat heeft er voor gezorgd dat er geen Vlaams kartel kwam in Lubbeek. Het ACW en de KWB waren razend en schakelden hun mannetjes (en vrouwtjes) in om de kartelonderhandelingen die we op dat moment aan het voeren waren (maar die sowieso al stroef verliepen) definitief te kelderen. Resultaat: de CD&V nog maar eens zes jaar op de oppositiebanken en wij behaalden net geen zetel. Grote winnaar van dit trieste verhaal was en is Freddy Vranckx en zijn VLD, nog maar eens zes jaar aan de bak... (moest er immers een Vlaams Kartel geweest zijn in Lubbeek, dan hadden we hoogstwaarschijnlijk de verkiezingen gewonnen en de burgemeester mogen leveren, c.q. de Vlaamsgezinde CD&V'er Koenraad Van Coppenolle). 
2/ Eigenlijk was Bart Brinckman (de auteur van onderstaand stuk) aangekondigd als moderator, hij belde echter af omdat 'dit debat toch nogal politiek gevoelig lag'.



BRON: DE STANDAARD; AUTEUR: BART BRINCKMAN

Aantrekkelijke bruid

WAAROM LIJST DEDECKER EEN KARTEL AFWIJST MET VLAAMS BELANG

Vlaams Belang loopt blauwtje op bij partner die het eerder afwees

Drie weken geleden ontmoette Bruno Valkeniers Jean-Marie Dedecker op een informele manier. De voorzitter van Vlaams Belang deed zijn collega bij Lijst Dedecker een concreet voorstel voor de komende regionale verkiezingen. Zoals Popolo della Libertà van Silvio Berlusconi in Italië samenwerkt met de Lega Nord van Umberto Bossi, zo wilde Valkeniers een samenwerkingsverband starten met Dedecker. Het LDD-kamerlid hield zijn antwoord in beraad. Afgelopen maandag wees het directiecomité van Lijst Dedecker het voorstel unaniem van de hand. Nog voor dat Dedecker kon terugkoppelen met Valkeniers, stond de weigering op de webstek van Knack. Dedecker zat heel verveeld met het lek. Hij vond het weinig netjes en pleitte meteen schuldig. Het lek zat immers bij Lijst Dedecker zelf. Om Valkeniers ter wille te zijn weigerde hij daarom een debat op Terzake. Filip Dewinter mocht dan maar opdraven. Het aanbod van Vlaams Belang wekt weinig verbazing. Met Bruno Valkeniers heeft de partij nog maar enkele maanden een nieuwe voorzitter. Maar het Belang-kamerlid is steeds een voorstander geweest van een Forza Flandria. Deze politieke strategie wil alle Vlaams-nationalistische partijen aan de rechterzijde verenigen. Een potentiële samenwerking van Vlaams Belang, Lijst Dedecker, de N-VA en wat rechtse CD&V'ers zou goed zijn voor meer dan dertig procent van de Vlaamse stemmen. Zo'n formatie heft meteen het isolement (het cordon sanitaire) van Vlaams Belang op. De slogan 'eendracht maakt macht' indachtig kan het nieuwe samenwerkingsverband zwaar wegen aan de onderhandelingstafel. Bij Vlaams Belang spreken ze al een tijd van een 'historische kans'. Zo'n Forza Flandria moet het grote alternatief tegen het geknoei van de traditionele partijen worden, zoals het kartel CD&V/N-VA het alternatief werd voor paars. Op het federale niveau moddert Yves Leterme maar wat aan. De christendemocraat trok met een communautair programma naar de kiezer. Maar hij kan het federaal niveau niet waarmaken. Vlaams Belang hoopt aan deze politieke impasse te verdienen. Enkel een separatistisch discours kan komaf maken met de Belgische ziekte. Met de Franstalige partijen valt geen land te bezeilen. 'De Forza Flandria is geen zwaktebod', benadrukte Valkeniers gisteren. 'We moeten de rangen sluiten, zowel onder nationalisten als onder rechtse partijen. Indien de tijd niet rijp is, dan is dat zo maar.' Hij beklemtoonde dat Vlaams Belang klaar is om op eigen kracht naar de kiezer te trekken. Maar de voorzitter vertelde er niet bij dat zijn partij in 2009 tegen een gegarandeerde nederlaag aankijkt. Bij Vlaams Belang weten ze drommels goed dat het resultaat uit 2004 (24 procent) niet meer te benaderen valt. De veroordeling wegens racisme gaf de partij toen een onverwachte boost. Ook daarom is een samenwerking met Lijst Dedecker welkom. Maar Dedecker geeft niet thuis. De partij wees enkele weken geleden op haar eerste congres elke kartelvorming van de hand. 'Als je een alternatief voor de gevestigde partijen wil zijn, ga je met niemand in kartel', legt Jean-Marie Dedecker uit. LDD voelt zich gesterkt door goede peilingen. De partij voelt zo niet de behoefte om zich eventueel te branden aan een samenwerking met Vlaams Belang. 'Van een lelijk eendje ben ik uitgegroeid tot een mooie zwaan. Ik lijk Sara wel', zei Dedecker. Natuurlijk is er ook wraak mee gemoeid. Begin 2007 onderhandelde Dedecker een eerste keer met Vlaams Belang. Toen al dacht de partij aan een brede samenwerking op rechts. Open VLD en de N-VA hadden Dedecker aan de deur gezet. Een plaats op de lijst van Vlaams Belang leek voor hem een reddingsboei. Maar binnen Vlaams Belang ontstond onenigheid. Tegen de zin van Gerolf Annemans en Filip Dewinter wuifden toenmalig voorzitter Frank Vanhecke, gesteund door Marie-Rose Morel, de komst van de voormalige judocoach hooghartig weg. Enkele maanden later, toen LDD erg succesvol bleek bij de federale verkiezingen, sprak Annemans over een 'gemiste kans'. De nieuwe poging van Valkeniers bewijst alvast de gewijzigde machtsverhoudingen bij Vlaams Belang. Vanhecke is niet langer voorzitter, Morel zit op een zijspoor. Meteen kan het Antwerpse triumviraat Valkeniers-Annemans-Dewinter zijn zin doen. Zij hopen dat het njet van Dedecker niet definitief is. Want de partij blijft bij haar Forza Flandria-gedachte. De nieuwe voorzitter beseft dat 2009 nog te dicht bij is om echt resultaten te boeken. Maar tegen 2011 wil hij toch zijn stempel op de partij drukken. Valkeniers weet dat het imago van Vlaams Belang een struikelblok kan vormen bij de opbouw van een Forza Flandria. Daarom wil hij in de toekomst heel nauwgezet politiek personeel rekruteren. De nieuwe voorzitter wil ook om die reden dat zijn parlementsleden sterker uit de hoek komen. De lijdzaamheid van de uitgebreide Vlaamse fractie is hem een doorn in het oog. Waarom de partij ondertussen de wegens geweldpleging veroordeelde Bart Debie de hand boven het hoofd houdt, blijft in die zin opmerkelijk.

Bart Brinckman leidt de wetstraatredactie Elke dag beantwoordt De Standaard een actuele vraag www.standaard.be/analyse

 Dewinter en Debie: Snapt hij dan niet dat een Forza Flandria onmogelijk blijft zolang hij met zo'n personen dweept?



 Bart Brinckman: erg voorzichtig man
 

Uit Het Laatste Nieuws van vandaag, AUTEUR: BART VANSPAUWEN

Kleinste rotonde van het land moet veiliger»

Linden

De Lubbeekse oppositiepartijen N-VA en VB willen dat de 'kleinste rotonde van het land', aan de dorpskerk Sint-Kwinten in Linden, veiliger wordt gemaakt.

«Het is een 'folieke' van de ontwerper, maar het punt zelf staat niet aangegeven als rotonde. Daardoor is het er gevaarlijk, want sommige bestuurders rijden erover, anderen errond. Dat leidt tot verwarring», zegt Theo Francken (N-VA). Raadslid Eddy Elyn (VB) beaamt dat. «Wie van boven naar beneden gereden komt, pakt zijn bocht doorgaans gevaarlijk links. Dat is verboden. Ook al zegt de burgemeester dat hier nog geen ongelukken zijn gebeurd, dit mag niet. De situatie is nog verergerd sinds de ingang van de nieuwbouwschool nu tegenover de kerk ligt.»

Burgemeester Freddy Vranckx (Open Vld) nuanceert: «Deze rotonde wordt vaak in het belachelijke getrokken. Bij het ontwerp vroegen we een visueel aandachtspunt om duidelijk te maken wat links en rechts is. Het is niet de bedoeling om erover te rijden als er een tegenligger komt, anders mag het wél. Ongevallen zijn er inderdaad nog niet gebeurd.» (BVH)

Nieuwe jeugdherberg te Diest komt er!

De bekende jeugdherberg ‘Den Drossaard’ te Diest sloot eind 2004 haar deuren. De N-VA was de eerste partij om het schrijnende gebrek aan goedkope logies in het Hageland aan te klagen. Mede dankzij ons protest beloofden het stadsbestuur, de deputatie en de vzw Vlaamse Jeugdherbergencentrale om het dossier opnieuw te bekijken met het oog op een heropening in het voorjaar van 2005. Dit lukte echter niet maar de betrokken partijen engageerden zich wel om werk te maken van een actieplan met betrekking tot de jeugdherberg.

Vooreerst is de jeugdherberg een belangrijke schakel voor het toerisme in het Hageland. Er zijn immers nauwelijks "low budget" overnachtingsmogelijkheden te vinden in het Hageland. Laten we toch niet vergeten dat ook de jeugdherberg te Tienen enkele jaren geleden de deuren sloot. De sluiting van de Diestse jeugdherberg maakte de situatie in de regio er zeker niet beter op. De mensen met een kleine beurs, schoolklassen, wandelaars, fietsers, rugzaktoeristen en bezoekers van het Hageland vielen in een zwart gat. De situatie was des te meer wraakroepend omdat de Diestse jeugdherberg het helemaal niet slecht deed (tussen de 4500 en 5000 overnachtingen per jaar). De toeristische troeven van het Hageland zijn dan ook legio: het groene agrarische karakter, de historische waarde van de steden Diest, Aarschot en Zoutleeuw, het bedevaartsoord Scherpenheuvel, de unieke Maagdentoren van Zichem en de abdij van Averbode, de resem ontspanningsmogelijkheden in de Halve Maan, …  Daarbij komt dat er in Vlaams-Brabant nog maar 2 jeugdherbergen zijn, één in Leuven en één in Huizingen. Hiermee zou onze provincie het slechts bedeeld zijn van gans Vlaanderen. Ook mogen we niet vergeten dat de deputatie i.s.m. Toerisme Vlaanderen van Diest juist hét knooppunt van allerlei wandel- en fietsroutes wil maken, het doelpubliek bij uitstek van een jeugdherberg!

Om deze redenen bleef de lokale N-VA dit dossier hardnekkig op de politieke agenda plaatsen. Dit leidde uiteindelijk tot een werkbezoek op 20 september 2006 van Vlaams Minister van Toerisme Geert Bourgeois (N-VA) aan de stad Diest waar o.a. deze problematiek uitgebreid besproken werd.

En… ons geduld wordt beloond, de Vlaamse Regering besliste afgelopen vrijdag dat er een nieuwe jeugdherberg te Diest komt!

Op de huidige NMBS-parking aan het station in Diest komt een gloednieuwe jeugdherberg, met een capaciteit van 80 bedden, een vloeroppervlakte van 2.135 m2 en een verwachte bezettingsgraad van 40% (= 11.700 overnachtingen per jaar). De jeugdherberg komt aan de stationssite op de Turnhoutsebaan, is bijzonder goed ontsloten en duidelijk zichtbaar vanuit de binnenstad, de Fort Leopoldlaan en de vesten. De kostprijs (excl. BTW) bedraagt 3,68 miljoen euro en het betreft een PPS-constructie (Privaat-publieke samenwerking). Het programma wordt gebundeld in een prominent kopgebouw waarin publieke, commerciële en vrije tijdsfuncties kunnen worden samengebracht. De stad Diest engageert zich om een ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP) op te maken waarbinnen de commerciële activiteiten nader worden vastgelegd. De Vlaamse jeugdherbergcentrale zal de herberg uitbaten en uiterlijk tegen 2012 moet de jeugdherberg open zijn.

Voor de N-VA, die de nadruk legt op een groen en toeristisch Hageland is het alvast duidelijk: de nieuwe jeugdherberg is een zegen voor onze streek!

Contactpersonen:

Frederik Boone ondervoorzitter N-VA Diest
Theo Francken voorzitter N-VA Vlaams-Brabant


 Een rugzaktoerist: binnenkort weer welkom in het Hageland

ANALYSENOTA

WERKLOOSHEID IN HALLE-VILVOORDE

- in 2007 was meer dan de helft van de werkzoekenden in Halle-Vilvoorde niet-Nederlandstalig, daarvan beheerste drie kwart niet of nauwelijks het Nederlands. Slechts 8,7% volgde in 2007 een cursus Nederlands.

- Het aandeel Nederlandsonkundige werkzoekenden in Halle-Vilvoorde blijft maar stijgen.

- Een gebrekkige Nederlandse taalkennis is al te vaak de oorzaak van structurele werkloosheid, toch volgen steeds minder werkzoekenden Nederlandse les.

- N-VA dringt aan op extra inspanningen, een strengere bestraffing en een splitsing van het arbeidsmarktbeleid.

Uit een antwoord van Vlaams minister van Werkgelegenheid en Vlaamse Rand Frank Vandenbroucke op een vraag van Vlaams Volksvertegenwoordiger Mark Demesmaeker (N-VA) blijkt dat in december 2007 54,2% van de 13.071 werklozen in Halle-Vilvoorde niet-Nederlandstalig was.

Bijna 40% van de werklozen was Franstalig en 14% had een andere moedertaal dan het Nederlands of het Frans. Op vier jaar tijd, van 2003 tot 2007, steeg het aandeel anderstalige werklozen in Halle-Vilvoorde van 47% naar 54% en sinds 2006 werd voor het eerst de magische 50%-grens overschreden. In totaal telde Halle-Vilvoorde in december 2007 exact 7090 anderstalige werkzoekenden.

Demesmaeker vroeg ook de cijfers per gemeente van Halle-Vilvoorde op. Het verbaast niet dat ook vorig jaar in de faciliteitengemeenten een overgrote meerderheid van de werklozen Franstalig of anderstalig was. In Drogenbos was bijvoorbeeld 95 % van de werklozen niet-Nederlandstalig.

Maar ook gemeenten waar Franstaligen en anderstaligen in de minderheid zijn, hadden in 2007 een torenhoog aandeel niet-Nederlandstalige werklozen. Enkele voorbeelden: Asse (56%), Beersel (57%), Dilbeek (63%), Grimbergen (59%). Trieste uitschieters waren Machelen (64%), Overijse (65%), Sint-Pieters-Leeuw (67%) en Zaventem (68,5%).

Waarom blijven er zoveel niet-Nederlandstaligen werkloos in het Vlaamse Halle-Vilvoorde?

Vooral omdat deze werklozen geen of te weinig Nederlands kennen en ook niet echt bereid blijken om het te leren.

Uit de meest recente cijfers (2007) van minister Vandenbroucke blijkt dat maar liefst 76,8% geen of nauwelijks Nederlands beheerst.

Kortom, in 2007 was meer dan de helft van de werkzoekenden in Halle-Vilvoorde niet-Nederlandstalig en daarvan beheerste drie kwart niet of nauwelijks het Nederlands!

De VDAB biedt gratis taalcursussen Nederlands Tweede Taal (NT2) aan, maar terwijl het aandeel niet- Nederlandstalige werklozen jaar na jaar stijgt, daalt vreemd genoeg het aantal deelnemers aan deze taalcursussen. In 2005 volgden nog 814 werklozen de cursus NT2 (op 7864 anderstalige werklozen = 10,4%), in 2006 nog 737 (op 7524 anderstalige werklozen = 9,8%) en in 2007 nog maar 616 (op 7090 anderstalige werklozen = 8,7%). Deze cijfers zijn werkelijk schokkerend zeker als we weten dat het overgrote deel van de vacatures in Halle-Vilvoorde de kennis van het Nederlands vereist is. Zo is in slechts 1% van de aangeboden vacatures de kennis van het Nederlands uitdrukkelijk géén vereiste.

Daarnaast roept dit lage aantal (616 taalcursisten) heel wat vragen op als we weten dat in 2007 in niet minder dan 864 gevallen een cursus Nederlands door de VDAB-trajectconsulent als “wenselijk en dus versterkend voor de arbeidsmarktpositie van de werkzoekende” werd beschouwd. Wat gebeurde er met andere woorden in die resterende 248 gevallen? Ze werden alleszins niet bestraft want uit de cijfers van Minister Vandenbroucke blijkt dat de VDAB vorig jaar slechts 10 transmissiedossiers overmaakte aan de federale RVA omwille van het weigeren van een cursus Nederlands. In slechts 7 gevallen leidde dit daadwerkelijk tot een sanctie (een tijdelijke schorsing van de werkloosheidsuitkering). Twee werklozen hebben een verwittiging gekregen en een iemand was ondertussen tewerkgesteld.

Een gevolg van dit al te lakse beleid is dat de anderstalige werklozen werkloos blijven. Dit blijkt dan ook uit de cijfers van minister Vandenbroucke: hoe langer de werkloosheidsduur, hoe hoger het aandeel anderstaligen. Van diegenen die langdurig werkloos zijn (langer dan 2 jaar), is in 2007 54,7% niet-Nederlandstalig.

Volgens de N-VA is de situatie in Halle-Vilvoorde onhoudbaar. De partij eist dat werklozen die geen Nederlands willen leren, onmiddellijk worden geschorst. Wie liever werkloos blijft dan Nederlands te leren, moet dat maar op eigen kosten doen, niet op kosten van de belastingbetaler.

Tot slot blijft de N-VA sterk ijveren voor de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid. Enkel indien Vlaanderen volledig bevoegd wordt inzake werkgelegenheid, kunnen de RVA en de VDAB geïntegreerd worden in één instelling die zorgt voor zowel arbeidsbemiddeling als werkloosheidsuitkering en controle op werkwilligheid. En dan kunnen Nederlandsonkundigen onmiddellijk worden geschorst als ze een gratis taalcursus weigeren. De middelen die hierdoor vrijkomen kunnen worden besteed aan de ondersteuning van werklozen die wél Nederlands willen leren en natuurlijk ook voor de Nederlandstalige werklozen zelf.

Mark Demesmaeker, Vlaams parlementslid N-VA
Theo Francken, Provinciaal voorzitter N-VA
Guy Uyttersprot, Secretaris N-VA Halle-Vilvoorde
20 mei 2008

 

 Werk zat, toch voor mensen die inspanningen willen leveren...


 'Chomeurs' zat, ook in Halle-Vilvoorde...

N-VA wil dossier voor subsidies leerlingenvervoer

Lubbeek

N-VA Lubbeek roept schepen van onderwijs Gilberte Muls (Open VLD) op om de nodige voorbereidingen te treffen om voor het schooljaar 2009-2010 effectief een dossier in te dienen omtrent duurzaam leerlingenvervoer naar school. Klemtoon ligt daarbij in de eerste plaats op het stimuleren van 'stappers en trappers'.

«In december 2007 ontvingen alle gemeenten een aanvraagformulier om deel te nemen aan dit project. De Vlaamse regering maakte hiervoor 2,4 miljoen euro vrij. Doordat Lubbeek zelf geen dossier overmaakte, lopen we 25.396 euro mis», zeggen Davy Suffeleers en Theo Francken van N-VA Lubbeek.

Onderwijsschepen Muls nuanceert. «Met een startvergadering op 17 december en de daaropvolgende kerst- en krokusvakanties was de tijdspanne veel te kort om alles grondig voor te bereiden. Wél hebben schepencollege, schooldirecties en oudercomités samengezeten om dit waardevolle project uit te werken binnen de verkeersweek. Wat busvervoer betreft, vervoeren we nu al leerlingen naar de basisscholen van Pellenberg en Binkom. In Linden is hier minder vraag naar.»

(BVH)

Ik ben sinds de fusie een erg trouwe supporter van voetbalclub Oud-Heverlee Leuven (OHL), onze Leuvense fusieploeg. We spelen voor het ogenblik de eindronde in tweede klasse met het oog op promotie naar eerste klasse.

De eindronde leeft ontzettend in onze regio en al zeker bij de supporters. Ook in onze supportersclub Leuven-Centraal/Den Bakkaree worden er volop plannen gesmeed om te zorgen voor nog meer sfeer. Dirk aka Booreiland is een krak op dat vlak. Hij maakte deze week weer een prachtig spandoek. Het Nieuwsblad ging zelf even ter plaatse en maakte een stukje.

Uit Het Nieuwsblad:

Ludieke actie voor eindronde

Aan de Leuvense Steenweg in Hever staat de wagen van Dirk Tock met een OHL-fanion aan de spiegel geparkeerd tegenover de wagen van zijn buur met een KV Mechelen-sjaal voor de achterruit. In de garage kan Tock zijn wagen niet zetten, daar schildert hij al een week een opmerkelijk spandoek voor zijn supportersclub Leuven Centraal met lokaal in Den Apero op de Oude Markt. 'Ik wou iets speciaal en ik sprak erover met onze voorzitter Theo Francken en nog een paar leden. Zo kwamen we tot een ludieke, maar wel krachtige boodschap', legt Tock uit. 'Vrij vertaald betekent ze: OH Leuven is daar, kijk uit Jupiler League, pas op voor Stella.' 'Voor een andere stad dan Leuven hadden we de Jupiler League niet kunnen kittelen met Stella', denkt Tock. 'Maar vermits beide merken dochters zijn van hetzelfde Inbev met wereldhoofdzetel in Leuven, verwacht ik alleen positieve reacties.' (jrm)

© 2008 Corelio

Net gelezen op de webstek van Knack, onvoorstelbaar...

En dit juist op de dag dat zowat gans Vlaanderen zich beklaagt over ons imago in het buitenland.

Jongens toch, wanneer gaat die Vlamingen-bashing nu eens ophouden... Als ze denken dat we door deze perfiede strategie onze communautaire eisen zullen inslikken dan spelen ze toch met vuur.

Waals gewest steunt omstreden kunstproject

15/05/2008 15:34

Een landkaart die wordt verspreid in het kader van een door het Waals gewest gesteund kunstproject ligt onder vuur. Op de landkaart van het Midden-Oosten wordt Vlaanderen voorgesteld als Israël en Wallonië als de Palestijnse gebieden. Ongepast, zo meent het tijdschrift Joods Actueel.

Het kunstproject Masarat is omstreden omdat het Palestijnse kunstenaars naar Brussel brengt die haatberichten verspreiden en aanzetten tot geweld. Er worden ook posters getoond die oproepen tot een boycot van Israëlische producten, aldus Joods Actueel.

Het meest omstreden is echter een kaart van het Midden-Oosten waarop Antwerpen in de plaats staat van Tel Aviv en Brussel in de plaats van Jeruzalem. De gemeente Voeren neemt de plaats van de Gazastrook in.

Burgemeester Huub Broers neemt dat niet. Volgens hem heeft de kaart de bedoeling om zowel Israëli's als Vlamingen af te schilderen als schurken die het land bezet houden en een andere bevolkingsgroep onderdrukken.

Broers zegt nauwelijks te geloven dat de Waalse overheid daarvan op de hoogte is. 'Het is niet de taak van eender welke gemeenschap om dergelijke eenzijdige standpunten te ondersteunen en te betalen'.

De Masarat-tentoonstelling was eerder te zien in Parijs en kreeg ook daar kritiek. De Frand-Joodse beroepsorganisatie UPJF zegt onthutst te zijn dat het Waals gewest het project heeft gefinancierd.

Ze spreekt van een lakse houding en wijst erop dat men uit een en ander zou kunnen afleiden dat de overheid die 'ziekelijke propaganda, inclusief de choquerende anti-Israëlische en anti-Vlaamse houding, bekrachtigt'.

Joods Actueel sluit zich bij die kritiek aan. Hoofdredacteur Michael Freilich betreurt in het jongste nummer dat het Waals gewest op de 60ste verjaardag van Israël er niets beter op heeft gevonden dan steun te verlenen aan stemmen die oproepen tot de vernietiging van de joodse staat.

Vandaag wordt de studie “Ethtnic diversity in neighborhoods and individual trust of immigrants and natives” van Bram Lancee en Jaap Dronkers van het Europees Instituut in Firenze voorgesteld op een conferentie over “sociaal kapitaal en sociale cohesie”, georganiseerd door de Vlaamse Academie voor Wetenschap en Kunst in Brussel.  Het Nederlandse NRC Handelsblad voert rond dit onderzoek een debat met de lezers. De studie kan als volgt worden samengevat: “Buren met een verschillende ethnische afkomst hebben minder vertrouwen in elkaar dan buren met dezelfde afkomst. In buurt met een grote etnische diversiteit is het vertrouwen in de buurt daarom laag. Die uitkomsten gaan op voor zowel allochtonen als autochtonen. Een Marokkaanse man heeft net zo weinig vertrouwen in zijn Nederlandse buurman als omgekeerd." Deze resultaten komen overeen met de bevindingen van de invloedrijke politoloog Robert Putnam in zijn in 2007 uitgevoerde studie “E pluribus unum”. Daarin stelde Putnam dat etnische diversiteit een negatieve invloed zou hebben op de solidariteit, in het “sociaal kapitaal” zoals hij dat stelt. Door grote ethnische verschillen kruipen mensen in hun schulp. Die relatie zou niet worden veroorzaakt door andere factoren die diverse en minder diverse wijken van elkaar doen verschillen: inkomensongelijkheid, bijvoorbeeld, taalvaardigheid en onderlinge verstaanbaarheid, bevolkingsdichtheid of criminaliteit. Zelfs wanneer men in de analyse rekening houdt met die verschillen, bestaat er nog altijd een negatieve relaties tussen ethnische diversiteit in de buurt en het vertrouwen van de inwoners. Kortom, straffe conferentiekost vandaag te Brussel.

Amigos nuestros,
 
                                  Leven in verscheidenheid
 
 
 
1. De langverwachte (of gevreesde) dag is nabij: 4 mei. Volgende zondag wordt in het departament Santa Cruz een referendum gehouden, waarbij de statuten voor autonomie aan de
bevolking ter goedkeuring worden voorgelegd. Dit referendum is door de centrale regering van Evo Morales onwettig verklaard, want de organisatie ervan is niet gebeurd in overeenstemming met de grondwet. Vooral twee gevaren bedreigen dit gebeuren: 1. dat hierbij Bolivia feitelijk uit mekaar valt; 2. dat dit gepaard gaat met uitbarstingen van geweld.
 
2. Dat het bestuur van het land gedecentraliseerd moet worden, daar is iedereen het over eens. Er zijn verscheidene vormen van autonomie in de maak: regionale, departamentale, etnisch-culturele en gemeentelijke. Het twistpunt is dat men vindt dat dit niet op deze manier en onder de leiding van deze mensen (de oligarchie van Santa Cruz) kan gebeuren. Een brede volkslaag in Santa Cruz verzet zich dan ook tegen dit referendum en zegt niet te zullen deelnemen. Het conflict is dus niet alleen met de westelijke hoogvlakte, maar is ook in Santa Cruz zelf aanwezig. In gans het land zijn dezer dagen tal van manifestaties aangekondigd voor de eenheid van het land en voor de vrede. Velen zijn akkoord met meer zelfbestuur, vrijwel niemand met afsplitsing van Bolivia.
 
3. Met de organisatie van dit autonomie-referendum heeft men alvast reeds bekomen dat het nationale referendum voor de goedkeuring van de nieuwe grondwet wordt uitgesteld. Na 4 mei hoopt men de uitslag van de volksraadpleging te kunnen aanwenden om dit project naar de prullemand te verwijzen en zo een van de grootste betrachtingen van de regering van Evo Morales ongedaan te maken. Liever baas blijven desnoods alleen maar in het Oosten van het land, dan een nieuw Bolivia te laten geboren worden, dit is wat de rijke-blanke minderheid in Santa Cruz, daarin gesteund door buitenlandse belangen, verkiest.
 
4. Normaal zal volgende zondag alles rustig verlopen. Internationale organisaties willen het referendum geen legaal karakter geven, door waarnemers te sturen. De volksorganisties worden door de regering aangemaand geen mensen naar Santa Cruz te sturen. Er zijn haarden van regeringsgezind verzet (San Julian, Yapacani, Plan 3000), maar als het dan toch tot geweld zou komen, dan zal dit eerder zijn oorsprong vinden in radicale minderheidsgroepen (het neonazisme is Santa Cruz), misdaadbendes of ophitsing door massa-media (TV, radio). Volgende zondag en maandag komt Bolivia, hoe dan ook, in het wereldnieuws.
 
5. Intercultureel samenleven op basis van gelijkwaardigheid, daar komt het nu op aan. Verschillen kunnen daarbij geaccentueerd of weggemoffeld worden. Dat viel me op, een paar weken geleden, tijdens een symposium met enkele mensen van El Alto (La Paz) en van Oruro. De tegenstellingen tussen de Andeswereld en de "dominante" samenleving werden in geuren en kleueren uiteengezet, maar het verschil tussen beide plaatsen kwam gewoon niet ter sprake. El Alto is een jonge stad met een bevolking die overwegend uit de Aymara-dorpen overkwam. Oruro is een oude mijnstad die ook stilaan door mensen uit de omliggende dorpen (Aymara en Quechua) wordt omsingeld en ingepalmd. In El Alto voert men een defensief anti-discours (zoals 10-20 jaar geleden in Oruro) tegen de "anderen" die daarnaast in het lager gelegen La Paz wonen. Hier in Oruro is, zonder veel woorden maar met een onstuitbaar economisch en politiek overwicht, een onopvallende overname van de stad aan de gang door de autochtone bevolking. Op beide plaatsen is men een nieuwe identiteit aan het uitbouwen. De Andesvolkeren veroveren de steden.

De autonomie-geschiedenis in Bolivia is nog lang niet ten einde.
Tot na het referendum,
 
Gilberto Pauwels
Oruro - Bolivia   
   
 

 

 

  Bolivia: een prachtig land

 

 Santa Cruz: binnenkort onafhankelijk?

 

  Morales y sus amigos: als dat maar goed afloopt...

 

 

 

'Vijf minuten politieke moed', meer was er niet nodig volgens onze premier. 'Solo cinque minuti' en hopsa 't moeilijkste communautaire dossier ooit zou zijn opgelost. Tuurlijk Yves, en de paus is een jood...

B-H-V is gewoon niet op te lossen. Soms denk ik dat dit apenland nog eerder de geest zal geven dan die vermaledijde kieskring. Leterme's nieuwste adagium luidt: 'We gaan voor een onderhandelde oplossing'. En ik die dacht dat Leterme's fabeltjeskrant na 10 maanden wel uit zou zijn, mooi niet dus.

Het ergste is dat zowat héél de Wetstraat stilaan lijkt te geloven in dat fabeltje. Tot mijn grote verbazing hoor ik steeds meer papegaaien kwetteren over de onderhandelde oplossing voor B-H-V. Maar hoe kan je onderhandelen als je niets kan of wil geven? Uitbreiding van Brussel? Nooit; Uitbreiding faciliteiten? No way; Benoeming incivieke burgemeesters? Njet; Federale kieskring? Vergeet het maar; Inschrijvingsrechten? Onbespreekbaar;  Herfinanciering Brussels Gewest? Nope;

Zoals ik dus zei: B-H-V splitsen via een onderhandelde oplossing is één grote fabel. Of toch alleszins met de N-VA aan tafel, want van CD&V en Open VLD weten we dat minstens de laatste drie Franstalige eisen wél bespreekbaar zijn.

MAAR, ook splitsen zónder een onderhandelde oplossing is een fabeltje want ook al willen we niets liever dan het éénzijdig door Kamer en Senaat duwen, dan nog komt het dossier op de federale regeringstafel (via de alarmbelprocedure). En daar zal het spijtig genoeg niet leiden tot een splitsing maar wel tot de val van de regering en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen. Eén probleempje, die verkiezingen zullen ook georganiseerd moeten worden in... juist ja, Brussel-Halle-Vilvoorde. 'Die verkiezingen zijn dan toch ongrondwettelijk?' Hoor ik u denken. Inderdaad, maar het probleem is dat dit bij geen enkele rechtbank kan worden aangevochten en dat het de pas verkozen parlementsleden zelf zijn die via het onderzoek van de geloofsbrieven, oordelen over de al dan niet wettigheid van de federale verkiezingen... Het perfecte perpetuum mobile lijkt ontstaan.

Let wel, de ongrondwettelijkheid 'an sich' kan dan misschien niet afgedwongen worden, wat wél mogelijk is is het indienen van klachten bij de Raad Van State bij elke administratieve handeling die gedaan wordt om de verkiezingen te organiseren in B-H-V (bvb. het verzenden van de oproepingsbrieven, het vastleggen van de kieslijsten, ...). Ook belangrijk om te weten is dat er sowieso een groot probleem is met B-H-V bij de Europese verkiezingen van mei 2009 aangezien ook voor die verkiezingen de kieskring B-H-V bestaat (in tegenstelling tot de Vlaamse verkiezingen die plaatsvinden in de kieskring Vlaams-Brabant enerzijds en Brussel anderzijds).

Conclusie: B-H-V is de anaconda die België beetje bij beetje doodwurgt.
 
Lang leve Brussel-Halle-Vilvoorde!

 

 De anaconda op de loer


 Hallo mijnheer de uil: wat wordt het volgende fabeltje?

 

Vorige week maandag nam ik namens N-VA deel aan een schooldebat te Aarschot (Damiaaninstituut). Het was een plenair debat voor twee groepen leerlingen van het zesde middelbaar ASO, TSO en BSO (om en bij de 100 leerlingen per groep). Er werd voor en na het debat naar de kiesintenties gepeild. Het Vlaams Kartel werd zwaar afgestraft. Vooral Jan Laurys (CD&V Vlaams parlementslid en burgemeester van Diest) kreeg het zwaar te verduren, maar ook ik verloor stemmen.

Partij                                GROEP 1                  GROEP 1           GROEP 2        GROEP 2
                                     VOOR DEBAT             NA DEBAT        VOOR DEBAT     NA DEBAT

CD&V (Jan Laurys)                  30%                       4%                   28%             14%
N-VA (Theo Francken)             10%                       8,3%                 6%              2,5%
VB (Nico Cresens)                   20%                      24,4%                21%            28,5%
LDD (Peter Reekmans)           12%                       19,2%                10%            33%
Open VLD (Dhr. Rutten)          12%                       9,2%                  15%            4,5%
Sp.a (Bruno Tobback)             5%                        14,1%                 9%             11%
Vl.Pro. (Stijn Bex)                   7%                        16,5%                5%              2,5%
Groen! (Eloi Glorieux)             4%                         4,6%                  6%              3,5%

Sterk verlies dus voor de federale regeringspartijen CD&V(/N-VA) en Open VLD, forse winst voor LDD en VB. We werden communautair in de pan gehakt (en terecht als je het mij vraagt). Ik bleef maar herhalen dat we er bewust voor kozen om NIET in de federale regering te zetelen, dat wij de cactus in de broek van CD&V en België zijn en dat 15 juli voor ons wel degelijk de deadline der deadlines is, maar dat werd op schamper hoongelach onthaald. Onze geloofwaardigheid staat ver in het rood, het wordt hoog tijd dat deze communautaire boksmatch afgefloten wordt.  En hopen dat we op het einde meer overhouden dan enkel vermoeidheidskrampen, blauwe plekken en een misselijk gevoel van totale uitputting.

Enige opsteker van de voormiddag: naar aanleiding van dit debat moesten de leerlingen vragen voorbereiden. Het overgrote deel van hun vragen ging over het communautaire en over B-H-V. Voor mij was dit een niet te missen voorzet om Goedele Wachters (de moderator van dienst) en Bruno Tobback eens ferm te confronteren met het socialistisch (media-) dogma 'dat er toch niemand wakker ligt van het communautaire of van dat 'symbooldossier' B-H-V en dat de politiek zich beter zou bezighouden met de échte problemen van de mensen'. Als zelfs deze jongvolwassenen het communautaire als politiek probleem nummer 1 beschouwen...


 Bruno Tobback: dag in, dag uit bezig met de échte problemen van de mensen


 Peter Reekmans: rechtse populist wint debat

Uit Het Laatste Nieuws van 22 april, AUTEUR: KRISTIEN BOSMANS

N-VA Lubbeek wil gratis starten voor ondernemers

Morgen (17/04) organiseert de Unie van Zelfstandige Ondernemers (UNIZO) haar jaarlijkse Startersdag. Naar aanleiding van dit evenement lanceert N-VA Lubbeek een concreet starters- en ondernemersvriendelijk voorstel.

Ondernemers zijn belangrijk voor een samenleving. Ze zorgen voor welvaart en welzijn. Daarom juichen we toe als er mensen in onze gemeente een onderneming wensen op te starten. In totaal tellen we in Lubbeek honderden ondernemingen, gaande van kleine zelfstandigen in bijberoep tot grotere bedrijven. En er komen nog steeds starters bij, sinds 2002 werden er maar liefst 513 nieuwe KMO’s opgericht te Lubbeek, en hun aantal stijgt sterk (zie tabel 1).

Tabel 1: Aantal opgestarte ondernemingen te Lubbeek, per deelgemeente:

Onderstaande tabel geeft een overzicht van het aantal ondernemingen dat gestart is in Lubbeek en hoeveel er daarvan vandaag nog actief zijn. Dit wordt geplaatst t.o.v. het landelijke gemiddelde.

Tabel 2: Aantal actieve ondernemingen te Lubbeek tov Vlaams gemiddelde

De N-VA wil onze starters extra steunen. Het is immers niet evident om een zaak te starten. Als je aan een 25 - 30-jarige vraagt of die zal kiezen voor het comfort van het werknemersstatuut of de risico's van de zelfstandige, kiest de meerderheid voor het meer veilige werknemersstatuut. Toch zijn het de startende ondernemingen die op termijn nieuwe jobs creëren. Daarom stellen we voor om het project “Gratis Starten” in te voeren.

Elke natuurlijk persoon of rechtspersoon die een zelfstandige activiteit wenst op te starten moet zich inschrijven in de Kruispuntbank voor Ondernemingen (KBO) via één van de 10 erkende ondernemingsloketten. Deze inschrijvingskost is wettelijk bepaald en bedraagt 73 EUR voor het jaar 2008. We willen de inschrijvingskost vanaf 2008 door de gemeente laten betalen. Dit kan op een zeer eenvoudige wijze zonder administratieve lasten voor de ondernemer. Een rechtstreekse betaling van de gemeente aan de Kruispuntbank kan juridisch niet maar we kunnen wel met de ondernemingsloketten uit onze regio afspreken dat alle inschrijvingen van nieuwe ondernemers worden bezorgd aan de gemeentediensten. De gemeente stort dan het inschrijvingsbedrag op de rekening van de ondernemer.

De kostprijs voor deze maatregel is zeker proportioneel ten opzichte van de doelstelling. Als we rekenen op 100 starters per jaar komt dit neer op 7.300 euro. Met deze maatregel geven we aan kandidaat-starters een heel duidelijk signaal dat de gemeente Lubbeek ze van harte welkom heet en wil ondersteunen.

Voorstel van beslissing

De gemeenteraad beslist

1. dat de gemeente vanaf 1 mei 2008 de inschrijvingskosten bij de Kruispuntbank terugstort aan de Lubbeekse ondernemers.
2. dat het College van Burgemeester en Schepenen hiervoor de noodzakelijke afspraken maakt met de ondernemingsloketten uit onze regio.

Davy Suffeleers

Theo Francken