Topjournalist van De Standaard, Bart Dobbelaere, heeft de gave van het woord (en de pen). Door zijn column 'Erger is Ergernis' begint mijn vrijdag om de twee weken doorgaans extra goedgeluimd en met een grote glimlach. 
Bezoek ook eens zijn grappige blog op http://standaard.typepad.com/dinges/!




Precampagne in woord en beeld

Zelfs met die valse baard had ik hem meteen herkend

Die ochtend in de krantenwinkel lagen twee nieuwigheden zomaar voor het grijpen. Een boulevardblad met de eerste page-three girl uit de geschiedenis van het Vlaamse dagbladwezen voor slechts één euro.
 Boulevard Bl!dz, het eerste boulevardblad met een page-three girl...

En het nieuwe boek van Verhofstadt dat nog goedkoper was. Ik ben voor het tweede gegaan, want één euro is veel geld om toch nooit verder te geraken dan de eerste drie pagina's. Neen, dan liever 8JV (Acht jaar Verhofstadt) met op page three Guy Verhofstadt in gesprek met George Bush. Beetje vreemde keuze, want Bush is bad publicity, zou je denken. Maar als je de foto ziet met de gesticulerende premier enerzijds en anderzijds de sip kijkende Amerikaanse president, dan weet je wie het echt voor het zeggen heeft. De cover van het boek 8JV toont een eenzame premier in een leeg vliegtuig, maar als je voorbij dat droevige beeld bent, is het een prachtig werkstuk met foto's van Verhofstadt bij de Dalai lama, Verhofstadt bij Nelson Mandela en Verhofstadt bij Vincent Van Quickenborne. Bijna tweehonderd pagina's lang kunt u grasduinen in de hoogtepunten uit zijn burgermanifesten, zijn honderd werken, zijn entourage, zijn inspiratiebronnen (Prigogine! Kant! Locke! Slangen!) Zo bekeken lijkt het wel dat de acht jaar Verhofstadt voorbijgevlogen zijn. En misschien is het net dat wat de cover ons probeert bij te brengen. ,,Optimism is a moral duty'' luidt de nieuwe slagzin van premier Verhofstadt - ontleend aan Karl Popper. Maar wie zich nog de peiling herinnert die vorig weekend in deze krant verscheen, weet beter. ,,Optimism is a survival technique'' bij Verhofstadt. Het is misschien realistisch te denken dat je met een theetafelboek van tweehonderd bladzijden een vlieg zou kunnen doodslaan. Maar het is wel erg optimistisch te denken dat je met zo'n boek Leterme kunt wegslaan. Het ding heeft duidelijk zeer veel geld gekost.

En als dit nog maar de precampagne is, wat staat er ons dan straks nog allemaal te wachten? Het begon allemaal redelijk onschuldig met Bart De Wever en zijn nieuw verkeersbord dat waarschuwde voor verstrikkingsgevaar. Er was dan wel geen snelheidsbeperking aan verbonden zoals bij die andere nieuwe verkeersborden, maar toch. Vooral het vingertje waarmee De Wever op de affiche naar zijn zelfbedacht bord wees, was van een in Vlaanderen zelden geziene knulligheid. In één klap Elio Di Rupo en Siegfried Bracke uitroepen tot Vlaamse volksvijanden - faut le faire. Het werd er allemaal niet bepaald beter op toen de leeghoofdige SP.A'ers erbij kwamen, metershoog aan de kant van de weg en zwevend in uw krant. Eerst de principes en dan de koppen, luidde de slogan. Maar er had net zo goed kunnen staan: even geduld, we hebben nog geen koppen, we zijn op konijnenjacht. Groen! van zijn kant is op ijsberenjacht (www.reddeijsbeer.be) in deze precampagnedagen en van CD&V is mij tot dus ver enkel een cinemaspotje bekend tegen de ver-ik-king en voor de ver-wij-ing. In zwart-wit. Zonder koppen of principes, want de partij is nog naar beide op zoek. (Of is het alleen maar wachten op het startschot door Leterme?) Ah Leterme! Terwijl andere partij om ter knulligst hun geld uitgeven, is Leterme weer zeer sterk bezig. Primetimetelevisie. Feelgoodtelevisie. Debby & Nancy-televisie.  En het kost hem niets. Integendeel. Hij wordt haast verplicht om mee te doen, zegt hij. Een beetje tegen zijn zin zelfs. En dan probeert hij natuurlijk incognito naar de tv-show te gaan, toch hadden we hem meteen herkend achter die valse baard. Niets ontgaat ons immers. Drie dagen later debatteerde het Vlaams Parlement er nog over. Dat diezelfde Leterme ondertussen weer in één of andere Franstalige krant de Walen had geschoffeerd - neen, dat is van geen tel voor de toekomstige premier. Daar gaan we het toch niet over hebben? Want intussen is Leterme uitgeroepen door het weekblad Humo tot de populairste politicus. Leterme! Van CD&V! In Humo! De populairste! Beseft u daar wel ten volle de draagwijdte van? Ofwel zijn de Humo-lezers werkelijk compleet van slag, ofwel is er iets met Leterme dat mijn begripsvermogen te boven gaat. En net zo moet Verhofstadt zich voelen wanneer iedereen Leterme achterna loopt. De Humo-lezer, Debby en Nancy, elke Vlaamse boerin. Zelfs de grote baas van Volvo loopt de rattenvanger uit Ieper achterna. De Volvo-man is nochtans een hardwerkende Vlaming, een liberale ondernemer, een blauwe Gentenaar, een hapklare brok voor Verhofstadt. En toch heeft ie nog liever Leterme dan de premier. Was ik Verhofstadt, ik gooide de handdoek. Ik kapte ermee. Ik gaf het op. Ik liet de Wetstraat voor wat de Wetstraat is. Ik bundelde misschien nog één keer al mijn prestaties, mijn idolen, mijn vrienden en mijn werken in een fotoboek. En ik gaf het gratis weg. En daarna was ik zelf weg.


Bart Dobbelaere is redacteur van De Standaard. ,,Erger is ergernis'' verschijnt tweewekelijks op vrijdag. www.standaard.be/ergernis