Daar stonden we dan. Laatste competitiematch … en nog steeds maakten we kans op de titel. Wie dit bij aanvang van het seizoen had verteld, werd kordaat verbannen naar St Helena. De realiteit leerde ons echter dat we mits winst tegen BBC ING en verlies van de Vlaamse Ardennen op Sivi, we in extremis de titel nog konden wegkapen voor de neus van de Vlaamse Ardennen. De dubbele winst in de onderlinge duels zou dan de doorslag geven in ons voordeel. Voor dit historisch moment waren talrijke supporters afgezakt naar de sporthal van Landegem. Met Bart, Pieter en Stanny nog steeds in de ziekenboeg bleven er nog steeds 10 beschikbare arbeidskrachten over om de ‘battle’ met ING aan te gaan.

Het plotse besef dat er veel op het spel stond vanavond verlamde ons quasi van bij de opworp. Na een mooie opener van Steven was het lange tijd wachten vooraleer broer Fred 2 vrijworpen kon omzetten. Tussenin was het vooral sakkeren en jammeren bij de vele balverliezen en gemiste doelpogingen. Was er toch sprake van stress bij de Young Oners of was de zone-defense van ING een sublieme tactische zet van ING? De inbreng van Sid bracht gelukkig een ommekeer bij ons terecht. In zijn persoon vonden we de afwerker van dienst. Met 2 driepunters en een fieldgoal van Sid en 1 driepunter van Andy zaten we terug in het spoor van ING. (16-20)

Het tweede quarter begon zoals het eerste quarter geëindigd was. Andy en Sid legden elk nog een driepunter in het mandje vooraleer er in het aanvallend compartiment de nodige versterkingen kwamen. Matty en Aiko, elk met een driepunter, zorgden voor een eerste tik aan het adres van ING met de rust in zicht. Met 7 punten had Matty een belangrijk aandeel in de 23-13 tussensprint. ING stond zowaar 39-33 in het krijt. Ondertussen werd er druk heen en weer ge-sms’t tussen Drongen en Landegem. Halfweg was het daar 31-31. We zaten nog steeds op koers om iets unieks te verwezenlijken. De spanning was te snijden en dat had ook deels te maken met de scheidsrechterlijke dwalingen die af en toe de bovenhand namen. Als vrijworpen penalties waren dan hadden we er ook één moeten krijgen. De rust kon op geen beter moment komen om de gemoederen enigszins te bedaren.

De tweede helft bleek echter een kopie van het eerste quarter te gaan worden. De zone-defense van ING strikte ons weer in hun web. De balverliezen en missers stapelden zich op en voor we het goed en wel beseften had de tegenstander alweer de leiding van ons overgenomen. Sid, Aiko, Matty en Fred lukten samen een schamele 8 punten, die in schril contrast stonden met de 17 punten die ING door onze ring had gejaagd. 47-50 na drie quarters en alles kon opnieuw beginnen. Tezelfdertijd deed Sivi nog steeds zijn uiterste best om het titeldebat een verrassende wending te geven.

Net op het moment dat ons schip dreigde te strandden en de overwinning ons uit handen dreigde te glippen kwam Fred eerst Sid bijstaan om nadien de fakkel helemaal over te nemen. Met 15 punten in dit laatste quarter slaagde hij er quasi in zijn eentje in om ING definitief op afstand te houden. De overwinning kon ons niet meer ontsnappen. Een telefoontje uit Drongen bracht evenwel de ontnuchtering. De Vlaamse Ardennen hadden in het laatste quarter eindelijk afstand kunnen nemen van Sivi waardoor de titel terug richting Ronse ging. Meer dan de titel van vice-kampioen konden we ons vanavond niet opspelden maar ere wie ere toekomt, dit kampioenschap kent een waardige laureaat. Het seizoen duurde voor ons dus een luttele 8 minuten te lang. Op een totaal van 960 speelminuten is dat … slechts een detail die beslist over de titel. Iedereen van onze ploeg, staff inclusief, kon dan ook zonder moeite vrede nemen met het resultaat.

Over het hele seizoen bekeken, waarin we niet gespaard bleven van de nodige pech, denk maar de langdurig gekwetsten Bart, Pieter en Stanny, moesten we slechts 4 keer de duimen leggen op 24 matchen. Het is en blijft een puike prestatie van ons ploegske die coach Chris kneedde tot een stevig hecht blok die op het nippertje nog de titel van beste verdediging kon binnenhalen en de uiteindelijke kampioen 2 x met lege handen huiswaarts stuurde. Er is alvast een solide basis aanwezig om ons hopelijk definitief te vestigen in de top van het klassement. (C.T.)

Speelden:

Matty 9, Vollie, Sid 21, Fred 18, Gert, Dimi 2, Luc 6, Steven 4, Andy 8 en Aiko 7.

10 driepunters

21-04-2015 om 23:57 geschreven door 130  

06.04.2015: The Krawietelkes – The Young Ones Landegem: 49 – 64

Met nog 2 speeldagen voor de boeg was ons seizoen al meer dan geslaagd. We waren al zeker van een 4^de plaats in het klassement en hadden de halve finale van de KBOV beker bereikt. Een 2^de plaats, ja zelfs het kampioenschap, was nog altijd mogelijk. De tegenstander van vanavond was niet meteen de minste. De Krawietelkes nestelden zich ondertussen haast geruisloos op een 5^de plaats. Net geen maand terug namen ze vlot de maat van de regerend kampioen, Vlaamse Ardennen. Geen sinecure als je weet dat het waslijstje afwezigen langer was dan de kern waarover we konden beschikken. Naast Bart, Pieter en Stanny konden we ook niet rekenen op Fred (ski-verlof), Dimi, Andy en Vollie (probeerden in Vorst Nationaal wel de Bekerfinale te winnen) en op de koop toe onze coach Chris. Desondanks was de honger groot bij de rest van de spelers, al nam Sid dit iets te letterlijk.

Met amper 4 spelers op terrein op slechts 2 minuten van de opworp werd er even gevreesd voor een anticlimax van formaat. Onze 5^de speler, Gert, zat, na wat problemen op het werk, zijn kas op te vreten in de file. Gelukkig voor ons had de thuisploeg wat technische problemen met de wedstrijdchrono waardoor Gert nog net de tijd kreeg om zijn schoenen dicht te knopen. Bij de tegenstander was het niet veel beter. Zij vonden slechts 6 spelers bereid om op deze Paasmaandag een balletje te gooien. Hoe rampzalig onze aanloop ook was, uiteindelijk streden we met nagenoeg gelijkaardige wapens.

Van meet af aan namen onze spelers de wedstrijd in handen. Aiko opende meteen met een driepunter. Later zou blijken dat het niet zijn laatste zou worden. Matty nam de spelleiding op zich en hij was vastbesloten om de tegenstander geen moment rust te gunnen. Het spel ging goed over en weer maar bij de Krawietelkes ontbrak de finesse bij de afwerking. De enige afwerkers van dienst waren Lattrez en Bonte. Niet toevallig ook de spelers waar Gert, Steven en Luc hun ‘peer’ mee afzagen. Even leek het erop dat de Krawietelkes het evenwicht zouden herstellen maar een tussensprint met een fieldgoal van Steven, een 2^de driepunter van Aiko en 2 feilloos omgezette vrijworpen van Matty zorgden voor een felbevochten 8-16 na het eerste quarter.

In het tweede quarter kreeg het talrijk opgekomen Young Ones publiek een identieke opener van het quarter te zien want Aiko dropte nog maar eens een driepunter. De dubbele meter tegenhanger van Aiko kreeg er zowaar rugpijn van. Het regelmatig wegvallen van zijn gestalte in de bucket porde Aiko echter niet aan om het onder de korf te gaan zoeken. Als een volleerde afstandsshotter knalde hij bijna in zijn eentje te tegenstand weg. Twee vrijworpen van Gert en een fieldgoal van Steven voorkwamen een fullhouse van Aiko in het 2^de quarter. Met reeds een twintiger aan de rust was hij de hoofdaandeelhouder in de 20-32 ruststand.

Fysiek zou het een zware beproeving worden met een tegenstander die gemiddeld 10 jaar jonger was. Vooralsnog waren er bij ons geen symptomen van vermoeidheid zichtbaar als was het toekomen van Sid een welgekomen wisselmogelijkheid. Met nauwelijks enkele minuten opwarming in de benen shotte Sid zich al meteen op het wedstrijdblad. De toon van het derde quarter was gezet. Matty, duidelijk aangedreven door een geheime brandstof, liet het tempo op geen enkel moment verslappen waardoor de Krawietelkes de kans niet kregen om zich te herpakken. Tevens lagen Steven en Sid op ware vinkenslag om via een steal uit te pakken met een snelle tegenaanval. Na 20 minuten en 14 punten kregen we ook stilaan hun nr 10 Lattrez onder de duim. Luc, die zich aanvallend niet echt kon uitleven vandaag, domineerde als weleer in het vangen van de terugkaatsers. Ondertussen was Aiko zijn scoreloze match van vorige week ruimschoots aan het goedmaken. Op het einde van het 3^de quarter had hij reeds 27 punten achter zijn naam en dat resulteerde in een maximale voorsprong van 33-50.

Met nog 10 minuten te spelen mocht deze voorsprong niet meer uit handen worden gegeven. De gashendel werd bij ons logischerwijze ietsjes teruggedraaid waardoor de Krawietelkes enkele keren kon profiteren om een paar foutjes af te straffen. Veel meer dan wat blikschade konden ze echter niet toebrengen. De maturiteit van onze groep was ruimschoots voldoende om de tegenstander op een geruststellende afstand te houden. De controle was in onze handen en gaandeweg zagen de Krawietelkes de zinloosheid van hun tegenspartelen in. De wedstrijd kabbelde rustig naar zijn einde. Matty zette met een fieldgoal en een daaropvolgende driepunter het orgelpunt op zijn puike prestatie. Helaas, Matty, zijn er nu net geen beelden van … maar de toeschouwers zullen dit wel beamen. Deze gevaarlijke verplaatsing werd alsnog makkelijk gewonnen met 49 -64.

Door deze overwinning zijn we ook meteen zeker van de 3^de plaats. In een razend spannend competitieslot, waarbij alle 3 de ploegen nog samen op plaats 1 kunnen eindigen, zullen de plaatsen 1,2 en 3 worden toegekend.

(C.T.)

Speelden: Matty 15, Sid 6, Gert 2, Luc 2, Steven 10 en Aiko 29.

7 driepunters

08-04-2015 om 00:05 geschreven door 130  

On our way to the final was de loting ons zeer gunstig gezind. We ontliepen De Maeght en met Beautox als tegenstander, 4^de laatste in het klassement, leek de finale een must. Na een competitie- en trainingsvrije week was het uitkijken hoe beide ploegen uit de startblokken zouden komen. Met een 10-koppige kern, enkel Pieter, Stanny en Bart ontbraken, had coach Chris een ruim arsenaal aan spelers om Beautox fysiek keihard aan te pakken. Nog voor de wedstrijd begon kregen we al een valse noot te verwerken toen bleek dat er slechts 1 scheidsrechter kwam opdagen. Een ½ finale onwaardig … foei foei KBOV!

In een verschroeiende openingsfase werd de fysieke- en mentale weerbaarheid van de ref al meteen op de proef gesteld. Ook al ben je de enige spelleider dan nog blijft een fout, een fout me dunkt. Nu, dit geldt natuurlijk voor beide partijen maar iedereen voelt zich in zo’n fases het meest benadeeld. Beautox nam meteen het heft in handen en dicteerde vanaf minuut 1 de wet. Ons favoriete aanvalswapen werd duchtig gekopieerd en hierdoor liepen we meermaals op een dodelijke counter. De tegenstander vond duidelijk makkelijker de weg naar de korf. Aan onze kant begonnen de frustraties zich langzamerhand op te stapelen. Nadat de afwerking het liet afweten begonnen ook de slordigheden ongewone proporties aan te nemen. Scoren lukte slechts sporadisch en dat had 2 redenen. Er werden enorm veel doelpogingen de nek om gewrongen en als we dan toch eens voor doel kwamen weigerde de ref de foutieve ingrepen van de tegenstander te bestraffen. Een zwakke eerste quarter leverde een 7-14 tussenstand op.

Het tweede quarter startte niet veel beter. Beautox had duidelijk bloed geroken en was geenszins van plan hun plaats in de finale af te staan. We hadden het knap lastig met hun fysieke spel. Het leek bij momenten een waar ‘kick and rush’ spelletje. Aan beide kanten ware de potjes ondertussen bijna aan het overkoken door een ref die veel te veel door de vingers zag. Het enige lichtpuntje aan onze zijde kwam er in dit quarter van Sid, Luc en Fred. Helaas was er niet voldoende back up om de situatie een nieuwe wending te geven. Met een 13-21 kregen we een nieuwe oplawaai om de oren en leek een finaleplaats heel ver weg. Herbronnen was meer dan nodig.

Ruststand: 20-35

Wie of wat kon voor de kentering zorgen? Coach Chris wou duidelijk een frissere en agressievere start zien met hopelijk meteen een tussensprint van formaat. Niks was minder waar. Beautox ging op zijn elan door en ondertussen had ook het geluk duidelijk hun kant gekozen. De enige die bij de Young Ones nog de weg naar de korf vond was Fred. Met enkele individuele acties kon hij vooralsnog zijn ploeg behoeden van het schaamrood op de wangen. Met 10 punten op rij inspireerde hij toch zijn ploeggenoten om er nog eens vol tegenaan te gaan. Gaandeweg begonnen we agressiever en korter op de man te spelen wat Fred en Andy enkele steals opleverden. Een buzzer beater van Andy van ruim voorbij de driepunterlijn bracht zowaar enige animo in de ploeg. 39-50 na quarter nr 3. Veel dichter hadden we nog niet geweest.

Een geïmproviseerde press in het 4^de quarter leverde meteen enkele steals na mekaar op waardoor de achterstand plotsklaps werd teruggebracht tot 5 schamele puntjes. Het zou toch niet waar zijn… In onze, waarschijnlijk, slechtste partij na Nieuwjaar kwamen we ‘out of the blue’ op een zucht van een plaats in de finale. Net op het moment dat we er terug in gingen geloven kon Beautox net op tijd het roer terug omgooien. Reyntens stuwde zijn team met zijn 26st punt van de wedstrijd terug richting overwinning. In ‘no time’ stond er terug een 10 punten kloof op het scorebord en was de eerste finalist bekend. Een tweede ref had misschien een ander wedstrijdverloop kunnen brengen maar laten we eerlijk zijn, we brachten gewoon veel te weinig in tegen een enthousiast en duidelijk gedreven Beautox om aanspraak te mogen maken op de overwinning. Teveel spelers bleven onder hun niveau en als ploeg waren we slechts een schim van de geoliede machine van de laatste maanden. Deze nederlaag kwam onverwachts en is hopelijk een ‘wake up call’ met het oog op de 2 nog resterende competitiematchen. Een 4^de plaats is een certitude … de titel het hoogst denkbare … een 2^de plaats het realistische … Eindstand: 56 – 68 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Vollie 2, Sid 5, Fred 24, Gert 2, Dimi 2, Luc 4, Steven 5, Andy 10 en Aiko. 

3 driepunters

31-03-2015 om 23:31 geschreven door 130  

Gedurende enkele weken al houden wij kranig stand op een gedeelde 2^de plaats. In een ‘wurst case scenario’ kunnen we alsnog op een 5^de plaats terechtkomen. Weken aan een stuk keken we met argusogen naar de uitslagen van onze rechtstreekse concurrenten in de hoop een kloofje te kunnen slaan. Door onze focus vergaten we te geloven dat de Vlaamse Ardennen ooit nog eens een misstap konden begaan. Vorige week gebeurde het onwaarschijnlijke. De Krawietelkes, enigszins wel de verrassing van het seizoen te noemen, slaagden erin de scalp van de Vlaamse Ardennen te veroveren. Plots lijkt de titel dan toch geen utopie meer. Na de demonstratie van vorige week was ons doelpuntensaldo ondertussen ook flink opgedreven. Met de Crookymonsters kregen we een zeer wispelturig team voor de voeten geschoven. De vorige confrontatie werd slechts op het einde in een definitieve plooi gelegd. Van onderschatting kon dus best geen sprake zijn.

Naast de langdurig gekwetsten Bart, Pieter en Stanny konden we voor deze wedstrijd niet rekenen op Gert (voet) en Steven (pré-ski). Gelukkig konden we terug beroep doen op de diensten van Sid. Samen met Fred, Vollie en Matty beschikten we terug over een dubbele turbo-tandem op de spelverdeling. Dit bleek achteraf gezien ons belangrijkste aanvalswapen om de tegenstander van het kastje naar de muur te spelen. Fred zette meteen de toon door een snelle counter af te werken via een lay-up met een bonusvrijworp er bovenop. Matty volgde zijn voorbeeld maar kon slechts één vrijworp door de korf jagen. Even leek de scheidrechter de hoofdrol op te eisen door Aiko te bestraffen met een aanvallende fout met een technische fout er bovenop voor licht protest. Een ‘video ref’ had de situatie heel wat beter kunnen interpreteren. Actie-reactie was de ref helaas ontgaan. Lang moesten we echter niet treuren want … daar was simpelweg geen tijd voor. Het tempo lag zo hoog dat de Crookymonsters amper hadden opgemerkt dat Fred en Matty meerdere keren met een ‘steal’ aan de haal hingen. Toen het tempo enigszins gedrukt werd konden de Crookies even op adem komen en terug aansluiting vinden. 15-19

Onze spelverdelers hadden er duidelijk zin in. Om beurten werden de Crookies het vuur aan de schenen gelegd met de daaruit vloeiende ‘steals’ en ‘fastbreaks’ als gevolg. Fred, Sid, Vollie en Matty dirigeerden en scoorden vanuit alle hoeken. De Crookies hadden nochtans bij momenten duidelijk gestalte overwicht maar zij konden slechts zelden een aanval afronden. De bedoelingen waren er wel maar de afwerking was beneden alle peil. Dit terwijl bij ons het percentage beduidend hoger lag. Dimi onderstreepte een collectief sterk 2^de quarter met een 2 op 2 en een 23-34 ruststand.

In het derde quarter leek de nonchalance de bovenhand te krijgen. Enkele slechte passes zorgden voor een opstapeling van turnovers. Wat tegen een rechtstreekse concurrent dodelijk zou kunnen zijn bleek hier niet meer dan een voetnoot. De Crookies bakten het echt wel bruin in aanvallend opzicht en slaagden er dan ook niet in om maar één punt te naderen. Na een wake-up time out van coach Chris sloegen de turbo’s weer aan om een verpletterende 6-20 tussenspurt neer te zetten. Matty, Sid, Andy en Luc scoorden elk één korf waarna Aiko vernietigend uithaalde met 11 punten, waaronder 2 driepunters. De tegenstrever lag dan ook definitief tegen de touwen. Hendrik zorgde, zonder zijn medeweten want ziek te bed, voor een ‘Nicholaske de goochelaar’ door op het wedstrijdblad te staan met 2 punten. Niemand deed het hem ooit voor! 29-54

Voor allen die dachten dat het ergste leed geleden was voor de Crookies kwam bedrogen uit. Onze 5 ‘speedies’ wouden van geen ophouden weten. De fastbreaks volgden elkaar in een hels tempo op en de ene was alweer mooier dan de andere. Uiteindelijk bleek de ‘tik-tik-tik’-aanval één van de favorieten bij coach en staff. Met dergelijk duizelingwekkend tempo was voor velen niet meer bij te houden of onze grote jongens nu 1 of 2 aanvallen in het krijt stonden. Met 5 spelers in de dubbele cijfers en alle spelers op het scoreblad werd nog maar eens de sterke collectieve prestatie in de verf gezet. Met het laatste fluitsignaal werden de Crookies dan ook uit hun lijden verlost. Een 13-32 tussensprint had ondertussen een mooie veertiger op het scorebord geplaatst. Eindstand: 42-86. Ondanks een mooie 18^de overwinning van het seizoen worden het nog 3 spannende wedstrijden om te bepalen wie de nrs 1 tem 5 worden. (C.T.)

Speelden: Matty 15, Vollie 10, Sid 6, Fred 13, Dimi 6, Luc 5, Andy 13 en Aiko 16.

5 driepunters

17-03-2015 om 22:19 geschreven door 130  

09.03.2015: The Young Ones Landegem – Givengo 99’ers: 81 – 37

Na een emotioneel moeilijke week werd de match tegen de Givengo 99’ers uitgekozen om de talrijke sponsors van onze Algemene Quiz te bedanken met een basketwedstrijd voorzien van een natje en een droogje aan de zijlijn. De tegenstander van deze avond zorgde in de heenronde voor een bijzonder spannend slot en dat was ons niet ontgaan. Hun ploeg was door de competitie heen niet gespaard gebleven van pech en blessures. Ook deze avond konden ze niet rekenen op spelbepalende figuren als Turpyn en De Sutter. Het einde van de competitie was duidelijk in zicht want ook bij de Young Ones liep de ziekenboeg stilaan vol. Naast de langdurig gekwetsten Bart, Pieter en Stanny konden we Matty (hand) en Sid (slechte afspraken gemaakt in een tijdperk van onbeperkte telecommunicatiemiddelen, je moet het maar doen ;-)) aan het lijstje niet-spelers toevoegen. Een uitgedunde selectie maw maar in het verleden was al meermaals gebleken dat dit geen belemmering hoeft te zijn. 

Fred, Gert, Luc, Steven en Aiko mochten als eerste de lokroep van cava en bier weerstaan. Duidelijk geïnspireerd, om er zo vlug mogelijk komaf mee te maken, werd de tegenstander meteen onder de voet gelopen. De aanvalsgolven volgden elkaar in ijltempo op. Dirigent Fred liep de tegenstander murw waarna hij telkens de vrijstaande ploeggenoot bediende met, bij momenten, heerlijke assists. Luc, Gert en Aiko doken telkens op het juiste ogenblik tevoorschijn om simpel maar keurig af te werken. De Givengo’ers wisten van geen hout pijlen maken. Slechts sporadisch kwamen ze in de buurt van de korf. De meerderheid van de doelpogingen kwamen wankel en ondoordacht over. De term ploegsport was is geen mijlen te bespeuren bij hen. De eerste doelpoging die 2 punten waard was moest nog geboren worden. Inmiddels was de score voorhistorische records aan het bereiken. Na 9 min wees het scorebord maar liefst 19-0 aan. Een ware afstraffing was duidelijk in de maak. Een moment van verstrooidheid zorgde er uiteindelijk dan toch voor dat de tegenstrever een eerste kans en zelfs een 2^de kans kon verzilveren. (19-4)

Alsof de tegenstander nog niet genoeg gedemotiveerd was, vond de ref het nog eens nodig om de puntjes op ‘i’ te zetten en de ploeg nog verder de destabiliseren. De concentratie bij Givengo was nu helemaal zoek. Om dit te vermijden aan onze kant greep coach Chris regelmatig in door verse krachten het terrein op te sturen. Zonder Sid en Matty kregen Fred en Vollie ruimschoots de tijd om de spelverdeling op zich te nemen. Bij momenten was het dan ook om duimen en vingers van af te likken. Steeds werd de statistische verdediging doorklieft met pijlsnelle penetraties waarna telkens onbaatzuchtig de vrije man werd aangespeeld. Gert, Andy, Aiko en vooral Luc (100%) leefden zich naar hartenlust uit. Van enig weerwerk uit de andere hoek was in de verste verte geen sprake. Ruststand: 39 – 13.

Game over aan de rust. De moeilijkste taak van onze coach bestond er dan ook in om de concentratie in eigen rangen op peil te houden. Niet evident als je, zo zei hij zelf althans, de grootste moeite hebt om attent te blijven. De factor ‘publiek’ was een welgekomen geschenk om te entertainen. Bij momenten werd er ons dan ook geen strobreed in de weg gelegd om dit te verwezenlijken. De defense van Givengo leek eerder op Emmentaler. Wij lieten het alvast niet aan ons hart komen. De zege was al lang binnen maar het doelsaldo zo hoog mogelijk optrekken kon bij de eindafrekening in mei wel eens van primordiaal belang zijn om de 2^de plaats te kunnen behouden. Ondanks het feit dat er iets meer afval in ons spel kwam te zitten bleven Fred, Luc, Steven, Dimi, Vollie, Andy en Aiko de weg naar de korf vinden. Met een 62 – 22 tussenstand was de maximale kloof nog niet bereikt.

Het vierde quarter werden, begrijpelijkerwijze, de teugels serieus gevierd. De tegenstander rook zijn kans om de schade enigszins te beperken maar dan ook niet meer dan dat. De partij kon voor beide ploegen niet snel genoeg worden afgefloten. Het jammerlijke was dan nog dat net in zo’n wedstrijd Gert zijn voet verzwikte. Exit Gert. Givengo was zonder Turpyn en De Sutter duidelijk geen waardige opponent om onze supporters enig spektakel te kunnen bieden. Met nog 4 wedstrijden te gaan behoort de 2^de plaats nog steeds tot de mogelijkheden. Deze morgen kregen we dan nog een leuke verrassing voorgeschoteld daar de Vlaamse Ardennen, totaal onverwacht, tegen hun 3^de nederlaag van het seizoen was aangelopen. De top 4 zit nu echt op een zakdoek bij elkaar. Het beloven nog 4 spannende competitiematchen te worden. Eindstand: 81 – 37 (C.T.)

Speelden: Vollie 12, Fred 11, Gert 6, Dimi 5, Luc 14, Steven 5, Andy 10 en Aiko 18.

2 driepunters

10-03-2015 om 22:28 geschreven door 130  

BBC Salamander – The Young Ones Landegem: 62 – 82

Dat het de Young Ones dit seizoen voor de wind ging was al menig supporter en sympathisant opgevallen. Met slechts 4 nederlagen en een mooie 2^de plaats in het klassement leefden we duidelijk op een wolk. Een verplaatsing naar de laatste in de rangschikking, Salamander, was dan ook niet meer dan een verplicht nummer voor de meesten onder ons. Niemand die gisteren vermoedde dat een nieuwe overwinning plots maar bijzaak zou worden. Het plotse overlijden van de schoonzoon van onze secretaris greep iedereen naar de keel. Het nieuws sloeg onze Young Ones familie met verstomming. De wens van Antoine om te winnen in teken van, zou en moest een positief gevolg krijgen. Alsof dat nog niet genoeg was kregen we ook nog te horen dat een spelerszoon een zware operatie diende te ondergaan. Op zo’n moment besef je des te meer dat wij niet alleen een basketploegje zijn maar tevens een hechte familie zijn geworden in goede maar ook in slechte tijden. We wensen dan ook vanwege de Young Ones Antoine en familie, Bart en familie heel veel sterkte in deze moeilijke periode.

 Zonder Bart, Pieter, Stanny en Andy hadden we nog steeds 9 fitte spelers om Salamander te bekampen. De tegenstrever had duidelijk zijn zinnen gezet op deze partij en startte met een furieus tempo. Niet dat we direct fysiek onderlagen maar Salamander verraste ons wel met hun fris en aanvallende ingestelde bedoelingen. Het is ooit anders geweest. De partij ging aardig op en neer maar toch werd er aan onze kant net iets te veel balverliezen opgestapeld waardoor het aanvallend nog niet echt liep als een trein. Al is dat laatste de jongste jaren ook niet echt een sprekende vergelijking meer. Verdedigend hadden we het knap lastig om onze stelling te behoeden van een overrompeling. De nr 8, niet de meest afgetrainde atleet van zijn ploeg, draaide Gert enkele keren tureluur en imponeerde, ja domineerde zelfs, in onze bucket. Een wisselwerking met de grotere Aiko bracht ook niet direct de gehoopte oplossing. Met maar liefst 11 punten in het eerste quarter had hij ondertussen al aardig ons mandje gevuld. Aanvallend kwam het weerwerk en de precisie vooral van Steven die met 7 punten, waaronder een driepunter, een belangrijk aandeel had hierin. Niet veel later kwamen Matty, Fred en Sid hem ter hulp snellen. Desondanks konden ze wel niet verhinderen dat we met een 22-20 achterstand even gingen rusten.

Coach Chris was ondertussen naarstig op zoek om hun nr 8 aan banden te leggen en de cohesie in verdediging te verbeteren. In aanval bleven onze 4 raspaardjes het tempo angstvallig hoog houden in de hoop dat de tegenstand het vroeg of laat zou laten afweten. Na enkele minuten was al duidelijk dat hun topscoorder zijn zuurstoftank moeite had met de toevoer. Daarentegen waren wij niet afhankelijk van één individu. Met Vollie, Dimi, Fred, Sid, Matty, Luc, Aiko en Gert kwamen maar liefst 8 spelers aan scoren toe en moest Salamander lijdzaam toezien hoe ze maar liefst 26 punten om de oren kregen in het 2^de quarter. De 33 – 46 ruststand liet alvast het beste vermoeden voor de 2^de helft.

Stilaan kwamen er barsten in het pantser van de reptielen. De zwakke punten van hun zone-verdediging werden tijdens de rust duchtig besproken en de te volgen strategieën werden in kaart gebracht. Ook in de tweede helft kweet iedereen zich van zijn taak. Een walk-over zoals in het 2^de quarter werd het niet meer maar het behouden van de ruime 10 punten kloof was dan ook van primordiaal belang. Salamander had evenwel ook het geweer van schouder veranderd. Bruggeman had het roer overgenomen van Poppe en die vond vaak iets te makkelijk een opening in onze defense. De kloof verder uitdiepen zat er niet onmiddellijk in maar Sid, Fred, Aiko en Gert hielden de boot op geruime afstand. 45-61

In het laatste quarter begon de vermoeidheid duidelijk door te wegen bij onze opponent. De frustratie groeide zienderogen en de fouten werden net iets gemener en minder omzichtig. Tijd om de gashendel nog eens open te draaien en de tegenstander het nakijken te geven. Fred voelde zich duidelijk in zijn sas en verzilverde de ene fastbreak na de andere met een inlegger. Met 8 punten op rij deelde hij een laatste ferme tik uit. Niet veel later nam Sid de angel er definitief uit door de afwerkersrol met ongelofelijke precisie over te nemen. Een ultieme driepunter van Steven zorgde alsnog voor een mooie twintiger. Eindstand: 62 – 82. (C.T.)

Het was een zoveelste overwinning van ons team maar eentje die voor altijd in ons geheugen gegrift zal staan als ons eerbetoon aan een man die veel te vroeg is heengegaan. R.I.P. Wim Van Quickenborne.

Speelden: Matty 8, Vollie 4, Sid 13, Fred 18, Gert 8, Dimi 2, Luc 6, Steven 12 en Aiko 11.

6 driepunters

06-03-2015 om 22:19 geschreven door 130  

Na een weekje verdiende krokusvakantie bonden onze spelers terug de schoenen aan om deze keer BBC Old Stars partij te geven. Aan onze kant waren er geen skiërs in de sneeuw blijven steken waardoor we, op de langdurig gekwetsten Bart, Pieter en Stanny na, op een voltallige spelerskern konden rekenen. De tegenstander van deze avond was niet meteen aan hun sterkste seizoen bezig. Met 7 overwinningen en 10 nederlagen hingen The Old Stars in de buik van het klassement en dreigde men zelfs, na een mogelijks nieuwe nederlaag, naar de degradatiezone te verhuizen. Is het einde van het fenomeen Old Stars in zicht? Als verrassing toverden ze gisteren althans een leuke naam uit hun hoed; oude bekende Jens De Troye. 

Na een weekje rust waren beide ploegen duidelijk het balgevoel enigszins kwijt. Wat zich de eerste minuten van de wedstrijd afspeelde tartte echt elke verbeelding. De eerste doelpogingen raakten in de verste verte de ring niet. De ene airball volgde de andere op. Na 5 minuten was de stand 2-2 … en in de airballs 5-4. Wat aanvankelijk nog grappig was deed met het verlopen van de speeltijd steeds meer pijn aan de ogen. Dat we tegen een ‘zakdoekzone’ van de Old Stars niet aan scoren kwamen had alles te maken met het ondermaats afwerken van enkele opgelegde kansen. Met het schaamrood op de wangen gingen beide ploegen even naar de kant om gebruik te maken van de 2 minuten pauze. Een 9-9 stand na 10 minuten had daar veel mee te maken.

Nog een helft toekijken naar dit ‘spektakel’ ging niemand volhouden. Coach Chris had ondertussen elke wisselspeler van de bank gehaald maar niemand slaagde er voorlopig in om het spelbeeld te doen kantelen. Na enkele nieuwe tactische richtlijnen kwam er meer druk op de gelegenheidsspelverdeler van de tegenstander te zitten waardoor men moeilijker de vrijstaande ploeggenoot kon vinden. Helaas voor ons werden enkele steals ten onrechte afgeblazen en konden de Old Stars alsnog standhouden. Het scheidsrechterlijk duo had duidelijk een betere band met de donkerblauwen. Onze mening werd dan ook meermaals overgemaakt aan de refs. Gaandeweg vertoonden er zich enkele barstjes in de zone van de Old Stars. Matty, Fred en Dimi ontglipten enkele malen aan hun aandacht. Ruststand: 26-24

De rust werd door beide partijen in dank aangenomen om het shot een beetje fijner af te stellen. Of dat was tenminste de bedoeling. Het derde quarter was nauwelijks op gang gefloten of daar vielen de eerste airballs te noteren. Even werd er gevreesd voor hetzelfde rampscenario van in de eerste helft maar gelukkig kwamen er plots enkele individuele acties nu wel uit de verf. Dimi, Aiko en Fred zorgden voor de eerste punten waarna Andy met, jawel de enige 3-punter uit de wedstrijd, even de bank deed rechtveren. Na scores van Matty en Sid was het Vollie-moment aangebroken. Met 6 punten bracht hij ons zowaar 11 punten voor. (45-34)

Ook al hadden we het gevoel dat we deze partij niet konden verliezen toch bleef het opportuun om de aandacht niet te laten verslappen. Met deze oude krijgers en hun gevaarlijk afstandsshot kan je maar beter alert blijven. Qua fysiek kregen we duidelijk de bovenhand waardoor het steeds moeilijker werd voor de Old Stars om alle gaatjes te dichtten. De frustraties staken ook veel vaker de kop op maar het grijze duo weigerde voorlopig de Old Stars telkenmale af te straffen. De kopjes bleven echter nooit lang hangen, integendeel. De opponent werd van alle kanten onder vuur genomen. Het mooie eraan was dat maar liefst 8 spelers van onze ploeg een aanval succesvol konden afrondden in dit laatste quarter. Opvallend ook was dat Matty en Dimi elkaar een aantal keren perfect aanspeelden terwijl het inside niet makkelijk optornen was tegen de grijze reus Serlippens. Luc, die weer bergen werk verzette, kon hiervan meespreken. O ja, ondertussen stond het 9 – 12 in het airballs gooien, mocht je de tel zijn kwijt geraakt. De mooiste kreeg Matty echter achter zijn naam toen hij erin slaagde om de bal tegen de zijkant van het bord te shotten. Ook al was het geen denderend niveau, toch werden onze lachspieren wederom aardig op de proef gesteld. Met een 63-48 eindscore gingen beide ploegen uit elkaar. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Vollie 8, Sid 6, Fred 11, Gert, Dimi 9, Luc 2, Steven 4 en Aiko 8.

1 driepunter

24-02-2015 om 22:05 geschreven door 130  

In de 2^de ronde van de KBOV beker kregen we na Sivi, met de Crooky Monsters een, op papier althans, iets makkelijkere tegenstander over de vloer. Alhoewel. In de competitie hadden we het al knap lastig gehad om afstand nemen van hen. Een uitschakeling in de 2^de ronde zou wel als een serieuze ontgoocheling aankomen. In bestuurskringen werd al luidop gedroomd van een clash met de Vlaamse Ardennen in de finale. De ziekenboeg werd van Chris en Dimi ontlast maar Bart, Pieter en Stanny zullen deze helaas nog een tijdje bevolken. Vollie kwam ons net als vorige week versterken waardoor coach Chris uit een 10-koppige selectie kon puren om de Crookies onder vuur te nemen.

De intenties waren heel duidelijk. Zo vlug mogelijk afstand nemen door de Crookies een moordend tempo op te leggen. Met 4 ‘speedies’ in de kern kon onze coach dan ook ruimschoots wisselen om het vuur 40 minuten in de ploeg te houden. Aanvankelijk kende het snelle ritme niet meteen het beoogde resultaat. Ging het te snel of was de afwerking net niet secuur genoeg? Feit was dat verschillende aanvallen onverhoopt werden afgebroken door een turnover of een slechte pass. We hadden wel vrij snel een kleine voorsprong maar van uitbreiding was er voorlopig nog geen sprake. Aiko en Fred verzorgden de openingsminuten maar daarna was het wachten tot Vollie, net voor de eerste korte rustpauze, uit zijn krammen schoot. (18-11)

Ook in het volgende quarter bleven we geduldig afwachten tot de Crookies het uiteindelijk zouden begeven maar de ploeg wou vooralsnog van geen buigen of barsten weten. Integendeel. Gaandeweg knokte onze tegenstander zich terug in de wedstrijd. Het moet gezegd worden dat daar wel een dosis geluk kwam bij kijken maar de score was wat ze was. Tel daarbij de matige tot zwakke afwerking van onze spelers aan de vrijworplijn bij en dan weet je dat dit varkentje bijlage nog niet gewassen was. Ondanks het knappe drive – en assistwerk van Fred en Matty kregen de Crookies de bovenhand in dit quarter. Een 20-21 score in het 2^de quarter zorgde voor een 38-33 ruststand.

Het spelbeeld veranderde nauwelijks doorheen de quarters. De Crookies bleven halsstarrig in onze spoor volgen. Beetje bij beetje dichtten ze zelfs de kloof. De sfeer werd iets grimmiger maar de sportiviteit vierde nog steeds hoogtij. In ons kamp werd de nervositeit steeds duidelijker. Aanvallend waren we aan één van onze beste partijen bezig maar verdedigend vonden we niet genoeg cohesie om de Crookies het scoren te beletten. Luc en Fred stonden vaak tegen een overmacht aan opponenten om al de verdedigende rebounds uit de lucht te plukken. De tegenstander profiteerde daar maximaal van om ook het derde quarter in hun voordeel te beslechten. Met een 59-57 tussenstand was een halve finale absoluut nog geen certitude.

De aanwezige toeschouwers en staff kregen waar voor hun geld. De Crookies waren duidelijk van zin om hun vel duur te verkopen. Mentaal hadden ze, na het winnen van 2 opeenvolgende quarters, misschien wel het voordeel maar de leiding hadden ze tot dan toe nog niet kunnen overnemen. En of dit zou gebeuren … jawel hoor. Exact 2 keer stak men de neus aan het venster en dit telkenmale met slechts 1 punt voorsprong. Reden genoeg voor coach Chris om de pionnen te herschikken en enkele tactische wissels door te voeren. Ervaring en koelbloedigheid zouden nu de doorslag moeten gaan geven. Onder de deskundige leiding van Fred werden de verschillende aanvallen door Vollie, Sid, Dimi, Luc, Matty en Aiko afgewerkt. De weerstand van de Crookies begon het langzaam maar zeker te begeven. Een laatste fysieke krachtmeting gaf uiteindelijk de doorslag waardoor de tegenstander alsnog de handdoek in de ring moest gooien. Een hilarische fastbreak van Matty, achterna gezeten door Fred, verdreef de spanning meteen en dat resulteerde in spontaan hoongelach op de tribunes. Onze ploegnaam kon alvast ingevuld worden als eerste halve finalist. Opmerkelijk detail was ook dat 56 van de 82 punten werden gescoord door onze 4 spelverdelers. Eindstand: 82-70 (C.T.)

Speelden: Matty 12, Vollie 13, Sid 8, Fred 23, Gert, Dimi 3, Luc 3, Steven 1, Andy 3 en Aiko 16.

4 driepunters

10-02-2015 om 22:13 geschreven door 130  

Ondanks de knappe overwinningen van de laatste weken bleven de Young Ones achtervolgd door pech. Naast de langdurig gekwetsten Bart (rug) en Pieter (knie) moest Stanny (vinger) en Dimi (voet) ook al verstek geven. Naast al de problemen met de ledematen had ik er ook iemand last van zijn ingewanden. Coach Chris zijn eerste pint na een alcoholloze maand was hem duidelijk niet goed bevallen. Hier kunnen lessen uit getrokken worden coach. De Gunners waren niet meteen het sterkste team uit onze competitie maar na de ruime zege uit de heenronde, 39 punten verschil om precies te zijn, en de recente zege tegen titelkandidaat nr 1, Vlaamse Ardennen, kwam het erop aan om niet te gaan zweven.

Na de beresterke match van vorige week trok Aiko gewoon de lijn door. Met 4 punten zonder misser bracht hij ons meteen op voorsprong. Na 2 feilloos omgezette vrijworpen van Sid bezorgde De Rho met een driepunter zowaar de Gunners de leiding. Wat Matty en Luc ook aan de dag legden van inzet telkenmale kwam hun actie ongelukkig uit. Met de inbreng van Fred kwam er nog iets meer snelheid en dreiging in het spel waardoor de Gunners even naar hun tweede adem snakten. Sid en Aiko liepen gretig in op de met assists strooiende Fred. Het gevolg bleef niet uit. Enkele fastbreaks later stond al een 15-26 tussenstand op het bord.

Eenzelfde spelbeeld als in het eerste quarter zou de match al in een definitieve plooi gelegd hebben aan de rust. Gelukkig voor de wedstrijd beten de Gunners van zich af en bleven ze de moed erin houden. Steeds weer bleven ze de gaatjes in onze verdediging vinden. De doelpogingen werden echter niet meteen afgemaakt. Na veel geharrewar onder onze borden slaagden ze er meestal in om via meerdere aanvallende rebounds toch te kunnen scoren. Door een kleiner, maar sneller, team tussen de lijnen te plaatsen kwamen we meermaals in de problemen bij de rebounds. Na een driepunter van Fred en enkele knap afgeronde fastbreaks van Vollie en Gert konden we gelijke tred houden. Matty, niet aan zijn beste match bezig, zorgde wel met een mooie buzzer beater voor de 34-44 ruststand.

We hadden de match netjes onder controle tot plots de scoremachine ging sputteren. Enkele statische en stereotype aanvallen, gekruid met enkele onbegrijpelijke niet gefloten overtredingen van de mannen in het grijs, waren voldoende ingrediënten voor de Gunners om zich terug in de wedstrijd te knokken. Even zag het er wel heel benard uit toen men tot op 2 punten kon terugkomen. Meer dan deze wake up call had ons team niet nodig om de koppen bij elkaar te steken. Het geweer werd van schouder veranderd en het duurde niet lang, ondanks de stakende ref, tot de broertjes van Vooren de 16 punten in het derde quarter netjes onder elkaar verdeelden. Een iets agressievere verdediging zorgde op geen tijd weer voor een mooie voorgift maar de keerzijde van de medaille was dat Gert en Luc stilaan in foutenlast kwamen. 48-60

Met nog 10 minuten te gaan hoopten we dat het weerwerk van de Gunners eigenlijk hun breekpunt zou bereiken. Een hardwerkende Luc kon zich uiteindelijk na 30 minuten toch eens ontdoen van zijn kort opzittende bewaker om zijn eerste punten van de match te maken. Gelukkig konden Aiko, Sid en een bij momenten ongrijpbare Fred wel rekenen op iets meer ruimte om te scoren. De ruimte was daarentegen ook de plaats waar Gert ene grijze, zichzelf interessant voelende, ref had naartoe geschoten toen hij zijn 5^de fout hoorde blazen. Aiko speelde zowaar de vermoorde onschuld. Zo zie je maar dat er naast spookdoelpunten in het voetbal ook spookfouten in het basket bestaan. De overwinning kwam, op die enkele 5 minuten na, nooit in het gedrang. Volgende week kunnen we ons opmaken voor een nieuw bekerduel. Eindstand: 62-78 (C.T.)

Speelden: Matty 3, Vollie 8, Sid 15, Fred 16, Gert 4, Luc 2, Steven 10 en Aiko 20.

03-02-2015 om 23:55 geschreven door 130  

Na onze zeges tegen Sivi en Santobas, rechtstreekse concurrenten in de subtop, kregen we als kers op de taart van ons drieluik de Vlaamse Ardennen over de vloer. Als onbetwiste leider hadden ze nog een eitje te pellen met ons uit de heenronde. Hun enigste nederlaag, tot nu toe, was er eentje getekend: The Young Ones. Beide teams konden voor deze topper geen beroep doen op een viertal pionnen. Bij the Young Ones ontbrak Bart (rug), Gert (werk), Andy (had wat Extra Time nodig) en Pieter. Voor Pieter kwam er 2 weken geleden abrupt een einde aan zijn spelerscarrière door een knieblessure. Langs deze weg willen we Pieter bedanken voor zijn jarenlange inzet voor ons team. We hopen met z’n allen dat hij een carrièreswitch overweegt en onze ruime staff komt versterken. Deze avond konden we, zoals elk jaar een paar keer, gebruik maken van de diensten van Stefaan De Volder, alias Vollie.

De inzet, prestige, was hoog en dat was van minuut 1 meteen duidelijk zichtbaar. Beide teams knokten voor elke bal en dat leverde enkele hete standjes voor doel op. Luc kon, net als vorige week, de score openen, dit keer met een aardige lay-up. Zijn collega centerspeler, Aiko, had klaarblijkelijk genoten van een week rust en knalde al vrij vroeg zijn eerste driepunter door het net. De tegenstander was meteen gewaarschuwd dat we ons vel heel duur zouden verkopen. Dit ervaren en ongelofelijk op elkaar ingespeelde team breng je echter niet zomaar uit evenwicht. De Vlaamse Ardennen waren allesbehalve aangeslagen en geduldig knabbelden ze aan hun achterstand. Met hun razendsnelle spelverdeler en hun de kluiten gewassen vleugels werd onze verdediging constant op de proef gesteld. Fred en Aiko, sterk spelend onder de borden hielden ons in koers maar Geenens en Veldeman knalden op hun eentje hun ploeg langszij. (18-19)

De versterking van de tegenstrever was er eentje van formaat en hij was bij momenten ongrijpbaar voor onze ploeg. Opvangen als team was onze enigste mogelijkheid en dat lukte dan ook vrij aardig. Als was er één, niet onbelangrijk detail, dat we iets te vaak uit het oog verloren, namelijk de rebound. Hoe vaak de Vlaamse Ardennen ook onbesuisd afwerkte onder doel, veelal kenden ze in de herkansing wel succes. Mede hierdoor konden we nooit echt afstand nemen en bleef het een triller van formaat. Matty nam in het 2^de quarter het voortouw met 2 driepunters. In zijn spoor had Fred al Geenens zijn derde fout aangesmeerd waardoor hij iets meer ruimte kreeg om de basket te vinden. In al onze euforie waren we bijna vergeten dat Stanny zijn vinger had ontwricht bij het testen van de kwaliteit van het truitje bij zijn rechtstreekse opponent. Een kolfje naar de hand van Matty die zonder twijfelen in een soort paringsdans met Stanny zijn vinger terug in de juiste richting zette. Exit Stanny weliswaar.  Een bom van Steven bracht ons terug bij de wedstrijd. Aiko, Matty en Sid brachten onze bank zowat in extase met een 41-36 ruststand.

Het geloof in een 2^de stunt tegen de Vlaamse Ardennen begon stilaan aanhangers voor zich te winnen. Dat er in een partij, waarin beide teams elkaar met het mes tussen de tanden bekampten, ook plaats was voor fairplay bewezen beide teams door een scheidsrechterlijke dwaling te overrulen en dat elk in hun nadeel. Chapeau! Er was dan ook geen sprake van een tifo in onze zaal. In het derde quarter begon Dimi stilaan Luc naar de kroon te steken wat het aantal rebounds, zowel aanvallend als verdedigend, betreft. De afvallende bal kende steevast via Dimi zijn weg naar een volgende fastbreak, iets wat op het lijf geschreven was van Matty, Vollie, Fred en Sid. Van enige verzwakking was nauwelijks iets te bespeuren.  We konden zowaar bijna met een 4punten voorgift aan het laatste quarter beginnen … al was dat zonder de buzzer beater van ene Veldeman gerekend. (56-55)

Misschien kwam die driepunter wel net op tijd. Net op tijd om ons alert te maken dat deze wedstrijd allesbehalve in een definitieve plooi lag. In dit laatste quarter gierden de zenuwen haast bij iedereen door het lichaam. De zenuwachtigheid begon zich ook duidelijk te manifesteren op het terrein. Voor ieder punt werd gestreden alsof het de winning goal was. De refs hielden de teugels strak gespannen en dulden geen enkele tegenspraak, ook al was het de regerende kampioen. Fred maakte dankbaar gebruik van de technische fout. Alhoewel het afwerkingspercentage van onze vrijworpen niet om over naar huis te schrijven was konden we toch hierdoor de Vlaamse Ardennen op enige afstand houden. Dankzij de balvastheid van Fred, Sid, Matty en Vollie konden we vrij makkelijk weerstand bieden aan de pressing, het laatste drukkingsmiddel van de groentjes. De laatste 2 minuten schenen wel uren te duren. Van vrijworplijn naar … vrijworplijn … en weer terug. Fred en Matty hadden uiteindelijk het laatste woord en plaatsten de 70-65 eindstand op het bord. De ontlading was dan ook enorm bij coach, staff en spelers. Een schitterende collectieve prestatie waarin iedereen zich kweet van zijn taak binnen het team. Mede dankzij deze overwinning blijven de Young Ones in de running om vice-kampioen te worden. (C.T.)

Speelden: Matty 11, Vollie 4, Stanny, Sid 2, Fred 18, Dimi, Luc 9, Steven 5 en Aiko 21.

27-01-2015 om 22:36 geschreven door 130  

De kalendercommissie was niet mals voor ons in 2015. Tegen Santobas (2^de in de stand) waren we aan onze 2^de match van een levensbelangrijk drieluik toe om ons te kunnen handhaven in de top 3 van het klassement. Vorige week werd de maat van Sivi genomen en vanavond stond met Santobas, de verrassing toch wel van de huidige competitie, een nog lastigere opponent te wachten. Ideaal was het niet maar we hadden nog een rekening te vereffenen met hen na de oneervolle nederlaag uit de heenronde. Gezien het aantal afzeggingen (Pieter, Bart, Aiko, Stanny en coach Chris) en de moeilijke verplaatsing was dit geen sinecure. We konden echter wel hoop putten uit het feit dat Santobas zijn laatste 3 wedstrijden niet kon winnen. Een 2^de plaats was dan ook de inzet van vanavond.

Op het ruime speelveld voelden Matty, Fred en Steven zich duidelijk in hun sas. Om beurten trachten ze zich een weg te banen door de bucket waarna Gert als duivel uit een doosje telkens op het gepaste moment het gat indook. Met 3 opeenvolgende inleggers zorgde hij al meteen voor een lichte afscheiding. Terwijl Santobas het merendeel van zijn rijpe doelkansen vakkundig de nek omwrong stond Matty al klaar om Gert af te lossen. Met maar liefst 12 punten op rij bleef hij uit de greep van een bij momenten zwalpend Santobas en bevestigde hij zijn sterke partij van vorige week. Luc, terug overal aanwezig en aanspeelbaar, sloot met een fieldgoal het aangename en vlotte 1^ste quarter af (10-21). Het was eigenlijk een quarter waar we het moeilijker hadden met de afmetingen van het terrein dan met de tegenstander.

De 2 minuten rust waren welgekomen voor Santobas. In verdediging schakelde men doelbewust over naar ‘zone’ wat meteen ook zijn vruchten afwierp. De bucket werd hardhandig dichtgehouden en er was voor ons geen doorkomen meer aan. Al moeten we toegeven dat we op dat vlak hen wel een handje toestaken door telkenmale naar de bal toe te lopen en mekaar meermaals voor de voeten te lopen. Meerdere aanvallen liepen zo tegen de shotklok aan waardoor de doelpogingen meestal ietwat geforceerd overkwamen. Gelukkig voor ons bakte Santobas er aanvallend nog steeds niet veel van en kon Fred met 2 driepunters en een inlegger toch nog een gaatje vinden in de donkerblauwe vestiging. We gingen rusten met 21-30 voorsprong.

Nu Santobas had gezien hoe ze ons min of meer aanvallend konden lamleggen bestond het gevaar erin dat hun zoneverdediging ons pas echt monddood zou maken. Sid, duidelijker aanwezig in de 2^de helft, opende de score van halve afstand. Om de zone te ontgrendelen was ofwel een sterk afstandsshot nodig ofwel veel infiltrerende acties in de zone van de waarheid. Laat nu net beiden samenkomen en dan is er geen stoppen meer aan. Met een inderhaast ingevoerd systeempje van Fred kwamen zowel onze centers als onze vleugels meer in beweging waardoor er steeds meer barsten in het verdedigend blok van Santobas kwam. Net nu de brandstofprijzen historisch laag staan leek het alsof hun tank zonder een druppel benzine kwam te zitten. Net als in het 1^ste quarter kwam er bijna een reeksje van 12 punten op rij tot stand. Enkel Luc, duidelijk in zijn sas onder de borden, onderbrak de soloslim van Steven met een enkele vrijworp. Santobas, slechts 6 puntjes scorend in dit quarter, lag met een 27-49 tussenstand na 3 quarters zo goed als tegen het canvas.

Enkel onderschatting en een gebrek aan concentratie kon er nog voor zorgen dat deze overwinning ons uit de handen glipte. Dat de teugels in verdediging ietsjes losser hingen was vrij normaal te noemen. De partij onder controle houden was dan ook onze grootste bekommernis en zolang we zelf de weg naar de korf bleven vinden was er geen vuiltje aan de lucht. Hier en daar zagen we toch wel de frustraties de kop op steken bij onze tegenstander die absoluut een twintiger wou vermijden. Met Sid, Andy, Fred, Dimi en Luc om beurten aan de trekker bleef men zelfs hiervan niet gespaard. De 2^de plaats en de 12^de overwinning al van het seizoen was dan ook een feit. Eindstand: 46-68 (C.T.)

Speelden: Matty 12, Sid 6, Fred 20, Gert 6, Dimi 2, Luc 6, Steven 13 en Andy 3.

6 driepunters

21-01-2015 om 21:41 geschreven door 130  

Na een week die bol stond van negatieve berichtgevingen in alle media was onze warme en gezellige nieuwjaarsreceptie een welgekomen verademing. Het feit dat Klaas Vantornout de Belgische driekleur kon bemachtigen was dan ook voor sommigen de apotheose van een week om snel te vergeten. Van Dale gooide prompt een nieuwe spreuk online. Voortaan worden er geen stokken in de wielen gestoken maar … wielen.

Daags na al die ellende kwam BBC Sivi op bezoek in Landegem. U begrijpt dat voor ons de ellende nog even bleef duren. Wetende dat we nog nooit een match konden winnen na de nieuwjaarsreceptie en Sivi vorige week ING wandelen stuurde beloofde alvast niet veel goeds. Gert (ziek), Bart (rug), Dimi (werk) en coach Chris konden niet aanwezig zijn.

De bedoeling om Sivi met gerichte en snelle fastbreaks de pas af te snijden werkte niet voor de volle 100%. Aanvankelijk kregen we Luc en Steven niet instelling gebracht. Sivi zette namelijk een snelle en korte verdediging op poten en daar hadden we het vaak knap lastig mee. Sivi was er niet voor niks in geslaagd om Robeyst vorig week op 16pnt vast te pinnen. Aanvallend hadden ze via de Elvis lookalike reeds handig gebruik kunnen maken van de mismatch met Sid. Na een bommetje van Steven kwamen onze spelers stilaan onder stoom. Sid, Luc, Steven en Matty kwam elk één keer aan het venster piepen. Met een nipte 19-17 sloten we het eerste quarter af.

Pieter begon het 2^de quarter nog met 2 omzette vrijworpen maar moest niet veel later ondersteunend het terrein verlaten. Een verdraaide knie maakt mogelijks een einde aan zijn seizoen. We hopen op een spoedig herstel! Met een man minder bleven we de Sivi burcht bestoken met scherpe counters. Matty, duidelijk herstelt van de griep, speelde een nuttige partij en bracht samen met Luc en Steven op tijd en stond de nodige punten aan. Tegen de rust hadden we een iets ruimere marge bijeen gesprokkeld. 33-25

In het derde quarter was het traditiegetrouw even wachten op de eerste korf maar nadat Sid en Fred daarin uiteindelijk lukten vond Aiko zijn moment gekomen. Waar hij in de eerste helft zich nauwelijks in het stuk kon opdringen scoorde hij nu in slechts enkele minuten tijd 8 punten op rij. Zijn reeks werd even onderbroken door een snelle uitbraak van Fred die prachtig gepiloteerd werd door een backpass van een op zijn rug liggende Andy. Meteen de knapste actie van de wedstrijd. Aiko hield het voor zijn doen iets soberder en zette Sivi op 11 punten met nog 1 quarter te gaan. 49 – 38

Uit de vorige confrontaties hadden we ondertussen geleerd dat Sivi zich pas bij het laatste fluitsignaal gewonnen zou geven en soms pas er ver na. Met een mooie marge als bonus mocht dit echter niet meer verkeerd gaan. JP De Meester haalde letterlijk zijn laatste ‘jokers’ en wisselspelers  boven om de partij alsnog een andere wending te geven. Ondanks het feit dat Sivi nooit echt op een hoopje werd gespeeld leefde in onze rangen nooit echt het gevoel dat Sivi plots de leiding zou nemen. Door het feit dat er meer afval in ons spel kwam te zitten kon Sivi op kousenvoeten nog aardig milderen maar ondanks de verschillende schuifpartijen konden Fred, Matty en Sid de partij rustig uitdribbelen.  Eindstand: 56 -50 (C.T.)

Speelden: Matty 11, Pieter 2, Stanny, Sid 7, Fred 6, Luc 12, Steven 8, Andy en Aiko 10

5 driepunters

13-01-2015 om 22:27 geschreven door 130