28-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Met de verplaatsing naar Dynamo Dampoort waren we al toe aan de eerste wedstrijd van de terugronde maar ook tevens aan de laatste wedstrijd van het jaar 2015. Met slechts 2 nederlagen in de heenronde vertoefde onze ploeg in de bovenste regionen en dat wou iedereen liefst zo houden. Uit de confrontatie in de heenronde hadden we alvast onthouden dat Dynamo niet de gemakkelijkste ploeg uit de competitie was. Voor de afspraak in zaal Rozebroeken kwam men net op tijd met 5 spelers opdraven. Daarentegen konden wij een vrij ruime kern afvaardigen waar enkel Vollie, Bart, Dimi en Stanny (beiden knieproblemen) moesten afhaken. Wegens buitenlandse betrekkingen moesten we het ook zonder de tactische richtlijnen van onze coach stellen.

De opdracht tegen het sterk uitgedunde Dynamo was vrij duidelijk: de partij direct in handen nemen en zo snel mogelijk afstand nemen van de tegenstander. Het gevaar in dergelijke matchen schuilt echter vaak in eigen rangen, simpelweg door de tegenstand ietwat te onderschatten en ervan uitgaan dat alles wel zal loslopen of doordat de concentratie bij een comfortabele voorsprong ver te zoeken is. Op het vrij ruime terrein van Rozebroeken kon men naar hartenlust fast break lopen maar daar had de ene aanwezige ref duidelijk een broertje aan dood. Situaties interpreteren, of beter niet  interpreteren, vanop ruime afstand leidde dan ook vrij vroeg naar een karrevracht aan niet gefloten fouten. Dat we het dan ook onszelf nog eens moeilijk maakten door enkele doelrijpe kansen de nek om te wringen speelde alleen maar in de kaart van Dynamo die met hun vrij kleine ploeg dapper weerwerk bood. Luc kwam in het eerste quarter het vaakst aan het kanon maar zonder de driepunter van Aiko en Matty had hij waarschijnlijk nipt de duimen moeten leggen. 10-18

Met een ‘foutenlast’ van 0 tegen 1 na 10 minuten was het toen al onbetwistbaar dat vrijworpen nemen een buitengewoon moment zou worden. Dat men in beide kampen dit aantal gevoelig wou opdrijven was overduidelijk maar de ref waande zich klaarblijkelijk op een galamatch van de mama’s tegen de papa’s en liet onwetend begaan. Via enkele splijtende drives van Fred en het betere bordenwerk van Kenneth werd de Dynamo aanhang voorlopig nog afgehouden. Ondertussen had het aantal airballs en de zichzelf gezette dakgoten al voor de nodige hilariteit gezorgd bij de meegereisde YO-aanhang. Dat de wisselspelers en veldspelers vrij regelmatig de draak staken met elkaar leidde natuurlijk niet tot de opperste concentratie waardoor Dynamo met 2 driepunters van Van de Kerckhove en een fieldgoal van Lattrez al aardig in onze buurt kwamen. Once again hield een driepunter van Aiko en een inlegger van Steven, na een sublieme 1-2 tussen hem en Sid, de 10 puntenkloof op het bord. 25-35.

Dat Dynamo na 2 x 10 minuten, met slechts 5 spelers, nog steeds geen enkele ploegfout had zorgde bij meerdere YO’-ers voor gefronste wenkbrauwen halfweg. De pauze had de tegenstrever duidelijk deugd gedaan want voor we het goed en wel beseften was hun achterstand tot op 6 punten teruggebracht. Dit terwijl het voor ons veeleer wachten was op de ontbranding van de motoren. Die kwam er pas toen Fred terug het vuur aan de lont stak. Zowel Kenneth, Matty, Gert, Steven als hemzelf scoorden ieder om beurt en dat was er voor de beperkte selectie van de tegenstander teveel aan. Met een 14-27 tussenspurt werd de match eindelijk in een definitieve plooi gelegd. 39-62

In het laatste quarter kwam het er vooral op aan om Dynamo geen spectaculaire remonte te gunnen zoals hen vorige week tegen ING wel gelukt was. Toen onze verdediging heel even de handrem optrok was het toch weer even opletten geblazen toen hun nr 14 zijn derde driepunter in slechts enkele minuten door de ring joeg. Doordat de tegenaanvallen eerder van individualistische aard waren was er geen kruid gewassen tegen ons collectief aanvallend vermogen. Aiko, Luc, Gert, Steven en Fred dikten de puntjes aan waardoor de zege nooit echt in het gedrang meer kwam. Hoezeer sommige spelers ook hun best deden om zowel de individuele- als ploegfouten omhoog te krijgen bleef de foutenlast beperkt tot een wonderbaarlijke 5-8. Met deze 57-75 overwinning sloten we ons jubileumjaar af in een sportief sterk 2015 en dat op een hoopgevende 2^de plaats. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Sid 4, Fred 14, Gert 8, Luc 10, Steven 8, Andy 2, Aiko 11 en Kenneth 10.

5 driepunters

22-12-2015 om 22:09 geschreven door 130  

19-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

17-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Na een weekje scouting en welverdiende rust, dankzij de vooruitgeschoven match tegen ING, kon iedereen fris en monter de loodzware opdracht aangaan tegen de Vlaamse Ardennen. De matchen in het verleden stonden steevast bol van de spanning en competitiviteit. Het ideale recept voor een gezellige avond basket onder hoogspanning. Dat de regerende en viervoudige kampioen dit seizoen al wat van zijn pluimen had verloren kon de sfeer niet bederven. Een daarenboven aangename verrassing van de Bond was ook mooi meegenomen. De heren De Clercq en Hesters werden naar Landegem gestuurd om deze partij in goede banen te leiden en niet te lijden, zoals hun collega 2 weken geleden.

Geen toss met kleingeld maar een simpele opworp bracht de wedstrijd tot leven. De opener was alvast om vingers en duimen van af te likken. Veldeman plaatste ons met een driepunter meteen op achterstand maar het antwoord van Steven liet niet al te lang op zich wachten. Met een even weergaloze driepunter kruidde hij het spektakel. De aanwezige supporters en staffleden schoven meteen naar het puntje van hun stoel. Terecht! Wat geserveerd werd, werd danig gesmaakt. De partij hing mooi in evenwicht en bij de tegenstander hadden ze dat vooral aan één man te danken in het eerste quarter. Een vierde deel van de Heemskinderen, aka Gert Veldeman, nam maar liefst 10 punten, waaronder 2 driepunters, voor zijn rekening. Zijn bewaking zat duidelijk nog niet snor. Aanvallende daarentegen kon weinig worden bijgesteld. Steven, Aiko, Kenneth, Luc, Sid, Fred, Gert en Vollie, ja alle 8, kwamen ze tot scoren. Een ongekende luxe die een 24-19 stand na het eerste quarter meer dan rechtvaardigde.

In het 2^de quarter verliep het heel wat moeizamer. De juiste pass, de juiste actie kwam er maar zelden goed uit waardoor het spelbeeld zienderogen verwaterde. Een knappe lay-up van Matty en een verrassende move van Gert waren de zeldzame hoogtepuntjes maar dit bracht net iets te weinig om een verlengde van het eerste quarter te zijn. Het onbenut laten van meerdere vrijworpen zorgde daarentegen voor de eerste nervositeit op de bank. Dreigden we nog voor de rust de leiding te moeten afgeven aan de tegenstrever? Het gevaar Veldeman was dan misschien wel even geweken maar Van Den Heede nam geruisloos over. Bijna in zijn eentje hield hij de Vlaamse Ardennen moeiteloos in de wedstrijd. Een vrijworp van Kenneth en een fieldgoal van Sid hielden maar net de boot af aan de rust. 36-33

Tijd om het één en ander bij te schaven in de onderbreking dacht coach Chris. Met een duidelijk voordeel onder de borden moesten Kenneth en Aiko maar een luxebediening krijgen onder het kot vond hij. Althans dat was het opgelegde stramien. Hoe meer de coach de nadruk legde op het inside spel … hoe vaker men het afstandsshot ging opzoeken. Misschien was zijn Zuid-Afrikaans voor beginners dan toch niet zo duidelijk voor iedereen. Enfin, de tegenstrijdige tactiek scheen te werken want ook de tegenstander was even in de war. Met Vollie, Aiko en Luc als voornaamste afwerkers werd duchtig gecompenseerd wat aan de vrijworplijn vaak verkeerd liep. Een grotere winstmarge had er dus zeker ingezeten. Een eerste driepunter van Matty, twee opeenvolgende fieldgoals van Luc en 2 succesvol omgezet vrijworpen van Steven stoomden ons klaar om het hopelijk in het laatste quarter te kunnen afmaken. 59-54

Dat je met de Vlaamse Ardennen nooit klaar bent moest ook nu weer blijken. Zij waren duidelijk niet van plan om genoegen te nemen met enkel frietjes in Den Hoet. Men wou maar al te graag de scampi’s van ons Turks brood halen. Dat hoef je natuurlijk geen twee keer te zeggen tegen onze veelvraten. Steven bracht met 2 opeenvolgende driepunters de zaal in vervoering waarna Kenneth met enkele sterke inside plays de score aandikte. Er kwamen stilaan barsten in het pantser van de opponent maar Veldeman weigerde voortijdig de handdoek te gooien. Met 8 punten dreigde hij de Vlaamse Ardennen nogmaals langszij te brengen maar daar staken Aiko en Vollie, elk met een driepunter, tijdig een stokje voor. Een mooie 10-punten kloof werd halsstarig verdedigd en gevrijwaard. Hier en daar werd de tegenstrever wat geniepiger maar de voortreffelijke leiding van het grijze duo greep kordaat en discreet in waar nodig. De sportiviteit kende hoogdagen al werd dé sportiefste daad van Matty hilarisch genoeg weggewimpeld. Met een fieldgoal van Fred en een vrijworp van Vollie werd het lot van de Vlaamse Ardennen bezegeld waarna de refs hun muntstukken konden gaan verzilveren. Een 5^de nederlaag dit seizoen voor de mannen uit Ronse zou hen wel eens definitief uit de titelkoers kunnen gooien en ons een plaatsje in de top 3 kunnen verzekeren. Eindstand: 79-68 (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 15, Sid 4, Fred 5, Gert 4, Bart 2, Luc 7, Steven 13, Aiko 15 en Kenneth 9.

7 driepunters

15-12-2015 om 22:29 geschreven door 130  

04-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

02-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Na een collectieve sterke prestatie afgelopen zaterdag, waarbij onze 7^de algemene quiz door de overgrote meerderheid meer dan gesmaakt werd, lag de focus op maandagavond op de zoveelste topmatch in de KBOV-competitie. Tegen een verrassend sterk presterend BT Groep De Meyer gold de 3^de plaats als inzet. Door hun verlies van vorige week tegen Beautox hoefden wij hen even niet meer naast ons te dulden. Een overwinning tegen de Young Ones kon hen weer langszij brengen. Dimi (knie), Luc (een verzetje met de voorzitter) en Gert (bye) waren niet te zien in spelersplunje. Meteen 3 centerspelers minder voor coach Chris die vermoedelijk in Oostakker een kaarsje liet branden om de resterende centerspelers te sparen van enig onheil.

De organisatie en nasleep van de quiz had blijkbaar bij een aantal spelers sporen nagelaten. Of hadden de bewoordingen van de enige ref vlak voor de opworp voor consternatie gezorgd. De start was ronduit rampzalig. Van samenhang was geen sprake en voor we het goed en wel beseften keken we tegen een 0-7 achterstand aan. Meteen het teken voor Chris om zijn eerste time-out op te souperen. Kenneth kon uiteindelijk na enkele minuten de nul van het ouderwetse scorebord vegen. Met een beperkte ‘oudere’ spelerskern van 7 kwam het erop aan om het tempo voldoende strak te houden om hen minuut na minuut verder te gaan afmatten. BT Groep DM was allesbehalve onder de indruk en scoorde naar hartenlust. Het gevaar kwam eerder van outside dan van onder de borden en dat duurde helaas een tijdje vooraleer iedereen dat bij ons door had. De tegenstrever hield daarentegen hun eigen bucket potdicht waardoor het voor het ons zeer moeilijk was om een deftige aanval in elkaar te boksen. Kenneth, Sid en Bart beperkten de schade maar naast het feit dat er slechts 1 ref was opgedaagd en het grote scorebord dienst weigerde waren dit weinig opbeurende feiten. 15-23

Er moest duidelijk uit een ander vaatje getapt worden in het 2^de quarter. Dankzij een gretige en trefzekere Andy (2 driepunters op rij) werden de kopjes wakker geschud en werd het spelbeeld enigszins omgekeerd. De aanvoerlijnen van BT Groep DM werden vakkundig afgesneden waardoor de aanvalsmachine begon te sputteren. Een herboren Steven ging iets vaker de uitdaging aan en nam met Sid, Aiko en Kenneth enkele scoorders in zijn zog mee. Het kroontje op het aangename 2^de quarter kwam er met een geslaagde driepuntspoging van de oudste Van Vooren. De euforie was echter gereserveerd want broer Fred, nog niet aan scoren toegekomen in de eerste helft, was aan het bekomen aan de zijlijn van een ferme tik tegen zijn kale knikker. Ruststand: 34-34

Tijdens de rust was al voelbaar dat de overspannen ref een tikkende tijdbom was en duidelijk moest gepaaid worden om zijn zelfvertrouwen wat op te krikken. De situatie werd er jammer genoeg niet beter op. Niet dat alle tussenkomsten verkeerd waren maar het waren er gewoon veel te weinig. Dezelfde situatie tegen een ruwere tegenstander had waarschijnlijk een ware loopgravenoorlog ontketend. Gelukkig bleef het hier beperkt tot blikschade al werden de zenuwen en zelfbeheersing danig op de proef gesteld. De ref speelde meer en meer een bepalende factor en dat was allesbehalve in ons voordeel. De frustraties staken frequenter de kop op en dat bracht ons ondertussen in een lastig parket. De cohesie in de verdediging was net zoals in het eerste quarter zoek en BT Groep DM maakte dankbaar gebruik van onze opendeurdagen. Met terug 23 punten in onze ‘bak’ zag het er steeds hopelozer uit om dit tot een goed einde te brengen. Aiko (7), Vollie, Fred en Kenneth, elk 2 punten konden niet verhinderen dat de opponent een 10 puntenkloof had vergaard. 47-57

Wat ons in het laatste quarter allemaal te wachten stond konden zelfs de meest absurde bookmakers niet bedenken tot een waanzinnige weddenschap. Wie gaf, na een maximale achterstand van 14 punten, nog een cent voor onze winstkansen? Wie had ooit gedacht dat de met zichzelf in de knoop liggende ref ooit het lef zou hebben om zich terug te trekken in zijn kleedkamer? Wie heeft ooit meegemaakt dat een driepunter wordt afgekeurd op aangeven van de tegenpartij? Je houdt het niet voor mogelijk maar .. het gebeurde gisteren allemaal in de laatste minuten van de wedstrijd. Het was een ware rollercoaster van emoties, frustraties en spanning. Het dieptepunt met 14 punten in het krijt was bereikt waarna plotsklaps de knop bij iedereen werd omgedraaid. We hadden niks meer te verliezen. Een laatste eindspurt werd ingezet. En hoe? De ene na de andere steal van Stanny, Fred, Steven, Sid, Matty en Kenneth luidde een fastbreak in. Dat daarbij af en toe een stukje ledemaat zat van de tegenstander kon zelfs de ref niet deren. Als tegenprestatie hoefden we dan ook niet altijd te rekenen op zijn alertheid wanneer BT Groep DM de aanvallen foutief probeerde af te stoppen. Met nog iets meer dan 2 minuten op de klok was de kloof zo goed als gedicht maar net dan stokte de opmars. Zouden we uiteindelijk strandden op een zucht van de overwinning? Wat toen ten tonele kwam had niemand maar dan ook niemand ooit meegemaakt. Een geslaagde driepunter van Van Troye werd, op aangeven van onze bank, door de ref van de tabellen gehaald. Consternatie alom! De ref probeerde verhaal te halen bij de mensen aan de tafel maar ook zij konden dit niet bevestigen. De twist tussen de 2 ploegen was er duidelijk teveel aan bij de ref waarna hij zijn biezen pakte en zijn kleedkamer ging opzoeken. Partij te herspelen? Iedereen huiswaarts? Hoe moest dit verder? Jamais vu!! Na wat onderhandelen besloot de ref alsnog de partij af te werken. Door de annulatie van de driepunter bleef alles nog mogelijk. Echter na een zoveelste foutief afstopte doelpoging van Fred werd een verbale reactie van hem bestraft met een technische fout. Einde verhaal voor ons? Nog niet want de vrijworp werd niet omgezet en het daarop volgende balbezit werd hen eerder hardhandig afhandig gemaakt. Een eerste doelpoging van Steven werd eerst nog foutief afgeblokt maar tegen de ultieme rebound en buzzer beater van Fred had niemand nog een verhaal. Een onverhoopte 69-68 overwinning was een feit. We hadden welgeteld 0,4 seconden aan de leiding gestaan. (C.T.)

Speelden: Matty 2, Vollie 2, Stanny, Sid 8, Fred 14, Bart 5, Steven 7, Andy 6, Aiko 12 en Kenneth 13.

6 driepunters

01-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Met nog 3 wedstrijden te spelen in de KBOV competitie kon er al een voorzichtige bilan opgemaakt worden. ING en Beautox telden 1 nederlaag, BT Groep Demeyer en The Young Ones elk 2. De nederlaag tegen de Plankshotters zou ons nog wel eens heel lang kunnen achtervolgen. Nu, op maandagavond betraden maar liefst 6 ploegen uit de top 7 van deze competitie de Keiskant arena. Kregen we 4 leiders of konden Beautox en/of ING een kloofje slaan? Kenneth, nog steeds last hebbend van een weerbarstige rug, gaf forfait en Steven was bye. Luc nam op zijn beurt de plaats in van de zieke Vollie. Met de Crooky Monsters als tegenstander kregen we op papier de gemakkelijkste tegenstander van de avond voorgeschoteld. Na de extra oefenmatch van vorige week in Knokke kregen enkele spelers … een paar minuten rust.

Nadat Dimi, met een fraaie ‘move’, de score had geopend bracht Bart met een driepunter de nodige ‘jus’ in de wedstrijd. De Crookies lieten zich niet van de wijs brengen en kwamen vrij vlot langszij. Het  afwerkingsniveau lag ook, eigenaardig genoeg, bij hen net iets hoger dan bij ons. Met enige verbazing kregen we te maken met een efficiëntere thuisploeg. In verdediging kregen we niet echt vat op de situatie en aanvallend werden de drives van Matty, Andy en Bart vaak foutief afgestopt. Doordat we aan de vrijworplijn niet verder kwamen dan een povere 50% konden de Crookies lichtjes uitlopen. Met 2 vrijworpen en een veldkorf van Bart werd erger vermeden. (22-17)

Een duidelijke boodschap van coach Chris had als doel om iets korter op de man te spelen en het shot van buitenaf drastisch te reduceren. De aanpak wierp zijn vruchten af en de Crookies konden op zoek naar een doeltreffendere tactiek. Gert scoorde na een knappe rebound waarna Fred met een driepunter en fieldgoal de partij gaandeweg deed kantelen. Door meer gebruik te maken van de breedte van het terrein moest de tegenstrever hun stelling enigszins verlaten. De vrijgekomen ruimte speelde duidelijk in de kaart van Fred en Luc. Liefst 12 van de 18 punten in dit quarter kreeg hun handtekening. Ruststand: 34-35

Van de 3 partijen in de Keiskant hadden wij blijkbaar de beste intenties om het spannend te houden. Niet dat we daardoor een massa volk over de vloer kregen. Daarvoor bleven we als team te nadrukkelijk onder ons normale niveau. Dat voor sommige de wedstrijd of de balletjes met friet in Knokke nog in de benen zaten was ontegensprekelijk. Inzet, kracht, snelheid, balverliezen, airballs en een paar stevige overtredingen waren het algemene spelbeeld van het derde quarter. De Crookies leken hun beste pijlen verschoten te hebben en helaas dreef hen dat een beetje teveel naar het hanteren van de noodrem. Sid, Fred, Matty, Luc en Aiko overleefden enkele regelrechte aanslagen maar dat weerhield hen niet om de Crookies op een kleine achterstand te plaatsen. 41-48

De lijn doortrekken in het laatste quarter was sterk aangewezen want de thuisploeg had het fatale nekschot nog niet gekregen. Met een verrukkelijke steal van Stanny werd de toon van een agressiever en doortastender Young Ones zichtbaar. Na een fieldgoal van Matty en het vijfde punt, slechts, van Aiko werd het geweer van schouder veranderd. Na 2 heerlijke scores van Fred werd de tegenstander gedwongen steeds drastischer op te treden en te gaan rekenen op enkele missers aan de vrijworplijn. Helaas voor hen koos men met Fred de verkeerde speler uit. Met 6 op 6 vrijworpen bleef hij feilloos waardoor men geen stap dichter kwam. Dat hij met 11 punten op rij een nieuwe pijnlijke nederlaag voorkwam mag maar wat duidelijk zijn. Eindstand: 58 – 62. (C.T.)

Speelden: Matty 9, Stanny, Sid 6, Fred 20, Gert 3, Bart 9, Dimi 2, Luc 7, Andy 1 en Aiko 5.

2 driepunters

24-11-2015 om 23:10 geschreven door 130  

Na een gitzwart weekend voor de mensheid, gepaard gaande met het feit dat ook muziek- en sportevenementen niet langer veilig zijn voor aanslagen, was de vrees voor een herhaling tijdens ons optreden, ondanks de komst van de ‘Maeghten’ bijzonder klein. Gelukkig maar. Noch de grotere aanwezigheid van ‘Maeghten’ noch het krat ‘Jupiler’ mochten ons van de wijs brengen. Aan de Maeght van Ghent hadden we alvast geen al te beste herinneringen. Vorig jaar trokken we tweemaal aan het kortste eind en stilaan werd het ons zwarte beest. Tijd om komaf te maken met het stigma. In tegenstelling tot vorige week waren Sid, Dimi en Stanny ‘bye’. Na een langdurig forfait wegens rugperikelen kwam Andy terug bij de selectie. Tegen een beperkte spelerskern (6) van de Maeght waren er duidelijk mogelijkheden.

Luc, Kenneth, Fred, Matty en Andy waren de uitverkorenen. Van Belleghem drukte meteen zijn stempel, of liever zijn elleboog, en zorgde voor de 0-3. De Maeght pakte uit met een versterkte burcht door als vanouds met een zone-defense op de proppen te komen. Het was even zoeken voor de licht-blauwen maar niet zoveel later vond Fred de eerste opening. Geheel zonder slag of stoot verliepen de duels evenwel niet. Kenneth had zijn handen vol met Van Belleghem en de fysieke veldslag eiste al vrij snel een eerste slachtoffer. Opkomende pijnscheuten in de rug weerhielden Kenneth om voluit te gaan en verder afzien had geen enkele zin meer. De eerste herschikkingen en kopzorgen dienden zich aan voor coach Chris. Met Aiko kreeg Van Belleghem een nieuwe waakhond en dat zal hij geweten hebben. In een onbewaakt moment snoerde Aiko de beukende anti-stylist de mond met een keihard block shot. Heel wat minder verliep het Luc. Nadat hij kennis had gemaakt met een puntig uiteinde van de grijparmen van Gekiere was de lens eventjes de andere kant van Luc zijn oogbol gaan opzoeken. Noodgedwongen vervanging nummer 2. Met Gert als nieuwe bewaker was ook Gekiere bijlange nog niet toe aan de nieuwe petatjes. Onze uitgebreide spelerskern bewees nog maar eens zijn nut. Bart stond intussen ook tussen de lijnen en lang duurde het niet voor ook hij zijn eerste punten liet optekenen. Met het einde van het eerste quarter in zicht kreeg Vollie een ‘boost’ van jewelste. Hij schudde met een driepunter en een veldkorf de ‘Maeghten’ een eerst keer van zich af. 19-11

Met Kenneth definitief aan de kant en Luc op verplaatsing moest coach Chris dringend gaan sleutelen op de centerpositie. Aiko, op een voor hem ondankbare positie, en Gert trokken hun streng onder de borden en laatstgenoemde schuwde de lepe foutjes niet. De Maeght kreeg slechts 1 van hun 3 spelbepalende teammakkers aan het scoren en dat was volledig onze verdienste. Alleen Schelstraete ontsnapte regelmatig aan onze aandacht waardoor de tegenstander nooit echt volledig uit de partij verdween. Net op het moment dat iedereen dacht dat we deze wedstrijd naar onze hand zouden zetten verloren we langzamerhand de greep erop. Met enkele korven, waarop de Plankshotters best jaloers zouden zijn, bracht Bart ons steevast uit de greep van een opzittende de Maeght. Een 2^de driepunter van Fred zorgde aan de rust alsnog voor een 37-31 voorsprong.

In het derde quarter konden we terug rekenen op Luc, spelend met maar liefst 3 lenzen, en dat was geen overbodige luxe in deze veldslag. Hij zette meteen zijn vizier scherp waarna Aiko en Fred, elk met een driepunter, een niet onaardig derde quarter inzetten. De Maeght wou van geen wijken weten en knabbelde gestaag aan de kleine achterstand. De vrees dat ons zwarte beest de match finaal nog naar zich toe zou trekken zorgde voor enige zenuwachtigheid binnen de ploeg. Achteraf bekeken was de fenomenale driepunter van Fred (misschien nog mooier dan degene tegen Beautox) tegen de shot clock , toen men terug tot op 1 puntje was genaderd, van primordiaal belang. Op het moment zelf bezorgde het onze ploeg niet alleen terug een beetje ademruimte maar vooral een enorme kick. Met een 50-47 stand was echter nog niks gespeeld.

Het laatste quarter zou zoals zo vaak de beslissing brengen. De Maeght bleef moed putten uit het feit dat hun soms ongeoorloofde handelingen te vaak door de vingers werden gezien door het leidende duo. Het spel werd hard tegen hard gespeeld zonder dat het ooit echt uit de hand liep. De refs lieten veelal begaan maar toch slaagde er eentje in om bijna voor de helft van onze ploegfouten in te staan, niet waar Gert? Zijn meer dan verdienstelijke wedstrijd werd zodoende voortijdig beëindigd. Met Luc, Aiko en Bart waren er gelukkig voldoende alternatieven achter de hand om de bucket te overheersen. In het aanvallende compartiment beleefde een begenadigde Fred een productieve avond. Met maar liefst 6 driepunters en 24 punten in totaal had hij een leeuwendeel in deze overwinning. Met slechts 6 van de 10 spelers in de punten kon deze avond er helemaal anders hebben uitgezien. Het bijna lam leggen van Van Belleghem (10pnt) en Gekiere (6 pnt) was zeker niet te verwaarlozen. Het beest was getemd en wij konden na 2 competitienederlagen op rij terug aanknopen met een overwinning. Met een foutloos parcours in de resterende matchen van de heenronde kan het nog een leuke tweede seizoenshelft worden na Nieuwjaar waarin waarschijnlijk 4 teams zullen strijden om de titel. (C.T.) Eindstand: 67-58

Speelden: Matty 2, Vollie 10, Fred 24, Gert, Bart 12, Luc 6, Steven, Andy, Aiko 13 en Kenneth.

10 driepunters

17-11-2015 om 23:53 geschreven door 130  

Amper 2 weken na onze 1^ste pijnlijke nederlaag tegen De Plankshotters troffen we elkaar alweer maar nu in het kader van de 1/8 finale van de KBOV-beker. Onze jongens waren meer dan ooit op revanche belust. In tegenstelling tot de verloren competitiematch konden we nu wel rekenen op de diensten van Aiko, Kenneth, Matty en Gert. Andy, Vollie en Bart bleven dit keer aan de zijlijn. Een niet onbelangrijk voordeel voor deze confrontatie was de aanwezigheid van 3 extra centerspelers die het gestaltetekort van de heenmatch ruimschoots konden compenseren. Het feit dat er nu een duo ‘niet wezenvrienden’ de partij zou leiden en de ‘zumbamuziek’ in de afgescheiden benedenzaal zou doorgaan was misschien nog crucialer.

Van bij aanvang was duidelijk dat de Plankshotters geen cadeaus hoefden te verwachten. Daarvoor waren we iets te gekrengd uit het vorige duel gekomen. Aanvallend kreeg de tegenstander de ene aanval na de andere te verwerken en dit onder de deskundige leiding van Fred en Sid. Waar men eerst nog zelf de punten voor hun rekening nam draaide men na enkele minuten de rollen gewoon om. Aiko tekende voor de eerste driepunter, Luc zette zijn vrijworpen feilloos om en Dimi ronde een knappe collectieve actie weergaloos af. Blijkbaar waren onze ‘planken’ van een andere kwaliteit want de tegenstander had de juiste afstelling alsnog niet gevonden. Slechts sporadisch konden ze zich onttrekken aan hun bewakers om een puntje te laten noteren. Na het eerste quarter was er al een eerste ferme tik uitgedeeld aan de ploeg uit Geraardsbergen. (19-8)

Ook in het tweede quarter bleven de Young Ones op hun elan doorgaan. Dimi beleefde zijn ‘moments of glory’ waarna Kenneth ook zijn eerste vrijworpen foutloos door de korf joeg. De Plankshotters bleven lijdzaam toezien hoe hun aanvalswapen uit de vorige partij monddood werd gemaakt door onze dubbele meters. De krachtsverhoudingen waren duidelijk in ons voordeel. Luc kon, met Kenneth en Aiko als bliksemafleiders, zich ook iets makkelijker manifesteren in zijn zone van de waarheid. Met enkele succesvolle doelpogingen werden enkele dolle minuten ingeluid. De Plankshotters konden nauwelijks iets inbrengen tegen deze geoliede machine. Steven, Luc, Kenneth en Fred dikten de voorsprong onnoemelijk snel aan. Aan de rust keek de tegenstrever al tegen een 40-17 achterstand aan.

De angel was uit de wedstrijd maar dat belette Fred, Sid, Steven, Kenneth en Luc niet om zich kostelijk te amuseren met een spelletje ‘laat de bal maar eens lekker rondgaan’. De Plankenshotters werden door het snelle passenspel werkelijk murw gespeeld. Superlatieven als het ‘tiki taka van FC Barcelona’ konden de vergelijking zeker doorstaan. De tegenstander op een nog grotere achterstand plaatsen was toen al even bijzaak geworden. Al vlug gingen de Young Oners op zoek naar enige vorm van concurrentie/competitie. Was die bij de tegenstander niet terug te vinden dan ging men maar in eigen rangen zoeken. Wiens opponent scoorde het minste punten, welke team leed het minste balverliezen … en wiens air ball was de mooiste? Fred kan u daar zeker een antwoord op geven. Deze tweede helft was er duidelijk teveel aan en dat was grotendeels te wijten aan de belabberde prestatie die de Plankshotters ten tonele brachten. Op geen enkele moment gaf men de indruk van een wederopstanding. (51-31)

Om als coach je ploeg bij de les te houden in een totaal overbodig laatste quarter was absoluut niet simpel. Stanny gaf met een fraai afstandsshot wel nog het goede voorbeeld maar iedereen wist toen al dat de buit en revanche binnen was en dat liet zich daarna dan ook duidelijk blijken. Het kwam er bij de meeste spelers toen op aan om geen slachtoffer te worden en te ontsnappen aan de bij momenten hilarische opmerkingen vanop de spelersbank. Niemand zou het de refs maar enigszins kwalijk hebben genomen indien ze vroegtijdig de wedstrijd hadden afgefloten en de Plankenshotters uit hun lijden hadden verlost. (C.T.) Eindstand: 62-42

Speelden: Matty 3, Stanny 2, Sid 6, Fred 18, Gert, Dimi 5, Luc 12, Steven 5, Aiko 4 en Kenneth 7.

5 driepunters.

15-11-2015 om 13:48 geschreven door 130  

‘De rangschikking geeft een vertekend beeld weer’ riep onze voorzitter 2 weken geleden nog. Wij hebben nog geen enkele topploeg partij moeten geven. De oude, wijze, grijze man zijn woorden waren nog niet koud of de door Zumbabeats gestuwde Plankshotters maakten nog voor de weken van de waarheid brandhout van onze ambitie. De echte test, 7 weken na elkaar tegen een top 7 ploeg spelen, moest er nog aankomen en de eerste barstjes in het Young Ones bastion waren reeds zichtbaar. BBC ING was de eerste in het rijtje en dit zelfs met een katholiek tintje. Alle(r) zielen kon(den) evenwel niet aanwezig zijn voor dit treffen. Coach Chris moest naast Andy (rug) en Gert (werk) ook maar eventjes 3 trefzekere pionnen weten te vervangen. Het gemis van Fred (voet), Bart (griep) en Sid (Ardennen, de echte weliswaar) zou wel eens zwaar kunnen doorwegen in aanvallend opzicht. De overtuiging om terug met een overwinning aan te knopen kreeg dus een serieuze knauw. Jammer, maar het feit dat dit stilaan een match tussen ex-Sleidingenaren aan het worden is gaf een extra elan en motivatie om er iets moois van te maken.

Het ontbreken van Stijn Sesselle halveerde het penetratievermogen van de thuisploeg waardoor de aandacht zich eerder kon toespitsen op de lange afstandshotters De Caluwé, beter bekend als ‘Pitta’, en Robeyst. Het opzet lukte deels. Het aandeel van Robeyst werd door Matty, ondanks een miss match, aardig ‘beperkt terwijl Pitta toen al aardig zijn stempel op de partij kon drukken. Naast knap verdedigend werk tekende Matty ook voor de eerste driepunter aan onze kant. Met ondertussen zowel Aiko en Kenneth op het court speelde het gestalte overwicht lichtjes in ons voordeel. Aiko debuteerde met 2 geslaagde bommen terwijl Kenneth zich posteerde in de bucket om van daaruit Van Hecke het nakijken te geven. De voorsprong die Robeyst en Vergote bij elkaar hadden gesprokkeld werd hierdoor herleid naar 23-20.

Voor het talrijk opgekomen publiek was het een leuke partij om volgen met bekende en sympathieke gezichten aan beide kanten die elkaar geen score gunden maar het vooralsnog sportief hielden. Als het dan toch een match in een match was van de ex-Sleidingenaren dan was er eentje die duidelijk de bovenhand haalde gisterenavond. Helaas voor ons liep die bij de bezoekers. De ogenschijnlijke frêle Pitta was bij momenten outstanding. Hij liet maar liefst 14 van de 19 punten, die ING scoorde in het 2^de quarter, optekenen. Veel werd er hem bij momenten ook niet echt in de weg gelegd maar dan nog, het blijft een knappe prestatie. Een duidelijk werkpunt voor de 2^de helft. De puntjes bij de Young Ones werken netjes verdeeld tussen Matty, Aiko en Vollie. Mooie uitgesponnen aanvallen, waarvan er één knap met een lay back werd afgewerkt door Dimi, wisselden soms te vaak af met knullige balverliezen waardoor de echte aansluiting steeds op zich liet wachten. Toen een 10-punten kloof dreigde kwamen de 2 driepunters van Steven als een godsgeschenk neergedaald. Bij de rust was alles nog steeds speelbaar. 42-35

Reeds 20 minuten waren we op achtervolgen aangewezen en dat voornamelijk op één man. Een scherper toezicht van zijn bewakers kon ING grotendeels gaan lamleggen en de partij mogelijks doen kantelen. Pitta kreeg pitbull Matty als waakhond en die zal het geweten hebben. Zijn bijdrage werd geminimaliseerd naar 3 vrijworpen en wat ‘vriendschappelijke’ tikken er bovenop. Tot 2 keer toe sloop er een lichte vorm van paniek in de ING-rangen toen Vollie, Luc en Steven de Young Ones tot enkele punten terugbrachten. Hadden we Pitta stevig in de greep dan verloren we tijdelijk de macht over Robeyst. Met enkele onwaarschijnlijke geforceerde shots, zoals hij alleen die kan scoren, hield hij de YO-boot nog maar eens af. Het idee om in het 4^de quarter haasje over te spelen leek plots gaan varen. 66-55.

Een snelle opener van het laatste quarter leek ten stelligste aangeraden om de voeling niet kwijt te geraken. De spelfases volgenden elkaar in ijltempo op maar de afwerking liet het te vaak afweten. Gelukkig voor ons deelde ING in dezelfde malaise. Achteraf bekeken lag hier een reuzengrote kans om de wedstrijd nog een ommekeer te bezorgen. Toen Steven, Luc en Aiko alsnog de weg naar doel vonden en 2 niet nader te verklaren ‘assists’ van Dimi succesvol werden afgerond kwam ING toch even in verlegenheid zeker nu Pitta en Robeyst niet meer aan scoren toekwamen. De drang en het geloof om te winnen werd steeds groter maar aanvallend kwam dit niet altijd ten goede. Net iets te vaak werd er geopteerd voor het snelle afstandsshot terwijl het gestalte overwicht te weinig werd uitgespeeld. Met de Kenneth uit het eerste quarter en iets attentere refs, die actie – reactie zelfs toelieten, lagen hier meer mogelijkheden. Met Pitta (25pnt) en Robeyst (23pnt) geneutraliseerd was een klein mirakel nog mogelijk maar als je bij ING 1 en 2 uitschakelt dan staat de volgende in de rij, de tot dan toe geen rol van betekenis spelende Pluym, klaar op om ons het fatale nekschot toe te dienen. (C.T.) Eindstand: 75 – 68.

Speelden: Matty 6, Vollie 10, Stanny, Dimi 4, Luc 10, Steven 18, Aiko 13 en Kenneth 7.

6 driepunters

03-11-2015 om 22:48 geschreven door 130  

Na een heerlijk weekend, waarin onze heren op zaterdagavond/nacht danig de beentjes konden strekken op de ‘Stanny-Kristien- Ella’-fuif, werd op dinsdagavond alweer verzamelen geblazen om een, op papier, gemakkelijke tegenstander te bekampen. De Plankshotters, de betekenis werd ons later duidelijk, konden tot op heden amper 1 van hun 7 wedstrijden winnend afsluiten. Onderschatting was evenwel niet op zijn plaats want tegen de overige topploegen werd met slechts met een minimaal verschil verloren. Voor een wedstrijd tegen een compleet nieuwe ploeg uit de reeks was het dus eerder een stap in het onbekende. De meeste spelers en ref hadden een verleden bij Wezenvrienden, later ook meer hierover. Coach Chris moest lijdzaam toezien hoe zijn selectie automatisch werd uitgedund. Andy (rug) en maar liefst 3 centerspelers (Gert, Kenneth en jawel Aiko), gaven verstek.

Door het vroege aanvangsuur en met een verplaatsing naar Geraardsbergen voor de boeg was het puzzelen om iedereen tijdig aan de opworp te krijgen. Het ietwat petieterige terrein, waar de vleugels op stelten dienden te gaan lopen om een driepunter te kunnen scoren, uitgerust met de vintage plexiglasborden nodigde niet direct uit voor ons favoriete spel. De openingsfase verliep desalniettemin vrij aardig. Fred nam de opener voor zich door eentje ‘op nen plateau’ simpel af te werken. Bij de volgende aanval nette Sid zijn ondertussen gekende shotje van aan de zijlijn. We leken opnieuw af te stevenen op een leuke partij tot er letterlijk iets knakte. Fred schoof uit en na amper 2 minuten spelen verzwikte hij zijn voet. Onze ploeg was lichtjes aangeslagen en de Plankshotters kregen stilaan greep op de wedstrijd. Het lichte overwicht in gestalte zorgde ervoor dat de terugkaatsers vaak in handen van de tegenstrever terechtkwamen. Na 2 eerder mislukte driepuntspogingen had Bart een productievere spot gevonden dichter bij doel. Met enkele fraaie shots bracht hij ons terug in het spoor van de thuisploeg. 23-18

Het was even wennen voor ons team om tegen een achterstand aan te kijken. Zouden we dan toch tegen onze eerste nederlaag aanlopen? Liever niet maar voorlopig kregen we geen vat op de partij en dat gaf eerder een vreemd gevoel. Fred had ondertussen zijn plaats tussen de lijnen terug ingenomen maar je kon niet ontkennen dat de schrik er duidelijk in zat. De potige tegenstander hakte er dan ook te pas en te onpas stevig op los en de enige aanwezige ref had duidelijk moeite om alles te (willen) zien. De afwerking aan onze kant kende ook geen hoogdagen en de verworven vrijworpen al evenmin. We konden maar best een kaarsje branden dat Bart de weg naar de korf bleef vinden. Net als in het eerste quarter hadden de Plankshotters nog geen remedie hierop gevonden. Het beperkte de schade maar ook niet meer dan dat. Ruststand: 39-33

Wie gehoopt had op enige beterschap in het derde quarter kon maar beter meedansen met de irritante dansmuziek van een driekwart volle zaal met BBB’ers. De keiharde muziek bezorgde ons eerder K(eb) K(ut) K(oppijn). Voor inspiratie hadden we het geenszins nodig. Onze opponent daarentegen bleef de weg naar de korf op regelmatige basis succesvol opzoeken. Enige tekenen van verzwakking waren alsnog niet op te merken, maar ook niet bij Bart. Aan een constant tempo bleef hij vrij aardig, in tegenstelling tot zijn teammaats, afwerken. De geluksvogel zat klaarblijkelijk niet op de schouders van de Young Oners. De mix van het falen in de zone van de waarheid en de steeds opzichtigere spelleiding werkte steeds vaker op de heupen. Daar waar onze invallersbank eerder al werd terechtgewezen om zich te onthouden van enige commentaren werd Sid nadrukkelijk gezocht in zijn nochtans faire defense. Met twee ‘fouten’ in nauwelijks enkele seconden tijd werd coach Chris genoodzaakt om in te grijpen en erger te voorkomen. De toon was meteen gezet en het besef groeide dat dit geen normale 5 tegen 5 zou worden. De Plankshotters daarentegen gniffelden vrolijk met onze frustraties en liepen steeds verder uit. 56-45

Met nog slechts 10 minuten op de klok konden we maar beter herbronnen en het hoofd koel houden. Het eerste verlies was namelijk akelig dichtbij. Met nieuwe moed en frisse ideeën probeerden we de bakens te verzetten maar iedere heropflakkering hield slechts enkele aanvallen stand waarna de Plankshotters de kloof telkens terug uitdiepten tot een veilige 10 punten. Na ettelijke pogingen leek het dan toch te gaan lukken toen Fred na 8 punten op rij het juiste ritme had teruggevonden en eindelijk aanvallende steun kreeg van Steven, Vollie en Dimi. Maar net als enkele minuten geleden stokte de zoveelste remonte na 2 onzorgvuldig gekozen afstandsshots. Terug naar af once again … ? Niet zonder een laatste stuiptrekking van Fred en Vollie in de laatste 3 minuten. Plotsklaps kwamen we terug tot op slechts 3 punten en leek alles nog mogelijk … ja alles … maar helaas voor onze spelers was dat een slechte inworp en iets later een technische fout, eigenaardig genoeg niet terug te vinden op het wedstrijdblad (?? ;-)) voor een gefrustreerde Bart. We ‘wezen-vrienden’ met de tegenpartij zette hierdoor niet alleen een domper op Bart zijn knappe prestatie maar tevens op onze laatste hoop om in de allerlaatste minuut alsnog met een (on)verdiende winst te gaan lopen. (C.T.) Eindstand: 72 – 65.

Speelden: Vollie 6, Stanny, Sid 8, Fred 17, Bart 19, Dimi 2, Luc 4 en Steven 9.

1 driepunter

29-10-2015 om 21:59 geschreven door 130  

Op maandagavond waren we alweer toe aan een nieuwe speeldag in de KBOV competitie. Na een zelftraktatie van de 36-koppige Young Ones-kern op zaterdagavond was het nog maar de vraag of het bij iedereen al terug fris in het hoofd zat om Salamander partij te geven. Andy D en Kenneth haakten geblesseerd af, Vollie had nog maïs in de oren en Bart zat met den thuiswacht, alles wel of niet gerelateerd aan de voorafgaande groepsactiviteit. Fred en Aiko werden opgevist uit het ‘bye-systeem’ die Luc halsstarrig en vol overgave blijft aanpassen … desnoods ieder half uur. Het vooruitzicht om tegen Salamander, voorlaatste in de stand, te mogen spelen wekte quasi evenveel belangstelling op als een speech van een voorzitter. Mogelijks had dit ook te maken met de moeilijke en stugge wedstrijden die we reeds achter de rug hadden tegen de mannen uit Lokeren. Coach Chris had dus de ravissante taak om te voorkomen dat het een slome en vervelende partij zou worden.

Met Matty, Sid, Steven, Dimi en Luc als starters werd duidelijk gekozen voor de snelle aanpak. Ideaal als je weet dat er aan de andere kant, met alle respect voor die man, een bijna zestiger rondliep. De eerste minuten zag hij, net als zijn volledige team, de bal werkelijk alle kanten uitvliegen.  De verdediging van Salamander werd via snelle passing danig op de korrel genomen maar echt uit verband spelen zat er net niet in. Dan maar blijven zoeken naar de vrijstaande man. Net als de voorbije weken was deze rol terug weggelegd voor Sid. Zijn rechtstreekse tegenstander verloor hem meermaals uit het oog en daar maakte Sid maar al te graag gebruik van om zijn secuur afstandsshot te demonsteren. Met zijn 8 punten in het eerste quarter had hij een beduidende rol in ons aanvalspatroon maar de voorsprong bleef desondanks helaas beperkt (17-15). Tegen alle verwachtingen in bleef de tegenstander zich vastbijten en met enkele knappe individuele acties bezorgde men toch een paar verwonderde blikken op onze bank.

Met een stevigere aanpak op defensief vlak ging Salamander iets vaker in de fout waardoor de bal hen meermaals vakkundig werd ontfutseld door de grijpklare handen van Sid, Fred, Stanny en Matty. Dat het daarbij niet altijd even koosjer aan toe ging kon je al raden. De refs lieten meermaals begaan maar zonder dat de integriteit van de partij ooit in het gedrang kwam. Het heeft ooit al anders geweest. De fast breaks volgenden elkaar in ijltempo op en waren een kolfje naar de hand van Sid en Fred. Typerend aan dit quarter was het scoreverloop. Als een geoliede machine, met weliswaar wat kilometers op de teller, scoorde Fred 2 korven, waarna Aiko 2 shots lukte. Fred nam daarna terug over en nette 2 driepunters, gevolgd door 2 heerlijke shots van Sid. Salamander kon enkel lijdzaam toezien hoe we eindelijk een kloofje bij elkaar hadden geshot. Aan de andere kant kon men daar enkel wat persoonlijke successen tegenoverstellen al moeten we durven toegeven dat de skyhook die Luc kreeg te verwerken door een bijna zestiger een dik applaus verdiende en specialist ter zake Stanny lijkbleek liet uitslaan. Of dit een extra stimulans is voor hem om er nog eens 10 jaar bij te doen laten we hier geheel ter zijde. Ruststand: 37-26

Zoals de traditie het wil werd het 3^de quarter eentje om vlug te vergeten. In de eerste 5 minuten van het quarter werd er amper gescoord. Solidair als ze waren liet ook Salamander het na om hun kansen te verzilveren en de kloof terug te verkleinen. Met enkele wissels bracht coach Chris daar gelukkig verandering in. Sid trof andermaal raak waarna Luc, Aiko, Steven en Dimi alsnog voor de broodnodige aanvallende steun zorgden en konden verhinderen dat Salamander helemaal terug in de wedstrijd kwam. Een bommetje van Aiko net voor het rustsignaal gaf ons nog wat extra ademruimte om de match in het 4^de quarter resoluut naar onze hand te zetten (53-38).

Een hoogstaande partij was het absoluut niet. Daarvoor lag het tempo bij momenten te laag en waren de vele balverliezen en gemiste doelpogingen een doorn in het oog. Deze, bij momenten, hilarische momenten konden makkelijk een aparte rubriek ‘bloopers’ in het Young Ones-jaaroverzicht vullen. Bij Salamander leidde het ook niet meteen tot een bron van inspiratie waardoor het geloof in een ommekeer ook helemaal naar de archieven kon verwezen worden. Met 2x Aiko en 1 x Steven succesvol vanachter de 6,75m lijn werd het aantal gelukte driepunters nog verdubbeld. Een genadeloze Sid zocht zijn geluk eerder van dichterbij en met nog eens 2 gelukte korven prijkte voor hem een mooie 20’er op het wedstrijdblad. Een poging om Stanny alsnog aan het scoren te krijgen werd helaas iets te laat ingezet. De eindwinst en dus ook een 7^de opeenvolgende overwinning werd in ons jubileumboek neergepend. Eindstand: 69-54 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny, Sid 20, Fred 12, Gert 1, Dimi 4, Luc 4, Steven 9 en Aiko 17.

6 driepunters

21-10-2015 om 20:46 geschreven door 130  

Gisterenavond stond het land even stil. Niet dat de match tegen Santobas een klepper van formaat was maar wie de sportwereld een beetje volgt wist dat onze Rode Duivels de nr 1 op de Fifa-ranglijst kon worden mits winst thuis tegen Israël. Zij konden nr 1 worden, wij waren het op dat moment al, weliswaar maar in de KBOV-competitie … maar toch. De belangen waren voor iedereen, elk op zijn niveau weliswaar, groot om de eerste plaats te kunnen vasthouden. Barstte het Koning Bouwdewijnstadion bijna uit zijn voegen, dan konden wij voor één keer niet echt rekenen op onze uitgebreide aanhang. Gisterenavond stuurden een waslijst aan spelers en staff hun kat. Kenneth, Vollie, Stanny, Andy en niet in het bijzonder coach Chris ontbraken bij de selectie. De staff op zich werd dan nog eens gehalveerd. Hendrik, Jan, Bart J en Pieter gaven om verschillende redenen verstek.

 De ruime MEOS sporthal in Maldegem was het decor van wat een aardige partij kon worden. De Santobasspelers druppelden met mondjesmaat binnen en liepen op het eerste zicht niet echt over van enthousiasme. Begrijpelijk, want hun seizoen was niet zo denderend begonnen. Met slechts 2 overwinningen en 3 nederlagen bleef men duidelijk onder de verwachtingen.

Na een warrige openingsfase met veelvuldig balverlies in beide kampen was het uiteindelijk Aiko die met een driepunter de score bij ons kon openen. 5-3, het ijs was meteen gebroken. Samen met Fred zorgde hij voor de eerste 10 punten. Santobas keek meteen tegen een eerste kloofje aan. Gelukkig voor de partij bleef hun reactie niet te lang uit. Gedurende enkele minuten maakten ze dankbaar gebruik van een kleine inzinking aan onze kant. Net op het moment dat de aansluiting in zicht was werkte Dimi 2 opeenvolgende assists feilloos af. Wat hij daarmee inluidde was even om duimen en vingers af te likken. Luc kreeg de handen op elkaar na een knappe doorsteekpass van Fred waarna Aiko en Steven ons driepuntertotaal op 4 bracht. Om de ferme tik aan Santobas nog wat extra glans te geven werkte Luc nog een aanvallende rebound met verve af. Met een 12-24 achterstand kon Santobascoach Tom Vroman even gaan herbronnen.

Het ging makkelijk, onverhoopt makkelijk zelfs en dat zorgde in het tweede quarter toch voor heel wat concentratieverlies. Verdedigend werd iets teveel ruimte gegeven en dat moet je net een zekere Van Denberghe niet geven. Hij nam het cadeau dan ook dankbaar in ontvangst. Alsof dat nog niet genoeg was, was onze offensieve weelde van het eerste quarter ver zoek. Het duurde dan ook slechts enkele minuten vooraleer Santobas de kloof van 12 naar 5 punten had teruggebracht. De reacties op zowel de bank als op het veld lieten enige zenuwachtigheid in onze rangen vermoeden. Het dipje ging zelf zover dat de zijlijnen voor problemen zorgden. Lang duurde de heropflakkering van Santobas gelukkig niet. Het evenwicht werd vrij snel hersteld en daar waren de dubbele cijfers van Fred, Aiko en Luc absoluut niet vreemd aan. Gert en Sid kwamen iets minder dan gebruikelijk in het stuk voor maar met 2 vrijworpen en een fieldgoal deden ook zij hun duit in het spreekwoordelijke zakje. Met een enorme ruk aan het tempo werd de heropstanding van de thuisploeg snel teniet gedaan. We konden rustten met een mooie 25-42 tussenstand.

Mits een sterke organisatie en een alerte spelersgroep mocht een 6^de overwinning op rij ons niet ontglippen. Tenzij, tenzij … het gevreesde 3^de quarter nog serieus wat roet in het eten kon gooien. Met Fred even op de bank konden zijn ploegmaats deze stelling toch even ontkrachten. Niemand die dacht dat dit de oorzaak was maar … de aanzet in het 3^de quarter mocht best gezien worden. Aiko bleef gezapig zijn korfjes scoren en met een driepunter shotte Matty zich als laatste op de tabellen. Hadden we even te vroeg dit quarter opgehemeld? Het leek er althans sterk op want plots stokte de aanvalsmachine een 2^de keer. Santobas nam hier nota van maar veel verder dan 4 punten inlopen zat er voor hen niet in. Met nog één quarter te gaan was een 42-55 stand wel nog niet zo geruststellend.

Mocht Santobas dan toch nog enige hoop koesteren dan duurde het niet zo echt lang vooraleer men ook dit kon opbrengen. Daar waar Luc eerst nog eens zijn sterke partij onderstreepte kwam een onbaatzuchtige Fred een reeksje neerzetten om ‘U’ tegen te zeggen. Met 4 opeenvolgende fieldgoals met en plus nog een driepunter, nam hij de laatste hoop van de tegenstrever weg. Santobas zag dat langer aandringen geen enkele zin meer had waardoor de enige aanwezige scheidsrechter, die de partij trouwens niet onaardig leidde, een einde kon maken aan de wedstrijd. Eindstand: 53-74 (C.T.)

Speelden: Matty 4, Sid 4, Fred 22, Gert 2, Bart 3, Dimi 6, Luc 12, Steven 5 en Aiko 15.

7 driepunters

14-10-2015 om 21:15 geschreven door 130  

Tijdens deze oudewijvenzomer kon niet iedereen genieten en gelukkig zijn. Zeker na een weekend van gehoon en geschater met de gevestigde waarden in het Belgische voetbal. Onze match op maandagavond kon niet vroeg genoeg beginnen voor sommigen. Met slechts 1 overwinning uit 4 wedstrijden was onze tegenstander al vrij vroeg in de competitie naar de onderste regionen verwezen. Tegen de Feniks kon en mocht dit dus niet verkeerd gaan. Vollie, Andy en Dimi waren ‘bye’ voor vanavond maar het belette Dimi en Andy niet om onze groep te komen steunen. Een mooi staaltje van de goede ploeggeest die er heerst.

Matty, Stanny, Sid, Luc en Kenneth waren de ietwat onuitgegeven ‘starting five’ maar het typeerde nog maar eens de weelde van onze uitgebreide spelerskern. Met snedig en onderhouden spel werd steeds de vrijstaande ploegmaat gevonden. Het aangenaam kijkstuk werd daarenboven nog eens extra gekruid door het hoge afwerkingspercentage. Aanval na aanval werd succesvol afgerond tot groot jolijt van de overvolle spelersbank. Maar liefst 8 van de 10 spelers, waaronder ook de herboren Stanny,  vonden in dit eerste quarter de weg naar de korf. Een ongelofelijk luxe voor een coach die 2 volwaardige ploegen kon laten opdraven tegen dit teleurstellend zwak Feniks. 22-8

Ook in het tweede quarter kon Feniks geen enkele vuist maken. Van samenspel was er weinig of geen sprake. Iedere speler ging op zijn beurt zijn kans maar veel verder dan iets dat in de verte op een doelpoging leek kwam men meestal niet. Gaandeweg verslapte onze aandacht wel wat maar het was niet dat we hierdoor in de problemen kwamen. Het verdedigende blok zat heel stevig in elkaar. De steals waren niet meer op één hand te tellen en vaak lagen Fred en Kenneth hiervan aan de basis. Bart had ondertussen ook zijn eerste korf genet waarna Aiko aan zijn festijn mocht beginnen. Zonder dat iemand er erg in had scoorde hij op zijn dooie gemakje 10 punten op een rij. Van enige weerstand was al lang geen sprake meer. Steven, Bart, Luc en Kenneth diepten de kloof net voor de rust nog iets verder uit waardoor de tegenstander al na 20 minuten tegen een 23 punten achterstand aankeek. Ruststand: 43-20

Tradities zijn er om in stand te houden, zo ook het feit dat het derde quarter meestal ook ons zwakste is. Nu, met 17 punten scoorden we nog vrij aardig, maar het bleek inderdaad ons minst productiefste quarter van de partij te zullen worden. Sid opende alweer secuur vanop halve afstand, zoals hij wel vaker in de partij liet zien. Niemand van onze spelers wou het tempo ook maar enigszins laten zakken want ondertussen was het een wedstrijd in de wedstrijd geworden. Op ludieke en sportieve manier staken de beide Young Ones teams met elkaar de draak. Gelukkig maar want van Feniks kregen we steeds minder weerstand. Amper 7 punten was het schampere resultaat van hun verwoede doelpogingen. Het gebrek aan talent en aanvallend vernuft was dan ook zeer schrijnend. Een transferoffensief in de wintermercato dringt zich op. Matty, Steven en Aiko lieten het niet aan hun hart komen en kenden succes vanaf de 6,75m lijn. Tussendoor hadden ook Luc, Bart en Fred hun goaltje meegepikt. Met een 60-27 tussenstand leek een ware afstraffing in de maak.

Als we dan toch een pluim op de hoed van de tegenstander moesten steken dan was het er één van sportiviteit. Ook al werd men bijna continue weggespeeld toch liet men zich niet verleiden tot fysiek geweld of gefrustreerde interventies. Dat het scheidsrechterlijke duo ook een snipperdag had genomen was met een 5 tegen 7 foutenlast meer dan duidelijk. Het gebeurt zelden maar het kwam deze partij echt wel ten goede. De refs lieten spelen en ons team verzorgde het spektakel tot het laatste fluitsignaal. Terwijl Aiko, Fred en Bart het eliminatieproces bleven voortzetten kreeg ook Gert, na enkele ongelukkige pogingen in het eerste quarter, de bal door de korf. Van 10 spelers in de punten kunnen vele teams alleen maar dromen. De kelk moest tot op de bodem worden geledigd door Feniks want in het laatste quarter trokken de Young Oners nog eens alle registers open. Luc, Kenneth en een ultra secure Sid lieten in de slotfase geen spaander heel van de tegenstrever. Met net geen 50 punten verschil bleef er zelfs geen as meer over van dit Feniks om uit herboren te worden. Wie weet had deze ploeg meer te maken met de Chinese mythologie ... (C.T.)

Eindstand: 86 – 36

Speelden: Matty 5, Stanny 2, Sid 12, Fred 13, Gert 2, Bart 11, Luc 9, Steven 7, Aiko 19 en Kenneth 6.

7 driepunters

06-10-2015 om 22:16 geschreven door 130  

Na het doorspoelen van de lichte ontgoocheling van het WK wielrennen konden we op maandagavond in de Keiskant onze ongeslagen status met een week verlengen. Het was een drukke avond daar in Drongen. Maar liefst 3 partijen uit de KBOV-competitie vonden nagenoeg terzelfdertijd plaats. De aanwezige supporters hadden keuze zat om een basketballmatch mee te pikken. Op papier waren Kenneth, Vollie en Dimi bye, maar deze laatste glipte alsnog op de bank door het afzeggen van Stanny in laatste instantie. Opponent Old Stars had nagenoeg dezelfde kern als vorig jaar al waren ze volgens Coach Chris, part-time infiltrant bij de tegenpartij, enkel in de breedte versterkt. Hun aanwinst had eerder een groot BV-gehalte. Dylan, zoon van (?), bleek een niet onaardige verjonging en versterking voor de donkerblauwen.

Om de Old Stars meteen bij de keel te grijpen werd gekozen voor een snelle set-play en dito afwerking. Snelheid: check, afwerking: absent. Het afstandsshot liet het afweten tegen een tegenstrever die koos voor een ‘zakdoek-zone’ waardoor de ruimte nog beperkter werd op het al smalle terrein. In de openingsfase dook Gert nog met de regelmaat van de klok op onder de borden maar de prima assists van Fred en Steven werden net iets te weinig benut om de Old Stars op andere gedachten te brengen. De verhoopte voorsprong kwam niet meteen op het scorebord. Integendeel, Carlo Van Hulle, als herboren ouderling, hield praktisch in zijn eentje zijn ploeg aanvallend overeind. Slechts 4 punten na 5 minuten, dit paste echt niet in het plannetje van onze coach. Met Luc en Matty gooide hij 2 nieuwe krachten in de strijd die niet toevallig elk één maal tot scoren kwamen. (11-10)

Met enkel Matty die succesvol was, tot dusver, vanachter de driepunterlijn werd de tactiek enigszins aangepast. Door snelle passes werd telkens de vrijstaande speler gezocht om vanaf halve afstand succesvoller te zijn. Het concept leek te werken toen de afwerker van dienst, Sid, driemaal feilloos kon afwerken. Nadat Matty nogmaals een bommetje dropte leken de Young Ones stilaan onder stoom te komen. Talrijke vruchteloze pogingen later kon ook Aiko zijn eerste punten netten tegen zijn stugge opponent die de verwezenlijking leek te zijn van de verbrede Old Stars kern. Stug was in één woord ook de samenvatting van de hele eerste helft. Een ondermaatse afwerking en passing gaf de tegenpartij steevast de kans om gevaarlijk uit te breken, jawel of hunne gezegende leeftijd. Chapeau! Met een sterk op dreef zijnde Carlo Van Hulle, 14 punten voor de rust, waren we duidelijk nog niet klaar. Net voor de rust leek het driepuntshot dan toch te lukken. Fred en Aiko legden met elk één driepunter de povere 27-28 ruststand vast.

Wetende dat ons ‘dreadful’ derde quarter er nog moest aankomen zag het ernaar uit dat de supporters van niks gespaard zouden blijven. Verrassend genoeg was, achteraf gezien dan toch, dit quarter één van de betere. De beginfase begon niet echt belovend met 2 balverliezen op rij maar Andy veegde dit onmiddellijk weg met zijn enige driepunter van de avond. Onder het aanvallend en beukende tempo van Fred kwamen steeds vaker barstjes tevoorschijn in het pantser van de Old Stars. De grootste barsten zaten helaas in het leidende duo. Gelukkig voor beide partijen werden de dwalingen aan beide kanten gefloten. Zaken fluiten die er niet waren en omgekeerd, il faut le faire. Stilaan richtten de frustraties van het mindere spelverloop zich meer en meer op de spelleiding die het nalieten enkele rake elleboogstoten te bestraffen. De spreekwoordelijke paraplu ging meermaals open. Net toen we terug een dipje leken te krijgen kwam Bart boven water. Met een driepunter en fieldgoal zorgde hij uiteindelijk voor een 9-puntenkloof. (37-46)

Met nog 10 minuten te gaan kwam het erop aan om de Old Stars zich niet terug in de match te laten knokken. Terwijl wij tevergeefs probeerden om alle spanning weg te nemen slaagde het grijze duo er telkens weer in om de gemoederen te doen oplopen. Onze opponent probeerde nog met enkele slimme trucs dichterbij te geraken maar zonder de gekwetste Carlo Van Hulle waren ze figuurlijk toch onthoofd. Ondertussen lieten wij het balletje lekker door de handen gaan … al namen sommigen dat toch iets te letterlijk. De balverliezen waren al langer niet meer bij te houden maar de score wel. Fred, Sid, Luc en de sterk eindigende Bart stelden de eindzege veilig, waarna Steven met een laatste driepunter de eindstand kon vastleggen. (C.T.) Eindstand: 51-66.

Speelden: Matty 6, Sid 8, Fred 16, Gert 2, Bart 11, Dimi, Luc 7, Steven 5, Andy 3 en Aiko 8.

7 driepunters

29-09-2015 om 21:29 geschreven door 130  

Na een deugddoende overwinning tegen Beautox, een bezoekje aan de trappistenbar van de chiro in Landegem en 3 nachtjes slaap waren onze spelers al terug tussen de lijnen te vinden. In onze 3^de competitiewedstrijd kregen we Sivi over de vloer. Door onze uitgebreide spelerskern dienden ook nu enkele spelers vanaf de zijlijn toe te kijken. ‘Karoemde’ Matty en Steven waren duidelijk bye en Luc was nog niet terug van reis. Hun plaats werd voor het eerst dit seizoen ingenomen door Sid en Gert. De hoofdbrok van Chris zijn selectie zat hem vanavond voornamelijk bij de centers. Met Kenneth, Aiko, Dimi, Bart en Gert kon de coach uit maar liefst 5 potentiële bordenspelers kiezen. Aan gestalte geen gebrek dus.

Ook aan snelheid was er geen gebrek. Starters Vollie, Fred, Andy, Bart en Aiko legden er van bij het begin duchtig de pees op. Een driepunter van Aiko en Fred legde meteen de druk in het kamp van de bezoekers, waar vader Inghelbrecht de coaching overnam van JP. Net als Beautox kreunde Sivi onder de snedigheid waarmee Fred het spel beheerste en de passes duchtig rondstrooide. De ondertussen ingevallen Sid, was zijn ideale afspeelpunt in de fast breaks. Met een driepunter en 9^de punt in het eerste quarter was hij duidelijk op de afspraak. Sivi zag sterretjes en moest zich dringend gaan herbronnen. 22-11

Het 2^de quarter werd helaas een flauw afkooksel van het eerste. De slordigheid nam stilaan de bovenhand en dat liet zich duidelijk merken in de passing en afwerking. Het speltempo bleef bij momenten wel verschroeiend hoog maar het vervolg was soms heel wat minder fraai. De balverliezen en gemiste doelkansen stapelden zich op en de hilariteit op de bank kende ongekende hoogtes. Niet echt ideaal om de concentratie van de spelers te waarborgen. Met Gert en Dimi kregen we niet meteen de verwachte doelpuntenmakers op het blad maar hun scores voorkwamen wel een verlies in het 2^de quarter (14-14) 36-25.

Na de koffiepauze kwam het gevreesde 3^de quarter aan de beurt. Eens te meer bleek scoren in dit quarter een aartsmoeilijke opdracht. Met een defensieve omschakeling van ‘man’ naar ‘zone’ zorgde de tegenstander ervoor dat we te vaak tegen de shot clock aanliepen. Andy zorgde met een driepunter voor wat animo maar algauw verdween dit heugelijke feit in de rits verkwanselde doelpogingen. Sivi maakte niet echt optimaal gebruik hiervan maar sloop toch punje bij puntje dichterbij. Fred besefte net op tijd dat er best nog eens kon worden doorgetrokken. Met enkele flitsende acties hield hij Sivi alsnog op een veilige afstand. 47-37

Helaas voor de talrijk aanwezige kijklustigen bracht ook het 4^de quarter niet veel soeps. De wedstrijd had echt heel weinig om het lijf en voor velen kon het eindsignaal niet vlug genoeg weerklinken. In weinig omhullende woorden weerklonk zelfs ‘het trok op geen kl*ten’ in de tribune. Sivi probeerde wel maar het ontbrak hen enigszins aan vernuft aanvallend talent om ons aan het schrikken te krijgen. Veel viel er dus niet meer te beleven waardoor onze man in het grijs, met enkele omstreden beslissingen, makkelijk de hoofdrol kon opeisen. Na bijna een jaar afwezigheid zorgde Bart met 4 punten alsnog voor een positieve noot in deze wel vrij saaie bedoening. (C.T.) Eindstand: 59-44

Speelden: Vollie 6, Stanny, Sid 9, Fred 16, Gert 5, Bart 4, Dimi 2, Andy 5, Aiko 6 en Kenneth 6.

5 driepunters

22-09-2015 om 22:48 geschreven door 130  

Het seizoen was amper op gang geschoten en daar was de eerste kalenderwissel al. Beautox kon zijn eerste thuiswedstrijd niet laten doorgaan in de gekende betonhal in Melle en moest dus uitwijken. Het werd uiteindelijk sporthal Driebeek in Gentbrugge … en dan nog op een vrijdagavond. Doorgaans ploft iedereen op dat tijdstip neer in zijn fauteuil na een slopende werkweek maar hier moest de fysieke arbeid nog beginnen. De tegenstander van deze avond had vorige week een knappe overwinning behaald op het veld van de vaste titelkandidaat ING. Een allesbehalve gemakkelijke opgave stond ons te wachten onder de brug van de E17. Coach Chris moest daarentegen ook nog eens centers Luc, Kenneth en Gert missen alsook spelverdeler Sid. Je zou van minder eens in je haar krabben.

De openingsfase deed niet meteen denken aan het niveau dat onze Belgian Lions haalden op het voorbije EK. Aan onze kant was het vooral aanpassen aan het gladde veld en de beslissende pass die zijn doelstelling niet bereikte. Bij Beautox vielen eerder de gemiste doelkansen op, met als ‘uitblinker’ Sven De Clercq. Aiko, Dimi en Steven braken uiteindelijk de ban waarna zowaar een driepunterfestival losbrak. Tegenstrever Tim B dropte 2 driepunters maar werd onmiddellijk gecounterd door maar liefst 4 driepunters van onze lichtblauwen. Fred, Steven, Matty en Vollie toonden zich heel secuur vanachter de 6,75m lijn. Meteen was een eerste 10-puntenkloof geslagen welke Aiko op het einde van het eerste quarter in stand hield. 14-24

 Stilaan raakte iedereen bij ons gewend aan het gladde veld terwijl men bij Beautox duidelijk nog niet op toerental geraakte. Van een zeer productief quarter was er geen sprake maar onze voorsprong werd wel lichtjes vergroot. Niet toevallig waren het terug Matty, de laatste matchen zeer doeltreffend, en Fred die de aanzet gaven. Via enkele zeldzame fastbreaks kon Andy de 10-puntenkloof op het bord houden. Ons niveau was niet direct om vrolijk van te worden maar het bracht ons nog niet echt in de problemen tegen dit sterker geachte Beautox. Ruststand: 25-38

Met een geruststellende 13 punten voorgift kon het 3^de quarter aangevat worden, maar traditioneel is dit ook meestal ons zwakste quarter. Deze match was dan ook geen uitzondering hierop. Beautox had duidelijk een betere en intensere opwarming achter kiezen. In verdedigend opzicht werden we volledig uit verband gespeeld. De cohesie was duidelijk zoek en Beautox profiteerde daar optimaal van. Aanvallend konden we daar weinig tegenoverstellen en bleven we zelfs 4 min monddood. De voorgift slonk zienderogen. Het was vijf voor twaalf en coach Chris kon gaan puzzelen. In offensief opzicht kwamen we met Vollie, Fred, Matty en Aiko terug aan de oppervlakte maar defensief bleek de scoremachine van Beautox niet meteen af te stoppen. Weg voorgift, welkom spanning. 53-54

 Beautox had duidelijk bloed geroken. Krampachtig probeerden we hen af te houden maar de druk werd te groot. Al vlug moesten we de leiding afstaan aan een ontketende thuisploeg. Eventjes zag het er wel heel benard uit toen de tegenstander plots een kloofje van 5 punten liet optekenen. Met zijn derde driepunter van de match zorgde Matty wel voor een lichtpunt maar zonder aanvallende steun waren we een vogel voor de kat. Met nog zo’n 5 minuten te spelen vond Fred het stilaan welletjes. Met een razende vaart nam hij keer op keer de tegenstrever op snelheid. Veel meer dan hem foutief afstoppen zat er niet in voor Beautox. Een ongeziene reeks vrijworpen van Fred was het gevolg. Liefst 7 vrijworpen werden keurig omgezet. Het bracht zijn medematen terug bij de les maar verder dan een aantal doelpogingen kwam men niet. Het verschil bleef speelbaar maar blijkbaar speelden de zenuwen sommigen parten. Met nog 10 seconden te spelen en 2 vrijworpen voor de boeg kon Fred het verschil tot 2 punten terugbrengen maar hij miste de 2^de vrijworp. Met ware doodsverachting stortte hij zich op de aanvallende rebound om de bal te veroveren. De spanning was te snijden. Met enkele dribbels baande hij zich een uitweg naar de driepuntlijn om dan uit te pakken met een onwaarschijnlijk fade way shot!! GOAAAAAAAAAAAAL! Een ongelofelijk euforie volgde … bij ons dan toch! Met nog 6 seconden op de klok kreeg Beautox nog één kans om alsnog de verlengingen te ontlopen maar slaagde daar niet meer in. Onze 11^de driepunter had zowaar nog voor verlengingen gezorgd! Kon Beautox zich herstellen van deze ferme mentale tik? Aanvankelijk leek men danig van slag. Op begrip van onze spelers hoefden ze alvast niet te rekenen. Fred had duidelijk voor een ‘boost’ gezorgd bij The Young Ones. Steven, Aiko, Matty en Andy zorgden in geen tijd voor een kloofje die slag om slinger onder druk kwam te staan door de om te zetten vrijworpen. Die 5 min extra time leken wel uren te duren. De zenuwen gierden door de kelen. Zelfs de zaalwachter werd er zenuwachtig van al had dat waarschijnlijk andere redenen. Beautox kwam nog heel even aandringen maar Fred bekroonde zijn sterke partij met 2 feilloos omgezette vrijworpen en legde deze match in een definitieve plooi. (C.T.)

Eindstand: 79-85

Speelden: Matty 14, Vollie 9, Stanny, Fred 26, Bart, Dimi 2, Steven 7, Andy 10 en Aiko 17.

11 driepunters

22-09-2015 om 21:17 geschreven door 130  

5 maanden! Zolang was het inderdaad al geleden sedert onze laatste competitiematch. Na enkele trainingen en een bevredigende oefenpot tegen Baasrode (titelkandidaat nr 1 in 3^de provinciale) was het uitkijken naar de eerste confrontatie van het nieuwe seizoen. In de zomermercato hadden we helaas afscheid moeten nemen van Pieter als speler. Aan inkomende zijde kwamen Vollie en Kenneth De Sloovere ons versterken. Eindelijk hadden we een dubbele meter … die ook een center was. Na een afwezigheid van enkele maanden en een lange gestage revalidatie konden we zowel Bart als Stanny terug opnemen in de selectie. Een dertienkoppige spelersgroep zorgde ervoor dat Luc zijn Exceloefening ‘bye’ op zijn enige resterende floppy-disk van onder het stof mocht halen. Gert, Bart en Sid waren de ‘afvallers’ van dienst. De plaatsjes zijn duur bij de vice-kampioen waar een evenaring van vorig seizoen in het achterhoofd speelt. De tegenstander van vanavond was Dynamo Dampoort. Dynamo wie? Bij het horen van de naam Dynamo komt het haar op mijn armen al recht en doet het me eerder denken aan de kille, grijze, oubollige voetbalstadions uit de vroegere Oostbloklanden dan aan een energierijke opgeladen basketbalploeg. Enfin zolang de tribunes maar niet gevuld werden met duizenden kaki-uniformen kon een 3^de naamswijziging van ex-Choseken en ex-Krawietelkes in hun nog prille bestaan ons verder niet deren.

Dat het merendeel van onze spelers, dankzij een oervervelende en belabberde voetbalmatch van onze Duivels de avond voordien, vroegtijdig de slaap hadden kunnen vatten bleek al van bij het eerste fluitsignaal. Via een attente Fred konden Andy en Steven zich uitleven in een aantal fast breaks met een 10-2 als gevolg. Dynamo moest zowaar naar adem happen maar herstelde toch gaandeweg het evenwicht. In grote mate had het dit te danken aan de offensieve inbreng van zowel Bonte als Van Puymbroeck. Met 10 pionnen beschikte coach Chris over voldoende wisselmogelijkheden maar net dat maakte het niet simpel voor hem om het evenwicht in de ploeg te bewaren. Fred en de sterk ingevallen Vollie en Aiko tekenden voor een indrukwekkende 28-21 score na het eerste quarter.

In aanvallend opzicht zat het dus duidelijk snor. Bij de defense daarentegen plaatste onze coach toch enkele vraagtekens. Nu, we moeten eerlijk blijven, sommige tegenscores hadden veel eerder iets mee van lucky shots dan van doelgerichte pogingen, maar ze tellen evengoed. Ondertussen wisten we ook al dat de tegenstander niet meer die voetballende basketters, of waren het nu de baskettende voetballers, waren van weleer. Het 2^de quarter leek in het niks op het eerste quarter. Na bijna 5 minuten van onnodig balverlies en gemiste shots was het uitgerekend Dimi die de score kon openen. Ondertussen was Dynamo in een zone-defense gekropen en hadden ze aanvallend stilaan hun voet naast de onze gezet. Met de rust in zicht konden we toch nog een 5 punten voorgift vrijwaren. 43-38

Een herhaling van het 2^de quarter konden we maar beter vermijden indien we niet met lege handen wilden achterblijven. Matty had de boodschap duidelijk begrepen en nam de ploeg op sleeptouw. Met 2 driepunters en een field goal, na knap samenspel met de allesbehalve zelfzuchtige Kenneth, hield hij de boot voorlopig mooi af. Niet tegenstaande het zeer fysieke en potige spel onder de korf kwam Aiko toch enkele keren als winnaar uit de strijd. Dat er na 28 minuten spelen slechts 8 fouten werden gefloten deed bij velen de wenkbrauwen fronsen. Het potige spel was duidelijk een kolfje naar de hand van Stanny. Ondanks het feit dat hij meermaals schuldig pleitte kreeg Stanny maar één enkel streepje achter zijn naam. Il faut le faire! Slechts één speler deed beter … Aiko, met 2 streepjes. Net voor het einde van het 3^de quarter deelde hij met 2 opeenvolgende scores wel een mentaal tikje uit aan Dynamo, die de kloof terug zagen oplopen naar 11 punten. 63-52

Geruststellend was onze voorsprong geenszins maar Dynamo was er in die 30 minuten nog niet in geslaagd om maar één keer de leiding te nemen in deze partij. De start van het laatste quarter liet ook niet vermoeden dat dit er meteen zat aan te komen. Aiko ging verder op zijn elan en Fred lichtte met 7 punten op rij zo goed als de optie op de eerste overwinning. Wie dacht dat de tegenstrever zich uiteindelijk zou neerleggen bij de situatie kwam bedrogen uit. Nog steeds werd voor iedere bal geknokt en gedoken. Luc is maar wat blij met compagnons als Fred en Kenneth in het luchtruim om zich over de terugkaatsers te ontfermen. Offensief kregen we verschillende ploeggenoten in de kijker vandaag. Met oa 7 punten (waaronder een driepunter) in de laatste minuten van de wedstrijd kon ook Andy terugblikken op een sterke wedstrijd. Aiko en Steven kregen het laatste woord en brachten de score op een aantrekkelijke 84-72 stand. Op enkele minuten na in het 2^de quarter, was het alvast veel belovend voor de rest van het seizoen. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Vollie 7, Stanny, Fred 18, Dimi 4, Luc 4, Steven 9, Andy 14, Aiko 16 en Kenneth 4.

8 driepunters

08-09-2015 om 22:46 geschreven door 130