Sinds 2000 ben ik 'Vlaams Beweger'. Ondertussen heb ik al heel wat watertjes doorzwommen. In december 2007 werd ik verkozen tot provinciaal N-VA-voorzitter van Vlaams-Brabant en Brussel. In die hoedanigheid zetel ik ook in het nationale N-VA-partijbestuur.
Hier lees je mijn mening over de actualiteit en kom je meer te weten over mijn politiek en maatschappelijk engagement.
Een schalkse ruiter voor Vlaamse onafhankelijkheid
25-03-2007
Pol Van Den Driessche: doet ie het of doet ie het niet? Journalistiek en politiek: the thin red line.
Het gonste al enkele weken van de geruchten. Komt ex-VU'er en politiek hoofdredacteur van VTM, Pol Van Den Driessche naar ons? Of gaat hij toch naar de CD&V? Of wordt het iets tussen beide? Zo ja, welke hybriede constructie wordt dat dan?
Door een perslek raakte alles in een stroomversnelling, en het ging snel, te snel. Het resultaat is chaos. Pol komt niet naar ons Vlaams Kartel én hij ligt bij VTM op straat omdat 'zijn journalistieke objectiviteit onherstelbaar geschaad is'. Tja... Pol Van Den Driessche, doet ie het of doet ie het niet?
Wat er ook van is of van zal zijn, het is een vaststelling dat het aantal journalisten dat naar de politiek overstapt, gewoon niet meer bij te houden is:
Een kort overzicht van enkele journalisten-politici uit de voorbije jaren: Dirk Sterckx (VRT naar VLD), Guido Tastenhoye (GVA naar Vlaams Blok), Pascal Deboosere (VRT naar Agalev), Tuur van Wallendael (VRT naar SP), Mark Demesmaeker (VTM naar N-VA), Ivo Belet (VRT naar CD&V), Kathy Lindekens (VRT naar Sp.a), ...
Daarnaast heb je de oprukkende trend van journalisten die voor een partij, een parlementslid of een minister gaan werken, enkele voorbeelden:
De premier verrijkte zijn kabinet met Rolf Falter (is er al terug weg, zie blogartikel 'Worsten van Woeste... Verhofstadt en Vandenbossche'), vice-premier Patrick Dewael (VLD) wist Peter Dejaegher te overtuigen (verhuisde trouwens onlangs naar het kabinet van Dewael's collega-VLD'er en -Limburger, Marino Keulen) en ook Dirk Achten bezweek voor de verleidingspogingen van oud-VLD-voorzitter Karel de Gucht. Annemie Nijs werkte eerst voor Fientje Moerman maar stapte op om voor Marleen Vanderpoorten te gaan werken, Mark Deweerdt is sinds kort adjunct-kabinetschef van Minister-President Leterme en Stefaan Huysentruyt is aan de slag op ons kabinet (Bourgeois).
Het is duidelijk dat door de toegenomen mediatisering van het politieke bedrijf, journalisten extra interessant 'lokaas' worden voor politici, zowel om hun 'kennis van wereldje' als om hun communicatieve vaardigheden en brede bekendheid bij de bevolking.
Voor alle duidelijkheid: ik spreek hierover zeker geen waardeoordeel uit, ik stel het gewoon vast...
Wie hierover wel een uitgesproken mening heeft is Kristof Schottey. Hij schreef hierover een kritisch essay in Ons Verbond:
Vorige week donderdag (15/03) had ik de eer en het genoegen om een debat te modereren tussen Patrick Vankrunkelsven en Louis Ide. Uit het debat bleken de meningen van beide heren voor het overgrote deel overeen te stemmen, zeker als het ging over de regionalisering van de gezondheidszorgen. Voor het publiek was dit natuurlijk iets minder amusant maar toch is dit in mijn ogen opmerkelijk. Open VLD is nu niet echt een communautaire partij te noemen, meer nog, de zelfverklaarde liberale 'flamingante Belgen' zouden liever alles bij het oude laten. Het siert Vankrunkelsven dat hij zijn roots niet verloochent. In een niet zo ver verleden was hij immers Volksunievoorzitter én -senator. Op mijn vraag over zijn politieke inschatting van de komende staathervorming, moest hij toegeven dat het binnen de VLD zeer moeilijk is om zijn visie door te drukken. Toch ziet hij het de goede kant op gaan aangezien hij de pen houdt van het hoofdstuk 'gezondheidszorg' in het verkiezingsprogramma van Open VLD.
Om het met de woorden van Schiltz te zeggen: "We zullen zien..."
Topjournalist van De Standaard, Bart Dobbelaere, heeft de gave van het woord (en de pen). Door zijn column 'Erger is Ergernis' begint mijn vrijdag om de twee weken doorgaans extra goedgeluimd en met een grote glimlach. Bezoek ook eens zijn grappige blog op http://standaard.typepad.com/dinges/!
Precampagne in woord en beeld
Zelfs met die valse baard had ik hem meteen herkend
Die ochtend in de krantenwinkel lagen twee nieuwigheden zomaar voor het grijpen. Een boulevardblad met de eerste page-three girl uit de geschiedenis van het Vlaamse dagbladwezen voor slechts één euro. Boulevard Bl!dz, het eerste boulevardblad met een page-three girl...
En het nieuwe boek van Verhofstadt dat nog goedkoper was. Ik ben voor het tweede gegaan, want één euro is veel geld om toch nooit verder te geraken dan de eerste drie pagina's. Neen, dan liever 8JV (Acht jaar Verhofstadt) met op page three Guy Verhofstadt in gesprek met George Bush. Beetje vreemde keuze, want Bush is bad publicity, zou je denken. Maar als je de foto ziet met de gesticulerende premier enerzijds en anderzijds de sip kijkende Amerikaanse president, dan weet je wie het echt voor het zeggen heeft. De cover van het boek 8JV toont een eenzame premier in een leeg vliegtuig, maar als je voorbij dat droevige beeld bent, is het een prachtig werkstuk met foto's van Verhofstadt bij de Dalai lama, Verhofstadt bij Nelson Mandela en Verhofstadt bij Vincent Van Quickenborne. Bijna tweehonderd pagina's lang kunt u grasduinen in de hoogtepunten uit zijn burgermanifesten, zijn honderd werken, zijn entourage, zijn inspiratiebronnen (Prigogine! Kant! Locke! Slangen!) Zo bekeken lijkt het wel dat de acht jaar Verhofstadt voorbijgevlogen zijn. En misschien is het net dat wat de cover ons probeert bij te brengen. ,,Optimism is a moral duty'' luidt de nieuwe slagzin van premier Verhofstadt - ontleend aan Karl Popper. Maar wie zich nog de peiling herinnert die vorig weekend in deze krant verscheen, weet beter. ,,Optimism is a survival technique'' bij Verhofstadt. Het is misschien realistisch te denken dat je met een theetafelboek van tweehonderd bladzijden een vlieg zou kunnen doodslaan. Maar het is wel erg optimistisch te denken dat je met zo'n boek Leterme kunt wegslaan. Het ding heeft duidelijk zeer veel geld gekost. En als dit nog maar de precampagne is, wat staat er ons dan straks nog allemaal te wachten? Het begon allemaal redelijk onschuldig met Bart De Wever en zijn nieuw verkeersbord dat waarschuwde voor verstrikkingsgevaar. Er was dan wel geen snelheidsbeperking aan verbonden zoals bij die andere nieuwe verkeersborden, maar toch. Vooral het vingertje waarmee De Wever op de affiche naar zijn zelfbedacht bord wees, was van een in Vlaanderen zelden geziene knulligheid. In één klap Elio Di Rupo en Siegfried Bracke uitroepen tot Vlaamse volksvijanden - faut le faire. Het werd er allemaal niet bepaald beter op toen de leeghoofdige SP.A'ers erbij kwamen, metershoog aan de kant van de weg en zwevend in uw krant. Eerst de principes en dan de koppen, luidde de slogan. Maar er had net zo goed kunnen staan: even geduld, we hebben nog geen koppen, we zijn op konijnenjacht. Groen! van zijn kant is op ijsberenjacht (www.reddeijsbeer.be) in deze precampagnedagen en van CD&V is mij tot dus ver enkel een cinemaspotje bekend tegen de ver-ik-king en voor de ver-wij-ing. In zwart-wit. Zonder koppen of principes, want de partij is nog naar beide op zoek. (Of is het alleen maar wachten op het startschot door Leterme?) Ah Leterme! Terwijl andere partij om ter knulligst hun geld uitgeven, is Leterme weer zeer sterk bezig. Primetimetelevisie. Feelgoodtelevisie. Debby & Nancy-televisie. En het kost hem niets. Integendeel. Hij wordt haast verplicht om mee te doen, zegt hij. Een beetje tegen zijn zin zelfs. En dan probeert hij natuurlijk incognito naar de tv-show te gaan, toch hadden we hem meteen herkend achter die valse baard. Niets ontgaat ons immers. Drie dagen later debatteerde het Vlaams Parlement er nog over. Dat diezelfde Leterme ondertussen weer in één of andere Franstalige krant de Walen had geschoffeerd - neen, dat is van geen tel voor de toekomstige premier. Daar gaan we het toch niet over hebben? Want intussen is Leterme uitgeroepen door het weekblad Humo tot de populairste politicus. Leterme! Van CD&V! In Humo! De populairste! Beseft u daar wel ten volle de draagwijdte van? Ofwel zijn de Humo-lezers werkelijk compleet van slag, ofwel is er iets met Leterme dat mijn begripsvermogen te boven gaat. En net zo moet Verhofstadt zich voelen wanneer iedereen Leterme achterna loopt. De Humo-lezer, Debby en Nancy, elke Vlaamse boerin. Zelfs de grote baas van Volvo loopt de rattenvanger uit Ieper achterna. De Volvo-man is nochtans een hardwerkende Vlaming, een liberale ondernemer, een blauwe Gentenaar, een hapklare brok voor Verhofstadt. En toch heeft ie nog liever Leterme dan de premier. Was ik Verhofstadt, ik gooide de handdoek. Ik kapte ermee. Ik gaf het op. Ik liet de Wetstraat voor wat de Wetstraat is. Ik bundelde misschien nog één keer al mijn prestaties, mijn idolen, mijn vrienden en mijn werken in een fotoboek. En ik gaf het gratis weg. En daarna was ik zelf weg.
Bart Dobbelaere is redacteur van De Standaard. ,,Erger is ergernis'' verschijnt tweewekelijks op vrijdag. www.standaard.be/ergernis
!!!! Vandaag (23/03) staat dit artikel nogmaals in Het Laatste Nieuws maar dan op de nationale pagina's!!!!
Uit Het Laatste Nieuws Regio Brabant-Hageland van 22/03/07, auteur Kirsten Bosmans
Oost-Brabant aantrekkelijkst om te wonen
Aantal inwijkelingen blijft stijgen
Het arrondissement Leuven is de aantrekkelijkste regio in België om te wonen. Dat zegt althans Theo Francken (N-VA) uit Lubbeek. Hij nam de bevolkingscijfers van het Nationaal Instituut voor de Statistiek onder de loep en kwam tot enkele positieve vaststellingen. Het aantal geboortes stijgt sinds lang in het arrondissement Leuven en het aantal inwijkelingen blijft spectaculair stijgen.
Kirsten Bosmans
«Het arrondissement Leuven kende de afgelopen jaren een grotere bevolkingsgroei dan de rest van het Vlaamse gewest», zegt Francken. «In 1999 telde onze regio 455.267 inwoners, eind 2005 waren dat er 468.125. Dat is een groei van 2,75 procent. De stijging heeft met twee factoren te maken: geboortes en migraties. In ons arrondissement worden eindelijk weer meer kinderen geboren. Een welkome afwisseling na jaren van fors dalen. Een trend die in de rest van Vlaanderen trouwens blijft doorgaan. Maar bij ons zagen in 2005 5.115 baby's het levenslicht: zeven procent meer dan in 2003. Dat kan tellen. En dan de positieve balans: in 2005 stierven in ons arrondissement 4.331 personen. Veel minder dus dan dat er geboren werden.»
gasthuisberg
Toch is de bevolkingsstijging hoofdzakelijk te wijten aan het aantal inwijkelingen. «Dat cijfer ligt al jaren hoger dan dat van het aantal uitwijkelingen, zowel binnen als buiten België. In 2005 vestigden 22.084 mensen zich vanuit andere Belgische regio's in het Leuvense. 21.221 personen maakten de omgekeerde beweging. Dat maakt een fors verschil van 863 bijkomende inwoners. De aanwezigheid van de KUL, Gasthuisberg en de nabijheid van Brussel spelen daarbij een grote rol. Opvallend is dat deze trend zich de jongste jaren lijkt te versterken. Zo lag het verschil in 2001 nog maar op 318 bijkomende inwoners.»
«Nog meer in het oog springend is het verschil tussen het aantal personen dat vanuit het buitenland immigreert naar de regio rond Leuven en dat naar het buitenland emigreert. In 2005 weken zo 4.050 mensen in, terwijl er maar 2.396 uitweken. Dit maakt een positief verschil van maar liefst 1.654 mensen. Ook deze positieve evolutie is de laatste jaren verscherpt.»
koplopers
In totaal zijn er dus 2.517 personen verhuisd naar het arrondissement Leuven. «Na het grote arrondissement Antwerpen zijn we daarmee de koplopers van België», zegt Francken. «Het Antwerpse cijfer hangt grotendeels af van inwijkelingen uit het buitenland, terwijl er vrij veel Antwerpenaren uitzwermen naar andere Belgische regio's. Het arrondissement Leuven is dus de aantrekkelijkste regio van België.»
En ongeveer hetzelfde artikel vandaag in HLN regio LEUVEN
Iedereen wil in regio Leuven wonen
Aantal inwijkelingen blijft stijgen
Het arrondissement Leuven is de aantrekkelijkste regio in België om te wonen. Dat zegt althans Theo Francken (N-VA) uit Lubbeek. Hij nam de bevolkingscijfers van het Nationaal Instituut voor de Statistiek onder de loep en kwam tot enkele positieve vaststellingen. Het aantal geboortes stijgt sinds lang in het arrondissement Leuven en het aantal inwijkelingen blijft spectaculair stijgen.
Kirsten Bosmans
«Het arrondissement Leuven kende de afgelopen jaren een grotere bevolkingsgroei dan de rest van het Vlaams Gewest», zegt Francken. «In 1999 telde onze regio 455.267 inwoners, eind 2005 waren dat er 468.125. Dat is een groei van 2,75 procent. De stijging heeft met twee factoren te maken: geboortes en migraties. In ons arrondissement worden eindelijk weer meer kinderen geboren. Een welkome afwisseling na jaren van fors dalen. Een trend die in de rest van Vlaanderen trouwens blijft doorgaan. Maar bij ons zagen in 2005 5.115 baby's het levenslicht: zeven procent meer dan in 2003. Dat kan tellen. En dan de positieve balans: in 2005 stierven in ons arrondissement 4.331 personen. Veel minder dus dan dat er geboren werden.»
gasthuisberg
Toch is de bevolkingsstijging hoofdzakelijk te wijten aan het aantal inwijkelingen. «Dat cijfer ligt al jaren hoger dan dat van het aantal uitwijkelingen, zowel binnen als buiten België. In 2005 vestigden 22.084 mensen zich vanuit andere Belgische regio's in het Leuvense. 21.221 personen maakten de omgekeerde beweging. Dat maakt een fors verschil van 863 bijkomende inwoners. De aanwezigheid van de KUL, Gasthuisberg en de nabijheid van Brussel spelen daarbij een grote rol. Opvallend is dat deze trend zich de laatste jaren lijkt te versterken. Zo lag het verschil in 2001 nog maar op 318 bijkomende inwoners.»
«Nog meer in het oog springend is het verschil tussen het aantal personen dat vanuit het buitenland immigreert en dat naar het buitenland emigreert. In 2005 weken zo 4.050 mensen in, terwijl er maar 2.396 uitweken. Dit maakt een positief verschil van maar liefst 1.654 mensen. Ook deze positieve evolutie is de laatste jaren verscherpt.»
koplopers
In totaal zijn er dus 2.517 personen verhuisd naar het arrondissement Leuven. «Na het grote arrondissement Antwerpen zijn we de koplopers van België», zegt Francken. «Het Antwerpse cijfer hangt grotendeels af van inwijkelingen uit het buitenland, terwijl er vrij veel Antwerpenaren uitzwermen naar andere Belgische regio's. Het arrondissement Leuven is dus de aantrekkelijkste regio van België.»
1/ Bevolking in het arrondissement Leuven blijft stijgen;
2/ Aantal geboortes stijgt voor het eerst sinds lang;
3/ Na de metropool Antwerpen heeft Leuven het hoogste positieve migratiesaldo van België.
4/ Het arrondissement Leuven is de aantrekkelijkste regio van België om te komen wonen.
à Inburgerings- en gezinsbeleid zijn topprioriteiten, zeker ook voor Leuven!
In het arrondissement Leuven nam, na vele jaren van daling, in de loop van 2005 het aantal geboortes terug toe. Ook het aantal sterfgevallen daalde lichtjes. De stijging van het bevolkingsaantal is echter hoofdzakelijk te wijten aan het hoge aantal inwijkelingen.
Dit blijkt uit de cijfers van het Nationaal Instituut voor de Statistiek, opgevraagd en geanalyseerd door Theo Francken (N-VA).
Het arrondissement Leuven in kaart
Procentueel zit het arrondissement Leuven boven het gemiddelde van het Vlaams Gewest met, in 2005, een bevolkingsaangroei van 0.62% (Vlaams Gewest: 0.59%).
Overzicht van de evolutie van de bevolking in het arrondissement Leuven:
1/1/1999455.267
1/1/2002459.451
1/1/2005465.089
31/12/2005468.125
---------
à Evolutie 99 06: +2,82%
Deze groeicijfers worden hoofdzakelijk verantwoord door twee factoren:
1.Het aantal inwijkelingen ligt in het arrondissement Leuven fors hoger dan het aantal uitwijkelingen. Leuven is een sterke aantrekkingspool.
Net zoals in de vorige jaren, ligt ook in 2005 in het Leuvense het aantal inwijkelingen hoger dan het aantal uitwijkelingen. Zowel op het vlak van de interne migratie (d.w.z. de migratiestromen binnen de arrondissementen van België) als op het vlak van de externe migratie (d.w.z. de migratiestromen tussen België en de rest van de wereld) zijn er in het arrondissement Leuven al enkele jaren véél meer inwijkingen dan uitwijkingen. Deze evolutie lijkt zich de laatste jaren zelfs nog te versterken.
Concreet in cijfers betekent dit dat er zich in 2005, 22.084 interne inwijkelingen (bvb. een Brusselaar die in Kortenberg komt wonen of een Hasselaar die zich in Leuven vestigt) in het arrondissement Leuven hebben gevestigd tegenover 21.221 interne uitwijkelingen (van Leuven verhuisd naar ander Belgisch arrondissement bvb. een Leuvens koppel dat naar Oostende verhuist). Een fors verschil van +863 personen. De aanwezigheid van de KUL, het UZ Gasthuisberg en de nabijheid van Brussel als hoofdstad van Europa, spelen hierbij ongetwijfeld een grote rol. Daarnaast zal echter ook de hoge stadsvlucht uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (-12.447 personen in 2005) een invloed hebben op deze cijfers. Opvallend is ook dat deze trend zich de laatste jaren lijkt te versterken. Zo lag dit verschil in 2001 nog maar op +318 personen. Kortom, binnen België is ons arrondissement een zeer aantrekkelijke regio en haar aantrekkingskracht neemt nog toe.
Nog meer springt het grote verschil tussen het aantal externe inwijkelingen (4.050, bvb. een Rus die in Tienen komt wonen of een Brit die zich in Tervuren vestigt) en het aantal externe uitwijkelingen (2.396, bvb. een Diestenaar die in Frankrijk gaat wonen) in het oog. Dit maakt een positief verschil van +1.654 mensen! Ook deze positieve evolutie in externe migratie is de laatste jaren geïntensifieerd (verschil in 2001 bedroeg nog maar +1.072). Naast de klassieke migratiekanalen (bvb. gezinshereniging- en vorming en asiel) speelt de internationale aantrekkingskracht van de KUL, het UZG en Brussel ongetwijfeld een determinerende rol op het vlak van de arbeidsmigratie.
De hoge interne en externe migratie in ons arrondissement geeft een totaal positief migratiesaldo in 2005 van +2.517 personen (863 + 1.654). Na het grote arrondissement Antwerpen (+2.836) zijn we hiermee de koplopers van Vlaanderen, ja zelfs van héél België! Aangezien het positieve migratiesaldo van de Antwerpse metropool echter volledig op conto van externe immigratie te schrijven is (+6.041) en men er kampt met een sterk negatief intern migratiesaldo (-3.178), mogen we gerust stellen dat het arrondissement Leuven dé aantrekkelijkste regio van België is met zowel een hoog positief extern als een hoog positief intern migratiesaldo.
à Om de evolutie van het steeds toenemend aantal nieuwkomers het hoofd te kunnen bieden, moet er verder worden ingezet op een doorgedreven inburgeringsbeleid. Integratie en emancipatie via lessen Nederlands Tweede Taal, maatschappelijke oriëntatie, beroepsopleiding en toeleiding zijn hierbij de sleutelwoorden. Enkel zo wordt migratie een positief verhaal voor iedereen én een maatschappelijk voldragen oplossing voor de vergrijzing.
Migratie en inburgering, onlosmakelijk verbonden
2.Na jaren fors dalen, stijgt het aantal geboortes terug (licht) en het aantal geboortes ligt nog steeds hoger dan het aantal overlijdens
Een zeer pijnlijke tendens die zich in heel Vlaanderen gedurende jaren heeft doorgezet, is de forse daling van het aantal geboortes. Van de zogenaamde vervangingsvruchtbaarheid (inhoudend dat er twee kinderen per vrouw geboren worden) is dan ook al lang geen sprake meer. Voor het laatst was dit nog het geval in 1971, intussen ongeveer 35 jaar geleden. In gans Vlaanderen werden toen nog 80.000 kinderen geboren. In 2005 was dit cijfer tot 63.906 geboortes teruggelopen of een daling met 20%. Vlaanderen vergrijst en dit lijkt een onomkeerbaar proces!
En toch, we zien sinds kort een lichte verbetering. Er worden in ons arrondissement opnieuw meer kinderen geboren. Zo zagen in 2005 5.115 babys het levenslicht (+7,6% t.o.v. 2003).
Is de kentering in zicht?
Daarnaast lag het aantal overlijdens ook in 2005 een stuk lager dan het aantal geboortes (4.331 overlijdens in 2005). Het Leuvens sterftecijfer schommelt trouwens al enkele jaren rond 4.400.
à Niettegenstaande het goede nieuws van deze tijdelijke geboorteopflakkering, blijf ik waarschuwen voor de tendens van de daling van het aantal geboortes op lange termijn. Vlaanderen en het arrondissement Leuven hebben niet enkel nood aan een verhoogde werkzaamheidgraad en langer werken, maar zeker ook aan een effectief kind-, vrouw- en gezinsvriendelijk beleid. Meer nog, met het oog op het opvangen van de vergrijzing zijn beide doelstellingen onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Kiezen voor een gezin, onder welke vorm dan ook, is een strikt persoonlijke keuze. Maar tezelfdertijd heeft deze persoonlijke keuze verstrekkende maatschappelijke gevolgen. Een goed gezinsbeleid moet dus de nodige faciliteiten aanreiken om die vrije keuze te garanderen. Bij deze keuze mag het financiële aspect geenszins meespelen, daarom denkt de N-VA aan fiscale voordelen, aan subsidies zoals kinderbijslagen die werkelijk kostendekkend zijn maar ook aan maatregelen die de combinatie gezin - arbeid gemakkelijker maken zoals de verdubbeling van het bevallingsverlof (vrouw) en het zorgverlof (man), het creëren van zorgvriendelijke arbeidsorganisaties, het optimaliseren van het stelsel van het tijdskrediet, het verhogen van de Vlaamse aanmoedigingspremies en het efficiënt wegwerken van de wachtlijsten in de kinderopvang en de dienstencheques.
«Patricia Ceysens werkt, Marcel Logist luiert in Vlaams parlement»
Leuven/Tienen
Theo Francken (N-VA) uit Lubbeek heeft de Vlaamse parlementsleden uit het arrondissement Leuven doorgelicht. Onder het motto 'Wie werkt en wie luiert?' onderzocht hij hoe de negen politici hun taken in het Vlaams Parlement tot nu toe hebben behartigd. Patricia Ceysens (Open Vld) komt als koploper uit de bus.
Francken gebruikte de officiële statistieken van het aantal genomen initiatieven per parlementslid. «Patricia Ceysens (Open Vld) uit Leuven is de absolute koploper met 123 initiatieven», zegt Francken. «Zij wordt opgevolgd door Jan Laurys (CD&V/N-VA) uit Diest met 88 initiatieven. Derde staat Trees Merckx-Van Goey (CD&V/N-VA) uit Tienen met 63 initiatieven.»
«Vervolgens komen Felix Strackx (VB) uit Tremelo en Wim Van Dijck (VB) uit Tienen met beide 56 initiatieven, Jos Bex (SP.A-Spirit) uit Herent met 36 initiatieven, Herman Schueremans (Open Vld) uit Keerbergen met 35 initiatieven en Flor Koninckx (SP.A-Spirit) uit Diest met 17 initiatieven. Aan het staartje bengelt Marcel Logist (SP.A-Spirit) uit Tienen, die amper 10 initiatieven nam. De gemiddelde activiteitsgraad van onze Leuvense parlementsleden ligt op 50 initiatieven.» (KBH)
DIEST - Flor Koninckx (SP.A) uit Diest is niet te spreken over de evaluatie die Theo Francken (N-VA) maakte van de Vlaams parlementsleden uit onze regio. Die somde voor elk parlementslid het aantal genomen initiatieven op van de voorbije drie jaar. Koninckx eindigde daarbij voorlaatste met zeventien initiatieven.
«Niet eerlijk», vindt Koninckx. «Het lijkt alsof ik graag luier, terwijl ik net dubbel zo hard werk als de rest. Ik ben namelijk verkozen tot gemeenschapssenator, zodat ik naast het Vlaams Parlement ook in de Senaat zetel. Niet abnormaal, want verkeersveiligheid is vooral een federale zaak. En ik werk vaak rond verkeersveiligheid. Als gemeenschapssenator werk ik meer dan hard genoeg. Ik heb mezelf dus niks te verwijten.» (KBH)
Bron: Het Laatste nieuws, 19/03/07, auteur: Kirsten Bosmans
Is Flor OK?
Voor Flor is mijn onderzoek blijkbaar niet OK. Als ik hem moet geloven werkt hij, aangezien hij ook gemeenschapssenator is, zelfs twee keer zo hard. Alleen spijtig dat dit niet blijkt uit de officiële cijfers...
Ik heb het immers opgezocht (het is niet omdat ik ex-rijkswachters niet vertrouw, maar toch...). 'Onze' Flor nam in de Senaat welgeteld 32 initiatieven! Als we dit optellen bij zijn 17 initiatieven in het Vlaams Parlement dan komt hij op 49 en zit hij dus nog steeds onder het gemiddelde van 50 initiatieven. Dus Flor, sorry, ook met uw duo-baan werk je blijkbaar niet echt 'dubbel zo hard'...
Voor de volledigheid nog even dit: Flor WAS gemeenschapssenator. Hij nam op 2 januari ontslag uit de Senaat. Om zich volledig te kunnen focussen op zijn Vlaams parlementsmandaat? Om een actiever parlementslid te worden? Neen hoor, sinds 2 januari is onze Flor ook nog eens schepen van mobiliteit en verkeer én OCMW-voorzitter van de stad Diest...
Jan Jambon, een zwaargewicht binnen de Vlaamse beweging, zal in Antwerpen van N-VA een verkiesbare plaats krijgen
Antwerpen l De N-VA brengt in Antwerpen nieuwkomer Jan Jambon op een verkiesbare plaats. De voormalige politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) heeft een radicaal Vlaams-nationalistisch profiel en wordt een belangrijk ijzer in de strijd voor de Vlaams-nationalistische kiezer.
Door Tom Cochez
Vorig jaar plukte de N-VA Jan Jambon weg bij de VVB. Jambon, die algemeen directeur is van Bank Card Company (BCC), wordt binnen de Vlaamse beweging als een absoluut zwaargewicht gezien. Zijn overstap naar N-VA was meteen een streep door de rekening van het VB. Die partij haalde enkele weken terug wel nog VVB-voorzitter Rita De Bont binnen, maar de VB-aanwinst wordt binnen de Vlaamse beweging een stuk minder hoog ingeschat dan Jan Jambon.
Dat Jambon naar de Kamer kan, mag dan ook gezien worden als een tegenzet tegen het VB, dat zich met De Bont en Bruno Valkeniers opnieuw Vlaamser wil profileren in de aanloop naar 10 juni. De strijd om het puur Vlaams-nationalistische electoraat is, hoewel geen 10 procent groot, symbolisch belangrijk. De N-VA hoopt het VB een morele tik toe te brengen.
Kartelpartner CD&V wordt in die strijd tegelijk een troef en een euvel voor de N-VA. "Vanzelfsprekend mikt men nu op het uit elkaar spelen van N-VA en CD&V", zegt N-VA voorzitter Bart De Wever. "Maar voor ons blijft CD&V een partij waarmee we een lang stuk weg samen kunnen afleggen. Er zijn verschilpunten, en misschien is het nog niet zo slecht dat die duidelijk gemaakt worden, maar we hebben ook veel gemeenschappelijk."
Dat Vlaams-minister Yves Leterme (CD&V) aan de redactie van Le Soir verklaarde niet aan de rol van de monarchie te willen sleutelen, vindt Bart De Wever dan ook niet erg. "Mijn standpunt over de monarchie is zeer duidelijk, maar mijn standpunt over het belang dat ik daaraan hecht al evenzeer. Voor mij is de monarchie geen struikelblok. De sfeer is er nu naar om over de prinsen te leuteren, maar ik zou veel liever essentiële dingen zien veranderen."
Over zijn eigen rol op 10 juni blijft De Wever op de vlakte. "We wachten op de lijstvorming bij CD&V. Zodra de knopen daar doorgehakt zijn, zien we wel waar ik uitgespeeld word. Of dat bovenaan of onderaan op de Kamer- of de Senaatslijst is, maakt me weinig uit." Bij CD&V blijft het intussen afwachten wie de Antwerpse lijst zal trekken. Kris Peeters en vooral Inge Vervotte komen nadrukkelijk in beeld.
Enkele dagen geleden verscheen er in De Morgen een opmerkelijk pleidooi tegen de splitsing van de RVA, de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening.
Ik antwoordde met onderstaand opiniestuk.
Splitsing RVA is de enige duurzame oplossing om de Vlaamse arbeidsmarkt gezond te houden.
In een opiniestuk in De Morgen van gisteren (12/03/07), pleitte een aantal professoren, vakbondslui, BVs en BWs resoluut tegen de splitsing van de RVA, de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening, in een Vlaamse, een Brusselse en een Waalse overheidsdienst. Volgens hen zal de splitsing van deze overheidsdienst een rampzalige lawine in gang zetten. Zo zullen de arbeidersbewegingen en vakbonden in België wordt gesplitst, zullen alle werknemers tegen elkaar worden uitgespeeld door hun perfide bazen en zullen de werklozen onophoudelijk worden opgejaagd. Hun conclusie is dat de opsplitsing van een federale overheidsdienst onoverkomelijk moet leiden tot iets waar alle zwakkeren in België het slachtoffer van worden Het inboezemen van angst voor de toekomst is uiteraard één van de oudste en sterkste onderhandelingswapens, dat weet de top van elke vakbond maar al te goed.
Wij willen tegen dit conservatieve pleidooi voor een gesloten samenleving en 'tribaal groepsdenken', reageren door een open, toekomstgerichte visie op werkgelegenheid en op de samenleving naar voor te schuiven.
De voorbije decennia is het Belgische systeem van werkloosheidsuitkeringen in de feiten geëvolueerd van een verzekeringssysteem (met duidelijkere band tussen bijdragen en uitkeringen), naar een systeem met quasi forfaitaire uitkeringen, die vooral gedifferentieerd zijn volgens gezinssituatie. Hierdoor werd de wederkerigheid tussen uitkeringen en bijdragen zwak en evolueerden de sociale bijdragen tot een algemene belasting op arbeid. Deze sluipende (maar ingrijpende) evolutie heeft zich voortgedaan als antwoord op sociaal-economische veranderingen, waardoor het werkloosheidsrisico van karakter is veranderd: niet meer conjunctureel en toevallig gespreid over de bevolking, maar structureel, selectief en deels vrijwillig van aard. Dientengevolge is de gemiddelde werkloosheidsduur ook sterk verlengd. De opheffing van het doeltreffende artikel 80[1] en de tot dusver povere resultaten van de sluitende aanpak (= de doorgedreven activering van werklozen) hebben deze evolutie verder in de hand gewerkt.
Vanuit Vlaanderen bestaat er een grote consensus om de hele werkloosheidsverzekering te herbekijken. Zo moet het verzekeringsprincipe terug meespelen (uiteraard nog steeds gemilderd met duidelijke solidariteitsoverwegingen) en moet er nog veel meer ingezet worden op herintrede op de arbeidsmarkt. Het Belgische systeem van werkloosheiduitkeringen is immers nog te veel toegesneden op de economische omstandigheden die bestonden in de helft van de jaren tachtig van de vorige eeuw: een grote toevloed van (wellicht nog sterk arbeidsgerichte) werklozen, met tegelijk een zeer gering jobaanbod. Het systeem moet worden aangepast aan de situatie waarmee vooral Vlaanderen, gedurende de volgende decennia zal worden geconfronteerd: een krimpende bevolking op actieve leeftijd met dreigende arbeidstekorten samen met sterk toenemende zorgbehoeften (ondermeer ten gevolge van de vergrijzing) en dus een toenemende vraag naar arbeidskrachten. Het is dus zaak het beschikbare potentieel van arbeidskrachten zo optimaal mogelijk te gebruiken, en niet toe te laten dat menselijk kapitaal wordt gedegradeerd door langdurige werkloosheid. Activering van onze werklozen én actieve migratie zijn hierbij de oplossingen.
De Vlaamse Regering werkt hard aan het creëren van een echte sluitende aanpak maar tot dusver blijven de resultaten achterwege. Om onze werklozen te kunnen activeren hebben we immers een stok achter de deur nodig, zo bleek onlangs nog uit de succesvolle resultaten van het Actieplan Jongerenwerkloosheid in de 13 Vlaamse centrumsteden. Deze stok is het sanctioneringsbeleid en ligt in handen van de federale RVA. Het overhevelen van de RVA naar Vlaanderen is bijgevolg een perfect logische en rationele vraag vanuit Vlaanderen en heeft niets te maken met splitsingsfetisjisme, jacht op werklozen of dies meer.
Theo Francken
[1] ter compensatie van de onbeperkte uitkeringsduur in de werkloosheidsverzekering kende het Belgische stelsel tot voor kort, met artikel 80 een regeling van een duurbeperking van de uitkering (schorsing) voor werkloze samenwonenden, waarvan aangenomen wordt dat zij niet langer werkwillig zijn. De groep werkloze samenwonenden omvat bijna de helft van de werklozenpopulatie. Over de jaren 90 verloren hierdoor meer dan 200.000 werklozen samenwonenden hun werkloosheidsuitkering. De huidige Paarse Regering schafte, onder grote druk van de PS, in 2003, artikel 80 af in ruil voor de zogenaamde sluitende aanpak.
De vakbonden willen de intra-Belgische 'solidariteit' redden door de RVA niet te splitsen, ze dwalen.
'Lentemanifest' vs 'Manifest voor meer België': Wie leeft er nu in het verleden?
Het regent tegenwoordig 'manifesten'. Na het 'Vlaams geweld' van het Warandemanifest en de drie Lentemanifesten, stond het in de sterren geschreven dat er vanuit Belgicistische hoek een soortgelijk 'manifest' zou ontstaan. En kijk eens aan, afgelopen maandag stond in DS een heus 'Manifest voor meer België'.
Op de inhoud ervan ga ik niet dieper in, in het land der blinden is éénoog koning, zoveel is duidelijk. Wat me meer interesseert is het lijstje van ondertekenaars, want wie wil er nu in Godsnaam méér België? Hallo, al ooit gehoord van de 21ste eeuw, jongens en meisjes?
Een grondige check-up (en google-up) van dit lijstje maakt veel duidelijk. Het volledige ledenbestand (alle 200!) van BUB, B-plus, Pro-Belgica e.a. Belgicistische lilliputtervereniginkjes, alsook de laatste restanten van de Belgische adel (in zoverre beide niet overlappen), werden met aandrang verzocht om dit manifest te ondertekenen.
Als de bekendste onder de ondertekenaars de afgeschreven (en -leefde) TV-presentatrice Marlène de Wouters d'Oplinter is, dan hoeven we ons niet te veel zorgen te maken, me dunkt.
Het contrast met het lijstje prominenten die het Lentemanifest ondertekenden, kan nauwelijks groter zijn. Het kruim van de Vlaamse socio-economische en academische wereld of Marlène de la Protterie en haar gevolg? Euhm, euhm, 't is een moeilijke maar ik denk toch dat ik het ga zeggen Walter...
Wie leeft er nu in het verleden?
Deze tekst is een niet-partijgebonden manifest, ondertekend door meer dan 200 Belgische burgers en gericht tegen het derde Lentemanifest van een honderdtal Vlaams-nationalistische prominenten.
De volledige lijst
Christian Absil, Astrid Bammens, , Philippe Bachès, Marcel Bas, Guy Bastiaenssen, Arno Bellengé, Thijs Bernolet, Eric Biltiau, Pierre Blaise, Tommy Boerema, Willy Bogaert, Kathy Bognar, Thomas Boone, Philippe Borremans, Michel Bossaers, Jacques Bouhon, Françoise Bouzin, Barbara Bracquiné, Ruud Bruyns, Chris Cambré, Yannick Cams, Jean-Pierre Carpentiez, David Charlier, Justin Claes, Olivier Coene, Etienne Cogels, Frédéric Collin, Geoffroy Coomans, Claude Cornil, Martin Cottenjé, Bruno Crombez, Angelo Cucovaz, Paul Danloy, Alexis de Crombrugghe, Joël Decerf, Jacky Decombel, Jacques Deckers, Monique Destrée, Mireille Devriendt, Anne de Wouters, Mark Dubrulle, Richard Eeckhout, Valérie Eeckhout, Guenalle Declerq, Georges Decoster, Pierre Decroly, Jean-Pierre Dehan, Sebastien de Fooz, Josine de Hemptinne, Catherine de Potter, Sophie de Potter, Laurent Demaret, Prinses Rosalie de Mérode, Dirk De Zutter, Eric Cooremans, Ruben Cottenjé, Ruben Cottenjé, Joris Daems, Yvan Dheur, Danièle Dirkx, Thierry della Faille, Yvette de Pierpont, Jean Janssens, Sigrid Daum, Eddy Decreton, Daniel De Laet, José de Boose, Bibiane de Wouters, Christiane de Wouters, Marlène de Wouters d'Oplinter, Pierre Delhasse, Maurits Caillau, Maurits Duyck, Filip De Cauwer, José Gavilan, Jean de Potter, Mireille Devriendt, Pascale De Jonckheere, Geert Deledicque, Stéphane Delaere, Bavo Demol, Willem Demonie, Dominique De Meulder, Willy De Witte, Patrick Denis, Paul Dirkx, Mark Dubrulle, Vik Eggermont, Frank Ehmann, Hassan El Jaouhari, Tim Francis, Joachim Ganseman, Otthon Geelhand de Merxem, Annelies Geeraerts, Claude Gerryn, Hans Goddé, Emmanuel Greindl, Renaud Greindl, Pieter Guetens, Thomas Guéry, Robert Hache, Robby Haegedorens, Mike Haven, Jean-Pierre Henry, Katelijne Hoeven, Maggy Hoogsteyns, Françoise Huart, Christina Jacobs, Micheline Jacobs, Guy Janssens, Garrit Joos, Niels Kemels, Laurent Kiebooms, Roger Klein, Richard Lamard, Stijn Lammers, Simon Leblanc, Timothy Lelièvre, Michaël Lemenu, Cedric Le Févère, David Lipkens, Jentl Lodewyckx, Emile Lolivier, Jérémy Longheval, Henri Maetens, Fanny Maistriaux, Kevin Maselis, Sanne Meert, Claire Meeus, Laurence Mettewie, Lorraine Michel, Guus Michielsen, Monique Missant, Alexander Mobouck, Valérie Mosseray, Mathieu Motrie, Alain Mouton, Marthe Naegels, Jean Nagant, Robert Marks, Benni Müller, Josée Necken, Maartje Nuyens, Jean-Claude Nys, Ellen Oomsels, Filip Oosterlynck Suzanne Op de beeck, Nicole Page, Vincent Papaleo, Jimmy Peeters, Thierry Peeters, Yves Pepermans, Joris Piette, Stijn Polfliet, Lien Possemiers, Kervin Praxede, Anne-Catherine Quintens, André Renaux, Jean-Michel Rigo, Theo Roefkens, Patrick Ryckier, Marcel Robertz, Cedric Roulent, Kim Roovers, Franz Sarteel, Rita Schreurs, Philippe Schumacker, Emiel Torfs, Luc Schrijvers, Willem Segers, Michel Sergent, Luc Simonet, Bart Soens, Jost Stappers, Laurence Steverlynck, Michel Steyns, Roland Steyns, Jérémy Stoquart, Maria Taes, Olivier Tallon, Seçil Tarhan, Joachim Theuwen, Ruben Theuwen, Marc Tilmant, Mares Titouan, Stéphanie Toelen, Philippe Thollembeck, Björn Trompet, Gonzague d'Ursel, Carlos van Caeneghem, Daan Vanandenroye, Armand Van Damme, Roel Van De Pol, Hugo Van Den Broeck, Maarten Vandercammen, Andy Van Eghdom, Andy Van Eeghem, Géry Vander Goten, Elise Beau Vangeel, Bob Vangeel, Annelies Vandenbergh, Corine Vandenbussche, Peter Van De Ven, Evelien van den Driessche, Wouter van den Meersch, Luc van de Walle, Eduard van Eghdom, Annelies van Eeghem, Philippe van Eeghem, Jean-Cristophe Vanderhaegen, Bernard Vanheule, Wim van Rooy, Hans van de Cauter, Marie-Jean Vandecaesbeek, Léon Van den Bon, Sigried Van Den Eynden, Geoffrey Van Dille, Jan Van Laere, Thomas Vanlinter, Agnes Verscuren, Hervé van Wassenhove, Wim Vanzeire, Emmanuel Vanzeveren, Yannick Verberckmoes, Christian Verburgh, Andy Vermaut, Christine Verpoucke, Gilles Verstraeten, Agnes Viérin, Johan Viroux, Stefaan Vrombout, Myriam Watthée-Delmotte, Ludo Watthé, Ignace Weemaes, Yannic Weitz, Tom Wittesaele, Michel Wolters, Anne Wolters, François Wolters, Patricia Wolters, Véronique Wolters, Bruno Yammine, Tom Zwaenepoel, Xavier Bara, Eddy Boutmans, Jean Firre, Alain Klein, Anne-Marie Schaerlaekens, Rudy Hermans, Mady Depienne, Hinda El Attar.
Marlène de Wouters d'Oplinter, éénoog in het land der Belgicisten.
Bruno Yaminne, voorzitter van de BUB: "... maar wij zijn toch lekker met 200 en die Lente-Vlaminken maar met 100, nei nei nei nei-nei."
Het dynamische bestuur van Pro-Belgica... hoe lang nog?
Urbanus trapt opnieuw tegen politiek-correcte schenen, in De Standaard van 10 februari 2007.
"Ik hoorde dat een schminkster bij de televisie weigert om Filip Dewinter te schminken. Velen zullen daar begrip voor hebben.
Maar stel nu dat een schminkster zou weigeren om een imam te schminken, niet vanwege zijn huidskleur of zijn baard, maar omdat hij vindt dat vrouwen minderwaardig zijn. Je zou wat horen.
Tegenwoordig riskeert een keeper voor racist verweten te worden als hij een penalty van Boussoufa of Mpenza pakt."
Ik beloofde jullie een originele blog, met echt Wetstraatnieuws, leuke commentaren en de feiten achter te feiten. Wel, bij deze, een eerste poging...
ONDERZOEK
De Leuvense Vlaams parlementsleden doorgelicht:
wie werkt en wie luiert?
De legislatuur van deze Vlaamse Regering is ondertussen bijna drie (van de vijf) jaar ver, we zijn dus al over de helft. Ik dacht dat het wel eens interessant zou zijn om te onderzoeken hoe het staat met activiteitsgraad van de Vlaamse parlementsleden uit het arrondissement Leuven.
Het gaat om de volgende 9 politici:
Voor Open VLD:
Herman Schueremans uit Keerbergen
Patricia Ceysens uit Leuven
Voor CD&V-N-VA:
Trees Merckx-Van Goey uit Tienen
Jan Laurys uit Diest
Voor Sp.a-Spirit:
Jos Bex uit Herent
Flor Koninckx uit Diest
Marcel Logist uit Tienen
Voor het VB:
Wim Van Dijck uit Tienen
Felix Strackx uit Tremelo
Om discussies te vermijden, leg ik even de gehanteerde onderzoeksmethodologie uit.
Via de officiële webstek van het Vlaams Parlement (www.vlaamsparlement.be), zocht ik naar de officiële statistieken van het aantal genomen initiatieven per parlementslid.
Vervolgens gaf ik een gewicht aan elke soort van parlementair initiatief. Het is namelijk zo dat niet elk initiatief evenveel werk vergt, wel integendeel. Zo is het bijvoorbeeld veel werkintensiever om een voorstel van decreet op te stellen dan een schriftelijk vraagje.
Dit is de score die ik gaf aan:
PARLEMENTAIRE VRAGEN AAN DE REGERING:
-Een Interpellatie telt voor 2 punten;
-Een Actuele Vraag in de plenaire vergadering telt voor 1,5 punt;
-Een Vraag om Uitleg in een commissie telt voor 1 punt;
-Een Schriftelijke Vraag telt voor een half punt;
VOORSTELLEN VAN DECREET, RESOLUTIES EN MOTIES:
-Een Voorstel van Decreet telt voor 4 punten, maar ENKEL op voorwaarde dat het betrokken parlementslid de hoofdindien(st)er is, anders telt het maar voor een half punt.
-Een Voorstel van Resolutie telt voor 2,5 punten, maar ENKEL op voorwaarde dat het betrokken parlementslid de hoofdindien(st)er is, anders telt het maar voor een half punt.
-Een Met Redenen Omklede Motie telt voor 2 punten, maar ENKEL op voorwaarde dat het betrokken parlementslid de hoofdindien(st)er is, anders telt het maar voor een half punt.
De gemiddelde activiteitsgraad van onze Leuvense Vlaams Parlementsleden ligt op 46 punten (behaald met gemiddeld 50 initiatieven).
Conclusies:
Patricia Ceysens is na 3 jaar het meest actieve Vlaams Parlementslid uit het arrondissement Leuven. Niettegenstaande ze als erg controversieel wordt beschouwd, werkt ze wel heel hard om haar ideeën te verwezenlijken. Proficiat Patricia!
Marcel Logist is een luierik, althans in het Vlaams Parlement. Hem een backbencher noemen, doet hem zelfs nog te veel eer aan. Iemand die op 3 jaar tijd niet meer dan 7 punten (met slechts 10 (tien!) initiatieven) haalt is het niet waard om parlementslid te zijn. Het feit dat Logist sinds 1 januari burgemeester van Tienen is geworden, zal ook niet echt bevorderlijk zijn voor zijn toekomstige parlementaire activiteitsgraad, vrees ik.
Toch wel ironisch dat de hardwerkendste (Ceysens), in Leuven zwaar verloor met de gemeenteraadsverkiezingen, terwijl dat de meest luie (Logist) de verkiezingen won in Tienen. Het lijkt wel alsof hard werken, electoraal niet loont (Gelukkig is er nog Jan Laurys die bewijst dat het toch kan, én hard werken én de lokale verkiezingen winnen (CDS won in Diest grandioos). Alle moed opgeven is dus nog wat voorbarig )
De CD&V-N-VA-fractie wint de prijs van de meest actieve Leuvense fractie, met een gemiddelde van 78 punten. Proficiat Jan en Trees, doe zo voort!
De Spa-Spirit-fractie (en dus niet de VB-fractie) wint de bedenkelijke prijs van de meest luie fractie, met een erbarmelijk laag gemiddelde van 18 punten! Gelukkig redt de immer hardwerkende Vlaams minister Frank Vandenbroucke uit Scherpenheuvel de rode meubels in Leuven, maar toch blijft dit beschamend. (Ook opvallend dat het net de socialisten zijn die steeds het VB verwijten om luieriken te zijn. De pot verwijt te ketel ).
De Leuvense BVs (Flor Koninckx en Herman Schueremans) die aangetrokken werden voor hun stemmenpotentieel, bakken er op de werkvloer niet veel van. Hun werklust en activiteitsgraad liggen héél ver onder het gemiddelde. Moest het niet zo triest zijn, zou ik er eens goed om lachen.
De Vlaamse verkiezingen vonden echter plaats in een provinciale kieskring. Naast de negen Leuvense parlementsleden, zetelen er ook 11 parlementsleden uit het arrondissement Halle-Vilvoorde in het Vlaams Parlement. Een snelle screening leert ons dat de meest actieve parlementsleden er wonen. Zo behalen Eloi Glorieux (Groen!), Tom Dehaene (CD&V-N-VA), Joris Van Hautem (VB) en Mark Demesmaeker (CD&V-N-VA) echte monsterscores inzake werklust. Proficiat heren en doe zo verder!
Tot slot nog dit: 1/ Christian Van Eycken van het Fransdolle Union Francophone, werd verkozen toen hij nog in Linkebeek woonde (Halle-Vilvoorde) maar sinds kort woont hij in Tervuren (arrondissement Leuven). Zijn activiteitsscore is 42.
2/ Jos Bex' tegenvallende activiteitsgraad is ongetwijfeld deels te wijten aan een aantal persoonlijke drama's waarmee hij de laatste jaren geconfronteerd werd (en waarvoor ik althans alle begrip heb).
Patricia Ceysens: het meest actieve Vlaams Parlementslid uit het arrondissement Leuven.
Marcel Logist: werkt misschien hard in Tienen, maar zeker niet in het Vlaams Parlement.
BV-politicus Flor Koninckx: liever in Afrika dan aan het werk...
BV-politicus Herman Schueremans: Steekt duidelijk meer tijd in het organiseren van Rock Werchter dan in zijn parlementair mandaat...
De immer hard werkende Vlaams Minister Frank Vandenbroucke redt de meubels van zijn luie rode kameraden-parlementsleden uit het arrondissement Leuven.
Eureka! Ik heb hem gevonden! Een Paarse wet die werkt!
Ik ben absoluut geen fan van rechtse rakker Filip De Man, maar ditmaal ben ik toch ook geschrokken. Op zijn webstek vind je immers een link naar het parlementair stuk dat de naturalisaties regelt. 235 (sic!) bladzijden met gemiddeld 10 namen per bladzijde van de zogenaamde 'nieuwe Belgen', in totaal dus een 2350 mensen...
Tegenwoordig vermijdt men blijkbaar ook zorgvuldig om te vermelden of zij een beroep uitoefenen (quod non, in de meeste gevallen). Opvallend zijn ook de talrijke gevallen die helemaal niet in België wonen, maar wel in exotische plaatsen als Babadag, Achrafieh en Ouled Yaich. Ook zij worden blijkbaar zonder problemen Belg.
Het minste wat we kunnen zeggen is dat de snel-Belg-wet haar vruchten afwerpt. De cynicus in mij denkt dan 'toch één Paarse wet die goed werkt...'.
België zendt haar zonen uit! Dankzij de paarse snel-Belg-wet wonen er sinds kort ook Belgen in Babadag, Achrafieh en Ouled Yaich! Zouden ze Nederlands kunnen?
De laatste weken is er weer heel wat te doen over die debiele belspelletjes. Het is pure oplichterij, zoveel is duidelijk. Enkele jonge gasten begonnen zelfs een website tegen dit bedrog: Surf naar www.belspeldel.be en delete de del.
Delete de del!
Vandaag staat hierover in De Standaard trouwens volgend artikel:
Al 160 klachten tegen belspelletjes
Bij de kansspelcommissie zijn tot nu 160 klachten binnengelopen tegen de belspelletjes op tv.
BRUSSEL. Sinds 2004 smeken belspelmeisjes en -jongens ons op het tv-scherm om toch vooral te bellen en mee te spelen met hun op het eerste gezicht eenvoudige zoek- en raadspelletjes. Maar eigenlijk gebeurt dat alles nog altijd in de illegaliteit. Bovendien aarzelen de bedenker van de spelletjes niet om deelnemers bij de neus te nemen. Antwoorden worden plots verdraaid of kijkers worden totaal misleid.
,,Zoek een vak dat u kreeg op school'', luidde onlangs de opgave. Meerdere kandidaten antwoordden ,,Grieks''. Maar dat was dus helemaal fout. Het juiste antwoord bleek oud-Grieks, ook al is er geen school waar het vertalen van Plato ooit de benaming ,,oud-Grieks'' kreeg.
Pas sinds 1 januari van dit jaar is een kb van kracht dat zorgt voor de wettelijke bepalingen bij deze spelletjes. Minderjarigen mogen niet deelnemen; er mag hoogstens 2 euro per spel ingezet worden; er kan hoogstens 5.000 euro gewonnen worden; een beller die op één dag meer dan 50 euro spendeert moet worden gewaarschuwd; op elk moment moet op het scherm verschijnen hoeveel mensen op dat ogenblik deelnemen; het spel moet op een correcte, ondubbelzinnige manier aangeboden worden.
Wie zich aan de regels houdt, mag straks voort belspelletjes organiseren. De kansspelcommissie beslist volgende maand over de verschillende dossiers.
,,Ondertussen zijn al 160 klachten binnengekomen'', zegt Marc Callu, expert van de cel controle van de kansspelcommissie.
,,Deze klachten worden onderzocht en zullen uiteraard mee bepalend zijn voor de eventuele goed- of afkeuring van een dossier. Wie voortdurend de regels overtreedt, kan uiteraard moeilijk een toelating krijgen om die spelletjes voort te exploiteren.''
Het dossier valt onder de bevoegdheid van de minister van Justitie, Laurette Onkelinx (PS). (tv, bbd)
De RTBF organiseert een reeks tv-debatten onder de titel "Wat willen de Vlamingen?". Het wordt een vervolg op de controversiële uitzending "Bye-bye Belgium", de zogenaamde docu-fictie over de Vlaamse onafhankelijkheid. Het eerste debat werd gisterenavond uitgezonden vanuit het Gentse stadhuis en het was werkelijk bedroevend. De clichés over Vlaanderen werden nog maar eens bovengehaald (Eddy Wally, De Kampioenen, Lotti,...) en het werd allemaal zeer karikaturaal voorgesteld. Elke zin voor nuance ontbrak volledig. Het werd op een bepaald moment zelfs zo grof dat Vlaams Minister Frank Vandenbroucke (door de hoofdredacteur van Trends, Frans Crols, getipt als dé toekomstige president van Vlaanderen) tegen de 'journaliste' uit zijn sloffen schoot omdat ze eiste dat hij antwoordde op haar belachelijk simplistische vraag over de regionalisering van de gezondheidszorgen.
Wat de RTBF ook mag beweren, la Belgique bestaat nog. Maar hoelang nog? En waarom? Volgende week laat Knack prominente leden van B-Plus, de koele minnaars van ons koninkrijk, aan het woord. Maar eerst een tête-à-tête tussen Geert van Istendael en Bart De Wever. Over de belgitude van het Vlaams Belang, de treurnis van 1830, en de tripelmonarchie die België heet.
Schrijver Geert van Istendael (60) betreurt de verdwijning van het koninkrijk dat tussen 1815 en 1830 het grootste deel van de historische Zeventien Provinciën omvatte, oftewel de huidige Benelux minus Eupen. Tegelijkertijd bemint hij de onzuiverheid van België. Met zijn 'dierbare vijand' Bart De Wever (36), historicus en voorzitter van de Nieuw-Vlaamse Alliantie - 'Mijn beste vrienden zijn Franstalige Vlamingen' - duelleerde hij à la belge , dus aan een tafel met spijs en drank.
Heren, als Joden en Palestijnen morgen een Belgisch samenlevingsmodel ontwikkelen, kijkt de hele wereld ademloos van bewondering toe.
BART DE WEVER: Dat is een gechargeerde vergelijking, omdat ze een heel andere voorgeschiedenis hebben. Zij moeten van een heel foute situatie naar iets leefbaars gaan.
GEERT VAN ISTENDAEL: En wij moeten van een leefbare situatie naar iets fouts?
DE WEVER: Wat hier gebeurt, is een rustig voortkabbelend historisch proces, waarbij een negentiende-eeuwse natiestaat, die volledig voldeed aan de wensen van de hogere burgerij, niet in staat is gebleken om een proces van sociale en culturele emancipatie te absorberen. En nu zitten we met verschillende democratieën in één land. Dat van bovenaf wordt bedreigd door de Europese Unie. De vergelijking met het Verenigd Koninkrijk of Spanje is pertinenter dan die met Israël.
VAN ISTENDAEL: U hebt gelijk dat België door de Europese Unie afkalft, maar dat geldt voor alle landen van die Unie. Alleen hebben wij dat proces veel beter door dan een solide natiestaat als Frankrijk. Zo'n meerledig land als België heeft een eeuw ervaring met het ingewikkelde probleem van een elite die onaanvaardbare voorrechten moet opgeven. Dat is altijd zonder bloedvergieten gebeurd. Door al dat geduldig wetgevend werk van ons, ontwikkeld om verschillen en wrijvingen te beheersen, heeft België een voorbeeldfunctie. Dit land heeft schitterende Europeanen van ons gemaakt. Maar in de ogen van separatisten ben ik natuurlijk een lakei van het Belgische grootkapitaal.
Is de taalsituatie in Vlaanderen niet van een nadeel in een voordeel veranderd? Nederlandse kinderen leren geen Frans op jeugdige leeftijd.
VAN ISTENDAEL: Als je hier woont en je krijgt de kans een van de grote Europese cultuurtalen te leren, moet je wel stom zijn om dat niet te doen.
DE WEVER: Je kunt toch ook Frans leren in een Vlaamse republiek? Men stelt het al te vaak voor alsof wij als Vlaams-nationalisten de omgeving van de aardbol willen doen verdwijnen, alsof wij in een Vlaamse staat niet meer naast Wallonië zullen wonen.
Waarom het compliceren door staatsgrenzen te maken? Is dat niet juist erg negentiende-eeuws?
VAN ISTENDAEL: We weten heel goed dat de Europese Unie als project niet enthousiasmeert. Het is geen valabel alternatief voor België, want als het al een koepel is, dan een veel te hoge. Ik wil niet sentimenteel doen, of voos patriottisch, maar u onderschat de geschiedenis. Een overdonderende meerderheid is tegen het opsplitsen van België. Veel mensen beseffen dat het dom is een klein land in twee nog veel kleinere landjes te verdelen. En we eten elkaars brood.
DE WEVER: We leven meer en meer in een Vlaamse realiteit. Tot de jaren zestig had de Vlaamse beweging een romantisch-culturele agenda, waar de behoeders van het Belgische vaderland een sociaal en economisch rationalisme tegenover plaatsten. Nu zie je het omgekeerde. Wij treden de bevolking tegemoet met een rationeel discours. Terwijl de behoeders van België met romantische en nogal wazige culturele argumenten aankomen.
VAN ISTENDAEL: Welà
DE WEVER: Dat is de eerste keer dat u moet nadenken.
VAN ISTENDAEL: Nee, ik heb een weelderige keuze. Ik denk allereerst dat het uiteenvallen van België zowel Vlaanderen als Wallonië een rotreputatie zal bezorgen in Europa, die grote economische gevolgen zal hebben.
DE WEVER: Dat hebben ze over Tsjecho-Slowakije ook gezegd.
VAN ISTENDAEL: Dat is onvergelijkbaar. Om te beginnen, had dat land geen Brussel.
DE WEVER: De Europese reactie luidde toen: daar zullen ze nog spijt van krijgen.
VAN ISTENDAEL: Ze hebben er ook spijt van gekregen! Maar laten we ons tot België beperken. Een van uw basisargumenten zijn de transfers. Dat vind ik een egoïstisch en geen rationeel discours. Bovendien is het kortzichtig. De technologische evolutie verloopt zo snel dat het zeer gevaarlijk is een solidariteit op te zeggen die je straks misschien zelf nodig hebt.
DE WEVER: Ik probeer ons streven zo rationeel mogelijk te maken. Maar ik geef toe dat de Vlaamse beweging haar verleden niet altijd mee heeft.
VAN ISTENDAEL: Haar heden ook niet.
DE WEVER: Dat is de ellende. De grootste vriend van België is het Vlaams Belang.
VAN ISTENDAEL: Maar hoe rationeel is uw eigen nationalisme?
DE WEVER: In Frankrijk sprak 200 jaar geleden een minderheid Frans. Men is erin geslaagd met de kolf van het geweer van vrijwel iedere pachter een Fransman te maken. In Spanje en het Verenigd Koninkrijk zie je half gelukte projecten, met subnationale bewegingen onder een nationale koepel. Maar in België blijft niets over. Er is geen enkele nationale partij. Er is geen enkel medium dat iedereen leest. Er is alleen een cultureel restant dat door een culturele elite in Brussel wordt gekoesterd.
VAN ISTENDAEL: Niet alleen in Brussel. Vrijwel alle Vlaamse kunstenaars vinden het biculturele België een bevoorrecht actieterrein voor de cultuur. Jan Fabre, Luc Tuymans, noem maar op.
DE WEVER: Ik vind dat toch oppervlakkig geflirt. Het is eerder tegen Vlaanderen, vanwege het Vlaams Belang, dan voor België. Tot in de jaren zestig was de culturele elite Vlaamsgezind. Die elite omarmt vandaag een soort postmodernistisch ideaal van België: ze houden ervan omdat het niet bestaat.
VAN ISTENDAEL: Laten we het eens over de economische elite hebben. Een belangrijk deel daarvan laat zijn kinderen in beide talen opgroeien, zonder dat het daarom franskiljons zijn.
DE WEVER: Dat zijn dinosaurussen.
VAN ISTENDAEL: Voor dinosaurussen zijn ze opmerkelijk jong.
DE WEVER: Ik ken ze, ik heb op college gezeten met die jongens. Mijn beste vrienden zijn Franstalige Vlamingen. Maar die groep zal uiteindelijk verdwijnen.
VAN ISTENDAEL: Er zijn in Vlaanderen véél mensen die willen dat hun kinderen de andere taal leren.
DE WEVER: Daar heb je het land niet voor nodig.
VAN ISTENDAEL: Zonder staatsgrens heb je een veel grotere wederzijdse beïnvloeding.
DE WEVER: Een staatsverband is inderdaad ook een socialisatieverband. Dat ben ik met u eens. Anderzijds, de belangstelling voor het Frans neemt toch af, en dat heeft niet te maken met minder België, maar alles met de globalisering. En om nog even op de transfers terug te komen: ik heb geen moeite met solidariteit als zodanig. Maar in België zijn we niet solidair met mensen, we zijn solidair met een systeem. Volgens mij is de PS objectief geen belanghebbende bij het herstel van Wallonië.
In hoeverre kunt u beiden leven met een confederaal België, waarin alle bevoegdheden naar de deelstaten zijn overgeheveld, maar dat nog een leger, een koning en een postzegel heeft?
DE WEVER: Een dubbelmonarchie.
VAN ISTENDAEL: De schrijver Kamiel Vanhole heeft het woord tripelmonarchie bedacht. Dat vind ik geniaal. Tenslotte hebben we drie gewesten. En er is de bekende vloeistof, nietwaar. Een tripelmonarchie . Ja, daar ben ik voor!
DE WEVER: Vlaanderen heeft zeker geen leger nodig. En ik ben geen splitsingsfetisjist. Maar wat zullen staten nog zijn in de 21e eeuw? We wonen in de Zuidelijke Nederlanden sinds de Bourgondische hertogen in wisselende staatsverbanden samen, en dat zullen we heus wel blijven doen, alleen zal het geen België meer heten.
VAN ISTENDAEL: Ik betreur 1830. Een Nederlands staatsverband, dat zo'n beetje de Benelux omvat, met het Frans als belangrijke minderheidstaal en een evenwicht tussen de katholieke en de protestantse cultuurà
DE WEVER: Dat land is al teloorgegaan bij de Val van Antwerpen in 1585. Er is een gescheiden ontwikkeling van 400 jaar geweest.
Verkiest u een Vlaamse republiek boven een unie van Nederland en Vlaanderen?
DE WEVER: Diep in mijn hart kies ik voor de utopie. En sta ik zelfs open voor een soort Pays-Bas -isme. Als je een sjabloon zou kunnen vinden, dan ben ik niet gekant tegen een moderne vorm van de Zeventien Provinciën. Maar als politicus moet ik de keuze van het hoofd maken voor een Vlaamse lidstaat in Europa.
Wat is voor u de Vlaamse cultuur?
DE WEVER: Dat is de million dollar question , om het maar in het Nederlands te zeggen. Ik denk niet dat je daar een sluitende definitie van kunt maken. En hoe dan ook, de bepalende factoren zijn niet constant. Godsdienst was ooit enorm beslissend. Taal was ooit irrelevant, maar is in de opbouw van naties zeer belangrijk geworden, wat veel te maken heeft met de industriële revolutie. Vandaag is het feit dat je Zuid-Nederlands praat een van de belangrijkste criteria om jezelf Vlaming te noemen en een ander niet. We worden nu van onze noordelijke broeders gescheiden door dezelfde taal.
VAN ISTENDAEL: Die broeders herdrukken wel onze klassieke werken. Tantes van Cyriel Buysse, bijvoorbeeld. En daarvan worden er dan in heel Vlaanderen vijftig verkocht. Je kunt je dus afvragen wat het cultuurflamingantisme heeft bereikt. De halve bevolking wordt op tv ondertiteld, om nog maar te zwijgen van de Noord-Nederlanders. Aangezien u geen splitsingsfetisjist bent, kunt u toch niet verheugd zijn over deze splitsing binnen de Nederlandse cultuur?
DE WEVER: De generatie van Wilfried Martens begon Algemeen Nederlands te spreken, en dat was een bewuste daad van verzet, een daad van volksverheffing, om Vlaanderen uit de klei te trekken. Maar door de economische machtsverschuiving in de jaren zestig is Vlaanderen zich op zichzelf gaan richten, zonder dat die taalkundige omslag was voltooid. En zo zijn we met een tussentaal blijven zitten. En daarbij komt dat het vroegere cultuurideaal van de BRT volledig is verdwenen.
VAN ISTENDAEL: Dat provincialisme van tegenwoordig kan toch niet de bedoeling zijn geweest van de emancipatie! Dat moet u als cultuurflamingant toch treurig stemmen.
DE WEVER: Natuurlijk vind ik dat erg. Maar het gebeurt. We zijn aan het verantwerpsen .
Waarom spreekt de N-VA zich nooit over zoiets als die dwaze ondertiteling uit? Hebt u geen culturele taak meer?
DE WEVER: Dat is een kritiek die ik wel wil aanvaarden, ja. In het gewoel van elke dag is dat helaas te weinig prioriteit.
VAN ISTENDAEL: 1585 en 1830 zijn rampzalige jaartallen geweest. En 1989, want toen begon VTM uit te zenden.
DE WEVER: Hangen al deze dingen er niet mee samen dat we in de Zuidelijke Nederlanden een aversie van grootsheid hebben? Een van de grootste problemen bij het uitdragen van mijn project is dat de meeste Vlamingen er niet van willen weten omdat hen dat volledig verantwoordelijk zou maken voor hun eigen leven. Terwijl ze nu de illusie kunnen koesteren dat ze worden bezet door een vijandige overheid. Als er al zoiets als een volksaard bestaat, met een historische achtergrond, dan is het toch wel deze houding, in combinatie met de plantrekkerij .
VAN ISTENDAEL: Dan stel je dus de Vlamingen gelijk aan de Walen, want de Walen willen juist België om niet zelf verantwoordelijk te zijn.
DE WEVER: Zut ! Die had ik even niet zien aankomenà Maar toen ik in De slimste mens verloren had, heb ik gemerkt hoezeer de Vlaming houdt van de verliezer, en hoe graag hij bereid is te geloven dat je het slachtoffer bent van hogere machten die altijd tegen je zijn.
VAN ISTENDAEL: Dat is toch mooi, die solidariteit met de verliezer! Nu nog met Wallonië en Brussel.
Houdt de leider van de Nieuw-Vlamingen wel van zijn hoofdstad?
DE WEVER: Ik kan niet zeggen dat ik Brussel omarm of dat ik er ooit zou willen wonen. Maar het laat me ook niet koud. Als België zich ergens heeft kunnen realiseren, dan in Brussel, waar de bevolking is geconformeerd aan dat oude Latijnse ideaal van wat België moest zijn.
VAN ISTENDAEL: Bent u niet gewoon een Vlaamse pendelaar die zich 's avonds naar de provincie haast?
DE WEVER: Ik ben een Antwerpenaar.
VAN ISTENDAEL: Dat bedoel ik.
DE WEVER: Ik houd van grote steden, hoor. Maar het klopt dat ik nooit de neiging heb gehad om in Brussel te verpozen of er het culturele leven op te zoeken. Wat niet wegneemt dat het hart van Vlaanderen een stel Brusselse torens vol pendelaars is. Dat er in Vlaanderen een historische rancune jegens Brussel bestaat, is intussen een feit. Het is de stad waar de sociaaleconomische macht het meest heeft gewogen op de oorspronkelijke Vlaamse bevolking. Maar de verfransing is gestopt nu. Net voor de finish.
VAN ISTENDAEL: De francisation irréversible is dus niet doorgegaan. Vandaar dat ik zeg dat het Latijnse model in België niet echt gelukt is. Zelfs bij enorm veel Franstaligen loopt de taalgrens nog dwars door hun kop. Als je ziet hoe destijds Hugo Weckx het Nederlandstalig onderwijs in Brussel gered heeft, terwijl dat een verloren zaak was!
DE WEVER: Ik verzet me tegen geluiden die je vaak in Vlaanderen hoort, ook in mijn eigen partij, dat die Franstaligen op onze scholen ons zoveel geld kosten. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat flaminganten zoiets zeggen?
Vragen de Vlamingen in Brabant anderzijds niet zelf om verfransing? Tot in dorpen op 25 kilometer van Brussel worden huizen in het Frans te koop aangeboden.
VAN ISTENDAEL: Ja, maar onderschat ook de historische hooghartigheid van de Franstaligen niet.
DE WEVER: In de Rand zie je sociologische fenomenen doorwerken die elders gestopt zijn, zelfs in Brussel.
VAN ISTENDAEL: Hoe wilt u dat opvangen in een zelfstandige Vlaamse staat?
DE WEVER: Ik denk dat een Vlaanderen dat over zijn eigen lot beschikt daar veel makkelijker mee zal kunnen omgaan. De faciliteitengemeenten zijn een geval apart. Franstaligen daar hebben nu eenmaal rechten aan België te danken die je als Vlaamse meerderheid ook niet zomaar kunt uitwissen. Maar in Tervuren en Overijse moet de grond zich aanpassen aan hen in plaats van omgekeerd.
VAN ISTENDAEL: Maar hoe ziet u Brussel in een zelfstandig Vlaanderen? Wilt u Brussel loslaten?
DE WEVER: Brussel is een heel ander verhaal. Daar zit je met een cultureel ge- aliëneerde stad, vervreemd van Vlaanderen. Het past niet bij de rest en is er toch onlosmakelijk mee verbonden. Zeer problematisch, het is inderdaad geen Praag.
VAN ISTENDAEL: Maar zullen ze niet kiezen voor Wallonië? Je kunt een miljoen mensen toch niet tegen hun zin in een andere staat stoppen?
DE WEVER: Als je de subnationaliteit invoert op basis van de gemeenschappen, is er veel mogelijk. En wat daarboven overblijft, is uiteindelijk een stadsbestuur. En dat zul je altijd samen met de Franstaligen moeten doen. Waardoor er ook altijd iets van een geweststructuur overblijft, binnen Vlaanderen of Wallonië. Of anders moeten we een soort bicommunautair statuut uitdokteren.
VAN ISTENDAEL: Zo'n subnationaliteit werkt niet in Brussel. Omdat er te veel gemengde gevallen zijn. En steeds meer gemengde gevallen komen. Blijkens onderzoek van de VUB zijn de eentalige gezinnen in aantal aan het krimpen, vooral de Franstalige. De vermenging en de onzuiverheid breiden zich dus uit.
DE WEVER: Je kunt mensen niet dwingen ergens bij te horen waar ze niet bij willen horen. Ik zie Brussel als het echte product van België. Als er ergens Belgen bestaan, dan wel in Brussel.
VAN ISTENDAEL: Als België verdwijnt, zijn de Brusselaars staatloos.
DE WEVER: Ze zullen in elk geval iets héél bijzonders zijn.
VAN ISTENDAEL: Je kunt ze niet manu militari in een Vlaamse staat dwingen.
DE WEVER: We zullen Brussel nooit loslaten, het blijft onze hoofdstad. Maar er is geen magische oplossing. Wil je Brussel inlijven, dan moet je die hele Vlaamse republiek tweetalig maken. En de Brusselaars zouden ervoor moeten kiezen. Maar dat betekent een tweetalig parlement, tweetalige wetgeving. Dat is iets wat onze achterban niet altijd goed begrijpt, denk ik. Dan heb je een tweetalig land.
En jawel, zo gebeurt dat in Wallonië: een voetbalclub in financiële problemen? Geen zorgen, leen gerust bij Vadertje Staat, in dit geval een mega-intercommunale van Moeskroen (water, infrastructuur en economische ontwikkeling) gevestigd in de Rue de la Solidarité (oh ironie) in Moeskroen (www.ieg.be).
De Vlaming zal jullie belachelijk hoge spelerslonen wel betalen...
Zolang er brood is en spelen, zal de PS(C) het land regeren!
Moeskroen heeft nog geld nodig
Excelsior Moeskroen is nog niet helemaal uit de financiële zorgen. De Henegouwse club heeft nog 500.000 à 700.000 euro nodig om het lopende seizoen zonder problemen af te sluiten. Bij Moeskroen maken ze zich vooralsnog weinig zorgen. Moeskroen kreeg nog geen gelden van de televisierechten op de rekening gestort. Volgens de huidige bewindsploeg zouden een aantal voormalige sponsors bovendien overwegen om terug een deal met de club aan te gaan.
De supporters en de medewerkers verkozen Philippe Dufermont tot nieuwe voorzitter. Dufermont vond nog geen tijd om kleur te bekennen. Bij Moeskroen zijn ze er echter rotsvast van overtuigd dat de in Spanje residerende zakenman de uitdaging aan zal gaan.
Dufermont koppelde een aantal voorwaarden aan een voorzitterschap: de steun van de entourage, carte blanche bij het samenstellen van de dagelijkse leiding en de toekenning van een lening van twee miljoen euro door de intercommunale IEG.
De twee eerste vereisten vormen geen probleem. Het is nog niet zeker of Excelsior Moeskroen een lening van IEG krijgt. Een aantal politici zijn er geen voorstander van. Oud-voorzitter Jean-Pierre Detremmerie (PSC/Cdh, red.), anno 2007 ere-voorzitter van de club én topman bij IEG, probeert Philippe Courard (PS, red.), de Waalse Minister van Binnenlandse Zaken, te overtuigen van het dossier goed te keuren.
J-P Detremmerie zal het wel even 'arrangeren'...
Minister Courard: doet ie het of doet ie het niet?
Op maandag 12 maart programmeert Canvas Weg van België, een documentaire roadmovie die op diepgaande, maar relativerende en soms grappige manier op zoek gaat naar de identiteit van Vlamingen en Walen, naar de verschillen en gelijkenissen tussen Noord en Zuid, en naar de pro's en contra's van het voortbestaan van de Belgische staat.
Sinds enige tijd klinkt in Vlaanderen de stem van het separatisme steeds luider. De voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid vinden dat de economische, sociale en culturele verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië te groot zijn geworden om België nog in stand te houden. Anderen geloven dan weer dat wat Noord en Zuid met elkaar verbindt, belangrijker is dan wat ons scheidt. Ze zijn van oordeel dat juist het overstijgen van de verschillen, van België een Europees modelland maakt.
Weg van België maakt een gedurfde analyse van dat Belgische model. Wat zijn de pro's en de contra's? Is (de opheffing van) België mogelijk, nuttig, wenselijk? Heeft België nog een toekomst? Of is na meer dan 175 jaar het huwelijk tussen Vlamingen en Walen op, en is met een nieuwe staatshervorming op de agenda een (v)echtscheiding onvermijdelijk?
In Weg van België reizen journalist Marc Reynebeau en politicus Bart De Wever, beiden historici, door het land om de Waalse en Vlaamse eigenheid, tegenstellingen en conflicten te onderzoeken.
Bart De Wever is voorzitter van de Nieuw-Vlaamse Alliantie. Hij noemt zich een independentist, een vurige pleiter voor een onafhankelijke Vlaamse staat: zo wordt Vlaanderen welvarender en democratischer. In Weg van België toont hij dat aan met feiten, plaatsen en stevige argumenten.
Marc Reynebeau is een kritische journalist die beroepshalve sceptisch staat, dus ook tegenover het separatistische dossier. Hij noemt België een over eeuwen gegroeide, historische realiteit en is zeer nieuwsgierig naar de argumenten en de drijfveren van de separatist De Wever om daaraan een eind te stellen. Hij laat zich graag onderdompelen in de wereld van de Vlaamse autonomisten en onderzoekt of hun motieven hout snijden.
Staan Noord en Zuid met getrokken messen tegenover elkaar? Hoe reëel zijn de verschillen tussen beide? Wat houdt ons tegen of zet ons aan om een Vlaamse staat uit te roepen? Verdampt de Belgische natie langzaam maar zeker? Of is dat wishful thinking van een minderheid?
Diezelfde avond besteden ook Terzake, Morgen beter en De rechters aandacht aan dit thema.
'Weg van België', maandag 12 maart om 20.50 uur op Canvas.
Het BOIC en de KBVB (de voetbalbond) zijn de twee laatste unitaire sportbastions van België en het is eraan te zien.
Vice-Bondsvoorzitter Roger Vanden Stock kondigde gisteren zijn ontslag aan uit de voetbalbond wegens haar barslechte werking en topjournalist Vandeweghe legt vandaag de fraudecarrousels bloot binnen het BOIC...
Goed bezig!
Uit De Morgen van vandaag:
Minister van Sport Bert Anciaux vraagt zich af wat de meerwaarde is van het BOIC
Het BOIC bestaat zonder overheidssteun niet maar legt geen enkele verantwoording af
'Ik wil hun rekeningen zien'
Bert Anciaux wil dolgraag het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité een paar vragen stellen en verstuurde een lange brief met zes pertinente vragen die allen betrekking hebben op de geldstromen binnen het BOIC. Over de eventuele onwettelijkheid van de financiële praktijken die in het verhaal hierbij uit de doeken worden gedaan, wil hij zich niet uitspreken, maar in een andere brief aan de procureur des Konings van Brussel suggereert hij dat het BOIC de bepalingen voorzien in het koninklijk besluit op de tombola's met de voeten treedt.
Welke stappen heeft u op basis van dit dossier ondernomen?
"Ik heb brieven geschreven naar het parket, naar het BOIC om uitleg en naar staatssecretaris voor overheidsbedrijven Tuybens met een vraag om de driehoeksdeal tussen het BOIC, de Nationale Loterij en Olympia Tienen te onderzoeken."
In uw schrijven aan het BOIC heeft u het over valsheid in geschrifte.
"Dat is geen aantijging. Ik stel het BOIC vragen, onder meer welke procedures zij hebben om valsheid in geschrifte te voorkomen. Ik heb op zijn minst twijfels over de gevolgde procedures als het om de tombola's voor het goede doel gaat. Ik wil die financiële rapporten en de betreffende pv's wel eens zien."
Dat het BOIC voor sommige partner-bedrijven hun andere sponsoring betaalde uit de opbrengst van de tombola, dàt lijkt vast te staan.
"Dat blijkt uit dit dossier en dat lijkt mij alvast niet normaal. Het is op zijn minst onethisch en strookt niet met de doelstellingen waar het BOIC zo prat op gaat. Zij moeten in de eerste plaats de topsport steunen, daarvoor zijn zij ook met ons een partnership aan gegaan."
U vraagt al langer financiële transparantie. Komt die er nu?
"Die zal ik eisen. Weet u dat het BOIC bij ons in de Stuurgroep en in de Task Force zit en dat ze op die manier mee bestuurt en inzage heeft in de financiële uitgaven die wij voor topsport doen? Maar anderzijds hebben wij geen enkel zicht op hoe het BOIC zijn fondsen besteedt.
We hebben het over een organisatie die zonder overheidssteun niet kan bestaan maar die geen enkele verantwoording aflegt, meer zelfs, die op zijn minst de schijn wekt dat een aantal van hun rekeningen niet kloppen."
Is het BOIC er niet vooral op gericht om zichzelf in stand te houden?
"Als men de overheadkosten van die organisatie ziet, dan kan je niet anders dan vragen stellen bij het nut van dit BOIC. Ik stel mij al langer vragen bij de meerwaarde van het BOIC voor onze topsport, welnu met dit dossier zijn mijn twijfels alleen maar toegenomen. De eigen middelen die ze genereren, wenden ze bovendien deels af ten voordele van het bedrijfsleven."
Wat moeten we denken over de royale sponsoring van Olympia Tienen?
"Daar ben ik van geschrokken. Ik heb aan mijn collega gevraagd om dat te onderzoeken en ik heb er alle vertrouwen in dat dit gebeurt. Het ziet er naar uit, dat er iets niet klopt met de manier waarop deze ene wielerclub zo'n som geld heeft gekregen." (HV)
Mede geïnspireerd door het gedachtegoed van de conservatieve denker en bekende antirevolutionair, Edmund Burke, is Bart De Wever ervan overtuigd dat België niet door revolutie als wel door evolutie zal verdwijnen. De Oude Dame zal, als het ware, geleidelijk aan verdampen. Het zou hierbij wel eens sneller kunnen gaan dan velen denken. De meningen keren snel en al zeker bij de jonge generatie. Uit de vele schooldebatten leer ik dat onder jongeren, onafhankelijkheid bespreekbaar wordt. De luisterbereidheid over dit thema steeg de laatste jaren opvallend.
De komende 20 jaar zal er veel veranderen. De meest invloedrijke voorvechters van België zullen, gezien hun hoge leeftijd, maatschappelijk zo goed als uitgeteld zijn. Ik denk hierbij aan mensen als Etienne Davignon, Maurice Lippens, Mark Eyskens, Herman De Croo, Constant Van Den Stock, Hun opvolgers zullen ongetwijfeld een meer rationele koers bewandelen. En de generatie daarna, de onze, wel, die zal de (Gordiaanse) knoop definitief doorhakken. Enkele jaren kabinetswerk leren me dat de affiniteit met België van de komende generatie (top)politici, zo goed als onbestaande is. Zelfs voor het vele jonge talent werkzaam op de VLD- en Sp.a-kabinetten, lijkt België een eindig verhaal. De toekomst van België ligt niet in de handen van de Etiennen, Mauricen, Hermannen of Constants, het zijn de Grieten, Annen, Bennen, Jeroenen, Saïds en Krissen die de Oude Dame zullen laten inslapen.
O dierbaar België, uw laatste couplet lijkt ingezet.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Pol Van Den Driessche, doet ie het of doet ie het niet? 
Is de kentering in zicht?
.jpg&imgrefurl=http://www.ptb.be/scripts/article.phtml%3Fsection%3DA2AAAGBA%26obid%3D32110%26theme%3D2006%26PHPSESSID%3D637d156b1f5f&h=186&w=320&sz=8&hl=nl&start=5&tbnid=dDtTqEfk5l-FKM:&tbnh=69&tbnw=118&prev=/images%3Fq%3Dbruno%2Bvalkeniers%26gbv%3D2%26svnum%3D10%26hl%3Dnl)
Op maandag 12 maart programmeert Canvas Weg van België, een documentaire roadmovie die op diepgaande, maar relativerende en soms grappige manier op zoek gaat naar de identiteit van Vlamingen en Walen, naar de verschillen en gelijkenissen tussen Noord en Zuid, en naar de pro's en contra's van het voortbestaan van de Belgische staat.
